ผ่านมาหนึ่งปีแล้ว ผมไม่เคยลืมเหตุการณ์นั้นเลย ไม่เคยลืมเอสแม้แต่วันเดียว ตอนนี้ผมยืนอยู่ที่หาดทรายที่ใกล้ๆกับที่เกิดเหตุครับ ต้นสนต้นนั้นไม่อยู่แล้ว ถูกตัดออกไปเพื่อทำการขยายถนน
ผมมาที่นี่เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของเอสครับ ในมือผมมีพวงดอกลีลาวดี ดอกสีขาวตรงกลางมีสีเหลืองอ่อนๆ วันนี้ผมตั้งใจเอามันมาให้เอส
“บังเอิญจังนะที่เจอนายที่นี่”
ผมหันไป พบวินยืนอยู่ข้างๆ “มาเหมือนกันเหรอ” ผมถาม
วินไม่ตอบสายตามองไปยังเส้นขอบฟ้าที่ปลายทะเล
ผมกับวินใช้เวลาอยู่หลายเดือนกว่าจะกลับมาพูดคุยกันได้ แต่ความสัมพันธ์ก็เชื่อมไม่สนิทเหมือนเดิมอีกแล้ว มีสิ่งเดียวที่ยังเชื่อมเราไว้
เอส
เอสเป็นบทเรียนที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตผม ความรักที่ลึกซึ้งควรมีให้เฉพาะคนๆเดียวเท่านั้นที่เราได้เลือกแล้ว เมื่อได้เลือกแล้วความซื่อสัตย์นั้นสำคัญมากและคู่รักควรมีเพียงสองคนเท่านั้น
ทุกวันนี้ผมไม่มีความรักให้ใครอื่นแล้วครับนอกจากเขาที่อยู่ในดวงใจของผมตั้งแต่วันแรกที่ผมได้เจอเขา
คิดถึงรอยยิ้ม คิดถึงสัมผัสนั้นเมื่อแขนเราโดนกัน จับมือในโรงหนัง ช่วงเวลาที่อยู่ที่เสม็ด คิดถึงตาคู่นั้น คิดถึงทุกอย่างที่เป็นเขา
“คิดถึงเอสเนอะ” ผมพูดแล้ววางพวงลีลาวดีนั้นลงบนผืนทะเล
พวงมาลัยวงน้อย
...ขอจงลอยไปให้ถึงเขาคนนั้น ด้วยเถิด
...ที่รักของผม
-------------------------------Fin.--------------------------------------
ขอบคุณ โอนรีโอ้ สำหรับเรื่องราวดีๆ
ขอบคุณ เรย์จัง สำหรับที่ วิ่งเล่น
ขอบคุณ เซ็งเป็ด ที่ทำให้เรารู้จักกัน
ขอบคุณ เพื่อนๆ สำหรับการติดตาม
ขอบคุณครับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
