หัวข้อ: @<<รักแท้..หรือแค่บำเรอ >>@ Special part ..HBD...กร-น๊อต 28/06/54

[insunhwen]

อยากอ่านต่อแล้วอ่าาาา 

[punchnaja]

อ๊ายยย พึ่งได้เข้ามาอ่าน เสร็จเรียบร้อยไปสองคู่ จะมีคู่อื่นอีกไหมคะ?

ปล.ต้องมีมือที่สาม สี่ ห้าเข้ามายุ่งอีกแหงมๆ

[CheeTah]

อยากบอกว่าชอบเรื่องนี้มากมาย

เนื้อเรื่องหนุกได้โล่ห์ ชอบพระเอกแนวนี้อ่ะ ร้ายๆ แต่ก้อรักนายเอกมากมาย เฮ้ออ

อ่านไปแล้วใจสั่นๆ มาต่ออีกนะ เค้าจะรอ 

[threetanz]

โอ้วว สองคนนี้เอ็นซี เร้าร้อนเลือดพุ่งมากค่ะ  ดูเป็นคู่ที่ดิบเถื่อนจริง ๆ

พออ่านเข้ากลับแอบติดตามรุ่นคู่รองมากกว่าคู่เอกแล้วนะเนี่ย  ฮ่าๆๆ

สวัสดีค่ะไรท์เตอร์  เพิ่งมาอ่านครั้งแรก ติดตามอ่านผลงานต่อไปค่ะ

[debubly]

 

[titansyui]

555+ เราชอบคู่กร น็อต มากว่าคู่หลักอีกนะ  มันกัดกันน่ารักดี
เจ้าน็อตมันปากแข็ง + หมา 

[gumrai3]

พึ่งอ่านมาถึงปัจจุบันค่ะ ในที่สุดก้อเป็นคู่ๆเเล้ว มี2รสชาติ คู่เเรกหวานๆ คู่2มีเเต่เถื่อน 555

[kiizkziekiizk]

เพิ่งเข้ามาเป็นสมาชิกในเวบนี้ครั้งแรก

มาอ่านเรื่องนี้เลย > <

สนุกมากกกกค่ะ 

รอตอนต่อไป

ไรเตอร์สู้ๆนะค่ะ > < 

[CheeTah]

มารอ ๆๆๆ

เมื่อไรจะมาต่ออ่ะ เค้าคิดถึงหมูแฮม แล้ววว

[l2_in*]

มาจองพื้นที่

คิดถึงหมูแฮม 55   

มาต่อเร็ว นะคะ        

[Luvila]

ชอบมากๆๆค่ะ

น้องหมูแฮมน่าร๊ากๆๆ

ชอบคู่ กร-น็อต ค่ะ น่ารักดี

อ่านไป เขิลไป 


รีบมาต่อเร็วๆๆน่ะค่ะ ^^

[Yoshikuni]

  ให้กรเลย สวดยอด

  ไปกับน๊อต

 :m25:ตายแปป

[OoniceoO]

จะไม่ต่อแล้วหรอครับผมรออยู่นะครับ

[KoDoMo]

เพิ่งได้มีโอกาสมาอ่านเรื่องนี้ อยากบอกว่า ชอบมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ 
อ่านจบมาถึงปัจจุบัน ชอบทั้ง 2 คู่เลย ทั้งคู่ พี่เร x หมูแฮม คู่นี้หวานแบบน่ารักๆ อิอิ เขิน ฮ่าๆๆ
ส่วนคู่ กร x น็อต ฝีปากมันส์มากๆ ฮ่าๆๆ สุดท้ายก็ได้เป็นแฟนกัน ฮิฮิ 

เป็นกำลังใจให้พี่ตาลผู้แต่งนะคะ
ชอบเรื่องนี้จริงๆค่ะ อ่านแล้วชอบทั้งภาษาการเขียน การดำเนินเรื่อง ชอบหมดเลยยยย 
รอเรื่องราวตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่ะ
สู้ๆนะคะ 

[skysky]

เพิ่งได้อ่านเรื่องนี้ ชอบมากๆค่ะ ชอบทั้ง 2 คู่เลย 
พี่เรกะหมูแฮม ออกแนวน่ารัก หวานๆหน่อย
ส่วนคู่กรกะน็อต ก็กัดกันตลอด ปากแข็งๆ 555 ในที่สุดก็เป็นแฟนกันซะที   
เวลาน็อตอยู่กะหมูแฮมดูเท่นะ แต่พออยู่กับกร... คนละแนวเลย 
เป็นกำลังใจให้คุณตาลนะคะ รอติดตามเรื่องราวต่อค่ะ 

[gayraygirl]

ยังไม่ได้มาเสียเลือดกับกรณ์น๊อตเลยอ่ะ

***ดิท***

โอยยยย เสียเลือดไปตามระเบียบ
น็อตน่ารักมากเลยตอนนี้ ร้องไห้ด้วย
ขนาดร้องไห้ยังน่ารัก แอร๊ยยยยยย

[pinfai]

อ่านทักแล้วภายในวันเดี๋ยว

หนุกมากๆๆ อ้าาา

ชอบกรน๊อตอ่ะ น่ารัก

พี่เรกับน้องแฮมก็น่ารักกก

ขอเป็นแฟนคลับเรื่องนี้ด้วยคนน่ะค่ะ

[skysky]

คิดถึงเรื่องนี้ รออ่านตอนต่อไปนะคะ

[Sugar_Love]

    @ <<  รักแท้.....หรือแค่บำเรอ >> @  ////  ตอนที่  25  Someone + Sometime ..The end 

   MhooHam + Re

   วันนี้เป็นวันที่ผมตื่นเต้นที่สุด เพราะอะไรน่ะเหรอ ยังไม่บอกหรอกครับ เมื่อคืนแทบจะนอนไม่หลับ พี่เรก็พลอยไม่ได้นอนไปด้วย เพราะผมชวนคุยนู่นนั่นอย่างไม่รู้เบื่อ พี่แกก็เต็มใจนอนลืมตาโต้ตอบกับผมจนเกือบสว่าง

   “เสร็จรึยังสุดหล่อ” เสียงพี่ลูกหมีเรียกอยู่หน้าห้อง ไม่ผิดหรอกครับพี่สาวผมเอง เมื่อไม่นานมีเหตุการณ์เกิดขึ้นนิดหน่อยเกี่ยวกับพี่เรและพี่เว  แต่มันกลับทำให้ทุกอย่างดีขึ้น แค่ผมเลือกที่ไว้ใจและมองข้ามสิ่งที่ผ่านมาแล้วและอดีตที่ไม่ดีของทุกคน

   “คร๊าบ เสร็จแล้ว” ผมยัดถุงเท้าข้างขวาเข้าไปเป็นข้างสุดท้าย ลุกจากเตียง คว้ากระเป๋าที่วางอยู่ข้างตัวก่อนจะวิ่งไปเปิดประตู วันนี้เป้าหมายของพวกเราคือ “ทะเล” ที่เดิมที่ผมเคยไปกับทางโรงเรียน แต่สิ่งหนึ่งที่ ที่นั่นจะไม่เหมือนเดิมคือมีคนที่ผมรักและคิดถึงมาตลอดรออยู่

   “หือ หล่อลากกกกกก” ไม่ใช่เสียงใครที่ไหนครับ หลังจากที่เดินลงมาจากชั้นบนผมก็เห็นไอ้น๊อตนั่งปั้นจิ้มปั้นเจ๋ออยู่บนโซฟาข้าง ๆ เป็นคนที่ผมว่าช่วงนี้ตัวติดกันเกินกว่าปกติที่ผ่านมา จากสาเหตุที่จะได้ไปเที่ยวทะเลกัน เมื่อมีพี่ลูกหมีไปก็ต้องมีพี่โน้ตหวานใจไปด้วย และเมื่อมีพี่โน้ตมีหรือคนอย่างไอ้น๊อตจะไม่เสนอหน้าไปด้วย มันให้เหตุผลว่าไม่ได้ไปเที่ยวกับพี่มันมานานแล้ว ????  แต่ก็ช่างมันเถอะ แต่พี่กรนี่สิ แกแอบกระซิบผมว่าจะไปรำลึกความหลังอะไรซักอย่าง กระซิบซะพี่เรมองตาแทบจะเหล่

   “ไปกันเถอะ ทุกคนเผื่อจะถึง” พี่เรพูดเสร็จก็เอื้อมมือมาดึงเป้ผมไปถือซะเอง ไม่ขัดครับยิ้มให้ก่อนจะเดินตามกันออกไป ผมกับพี่เร... พี่ลูกหมีกับพี่โน้ต.... ไอ้น๊อตกับพี่กร ซึ่งคราวนี้เป็นรถพี่กร ...

   เผื่อจะเดินทางมาถึงก็เย็น ๆ  ทั้งหมดพักที่บ้านพักพี่เร เพราะมีหลายห้อง แม่บ้านทำความสะอาดรอก่อนหน้านี้แล้วทุกคนเก็บสัมภาระแล้วออกมารวมตัวกันหน้าบ้านที่จัดเป็นสถานที่จัดปาร์ตี้เล็ก ๆ ปิ้งหอย ปิ้งปูตามแบบฉบับเหมือนทั่วไป แต่สำหรับผมที่ไม่ธรรมดาคือ คนที่จะมาร่วมงานคืนนี้ ใจผมมันไม่อยู่กับที่ คอยชะเง้อคอจนมันจะยืดอยู่แล้ว

   “ใจเย็น ๆ หมูแฮม เดี๋ยวก็มาแล้ว ทำคอเป็นยีราฟไปได้” พี่หมีเดินมานั่งลงข้าง ๆ ผม

   “ก็แฮมตื่นแต้นนี่ครับ... นานจัง!” ผมหันไปค้อนให้พี่สาวคนสวย ก่อนจะทำตัวแบบเด็กเอาแต่ใจกับพี่สาวเหมือนที่เคยทำสมัยเด็ก ๆ

   “เด็กเอาแต่ใจ!!”

   “พี่หมีอ่ะ อ๊ะ!!” ตกใจครับอยู่ดี ๆ ก็มีคนกอดแล้วก้มมาหอมแก้มจากด้านหลัง กำลังจะหันไปต่อว่าเพราะคิดว่าเป็นพี่เรที่มาทำรุ่มร่ามอย่างนี้

   “!!!......”

   “คิดถึงจัง ฮึก !! ฮือ คนดีของแม่”  รู้สึกว่าเตรียมใจที่จะไม่ตื่นเต้นมากมาย แต่แค่นั่งเฉย ๆ น้ำตาก็ไหลออกมาอย่างท่วมท้น เมื่อสายตาหันไปเจอกับบุคคลที่มาใหม่ทั้งสองคน คนที่ผมโหยหามาทั้งชีวิต คนที่ผมคิดว่าจะได้เจอบ้างไหมในชีวิตนี้ แต่นี่คือความจริงที่ผมเตรียมใจมารับความสุขตรงนี้มาเกือบอาทิตย์ หลังจากที่พี่เรบอกผม พ่อกับแม่มาทำงานให้พี่เร ผมก็พึ่งรู้ว่าพี่เรมาเปิดร้านอาหารที่นี่ด้วยร้านที่เราไปนั่นแหละ โดยพ่อกับแม่เป็นตัวแทนดูแล และเรื่องนี้พี่ลูกหมีก็รู้มาโดยตลอด ผมงอนพี่สาวกับพี่เรถึงสองวันเต็ม ๆ แต่พอพี่เรบอกว่าจะพามาหาผมก็ยิ้มแฉ่งได้ทันที และที่พี่เรต้องปิดบังผมเพราะต้องการให้อะไร ๆ ลงตัวมากกว่านี้ และเป็นท่านทั้งสองเองที่ไม่พร้อมจะเจอผม  จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ละอายใจ แต่ผมไม่ต้องการให้ใครรู้สึกผิด แค่ต้องการให้กลับมาเติมเต็มชีวิตผมให้มีความสุขและเป็นครอบครัวที่สมบูรณ์ได้ แม้จะไม่ในทุกเรื่องก็ตาม

   “ฮึก ! ฮือออ ฮืออ ฮึก ฮือออ” ผมผวากอดคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นมารดาและบิดาด้วยแขนคนละข้างหมดแล้วความอดกลั้นผมปล่อยโฮเหมือนเด็ก ๆ  พี่หมีเดินเข้ามากอดพ่อกับแม่ด้วย ไม่มีเสียงใดหลุดจากปากผมนอกจากเสียงสะอื้นที่เหมือนจะขาดใจ  แต่มันมาจากความดีใจอย่างที่สุด ที่สุดของที่สุด เรากอดกันร้องไห้โดยไม่มีใครห้ามและจับแยก

   “หมูแฮม ฮึก พ่อกับแม่ ฮือ ขอโทษลูก ขอโทษ ฮึก ฮือ” ผมส่ายหัวบนอกของพ่อ ไม่..ผมไม่ต้องการคำนี้ ผมไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว

   “ม่ะ ฮึก ไม่ แฮมไม่เคยโกรธ ไม่เคยโทษ ฮึก อย่าจากแฮมไปไหนอีก น้า ฮึก.. ฮือ แค่นี้ ที่แฮม ฮือ ต้องการ แค่นี้ที่แฮมอยากได้ ฮือนะฮะ นะ ฮือ” ไม่รู้ว่าจะมีใครฟังผมรู้เรื่องไหม พ่อวางคางบนหัวผมรับรู้ถึงแรงกดทับเป็นจังหวะจากการพยักหน้า และแรงกระชับกอดที่มากขึ้น

   “ไม่ไปไหนแล้วลูก ไม่ไปแล้ว พ่อกับแม่จะอยู่กับหมูแฮม กับลูกหมีตลอดไป ไม่มีวันทิ้งลูกให้อยู่โดดเดี่ยวอีกต่อไป” พ่อสูดหายใจเข้าลึกกลั้นเสียงสะอื้นเพื่อจะพูดให้ชัดเจนที่สุด แม่ลูบหัวผมและกอดพี่หมีอยู่ไม่ห่าง นี่สินะเค้าเรียกว่าการเติมเต็ม เหมือนฝัน แต่ไม่ใช่ มันคือความจริงที่ผมเคยฝันต่างหาก มันสุขล้นปรี่ยิ่งกว่าตอนเพ้อฝันซะอีก

   “คุณพ่อ คุณแม่สวัสดีครับ” พี่เรเดินเข้ามาหลังจากที่ยืนดูอยู่ห่าง ๆ ซักพัก

   “สวัสดีค่ะ/ ครับ คุณเร” พ่อกับแม่ผมทักทายพี่เรพร้อมกัน พร้อมกับยกมือจะไหว้

   “ไม่ต้องไหว้ครับ ตอนนี้สิ่งดี ๆ กำลังเกิดขึ้นกับครอบครัวเรา ถือซะว่าผมเป็นลูกชายอีกคน ผมรักหมูแฮม คนที่หมูแฮมรักผมก็รักด้วย คนที่หมูแฮมนับถือผมก็นับถือด้วย ผมสัญญาครับว่าจะดูแลหมูแฮมให้ดีที่สุด”

   “แหม!!ไอ้ลูกชาย พูดเหมือนสู่ขอสาว ๆ เลยนะ แล้วเอ็งจะไม่ให้พ่อแม่เอ็งเป็นคนพูดสู่ขอให้รึไง” พวกเราหันไปตามเสียงผู้มาเยือนใหม่

   “คุณพ่อ คุณแม่ มาไงครับ ไหนบอกติดธุระไง” คุณพ่อกับคุณแม่พี่เรเดินลงมาจากเนินหาด เมื่อแม่เห็นผมก็รี่เข้ามาผมรีบยกมือไหว้พ่อกับแม่พี่เรทันที

   “สวัสดีครับ คุณ” พ่อกับแม่ผมยกมือไหว้พ่อกับแม่พี่เร

   “อุ๊ย สวัสดีค่ะ พ่อกับแม่หมูแฮมใช่ไหมคะ ยินดีค่ะ”

   “เอ่อ พวกคุณไม่โกรธเราเหรอคะ” แม่ทำสีหน้ากังวลออกมาก่อนเอ่ยปากถาม

   “ช่างมันเถอะค่ะ วันนี้เราเห็นลูก ๆ เรามีความสุขก็ควรจะยินดีนะคะ เรื่องที่ผ่านมาแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะค่ะ ดิฉันกับสามีก็ไม่ได้รังเกียจอะไรหมูแฮมด้วย แกออกจะน่ารัก ...หือ ไหนดูซิ ร้องไห้ทำไมลูก ใครทำหนู” แม่พี่เรมองหน้าผมคงเห็นผมตาแดง ๆ และยังสะอื้นหน่อย ๆ จึงรีบเข้ามากอดผมไว้ พ่อกับแม่ผมถึงกับยิ้มออก รวมทั้งพ่อของพี่เร ที่ก่อนหน้านี้เคยไม่ชอบผม ....ทำไมวันนี้ผมมีความสุขจัง สุขซ้ำซ้อนมันเป็นอย่างนี้นี่เอง

   ตอนนี้ผมกับพี่เรเดินเล่นกันริมหาดหลังจากที่ปลีกตัวออกจากปาร์ตี้ครอบครัว โดยที่เหลือนั่งอยู่ก็เป็นบรรดาคุณแม่กับคุณพ่อที่ดูเหมือนว่าจะคุยกันถูกคอออกรสออกชาดกันทีเดียว ส่วนอีกสองคู่ ชู้ชื่น  ??? หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้เหมือนกันเพราะผมมัวแต่โดนคุณแม่พี่เรกอดไม่ยอมปล่อยซักที จนพี่เรต้องไปจับแยกออกมา ทำเอาโดนคุณแม่ค้อนไปหลายวง

   “เป็นไงครับ ตาบวมเลยฮึ.. เด็กขี้แย” พี่เรยกมือผมข้างที่กุมกันอยู่ไปหอมเบา ๆ ผมหันขึ้นไปทำหน้าดุใส่ เรื่องอะไรมาว่าผมขี้แย

   “ไม่ได้ขี้แยซักหน่อย พี่เรมั่ว” เหตุการณ์อย่างนี้ใคร ๆ ก็คงจะเป็นเหมือนกัน...

   “เหรอครับ ไม่ก็ไม่ พี่ดีใจครับพี่เห็นหมูแฮมมีความสุข” พี่เรหยุดยืนแล้วจับบ่าผมให้หันเข้าเผชิญหน้ากัน

   “แล้วไมไม่บอกแฮมตั้งนานแล้วเล่า” ผมพูดทำหน้าง้ำใส่ พี่เรถึงกับหัวเราะพรืดออกมา

   “หัวเราะอะไรอ่ะ”

   “ ก็หมูแฮมทำตัวเหมือนเด็กขี้แย ขี้งอนให้เห็นบ่อยขึ้นน่ะสิครับ ...น่ารักดี” เขิน.....

   “บ้า!!” ผมก้มหน้างุด แทบจะมุดทรายซะให้ได้

   “อืม มีแถมครับ ขี้อายด้วย” วงแขนแกร่งกระชับผมเข้าหาจนตัวเราแทบจะไม่มีช่องว่างเหลืออยู่ ดีที่แถวนี้ไม่มีใครอยู่เลย

   “พี่รักหมูแฮมนะ คำว่ารักของพี่มันก็แค่ ทำยังไงก็ได้ให้หมูแฮมมีความสุข ที่ผ่านมาสิ่งที่เลวร้าย มันเป็นความรักอีกด้านที่จะไม่มีวันเกิดขึ้นอีกตลอดชีวิตครับ พี่สัญญา..”

   “ครับ แฮมก็รักพี่เร แฮมเชื่อว่าพี่เรจะทำให้แฮมมีความสุขได้ และแฮมก็จะทำทุกอย่างที่ทำได้ให้พี่เรมีความสุขเหมือนกัน” ผมวาดแขนกอดเอวหนาแน่น เหมือนกลัวจะหลุดลอยออกไป

   ไม่รู้ว่าความสุขที่ได้รับจะยืนยาวไปได้นานซักแค่ไหน

   แต่จะทำทุก ๆ วันให้ดีที่สุด

    ให้มันผันผ่านไปเป็นวันวาน ที่นึกย้อนกลับแล้ว

    ทำให้คิดได้ว่าเราทำทุกอย่างที่เราทำได้และดีที่สุดแล้วสำหรับคนที่เรารักและคนที่รักเราตลอดมา

    ไม่มีสิ่งไหนที่จะหยุดอยู่กับที่ มันคงดำเนินไปกับวันเวลา ไม่หยุดยั้ง

   ก็แค่เก็บและสร้างความสุข รวมถึงสรรสร้างความทรงจำที่แสนดีตลอดเวลาที่หายใจ...... // น้ำตาล

   

   


   
   Not + Gron หวานซะ ....

   ผมชอบสูดบรรยากาศริมทะเลซะจริง ยิ่งตอนค่ำ ๆ อย่างนี้อากาศสดชื่นซะไม่มี ผมเดินไปก็สูดอากาศเข้าปอดไปเป็นระยะ ข้าง ๆ เป็นไอ้ขี้ปลาทอง หลังจากเหตุการณ์ที่มันสารภาพรักซะผมเคลิ้ม จนตกลงปลงใจคบกับมัน และยอมกรุงแตกเป็นครั้งที่ 2.... มันก็เกาะติดสถานการณ์ผมทุกฝีเก้า แต่ผมกลับไม่อึดอัด หงุดหงิดเหมือนแต่ก่อน กลับกลายเป็นเมื่อห่างกันผมเริ่มกระวนกระวายใจซะงั้น ก็คงจะเดาถูกกันนะครับว่าผมเป็นอะไร.....เฮ่อ!! ชีวิตผู้นำของกรู...

   “เป็นอะไรน๊อต ถอนหายใจเป็นหมาหอบไปได้” แนร่ะ แมร่งเปรียบกูซะสูงส่ง ??

   “หมาบ้านมึงแหละ หอบได้หล่ออย่างกรูเนี่ย” พูดแล้วก็นึกถึงภาสกรลูกรักที่ฝากแม่บ้านเลี้ยง มันจะร้องหาผมไหมเนี่ย

   “เหรอครับ น้องน๊อต กวนนักเดี๋ยวก็จับโยนน้ำให้หนาวตายเลยดีไหม”

   “ถ้ากูตาย กูจะไปเข้าสิงพ่อมึงให้เอามีดปาดคอมึงตายตามกูไป” พ่อครับน๊อตไม่ตั้งใจ แต่ลูกชายพ่อมันกวนตีน...

   “เล่นถึงพ่อเลย แน่ะ..ตายยังจะเอากูไปอีก คิดถึงอ่ะดิ” มันพูดแล้วกอดคอผมเดินไปด้วย

   “ฟายเถอะ!!” รู้สึกว่าตัวเองแปลก ๆ สรรหาคำด่าคำว่ามันไม่ค่อยออก ไม่เหมือนแต่ก่อน ที่ได้ว่าแล้วลงไม่เป็นเลยทีเดียว แค่รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องที่สร้างความครื้นเครงผสมกลิ่นของความสุขเล็ก ๆ มาด้วยเท่านั้น

   “เล่นน้ำกันไหม”

   “บ้ารึไง ได้หนาวตายกันพอดี อยากเล่นก็ไปดิ กูนั่งรอตรงนี้….????? .เอาจริงเหรอวะ  ????” ผมหันไปบอกมัน....แต่ช้ากว่ามันแล้วเพราะมันวิ่งหน้าตั้งลงน้ำเหมือนเด็ก ๆ ที่ได้รับอนุญาตให้ลงน้ำได้ สาธุ เป็นตะคริวตายทีเถอะ หนาวจะตายยังจะอยากเล่นอีก พรุ่งนี้เวลาเยอะแยะ แต่....เป็นตะคริวเฉย ๆ ก็ได้อย่าพึ่งให้มันตายเลยสงสารพ่อกับแม่มัน

   “โอ๊ย !!น๊อต!!” อ๊าว !! ผมเงยหน้ามองมันหลังจากนั่งลงตรงนั้น รอมันอย่างที่บอกหลังจากที่มันลงไปได้ไม่นาน  เป็นอะไรวะ ???

   “เป็นอะไรวะ!!” ผมรีบวิ่งลงไปหามัน ลงมาลึกไมซะเกือบมิดหัวอย่างนี้วะ

   “สงสัยโดนแมงกะพรุนว่ะ” ใจผมหายวาบ..ตาย ตาย ตายสถานเดียว แล้วกรูต้องไปหาผักบุ้งทะเลที่ไหนมาให้มรึ๊ง  กูเตือนมึงแล้ว ...

   “แล้วทำไงวะ !” ต้องพยุงมันขึ้นฝั่งก่อน ผมลากมันจะให้ไหลตามผมมา แต่!!...ทำไมมันอยู่กับที่วะ ผมหันไปดูมันกลัวจะแข็งตายซะก่อน แต่ที่เห็นคือมันส่งยิ้มเผล่ให้ผมอยู่ แมงกะพรุนทำให้คนประสาทกลับรึไงฟะ

   “ทำไมเชี่ย  มึงอยากตายอืดอยู่นี่รึไง มาเร็วดิ” ผมพูดแล้วดึงมันอีกรอบ แต่ก็ยังไม่กระดิก ฟายยย เดี๋ยวกรูทิ้งให้แมงกะพรุนมารุมกินตับแมร่งให้รู้แล้วรู้รอด กูก็กลัวเหมือนกันนะมึง มันยังอยู่แถวนี้แน่ ๆ

   “กูหายละ” O _0  หา...มึงว่าไงนะ

   “ฮะ!!?? มึงว่าไงนะ” ผมตะโกนแข่งกับเสียงคลื่น เพราะไม่แน่ใจว่ามันพูดว่าอะไร กูหายแล้ว รึกูตายแล้ว อย่างหลังนี่ต้องพูดกันยาว

   “กูบอกว่ากูหายแล้ว” ไอ้บร๊า!! แมงกะพรุนน่านน้ำนี้มันมีพิษเพี้ยงมดแดงไฟรึงายฟะ ไอ้หน้าหนอน มีหน้ามาบอกว่าหายแล้วหลังจากถูกแมงกะพรุนลวนลามไปเมื่อครู่...

   “งง งง ฮ่า ๆๆๆๆ” เอ๊า!! ไอ้ฟายนี่มันไม่อยากตายดี

   “เออกูงง !! อะไรของมึงเนี่ยกร” ผมตวาดใส่หน้ามันไป งงจริงอะไรจริง

   “กูไม่เป็นไรหรอก กูอยากให้มึงโดนน้ำน่ะ กลัวเฉา”

   “O_O ไอ้ควายยยยยยยยกรรรรรรร เชี่ยยยยยย” ผมตะโกนด่ามัน มันกลับหัวเราะหน้าตาเฉย คนนะมึง กูไม่ใช่ดอกลิลลี่จะได้เฉา ( เปรียบซะสวยเลยกรู)

   “มานี่!! พูดมาก”

   “อ๊ะ ไอ้ อั๊ก!” สาดดดดดด ไม่ทันแล้วครับมันพูดแล้วคว้าคอผม พุ่งลงน้ำเหมือนคราวแรกที่เราลงน้ำด้วยกัน มันกดผมให้อยู่ใต้น้ำ ....นี่ ๆๆ มึงจะฆ่ากูรึง๊ายยยย ไอ้บร๊า  แต่ยังไม่ทันจะกระเสือกตัวขึ้น รู้สึกถึงริมฝีปากที่มาประกบจูบ น้ำเค็ม ๆ ไหลเข้าปาก ทำไมน้ำทะเลมันไม่เค็มฟะ ลิ้นหนาลุกเข้ามา พร้อมกับแขนแกร่งที่กอดเอวผมไว้ เหมือนเนิ่นนานที่เราแลกลิ้นกันใต้น้ำ แต่คงไม่ใช่เพราะไม่งั้นผมคงตายไปแล้ว

   “แฮ่ก ๆๆๆ ไอ้บ้า” กรู !!...ว่าจะด่ามันแรง ๆ ซะหน่อย แต่พอโผล่พ้นน้ำมาคำด่าหายไปซะงั้น เหลือแต่คำหน่อมแน้มแค่นี้เองที่หลุดออกมา

   “เป็นไงสัมพันธ์ใต้น้ำ ลองมากกว่านี้ไหม’”

   “ชักว่าวคนเดียวเถอะมรึง คงได้อารมณ์เค็ม ๆ แสบ ๆ ชอบกล เชิญ!!” ยังมีหน้ามายิ้มชักชวน น้ำที่มึงพูดนี่น้ำทะเลนะเฟ้ย กรูยังนึกถึงครั้งแรก ยังจำได้ว่ามันเจ็บแสบทรวงยังไง ฮึ..... แล้วมันจะไปรู้สึกอะร๊ายยยกับมึง.......

   “น๊อตกลับไปแล้ว ไปบ้านกูนะ”

   “ฮะ!!”  ผมต้องเงยหน้ามองมัน ว่าสิ่งที่ผมได้ยินมันจะมีความหมายอย่างอื่นนอกจากไปเที่ยวเล่นบ้านมันไหม ซึ่งผมเคยบอกมันไปแล้วว่ายังไม่ถึงเวลา

   “กลับจากทะเล แล้วไปบ้านกู กูรู้ว่าตอนนี้มันไม่ใช่เวลาของเรา แต่อย่างน้อยอยากให้มึงกับพ่อแม่กู ได้รู้จักคุ้นเคยกันบ้าง ถ้าวันนึงมันเป็นไปอย่างที่เราคิดและตั้งใจ มันอาจจะง่ายขึ้นก็ได้ และกูตั้งใจว่าจะไปหาและทำความรู้จักพ่อกับแม่มึงด้วย” ผมก้มหน้ามองพื้นทราย ใช่..อย่างที่มันพูดตอนนี้ไม่ใช่เวลาของเรา เพราะสถานะและสิ่งที่เราเป็นตอนนี้ยังไม่สามารถที่จะรับผิดชอบตัวเองได้ด้วยซ้ำ หมูแฮมยังมีพี่เรที่เป็นหลัก แต่สำหรับผมกับมันตอนนี้คงเป็นได้แค่ไม้หลักปักขี้เลนกันทั้งคู่

   “อืม ตามใจมึงละกัน” 

   “น๊อต ....ไม่ว่าอนาคตจะเป็นยังไง มันจะเป็นเหมือนที่เราหวังไว้รึเปล่า แต่กูสัญญาว่าจะทำให้ดีที่สุด กูเชื่อว่าพ่อกับแม่ทั้งของมึงของกู เขามีเหตุผลพอที่จะเข้าใจสิ่งที่เราเป็น มันไม่ใช่สิ่งเลวร้าย แค่มันต้องใช้เวลา...ที่จะยอมรับได้ แต่ถ้าไม่เป็นอย่างที่เราหวัง ให้มึงรู้ไว้ ว่าเรามีกัน และกูมีความสุขที่มีมึงในวันนี้.........  กูจะตั้งใจทำในสิ่งที่พ่อแม่คาดหวัง และทำให้มึงมีความสุขไปพร้อม ๆ กัน ตอนนี้มันเป็นเส้นขนาน แต่มันก็สามารถที่จะแล่นไปได้พร้อม ๆ กัน และซักวันกูว่ามันต้องบรรจบกันได้ มึงเชื่อใจกูไหม”  มันกระชับมือผมแน่นใต้น้ำ มันใช้ริมฝีปากจุ๊บปากผมเบา ๆ

   “อือ กรูเชื่อมึง” อารมณ์พาไป ซื้ง ๆๆ.. ผมพยักหน้ารับ  มันส่งยิ้มให้ก่อนจะลากผมขึ้นหาด เปียกโซ่กกันทั้งคู่ ผู้ใหญ่ท่านคงแปลกใจนี่มึงคึกอยากเล่นน้ำขนาดนี้เลย

   “กร!!” ผมนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้หลังจากที่ตอนนั้นไม่ได้คิดถึงมันเลยซักนิด

   “โทรศัพท์กู...*~*” ผมคว้ามันออกจากกระเป๋ากางเกงอย่างเร็ว หน้าจอดับไปแล้ว ฮืออ ...พี่โฟนโฟว์ของกรู พึ่งไปถอยมาด้วย

   “ของกูก็เหมือนกัน” ผมหันไปมองโทรศัพท์ ไอโฟน 3จี ของมันที่เคยใช้ถ่ายคลิปผม แน่นิ่งไปเหมือนกัน

   “ฮ่า ๆๆๆ  ป่ะเหอะหนาวว่ะ อยากได้ไออุ่น เดี๋ยวกรูซื้อให้ใหม่” ควายเถอะ ไอ้รูปหล่อ พ่อรวย กรูจะเอาซัก 10 เครื่อง ให้แมร่งจน ......ไออุ่น.... สัดนิ พูดอะไร.... กรูเขิน...แต่ก็ยอมเดินตามแรงดึงที่ข้อมือ

   ผมมองตามแผ่นหลังกว้างที่ก้าวเดินนำออกไปพร้อมกัน แขนและมือแข็งแรงที่ดึงผมไปด้วยไม่ยอมปล่อย ในชีวิตผมทั้งชีวิตที่ต้องมาผูกติดกับมัน ผมคิดถูกใช่ไหม พ่อแม่ผมจะเสียใจไหม ผมคิดว่าแน่ ๆ ....แต่ผมเชื่ออย่างที่มันพูดว่าพ่อแม่จะต้องเข้าใจเราเพราะมันไม่ใช่สิ่งผิด ผมก็จะพยายามทำอย่างที่พ่อแม่หวัง พร้อมกับออกเดินไปพร้อมกับมันเหมือนกัน ผมเชื่อว่าเส้นขนานมันต้องบรรจบกันได้ซักวัน.....

   คิดจะรักกันมันไม่ผิดหรอก.....

   มันผิดตรงที่รักแล้วไม่รู้จักคิดว่าจะทำยังไง...

   ให้คนที่เรารักและรักเราอยู่อย่างมีความสุขที่สุด......//น้ำตาล

[Sugar_Love]

  ขอโทษสำหรับคนที่รออ่านนะคร๊า นานมากก
แต่งไว้แล้ว แต่ไม่ได้ลงให้ ซึ่งต้องขอโทษที่รวบรัดตัดตอน
เพราะไม่อยากแต่งนิยายไม่จบ ชื่อเรื่องตอนนี้ อยากจะตั้ง
ว่า Some Other  Day ให้รู้แล้วรู้รอดไป แต่มันจะ ฟีเวอร์เกิน
ขอบคุณทุกรีพายนะคะ ไม่ค่อยมีเวลาเข้าบ้านเป็ดเลย ไม่รู้ว่าจะต่อติดกันรึเปล่า...ก็พยายามแล้วน้า
แต่ก็ขอบคุณทุกกำลังใจค่ะ ถ้ามีเวลาคงได้เจอกันอีก ตอนนี้แอบแต่ง Fic Singular ไว้
แต่ไม่กล้าลง เพราะดูคนอื่นแต่งก็มีแต่เก่ง ๆ กันทั้งนั้น ขอเวิ่นน้องซิน-นัท  ซักพักแล้ว
คงมีเรื่องต่อไปน้า ถึงไม่มีคนอ่านก็คงจะมึนเอาลง 
                          รักคนที่อ่านทุกคนค่า ชอบไม่ชอบไม่เป็นไร   

[lovely1714]

หวานนนนนน   น่ารักมากๆๆ

[TanyaPuech]

 

มีความรู้สึกว่าโดนตัดจบ
แต่ไม่เปงไรคับ ดีกว่าปล่อยให้ค้างคา


จบได้หวานน่ารักดี

อิอิ

[kyoya11]

อ่า...จบแล้ว
ชอบอ่า 

[nongrak]

รอนานเลย แต่จบแบบน่ารักสำหรับแฮมกับพี่เร
คู่กรกับน็อตก็ยังมีโหดใส่กันเหมือนเดิมแต่ลดความแรงลง

อีกเรื่องไว้เอามาลงจะรออ่านนะ

[CheeTah]

เหอๆๆ จบแล้วหรอเนี่ยยย

นานจังเลยกว่าจะมาเค้าคิดถึงหมูแฮมม

มาอ่านตอนนี้แล้วลืมตอนเก่าไปเลยอ่า เพราะหายไปนานอิอิ

 

[kinjikung]

จบแล้วเว๊ยยยยเฮ้ยยย
เกือบลืมไปแล้วนะเนี่ยยยยย
happy ending สุด ๆ หวานไม่หยุดเลยทุกคู่
ขอบคุณค่าาาาาาาาาาาา

[gayraygirl]

น่ารักคร่า ทุกอย่างดูจะลงตัวด้วยดี
หมูแฮมกับพี่เรอย่างหวาน
ส่วนกรน๊อตก็เริ่มหวานมากขึ้น ชอบๆ
ขอบคุณน้องตาลมากนะจ๊ะ ที่แต่งนิยายดีๆให้อ่าน
  เป็นกำลังใจให้มีเรื่องต่อๆไปอีกนะ

[hotladyanyavee]

น่ารักมากสำหรับการอคอย

[golove2]

 

ไม่ลืม ยังต่อติดอยู่จ้า
ถึงจะนานไปนิสสสสสสสสสสสสสสสสสส




+1 จ๊ะ

[roseen]

 :กอด1:จบแล้ว