ผมต้องเหนือกว่าไอ้บ้านั่น!! ▂ ▄ █ up END [18-12-12]
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ผมต้องเหนือกว่าไอ้บ้านั่น!! ▂ ▄ █ up END [18-12-12]  (อ่าน 77511 ครั้ง)

ออฟไลน์ SweetSacrifice

  • I always get,what I aim for
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1759
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +479/-1
^
^
ถ้าเป็นกูนะ เลิกอ่านไปแล้ว

อิอิ

ออฟไลน์ ┗◎┗◎

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2899
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +734/-7
ตอนที่ 19 ▂ ▄ █





ผมออกมาเดินเอื่อยเฉื่อยกับคาแบลท์ เราตกลงกันว่าจะนั่งที่คาเฟ่ใดคาเฟ่นึงซักพักแล้วค่อยออกไปหาอะไรกินกัน แต่จนตอนนี้ก็เกือบยี่สิบนาทีแล้วคาแบลท์ยังไม่มีวี่แววจะหยุดนั่งที่ไหนเลยซักที่




“ทำไมนายไม่แวะซักร้านอย่างที่พูดไว้ ฉันเหนื่อย” ผมถามคาแบลท์เหนื่อยๆ


“มาเที่ยวทั้งทีนายจะห่อเหี่ยว โอ้เอ้ ทำตัวเป็นเด็กน้อยไปทำไม หรือยังติดใจเรื่องแบรตอยู่” เขาย้อนเข้าเรื่องนี้ ดูท่าเราคงต้องแวะร้านข้างหน้าและคุยเรื่องนี้กันอีกยาวแน่ๆ เพราะปกติคาแบลท์จะเลี่ยงไม่คุยเรื่องนี้กันผม


“แล้วเมื่อไหร่นายจะหยุดทำตัวเสเพลล่ะ” ผมย้อนคืน ผมก็บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าความสัมพันธ์ระหว่างผมกับคาแบลท์เป็นแบบไหน เพื่อน? กิ้ก? หรือบางทีเราก็เหมือนพี่น้องที่ดูแลกัน?


“นายน่ะ เงียบไปเถอะน่า ....เอ้าถึงแล้ว เดินเข้าร้านนี้ไปสิ” เขาบอกผมแล้วผลักหลังผมเบาๆให้เลี้ยงเข้าคาเฟ่เล็กๆตรงมุมถนน
แถมปิดท้ายด้วยการบีบก้นผมทีนึง ผมหันไปจ้องเขม็งแต่หมอนั่นกลับหัวเราะคิกคักอยู่คนเดียว...ผมเลือกคบคนถูกไหมเนี่ย



“ค า แ บ ล ท์” ผมเรียกชื่อหมอนั่น แล้วมองเขาอย่างเหลือเชื่อ ผมไม่นึกเลยจริงๆว่าผมจะเจอกับสิ่งนี้

“อยากกอดฉันไหม” คาแบลท์ถามผมแล้วยักคิ้วให้ ผมกระโดดกอดผมตัวลอยแล้วจูบหัวเขาสลับกับขยี้หัวเขาไปด้วย เขาก็เช่นกันทั้งขยี้หัวผมแล้วก็เหวี่ยงผมเป็นวงกลม


“อย่านะ” เขาบอกผมหลังจากที่ปล่อยผมลง แต่ผมไม่ฟังเขา ผมเขย่งจูบแก้มหมอนั่นทั้งสองข้างแล้วปิดท้ายด้วยการกอดเขาอีกที


“ขอบคุณพระเจ้า!!!!!!” ผมตะโกนเสียงดังลั่นร้านโดยไม่อายคู่สามีภรรยาแก่ๆที่นั่งอยู่มุมร้าน
สามีรูปร่างตุ้ยนุ้ยมองมาทางผมแว่บนึงแล้วก็กระซิบกระซาบกับภรรยาที่หน้าตาเหมือนม้าภายหลังกรอบแว่นรูปวงรี


“ทำไมพระเจ้าต้องได้เครดิตทุกทีเลยวะ เวลาที่มีเรื่องดีๆเกิดขึ้น” คาแบลท์ปากหมาตามสไตล์ของเขา ผมยิ้มให้เขา



“เมื่อไหร่นายจะเข้าไปคุยกับเขาซักทีวะ หมอนั่นยืนรอเป็นชาติแล้วนะว้อย” คาแบลท์เก็กขรึมใส่ผม ผมยิ้มให้เขาแก้มแทบแตกแล้ววิ่งปรู้ดไปหาแบรตอย่างไม่ห่วงมาด และลืมไปว่าผมน้อยใจเขาแค่ไหน





“หึหึ” แบรตขำผมตอนผมยืนประจันหน้าอยู่กับเขา

“อะไร?” ผมเริ่มหัวเสียนิดๆ ถ้าให้เดามันคงเกิดจากการขาดความมั่นใจในหัวเอง มันเลยพาลให้หัวเสียออกมา

“คิดถึงผมไหม” หมอนี่ยิงคำถามที่โคตรจะหลงตัวเองตามสไตล์ของเขา ให้ตายสิมันน่าหมั่นไส้จริงๆ

“หลงตัวเองน่า คุณมานี่ได้ไง” ผมเบี่ยงประเด็นที่เขาก็รู้อยู่แล้ว เพราะผมวิ่งมาหาเขาแบบไม่คิดชีวิตขนาดนั้น


“แกสบอกผม”

“แกส?” ให้ตายสิ ผมคิดว่าคาแบลท์บอกให้เขามาที่นี่ซะอีก

“แกสบอกให้ผมมาหาคุณ อย่างที่รู้กันแหละ เขาหว่านล้อมเก่ง ส่วนคาแบลท์บอกให้ผมรู้ว่าคุณอยู่ที่ไหน” แบรตบอกยิ้มๆ


“หว่านล้อมงั้นเหรอ?” ผมถามอย่างทึ่งๆปนน้อยใจพาลน้ำตาจะไหลออกมานิดๆ

“ใช่ ฟังไม่ผิดหรอก” เขาบอกเรียบๆ นั่นทำเอาผมน้ำตาไหลออกมาจริงๆ...เขาไม่ได้มาที่นี่เพราะตัวเขาเองงั้นเหรอ? ผมนี่หลงตัวเองจริงๆ

“อย่าเพิ่งร้องไห้น่า แค่มีแฟนที่เชื่อในพระเจ้าก็มากพอแล้วละน่า” แบรตยังปากเสียขำต่อได้อีก ไอ้หมอนี่มันร้ายจริงๆ

“เงียบไปเถอะน่า” ผมอกเขาอย่างหัวเสีย

“ผมคิดว่าคุณคบกับคาแบลท์น่ะ แกสเลยรับหน้าที่อธิบายเรื่องนี้ให้ผมรู้”


“ขอบคุณแกส เขาน่ารักจัง” ผมพยายามบอกเสียงดังให้คาแบลท์ที่เดินมาหาเราได้ยินด้วย

“มุกนี้ใช้ไม่ได้ผลกับเขาหรอกคุณ คาแบลท์ก็เหมือนพวกคนอังกฤษที่ยังถือเรื่องวรรณะอยู่น่ะ” แบรตกระซิบบอกผม

“แต่เขาดีกับผมนะ” ผมบอกแบรต


“เขาดีกับทุกคน ถ้าคุณไม่ใช่แฟนเขาและใครก็ตามที่เขาคิดว่าเป็นคนชั้นต่ำ” แบรตบอกผมจริงจัง นั่นคงเป็นอีกเหตุผลมั้งที่ทำให้แบรตรู้ว่าคาแบลท์ไม่ได้คิดกับผมแบบชู้สาว เขาอาจจะแค่หยอกล้อตามสไตล์ของเขา?




“จะยืนคุยกันอีกนานมั้ย แต่ขอเตือนไว้ก่อนนะ ยิ่งนานพวกนายก็ยิ่งดูเหมือนพวกคู่รักหน้าโง่ๆ”

“นั่งนี่สิครับ คารา มิย่า(*)” คาแบลท์จูงผมมานั่งโต๊ะใกล้ๆและเลื่อนเก้าอี้ให้ผมนั่งด้วย ที่สำคัญหมอนี่เล่นบทแฟนหนุ่มได้หวานสุดยอดไปปเลย

“แกเลิกเล่นซักทีเถอะ กลับไปจัดการชีวิตยุ่งเหยิงที่แกทิ้งไว้ได้แล้ว” แบรตบอกคาแบลท์ แล้วเตะเก้าอี้ใกล้ๆเขาให้คาแบลท์ พวกเขาจ้องกันอยู่พักนึงแล้วกลับมาคุยเล่นกันเหมือนเรื่องจริงจังเมื่อกี้ที่คุยกันเป็นแค่สายลม


ผมถามถึงบีเจ แบรตบอกว่าตอนแรกเขาโกรธผม เพราะทุกอย่างที่ผมทำเหมือนผมหนีออกจากเขามา แต่ดูเหมือนเวลาและคำพูดจะช่วยทำให้เด็กน้อยอย่างบีเจลืมไปได้ ขอบคุณพระเจ้าจริงๆที่มอบความสุขเล็กๆพวกนี้ให้ผม


“เลิกทำหน้าเพ้อเจ้อซักทีเถอะน่า มันยิ่งทำให้นายโง่ยิ่งขึ้น” คาแบลท์ปากหมาใส่ผม

“นายก็เลิกทำตัวโง่ๆซักทีเหอะน่า” ผมย้อนเขาบ้าง แบรตมองเราสองคนสลับไปสลับมาอย่างทึ่งๆ

“คุณดูแสบขึ้นนะ” แบรตบอกเรียบๆ

“อวบขึ้นนิดนึง ผิวสีแทนขึ้นด้วย” เขาพูดต่อ

“ทำไม?” ผมถามเขา


“ยิ่งน่าอึ้บขึ้นน่ะสิ นายนี่มันโง่ถึงแก่นจริงๆ” คาแบลท์บอก





เรื่องโดย SweetSacrifice
........................................................


Cara mia ภาษาอิตาเลียน หมายถึงที่รัก



ขอบคุณคุณป้า ที่มาต่อให้  :pig4: :3123:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-12-2012 11:32:20 โดย ┗◎┗◎ »

ออฟไลน์ ณ ที่เดิม™

  • มากกว่าชีวิต...
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1699
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +72/-0

ออฟไลน์ ๛゙★βra_11!☆゙

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 503
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +70/-1
ต่อ,,,แล้วว,,!! :a9:
คาแบลท์ร้ายนะนิ แต่อยุ่กับเจสันเหมือนพี่น้องเลย :-[
แบรตโดนหว่านล้อมให้กลับ... :z3:

ออฟไลน์ penda

  • ~~^v^~~
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 635
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-0
เหมื่อนจะงง
มันย้อนไปย้อนมา
พอได้อ่านตอนนี้ถึงได้เข้าใจ
เหอๆๆ
ขอบคุณที่มาต่อ รอนานมาก
 :L2: :pig4: :L2:

ออฟไลน์ indy❣zaka

  • กระซิกๆ เบื่อดราม่า...
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4582
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +625/-26
โอ้ววววว มาต่อแว้ววววววว
เกือบลืมเนื้อเรื่องไปแล้วนะนี่ :laugh:

getto

  • บุคคลทั่วไป
คาแบลท์เลวข้ามเรื่อง! :angry2:
ป้าฝากมาด่า :laugh:
ตอนนี้ยังฮาและแอบน่ารักเหมือนเดิม
 :pig4: :กอด1:
ป้าสู้ๆ :3123:

ออฟไลน์ ┗◎┗◎

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2899
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +734/-7
รอกันนาน ยังจำเนื้อเรื่องกันได้อีก

แฟนคลับเรื่องนี้เมพจินๆ

+1 โลดดด

ออฟไลน์ ლїЯдςLΣϛlθTtεR

  • มิราเคิ้น
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 729
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +355/-3
ดันกระทู้ขึ้นไปฉุงๆๆๆๆๆๆๆ




แบบคาแบลท์เค้าเรียกว่าแบดบอยของจริง
แบรตน่ารัก คิคิ

ออฟไลน์ ┗◎┗◎

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2899
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +734/-7

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ CanonDNattari

  • ☆.•:*´เชื่อในสิ่งที่เห็นและต้องการให้เป็น ¨`*:•☆
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 701
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +88/-1
คนแต่งอ่ะ เมื่อไหร่มันจะมาต่อ หาาาาาาาาาาา

เขารอนานแล้วน๊าาาาาาาาาาาาาาาาาา  :z3:

ออฟไลน์ ┗◎┗◎

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2899
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +734/-7
ตอนที่ 20 ▂ ▄ █





ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมช่วงนี้ชีวิตผมถึงได้วุ่นวายนัก ผมต้องจัดการตัวเองใหม่ เริ่มตั้งแต่การปรับตัวอยู่ร่วมกับแบรตและบีเจ รวมถึงปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตเป็นนิวยอร์คเกอร์ด้วย

“เราเถียงเรื่องนี้กันมากพอแล้วนะแบรต” ผมกุมขมับ

“คุณก็หยุดเถียงผมซักทีสิ เราตัดเฮโลไนท์ออกจากชีวิตเราไม่ได้ คุณเข้าใจไหม? เราเป็นครอบครัว เราต้องมีเกมส์สำหรับครอบครัว” แบรตเถียง

“งั้นคุณก็เอาบัตรยุวชนแบทแมนออกจากกระเป๋าคุณสิ แล้วก็ใส่รูปคู่ของผมกับคุณแทนที่ช่องนั้นในกระเป๋าของคุณ” ผมหาเรื่อง

“ผมเอาออกจากกระเป๋าไม่ได้” เขาบอกนิ่งๆ ผมลุกออกจากตักของเขาบนโซฟาหนังสีน้ำตาลที่ผมนอนเหยียดอยู่ ส่วนเขานั่งอยู่บนตำแหน่งเดิมของโซฟา

“ทำไม” ผมนั่งตะแคงหันหน้าไปจ้องเขานิ่ง

“มันเขียนว่าต้องพกติดตัวไว้ตลอดเวลา แล้วผมก็พกมันตั้งแต่เกรดสอง” เขาบอก

“คืนวันศุกร์ เดวิด แล็ทเทอร์แมนมักจะบอกท้ายรายการว่าเจอกันศุกร์หน้า” ผมบอก

“แล้ว?”

“ผมต้องเจอเดวิด แลทเทอร์แมนทุกคืนวันศุกร์ เพราะงั้นเราถึงต้องตัดเฮโลไนท์ออกไปไงล่ะ” ผมให้เหตุผล เขาทำท่าฟึดฟัด

“ทุกเช้าวันเสาร์ผมตื่นนอนตอนหกโมงสี่สิบ เทซีเรียลใส่ชาม นมหนึ่งส่วนสี่ถ้วย นั่งที่ตรงนี้ของโซฟา เปิดช่องบีบีซีอเมริกา” แบรตบอกแล้วชี้ตรงที่เขานั่งอยู่


“แล้ว?” ผมทิ้งตัวนอนลงบนตักเขาอีกรอบ

“แต่คุณ มักจะดูทีวีในคืนวันศุกร์แล้วหลับที่ตรงนี้ ผมไม่สามารถนั่งตรงนี้ได้” เขาบอกเสียงนิ่ง

“บลา บลา บลา บลา บลา บลา” ผมล้อ

“คุณหยุดล้อเลียนผมซักทีเหอะน่า วันนี้เป็นคืนที่เราต้องคุยกันให้รู้เรื่อง” เขาบอกผมเลยซุกหน้าตรงท้องของเขายุกยิก หวังให้เขาเงียบๆ แล้วเปลี่ยนมาเป็นอุ้มผมเข้าห้อง จากนั้นก็มีเซ็กส์ที่แสนจะเร้าร้อน และสุดเหนือความคาดหมายที่จะได้จากแบรต

“คุณจะเปลี่ยนข้อถกเถียงอยู่นี่เป็นเซ็กส์ แล้วทำให้ผมยอมคุณเพราะเซ็กส์เช่นกันล่ะสิ” เขาถาม แล้วก้มลงจูบผมอย่างดูดดื่ม

“ใช่” ผมยิ้มบอก

“โอเค ผมจะยอมเปลี่ยนข้อถกเถียงนี้เป็นเซ็กส์ แต่บอกไว้ก่อนผมไม่มีทางยอมมอบโซฟาในเช้าวันเสาร์ให้คุณเพราะเซ็กส์หรอก...ลุกขึ้นสิเจสัน เราจะไปที่ห้องกัน บีเจมองเราอยู่” แบรตบอก ผมผงกหัวขึ้นก็เห็นว่าบีเจยืนถือแก้วนมมองมาที่เราสองคนอย่างเบื่อหน่าย

“พ่อกับเจสัน ไม่น่าทำแบบนี้ให้ผมเห็นเลยนะ ผมรู้สึกผะอืดผะอมทุกครั้งเลยเวลาที่เห็นคุณสองคนแลกน้ำลายกัน” บีเจบอกแล้วยื่นแก้วนมมาให้ผม

“นายช่างน่ารักจริงๆบีเจ ขอบคุณสำหรับนม” ผมยิ้มให้

“แหงล่ะ ผมกินไม่ลงแล้ว” เขาบอกแล้วเดินกลับเข้าห้อง นับวันผมยิ่งรับมือกับเขาลำบาก

“ที่รัก เขาชักเหมือนคุณมากขึ้นทุกที” ผมบอกเขา แล้วส่งนมอึกใหญ่เข้าปากจากนั้นก็ส่งแก้วนมให้แบรตบ้าง

“บางส่วนจากคุณ” เขาบอก ทำให้ผมโมโหนิดๆ แต่ช่างเหอะตอนนี้เราควรอยู่ในห้องนอนไม่ใช่เหรอ คิดได้ดังนั้นผมก็รีบลากเขาเข้าไปทันที







อย่างที่บอก แม้ว่ายังไงก็ตามผมก็ออกมาทำงานนอกบ้านอยู่ดี แต่สำหรับเช้าวันนี้ผมเหนื่อยเกินกว่าจะทำอะไรไหว ผมจึงพยายามโทรหาผู้จัดการร้านและขอลาป่วยครึ่งวัน และสัญญากับเขาไว้ว่าผมจะทำชดเชยให้เขาในวันอาทิตย์ตอนบ่าย เขารีบตกลงทันทีเพราะบ่ายวันอาทิตย์แทบไม่มีใครอยากมาทำงานอยู่แล้ว
 

“เฮ้ คุณไม่ไปทำงานเหรอ” แบรตเดินล่อนจ้อนมาที่เตียงหลังจากที่อาบน้ำเสร็จ ให้ตายสิต่อให้ยังไงผมก็ไม่ชินซักทีกับการเดินแก้ผ้าในห้องโทงๆแบบนี้

“ผมลา ผมจะทำให้เขาในบ่ายวันอาทิตย์แทน” ผมบอกแล้วมุดเข้าไปในผ้าห่มทันที

“ไม่ ไม่ คุณจะไม่ทำอย่างนั้น บ่ายวันอาทิตย์คุณต้องพาผมกับบีเจไปเดินเล่น แบ่งไอศครีมกันกินกับผม พาผมไปกินทาโกเวียดนามที่ชีสเค้กแฟ็คทอรี่” เขาร่ายยาว

“แบรต คุณโตแล้ว คุณพาบีเจออกไปคนเดียวก็ได้” ผมบอกอย่างรำคาญ

“ไม่ใช่...แต่นี่เพื่อครอบครัวนะที่รัก” เขาย้ำ

“สัปดาห์เดียวนะ ได้โปรด ผมปวดไปทั้งตัว เพราะเมื่อคืนนั่นแหละ...แบรต บางครั้งคุณก็ไม่ต้องดำเนินชีวิตตามที่คุณวางไว้หมดหรอกนะ” ผมส่งสายตาอ้อนๆ

“คุณนี่..โอเค นอนซะ ผมไม่น่ายอมให้คุณทำงานเป็นบริกรเลย คุณคิดอะไรของคุณ..” แบรตเริ่มบ่นประเด็นเดิมๆ

“เงียบเหอะน่า! ไปทำงานซะ!” ผมไล่ แล้วทิ้งตัวนอนต่อ แบรตทิ้งตัวลงนอนข้างๆแล้วรวบกอดผมจากข้างหลัง ผมรู้สึกวูบวาบเล็กน้อยเมื่อเขาเริ่มซุกไซร้ซอกคอของผม


“มอร์นิ่งเซ็กส์” แบรตบอกนิ่งๆ แล้วก็เริ่มจู่โจม

“แต่ผมจะไม่สามารถทำงานได้วันนี้ทั้งวัน และต้องทำงานชดเชยเต็มวันในวันอาทิตย์” ผมบอกเขานิ่ง

“โอเค ผมจะลุกออกจากตัวคุณ และไปแต่งตัว จากนั้นก็ไปทำงาน” เขายิ้มเจ้าเล่ห์

“ห้ามเล่นตุกติกนะแบรต” ผมสั่ง เขาหุบยิ้มทันที







ผมออกจากบ้าน และไม่ลืมที่จะถือร่มออกไปด้วย เนื่องจากก่อนที่แบรตจะออกจากบ้านไปเขาย้ำผมถึงสามรอบเรื่องของพยากรณ์อากาศในวันนี้ เขาบอกให้ทิราธี ผู้ช่วยคนที่สองของเขามารับผมที่บ้าน เธอขับรถเชฟโรเล็ตคันสีขาวของเธอมารับผม ทิราธีเป็นสาวร่างผอม ผมสั้นสีแดงและมีหน้าตาที่สุดเก๋ วันนี้เธอสวมกระโปรงทรงดินสอสีน้ำเงิน เธอสวมเสื้อข้างใน ซึ่งผม
ขอเรียกว่าบราลูกไม้สีดำแล้วกัน มันดันให้หน้าอกของเธอดูน่ามองแม้ว่าจะมีเสื้อแขนยาวผ้าซีฟองแบบางคลุมทับ ผมยอมรับจริงๆว่าเธอเป็นแค่หนึ่งในหกคนในโลกที่แต่งตัวแบบนี้แล้วดูดี เพราะนอกจากหกคนที่กล่าวมา หากแต่งตัวเช่นเธอ พวกนั้นจะกลายเป็นโสเภนีเลยทีเดียว



“บอสบอกให้ฉันมารับคุณหลังเลิกงาน” เธอบอกผมขณะที่ผมกำลังจะออกจากรถ ส่วนเธอชักบุหรี่ขึ้นมาคาบรอจุดสูบ เพราะเธอรู้ดีว่าผมไม่สามารถนั่งร่วมรถกับเธอได้หากเธอสูบมันในรถ

“ผมกลับเองได้น่า” ผมบอกเธอ

“ฉันจะมารับคุณ ฉันไม่ยอมโดนหักเงินเดือนเพราะเรื่องงี่เง่าหรอกย่ะ คุณออกมาให้ตรงเวลาล่ะ ฉันมีเดทกับหนุ่มสเปนที่เคยเล่าให้คุณฟัง” ทิราธีบอก เธอกับผมนั้นเริ่มกลายเป็นเพื่อนกันไปแล้ว หลังจากที่แบรตสั่งให้เธอวนเวียนอยู่ในชีวิตของผมบ่อยๆ

“งั้นก็ตามในคุณแล้วกัน” ผมบอกแล้วเผลอไปจ้องหน้าอกเธออีกรอบ

“หยุดจ้องหน้าอกฉันได้แล้ว..ไปซะ ฉันจะสูบบุหรี่” เธอไล่ ผมยิ้มให้เธอก่อนจะวิ่งปรู้ดเข้าร้าน






หลังจากที่ได้คุยกับทิราธีในรถ นั่นทำให้ผมอยู่ในอารมณ์ที่ดีขึ้น แล้วก็แย่ลงอีกครั้งเมื่อพบว่าวันนี้ที่คอฟฟี่บีนมันช่างน่าห่อเหี่ยวใจอย่างที่สุด ผมเจอลูกค้าจอมเรื่องมากตั้งแต่มาถึงที่ร้าน

“ผมสั่งเดวิลฟู้ดเค้ก แต่คุณเสิร์ฟช็อคโกแลตฟัจเค้กให้ผม” เขาต่อว่า

“ผมขอโทษ เดี๋ยวผมจะเปลี่ยนให้คุณครับ” ผมบอกเขาอย่างสุภาพ

“มันจะทำผมเสียเวลา คุณรู้ไหมผมไม่มีเวลาว่างมากนักหรอก” เขาแยกเขี้ยวใส่ผม อันที่จริงเขาก็เป็นคนที่ดูหล่อเหลาอยู่หรอกนะ แต่พฤติกรรมชั้นแย่แบบนี้ทำให้ความหล่อของเขาลดค่าลงไปเลย

“ผมขอโทษคุณไปแล้ว เอาเป็นว่าผมจะเปลี่ยนมันให้คุณ แล้วจะยอมจ่ายมื้อนี้เพื่อเลี้ยงคุณแทนคำขอโทษแล้วกัน” ผมตัดปัญหา

“คุณเห็นผมเป็นใคร คิดจะใช้วิธีนี้ปิดปากผมงั้นเหรอ คุณที่แย่มากจริงๆ คุณรู้ไหม? ผมสามารถโทรศัพท์แค่กริ๊งเดียว งานคุณก็จะจบลงทันที” เขาขู่

“ว้าว ผมก็สามารถโทรกริ๊งเดียว แล้วก็ได้พิซซ่านะ” ผมกวนเขาบ้าง แต่เขากลับยิ้มกวนๆให้ผม ดวงตาสีเขียวของเขาจ้องผมอย่างเจ้าชู้

“คุณหยุดเรื่องแบบนี้เถอะ คุณไม่รู้หรอกว่าผมรับมือกับแฟนผมได้ดีแค่ไหน เรื่องแค่นี้น่ะจิ้บๆ” ผมยิ้มบอก

“คุณมีแฟนแล้วเหรอ ..แต่ไม่เป็นไร ผมจะยอมเสียเวลาอันมีค่าของผม ผมถูกใจคุณจริงๆ” เขายิ้มเจ้าชู้ ส่วนผมได้แตะพ่นลมออกจากปากอย่างหน่ายๆ

“เราจะได้เจอกันอีกแน่ๆ” เขาบอกแล้ววางเงินไว้หนึ่งร้อยดอลล่าลงบนโต๊ะ จากนั้นก็แทรกตัวเบียดผมออกไป





เรื่องโดย SweetSacrifice
........................................................


สงสัยป้าปุ๋ยไปเทคยาหอมมา คึกจัดต่อเรื่องนู้น เรื่องนี้ติดกัน  :3123:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-12-2012 11:32:41 โดย ┗◎┗◎ »

ออฟไลน์ indy❣zaka

  • กระซิกๆ เบื่อดราม่า...
  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4582
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +625/-26
กรี๊ดดดดดดดดดดด  :m3: :m3: :m3: เจสันมาแว้วววววว  :mc4:

แต่ว่า ...ทำไมสั้นมั่ก!!!  :a5:  :serius2:

ออฟไลน์ PeeYaR

  • >///<
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 882
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +92/-3
เรื่องนี้ก็สนุก ^^
ชอบตอนเขาหวานๆกันนี่แหละ (ซึ่งมันหาได้ยากทีเดียว 555)
ปล. เอ็นดูเจสันโหมดติดเกมที่สุดอ่ะ 5555
ปลอีกที. รอตอนต่อไปอยู่นะคะ (แม้จะรู้สึกว่าต้องรอนานก็ตาม อิอิ)

Rhythm

  • บุคคลทั่วไป

PrinceGirlz

  • บุคคลทั่วไป
อิแบรตนิสัยน่ารำคาญจริง ๆ ว่ะ  :t3:
แต่บีเจน่าร้ากอ่ะ  :man1: ขออย่างเดียวอย่าเป็นเหมือนพ่อเอ็งนาเหวย  :call:
เจสัน (น้องโลแกน) อูอาาาาห์  :oo1:

ต่อทีดิแม่  :a5: นานแล้วนะ  :m15:

ออฟไลน์ punchnaja

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3354
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +383/-5
เพิ่งได้อ่าน เพิ่งรู้ว่ามีตอนต่อนะเนี่ย555

สนุกมากค่า แต่ช่วงหลังๆที่ตัดไปตัดมาแอบงง แต่ก็ยังโออยู่

จะรอตอนต่อไปค่ะ

PrinceGirlz

  • บุคคลทั่วไป
ยังไม่มาอีกเรอะ!? (ทวงเช้าทวงเย็นละโว้ย งวดนี้  :m31: )
คาแบลท์ก็ทวง เจสันก็ทวง มาต่อสองเรื่องเลยนะ
อั๊ยย่ะ!  :a5:

SuperCharger

  • บุคคลทั่วไป
สมเป็นแบรต มันไม่เคยสนบัดซบอะไรเลยจริง ๆ  o18
หรือบางทีอาจจะเป็นหนทางที่เจสันจะได้เจอจวยอันใหม่ 55555
บีเจน่าจะมีคู่นะป้าปุ๋ย บางทีอาจจะทำพ่อหนุ่มน้อยสงบเสงี่ยมลงไปได้บ้าง อิอิ  :-[

ปอลอ มาช้าและสั้น  :t3:

ออฟไลน์ kuro

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 415
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-12
ตามมาตั้งแต่มันจะรู้สึกยังไงนะ ถ้าได้เป็นคนหน้าตาดีกับเขาบ้าง
อ่านจบแล้วจะไปอ่านปฐมบทแบดบอยต่อ
แบตฮาส่วนเจสันก็รับมือได้
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 26-10-2011 01:46:46 โดย kuro »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ kuro

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 415
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-12
มาอัพต่อไวนะคะ
สนุกมากเลยค่ะ

ออฟไลน์ ┗◎┗◎

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2899
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +734/-7
 END ▂ ▄ █





“คุณคิดอย่างที่ผมคิดไหม” ผมถามแบรตหลังจากที่เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในร้าน(ถ้าผมไม่หลงตัวเองจนเกินไป ผมว่าเขาต้องเข้ามาจีบผมแน่ๆ)

“ไม่” แบรตตอบปัดๆแล้วหันไปสนใจทีวีต่อ เขาทำให้ผมเคืองนิดๆ แล้วก็เลิกยุ่งกับเขาไปเลย

“บีเจ นายล่ะ? ตอนนี้นายคิดอย่างที่ฉันคิดไหม” ผมโผล่หน้าไปถามบีเจซึ่งนั่งตัวติดกับแบรตบนโซฟาทางด้านขวามือ ส่วนผมนั่งเบียดเขาทางซ้ายมือของเขา

“ผมไม่คิดว่าตอนนี้ผมจะคิดเหมือนคุณหรอก” บีเจบอกเรียบๆ

“นายคิดอะไรอยู่เจ้าตัวน้อย” ผมถาม

“พ่อฮะ! ให้ตายสิ เจสันเรียกผมแบบนั้นอีกแล้ว” บีเจหันไปฟ้องแบรต

“เจสัน คุณไม่อยากเรียกเขาแบบนั้นหรอก” แบรตแกล้งดุผม แล้วก็ขยิบตาให้

“นายคิดว่าไง บีเจๆ” ผมเร่ง

“ผมอยากจูบคลีเมนทิน่า เซาท์เดิส” บีเจข้ามแบรตมากระซิบกระซาบข้างๆหูผม

“ใครคือคลีเมนทิน่า เซาท์เดิสกัน” แบรตเลิกสนใจทีวีแล้วหันมาถามผมกับบีเจ

“ครูประจำชั้นเกรดสองสุดเซ็กซี่ที่โรงเรียนของเขาไงตาทึ่ม” ผมบอกเขา อะไรกันหมอนี่มันไม่สังเกตผู้คนรอบตัวขนาดนี้เลยเหรอ

“เธอมีผมสีน้ำตาลอ่อน ตาสีเขียว แล้วตัวของเธอก็มีกลิ่นวนิลาตลอดเวลาเลยฮะ” บีเจบอก ผมพยักหน้าเห็นด้วยรัวๆ เพราะเธอน่ะมีเสน่ห์เหลือร้ายจริงๆ

“....” แบรตเงียบ

“ให้ตายสิ! นายไม่รู้จักเธอจริงๆเหรอ ตอนนายไปรับบีเจที่โรงเรียน นายเคยสังเกตอะไรบ้างรึเปล่า?” ผมเริ่มขำ

“ผมพอจะนึกออก...ถ้าใช่น่ะนะ” เบรตบอกพลางนึกอะไรออก

“พ่อคิดว่าไง? ผมพอจะเดทกับเธอได้ไหม?” บีเจถามแบรต...ให้ตายสิ นับวันหมอนี่ยิ่งแก่แดดขึ้นทุกวัน

“เธอเคยขอเดทกับพ่อ” แบรตบอกเรียบๆ

“พ่อว่าไงนะ / นายว่าไงนะ” ผมกับบีเจพูดออกมาพร้อมกัน

   


           เราสองคนรุมถามแบรตเกี่ยวกับคลีเมนทิน่า เซาท์เดิสกันอย่างสนใจ แบรตเล่าให้เราฟังว่าเขาก็ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับตัวเธอมากนักหรอก แต่ทุกครั้งที่เขาไปรับบีเจที่โรงเรียน คลีเมนทิน่ามักจะส่งสายตาและรอยยิ้มอย่างเป็นมิตรมาให้เขาเสมอ จนวันนึงเธอก็เดินเข้ามาพูดคุยกับเขา...แต่แบรตก็คือแบรต เขาเป็นพวกไม่ชอบเข้าสังคมอยู่แล้ว ไม่แปลกที่เขาและเธอจะใช้เวลาพูดคุยกันไม่เกินสิบนาที และแบรตก็คือแบรตอีกนั่นแหละเขาทำให้เธอไม่เข้ามาคุยกับเขาอีกเลย และทำให้ผมไม่กล้าไปรับบีเจที่โรงเรียนอีกต่อไป...


“คุณว่าไงนะ!” ผมอยากจะร้องไห้ออกมา

“ผมบอกเธอไปว่าคุณไม่ใช่พี่เลี้ยงของบีเจ แต่คุณคือแฟนของผม” แบรตตอบเรียบๆ แล้วก็ชูถ้วยป็อบคอร์นที่ว่างเปล่าให้แม่บ้านเห็นว่าเขาอยากได้ป็อบคอร์นมากๆในตอนนี้

“พระเจ้า! คุณพูดแบบนั้นไปแล้วผมจะกล้าโผล่หน้าไปที่โรงเรียนของเขาได้ยังไงกัน” ผมเอาหน้าซุกกับเข่า

“ผมบอกเธอไปตั้งแต่สามสัปดาห์ก่อน ผมก็เห็นว่าคุณไปรับเขาที่โรงเรียนได้นี่นา” แบรตย้อน

“นั่นมันตอนที่ผมยังไม่รู้ว่าคุณพูดไปนี่นา แม้ว่าเธอจะรู้ก็เหอะ...บีเจ ฉันขอโทษด้วย ต่อไปฉันคงไม่สามารถไปรับนายที่โรงเรียนได้อีกแล้ว” ผมบอก

“แต่ไวโอเล็ตกำลังจะมาเรียนที่เดียวกับผม” บีเจจับหน้าผมขึ้นมา เพื่อให้จ้องหน้ากับเขาตรงๆ

“ไวโลเล็ต?” ผมทวน

“ใช่ อย่างที่คุณคิดแหละง... คุณอาจจะได้เจอเจนิเฟอร์ การ์ดเนอร์มารับไวโอเล็ตที่โรงเรียนก็ได้นะ” บีเจล่อลวงผม

“พระเจ้า! เธอคือนางฟ้าของฉันเลย! ฉันจะไป! ฉันจะไปรับนายทุกวันเลยเจ้าตัวน้อย!” ผมเพ้อ

“พ่อฮะ! เจสันเรียกผมแบบนั้นอีกแล้วฮะ!” บีเจปล่อยมือที่จับหน้าของผมและข้ามตัวแบรตไปนั่งที่เดิมของเขา

“เจสัน” แบรตหันมาหาผม ผมรู้ว่าเขาจะพูดว่าไง...

“ฉันขอโทษ...” ผมรู้หน้าที่

“ตั้งแต่เราย้ายมานั่งบนโซฟา คุณพูดคำต้องห้ามเกือบสิบครั้งแล้วนะ แล้วคุณยังจูบแก้มผมก่อนไปโรงเรียนอีก...ให้ตายสิ ผมโตแล้วนะ!” เขาบอกฉุนๆ...ไอ้เด็กแก่แดด!

“พระเจ้า!....โอเคๆ ฉันยอมนายแล้วที่รัก...พรุ่งนี้นายอยากกินอะไร ฉันจะเป็นคนเข้าครัวเอง” ผมบอกหน่าย แล้วทิ้งตัวลงไปนอนซุกไหล่แบรต

“เยี่ยม!” บีเจพูดออกมา

“เขายังชอบร้องเรียกพระเจ้าออกมาอย่างเสียงดังตลอดเวลาด้วย แม้กระทั่งตอนที่เรานอนด้วยกัน” แบรตบอกนิ่งๆ

“โอ้พระเจ้า! แบรต!” ผมมองเขาอย่างเหยียดๆ เขาพูดเรื่องนี้ต่อหน้าบีเจได้ไงกันเนี่ย...

“ใช่เลย คำนี้แหละ! แต่ไม่ได้มองผมแบบนี้” เขายังพูดต่อ ผมล่ะอยากฆ่าเขาจริงๆเลยล่ะ





   ผมรู้ว่าสิ่งที่บีเจต้องการคืออะไร หากเขาติดใจอยากกินอะไรเขาก็จะกินมันทุกวัน มีช่วงนึงที่เขาติดใจแฮชบราวน์ฝีมือของแกส เขาก็มักจะเรียกร้องให้เราพาเขาไปหาแกส หรืออ้อนวอนให้แกสมาทานมื้อค่ำกับเรา และเมื่อไหร่ก็ตามที่เขาเกิดอยากกินขึ้นมาจริงๆแต่แกสไม่สามารถแบ่งเวลามาให้เขาได้ เขาก็มักจะเรียกร้องให้ผมเป็นคนทำมันให้เขา และท้ายที่สุดเขาก็มักจะบ่นกระปอดกระแปดเรื่องแฮชบราวน์ที่แสนจะแตกเป็นชิ้นๆ แต่ถึงยังไงมันก็ยังอร่อยอยู่ดีนั่นแหละ


“ผมอยากกินมัตโซ บรี* ” บีเจบอกอย่างอารมณ์ดี


    แบรตก้มกระซิบกระซาบกับบีเจอย่างเจ้าเล่ห์

“และออชาคราดซอสเนื้อ” บีเจพูดขึ้น

“แบรต!!” ผมเสียงเข้ม ผมรู้ว่าหมอนี่มันเล่นตุกติกแค่ไหน

   แบรตก้มลงไปกระซิบกับบีเจอีกครั้ง

“คุณไม่ได้บอกว่าผมเลือกได้แค่อย่างเดียว” บีเจบอกแล้วหันไปยิ้มกับแบรต

“พระเจ้า! โอเคถ้านายต้องการ แต่นายต้องมาช่วยฉันทำมัตโซ บรี..ดีมั้ย?” ผมหันไปถามบีเจ

“แน่นอน!”





   บีเจทำอย่างที่ว่าจริงๆ ผมลากเก้าอี้มาให้เขายืนหน้าเค้าเตอร์ เขาเทมัตโซใส่ตะแกรงที่มีถ้วยใบใหญ่รองไว้ด้านล่าง จากนั้นก็เริ่มบิมัตโซอย่างเคร่งครึม เขาเลื่อนเก้าอี้ไปหน้าซิ้งค์ จากนั้นก็ยืนถือตะแกรงและเปิดน้ำราดจนเปียก เขาเลื่อนเก้าอี้เพื่อกลับมายืนข้างๆผมซึ่งกำลังผัดซอสเนื้ออยู่ บีเจเทขนมปังที่เปียกน้ำจนทั่วแล้วใส่ชามและเริ่มตอกไข่อย่างระมัดรัวังลงในชาม เขาคนจนขนมปังคลุกไข่จนทั่วทุกชิ้น



“คุณจัดการมันต่อได้ไหมฮะ” เขาถาม ผมจึงพยักหน้าให้เขายกซอสเนื้อที่ผัดเสร็จแล้วไปวางพักไว้ แล้วตั้งกระทะอีกใบบนเตา จุดไฟและละลายเนยบนกระทะ จากนั้นก็เทมัตโซกับไข่ที่บีเจคลุกไว้ลงบนกระทะ


“เจสัน!” บีเจเรียกผมเสียงดังขณะที่ผมกำลังคนมัตโซ บรี บนกระทะ


“หืม?” ผมถาม

“ผมลืมเติมเกลือ!” บีเจบอกแล้วหัวเราะ

“ฮ่าๆ นายจะทำมันอีกครั้งมั้ยล่ะ?” ผมถาม

“แน่นอนฮะ แต่เป็นพรุ่งนี้....นะเจสัน....ได้โปรดเถอะ” เขาบอกอย่างอ้อนวอน

“อือ” ผมพยักหน้า

“คุณใจดีที่สุดเลย ผมรักคุณๆๆๆๆๆๆๆ” บีเจตะโกนไปมาซ้ำๆ จนแบรตเข้ามาดูเราสองคนในห้องครัว





เรื่องโดย SweetSacrifice
...............................................................



*มัตโซ บรี = ขนมปังกรอบชุบไข่ทอด
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-12-2012 11:32:54 โดย ┗◎┗◎ »

ออฟไลน์ zuu_zaa

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2003
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +115/-1
ออกแนวเรียบเรื่อย แต่ก็สนุกคะ ขอบคุณค่ะ ที่นำเรื่องมาแบ่งปันให้อ่าน  :กอด1:

ออฟไลน์ nunda

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3004
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +51/-2
เป็นตอนจบที่เรียบง่ายมาก แต่ก็แสดงถึงความอบอุ่นในครอบครัวมากด้วยเช่นกัน

ขอบคุณค่ะสำหรับเรื่องราวดีๆอีกเรื่อง ^^

ออฟไลน์ CIndY59

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 91
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
อ่านเรื่องนี้เเล้ว อยากจะกลับไปดูThe bigbang Theory ซีซั่นแรกเลยยย
คือเป็นอารมณ์อีเชลดอนกับเพนนีทะเลาะกันมากกก
นึกภาพตามออกเลย

That's my spot!

 :laugh:

ออฟไลน์ KKKwanGGG

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1364
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +21/-2
ขอบคุณครับ  o13

ออฟไลน์ GMT101

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 234
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-2

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด