หัวข้อ: เด็กป๋า โดย TRomance P.232 28-11-11 [แจ้งข่าวค่ะ]

[punchnaja]

ฮามหา

รักเพื่อนจริงจริ๊ง

อ่านแล้วสองคนนี้ถ้าเริ่มปรับตัวเข้ากันได้ ค่อยๆกระเทาะเปลือกนอกของกันและกัน คงเป็น 'คนที่ใช่งของกันและกันแน่

ปล.เห็นด้วยที่ว่าสถาบันครอบครัวเป็นสถาบันที่สำคัญจริงๆ ถ้ามีความรัก มีความอบอุ่นในครอบครัวกันทุกครอบครัว สังคมของเราคงน่ารักและอบอุ่นมากกว่านี้
ปล.ขอบคุณสำหรับสาระที่แทรกมาในนิยายสนุกๆนะคะ^^

[m_pop91]

ป๋ารีบง้อโจมเลย

[cy55555]

ป๋า!! พูดงี้ได้ไงอ่ะ เสียใจแทนโจมเลยนะเนี่ย
ขอให้ง้อไม่สำเร็จ โดนเย็นชาใส่ 
จะได้สะใจเป็นเพื่อนพี่มหาซะเลย จิ๊ๆ

[JJHJJH]

ยกมือสารภาพว่า ไม่เกลียดโจม จ้า ^^
บวกให้นุ้งโจมด้วย อิอิ

[wan]

ทำไปทำมา ป๋ากลายเป็นแมวเชื่อง ๆ ตัวหนึ่ง ของโจมไปเสียแล้ว
+1 เป็นกำลังใจให้ผู้ลง ส่วนหุ้นส่วนอีกคน 

[@Kanda@]

ชอบป๋ามากๆเลยค่ะ เพราะฉะนั้น รีเควสต์เปลี่ยนนายเอกด่วนนน!!!!
ขอให้น้องโจมกลายเป็นเครื่องปั้นดินเผาลายงามที่งดงามในเร็ววันนะคะ เป็นก้อนดินนานๆมันจะเเข็งจนเอาไปขึ้นรูปไม่สวยนา
   ปล.ชอบป๋ามากกก ประเภทมีอดีตร้าวฉาน มีความในใจ แต่กลับแสดงออกมาว่าเป็นเพอร์เฟคแมน โอ้ยยยยยย อยากกอดปลอบประโลมป๋าจริงๆค่ะ อย่าเสียเวลากับน้องโจมเลยยยยย

[เพื่อนบ้าน]

กรี๊ดดดดดดด สะใจจริงๆ แต่ไม่รู้จะสะใจอะไร -*-
อ่านตอนนี้แล้วอยากเป็นมหาจะนั่งฟังป๋าง้อเมีย กร๊ากกกก
แต่อ่านแล้วก็อยากตบปากป๋าจริงๆ ปากร้ายอ่ะ พูดไม่คิด
อยากให้น้องโจมงอนหนีไปไกลๆเลย แต่ติดที่ว่าน้องโจมไม่มีที่ไปอะดิ
มาหาเค้ามา โอ๋ กอดๆๆๆๆ ป๋าใจร้ายเน๊อะ  นี่แน่ะๆ ป๋าบ้า
น้องโจมอย่าไปยอมง่ายๆนะ เอาให้เข็ด เย็นชาให้จี๊ดไปถึงไข่เลย 

[✪PATTY✪]

 


มหา 

[heefever]

มหาช่างกล้าไม่รักตัวกลัวตายเลย สามารถมากๆ แต่ยังไงๆ ก็ต้องยกความดีความชอบให้มหาเค้าล่ะถ้าไม่พูดเตือนสติ
ป๋าก็คงจะคิดไม่ได้หรอก

แต่ป๋าคะปากนะแอบหมานะคะ ว่าน้องโจมขายตัวได้อย่างไรนิสัยจริงๆ ชิชิ


สรุปยอมรับแล้วใช่มั้ยคะป๋าขาว่าน้องโจมนะคือเมีย อะครึอะครึ 

[inhyung]

อ่านรวดเดียวเลย

เรื่องนี้โดนมากกก

ปัญหาอย่างนี้เกิดขึ้นทุกครอบครัวจริงๆ

ว่าแต่

เมื่อไหร่ที่สองคนจะยอมรับว่ารักกัน ฮ่าๆๆๆๆๆ

[white coat]

สงสารน้องโจม 

[chaloemponn]

  น้องโจมอย่าไปยอมป๋าคุงมากนัก ต้องกำหราบเสือให้กลายเป็นแมวเชื่องๆ ให้ได้โดนด่วนนะครับ ไม่เช่นนั้นมันจะกินเราทั้งตัวและหัวใจ 

[aft22423]

ไม่รู้ว่าจะพูดยังไง แต่ที่รู้ๆคือ อยากอ่านต่ะค้า!!!

[Poseidon]

โจมน่าสงสารจังอ่ะ

[parkii]

ป๋า ท่าทางจะไปไหนไม่รอดโดนนู๋โจมปราบซะอยู่หมัด
อิอิ...เหวี่ยงใส่ไปเลย มาตะคอกใส่ซะเสียงดังเชียว
แต่สุดท้ายป๋าก้อต้องไปง้อนู๋โจมอยู่ดีแหละ 55++

อยากจิให้ยอมรับกันและกันไวไว รักกันซักที 
อยากบริโภคความหวาน ให้น้ำตาลในเลือดมันพุ่ง

รอตอนต่อไปนะฮับ ^^ ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดี

[Killua]

+1 
ปล.ตอนนี้มหาเท่มากมายค่ะ

[Regina_1]

ตามทันแล้ว ววว

เหมือนว่าตอนนี้ป๋าก้อเริ่มจะเชื่องนิดๆแล้วนะพี่มหา เริ่มเชื่อฟังเมียโดยไม่รู้ตัวละ
แอร๊ย ยยยแอบค้างนะคะ ค้างตรงป๋าจะง้อเมียเลยนะ....ฮื้อๆๆๆ
แต่... อิป๋า แกรด่าเมียได้เจ็บแสบมว๊าก กกก ถ้าเค้าเป็นน้องโจมนะ จะเดินเข้าห้องแล้วแต่งตัวออกไปซะเลย
(ส่วนจะไปไหนค่อยว่ากันอีกที....แล้วจะไปไหนหว่า? ที่อยู่หลับนอนก้อไม่มี...เอิ๊ก กกก เอ่าน่า ออกมาก่อน...ชริชริ สะบัดบ๊อบใส่ป๋า)
หรือไม่ถ้าง้อนะจะทำเป็นยอมแล้วยั่วคืน ละก้อปล่อยค้างซะให้เข็ด....ว๊าก กกก เค้าพูดอะไรออกไปเนี๊ย...
แต่ลืมไป...น้องโจมยังใสๆ ชม.บินยังไม่สูงพอ อาจจะยังยั่วไม่เป็นอะเนาะ...แหร๊
โอย ยยย พูดเอง เขิลเอง...กร๊าก กกก

แต่ตกใจอ่ะ ป๋าต้องไปเรียนต่อหรอ แล้วน้องโจมล่ะ ไม่นะ อย่าทิ้งน้อง น้องเค้ากะลังเริ่มเข้าใจหัวใจตัวเองแล้วนะ
อย่าเพิ่งทิ้งน้องโจมไปไหนนะคุณป๋า....พลีส สสส
(ทีงี้ละเรียกซะเพราะเลย เมื่อกี้ยังจิกเรียกอยู่เลยนะ....เอิ๊ก กกก)

น้องโจมนี่เข้าขั้นเคะราชืนี่นะเนี่ย ฮ่าๆๆๆ

ขอบคุณนะคะคุณนักเขียน และ คนโพส   
มาโวยๆเน้อ...อย่าปล่อยให้เราค้างนานนะตะเอง...ฮื้อๆๆๆ (สงสารตัวเอง....กรี๊ด ดดด)

[knightofbabylon]

‘เออ มหา ที่กูไม่อยากให้มึงคาบไปบอกใครเพราะว่ากูอายที่คนอย่างป๋ายัดเยียดคำว่าเมียให้คนที่เค้าไม่ต้องการว่ะ’

ตอนแรกอ่านแล้วบรรยากาศอึมครึมปนร้อนๆ นิดๆ นะ
เจอประโยคที่ป๋าบอกมหาเข้าไป
มหา มีเพื่อนสะใจแล้วแหละ


ลืมบอกไปว่า ป๋า ตอนนี้ปากไม่ดีเลยนะ ขอ :beat:ปากซักทีได้ปะ
(ตบแล้วรีบชิ่ง ก๊ากกก)


 

[Handkerchief]

เคลียกันดีๆๆนะค่ะ

ป๋าก็พูดแรงไปจิงๆๆงะ

[bamimimisan]

>//< ป๋า

[myapril]

ป๋านะป๋า

พูดไปอย่างนั้นได้ไง

ปากเสียสุดยอด คิดถึงใจคนฟังบ้างมั้ย 

แต่แอบสงสารนิดนึงก้อได้

ง้อโจมด้วยนะ ด่วนๆ

[Maimai]

ตอนนี้มหาพระเอกมากกกกก

[jiki]

ป๋า อย่าเอาโจมไปซ้อนนะ มีลางว่าฝ่ายนั้นจะโกงอ่ะ

[manami1155]

กำ...ปากพาซวยแท้ๆเลยคุณป๋า
ทำไมพูดไปแบบน้านนนนนนนนนนนนนนน
ตัวเองก็รู้นิน่าว่าน้องโจมน่ะไม่ใช่เด็กขาย
ความผิดเต็มประตูเลย
 

น้องโจมจ๋าอย่าโกรธป๋าเลยนะ
คิดซะว่าคุยกะคนวัยทองอารมณ์ขึ้นๆลงๆ
 

[duckieduck]

ป๋าชอบพูดไม่คิดจริงๆ
รีบๆไปง้อเลยๆๆๆๆๆ

[tuek]

+1 นะคะ 

[engrish]

ป๋าง้อเมียดีดีนะ

[Seiki]

ตอนที่ 17 'เด็กป๋า'


เสียงเคาะประตูที่ดังยิ่งกว่าทุบ กระแทก กระทั้น หรืออะไรก็ตามที่เหมือนจะทดสอบประสิทธิภาพของวัสดุราคาแพงลิบลิ่วไม่ได้เรียกความสนใจของคนที่ฟุบหน้ากับที่นอนเลยสักนิดเดียว

โทรศัพท์มือถือราคาแพงสมฐานะคนซื้อและสมศักดิ์ศรีกับคนใช้ตามคำกล่าวอ้างของคนทั่วๆไปที่ถูกสอดเก็บไว้ใต้หมอนหลายวัน แกล้งทำเป็นไม่มีปัจจัยที่ห้านี้ในชีวิตประจำวัน

แกล้งลืมแต่ก็รู้สึกกังวลถึงมันอยู่เสมอ ไม่เรียกว่าแกล้งลืมจะให้เรียกว่าอะไร ในเมื่อโทรศัพท์ประเภทนี้ต้องชาร์ตแบตสม่ำเสมอทุกวัน


368 สายที่ไม่ได้รับ ไม่มีชื่อคนอื่นเลยนอกจากเฮีย

ภาพความโกลาหลวุ่นวายที่น่าจะเกิดขึ้นหลังจากที่โจมติดต่อไม่ได้ คงมีแค่ผู้ชายสองคนเท่านั้นที่หัวเสียและร้อนรนกับการกระทำที่เรียกว่ามากกว่าคำว่ากล้าให้บ้านต้องลุกเป็นไฟ

โจมสำหรับเฮียและป๊าแล้วคือเด็กดื้อเงียบแต่ไม่เคยต่อต้าน ส่วนในสายตาญาติพี่น้องคนอื่นๆ โจมก็แค่เสี้ยนหนามที่ตายไปจากวงศ์ตระกูลเสียได้ หรือแค่หายสาบสูญไปเลยก็ดี จะมีใครบ้างที่ไม่ดีใจถ้าตัวหารในกองมรดกกองมหึมาที่ทุกคนต่างก็คิดว่าช่วยกันหาเลือดตาแทบกระเด็นลดลงไป
แม่เฮียเป็นพี่คนโตของตระกูลส่วนป๊าเป็นลูกคนที่สองแต่ดันเป็นลูกชายคนโต แน่นอนสำหรับครอบครัวคนจีนที่มีต้นกำเนิดมาจากแม่น้ำฮวงโห เดินทางมาเมืองไทยด้วยเสื่อผืนหมอนใบแล้ว ลูกชายคนโตคือคนที่สำคัญที่สุดในตระกูลอยู่ดี

ชายชาตรีคือผู้นำแต่เบื้องหลังมีอิสรสตรีเป็นผู้บงการคือเรื่องจริง

หน้าม่านป๊าคือเสาหลักของการบริหารกิจการในครอบครัว แต่หลังเวทีคนที่ชักใยและยิ่งใหญ่ที่สุดจริงๆคืออาโกว ต่อให้ป๊ามีอำนาจแค่ไหนแต่ป๊าก็ยังต้องให้ความเคารพในฐานะพี่สาวร่วมสายเลือดอยู่ดี

ดูเหมือนมันจะไม่มีสาเหตุให้โจมต้องอึดอัดเลยเพราะอาโกวมีเฮียเป็นลูกชายคนโตอยู่แล้ว และมันลงล็อคเหมาะเหม็งมากที่เฮียเป็นทายาทคนแรกของรุ่นนี้ ปัญหาใหญ่มันไม่ได้อยู่ที่อาโกว ใช่!!!

ปัญหาใหญ่มันอยู่ที่ป๊าต่างหาก ไม่มีกองทัพไหนที่ขับเคลื่อนได้ผู้นำทัพเพียงคนเดียว ไม่มีมาเฟียคนไหนที่ประสบความสำเร็จได้โดยไม่มีมือขวาอยู่ข้างกาย และมือขวาคนสำคัญคนนั้นก็ดันกลายเป็นโจมด้วยสิ ชีวิตที่มีคนขีดเส้นให้เดินไม่ได้สวยหรูอย่างภาพที่คนทั่วไปเห็นเลย

เป็นคุณหนูของบ้าน...ใช่!!
เป็นคุณชายของใครๆ...ใช่!!
ทุกอย่างในชีวิตเพียบพร้อม....ใช่!!!

แต่คนภายนอกรู้มั้ยว่าภาพเหล่านั้นต้องอยู่ภายใต้กฎระเบียบอะไรบ้าง จำได้ว่าตัวเองไม่เคยสัมผัสกับความสนุกของเด็ก
ชีวิตในแต่ละวันของคุณชายตระกูลใหญ่เจ้าของโรงสีข้าวและผลิตภัณฑ์ทางการเกษตรอีกนับร้อย ลูกชายเจ้าสัวใหญ่นอกจากเรียนตามที่กฎหมายไทยกำหนดแล้วโจมยังต้องเรียนรู้อะไรอีกร้อยแปดพันเก้า โจมไม่ใช่คนเก่งอยากที่ทุกคนสรรเสริญกันอยู่แน่ๆถ้าตลอดมาไม่มีเฮียอยู่ข้างๆ ไม่ได้ตั้งใจให้ความรู้สึกมันเกินกว่าพี่ชายเลย แต่บอกไม่ได้เหมือนกันว่าทำไมตัวเองถึงได้สรุปเอาเองว่านั่นคือความรักที่มีความหมายด้านอื่นที่มากกว่าความสัมพันธ์ในครอบครัว

หรือทุกอย่างที่โจมแสดงออกเฮียคอยรับมุกอยู่เสมอ

ถ้าไม่มีไอ้บ้าที่ยืนพังประตูห้องตัวเองแบบไม่ยอมแพ้ขนาดนี้ โจมคงไม่มานั่งทบทวนความสัมพันธ์ของตัวเองกับเฮียแน่ๆ


แกร๊ก!!!


ภาพตรงหน้าคือเทพบุตรของนิเทศศาสตร์ในสภาพเปลือนท่อนบน ท่อนล่างสวมกางเกงทหารสีเรียบขาสามส่วนซีดเอวต่ำแค่พอเห็นวีเชฟรำไรๆพอให้คนเห็นใจแกว่งเล่นๆ เม็ดเหงื่อผุดพรายไปทั่วทั้งแผ่นอกเปลือยเปล่า ตามใบหน้าและลำคอน้ำรวมตัวกันเป็นสายน้ำน้อยๆก็ว่าได้ ยืนหอบตัวโยนหน้าบานประตูเหมือนคนที่วิ่งมาราธอนข้ามมาสักสามจังหวัด

สมน้ำหน้าพอๆกับน่าสงสาร

“แอร์เสียเหรอ”

“เปล่า ทำไมเปิดประตูช้าล่ะ”

“ไม่ได้ยิน”

“หูพิการหรือไงถึงไม่ได้ยิน เสียงอย่างกับประตูจะพัง”

“งั้นมั้ง”
ตอบส่งๆไปแบบรำคาญ ต่อให้มีเหตุผลที่พอจะรับได้คนตรงหน้าก็ต้องซักจนกว่าจะขาวอยู่ดี ตอบแบบไหนก็ต้องเป็นนักโทษของมันเท่ากัน

“ขอโทษนะ”

ขาที่ตั้งใจจะหมุนพลิกตัวเข้าข้างในชะงักไปเพียงเพราะประโยคสั้นๆที่ลั่นออกมาจากปากคนที่ยังยืนอยู่หน้าประตูทันที ไม่ว่าอะไรที่มาดลใจให้คนที่รักศักดิ์ศรียิ่งกว่าชีวิตคนนี้พูดออกมาได้ ถึงมันจะเป็นประโยคที่กระตุกให้ใจเต้นโครมครามแค่ไหน แต่เสียงตอบรับก็ยังเป็นโจมที่ไม่ตื่นเต้นกับสิ่งรอบตัวอยู่ดี

“อืม”

“ห๊ะ นี่ป๋าขอโทษเชียวนะ นายแค่บอกว่าอืมเองเหรอ”

คงจะผิดเป้าหมายของป๋าไปมากถึงได้โวยวายอย่างคนที่เอาแต่ใจตามพื้นฐานนิสัยแบบนี้ แต่โจมไม่รู้หรอกว่าป๋าตั้งใจจะเห็นปฎิกิริยาแบบไหนจากโจม รอยยิ้ม อ้อมกอด จูบดูดดื่ม เซ็กส์เร่าร้อน เดาความต้องการผ่านใบหน้าที่สลดลงไปเล็กน้อยนั่นไม่ได้เลย

“จะให้ตอบว่าอะไรล่ะ งั้นเพิ่มให้ก็แล้วกันว่าไม่เป็นไร”

“อะไรกันอะ ถ้าเป็นคนอื่นเค้าต้องอัดคลิปหรือไม่ก็อัดเสียงเก็บไว้แล้ว ไม่ยืนแข็งเป็นท่อนไม้แบบนี้หรอก”

“นั่นมันคนอื่น นายจะให้ชั้นเหมือนคนอื่นคงเป็นไปไม่ได้ ชั้นคือชั้นไม่ใช่ของเล่นหรืออะไรสักอย่างที่ทำตามโปรแกรมที่นายป้อนใส่ลงไป”

“อยู่ก็ไอ้มหามาก็นานมันไม่เคยเทศน์ขนาดนี้เลยนะเนี่ย”

“แค่พูดให้ฟังเฉยๆ”

“นี่ก็แค่บอกเฉยๆเหมือนกัน”

เสียงตะกุกตะกักของคนที่แสดงตัวตนว่ายังอยู่ร่วมห้องเดียวกันดังอยู่ใกล้ตัวตลอดเวลา แต่ตอนนี้มันมีสิ่งที่สำคัญกว่านั้นต้องไปสะสาง ยอมรับว่าโกรธที่โดนพูดใส่หน้าแบบนั้น แต่ถ้าพูดกันตามความจริงแล้ว ต่อให้ตัวเองไม่ใช่เด็กขายจริงๆก็ทำตัวไม่ต่างอะไรกับที่ป๋าว่ามา ตอนแรกแค่อยากจะประชดชีวิตและหาที่พึ่งพิงฆ่าเวลาเฉยๆ คิดแค่เพียงว่าคนไม่ดีอย่างป๋ากับคนที่เลวหลบในอย่างตัวเองคงไม่มีอะไรที่ทำให้รู้สึกผิดกับสิ่งที่ทำลงไป
เพิ่งจะรู้ตอนนี้เองว่าสิ่งที่คิดนั้นผิดมหันต์

ใครใช้ให้ไอ้เสือไบเสเพลคนนี้เป็นคนดีกว่าที่คิดล่ะ

ถึงคำพูดกับการกระทำจะเต็มไปด้วยความเอาแต่ใจ แต่มันก็แฝงด้วยความใส่ใจพอๆกัน ไม่อยากจะเข้าข้างตัวเองว่านี่คือการง้อ เพราะคนที่จะทำแบบนั้นได้จะต้องเป็นคนที่รู้สึกดีต่อกันเท่านั้น ไม่มีทางที่คนไร้ใจอย่างป๋าจะมาตกหลุมรักผู้ชายที่ไม่มีอะไรน่าสนใจเลยอย่างโจมได้

“เงียบทำไมอีกอะ”

“ก็นายบอกว่าแค่บอกให้ฟังเฉยๆเหมือนกันไม่ใช่หรือไง”

“อือฮึ”

“ก็จะฟังเฉยๆตามที่บอกไง”

สงสัยหมอนี่จะชอบที่ตัวเองถูกยอกย้อนหรือถูกตอกกลับด้วยสิ่งที่ตัวเองเป็นคนชงเอาไว้ ยิ่งอยู่ใกล้ก็ยิ่งเห็นว่าป๋ามีจุดอ่อนที่คาดไม่ถึงว่าคนระดับป๋าจะมีได้ ทำตัวเหมือนเด็กขาดความอบอุ่นที่ต้องได้รับการเอาใจใส่ตลอดเวลา คนละเรื่องกับพี่ชายใจดีของน้องหนูที่เห็นวันนั้นลิบลับ ต่อหน้าคนอื่นเป็นผู้นำที่น่าเกรงขามที่สุด แต่เบื้องหลังนั้น เป็นไอ้คนน่ารำคาญที่เดินล้อมหน้าล้อมหลัง ทำตัวเหมือนแมลงวันตอมไปได้

“จะไปไหน”

ข้อมือถูกคว้าเอาไว้ตอนที่เดินมาถึงหน้าตู้เสื้อผ้าและเลือกเสื้อตัวที่จะใส่ได้แล้ว ป๋าทำตัวเป็นวิญญาณที่ตามติดเหมือนพร้อมจะเข้าสิงตลอดเวลา ปกติก็ไม่ค่อยเล่นด้วยอยู่แล้ว ยิ่งเวลาแบบนี้ยิ่งไม่มีอารมณ์ต่อล้อต่อเถียงด้วยใหญ่เลย

“กลับบ้าน”

“กะ กลับทำไม ก็ขอโทษแล้วไง”

น้ำเสียงดูร้อนรนกว่าที่คิดไว้จนอกวูบโหวง แต่เรื่องที่ตัวเองก่อเอาไว้ก็ต้องรีบกลับไปเคลียร์ ยิ่งป๋าทำดีมากเท่าไหร่ยิ่งไม่อยากให้ติดร่างแหแรงโมโหของเฮียกับป๊าเท่านั้น

“มีธุระน่ะสิถามได้”

“ทำไมอยู่ดีๆถึงมีธุระขึ้นมาได้ล่ะ”

รีบก็รีบหงุดหงิดก็หงุดหงิดแต่ก็รู้สึกดีที่ต้องมานั่งเล่นยี่สิบคำถามกับผู้ชายที่อายุยี่สิบกว่าๆแบบนี้ เป็นครั้งแรกที่รู้สึกว่าตัวเองมีความสำคัญกับใครสักคนจริงๆ

“มีธุระนะไม่ใช่ลาพักร้อนถึงจะได้รู้ล่วงหน้า”

“แล้วจะไปกี่วัน”

“ยังไม่รู้เลย ยังบอกไม่ได้”

“ต้องได้สิ”

ไม่รู้จะต้องรับมือยังไงกับสถานการณ์แบบนี้ ปกติโจมจะนิ่งใส่กับทุกปัญหาตรงหน้า ต่อให้คาดคั้นให้ตายลงแส้ลงหวายจนหลังลายถ้าโจมไม่อยากจะพูด ตีให้ตายก็ไม่พูด แต่แปลกที่ในหัวสมองตอนนี้กลับหาคำตอบสำหรับคำสั่งที่ว่าต้องได้ของผู้บงการชีวิตคนใหม่ที่ตัวเองเดินเข้ามาหาเค้าเองด้วยความเต็มใจ

เพราะคนที่ยืนจ้องเพื่อรอคำตอบอยู่ตรงหน้าตัวสูงใหญ่กว่าความลำบากจึงเกิดกับคนที่ต้องเริ่มต้นก่อนอย่างโจม ต้องขยับตัวเข้าไปในระยะประชิด เขย่งปลายขาจนนึกชื่นชมนักบัลเล่ย์อยู่ในใจที่ทนความเมื่อยระดับพระกาฬนี้ได้ สองแขนโอบรอบคอบป๋าเอาไว้เพื่อยึดเหนี่ยวและทรงตัวเอง ทุกอย่างดูทุลักทุเลโดยเฉพาะช่วงเวลาที่อยากได้ตัวช่วย แต่ความรู้สึกเหมือนตอนนี้ตัวเองกำลังตะกายฝาผนังอยู่คนเดียว ตอนที่ไม่ได้เรียกร้องต้องการทำไมไอ้มือปลาหมึกถึงได้กอดตระกายไปทั่วทั้งร่าง แต่เวลานี้ป๋ายืนแข็งไม่ต่างอะไรจากรูปปั้นเลยสักนิดเดียว

ที่เค้าว่ากันว่าชั่วโมงบินเหนือกว่าเป็นยังไงเพิ่งจะตาสว่างก็วันนี้

จากที่คิดว่าป๋าแข็งจนช็อคไปชั่วขณะจริงๆแล้วเป็นแค่กลของคนที่เหนือชั้นกว่าเท่านั้น

แค่เพียงโจมแตะริมฝีปากตัวเองเข้ากับอีกริมฝีปากด้วยความยากลำบากได้เท่านั้น ยังไม่ทันจะเริ่มส่งสัญญาณขอให้อีกฝ่ายเปิดปาก ปลายลิ้นร้อนนิ่มชื้นก็ส่งเข้ามาในปากโจมแล้ว ฉกเข้ามาเกี่ยวลิ้นคนอื่นแล้วก็นิ่งรอ รอจนต้องเป็นฝ่ายขยับพัวพันดูดดื่มลิ้นร้อนหวานนั้นเสียเอง จากที่เคยถูกดูดกลืนความหวานผ่านปลายลิ้นจนต้องกลายมาเป็นคนไล่ต้อนอีกลิ้นเสียเองมันทำให้รู้สึกตื่นเต้นและประหม่าเสียยิ่งว่าอะไร รูปปั้นที่ตัวเองนึกค่อนขอดในตอนแรกเริ่มละลายเป็นหุ่นขี้ผึ้งถูกลนไฟแล้ว สองมืดสอดเข้ามาเหนี่ยวรั้งเอวคอดเข้าไปหาและบดเบียดเสียดสีกับอกกว้างให้ความรู้สึกอุ่นจนร้อน จากจูบดูดดื่มกลายเป็นผละออกมาซุกไซ้ที่ซอกคอและใบหู สองมือประสานงานกันว่องไวเสียจนยั้งแทบจะไม่ทัน กระดุมเสื้อถูกริดมาจนถึงเม็ดสุดท้าย ถอยอีกไม่กี่ก้าวก็จะถึงส่วนที่เป็นห้องนอนแล้ว แต่ถ้าเป็นพื้นของ walk in closed ก็ไม่ไหวเหมือนกัน

“อื้อ พอก่อนเถอะ”

“ใครเป็นคนเริ่ม”

ไม่รู้จะถามให้ได้อะไรขึ้นมา ใครเริ่มก่อนตอนนี้มันไม่สำคัญอีกต่อไปแล้ว แค่ชั่ววูบที่หลงระเริงไปกับรสสัมผัส เสื้อได้หลุดออกไปจากตัวแล้วเรียบร้อย เข็มขัดถูกปลดออกและด่านต่อไปก็แค่รูดซิบกางกางแล้วก็ดึงลงเท่านั้น เรือนร่างเปลือยเปล่าก็จะปรากฎให้คนตรงหน้าได่จ้องเต็มตาจนกว่าเจ้าตัวจะทำอย่างอื่นต่อไปนั่นแหละ

“ต่อนะ”

ถ้าตอบออกไปว่าไม่ ป๋ามันจะรั้งกางเกงขึ้นแล้วรูดซิบให้อย่างเดิมมั้ย ไม่ต้องส่งไปรษณียบัตรกันเข้ามาให้เสียเวลาก็รู้อยู่แล้วว่าเหตุการณ์ต่อไปข้างหน้าจะเป็นยังไง

“อืม”

ครั้งที่ผ่านมายังยอมง่ายๆไม่ได้ต่อต้านอะไรมากมาย แล้วสำหรับครั้งที่ตัวเองเป็นคนเริ่มเองแบบนี้ ถ้าปฎิเสธไปคงจะต้องยอมรับฉายาโจมร้อยเล่ห์มารยาด้วยอีกอย่างแน่ๆ

“ถอดให้หน่อยสิ”

“แล้วทีถอดให้คนอื่นทำไมถึงทำได้”

“ถอดให้คนอื่นเพราะว่าอยาก แต่สำหรับของตัวเองก็อยากให้คนอื่นถอดให้เหมือนกัน”

งั้นก็จัดให้ ถึงมือจะสั่นไปบ้างเพราะไม่เคยอยู่ในท่าที่ตาประสานสายตากันแบบนี้ ที่ผ่านมารู้แค่ว่าพอหลังสัมผัสที่นอนก็หลับตาปี๋ ที่สำคัญไฟในห้องนอนไม่ได้สว่างจนเห็นว่าขนอ่อนๆของอีกฝ่ายลุกตั้งชันขนาดนี้ เพียงแค่เอานิ้วเหนี่ยวรั้งด่านปราการชั้นอันเดอร์แวร์ให้หลุดออกจากสิ่งที่ต้องปกป้องเท่านั้น สิ่งที่บ่งบอกความเป็นป๋าก็ดีดผึงออกมาจนหน้าร้อนผ่าวไปหมด ถึงจะเคยครอบครองเอาไว้ในปากแต่ยังไม่มีครั้งไหนที่เห็นชัดเท่าครั้งนี้ เหมือนคนที่ยืนมองอย่างใจเย็นจะรู้ใจ หรือคิดอีกอย่างคือทนไม่ไหวกับความต้องการที่เริ่มจะโหมกระพือ จูบเร่าร้อนถูกเริ่มขึ้นอีกครั้ง ระยะทางไม่กี่ก้าวก็จริงแต่ป๋าไม่ได้ทำให้รู้สึกเลยว่ากำลังเดินทาง รสจูบเร่าร้อนวาบหวามกลบหมดทุกความรู้สึก

ทันทีที่หลังถึงแผ่นที่นอนะดือบุ๋มและร่องวีเชฟถูกปลายลิ้นลากผ่านเรียกเสียงครางสุดกระสัน สองขาถีบที่นอนหลีกหนีความรู้สึกน่าสับสนแต่เต็มเปี่ยมไปด้วยความต้องการนี้ สองมือขยำกลุ่มผมดำขลับระบายความเสียวซ่านที่แล่นก่อตัวไปทั้งแนวไขสันหลัง

เสียงครางระลอกแรกยังไม่ทันจางหายเสียงครางระลอกใหม่ที่ดังกระเส่ากว่าเดิมตามมาติดๆเมื่อส่วนนั้นถูกป๋าครอบครองด้วยปาก ความรู้สึกที่ได้รับยากจะบรรยายถึงความช่ำชองของการใช้ลิ้นรวมถึงจังหวะหนักเบาที่กระตุ้นอารมณ์ดิบภายใน เหมือนบทรักที่ผ่านมาเป็นหนังตัวอย่าง ของจริงกำลังจะเกิดขึ้นต่างหาก เมื่อป๋าสลับด้านลำตัวให้ตำแหน่งสำคัญจ่อตรงปากโจมพอดี กว่าจะปรับตัวรับอีกฝ่ายเข้ามาในปากและขยับตามจังหวะที่หนังตัวอย่างเคยฉายให้ดูไปได้ ก็เกือบจะหายใจไม่ออก ไหนจะส่วนล่างของลำตัวที่ถูกอีกฝ่ายปลุกเร้าแบบไม่ยอมให้เสียเวลาเลยสักนาทีนั่นอีก

เสียงครางตอบรับของอีกฝ่ายเป็นเหมือนสัญญาณบอกว่าพอใจในสิ่งที่โจมกำลังปรนเปรอให้ แรงเชียร์มีความสำคัญถึงแม้สิ่งที่ทำอยู่จะทุกลักทุเลก็เห็นจะจริง เพราะเพียงเสียงครางที่บ่งบอกความสมใจของป๋า ก็เหมือนแรงกระตุ้นให้โจมเร่งจังหวะตาม

“โอ๊ะ”

เสียงร้องที่ดังขึ้นมาประสานกัน ในขณะที่อีกคนกำลังดึงตัวเองออกจากพันธนาการแต่อีกฝ่ายกลับดูดกลืนไว้กับปากตัวเองเสียแน่น ในเมื่อป๋าไม่ได้รังเกียจที่จะเก็บกลืนน้ำรักของตัวเองไว้ โจมเองก็จะไม่ยอมให้อีกฝ่ายกระตุกตัวหนีเหมือนกัน

*I can tell you want me too
And every time I think of you
That luscious drink your lips produce
I can taste that sweet LOVEJUICE

ห้วงลึกสุดท้ายของความรู้สึกไม่ต่างอะไรกับเนื้อเพลงนี้เลยสักนิด

เหนื่อยจนแทบจะลืมไปเลยว่าตัวเองต้องทำอะไร ที่ผ่านมาไม่ใช่บทรักแห่งการร่ำลาแต่เป็นปิ่นโตที่โจมต้องมีให้ก่อนที่จะหายหัวไปทำธุระของตัวเองใช่มั้ยเนี่ย

“โจม”
คนที่ไม่ได้เริ่มแต่เหนื่อยมากกว่าคนเริ่มไปไหนๆ นึกว่าที่ฟุบหน้าลงไปกับที่นอนป๋าหลับไปแล้วซะอีก

“หือ”

“ให้เวลาแค่วันมะรืนนะ แล้วจะไปรับ”

“ไปรับได้ยังไง นายรู้จักบ้านชั้นเหรอ”

“รู้จักสิ เพราะกำลังจะไปส่งอยู่นี่ไงล่ะ มะรืนนี้ต้องไปรับนายที่บ้านได้แน่ๆ”

ไม่อยากให้ป๋าเข้าไปพัวพันกับปัญหาที่บ้านเลย ไม่อยากให้ใครรับรู้สักนิดว่าป๋ามีตัวตน แต่ใบหน้าตอนนี้ไม่รู้เรียกว่าออดอ้อนหรือเรียกว่าอ้อนวอนดี รู้แต่ว่าตอบรับคำสั่งด้วยการพยักหน้าให้ไปแล้ว


http://www.youtube.com/v/FGMT7SE9uIk?fs=1&amp;hl=th_TH&autoplay=1

๐ สวัสดีค่ะ ออกตัวก่อนน๊าว่าตรวจคำผิดแบบเร่งรีบมาก เพราะสัญญาว่าจะลงและนี่ก็ดึกมากแล้ว ฝากด้วยนะคะ ถ้าเจอก็ขอโทษที่ทำให้การอ่านสะดุดลงนะ

๐ แอบเห็นเด็กป๋าและสาวกน้องโจมหลายคนไปมุงสิงหากุมภากันใหญ่ ที่ร้ายไปกว่านั้นมีบางคนถามว่าตอนสองจะมาเมื่อไหร่อีก    เดี๋ยวลงพรุ่งนี้ซะเลยนี่ 

๐ รู้สึกดีกับน้องโจมขึ้นมั้ยอ่ะ น้องเริ่มละลายนิดนึงแล้วนะ 

๐ เจอกันตอนต่อไปและขอบคุณทุกคนมากค่ะ TRomance

[evilheart]

โจมกำลังรู้สึกว่าป๋าเข้ามามีความสำคัญกับตนเองในทุกๆ ด้านแล้วใช่ไหม
เริ่มเป็นห่วงป๋า เริ่มคิดว่ามันคือความรู้สึกแบบไหน เหมือนกับที่รู้สึกกับเฮียหรือเปล่า
ลุ้นๆๆๆ ไปกับโจมด้วยแล้วกัน ว่าที่บ้านป๊ากับเฮียจะทำยังไง ถ้าได้เจอป๋า

[aisen]

ปรับความเข้าใจกันเร็วมาก