จากการนั่งอ่าน comments ของฟิคตอนล่าสุด .. ทำให้ป้าเกิดเห็นใจศิลปินของป้าขึ้นมาครามครัน พลันอยากจะเขียนตอนพิเศษสั้นๆ (สั้นจริงๆ) นี้ขึ้นมา
ใครที่ได้อ่าน Fiction Analysis # 6 เก็บตก BMMF 3 แนะนำให้อ่าน comments ทั้งหมดก่อนนะคะ .. ป้าเกรงว่าจะไม่เข้าใจกันน่ะค่ะ
“ทำไมคุณป้าเค้าทำกับพวกเรายังงี้?” น้ำเสียงทุ้มที่สั่นเครือถูกเอ่ยขึ้นจากปากหยักได้รูป
มือเรียวขาวสะอ้าน ค่อยๆลูบลงไปบนเส้นผมอ่อนนุ่มโดยธรรมชาติ ที่ปราศจากการตกแต่งจากผลิตภัฑ์แต่งผมใดๆ
“คุณป้าไม่พอใจพวกเรา ก็น่าจะบอกกันตรงๆ .. อะ ฮึก” เจ้าของเสียงสะอื้นนอนตัวงอ ขายาวทั้งสองข้างคู้เข้าหาลำตัว สองแขนหดซุกไว้ที่อก ศรีษะทุยหนุนอยู่บนตักของคนร่างบาง
“อืม ..” คนที่นั่งพิงหลังอยู่บนโซฟายาวสีขาว ครางในลำคอ ทอดสายตาไปเบื้องหน้าอย่างไร้จุดหมาย แววตาที่เคยสดใส ตอนนี้กลับฉายเพียงแววแห่งความกังวลและครุ่นคิด
“อะ ฮึก .. พวกเราอุตส่าห์ทุ่มเททั้งกายทั้งใจ คลุกวงในกันจนนัว แต่แล้วทำไมคุณป้าถึงทำกับเราแบบนี้ ..” จบคำพูดปนสะอื้น น้ำตาลูกผู้ชายก็ไหลบ่า ย้อยข้ามผ่านสันจมูกโด่ง ลงไปเลอะบนกางเกงเลผ้าฝ้ายของคนที่เขาหนุนตักอยู่ น้ำตาอุ่นๆซึมซาบเข้าไปถึงเนื้อขาวเนียนด้านใน
“ ......... “ ไม่มีคำตอบจากคนผมยาว ที่ตอนนี้กำลังใช้ฟันขาวขบริมฝีปากตัวเองอย่างแรงจนห้อเลือด
“อะ ฮึก” คนฉายามาเฟียสะอื้นในอก
“ชายคนนั้นไม่ธรรมดาจริงๆ .. คุณป้าเค้าต้องการอะไรจากเรากันแน่?” ซินรำพึง
“ใช่! พี่ซินเห็นรึเปล่า หลังจากคุณป้าปล่อยฟิคออกมา ทุกๆคอมเมนท์ จะกรี๊ดกร๊าดถึงไอ้ลุงนิรนามคนนั้นกันหมด .. แทบจะไม่เหลือซักคอมเมนท์ที่จะพูดถึงเรา” นัทพูดออกมาทั้งน้ำตา ความน้อยใจเอ่อล้นขึ้นมาจนแน่นอก
“หรือว่าเรายังทำกันได้ไม่ดีพอ” ซินหรี่ตามองไปยังเบื้องหน้า มือที่ลูบอยู่บนศรีษะของนัทหยุดชะงัก
“นัท! ..” ซินเรียกชื่อของคู่ดูโอออกมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“หือ?” นัทที่นอนตะแคงอยู่ ผินหน้าขึ้นมองใบหน้าที่นิ่งราวกับรูปปั้นหินอ่อนของซิน
“พี่ซินจะไม่ยอมให้ลุงนิรนามคนนั้น มาขโมยซีนของพวกเราได้อีกเป็นครั้งที่สอง” ซินกล่าวด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
มือเรียวจับปลายคางแหลมของนัทให้เงยขึ้นสบตา
“เพราะฉะนั้น พวกเราต้องหมั่นฝึกฝนและปฏิบัติให้มากกว่านี้!” ตากลมโตส่อแววมุ่งมั่น
นัทใจเต้นระทึกกับสีหน้าและแววตาที่จริงจังของซิน แต่ก็เห็นด้วยกับความคิดอันแสนฉลาดและแยบยลของคู่ดูโอ
“อืม!” นัทพยักหน้าหงึกหงักทั้งๆที่ยังถูกล็อกคางอยู่กับมือเรียว
“อืม!” ซินเม้มริมฝีปากเข้าหากัน พยักหน้าเห็นด้วยกับความคิดของตน
“คอยดูนะคุณป้า .. ฟิคตอนหน้า ถ้าไม่ร้อนแรงถึงพริกถึงขิง อย่ามาเรียกพวกเราว่า Singular!” ซินกำหมัดแน่น .. หมัดเล็กๆถูกชูขึ้นเหนืออก
“ถูกต้อง! ฟิคนี้เป็นของพวกเรา จะให้ใครมากวาดคอมเมนท์ไปหมดแบบนี้ไม่ได้ .. นัทไม่ยอม!” นัทประกาศกร้าว
“งั้นเราเริ่มจากคืนนี้เลย” ซินก้มหน้าลงสบตานัท
ตากลมที่จ้องลงมา มีประกายระยิบระยับแต่แฝงไว้ซึ่งความร้อนแรง จนทำให้นัทหน้าแดงเป็นลูกตำลึง
“หึ หึ” ซินหัวเราะในลำคออย่างพึงใจ เมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาของนัทขึ้นสีเพราะความเขินอาย
“เปลี่ยนใจละ .. เรามาเริ่มฝึกฝนกันตั้งแต่ตอนนี้เลยดีกว่า” ซินยกยิ้มมุมปาก แววตาที่จ้องมองนัทตอนนี้ ไม่ผิดไปจากแววตาของสิงห์โตที่กำลังจะขย้ำลูกกวางตัวน้อย
.
.
เอ่อ .. ป้าแน่ใจนะ ว่าป้าเห็นใจศิลปิน?
หือ? .. ป้าไม่รู้ .. ป้าไม่รู้เรื่องอะไรทั้งสิ้น
ป้าขอตัวขึ้นไปนั่งจิบไวน์กับคุณ ayo บนเมฆสีทองดีกว่า
ปล. ใครที่อยาก comment ฟิคพิเศษตอนนี้ ก็ไปตาม link ข้างล่างเลยนะคะ
http://missdaisy112.blogspot.com/2011/12/blog-post.html
หัวข้อ: Singular เค้าเป็นเนื้อคู่กันจริงๆ รึเปล่า >//< งานมงคลจริงจริ๊ง >//< (อ่าน 2514501 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก