หัวข้อ: เรื่องสั้น ชีวิตแสนธรรมดา (จบ)

[kyoya11]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม



กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

[kyoya11]

เรื่องนี้เป็นชีวิตของเด็กผู้ชายธรรมดาคนหนึ่ง  เป็นชีวิตที่แสนจะธรรมดา  ทุ่มเทชีวิตให้กับครอบครัวและเพื่อนพ้อง  แต่แล้ว........เขาก็เปลี่ยนไป  ถ้าจะถามว่าทำไม  ทำไมน่ะหรือ?  ก็เพราะชีวิตเขาได้พังทลายไปพร้อมกับรอยยิ้มที่มีความสุข

ทำไม............ทำไม..............ทำไม............
ผมทำอะไรผิดไปหรือเปล่า?  ผมทำอะไรขัดใจหรือ?  ผมทำหน้าที่ของตัวเองไม่ดีหรือ?  ถึงได้..........ทิ้งผมไป   แล้ว..........ผมจะอยู่.........กับใคร.........ได้โปรดอย่าทิ้งผมไว้  ให้ผมไปด้วยคน  พ่อครับ!  แม่ครับ!
ผมลืมตาตื่นมาพร้อมกับความเจ็บปวด  ตื่นมาพร้อมกับอดีตที่ขมขื่น  อดีตที่แก้ไขอะไรไม่ได้  ผมรู้.......ผมรู้......ว่าไม่ควรไปยึดติดกับมัน  เพื่อนบอกเสมอว่าให้เลิกคิดถึงเรื่องพวกนี้  แต่ผมก็ไม่อาจ.........ลืมมันได้
ผมเป็นเด็กผู้ชายที่แสนจะธรรมดาคนหนึ่ง  ครอบครัวของผมเป็นครอบครัวเล็ก ๆ มีกันอยู่ 3 คน  ซึ่งก็คือ  พ่อ  แม่  และผม  พ่อกับแม่สอนผมเสมอว่าให้ทำหน้าที่ของตนเองให้ดี  อย่าทำให้ใครเดือดร้อน ซึ่งผมก็ทำตามทุกอย่าง  ไม่เคยขัดหรือแย้งอะไรเลย  แต่แล้ว.............วันหนึ่งผมกลับบ้านมาพร้อมกับรอยยิ้ม  นั่นเป็นเพราะว่าวันนี้เป็นวันเกิดของผม  อายุครบ 16 ปี  พอผมกลับมาถึงที่บ้าน  ผมพบแต่ความว่างเปล่า...........ใช่..........มันว่างเปล่า  ของใช้ส่วนตัว  เฟอร์นิเจอร์  อุปกรณ์ต่าง ๆ  เสื้อผ้า  ได้หายไปหมด  มันเป็นห้องที่ว่างเปล่า  สมองผมขาวโพลน  คิดอะไรไม่ออก  เพราะผมไม่รู้จะหาเหตุผลอะไรมาอ้างกับการกระทำของพ่อกับแม่แบบนี้  ผมโดนทิ้งใช่มั้ย........โดนทิ้งในวันเกิดครบ 16 ปีของผม  นี่เป็นของขวัญวันเกิดชิ้นสุดท้ายของผมหรือ?  ผมได้แต่ถามกับตัวเองว่า..........ทำไม...........
ตอนนี้ผมอายุ  21  ปีแล้ว  มันผ่านมา 6 ปี  หลาย ๆ คนอาจจะคิดว่า 6 ปีมันนาน  แต่สำหรับผม  เรื่องนี้มันเหมือนเพิ่งจะเกิดขึ้นเมื่อวานนี้  ผมยังจำได้ดีทุกอย่าง  ภาพเหล่านั้นแวะเวียนมาหาผมทุกวันทุกคืน  ชีวิตของผมตอนนี้ผมไม่ลำบากอะไรมาก  เพราะแค่ผมมีที่ซุกหัวนอน  มีข้าวให้กินพอประทังชีวิตผมก็อยู่ได้แล้ว  ทุกวันนี้ผมต้องทำงานทุกวันเพื่อให้พอกับค่าใช้จ่าย  ซึ่งก็มีเพียงแค่ค่าเช่าห้อง  ค่าน้ำ  ค่าไฟ และค่าอาหารเท่านั้น  ซึ่งทุกวันนี้มันก็เพียงพอต่าการมีชีวิตอยู่บนโลกนี้  เรื่องนี้มันทำให้ผมได้สัจธรรมขึ้นมา 1 ข้อ  ว่า  เงินคือพระเจ้า  ผมคิดว่ามันคือสัจธรรมของแท้  เพราะถ้าผมไม่มีเงิน  ผมก็จะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ไม่ได้  มันเป็นความจริงทุกประการ
แต่แล้วก็มีคน ๆ หนึ่ง ก้าวเข้ามาในชีวิตของผม  เขาเป็นผู้ชายตัวสูงโปร่ง  หน้าตาจัดว่าใช้ได้  ผิวคล้ำ ๆ เหมือนออกแดดบ่อย  เขาคนนี้ คือคนที่ทำให้ผม..........เปลี่ยนไป
ผมกับเขารู้จักกันโดยบังเอิญที่ร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่งที่ผมทำงานพิเศษ  เขาคนนี้จะมาที่ร้านสะดวกซื้อนี้เป็นประจำทุกวัน  และตรงเวลา  จนในที่สุดเขาก็คุยกับผม  คุยไปคุยมาก็กลายมาเป็นเพื่อน  แล้วก็พัฒนามาเป็นคนรัก  ใช่ครับ  คนรัก  มันเป็นความสัมพันธ์ที่พัฒนาเร็วมากจนผมก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมมันเร็วขนาดนี้  ตลอดระยะเวลาที่ผมคบกับเขา  ผมมีความสุขมาก  มากพอที่จะทำให้ผมลืมเรื่องราวในอดีตได้  ไม่อยากจะเชื่อว่าผมเจ็บปวดมาตั้ง 6 ปี  แต่ผู้ชายคนนี้มาเพียงไม่กี่เดือนก็สามารถทำให้ผมหายเจ็บปวดได้  ผมว่าความรักเปรียบเสมือนยารักษาโรค  แต่ผมก็คิดผิด  เขาคบกับผมมา 3 เดือนแล้ว  ตลอด 3 เดือนนี้เขาทำตัวดีทุกอย่าง  เป็นแฟนที่ดีมาก  แต่ทุกอย่างก็จบลงตอนที่ผมไปหาเขาที่ทำงาน  ผมเห็นเขานั่งจูบอย่างดูดดื่มท่ามกลางผู้คนจำนวนมากอย่างไม่อายใคร  มันทำให้ผมเกือบจะช็อค  ผมคงไม่สามารถหาเหตุผลอื่นมาอ้างให้เขาได้ว่านี่กำลังทำงานอยู่นะ  คงเป็นไปไม่ได้หรอก  ครับ......วันนั้นเราทะเลาะกัน  และผมก็บอกเลิกเขา  ผมไม่ร้องไห้ให้เขาเห็น  ผมไม่แสดงท่าทางที่อ่อนแอให้เขาเห็น  ผมไม่อยากให้เขาเห็นสภาพที่ย่ำแย่ของผม  ไม่อยากให้ใครมาสงสาร  ไม่อยากให้ใครดูถูกเหยียดหยาม  หลังจากนั้นผมก็ย้ายที่อยู่ใหม่  แต่ไม่ใช่เพราะเขานะครับ  ผมย้ายเพราะผมหางานที่ได้เงินเยอะกว่านี้ได้แล้ว  นั่นก็คือการเป็นพนักงานที่บาร์แห่งหนึ่ง  เป็นบาร์ของชาวสีม่วง  หรือที่ชาวบ้านเขาเรียกกันว่าบาร์น่ะครับ  ใช่ครับ  ผมทำงานที่นั่น  ในเมื่อผมก็ไม่ได้บริสุทธิ์ผุดผ่องเหมือนเดิมแล้ว  ประสบการณ์ก็มี  แค่ใช้ประสบการณ์ให้เป็นประโยชน์ก็เท่านั้นเอง  ถามว่าผมไม่กลัวหรือ?  ผมไม่มีอะไรให้กลัวแล้วล่ะครับ  แค่ป้องกันก็พอแล้ว  ตั้งแต่วันที่ผมก้าวเข้ามาทำงานที่นี่ผมก็ตัดสินใจแล้วว่า...........ผมจะไม่มีความรักให้ใครอีกแล้ว  ผมไม่ได้เข็จ  ไม่ได้เกลียดใคร  แต่ผมไม่อยากให้ตัวผมแย่กว่านี้ก็เท่านั้นเอง.........เท่านั้นเองจริง ๆ  ผมผิดหรือที่ผมต้องการปกป้องตัวเอง  ผมผิดหรือที่ผมต้องการหาอะไรที่ดีกว่าให้ชีวิต  มันเป็นวิธีที่ผิดผมรู้  แต่ผมก็ได้........เลือก........ไปแล้ว  หวังว่าชีวิตนี้ผมคงจะไม่มีสภาพที่ย่ำแย่แบบนั้นเอง  คำขอจากผู้ชายที่แสนธรรมดาคนหนึ่ง

The  End

[yeyong]

เลือกแล้ว ก็ยอมรับผลที่จะตามมาแห่งทางเลือกนั้น
ไม่มีใครให้คำตอบที่ถูกต้องได้
เพราะชีวิตคือชีวิต ไม่มีใครรู้ว่าพรุ่งนี้จะเป็นอย่างไร

[roseen]

ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน ตัดสินใจด้วยสติปัญญาและเหตุผลนะจ๊ะ

[noina]

ความรักมันก็อย่างนี้แหละเฮ้อ   บางทีมันก็ทำให้ควายเป็นคน  แต่บางทีก็ทำให้คนเป็นควาย




ปล.ส่วนมากมักเป็นอย่างหลัง


ปล.ของปล.ชอบเรื่องนี้จ้า

[LalaBam]

 
ไม่รู้แล้วววววววววววว

[REDMOON]

ชีวิตต่อจากนี้จะแย่หรือไม่แย่ มันก็ขึ้นอยู่กับการกระทำของตัวเอง

ผิดหรือถูก คุณย่อมรู้ดี  ยังไงก็ขอให้คุณ สู้ ๆ สู้กับชีวิตที่เลือกเอง
 
อดีตไม่สามารถแก้ไขได้ แต่อนาคตคุณเลือกได้ โดยเริ่มจากปัจจุบัน

[tookta]

สู้สู้นะจ๊ะ ยังไงคุณก็ได้เลือกทางเดินให้ตัวเองแล้ว
ไม่ว่าทางเลือกนั้นจะดีหรือไม่ดี คุณก็ได้เลือกในสิ่ง
ที่คุณตัดสินใจเอง คุณทำดีโดยไม่เบียดเบียนใคร
อย่างน้อยคุณก็ต้องรักตัวของคุณเอง เวลานี้อาจจะ
ยังไม่ใช่สำหรับคุณที่จะได้คนรัก หรือความรักจากใคร
แต่จงมีความเชื่อเถอะว่า สักวันคุณจะได้พอและเจอมัน
อย่างแน่นอน แค่ว่าคุณจะรู้หรือไม่ว่า ความรักที่แท้จริง
นั้นได้เดินทางมาหาคุณแล้วเท่านั้นเอง ^ ^
ขอบคุณจ้า สำหรับเรื่องราวดีดี

[taem2love]

เราต้องรักตัวเองค่ะแม้ใครๆจะไม่รักก็ตามแต่ เลือกที่จะเดินแล้วเราต้องก้าวอย่างมีสติ เพราะ

สติจะทำให้เราคิด และระลึกอยู่เสมอว่าตนเองนั้นกระทำอะไรอยู่

[kyoya11]

ขอบคุณทุกคนจ้า

[SuSaya]

 
 

[TanyaPuech]

ชีวิตยังมีพรุ่งนี้สมอ

[monoo]

 

[Killua]

เพราะชีวิตคือชีวิต อยากบอกว่าเรื่องราวดีมากอ่ะ
แต่...พี่งง สงสัย พ่อแม่อ่ะทำไมถึงทำแบบนี้อ่ะ ลูกทั้งคนนะ มันต้องมีเหตุและผลสิน่า
แล้วตอนจบเหมือนมันยังขาดๆ จะมีภาคต่อใหมอ่ะ

[boran]

 

[kyoya11]

เพราะชีวิตคือชีวิต อยากบอกว่าเรื่องราวดีมากอ่ะ
แต่...พี่งง สงสัย พ่อแม่อ่ะทำไมถึงทำแบบนี้อ่ะ ลูกทั้งคนนะ มันต้องมีเหตุและผลสิน่า
แล้วตอนจบเหมือนมันยังขาดๆ จะมีภาคต่อใหมอ่ะ

พอพิมพ์แบบนี้มาเริ่มคิดนิดๆ 55+
ไว้ถ้าหัวมันพอแต่งได้จะลองดูนะพี่^^

[kazama]

นี่แหละชีวิต

มันไม่ได้สวยหรูเหมือนในนิยายไปซะทุกคน

สู้ๆนะ ชีวิตยังต้องเดินต่อไป

***แอบสงสัยเหมือนกัน พ่อกับแม่หายไปไหน ทิ้งลูกทั้งคนได้ลงคอเลยเหรอ***

[kyoya11]

***แอบสงสัยเหมือนกัน พ่อกับแม่หายไปไหน ทิ้งลูกทั้งคนได้ลงคอเลยเหรอ***

คนเขียนก็สงสัยเหมือนกัน 55+
แต่มันก็ใช่ว่าจะไม่มีนะ เดี๋ยวนี้น่ะเยอะแยะไปเพียงแต่มันไม่ได้ออกสื่อให้เรารับรู้เท่านั้นเอง^^

[cy55555]

อ่านเรื่องนี้แล้ว คิดว่าชีวิตจริงก็คงมีแบบนี้
"ผมจะไม่มีความรักให้ใครอีกแล้ว"  <<< ได้ข่าวว่าความรักมันมักจะมาเองนะ
แล้วถ้าวันหนึ่งมันมาโดยไม่บอกกล่าว
จะยอมรับกับความคิดนี้ได้หรือไม่?
อย่างไรก็ตาม เอาใจช่วยกับทางที่เลือกแล้ว
(บร๊ะเจ้า  อินได้อีก  อย่างกับชีวิตจริง  อิอิ)

[Poseidon]

เฮ้อ  ดาบสองคมชัดๆ

[lastlover]

นายเอกรู้สึกจะช๊อคกับชีวิตมากเกินไปนะเนี่ย   พ่อแม่ที่หายไปเพราะเสียชีวิตหรือหนีหาย??? งงค่ะ

[myapril]

ในเมื่อมันไม่มีความสุขจะมีไปทำไม
ต้องรักตัวเองให้มากๆนะคะ

[Nineน้อย]

เลือกแล้ว ก็ยอมรับผลที่จะตามมาแห่งทางเลือกนั้นครับ

[chaoyui]

แอบงง...

ก็นะ เลือกไปแล้วก็ต้องยอมรับผลที่ตามมา

[gummin]

 

[kamikame]

ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดี ๆ ฮ๊าฟฟฟฟ

[minimonmon]

มันไม่ผิดหรอกถ้าเราจะเลือกที่จะปกป้องตัวเอง

[fayala]

สั้นได้อี๊กกกกกกกกกก..

[ramgaythai]

เรื่องดีมากๆเลยครับ ^^ 

[vocaloid]

มีตอนพิเศษไหมมมมม