ย่องๆ ย่องๆ หือ อ่านไม่ผิดหร๊อกกก ตอนนี้ ผมกำลังย่อง แอบมองหานายไฟทันที ไม่หิวแล้วโว้ยยยยย ขอตรูจัดการ พวกชอบมีความลับก่อนเถอะ ผมเดินมาที่โรงยิมหน้าห้องเก็บของ (ที่เดิม) ฮ่วยยไม่รู้จักหาที่อื่นบ้างหรือไงฟระ ดาดฟ้าเนี่ย แต่ถ้าไปจริงตรูไม่ไปหาแน่ เพราะตรูกลัวความจู้งงงงง สักพักเหมือนเสียงเข้าหูหมาให้ได้ยินเสียง เอ้ยยย หูคนเฟ้ยยย
“พิช พิชต้องเข้าใจนะครับ ไฟมีคนที่ชอบแล้ว”แว๊ปปปป ปฏิบัติการณ์ซุ่มแอบบทันที
“ไม่นะ ไฟไปชอบ ไอ้อ้วนนั้นได้งัยกัน พิชไม่เชื่อ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นหรือชายหนุ่มหน้าหวานสวยๆจะไม่ว่าเลย”แหมแกไม่ต่าตรูอ้วน หมูตอน ใส่แว่น น่าเกลียดไปเลยหล่ะ อีชะนี!!!!!
“อย่าพูดงั้นสิ ความชอบมันออกแบบไม่ได้นี่”อูยยยย เสี่ยวแดกมากกก
“เหรอ แล้วไอ้อ้วนนั้นมันมีดีอะไร”
“มีดี ที่เขาไม่เคยคิดชอบผมไง”
“ไฟอย่าเข้าข้างมันดีกว่า มันคงแกล้งทำเหมือนไม่สนใจแต่พอไฟคว้ามัน ก็คงระริกระรี้เข้าหาไฟตลอดสินะ”โห ยัยนี่ ปากคอน่าเอารองเท้าเลาะฟันออกนะ
“ไม่จริงเลย ไม่ใช่แค่ผมนะที่ชอบพี่น้องผมก็ชอบ ขวัญใจกันหมด”
“หาอย่าบอกนะ ว่าไอ้อ้วนนั่นได้เป็นแฟนกับจตุรเทพทั้งหมด อย่างที่ลือกัน”โอเชถึงเวลานายเอกปรากฏตัว เพื่อเรียกเรตติ้งงงง เอ้าๆๆๆๆ ขอเสียงหน่อย(ตรูหล่ะเบื่อกับมรึงจริงๆขวัญใจ:คนเขียน)
“ใช่ ผมได้จตุรเทพเป็นแฟนทั้งหมด”เอ่ยเสียงออกไปเพื่อเห็นแววตาตื่นของสองคน ขอบอกเหมือนนางเอกโผล่มามากคร่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ไอ้อ้วน นายเล่นของใช่ไหม”อูยน่าเกลียด ตรูมีเสน่ห์พอย่ะ
“ขอโทษนะครับ เรื่องแบบนี้ถามจตุรเทพดีกว่าครับ”โฮะๆๆๆ ไงหล่ะหน้าหงายไปหล่ะซี้ๆๆๆ
“ไฟ พิชไม่อยากเชื่อ ทำไมคุณถึงชอบคนที่ดูไม่มีเสน่ห์แบบนี้ได้”แน่ะมีย้อน เดี๋ยวจัดให้ยัยเด็กไม่สิ้นฟันน้ำส้ม ริจะมาเป็นนางเอก ผ่านช้านนก่อนเฟ้ยยย
“ไฟ คงมองอะไรที่ไม่ใช่แค่หน้าตากระมั้ง”ว่าเสร็จก็โน้มคอไฟ พร้อมมอบรอยจุมพิตที่แสนหวานทันที
“กรี๊ตตตต ไม่จริ๊งงงงง”ว่าเสร็จ ชะนีน้อยน่าสงสารก็หันหน้าหนีไปทันที
“อืมมม อุ๊บบบบ ออแอ้ววววว”แต่ตรูจะตายยย แมร่งสอดลิ้นเช้ามาทำมายยยย หายใจไม่ทันแล้ววว นี่แน่ะ กระทืบเท้าทันที
“โอ๊ยยยย เหยียบเท้าไมไอ้อ้วน”ต๊ายยย ยังมาปากดี นี่แน่ะ
“เพี้ยะ ผู้หญิงคนนี้ใช่ไหมที่กอดตอนเช้าน่ะ”ฮึ่มๆๆ องค์ลงเว้ยยย
“คือ เราไม่อยากบอกอ้วนน่ะ กลัวไม่สบายใจ”แน๊ๆๆๆๆ ทำเป็นพระเอกน่าสงสาร
“แล้วไง ไม่ไปง้อหล่ะ อาจทันนะ”ไปเลยย ตรูไล่เนี่ยย ชิ้ววววๆๆๆ