..
..
ผมวิ่งออกจากห้องน้ำจนไปถึงหน้าโรงหนัง เช็ดน้ำตาออก ทำตัวให้ปกติที่สุดแล้วเข้าไปนั่งที่เดิม
“ไปนานจังนะ โอ๊ต อึเหรอ” วินถามหน้าทะเล้น “เจอเอสบ้างมั้ย เอสก็ออกไปห้องน้ำเหมือนกัน”
ผมบอกว่าไม่เห็นเจอเลย รู้สึกตัวเองหน้าชาไปหมด ละลายใจที่ต้องโกหก แต่ก็ต้องทำเป็นยิ้มให้วิน สักพักเอสก็กลับมานั่งที่เดิม เราสองคนแกล้งทำตัวเป็นปกติ แต่ในใจผมมันปั่นป่วนไปหมดแล้ว
พอหนังจบเราก็จะกลับเลยวินก็คะยั้นคะยอให้ติดรถออกไปด้วยกัน ผมไม่อยากไปด้วยหรอกครับ กลัวจะเห็นภาพบาดใจอีก แต่สุดท้ายก็ขัดวินไม่ได้ครับ บ้านผมอยู่ทางเดียวกับเอสแต่ว่าบ้านของวินจะอยู่คนละทางครับ วินจึงเสนอให้ไปส่งเขาก่อนแล้วค่อยให้เอสไปส่งผม ผมก็บอกว่าไม่เป็นไรเดี๋ยวขอติดรถออกไปถนนใหญ่แล้วจะขอลงกลับแท็กซี่เอง แต่วินก็ไม่ยอมครับ ยังไม่ทันจะได้พูดอะไรกันต่อฝนก็กระหน่ำลงมาอย่างไม่มีเค้ามาก่อน
“ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ เห็นทีจะลงไม่ได้แล้วล่ะโอ๊ต” วินหัวเราะที่ชนะผม
“นั่นสิโอ๊ตให้เอสไปส่งนะ”
ผมหมดหนทางดิ้นรน เพราะฝนตกหนักจริงๆ ดูท่าจะนานเสียด้วย เพราะเมฆเริ่มเคลื่อนเข้ามาแล้วท้องฟ้ามืดไปหมด
ผมนั่งเบาะหลังพยายามมองออกนอกหน้าต่างตลอดเวลา เลี่ยงที่จะเห็นเขาทั้งสองหยอกล้อกัน แต่ก็ห้ามใจตัวเองไม่ให้แวบหันมามองเอสไม่ได้ ผมคิดถึงเขามากเหลือเกิน อยากจะไปอยู่แทนที่วินมากๆ พอคิดถึงตรงนี้รู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะถลำตัวไปลึกเรื่อยๆแล้ว จึงต้องคอยหยิกแขนบอกตัวเองว่า นั่นมันแฟนเพื่อนนะ
สักพักก็มาถึงที่บ้านของวิน ก่อนลงวินก็กำชับกับเอสให้ไปส่งผมให้ถึงที่นะแล้วก็หันไปทางเอส
“ที่รักเค้าจะเข้าบ้านละนะ ทำหน้าที่หน่อยจ้า”
“จะดีเหรอ ?” เอสพูดเป็นที่เข้าใจว่าผมยังอยู่ด้วยตรงนั้น
“ไม่เป็นไรหรอก จริงมั้ยจ้ะโอ๊ต” วินหันมาทางผม
ผมเจ็บเหลือเกินที่เห็นเอสหอมแก้มวินและวินก็จูบเขาไปทีหนึ่งเป็นการกล่าวลา แล้วหันมาทางผม “เดี๋ยวพรุ่งนี้เจอกันที่ทำงานนะโอ๊ต”
เหลือผมอยู่บนรถกับเอสสองคนแล้วครับ ผมย้ายมานั่งข้างหน้าคู่กับเอส ผมเงียบ เอสก็เงียบเหมือนกัน แต่ผมก็รู้ว่าเขาคงอยากจะพูดอะไรสักอย่างซึ่งเราสองคนรู้ดีว่าคืออะไร ผมเอาแต่มองไปนอกหน้าต่าง
แล้วเสียงเพลงก็ดังขึ้น เอสเปิดเพลง คงไม่อยากให้บรรยากาศระหว่างเราอึดอัด แต่เพลงที่ดังขึ้นมานี่สิครับยิ่งตอกย้ำเข้าไปใหญ่เลยครับ มันเป็นเพลง “อย่าใกล้กันเลย” ของมาลีวัลย์ครับ
เราต่างก็รู้ดี เธอเองก็มีใคร และฉันก็มี ของฉัน
ฉันรู้ว่าผิด ถ้าคิดจะชอบกัน แต่ยากเหลือเกิน กับการจะห้ามใจ
เธออาจจะเหมือนไฟ ฉันเหมือนกับน้ำมัน
ทิ้งไว้ใกล้กัน ก็ติดไฟ เผาผลาญทุกอย่าง
เผาผลาญทั้งจิตใจ ฉันคิดว่าเราอย่าใกล้ กันเลย
ก่อนที่ใครสักคน จะคิดเลยเถิด
จะคิดให้มันมากกว่านี้ มันคงไม่ดี เท่าไหร่
ก่อนที่ใครสักคน จะเริ่มทำผิด ฉันคิดว่าควรหยุด ดีไหม
อย่าปล่อยเอาไว้ ให้มันลุกลาม
เราต่างก็รักกัน ฉันนั้นต้องการเธอ และรู้ว่าเธอ ต้องการฉัน
ฉันรู้ว่าผิด ที่คิดไปอย่างนั้น และไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้นเลย
เธอกลับไปเสียเถอะขอร้องอย่ามาเจอ
เพราะเขาต้องการ เธอเช่นกัน
และฉันรู้อยู่ ว่าคนข้างข้างฉัน คงไม่ต้องการจะเสียฉันไป
ต่อจากวันนี้ ให้เป็นเพียงฝัน
แค่เพียงเท่านั้น มันคงจะพอแล้ว
“จะไม่พูดอะไรบ้างเหรอโอ๊ต ?” เอสพูด
“เอสจะให้โอ๊ตพูดอะไร ?” ผมตอบเสียงเรียบ เขาเงียบพักนึงแล้วพูดว่า “ก็...เรื่องระหว่างเราสองคน”
“เรื่องที่โอ๊ตหักหลังเพื่อน และเอสก็นอกใจแฟนน่ะเหรอ” ผมพูด
ผ่านมาหนึ่งปีแล้ว ผมไม่เคยลืมเหตุการณ์นั้นเลย ไม่เคยลืมเอสแม้แต่วันเดียว ตอนนี้ผมยืนอยู่ที่หาดทรายที่ใกล้ๆกับที่เกิดเหตุครับ ต้นสนต้นนั้นไม่อยู่แล้ว ถูกตัดออกไปเพื่อทำการขยายถนน
ผมมาที่นี่เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของเอสครับ ในมือผมมีพวงดอกลีลาวดี ดอกสีขาวตรงกลางมีสีเหลืองอ่อนๆ วันนี้ผมตั้งใจเอามันมาให้เอส
“บังเอิญจังนะที่เจอนายที่นี่”
ผมหันไป พบวินยืนอยู่ข้างๆ “มาเหมือนกันเหรอ” ผมถาม
วินไม่ตอบสายตามองไปยังเส้นขอบฟ้าที่ปลายทะเล
ผมกับวินใช้เวลาอยู่หลายเดือนกว่าจะกลับมาพูดคุยกันได้ แต่ความสัมพันธ์ก็เชื่อมไม่สนิทเหมือนเดิมอีกแล้ว มีสิ่งเดียวที่ยังเชื่อมเราไว้
เอส
เอสเป็นบทเรียนที่ยิ่งใหญ่ในชีวิตผม ความรักที่ลึกซึ้งควรมีให้เฉพาะคนๆเดียวเท่านั้นที่เราได้เลือกแล้ว เมื่อได้เลือกแล้วความซื่อสัตย์นั้นสำคัญมากและคู่รักควรมีเพียงสองคนเท่านั้น
ทุกวันนี้ผมไม่มีความรักให้ใครอื่นแล้วครับนอกจากเขาที่อยู่ในดวงใจของผมตั้งแต่วันแรกที่ผมได้เจอเขา
คิดถึงรอยยิ้ม คิดถึงสัมผัสนั้นเมื่อแขนเราโดนกัน จับมือในโรงหนัง ช่วงเวลาที่อยู่ที่เสม็ด คิดถึงตาคู่นั้น คิดถึงทุกอย่างที่เป็นเขา
“คิดถึงเอสเนอะ” ผมพูดแล้ววางพวงลีลาวดีนั้นลงบนผืนทะเล
พวงมาลัยวงน้อย
...ขอจงลอยไปให้ถึงเขาคนนั้น ด้วยเถิด
...ที่รักของผม
-------------------------------Fin.--------------------------------------
ขอบคุณ โอนรีโอ้ สำหรับเรื่องราวดีๆ
ขอบคุณ เรย์จัง สำหรับที่ วิ่งเล่น
ขอบคุณ เซ็งเป็ด ที่ทำให้เรารู้จักกัน
ขอบคุณ เพื่อนๆ สำหรับการติดตาม
ขอบคุณครับ
o14 o15