[ข้อความข้างล่างคือความเห็นส่วนตัวค่ะ เป็นปัจเจก ไม่ใช่ข้อเท็จจริงถูกผิด ไม่ต้องอินมากนะคะ และคัดค้านได้ค่ะ ^^]
ความรู้สึกถึง Singular Khon Kaen Road show คืนนี้ (น้องในที่นี้คือน้องซินนะคะ เป็นเมนน้องซิน)
งานครั้งนี้พยายามลบตำนานขอนแก่นเดนฟินรึป่าวน้อ เหตุเพราะเนือยมาก
ไม่รู้น้องมีอะไรในใจมั้ย เหมือนมาเล่นเพลงที่เรียงๆกัน ให้มันจบๆ ไม่มีการคัฟเวอร์เพลงคนอื่น มีแต่เพลงน้องล้วนๆ
มีแซวน้องนัทบ้างประปราย แต่ส่วนใหญ่น้องนัทเป็นคนพูด
คืนนี้เป็นคืนที่นัทพูดเยอะ และตลกดี ขำๆ ซินมีตอบโต้บ้างประปราย
ช่วงที่ดีที่สุด (สำหรับเรา) คือตอนซินร้องมิดไนท์เพราะว่าเศร้า บาดลึกมาก
ตอนนัทเล่าเรื่องตลกเกี่ยวกับช่างทำผมที่ทำผมให้ตัวเอง นัทเป็นธรรมชาติมากๆ น่ารัก และตอนนัทกระโดดให้แฟนคลับรับตอนจบงาน (กึ่งๆ เซิฟบอดี้แบบนักร้องเมืองนอก) น่ารักจริงๆพ่อคุณ (ส่วนน้องซินรีบหลบไปไหนแล้วไม่รู้)
และอีกช่วงคือพี่ตู่ภพธร ขึ้นมาเอนเตอร์เทน ส่งมุขแบบมืออาชีพ ร้องสดเพราะ มีแทะโลมซินเล็กน้อย พอให้คอนเสิรตมีสีสัน
ที่เหลือ คือการได้กินอาหารแบบฝืดคอ และไม่อิ่ม สิ่งที่น้องซินทำคือ การเข้าเพลงแบบเฝือๆ (นานๆเข้าทีด้วย ส่วนมากเพลงจะเล่นติดๆกันไปเลย) ไม่มีโมเม้นท์ใดๆทั้งสิ้น ทั้งแบบจงใจเซอร์วิส และโมเม้นท์ธรรมชาติฉันท์เพื่อนก็ไม่มี
(น้องแยกกันไปคนละมุม) มีแซวนัทเรื่องปักตะไคร้ และเรื่องนัทไปทำไรไว้ dvd คอนเสิรตถึงต้องเซนเซอร์นานกว่าจะออกที่พอให้ได้ขำ ที่เหลือซินจะเข้าเพลงแบบห้วนๆ เช่นพูดประมาณว่า อ่ะต่อเลยละกัน
และสิ่งที่แทรกในช่วงการแสดงคือการบอกลำดับเป็นระยะๆ ว่าเหลือเพลงเท่าไร เช่น เหลืออีกครึ่งนึง เหลืออีกเพลงเดียว เพลงนี้เพลงสุดท้ายละ จนทำให้แอบคิดดังที่กล่าวไปตอนต้นไม่ได้ว่า น้องแค่มาเล่นพอให้มันจบๆไปเท่านั้นเองรึป่าวน้อ
เราไม่ได้แคร์ตัวเองว่าจะสนุกรึป่าว แต่เราแคร์น้องมากกว่า ว่าน้องมีความสุขดีมั้ยตอนเล่นโชว์ เราไม่ได้คาดหวังโมเม้นท์แบบวายๆ แต่เราคาดหวังความสุขจากน้องที่เป็นคนถ่ายทอด อะไรน้อที่ทำให้น้องเล่นเพลงไปแบบแกนๆ
เพราะสปอนโง่รึป่าวจ๊ะ
(เล่นมุกสปอน"เซ่อร์" ผู้เอาบัตรมาแจกดาษดื่น ราวกับใบปลิว จนทำให้คนที่เสียเงินซื้อปริ๊นเตอร์และใช้ความพยายามเล่นเกมเพื่อชิงบัตรเฟลกันไปเป็นแถบๆ)
ไม่รู้ว่าวันนี้มันเกิดไรขึ้นกับน้อง เรารู้สึกว่าเวลาน้องมาโชว์ในผับยังจะสนุกกว่า (ครั้งล่าสุดของขอนแก่นคือที่วินเทจผับ หยอกล้อกัน กับนัท เล่นเพลงเร็วแทรกบ้าง ถือว่าเอนเตอร์เทนในระดับใช้ได้) เวลาน้องเล่นกับนัทแค่สองคนแบบอคูสติกในสมัยที่น้องยังไม่ดังก็ยังประทับใจกว่ามาก สนุกกว่า ไม่ต้องมีมารยา ซื่อๆ แต่ตั้งใจและมีความสุขเวลาถ่ายทอดบทเพลง
ซิน-นัทคือดูโอ
เป็นดูโอไม่ใช่แค่พูดคุยโต้ตอบกันไม่ให้ death air เกิด แต่มันคือการบรรเลงร่วมกัน และช่วยกันดึงคนดูให้เข้ามามีส่วนร่วมในความบันเทิง
นี่คืการติเพื่อก่อ ยังรักและสนับสนุนน้องเหมือนเดิมตราบที่ยังมีกำลัง แต่น้องจะดังและประสบความสำเร็จในวงกว้างยาก ถ้าไม่ปรับโชว์ให้มีชีวิตชีวากว่านี้ คุณภาพงานน้องดีมากๆแล้ว แต่การขาดวิญญาณที่จะ engage กับคนดู มันจะทำให้โชว์ดูดรอป เอื่อย และสุดท้ายคนดูก็ต้องบิ๊วท์ตัวเองกันไปอย่างน่าสงสาร

ยังไงก็ยังดีใจที่เห็นทั้งคู่อีกครั้ง เห็นสันจมูกและช่วงขาน้องพอให้กระชุ่มกระชวย แต่พี่ไม่ได้หลงรักน้องแค่รูปลักษณ์ เพราะฉะนั้นแค่นี้พี่เลยยังไม่พอนะที่รัก

ยืนยันอีกครั้งวันนี้น้องทั้งสองแยกกันคนละมุมจริงๆ ไม่รู้จิตใจลอยกันไปคนละทิศคนละทางด้วยรึป่าว
โมเม้นท์ธรรมชาติที่สุด และมีเพียงน้อยนิดอันเดียวคือ ตอนที่นัทเดินโซโล่กีคาร์มาข้างหลังซิน แล้วซินผายมือไปโดนจนไมค์ตกพื้น หน้าน้องตอนหัวเราะเขินๆ ก่อนเก็บไมค์ขึ้นมา คือหน้าเดียวที่พี่ชอบในคืนนี้ (เหมือนเป็นตอนเดียวที่น้องหลุดออกมาจากโลกของน้อง)
ลาไปด้วยภาพจากน้อยหน่า จบงานแล้วมานั่งนิ่งงันกันหน้าป้ายโรงแรมเจริญธานีกันทั้งคู่ 555

