หัวข้อ: คุณครับ...ได้(ฟัน)ผมแล้วก็มารักกันเถอะครับ บทที่ 59/60 พิเศษ UP 6/1/55

[beautyless]

แกะเสร็จยังครับ ปูเสื่อรอชม

[ayanae]

เตรียมที่นอน หมอน มุ้ง มาพร้อม
มานอนรอคุณ katawoot ค่า

[m_pop91]

รอกันต่อไปอย่างมีความหวัง ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[Pamphlet]

ยังรออยู่นะคะ...ยังไงก็ส่งข่าวคราวกันบ้างนะคะ 

[yunjaelover]

คิดถึงจังเลย รับทราบแล้วค่ะ  ดีใจจะมาต่อแล้ว 

ปล .เสียใจกับน้องปอมที่เสียไปด้วยนะค่ะ 

[kazhiki]

คนแต่งลืมเปล่าเอ่ย ยังรออยู่นะจ้า

[#9]

เสียใจด้วยเรื่องเจ้าจอมครับ
ยังไงก็จะรอครับผม

[beautyless]

มารอกันต่อไป

[saotome]

สู้ต่อไป ทาเคชิ เป็นกำลังใจให้คับ 

[golove2]

หายไปไหนอะ

รออยู่     

[fOnfOn :D]

สู้ๆ ค่ะ

ยังไงก็จะรอนะคะ   

[a_me_baa]

รอเสมอค่ะ

[boomiezzz]

ยังรออยู่นะครับพี่นาย รีบๆมาต่อนะครับ คิดถึงพี่นายครับ อิอิ^^

[beautyless]

รอต่อไปครับ

[LittlePrince]

มันเหมือนจะเนิบนาบเพราะมันเล่าจากตรงนู้นทีนี้ทีมันก็เลยเหมือนไม่ถึงไหน แต่จริงๆนี่ก็ไปเยอะแล้วนะครับ ผมชอบครับมันอยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อดี ลุ้นตัวแข็งเลย อิอิ

[sakuracity]

มีแต่คิดถึง มีแต่คิดถึง อยู่ทุกครั้งที่มองดาว

คิดถึง(นิยาย)คุณคฑาวุฒิเสมอ

[katawoot]

ขอโทดนะคับที่ต้องให้รอนาน ครึ่งเรื่องแล้วนะครับ ทีนี้สิ่งที่รอคอยมานานแสนนานกายก็ได้รู้สมใจอยาก
ครึ่งแรกของเรื่องเนิบนาบ. ช้าๆ อึดอัด แต่พอรู้แล้วอย่างเนี๊ยะ กายจะรับมือกับความจิงที่ถาโถมกระแทกกระทั้นเข้ามาไหวหรือเปล่า

Guy Chapter 25
 
ไม่กี่วินาที กายก็ได้รับคำตอบซึ่งทำให้ถึงกับต้องอึ้ง
...ท่านประธาน!...
พฤศเดินเข้ามาหาคเชนทร์จากทางด้านซ้ายและกำลังจะอ้าปากพูดอะไรบางอย่างกับคเชนทร์แต่เมื่อปรายตาเห็นว่าลิฟท์เปิดค้างอยู่และมีคนยืนอยู่ข้างในจึงหันมามอง
ใบหน้าของพฤศเรียบนิ่ง เยือกเย็น ไม่แสดงอารมณ์อื่นใดเลย แต่กายสังเกตว่าคเชนทร์มีอาการอึดอัดเล็กน้อย แต่ก็เป็นเวลาเพียงชั่ววินาที
พฤศพูดกับคเชนทร์เบามากจนกายไม่ได้ยิน จากนั้นชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ทั้งสองเดินเข้ามาในลิฟท์เพราะกายกดปุ่มเปิดลิฟท์รอเอาไว้ กายก้มศรีษะให้พฤศเพื่อเป็นการทักทาย แต่พฤศกลับพูดขึ้นมาว่า
“มาทำงานแต่เช้าเลยนะคุณกาย มาทันประชุมทาวน์มีทติ้งเช้าวันจันทร์อย่างนี้ แสดงว่าออกจากบ้านตั้งแต่เช้ามืดหรือว่ามาค้างบ้านเพื่อนใกล้ๆ ที่ทำงาน”
“ค้างบ้านเพื่อนครับ” กายตอบประชด แอบปรายตาไปมองคเชนทร์จึงเห็นว่าฝ่ายนั้นกำลังกลั้นยิ้ม
...ตอนนี้อยากชกหน้าคเชนทร์พอๆ กับอยากชกหน้าท่านประธานปากจัด...
“ดีแล้วล่ะ คุณพัฒนาขึ้นเรื่องเวลา ต่อไปผมคงไม่ต้องคอยกังวลแล้ว” พฤศพูดต่อ
“ผมจะพัฒนาเรื่องความถูกต้องของเนื้องานด้วยครับ” กายตอบ
“ก็ควรจะเป็นอย่างนั้น” พฤศพยักหน้าช้าๆ “เท่าที่ผ่านมาก็เห็นว่าคุณทำงานเสร็จเร็วขึ้น ไม่รู้มีใครช่วยหรือเปล่า”
“เวลาแปล บางครั้งก็ต้องปรึกษา...” กายอธิบาย
“ผู้เชี่ยวชาญ” พฤศพูดแทรก
“ครับ บางเรื่องก็ต้องค้นคว้าพิเศษ นักแปลไม่ได้เชี่ยวชาญทุกเรื่อง” กายพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“ค้นคว้าพิเศษหรือขอให้คนพิเศษช่วย” พฤศพูดเสียงเบามาก
“ทั้งสองอย่างครับ” กายตอบแล้วถามพฤศว่า “คุณพฤศอยากรู้ไหมครับว่าใคร”
“ไม่” พฤศตอบสั้นๆ นิ่งไปชั่วครู่แล้วเอ่ยขึ้นมาว่า “ผมไม่แคร์ ขอแต่ให้ทำแค่พอดี อย่าหาผลประโยชน์จากไมตรีของคนอื่น”
“ผมเป็นนักแปลมืออาชีพครับ ท่าน...คุณพฤศสบายใจได้”
“ผมสบายใจอยู่แล้ว” พฤศตอบพร้อมกับยักไหล่เล็กน้อยและหันหน้าไปยังคเชนทร์ “ใช่ไหมเคนนี่”
“อือ” คเชนทร์ทำเสียงในลำคอ พยักหน้า แล้วหันไปมองผนังลิฟท์ ลดแขนลงจากการกอดอกและสอดมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงทั้งสองข้าง
“คุณกายเก่งเหมือนกันนะ คุณการุณย์เคยชมให้ได้ยิน” พฤศพูดต่อ สายตาจับอยู่ที่หมายเลขบอกชั้นของลิฟท์ คเชนทร์ยืนนิ่ง ทำประหนึ่งไม่ได้ยินพฤศพูด ส่วนกายก้มหน้ามองปลายรองเท้าของตัวเอง
“ขอบคุณครับ” กายพูดเบาๆ
“เทรนเนอร์เก่ง” พฤศพูดเบาๆ เช่่นกันแล้วยืนนิ่งเงีียบ จนกระทั่งลิฟท์หยุดที่ชั้น 27 กายจึงเดินออกไป
“ผิดชั้นหรือเปล่่าคุณกาย” คเชนทร์พูดขึ้นมาครั้งแรกตั้งแต่ยืนอยู่ในลิฟท์
“ผมจะไปแผนกบุคคลก่อนครับ” กายหันมาตอบ
“อย่าช้านะ ที่นี่เขาตรงเวลา” คเชนทร์เตือน “ประชุมเจ็ดโมงสิบห้า”
กายพยักหน้าแล้วรีบเดินจากไป จึงไม่เห็นว่าพฤศกระตุกริมฝีปากแล้วปรายตาไปมองคเชนทร์ด้วยสายตาขุ่นๆ
 
ความจริงกายไม่ได้ไปแผนกบุคคลตามที่ตอบคเชนทร์ เขาเดินผ่านโต๊ะทำงานของพนักงานแผนกต่างๆ แล้วเดินออกไปยังบันไดด้านข้างซึ่งติดกับห้องสุขาและขึ้นบันไดไปยังชั้น 28 ช้าๆ ตั้งใจว่าจะให้ถึงห้องประชุมตรงเวลาเริ่มการประชุมพอดี
...ฉุนท่านประธาน ฉุนคเชนทร์ด้วย รู้ยังงี้ขึ้นลิฟท์มาก่อนก็ดี ไม่อยากรู้มันแล้วว่าใครเป็นคนที่เรียกคเชนทร์ด้วยชื่อเล่น...
...แต่เอ เวลาคุยกันส่วนตัว ท่านประธานหน้าดุจะเรียกรองประธานแบบนั้นด้วยหรือ...
...แต่เขาน่าจะสนิทกัน เป็นเพื่อนกัน เรียกกันแบบนั้นก็ไม่เห็นแปลก...
...ท่านประธานมีชื่อเล่นว่ายังไงน๊อ คเชนทร์ชื่อว่าเคนนี่ พฤศ...พฤศ...อืม...หรือว่าชื่อ เพนนี่...
กายขำความคิดตัวเอง อดหัวเราะออกมาเบาๆ ไม่ได้ จากนั้นจึงคิดต่อไปว่า
...แต่เราแน่ใจว่าคนที่ยืนอยู่หน้าห้องของคเชนทร์ เคาะประตูและร้องเรียกคเชนทร์ว่าเคนนี่เช้าวันนั้นไม่ใช่ท่านประธานแน่ๆ ผู้ชายคนนั้นต่างจากท่านประธานมาก ตัวเล็กกว่า ขาวกว่า แต่งตัวเนี้ยบเหมือนนายแบบ โวยวายเสียงแปร๋นๆ เหมือนช้างร้อง...
...น่าจะเป็นแฟนคนใดคนหนึ่งของคเชนทร์ คิดไปก็น่าโวยวายอยู่หรอก เคาะประตูห้องแฟนตั้งนาน อยู่ๆ ก็มีผู้ชายคนหนึ่งแต่งตัวไม่เรียบร้อย หัวยุ่ง หน้าตายับยู่ยี่เพราะตื่นนอนใหม่วิ่งตาลีตาเหลือกออกมา...
...แต่หลังจากนั้นคงโวยวายยิ่งกว่าเดิม เพราะเดินเข้าไปเห็นแฟนตัวเองนอนเปลือย...หรือไม่เปลือยก็ไม่รู้ล่ะ...อยู่บนเตียง เป็นใครก็ต้องคิดว่าแฟนพาไอ้หนุ่มที่ไหนก็ไม่รู้มานอนค้างคืนด้วย...
...เปลือย!...
...เราจำได้ว่าเปลือย โอว...นึกออกแล้ว ตอนนั้นเราล้วงมือลงไปใต้ผ้าห่ม คลำก้นตัวเอง แล้วก็ป่ายมือไปถูกตัวคเชนทร์ด้วย ยังนึกอยู่เลยว่า โอ้โห กล้ามบึ๊ก ผิวเนียน ตัวอุ่นมาก แขนใหญ่แข็งแรง และ...และ...
...ผู้ชายอย่างคเชนทร์นี่นะสวมสร้อยข้อมือ โอ๊ย ความจำเริ่มกลับมาทีละเล็กละน้อยอีกแล้ว แต่ทำไมมันมากระปริดกระปรอยแบบนี๊...
...ไม่ใช่สร้อย กำไลต่างหาก แต่...อืม...หรือว่าไม่ใช่กำไล...อะไรก็ไม่รู้ล่ะ มันลื่นๆ เย็นๆ ไม่มีลวดลาย อาจจะเป็นกำไลข้อมือสเตนเลส...
...โธ่โว้ย ไม่เคยสังเกต 'ผู้ต้องสงสัย' ซะด้วยสิว่าสวมกำไลข้อมือสเตนเลสหรือเปล่า...
กายยืนพิงผนังห้อง หลับตาลงช้าๆ พยายามนึกภาพต่อ ด้วยหวังว่าความจำ 'ส่วนที่เป็นรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ จะกลับมาอีก' แต่จนแล้วจนรอดก็ไร้ผล นึกเท่าใดก็นึกไม่ออก ในใจคิดต่อไปเรื่อยเปื่อย จนในที่สุดจึงสะบัดศรีษะเบาๆ และสรุปความว่า
...ช่างหัวมัน ก็รู้แล้วว่าผู้ชายคืนวันศุกร์ที่ 20 คนนั้นคือคเชนทร์ ยังจะต้องมานึกรายละเอียดอะไรอีก เสียเวลา นี่จะต้องไปประชุม...
เมื่อนึกถึงเรื่องประชุม สติของกายก็กลับมา กายลืมตาขึ้น แต่ทันใดนั้นก็อยากจะหลับตาลงอีกครั้งและหายวับไปจากตรงที่กำลังยืนอยู่เมื่อเห็นว่าประตูสีดำบานใหญ่เปิดออกมาพร้อมกับร่างของเจนจิราก้าวเดินฉับๆ ออกมาจากห้องประชุมและสะดุดกึกเมื่อมองเห็นเขา กายจึงตระหนักได้ว่าตัวเองกำลังยืนพิงผนังอยู่ที่อีกฟากหนึ่งของห้องโถงตรงข้ามประตูห้องประชุมพอดี มองเข้าไปเห็นท่านประธานนั่งอยู่หัวโต๊ะ
...นั่นไง สายตาพญาเหยี่ยวกำลังมองมานั่นไง นี่คงสั่งให้เลขาวิ่งออกมาตามล่ามของการประชุม...
...ซวยจริงๆ เลยกายเอ๊ย...
 
แม้จะคิดในทางบวกมากที่สุดแล้วแต่กายก็ยังคิดว่าตัวเองโดนแกล้งในการประชุมเช้าวันนี้ อย่างแรก ท่านประธานพูดเร็วมากและพูดวกไปวนมาซึ่งทำให้ยากต่อการแปล ผู้อำนวยการฝ่ายการเงินก็พูดเร็วและนำเสนอจำนวนตัวเลขอย่างละเอียดราวกับเป็นการประชุมประจำปี ผู้อำนวยการฝ่ายวิศวกรรมก็ระดมใช้คำศัพท์เฉพาะเป็นว่าเล่น การประชุมวันนี้มีชาวต่างประเทศเข้าประชุมด้วยสามคนและเป็นคนที่กายไม่เคยเห็นหน้ามาก่อน ในช่วงท้ายของการประชุมมีการถกปัญหากันสามเรื่อง กายต้องแปลให้ที่ประชุมฟังเป็นภาษาไทยและภาษาอังกฤษสลับไปมา ชนก เลขานุการของคเชนทร์ซึ่งเข้าประชุมแทนเจ้านายพูดมากกว่าทุกคนและจงใจใช้ศัพท์ทางการและประโยคที่ซับซ้อน พูดไทยปนอังกฤษ นอกจากนั้นยังพูดเร็วมาจนกายอยากจะขว้างอะไรเข้าไปในปากให้ติดคอจะได้เลิกพูดเสียที
“คุณคเชนทร์ต้องการให้เอกสาร bi-lingualทุกชิ้นมีสมมูลภาพ เพราะฉะนั้น R&T จะต้อง carefully draft ให้เสร็จ by July สามสิบ” ชนกสรุปคำพูดของตัวเอง “อ้อ ถ้ามี update จากทางอเมริกา text บนเว็บจะต้อง revise ก่อนเป็นอันดับแรก เอกสาร printed เป็น second priority ครับ” ชนกยิ้ม หันมามองกายด้วยสีหน้าอ่อนโยน “and all text ต้องมีสมมูลภาพเชิงพลวัต”
...อ้าว ยังไม่จบอีก จะมีหยอดต่ออีกไหมเนี่ย แล้วสมมูลภาพเชิงพลวัตนี่มันอะไรวะ ส่วนไอ้คำภาษาอังกฤษอย่าง carefuly draft หรือ by July นี่มันไม่มีภาษาไทยจะใช้หรือไง ไหนๆ ใช้ศัพท์ภาษาอังกฤษแล้ว ทำไมไม่พูดทั้งประโยคให้เป็นภาษาอังกฤษหมดเลยล่ะ เลือกใช้คำภาษาอังกฤษเฉพาะคำง่ายๆ ส่วนไอ้สมมูลภาพเชิงพลวัตบ้าบอนี่ทำไมไม่พูดคำภาษาอังกฤษออกมาเลย...
กายบ่นอยู่ในใจ รู้สึกชักจะทนไม่ไหวกับการที่ต้องแปลจากภาษาไทยยากๆ ที่พูดให้เป็นภาษาอังกฤษ
“คุณกาย” เสียงเข้มๆ ของท่านประธานดังขึ้น
...รู้แล้วครับ กำลังจะแปลอยู่นี่ไง ขอคิดคำศัพท์ภาษาอังกฤษของคำว่า สมมูลภาพเชิงพลวัตเสียก่อนสิ ไม่ได้เรียนจบจากจุฬาฯ นะ จะได้ใช้คำศัพท์อะไรแบบนี้...
กายขมวดคิ้ว ใช้สมาธิ แต่ทันใดก็คิดไม่ออกเสียเฉยๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อมีสายตาสองคู่จ้องที่เขาอย่างมีอคติ
...ท่านประธานมองนิ่ง เหมือนจับผิด...
...ชนก เลขานุการของคเชนทร์จ้องอย่างท้าทาย...
“Dynamic equivalence” เสียงของชนกดังขึ้นเบาๆ แสดงให้ที่ประชุมเห็นว่าตัวเองกำลังแนะนำคำศัทพ์ให้ 'ล่ามของการประชุม'
...รู้แล้ว แต่เมื่อกี้มันนึกไม่ออก ทฤษฎีของยูจีน ไนดาอ่านมาหลายรอบจนหนังสือเปื่อยยุ่ยไปหมดแล้ว จะให้อธิบายความหมายของคำโดยใช้ทฤษฎี componential analysis ไหมล่ะ...
กายควบคุมอารมณ์แล้วแปลช้าๆ ชัดถ้อยชัดคำ จงใจเลือกใช้ศัพท์คำอื่นซึ่งง่ายกว่าคำที่ชนกแนะนำ ส่วนคำภาษาอังกฤษที่ชนกพูดนั้น เขาเปลี่ยนใช้คำศัพท์คำอื่นเช่นกัน
...โดนท่านประธานไม่ชอบหน้าคนเดียวก็เหลือจะทนอยู่แล้ว นี่มาโดนชนกหมั่นใส้อีก ซวยจริงๆ เลยไอ้กาย...
 
อย่างไรก็ตาม การประชุมก็จบลงตามเวลาที่กำหนดไว้โดยไม่มีการประกาศว่าครั้งต่อไปต้องเลื่อนประชุมให้เร็วขึ้นเพราะวันนี้มีคนเข้าประชุมสายหนึ่งคน กายสังเกตว่าผู้เข้าร่วมการประชุมส่วนมากถอนหายใจโล่งอก บางคนหันมามองกายด้วยใบหน้าราบเรียบ บางคนหันมามองกายและส่งสายตา “คาดโทษ” ประหนึ่งจะบอกกายว่า “อย่าสายอีกเชียวนะ”
กายออกจากห้องประชุมเป็นคนสุดท้าย ขณะที่กำลังเอื้อมมือไปปิดแอร์และปิดไฟ โทรศัพท์ที่ตั้งเสียงเรียกเข้าเป็นเพลงร๊อคก็แผดเสียงดังลั่น กายสะดุ้งแล้วถอนหายใจอย่างโล่งอกที่โทรศัพท์ดังขึ้นหลังประชุมเสร็จเพราะตระหนักว่าตัวเองลืมปิดเสียงโทรศัพท์ และโชคดีที่ไม่มีสายเรียกเข้าในระหว่างการประชุม
...ไม่งั้นโดนท่านประธานด่ากลางที่ประชุมแน่ๆ เลย...
“ไฮ” คนที่โทรมาทักทายเสียงนุ่ม
“คุณคเชนทร์” กายพูดเสียงเบา
“อ้าว คนทักทายว่า ไฮ ทำไมไม่ตอบทักทายกลับเหมือนคนอื่นเขาล่ะกาย” คเชนทร์ถาม
“ผมเป็นคนที่เอกลักษณ์เฉพาะตัวครับ ไม่อยากเหมือนใคร” กายตอบ
“แบบนี้ไงผมถึงชอบ” คเชนทร์หัวเราะชอบใจ
“คุณคเชนทร์” กายเรียกอีกฝ่ายเสียงเข้ม “คนกำลังเครียด”
“ครับ รู้แล้ว ประชุมวันนี้คุณคงโดนหนัก เสียดายผมอยู่ด้วยไม่ได้เพราะต้องไปดูไบด่่วน”
“ครับ” กายตอบรับสั้นๆ
“นี่กำลังจะขึ้นเครื่อง” คเชนทร์พูด “เร็วไหมล่ะ พอถึงบริษัทก็ติดเทอร์โบมาถึงสนามบินทันเวลาขึ้นเครื่องพอดี แต่ถึงไม่ทันผมก็ให้เครื่องรอได้เพราะผมมีเส้นสายในนี้เยอะ”
“ครับ” กายไม่รู้จะตอบอะไรดีเพราะคเชนทร์เอาแต่พูด
“ผมกะเวลาประชุมเสร็จ รอจนทุกคนออกจากห้องประชุมเลยโทรมาบอก เดี๋ยวจะสงสัยว่าผมหายไปไหน ทีนี้ก็นั่งเหม่อได้ตามสบาย ไม่ต้องตกใจว่าผมจะโผล่ไปกวน”
“คุณคเชนทร์...”
“เอาไว้ค่อยคุยกัน” คเชนทร์พูดแทรก “ผมต้องรับโทรศัพท์อีกสาย อยู่ดีๆ ก็ยุ่ง เหมือนมีคนแกล้งโยนงานมาให้ ถึงดูไบแล้วผมจะโทรมาอีก ดูแลตัวเองดีๆ นะกาย”
 
เมื่อปิดไฟแล้ว กายยืนนิ่งอยู่ในห้องประชุมนานกว่าสองนาที บอกไม่ถูกว่าตัวเองรู้สึกอย่างไรกับสิ่งที่คเชนทร์พูดและทำ
...ผมเลยโทรมาบอก เดี๋ยวจะสงสัยว่าผมหายไปไหน...
...อ้อ เดี๋ยวก่อน รอจนทกคนออกจากห้องประชุมเลยโทรมาบอก รู้ได้ไงว่าเราเดินออกเป็นคนสุดท้าย ในห้องนี้คงติดกล้องเอาไว้แน่ๆ ล่ะสิ แล้วคเชนทร์ก็คงนั่งดู 'การถ่ายทอดสด' ผ่านทางอินเทอร์เน็ต...
...ถึงดูไบผมจะโทรมาอีก...
...ชักจะไม่เหมือนรองประธานบริษัทพูดกับนักแปลแผนก R&T ซะแล้วสิ...
 
กายเดินกลับโต๊ะทำงานช้าๆ รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยที่ไม่มีโอกาสได้พูด 'เรื่องนั้น' กับคเชนทร์ ในใจก็คิดว่า
...แล้วเราผิดหวังหรือเปล่าที่รู้ว่าคเชนทร์คือผู้ชายในคืนวันศุกร์ที่ 20 คนที่มีอะไรกับเราตอนเมา ผู้ชายแปลกหน้าที่ร่วมรักกับเราโดยไม่สวมถุงยาง คนแรกที่ 'สัมผัส' กับเราแบบ 'เนื้อแนบเนื้อ'...
...ร่วมรักที่ไหน มีเซ็กส์กันต่างหาก ความใคร่เพียวๆ ที่มีฤทธิ์ของแอลกอฮอล์เป็นตัวจุดชนวน หรืออาจจะไม่ใช่แอลกอฮอล์อย่างเดียวด้วยซ้ำ...
เมื่อถึงโต๊ะทำงาน กายเป็นซองสีน้ำตาลวางอยู่บนโต๊ะ ใกล้ๆ กันเป็นกระดาษหนึ่งแผ่น เขียนด้วยลายเป็นระเบียบของการุณย์ บอกว่าซองสีน้ำตาลเป็นเอกสารที่ต้องการให้อ่านก่อนไปเป็นล่ามให้กับนักบินของกองทัพอากาศที่สหรัฐอเมริกา
กายถือซองเอกสารสีน้ำตาลเดินไปยังห้องทำงานของการุณย์เพื่อสอบถามเพิ่มเติม เขาต้องการให้แน่ใจจริงๆ ว่าตัวเองจะต้องเดินทางไปเป็นล่ามให้กับนักบินของกองทัพอากาศไทยที่จะไปทดลองขับเครื่องบิน F-35
...น.ต. เมฆ คนที่เขามีความสันพันธ์ด้วน และการเดินทางไปอเมริกาด้วยกันเรื่องงานในครั้งนี้คงแตกต่างไปจากที่ควรจะเป็น...
...เมื่อวาณเมฆโทรศัพท์มาหาเรา ขอนัดพบอีกครั้ง เมื่อพยายามเลี่ยง เมฆก็ไม่ยอม จะนัดให้ได้...
“ว่าไงกาย” เสียงหนึ่งดังขึ้น
กายสะดุ้ง รู้สึกตัวว่าตัวเองมายืนอยู่หน้าห้องทำงานของการุณย์แล้วไม่พูดอะไร
“เอ่อ...คือ...ผมมาหาเรื่องนี้ครับ” กายชูซองสีน้ำตาลในมือให้หัวหน้าเห็น
“ท่านประธานไมได้บอกในที่ประชุม แต่ไฟนอลแล้ว” การุณย์พูด
“คุณการุณย์คิดว่าผมจะทำได้หรือครับ”
“ทาง ทอ. ขอมา” การุณย์ตอบ
“คือ...”
“It's a good experience, Guy. Do it.” การุณย์พูดกับกายเป็นภาษาอังกฤษ
“ครับ” กายพยักหน้าช้าๆ
“อ้อ medical check-up booklet อยู่ในนั้นด้วย HR เขาฝากมา”
“ครับ” กายพึมพำเบาๆ แล้วเดินกลับโต๊ะทำงานช้าๆ ทั้งที่อยากจะวิ่งไปให้เร็ว
...ผลตรวจสุขภาพประจำปี!...
...ช่างมาได้จังหวะพอดีเลย!...
 
กายยอมรับตัวเองมือสั่นเล็กน้อยเมื่อเปิดซองสีน้ำตาลซึ่งการุณย์วางไว้บนโต๊ะ เขาสอดมือเข้าไปดึงสมุดเล่มเล็กๆ ออกมา แล้วพลิกอ่านไปทีละหน้า
กายแทบจะไม่ต้องอ่านผลตรวจใดๆ ด้วยซ้ำ เขารู้ดีว่าตัวเองสุขภาพดี ไม่มีคลอเลสเตอรอลหรือระดับน้ำตาลในเลือดที่ต้องน่าเป็นห่วง ผลตรวจคลื่นหัวใจปกติ ผลอะไรก็ปกติ สิ่งเดียวที่กายต้องการรู้คือผลตรวจหาเชื้อ HIV ซึ่งอยู่ในหน้าท้ายๆ ของสมุดรายงานผลตรวจสุขภาพเล่มเล็กๆ เล่มนี้
 
::: End of chapter 25 :::
 
 
 

[emmybblood]

ปาดก่อนอ่าน...

เว้ยยยยยยยยๆ มีบางคนโผล่มาแร้ววววววว  



เอ่ออออ... สมใจอยากหนูกายแล้ว  แต่คุณคฑาไหงเขียนให้มันรู้สึกว่ายังไม่ใช่อีกนิ  แถมยังจะโดนแกล้งไปถึงไหนอีกเนาะกายหนอ

[iforgive]

มาต่อแย้ววววว

[dragonfly08]

ทำไมมีแต่คนแกล้งกายเนี่ย 

[yunjaelover]

เหมือนกายจะต้องเจอศึกหนักกหลายด้านเลยนะ ยิ่งคเชนทร์ไม่อยู่อีกต่างหาก
ว่าแต่อยากรู้ว่าคุณพฤศ เค้าคิดยังไงกับกายกันแน่

ขอบคุณค่ะ +

[qq_oo]

เย้ๆๆๆๆ มาอัพแล้ว

[ZilCh]

ในที่สุดเรื่องนี้ก็มาต่อสักที 

[kazhiki]

ดีใจมากกก นึกว่าอ่านวันที่ผิด ขอบคุณมากค่า
ชอบท่านประธานจังมีมาดนางพญาดี อิอิ

[tatar*]

เกรงว่าคุณพฤศ จะเป็นสามีของคุณคเชนทร์ (เอ้ะ!หรือภรรยาหว่า?)  

 

ที่คุณชนกแกล้งกาย :m31:เพราะหึงหวงแทนคุณพฤศ ที่ไม่แสดงท่าทีอะไรเลย ได้แต่หลบมุมไปเสียใจอยู่คนเดียว  

และสุดท้าย...กายก็ตกกระป๋อง เป็นแค่ตัวประกอบ

เพราะตัวจริงเค้ามาแว้ววว!!

.

.

.


อ่ะ ล้อเล่นนนนนน!


Ps.ตามมาอ่านรวดเดียว ชอบการดำเนินเรื่องที่กายดูจะสับสน งุนงง และโดนกลั่นแกล้งตลอดเวลา

 รอตอนต่อไปเจ้าค่าา

[O[]OVampire]

ปมเริ่มคลายแล้ว แต่...คนเขียนมาช้ามากเลยอ่ะ
รออ่านแบบข้ามชาติจนเกือบลืมตอนที่แล้วไปเลย

[sasa]

กำลังได้ลุ้นเลยอ่ะ...

[stupidchild]

นึกว่าไม่มาแล้ววววว

[roseen]

งานนี้รู้แล้วว่าใคร

แล้วเอาไงต่อน้องกาย  สานต่อหรือว่าสืบต่อ

[thisispom]

มาแล้ว ดีใจๆ