หัวข้อ: (เรื่องสั้น) ยุทธการเสียบเดือน 13/10/10 11ตอนจบ (จบแล้ว)

[อนันตกาล]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



.......................

คำชี้แจง

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้น
โดยไม่มีจุดประสงค์ในการพาดพิงถึงบุคคล กลุ่มคน หรือใครทั้งสิ้น
ผู้เขียนต้องการนำเสนอนิยายในอีกรูปแบบหนึ่ง ไม่มีจุดประสงค์จะเขียนกระทบหรือว่าร้ายบุคคลหรือกลุ่มคนใด
เพราะนิยายก็คือนิยาย

จุดประสงค์ของการเขียนเรื่องนี้คือ อยากลองนำเสนอนิยายในอีกมุมมองหนึ่งที่แปลกไปกว่าเดิมเท่านั้น

เรื่องนี้เขียนสองคน คือ อนันตกาล และ Lucio




สามารถพูดคุยแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกันแต่แต่โปรดใช้ถ้อยคำที่สุภาพ และไม่รุนแรง ดังนั้นขอให้ทุกคนมีความสุขกับการอ่านค่ะ

[Lucio]

Introduction


แอร๊ยส์ ! สวัสดีคะ ทุกคน ดิชั้นมนซี่ หน้ามนคนสวยแห่งมหาวิทยาลัย X คะ

ก่อนอื่นเลยต้องออกตัวก่อนเลยนะคะว่า มนซี่เนี่ยภายนอกเป็นเพียงสาวน้อยสวยใสสไตล์โอเรียลทอลบอบบางน่าทะนุถนอมเท่านั้น อย่าได้คิดเป็นอื่นเชียวนะคะ ไม่งั้นมนซี่โกรธจิงๆด้วย

เอาหล่ะ เข้าเรื่องกันเลยดีกว่า เดี๋ยวอิเพื่อนสาวสองคนนั่นจะเป็นตาอยู่หยิบชั้นปลามัน ฉกผู้ชายหล่อๆคณะอื่นไปไว้ในอ้อมอกของพวกมันซะก่อน

 ตอนแรกก็ไม่รู้หรอกคะว่าที่มนซี่เกิดมาเนี่ยเขาเรียกว่าอะไร แต่ว่าแถวๆบ้านเค้าเรียกว่า "กระเทย" หน่ะคะ ไอ้ตอนแรกก็ไม่รู้หรอกว่ากระเทยหน้าตาเป็นยังไง จนกระทั่งโตขึ้นถึงรู้ว่า หน้าตาแบบดิชั้นเองนี่แหละคะ ที่เรียกว่า "กระเทย"

แต่ถึงแม้มนซี่จะเป็นแบบนี้นะคะ มนซี่ก็ไม่ได้เป็นพวกนอนอ้าขาให้คนมาเสียบอย่างเดียวหรอกนะคะ แต่มนซี่ไปเสียบคนอื่นเขาต่างหาก แหนะๆ ไม่ต้องทำงงคะ มนซี่เป็นแบบที่พวกเจ๊ๆในวงการเขาเรียกกันว่า "สาวเสียบ" นั่นแหละคะ ก็ไม่ชอบนี่คะ เป็นฝ่ายรับมันเจ็บนี่นา สู้ไปรุกคนอื่นดีกว่า สนุกกว่ากันตั้งเยอะ

สำหรับเรื่องต่อจากนี้เป็นเรื่องที่มนซี่ไปสอยเอาเดือนคณะของมหาวิทยาลัยที่มนซี่ได้เรียนมาคะ ซึ่งถือเป็นบุญในชีวิตของมนซี่อย่างสุดล้นจิงๆ ที่ได้งาบเดือนคณะสุดหล่อถึง 4 คนด้วยกัน ส่วนรายละเอียดจะเป็นยังไงนั้น สะบัดบ๊อบแล้วเดินตาม
มนซี่มากันเลยคะทุกคน ~~


-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

[Lucio]

แค่กๆ

“นี่ นังมนซี่ หล่อนเป็นอะไรย่ะ ชั้นเห็นหล่อนไอแค่กๆมาตั้งกะเช้าละ”  
“ก็ไม่มีอะไรหรอกคะ สงสัยช่วงนี้งานเยอะไปหน่อย”

ที่จริงช่วงนี้ชั้นเองก็เสียพลังไปเยอะเหมือนกัน ก็ตั้งแต่มนซี่ไปได้กับพี่หมอเดือนสุดหล่อ  สงสัยจะติดใจในลีลาของมนซี่ ก็ไม่น่าเชื่อนะคะว่า ผู้ชายหล่อๆล่ำๆแบบสองคนนั้น พอมาโดนมนซี่เสียบแล้วร้องเสียงหวานเชียว บอกให้มนซี่แรงอย่างงั้นอย่างงี้ ให้พลิ้วกว่านี้ แต่มนซี่ก็จัดให้ตามคำขอคะ เดี๋ยวหาว่ามนซี่ทำให้ไม่ดี แหม ก็ได้เสียบเดือนคณะขวัญใจสาวๆทั้งทีนี่คะ ก็ต้องเต็มที่หน่อย

“นี่นังมน หล่อนไปห้องพยาบาลเถอะ ไปขอยามาก็ยังดี ชั้นล่ะกลัวว่าหล่อนจะเป็นลมตายเอา” เพื่อนสาวข้างๆชั้นบ่นขึ้น สงสัยเธอคงเห็นว่าไอมาตั้งกะเช้าแล้วมั้ง นี่แหละคะ มิตรภาพของเพื่อนสาว ไม่ว่าเพื่อนจะเจ็บน้อยแค่ไหนก็ยังเป็นห่วง มนซี่ดีใจจิงๆที่ได้เป็นเพื่อนกับพวกเธอ

“ค่าๆ เข้าใจแล้วคะ คุณแม่ เดี๋ยวดิชั้นจะไปห้องพยาบาลเดี๋ยวนี้เลยค่า” ฉันยิ้มให้กับเพื่อนสาวสุดเลิฟข้างๆก่อนรีบเดินไปที่ใต้ตึกคณะ ตอนแรกว่าจะไปตึกคณะแพทย์นะ แต่ว่าเดี๋ยวเจอพี่หมอโจทย์เก่า รายนั้นนะติดใจในดุ้นของมนซี่อย่างกับอะไรดี มีหวังมนซี่ได้เจอ พี่หมอต้องขอมนซี่ไม่น้อยกว่า 3 ยกแน่ๆเลย ฉะนั้น วันนี้ขอพักซักวันแล้วกันนะคะ ไว้หายแล้วมนซี่จะไปทบต้นทบดอกให้นะคะ พี่หมอ คิคิ

ว่าแต่ว่า ... ห้องพยาบาลคณะนิเทศทำไมมันน่ากลัวงี้ว่ะคะ ตั้งแต่เข้ามหาลัยนี้มา พูดตามตรง มนซี่ไม่เคยใช้บริการห้องพยาบาลของคณะตัวเองเลยอะ แบบว่ามันไม่เร้าใจนี่นา สู้ไปส่องหนุ่มหล่อๆแถวคณะบัญชีดีกว่า ตึกคณะนั้นนะ ติดกับทั้งแพทย์ วิศวะ น่าเอาแหไปหว่านเก็บมาให้หมดชะมัด ทั้งหล่อทั้งอนาคตไกล คิคิ

“มาทำอะไรหรือครับ” อยากจะกรี๊ดดังๆ ผู้ชายตรงหน้านี้คือ เดือนคณะพยาบาล ที่อยู่นอกสายตามนซี่มาตลอด เนื่องจากมนซี่คิดมาเสมอเลยนี่คะว่าผู้ชายคณะนี้ต้องแต๋วสาวๆแน่ๆ แต่พอมาเจอเดือนคนนี้ ดิชั้นขอถอนคำพูดคะ พ่อหนุ่มเดือนพยาบาลตรงหน้าคนนี้ เป็นเพียงลูกคุณหนูคนนึงเท่านั้น เห็นนิ่มๆแบบนี้ก็เหอะ แต่จากสายข่าวที่ให้ไปสืบมามีแฟนมาแล้วหลายคน และที่สำคัญ ไม่เคยรับ โฮะๆ อันนี้สิที่ต้องการ ไว้มารับให้มนซี่ดีกว่าคะ รับรองถึงชั้นนิมมานนรดีแน่ คิคิ

“อ่ะ คือว่า หนูไม่ค่อยสบายนะคะ ไอมาตั้งแต่เช้าแล้ว หมอมีอะไรให้มนซี่ทานมั้ยคะ”
“เอ่อ ผมไม่ใช่หมอครับ วันนี้ผมแค่มาช่วยงานที่ห้องพยาบาลเฉยๆ” พ่อเดือนของมนซี่ กรีสส ยิ้มน่ารักมากคะ ลักยิ้มบุ๋มๆที่ข้างแก้มเนียนๆนั้นทำเอามนซี่ใจเต้นไม่เป็นจังหวะ อร๊ายย ยิ่มปากชมพูอมส้มนั่นนะ ถ้าได้มาครอบลงบนน้องสาวของมนซี่มันจะรู้สึกดีแค่ไหนกันนะ แค่คิดก็ฟูแล้วค่า
“มนซี่ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลยคะ ถ้ามีพยาบาลแบบนี้มนซี่ยอมป่วยทุกวันเลยนะคะ”
“ก็พูดไปครับ ผมต้องมาฝึกงานที่นี่นะครับ ผมว๊อดก้าครับ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“ยินดีเช่นกันคะ หนูมนซี่คะ สุดสวยแห่งคณะนิเทศ” ดิชั้นพูดแนะนำตัวเองพร้อมกับยิ้มหวานตกเหยื่อที่ใช้ประจำเวลาอ่อยหนุ่มหล่อ วันนี้แหละคะ ว๊อดก้าต้องตกเป็นมนซี่ โฮะๆๆ
“ถ้างั้นเดี๋ยวคุณมนซี่ไปนอนที่เตียงตรงนู้นเลยนะครับ เดี๋ยวผมไปหยิบมากับปรอทวัดไข้มาให้” เดือนหนุ่มกลับหลังกันโดยไม่รู้ตัวว่าสายตาของนางพญาราชสีห์จ้องบั้นท้ายของตนด้วยสายตาหื่นกระหาย
‘หึ แล้วคุณจะได้รู้ว่ามนซี่นะ เจ้าเล่ห์นะคะ’

พอเดือนหนุ่มลับสายตาไปแล้ว ดิชั้นก็รีบสอดสายตาไปยังตู้เก็บยาทันที มองหาขวดแก้วขนาดกำลังพอเหมาะ ข้างในบรรจุของเหลวใส ไร้สี บนฉลาดข้างขวดเขียนว่า ‘คลอโรฟอร์ม’
ดิชั้นหยดของเหลวดังกล่าวพอประมาณใส่ผ้าเช็ดหน้าที่เตรียมไว้พร้อมกับกำเอาไว้ในมือขวาอย่างลุ้นระทึก รอให้เดือนพยาบาลสุดหล่อเดินเข้ามา

“ขอโทษที่ทำให้รอนานนะครับ มนจัง”
“ไม่เป็นไรคะ แต่พี่คะ มนรู้สึกแน่นหน้าอกจังเลย ช่วยมาดูใกล้ๆหน่อยได้มั้ยคะ” ฉันเอ่ยปากหลอกล่อให้เหยื่อเข้ามาใกล้ๆ พร้อมกับกระชับผ้าเช็ดหน้าในมือให้พร้อม
“ไหนขอดูหน่อยสิครับ”
“คือว่าช่วยก้มลงมาใกล้ๆหน่อยได้มั้ยคะ มนซี่ไม่ค่อยถนัด”
เมื่อเดือนหนุ่มก้มหน้าลงมา มนซี่ก็แกล้งร้องเจ็บเสียงดัง พร้อมกับเข้าไปกอดเดือนหนุ่มเอาไว้
“มน อึกก เจ็บจังเลยคะ ไม่ อึก ไหวแล้ว อึก”
“ใจเย็นๆนะครับ หายใจลึกๆ ถ้างั้นหายใจลึกพร้อมผมนะครับ เข้า ออก”
ชั้นหายใจตามเดือนอย่างช้าๆ พร้อมกับรอจนถึงจังหวะสำคัญ
“เข้า” ทันทีที่เสียงเริ่ม ดิชั้นเอาผ้าเช็ดหน้าไปปิดที่จมูกของเดือนคณะพยาบาลทันที เพียงแค่สูดเดียว เดือนหนุ่มก็ล้มลงมาทับมนซี่โดยไม่ต้องออกแรง ถึงจะเรียนสายวิทย์ แต่เรื่องทางโลกยังต้องศึกษาอีกเยอะนะจ๊ะ ใสๆแบบนี้ไม่ทันมนซี่หรอกค่า


-ผ่านไป 1 ชม-

1 ชมที่มนซี่ตั้งตารอให้เหยื่อที่ตกมาได้ทำเอาเกือบทนไม่ไหวแหนะคะ พอพ่อว๊อดก้าสลบลงมามนซี่จับแก้ผ้าแล้วเอาไปมัดไว้กับเตียงขาหยั่งเอาขาล๊อกไว้ที่ขาหยั่งทั้งสองข้างด้วย ยางรัดห้ามเลือดหลายๆอัน ให้ขาขยับไม่ได้ ส่วนตรงแขนก็ยึดไว้ด้วยสกอตเทปที่ไปฉกมาจากห้องแม่บ้านในตึก ตอนนี้พ่อว๊อดก้าของมนซี่โดนมัดไว้โดยสมบูรณ์แบบรอให้เชือด โฮะๆ

“เฮ้ย นี่คุณทำอะไรเนี่ย”
“ก็ไม่ได้ทำอะไรหรอกคะ แค่จะให้เป็นของมนซี่เท่านั้นเอง คงไม่เป็นอะไรใช่มั้ยคะ” ดิชั้นยิ้มเมื่อเห็นพ่อว๊อดก้าหน้าซีด แล้วเริ่มโวยวาย ดิชั้นเองก็เริ่มรำคาญเลยคว้าเอาผ้ากอชยัดปากไปซะเลย หวังว่าคงไม่ร้องอีกนะคะ
“อุกๆ อ่อยอ๋มอะ (ปล่อยผมนะ)”
“ไม่คะ แต่ว่าเรามาเริ่มวิชา กายวิภาคศาสตร์กันดีกว่ามั้ยคะ รับรองวิชานี้ จะไม่ลืมไปชั่วชีวิตแน่ คิคิ”

ดิชั้นค่อยๆปลดเสื้อผ้าตัวเองออก เผยให้เห็นผิวสีขาวไม่จัดมาก พร้อมกับ น้องสาวของมนซี่เอง ที่กำลังชี้โด่อยู่ ดิชั้นค่อยๆเอาสำลีชุบแอลกอฮอล์ ไปแตะไว้ที่ขมับพร้อมกับลากวนไปมารอบหู จากนั้นไล้ไปที่ลำคอแกร่งของว๊อดก้า พ่อเดือนของมนซี่ครางออกมาเล็กน้อยแล้วหลับตาพริ้ม มนซี่สังเกตเห็นเจ้านั่นของว๊อดก้าชูขึ้นมานิดๆ แต่น่าเสียดาย แอลกอฮอล์ระเหยหมดจากสำลีแล้ว สงสัยต้องใช้ก้อนใหม่ ดิชั้นหยิบสำลีก้อนใหม่เทแอลกอฮอล์ลงไป แล้วเริ่มลากจากไหปลาร้าลงไปที่หัวนมสีชมพูเข้มแข็งเป็นไต ไล้วนอยู่รอบๆพร้อมกับใช้มือข้างซ้ายของมนซี้บี้อีกข้างไปด้วย ว๊อดก้าครางออกมาพร้อมกับหอบหายใจเสียงต่อเนื่อง แต่แค่นี้ยังไม่พอหรอกคะ นี่แค่เบื้องต้นเท่านั้น ของจริงมันต้องหลังจากนี้
ดิชั้นไล้สำลีจากหัวนมแข็งไปยังสะดือลากวนอยู่บริเวณนั้นซักครู่ แล้วเดี๊ยนจึงก้มลงเอาลิ้นไล้บริเวณสีข้างของว๊อดก้า ว๊อดก้าเด้งตัวขึ้นมาด้วยความเสียวซ่าน ร้องอื้ออย่างระงมภายใต้ปากที่มีผ้ากอชอุดไว้อยู่นั้น

“ตะกี้แค่ course outline ต่อจากนี้จะเริ่มเข้าสู่การเรียนจริงๆแล้วนะคะ”

ดิชั้นยิ้มหวานไปยังว๊อดก้าที่มองมายังดิชั้นด้วยสายตาที่คาดไม่ได้ มนซี่ค่อยๆเอาปากครอบลงไปยังน้องชายของว๊อดก้าเบาๆ ระวังไม่ให้โดยฟัน พร้อมกับขยับปากขึ้นลงเบาๆ ว๊อดก้าแอ่นตัวรับพร้อมกับร้องไม่ได้ศัพท์ ดิชั้นใช้ลิ้นตวัดรอบหัวเบาๆคณะที่น้องของว๊อดก้ายังอยู่ในปาก มนซี่ใช้ลิ้นวนรอบๆซักครู่ก่อนจะขยับปากขึ้นลงต่อ แล้วจึงเอื้อมมือไปบี้หัวนมทั้งสองข้างของว๊อดก้า เขาเด้งตัวสวนขึ้นมามันแทงตรงคอพอดีเลยคะ แต่ว่าของแบบนี้ชินซะแล้ว ดิชั้นเล่นกับน้องชายไม่นานนัก พ่อเดือนหนุ่มก็ตัวกระตุกพร้อมกับร้องมาไม่กี่ทีแล้วของเหลวสีขาวขุ่นก็พุ่งเข้ามาในปาก ดิชั้นเล็มกินของเหลวในปากแล้วกวาดทั้งหมดลงคอไปอย่างรวดเร็ว ว๊อดก้าเสร็จไปแล้ว แต่มนซี่ยังไม่เสร็จนี่คะ ดังนั้นต่อไปตาดิชั้นแล้วนะคะ คิคิ
ดิชั้นค่อยๆหยิบซองเล็กๆขนาดพอดีมือที่ใส่ไว้ในกระเป๋าดิออร์คอลเลคชั่นใหม่จากสำเพ็ง ออกมา ค่อยๆแกะออกมาอย่างเบามือไม่ให้มันขาดพร้อมกับครอบไปยังน้องสาวของมนซี่จนหมด จากนั้นหยิบเควายเจลออกมาชโลมที่ปลายจนชุ่ม แล้วเดินไปปลายเตียงช้าๆแล้วกดน้องสาวของดิชั้นเข้าไปจนสุดพรวดเดียว

“อื้ออ!!! “ เดือนหนุ่มหวีดร้องเสียงดัง แต่คงไม่ดังมากพอให้คนนอกได้ยินเนื่องจากมีผ้าก๊อซอุดอยู่
บอกตามตรงว่าฟิตมากเลยคะ แต่ว่ามนซี่ค่อยๆขยับจนกระทั่งเริ่มชินแล้วก็เริ่มใส่เร็วขึ้น เสียงว๊อดก้าร้องครางด้วยความเจ็บปวดพร้อมกับน้ำตาที่ไหลลงมาจากดวงตาข้างขวาของเขาทำเอามนซี่ถึงกับสะเทือนอารมณ์ ดิชั้นไม่เคยสงสารใครเท่าเขามาก่อนเลยนะคะ ดังนั้นมนซี่เลยถอนกายออกมาจากเขาแล้วเดินไปที่ข้างๆตู้ยาเพื่อหยิบเอาของสำคัญบางอย่างเพื่อให้เขาไม่เจ็บปวด

'ไนตรัสออกไซด์’ หรือก๊าซหัวเราะ ก๊าซนี้มีคุณสมบัติทำให้คนที่สูดมันเข้าไปรู้สึกอารมณ์ดีจนหัวเราะออกมาไม่หยุด แต่ถ้าใช้น้อยๆก็จะทำใช้คลายความเครียด ส่วนมากมักใช้ในงานทันตกรรมในเด็กเพื่อให้เด็กไม่ร้องงอแงและยอมให้หมอทำฟันแต่โดยดี มนซี่เอาหน้ากากมาสวมต่อท่อเข้ากับถังก๊าซหัวเราะแล้วเอาไปครอบที่ว๊อดก้าทันที แต่เขาเองก็หันหน้าหนี ดิชั้นจึงต้องจับหน้าเขาแล้วครอบลงไป จากนั้นจึงเดินไปเปิดวาล์วแก๊ซ มนซี่ก้มลงไปเลียหัวนมสีชมพูเข้มของว๊อดก้าอีกครั้งจนกระทั่งได้ยินเสียงที่มนซี่ต้องการ

“ฮึกๆ ฮ่าๆๆ” ไม่นานนักก๊าซหัวเราะก็ทำงาน ว๊อดก้าหัวเราะไม่หยุดพร้อมกับพยายามดิ้นให้หลุดจากการขึงมัดที่มนซี่ทำไว้ แต่ว่าไม่รอดหรอกคะ มนซี่เดินไปหรี่วาล์วแก๊ซจนถึงระดับต่ำสุด เผื่อพ่อว๊อดก้าจะหัวเราะจนขาดใจตายซะก่อน ไม่งั้นมนซี่ก็ติดคุกตั้งแต่ยังสาวสิคะ เผลอๆได้ผัวคำนำหน้า นช แทนที่จะเป็น นาย แอร๊ยส์ ไม่เอาหรอกคะ ถึงยังไงมนซี่ต้องเป็นฝ่ายเสียบเท่านั้น จะให้มาเสียบหรอคะ ชาติหน้าคะ

ดิชั้นหยิบเควายเจลมาชโลมน้องสาวตัวไม่น้อยอีกครั้งพร้อมกับยัดใส่ช่องทางด้านหลังของว๊อดก้าพรวดเดียวจนสุด ว๊อดก้าสะดุ้งสุดตัวพยายามจะขืนตัวหนีแต่มนซี่ก็ดึงกลับมาตำแหน่งเดิม แต่คราวนี้ต่างจากคราวที่แล้วตรงที่ว๊อดก้าดูมีความสุข ดูสิคะ หัวเราะร่วนเชียว ในเมื่อว๊อดก้ามีความสุข มนซี่ก็เบาใจคะ เห็นมั้ยคะ นี่มนซี่เป็นคนดีนะคะ ไม่อยากให้พ่อว๊อดก้าของดิชั้นมีความทุกข์ตอนมีอะไรกับมนซี่

ดิชั้นค่อยๆขยับกายเล็กน้อย พร้อมกับเอานิ้วไล้หัวนมสีชมพูเข้มของคนตรงหน้าเบาๆ ดิชั้นสูดปากด้วยความเสียวซ่านแล้วจึงแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากจนรอบ ให้ความรู้สึกต่างจากพี่หมอแล้วก็เดือนวิศวะจิงๆด้วย

“อึกๆ อ๊ะๆ” คนตรงหน้าร้องเบาๆออกมาสลับกับการหัวเราะ คงจะมีความสุขสินะคะ งั้นมนซี่จัดไปไม่ยั้งคะ
ดิชั้นขยับเข้าออกเร็วขึ้นพร้อมกับเสียงครางไม่เป็นภาษาของคนตรงหน้า เสียงเนื้อกระทบกันดังไปทั่วห้องพยาบาลคณะนิเทศพร้อมกับเสียงเตียงขาหยั่งเลื่อนเอี๊ยดอ๊าด ซี๊ด ทำไมรู้สึกจะเสร็จแล้วก็ไม่รู้สิคะ คงเป็นเพราะเสียงหัวเราะคิกคักของคนตรงหน้าทำเอามนซี่ใกล้เสร็จ ความจริงไม่อยากให้เสร็จเลย แต่ว่ามานานแล้วคาบต่อไปมนซี่มีสอบเก็บคะแนนซะด้วยสิ ถึงจะเสียดายก็เหอะ แต่ว่าคงต้องรีบ

“อ๊า อึก อ๊ะๆ อ๊า” ว๊อดก้าครางออกมาไม่เป็นศัพท์พร้อมกับกระตุกกายอีกครั้งแล้วของเหลวสีขาวก็ไหลออกมาแต่ไม่มากเท่าคราวที่แล้ว ดิชั้นเห็นดังนั้นก็เร่งเครื่องกระแทกแรงขึ้นจนกระทั่งมนซี่รู้สึกถึงการเคลื่อนไหวของของเหลวบางอย่างภายในร่างกาย

“อ๊ะ จะออกแล้วคะ อ๊ะ อ๊า “ ดิชั้นกระแทกตัวแรงๆ สองสามครั้งพร้อมกับปลดปล่อยออกมาในถุงยางที่อยู่ในตัวของว๊อดก้า แล้วจึงหอบหายใจอย่างแรง ดิชั้นพักหายใจซักครู่แล้วจึงถอนน้องสาวตัวเองออกมา ถึงถุงยางออกแล้วพันด้วยทิชชู่  แล้วจึงหันไปยิ้มหวานให้กับเดือนหนุ่มคณะพยาบาลที่นอนหอบหายใจบนเตียงทีนึง

“วันนี้มนซี่ สนุกมากๆเลยคะ แต่ว่าคงต้องขอให้หลับไปซักพักนะคะ” ดิชั้นเอาผ้าเช็ดหน้าผืนเดิมหยดคลอโรฟอร์มขวดเดิมที่วางไว้ข้างๆกัน ถอดหน้ากากแก๊ซออกแล้วโปะไว้ที่จมูก เดือนหนุ่มดิ้นซักพักแต่ไม่นานนักก็แน่นิ่งไป
ดิชั้นเดินไปหยิบกรรไกรตัดผ้ากอช มาตัดสกอตเทปบริเวณแขนทั้งสองข้างจนกระทั่งมือทั้งสองข้างของว๊อดก้าเป็นอิสระแล้วจึงเดินไปคลายรัดยางรัดห้ามเลือดที่ขาทั้งสองข้าง ดิชั้นเหลือบเห็นผลงานตนเองบริเวณช่องทางด้านหลังของว๊อดก้าซึ่งบวมเป่งเป็นสีม่วงช้ำๆ แล้วก็อดใจหายไม่ได้ ดิชั้นถอนหายใจทีนึง แล้วก็หยิบเอากางเกงใน เสื้อรวมถึงกางเกงมาใส่ให้กับเขาที่นอนอยู่บนเตียง จัดการแต่งตัวให้เรียบร้อยแล้วจากนั้นก็ทำลายหลักฐานทุกอย่างด้วยการเอาใส่ถุงดำในห้องพยาบาล

ดิชั้นหันไปมองว๊อดก้าที่อยู่บนเตียงซึ่งบัดนี้แต่งตัวเรียบร้อย นอนนิ่งสงบ เสียงหายใจเรียบสม่ำเสมอที่แสดงถึงการเข้าสู่ห้วงนิทรา ดิชั้นส่งยิ้มให้เขาเป็นครั้งสุดท้ายพร้อมกับเดินถือถุงดำไปทิ้งหน้าตึกคณะ พร้อมกับมองเข้าไปเส้นทางยังห้องพยาบาลอีกครั้ง

‘คงไม่เจอกันอีกแล้วล่ะ พ่อหนุ่มชื่อน้ำเมา ว๊อดก้า’ ดิชั้นบ่นรำพึงกับตัวเอง ยิ้มให้ตัวเองเบาๆแล้วเดินไปยังกลุ่มของเพื่อนสาวที่นั่งอยู่โต๊ะหินอ่อนอีกฟากของคณะ


“นี่นังมนซี่ไปปล้ำหมอเค้ามาหรือไงย่ะ พวกชั้นรอนานจนจะสังเคราะห์แสงได้แล้วนะยะ”
“บ้าหรอ ชั้นแค่ขอเค้านอนพักแค่นั้นเอง ก็มันปวดหัวอ่ะ” แน่นอนประโยคนี้ โกหกเต็มๆ ฮ่าๆ ถ้าเกิดพวกนี้รู้ว่าชั้นทำอะไรมีหวังถึงแม้ไม่ได้ฆ่าพ่อพวกมัน ดิชั้นก็โดนสับเป็นหมื่นๆชิ้นได้คะ
“แล้วเป็นมั่งเนี่ย ดีชึ้นยัง” เพื่อนสาวเปลี่ยนอารมณ์ทันที จากการที่จะดุด่าชั้นกลับเป็นถามด้วยน้ำเสียงและสีหน้าห่วงใย เพราะอย่างงี้ไง ดิชั้นถึงบอกว่า เพื่อนสาว คือ เพื่อนที่ดีที่สุด
“ก็ดีขึ้นแล้วล่ะ แต่ว่าห้องพยาบาลคณะเราน่าสนใจนะ โดยเฉพาะ ... “ ดิชั้นเว้นวรรคไว้พักนึงก่อนพร้อมกับยิ้มแล้วมองไปยังท้องฟ้า
“มีอะไรน่าสนใจอย่างงั้นหรอคะ” ออโรล่าถามพลางเอียงคอทำท่าแอ๊บแบ๊วแบบที่ทำประจำ
.
.
.
“ก๊าซหัวเราะยังไงล่ะ คิคิ”

-end-

[Lucio]

“อออย่าร้องนะ มนซี่ขอโทดค่า”
ตอนนี้ดิชั้น มนซี่คนสวยกำลังปลอบใจออโรล่าที่โต๊ะหินอ่อนหน้าคณะอยู่ ก็จะเรื่องอะไรซะอีกหล่ะคะ คราวที่มนซี่ได้กับเดือนพยาบาลก็เอามาเล่าให้เพื่อนสองคนนี้ฟัง ปรากฏว่าจู่ๆออโรล่าก็เงียบนั่งซึมไป จนกระทั่งวิเวียนทนไม่ได้เลยซัก ซักไปซักมาจึงรู้ว่าออโรล่าแอบชอบเดือนพยาบาลมานานแล้ว แต่ไม่กล้าไปบอก พอมารู้ว่ามนซี่ได้ไป ถึงจะไม่ใช่ส้วมแต่ออโรล่าก็ซึมเป็นคะ หลังจากนั้นมามนซี่เลยถามต่อว่าออโรล่าชอบใครบ้าง จะได้ไม่ไปยุ่งด้วย ถึงอย่างไรความรู้สึกของเพื่อนก็สำคัญที่สุดใช่มั้ยคะ ผู้ชายพวกนั้นเคี้ยวเล่นๆแล้วก็คายทิ้งก็พอ มนซี่ไม่สนหรอก

“หล่อนนี่ ร้ายจิงๆนะมนซี่” วิเวียนพูดพร้อมกับหน้าเชิดนิดๆ ย่ะ แม่คุณ หล่อนนี่จะเลิกวางมาดนางพญาได้ซักวินาทีได้มั้ย
“แหม ก็ชั้นไม่รู้นี่คะ ว่าออเค้าชอบอ่ะ เอางี้ดีกว่า ถ้าเกิดมนซี่จะไปสอยใคร จะมาบอกให้ออฟังดีมั้ยคะ” ดิชั้นพูดพร้อมกับยิ้มให้กับออโรล่าที่ตอนนี้หยุดร้องไห้แล้ว กว่าจะปลอบชีได้ ชั้นหล่ะเหนื่อย ปวดไปถึงก้านสมองเลยทีเดียว
“ก็ได้คะ” ออหันมาพูด พร้อมกับยิ้มให้มนซี่นิดนึง

ดีมากคะ ตกลงกันง่ายๆแบบนี้ เจ๊ล่ะปวดตับ นังวิเวียนก็ยังคงนั่งดูชาลิปตันของชีต่อไป แต่ถึงจะว่าหยั่งงั้นแต่เธอก็ห่วงออโรล่าเหมือนกัน แต่ด้วยมาดนางพญาเธอเลยแสดงออกมากไม่ได้

“คนนั้นเดือนคหกรรมนี่คะ” ออโรล่า พูดพร้อมกับหันหน้าไปทางฟุตบาตอีกฟากของถนน พอมนซี่หันไปก็พบหนุ่มนักศึกษาขาว ตี๋ ผอมบาง สูงประมาณ 180 ได้จากประมาณเอา แต่จะว่าไปก็ไม่ค่อยหล่อเท่าไหร่หรอก สู้เดือนบริหารก็ไม่ได้ รายนั้น หล่อระดับโดมชิดซ้าย เคนชิดขวา หล่อไม่เกรงใจคณบดีเลยให้ตายสิ

“เฮอะ ก็งั้นๆ คงเป็นที่คณะนี้มีผู้ชายไม่ค่อยเยอะหล่ะมั้ง เลยได้ตานี่มาแทน” วิเวียนพูดขึ้นพร้อมกับดูดชาลิปตันต่อ แต่จะว่าไปคณะคหกรรมผู้ชายน้อยจิงๆนะคะ สำหรับมหาลัยของมนซี่แล้ว ส่วนมากจะเจอแต่ผู้หญิงเรียนกัน พวกผู้ชายจะไปสุมหัวกันอยู่คณะบริหาร วิศวะ นิเทศซะมากกว่า ซึ่ง 3 คณะนี้ชิงเดือนมหาลัยกันทุกปี ผลัดๆกันได้ไปครอง แน่นอนว่าปีที่แล้วเดือนบริหารสุดหล่อของมนซี่ได้ไปคะ ก็คนที่หล่อโดมชิดซ้าย เคนชิดขวานั่นแหละคะ ถ้ามนซี่ได้พ่อคนนั้นนะ แม่จะปิดมอเลี้ยงเลยค่า คิคิ

พ่อเดือนคหกรรมเดินถือถุงใส่ผักสดที่มีโลโก้ของสหกรณ์มหาวิทยาลัย เดินก้มหน้างุดๆ รีบเดินไปข้างหน้า สงสัยจะรีบนะนั่น ถ้ามองไปมองมาจะว่าหล่อก็หล่อ จะว่าธรรมดาก็ธรรมดา เอาไงดีว่ะคะเนี่ย ตัดสินใจไม่ถูก แต่ว่าเป็นถึงเดือนเชียวนะ ถ้าเก็บเพิ่มได้ซักคน คะแนนก็มีหวังสูงกว่าวิเวียนแน่ๆ แต่ปัญหาคือมันไม่โดนใจมนซี่เนี่ยแหละคะ ปัญหาหลัก ถ้าเป็นแบบเดือนพยาบาลล่ะก็ว่าไปอย่าง เอาไงดีคะเนี่ย นี่มันวาระระดับชาติเลยนะเนี่ย แอร๊ยส์ มนซี่กลุ้มค่า

“มนซี่ ชั้นรู้นะ หล่อนคิดอะไรอยู่ แต่คนนี้ชั้นขอผ่าน” วิเวียนพูดแล้วเอาหลอดคนๆแก้วชาลิปตันของหล่อนต่อ นี่หล่อนยังดูดไม่เสร็จอีกใช่มั้ยเนี่ย กะเอาให้คุ้มแก้วละ 10 บาทหรือไงย่ะ
“ถ้ามนซี่ชอบก็ จะเอาก็ได้นะคะ ออก็เฉยๆหน่ะคะ”
“จิงนะ ทั้งสองคน งั้นมนซี่ขอตัวก่อนนะคะ”

โฮะๆ จู่ๆยัยวิเวียนศัตรูหมายเลขหนึ่งก็ยอมถอนตัว ถึงแม้จะไม่หล่อโดนใจแต่ว่าถ้าได้ก็ดี เก็บเป็นคะแนนเอาไว้ชนะยัยวิเวียนยังไงหล่ะ หึๆ ส่วนออโรล่าปล่อยเธอไปเถอะ มนซี่รู้ว่าออไม่ใช่คนที่จะมาข้องแวะกับเรื่องอะไรแบบนี้ แค่เห็นเพื่อนทำก็ทำตามๆแค่นั้นเอง

“ถึงหล่อนจะได้ไป คะแนนรวมของชั้นก็ชนะอยู่ดี” วิเวียนกล่าวปิดท้ายแล้วบีบแก้วน้ำให้น้ำแข็งทะลักแล้วเขวี้ยงไปลงถังขยะที่อยู่ห่างออกไปอย่างแม่นยำ
“แล้วคอยดูก็แล้วกัน ชั้นต้องได้เยอะกว่าหล่อนแน่ วิเวียน ฮึๆ”
“แล้วจะคอยดูนะคะ”

ดิชั้นลุกขึ้นพร้อมกับจัดเสื้อนักศึกษาฟิตเปรี๊ยะให้เข้าที่ เอ ชั้นในวันนี้ใส่ลาย polka dot มานี่หว่า ฮึๆ แน่นอนว่าชุดนักศึกษารัดๆกระโปรงทรงเอสั้นๆ คงพอจะยั่วเดือนคนนั้นได้ไม่มากก็น้อยละกัน แต่ถึงอย่างไรก็เครื่องแต่งกายก็แค่ใบเบิกทางสิ่งที่จะทำให้ได้จริงๆหน่ะ คือ มารยาของมนซี่เองต่างหากล่ะคะ โฮะๆ ดิชั้นไม่รอช้าเดินตามเดือนหนุ่มรูป(ไม่ค่อย)หล่อ(ซักเท่าไหร่) ไป ตามไปได้ซักพัก

พ่อเดือนก็เลี้ยวเข้าส่วนของคณะบริหาร ส่วนของการโรงแรม ความจริงแล้วคณะคหกรรมก็มีครัวของตัวเองอยู่ในตึกคณะหน่ะคะ แต่ว่าการที่มาใช้ครัวของการโรงแรมคงจะเป็นเพราะได้ลองกับของจริง เพราะเอกการโรงแรมของมหาวิทยาลัยมนซี่เนี่ยเปิดกิจการบุฟเฟต์ด้วยคะ หัวละ 129 บาทเอง ไม่แพงแถมอร่อยด้วยนะคะ พวกเราสามคนมากินกันบ่อยๆเวลาเบื่ออาหารแถวๆมอคะ เอกการโรงแรมถ้าจะให้ทำอาหารก็ทำได้คะ แต่ว่าฝีมือสู้คณะคหกรรมไม่ได้ นี่มนซี่ไม่ได้จะโม้ต่อนะคะ แต่ว่าขนมหวานของคณะคหกรรมเนี่ย ฝีมือระดับเทพจริงๆคะ โดยเฉพาะทิรามิสุกับพันนา คอตต้า สองอย่างนี้ถ้าวางขายทีไรเป็นหมดแน่นอนคะ รสชาติเทพจริง

มนซี่ค่อยๆลอบตามเดือนไปด้วยท่าทีปกติ ไม่ให้ใครสงสัย แต่ว่าในตอนที่กำลังรีบๆเดินตามอยู่นั้นมนซี่ก็ดันไปชนกับใครก็ไม่รู้เหมือนกัน ใส่สูทผูกไทด์ จนมนซี่เกือบล้ม แหนะ ดีนะที่มนซีทรงตัวได้ไม่งั้นมีหวังหวอเปิดให้ขายหน้าประชาชีแน่ๆเลย

“ขอโทษครับ” พ่อหนุ่มที่ชนมนซี่เอ่ยขอโทด มนซี่จะเงยหน้าไปด่าแล้ว แต่พอเห็นหน้าถึงกับหยุดไว้ซักพัก
นี่มันเดือนการโรงแรมนี่คะ กรี๊ดด !!
“คุณๆ ไม่เป็นอะไรนะครับ”
“มะ มะ ไมเป็นไรคะ ถ้างั้นเดี๋ยวขอตัวก่อนนะคะ” มนซี่เอามือกุมหน้าอกตัวเองพร้อมกับหันหลังหนี อะไรกันไม่เคยใจเต้นตึกตักแบบนี้เลย หรือว่าสเปคมนซี่จริงๆแล้วคือหล่อเถื่อนแบบนี้ ลองนึกถึงผู้ชายสูง ไหล่กว้าง ผิวสีน้ำผึ้งดูนะคะ หน้าตาหล่อแบบคนขอนแก่นน่ะคะ มีไรหนวดนิดๆ ถ้าจะให้รับ ขอรับคนนี้แหละคะ ไม่รุกแล้วว~~
“เดินระวังๆนะครับ กระเบื้องแถวนี้มันลื่น” มนซี่หันกลับไปมอง ประกายออร่าจากยิ้มที่โคตรจะจริงใจเห็นฟันครบ 32 ซี่แผ่ออกมากระทบเรตินาของมนซี่จนแทบจะบอด อุกรี๊สส อกอีแป้นเล่นลึกเข้าตึกแขก ขอเยี่ยวอูฐมาดมด่วน จะเป็นลมแล้วค่า~

“คะ ขอบคุณคะ” ดิชั้นรีบเดินหนีออกมาทันที เกรงว่าถ้าอยู่นานไปหัวใจคงเต้นจนหลุดออกมานอกซี่โครงเป็นแน่

“คุณครับ ระวังหกล้มนะครับ วันนี้ใส่ส้นซะสูงเชียว” พ่อเดือนการโรงแรมกล่าวทักกับมนซี่ พอมนซี่หันไปก็พบกับ รอยยิ้มที่โคตรจะจริงใจ(อีกแล้ว) มนซี่รีบหันหลังกลับพร้อมกับเอามือกุมหัวใจ รีบเดินหนีออกมาทันที หมอนี่มันเทวดาหรือไงกันทำไม ถึงทำให้ใจมนซี่เต้นไม่เป็นจังหวะเหมือนเอาร๊อคเมทัลผสมกับชะชะช่าแล้วปิดท้ายด้วยรุมบ้า มนซี่เดินเอามือจับปากตัวเองที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มเดินห่างออกมาจากเดือนการโรงแรมคนนั้น นี่เป็นเพียงไม่กี่ครั้งที่ใจของมนซี่เต้นรัวแบบนี้หลังจากแฟนคนแรกที่มนซี่รักมาก ...

มนซี่รีบเดินมายังห้องครัวในส่วนของการโรงแรม เห็นหลังไวๆของพ่อเดือนคหกรรมแล้ว มนซี่ก็แอบยิ้มในใจ แล้วเดินตามเข้าห้องครัวไป แล้วก็ล๊อกกลอนเสร็จสรรพ เสร็จแน่ !!

มนซี่เดินเข้าไปจนเห็นพ่อเดือนคหกรรมเดินหยิบนู่นหยิบนี่ ผสมกันแต่ของที่น่าสนใจมันไม่ได้อยู่ในมือ แต่มันอยู่ทีตัวเดือนเองตะหากล่ะคะ มองไปมองมา ไม่ถูกใจเลยอ่ะ เปลี่ยนใจยังทันมั้ยคะเนี่ย - -* แต่ว่าถ้ากลับไปมือเปล่ามีหวังโดนนังวิงเวียน เอ๊ย วิเวียน ถมซะจมไปก้นธรณีแน่นอน

“สวัสดีดีคะ” มนซี่เดินเข้าไปทักทาย แน่นอนคะ สิ่งแรกที่ต้องทำให้เหยื่อตายใจคือ เข้าไปทักทายด้วยความเป็นมิตร พอเหยื่อเผลอค่อยกระโจนงาบทีเดียว เอาให้ดิ้นไม่หลุด หึๆ
“เอ่อ สวัสดีครับ คุณคือ ..” เดือนหนุ่มพักมือจากคนส่วนผสมหันมามองมนซี่ด้วยสายตาสงสัย
“มนซี่เองคะ พอดีอยากรู้ใครเป็นคนทำอาหารของที่นี่ อร่อยมากๆเลยนะคะ มนซี่เนี่ยมากินเกือบทุกวันเลย”
“ครับ ขอบคุณมากเลยครับ แต่ผมเองทำแค่ส่วนของหวานเท่านั้นเอง”
“แล้วชื่ออะไรหรอคะ เผื่อวันหลังจะได้เขียนชมลงกล่องคอมเม้นท์ได้ถูก คิคิ”
“ผมชื่อบัสครับ” ตาบัสยิ้มเขินๆแถมสายตาก้มลงต่ำนิดนึงเหมือนจะมองหน่มน้มของมนซี่ ติดกับแล้ว หึๆ
มนซี่ขยับตัวเบียดไปใกล้ๆตาบัสแล้วเอาหน่มน้มสีกับแขน มนซี่แอบเห็นขนลุกเกรียวเลยทีเดียว ยังคะ นี่มันแค่ออเดิร์ฟ เมนคอร์สน่ะมันหลังจากนี้ บัสเขยิบตัวหนีแต่มนซี่ก็เอานมเบียดตาม หนีได้ให้รู้ไป มนซี่จะเอาหน่มน้มนี่แหละคะ ตามเบียดเอาให้สติกระเจิงไปเลย หึๆ

“คือ ผมว่า” แหม เหงื่อแตกพลั่กเชียวนะคะ ในครัวก็ไม่ค่อยร้อนนี่นา เปิดแอร์อีกตะหาก แล้วเหงื่อมาจากไหนเยอะแยะล่ะคะ คิคิ
“อุ๊ย ผ้ากันเปื้อนสายหลุดหน่ะคะ เดี๋ยวมนซี่ผูกให้ใหม่นะคะ” มนซี่เดินไปด้านหลังบัสแล้วค่อยๆแกะสายรัดผ้ากันเปื้อนออกมาแล้วก็ ...  เอามือเอื้อมไปด้านหน้าแล้วจับมัดแขนเข้าไว้กับลำตัวทันที บัสดิ้นแรงมากแต่ก็ไม่เกินมือมนซี่หรอกคะ มนซี่รีบเอาสายรัดมามัดเป็นเงื่อนตายอย่างรวดเร็วจากนั้นก็หยิบเอามะเขือเทศอุดปากบัสไว้ บัสสะบัดตัวแล้ววิ่งไปยังทางออกแต่มนซี่ก็คว้าแขนไว้แล้วผลักลงกับพื้น ชกตรงลิ้นปี่ทีนึงทำเอาบัสล้มลง มนซี่จิงขึ้นคร่อมโดยเอาเข่ากดขาของบัสไว้
“อา เดี๋ยวเราก็สนุกกันแล้วนะคะ” มนซี่ยิ้มนางงามให้กับพ่อเดือนคหกรรมทีนึงแล้วจึงหยิบมือถือมาถ่ายรูปบัสที่มีมะเขือเทศอุดปากเอาไว้
“เก็บไว้เป็นที่ระลึกหน่ะคะ” ยิ้มนางงามให้อีกทีนึง แล้วลุกไปดูของในกระเช้าผักว่ามีอะไรบ้าง แต่มนซี่ว่าหยิบมาทั้งตะกร้านั่นแหละ แล้วค่อยมาเลือกอีกที
“เอาหล่ะคะ เดี๋ยววันนี้มนซี่จะมาสอนการกินผักที่ถูกวิธีนะคะ คิคิ”
มนซี่เอามือคุ้ยในตะกร้าผักหาตัวอย่างที่เหมาะสมกับการสอนออกมา

แตงกวา ... เล็กไป

ฟัก ... คงจะใหญ่ไปมั้ง

บวบเหลี่ยม ... ถ้าใช้สงสัยจะคางเหลือง

ข้าวโพดเทียน ... โอ๊ะ อันนี้แหละ ใช่เลย กะลังเหมาะมือแถมไซส์กะลังพอเหมาะ

มนซี่หยิบเควายในกระเป๋าเสื้อออกมาบีบลงไปบนข้าวโพดเทียน เหลือบไปมองหน้าพ่อบัสนิดนึงแล้วนึงรูดซิบกางเกงลง บัสดิ้นสุดแรง มนซี่จำเป็นจะต้องชกท้องอีกครั้ง พอปราการสุดท้ายหลุดออกไปจากร่างกาย มนซี่จึงค่อยๆเอาข้าวโพดเทียนที่ชุ่มไปด้วยเควาย เสียบเข้าไปยังช่องทางด้านหลังของบัส ค่อยๆใส่เข้าไปทีละนึด  ทีละนิด จนสุดแล้วจึงดึงออกมา แล้วก็ดันเข้าไปใหม่ บัสส่งเสียงอู้อี้สุดตัว พร้อมกับบิดตัวหนี มนซี่เห็นว่าปล่อยไว้นานคงจะไม่ดีแน่ต้องรีบเผด็จศึก เลยถกประโปรงทรงเอของมนซี่ขึ้น หยิบถุงยางมาครอบน้องสาวของมนซี่เอาไว้ แล้วบีบเควายลงไปให้ชุ่ม แล้วเสียบเอาไปยังช่องทางด้านหลังของบัสทันทีจนสุดลำ บัสสะดุ้งเฮือก น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาทั้งสองข้าง เสียงลมหายใจติดขัด

“อูย ฟิตจังเลยนะคะ เดี๋ยวซักพักนะคะ รับรองเลยว่าถึงสวรรค์แน่นอน คิคิ” มนซี่เอี้ยวตัวไปหยิบน้ำผึ้งจากในตะกร้า เปิดฝาแล้วค่อยๆราดลงไปบนตัวของพ่อเดือนคหกรรม มนซี่ขยับตัวเข้าออกเล็กน้อย พร้อมกับก้มลงไปเลียน้ำผึ้งที่ราดอยู่บนตัวของบัส มนซี่เอาลิ้นละเลงน้ำผึ้งบนตัวเดือนคหกรรมอย่างช้าๆ ใช้ทักษะลิ้นที่ฝึกปรือมานาน ค่อยๆเอาลิ้นไล้ไปตามตัว แล้วขยับตัวซอยเข้าออกช้าๆ บัสครางออกมานิดๆ น้ำตาไหลออกมาจนเปื้อนหน้าไปหมด มนซี่เห็นแล้วก็อดสงสารไม่ได้ ก็แหมมนซี่เป็นคนใจอ่อนนี่คะ แพ้น้ำตาสุภาพบุรษ มนซี่เลยเอาปากเลียดูดตรงหัวนมแล้วใช้มืออีกข้างบี้อีกข้างพร้อมกับขยับตัวช่วงล่างเร็วขึ้น แต่สายตามนซี่เหลือบไปเห็นน้องชายของบัสไม่ค่อยสู้เท่าไหร่ มนซี่เลยเอามือข้างที่บี้หัวนมอยู่นั้น ลงไปชักให้เบาๆ แล้วค่อยๆเร่งขึ้น

“อ๊า!!” บัสร้องครางไม่เป็นภาษาพร้อมกับบิดตัวไปมา มนซี่เองก็เสียวมากๆเลยคะ เลยโถมใส่บัสไม่ยั้ง พร้อมกับชักให้เร็วขึ้น ไม่นานนักบัสก็เสร็จ
“อื้อ อ๊า” น้ำของบัสกระฉูดออกมาจนเลอะหน้าท้องไปหมด มนซี่เองก็ใกล้จะเสร็จแล้วเลยโถมใส่บัสไม่ยั้งจนกระทั่งมนซี่เสร็จ น้ำออกมาเต็มถุงยางเลยคะ วันนี้เหนื่อยมากๆเลย พอเหลือบไปเห็นบัสนอนตาลอย น้ำตาอาบแก้ม ทำเอามนซี่ถอนหายใจทีนึง แต่ว่าถ้าไม่ทำก็ไม่ชนะนังวิเวียนหน่ะสิคะ ภารกิจตอนนี้เสร็จสิ้นแล้ว เห็นทีมนซี่คงต้องขอตัวลาซะแล้ว มนซีรีบใส่กระโปรงกับยัดเสื้อนักศึกษาเข้าไปให้เรียบร้อย กะลังจะเดินออกไปแต่นึกขึ้นได้ว่าลืมบางอย่าง มนซี่เลยหันกลับมา หยิบมือถือในกระเป๋าจัดการถ่ายรูปบัสที่ยังนอนซมอยู่ให้เห็นทั้งกับคราบคาวที่ติดค้างอยู่ตามลำตัว พอถ่ายได้หนำใจแล้วมนซี่ก็เดินสะบัดบ๊อบเชิดๆ ออกจากห้องประกอบการทันที ใครจะเห็นตานี่นอนเปลือยก็ช่างสิคะ ตอนนี้มนซี่รอดแล้วนี่นา

“มนซี่ปรากฏกายแล้วค่า สาวๆ” ดิชั้นร้องทักเพื่อนสาวทั้งสองคนที่ยังนั่งกันอยู่ที่เดิม สงสัยมนซี่คงไปไม่นานเท่าไหร่ เพราะถ้าไปนานกว่านี้ ยัยวิเวียนคงลากออโรล่าไปนั่งทำเล็บแถวๆหลังมอแล้วล่ะ
“เร็วดีนี่” แม่นางวิงเวียน เอ๊ย วิเวียน เอ่ยทัก แหม ใจคอจะให้ล่อเป็นชั่วโมงเลยหรือคะ - -
“แหม คนนะคะ ไม่ใช่ม้าจะได้ทำกันได้นานๆ”
“เอ่อ แล้วเดือนคนนั้นเป็นยังไงบ้างคะ” ออโรล่าถามมนซี่ เลยทำให้นึกย้อนไปถึงตอนที่มนซี่เดินออกมาจากห้อง บัสนอนหันข้างมีผ้ามัดไว้ คราบน้ำตาเปื้อนที่หน้า ส่วนคราบน้ำของบัสเปือนเต็มหน้าท้อง ช่องทางข้างหลังเปิดกว้างมีเลือดซึมออกมานิดหน่อย ท่าทางมนซี่ได้เปิดซิงหนุ่มอีกแล้วสิเนี่ย แต่ก็ดีคะ ฟิตดี มนซี่ชอบ

“สบายดีนะ จัดการให้เรียบร้อย”
“มีหลักฐานมั้ย” วิเวียนยื่นมือมาเป็นเชิงว่า ‘ส่งรูปมาให้ซะดีๆ’ มนซี่เลยหยิบมือถือแล้วส่งให้วิเวียนไป เห็นหล่อนกดนู่นนี่ซักพัก ไม่นานคุณเธอก็ยิ้มมุมปากออกมา แล้วก็ส่งมือถือคืนให้
“ไว้รอตาชั้นก็แล้วกัน หึ” วิเวียนพูดแล้วคว้ากระเป่าชาแนลของเธอเดินลุกไปยังตึกเรียน ออโรล่าเห็นเลยคว้ากระเป๋าแล้วจูงมือมนซี่ลากไป
“เอ่อ แล้วมนซี่ไปทำอะไรไว้บ้างอะคะ” ออโรล่าที่เดินจูงมือมนซี่หันหน้ามาถาม ทำหน้าสงสัยสไตล์เจ้าตัวที่ชอบทำบ่อยๆ
“แหม ก็ไม่มีอะไรมากหรอกคะ ออโรล่า มนซี่แค่ไปสอนวิธีกินผักที่ถูกวิธีแค่นั้นเอง คิคิ”

[Lucio]

“นี่ทำไม เราต้องมาเรียนอะไรกันแบบนี้ด้วยคะ”
“แหม ก็วิชานี้มันได้ A ง่ายนี่นา ออโรล่า เป่าๆไปเหอะ จบเทอมเดี๋ยว A ก็ขึ้นมาในใบเกรดสวยๆเองแหละค่า”
“ถ้าไม่เห็นว่าได้เอง่ายนะ ชั้นไม่ลงวิชานี้หรอก”

บทสนทนาเมื่อกี้เป็นพวกเราสามคน ออโรล่า วิเวียนและมนซี่เองคะ พวกเรามาลงวิชาดนตรีสากลเบื้องต้น เพื่อเก็บ A กันนะคะ เนื่องจากรุ่นพี่เค้าเล่าต่อๆกันมาว่าวิชานี้ได้เกรดเอง่าย พวกเราสามคนเลยตัดสินใจลงกัน แต่ให้ตายสิ คุณพระ มีงานเข้าทันที เพราะอาจารย์ให้พวกเรานั่งเป่าแซกโซโฟนกันอยู่นี่ไง ถือเป็นการเล่นดนตรีชิ้นแรก หวังว่าคงไม่มีพวกกลองชุดหรือเบสให้เล่นนะคะไม่งั้นพวกเราสามคนตายแน่ๆ ช่างเป็นเครื่องดนตรีที่ไม่เหมาะกับกุลสตรีอย่างพวกเราสามสาวเลยซักนิด

“เอาหล่ะ พักก่อนนะ เดี๋ยววันนี้อาจารย์มีผู้ช่วยจะมาแนะนำให้รู้จัก เอ๊า เข้ามาได้แล้ว”
พอสิ้นเสียงอาจารย์ หนุ่มผิวแทนสีน้ำผึ้งเดินก้มหน้างุดๆเข้ามา หน้าตาคุ้นๆแฮะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
“นั่นมัน เดือนดุนี่คะ”  (ดุ ย่อมาจาก ดุริยางคศิลป์)

นึกออกละ เดือนของคณะดุริยางคศิลป์นี่เอง มนซี่เคยเห็นผ่านๆตอนที่ไปเชียร์เดือนบริหารปีที่แล้วหน่ะคะ อุตส่าห์ทำป้ายไฟไปเชียร์เชียวนะ คิคิ และก็ซิวตำแหน่งไปสมใจมนซี่เลย แหมถ้าไม่ได้ก็แปลกแล้ว หล่อซะขนาดนั้น แถมขึ้นไปเล่นไวโอลินโชว์อีก ความสามารถเพียบพร้อม คนนี้แหละ พ่อของลูก ~ หมายถึงเดือนบริหารนะคะ ไม่ใช่เดือนดุริยางค์
ตานี่จะว่าไปก็หล่ออยู่นะ แต่ออกแนวเซอร์ๆ หน้าตาก็ตี๋ๆหน่อย ผิวสีน้ำผึ้ง จมูกโด่ง ดูไปก็คล้ายๆชางมินวงดงบังชินกิแต่ไว้เคราหน่อยนึง

“ก็หล่อดี แต่ไม่เอาดีกว่า ไม่ชอบคนผิวคล้ำหน่ะ” วิเวียนพูดลอยๆ ถอนหายใจทีนึงแล้วก็หันหน้ามามองชั้นเป็นเชิงว่า ยาราไนก๊า (จะเอามั้ย)
“ก็หล่อดีนะคะ แต่ว่าพอดีหน้าไม่เหมือนยูโนอ่ะ ออโรล่าไม่เอาดีกว่า”
“งั้นชั้นเอาเอง สงสัยเกมนี้ชั้นชนะหล่อนนะ วิเวียน”
“ของชั้นเน้นคุณภาพและความหล่อ ไม่ใช่เก็บมั่วๆแบบหล่อนนี่” วิเวียนมองกลับด้วยสายตาท้าทาย
“เฮอะ เกมนี้ชั้นชนะแน่ หล่อนนะเตรียมเป็นเบ๊ได้เลย”
“ฮึ คอยดูก็แล้วกัน แต่ถ้าชั้นสามารถสอยเดือนบริหารที่หล่อนชอบได้หล่ะ อย่ามาร้องไห้ฟูมฟายก็แล้วกัน”
“กรี๊ดด อย่ามายุ่งกับคนนั้นนะ”
“เอ่อ อาจารย์มองมาแล้วคะ ทั้งสองคน” ออโรล่าเตือนเราสองคน ที่เถียงกันเอาเป็นเอาตายอยู่ อาจารย์กับเดือนมองมาทางเราสองคน ทำไมต้องเปล่งรังสีฆ่าฟันขนาดนั้นด้วยค๊า มนซี่กลัวนะเนี่ย
“งั้นทุกคนเจอกันคราวหน้านะ” อ่าว ไหงตัดจบกันดื้อๆงี้ละเฮ้ย ให้มนซี่กลัวเล่นๆชิมิ

นักศึกษาทุกคนเดินออกไปจากห้อง ซึ่งพวกเราก็เก็บของเตรียมเดินออกไปเหมือนกัน พอมนซี่เดินผ่านตานั่น มีการมองแล้วยักคิ้วให้อีก ฮึๆ แบบนี้ก็เสร็จสินะ อุตส่าห์สนองมา มนซี่ก็จัดให้ค่า
มนซี่ก็ไม่ทำอะไรมากหรอกคะ เดินไปกระซิบเบาๆว่า
.
.
“เจอกันที่ห้องน้ำหลังตึกนี้นะ”



ห้องน้ำของตึกดุริยางค์ ว่ากันว่าเป็นบริเวณที่เงียบที่สุด ปลอดคนที่สุด คนจะผ่านแทบจะไม่มีเลยคะ แต่ว่ามนซี่มาใช้บริการปลดทุกข์บ่อยที่สุดเนื่องจาก อุปกรณ์พร้อม กระดาษ ที่ฉีด แถมบรรยากาศเงียบสงบเหมาะแก่การบิ๊วอารมณ์ คิคิ

มนซี่เดินมารอไม่นานนัก เดือนดุก็มา สงสัยจะมาทะลวงถ้ำหลังเขาของมนซี่สินะคะ แต่ว่าคิดผิดแล้วล่ะคะ คุณต่างหากที่จะโดน หึๆ

“งั้นเข้าไปกันเลยนะครับ”
“ได้คะ” พอพวกเราสองคนเข้ามาในห้องน้ำกัน พอล๊อกห้องเสร็จปุ๊ป เดือนดุก็โถมตัวเข้ามาประกบปากมนซี่ทันที ลิ้นชอนไชไปตามร่องเหงือกอย่างชำนาญพร้อมกับเอามือมาเค้นหน้าอกของมนซี่ทั้งสองข้าง มนซี่เองก็ไม่ยอมเช่นกันนะ เอามือไปจับที่เป้ากางเกงตุงๆของเดือนดุแล้วบีบเค้นเบาๆส่วนมืออีกข้างก็เอานิ้วไปเขี่ยที่หัวนมผ่านทางเสื้อเชิ๊ตสีขาว
“นี่เราจะไม่รู้จักชื่อกันเลยหรอ” มนซี่ถามในตอนที่เดือนดุเอาปากออกไปซักพักแล้วตั้งท่าเหมือนจะประกบใหม่
“ผมอ๋องครับ” พูดเสร็จก็เอาปากมาประกบทัน อ๊ายยย ขอพักมั่งสิคะ มีญาติเป็นปลาซักเกอร์หรือไง ดูดเอาๆ มนซี่เลยเอามือดันหน้าออกไปซักพักแล้วก็แนะนำตัวตามมารยาทของกุลสตรีที่ดี(?)
“มนซี่คะ ยินดีที่ได้รู้จักนะอ๋อง” อ๋องไม่พูดแต่ยิ้มมุมปากทีนึงแล้วก็เอาปากมาประกอบมนซี่ใหม่ คราวนี้มาสองช่องทาง เอามือขวาเค้นนมของมนซี่ ส่วนมือซ้ายอ้อมไปเค้นสะโพก โอ๊ย เห็นหน้าตาแบบนี้ เชี่ยวไปหน่อยมั้ยคะ

มนซี่ถอดเข็มขัดข้างล่างแล้วย่อตัวลงไป เอาลิ้นเลียแกนกายของอ๋องที่ขืนตัวดันในกางเกงในสีดำ เอาลิ้นเลียและเอาปากขบเม้มเบาๆ อ๋องสูดปากด้วยความเสียวซ่าน มนซี่เลยเอามือไปเค้นสองลูกข้างล่างแล้วเอาปากเม้มส่วนปลายแกนกายผ่านทางกางเกงใน อ๋องแอ่นตัวแล้วเผลอร้องครางออกมา

“เสียวจังเลยครับ มนซี่นี่เก่งจัง”
พอได้ยิน มนซี่ก็ไม่รอช้า ดึงกางเกงในลงมาแล้ว เอาปากครอบแกนกายของอ๋องไว้ เอาลิ้นไล้บริเวณส่วนปลายพร้อมกับขยับปากเข้าออกช้าๆ

“อ๊า อ๊า” อ๋องครางออกมา พร้อมกับเอามือมาจับหัวของมนซี่เอาไว้ อยากเสียวกว่านี้มั้ยล่ะคะ เดี๋ยวจัดให้
มนซี่เห็นอ๋องกำลังมีความสุขเลย เอามือขวาลงมาคลำลูกชายสองใบข้างล่าง แล้วเอามือซ้ายขึ้นไปบีบขยี้ที่หัวนมข้างบน นี่ถ้าเอาเท้าขวาไปถึงนะ คงเอานิ้วโป้งเท้าขวา ขึ้นไปเค้นให้แล้วล่ะคะ
“โอ๊ย พะ  พอก่อนครับ ผมจะเสร็จ”

อ๋องก้มลงไปหยิบซองถุงยางในกระเป๋ากางเกงแล้วก็เจลหล่อลื่นออกมา เตรียมฉีกซอง มนซี่เห็นแล้วนึกถึงเอกราชของตัวเองเลยต้องเอามือไปหยุดไว้ก่อน
“คือว่า มนซี่ขอก่อนได้มั้ยคะ แล้วพอมนซี่เสร็จแล้ว อ๋องค่อยเอานะ”
“แต่ผมไม่เคยรับนะครับ”
“นะคะ พอเสร็จแล้ว อ๋องจะกี่ยกกี่ท่ามนซี่ยอมทั้งนั้นเลยคะ”

อ๋องยังไม่ทันจะตอบ มนซี่คว้าเอาถุงยางสีแดงสดมาสวมไว้ที่น้องสาวที่กำลังลุกยืนได้ที่ แล้วบีบเจลลงไปชโลมให้ทั่วทันที
“คือ ผมว่า”
“มนซี่จะทำเบาๆนะคะ ไม่เจ็บหรอก”
มนซี่เดินอ้อมไปด้านหลังของอ๋อง แล้วค่อยๆดันตัวน้องสาวเข้าไปยังช่องทางด้านหลังของอ๋องเบาๆ พร้อมกับเอามือทั้งสองข้างเอื้อมไปบีบเค้นที่หัวนมของอ๋องเบาๆ

“โอ๊ย เจ็บ เอาออกไปก่อน” อ๋องร้องด้วยความเจ็บปวดแต่มนซี่ไม่สนใจ ดันเข้าไปจนสุดลำทันที อ๋องพยายามดันตัวหนี แต่มนซี่เอามือจับที่สะโพกของอ๋องไว้ แล้วขยับกายอย่างรวดเร็ว
“อ๊าก เจ็บ เอาออกไป”
“นะคะ ทนอีกนิด เดี๋ยวมนซี่ก็เสร็จแล้ว” มนซี่ต้องละมือข้างนึงลงไปชักให้อ๋องน้อยเบาๆ
“ซี๊ด เจ็บ มนซี่หยุดก่อน”
“จะเสร็จแล้วคะ อีกนิด” มนซี่เร่งเครื่องจนกระทั่ง เริ่มรู้สึกถึงของเหลวในกายบางอย่างกำลังดันตัวมาจนถึงปลายทางออก มนซี่เลยต้องรีบกระแทกให้แรงขึ้น เพื่อให้มันออกมา

เสียงเนื้อกระทบกันดังควบคู่ไปกับเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดของผู้ถูกกระทำดังไปทั้งห้องน้ำ ไม่นานนักเสียงร้องด้วยความสุขสมจากการปลดปล่อยก็ดังตามมา

“อ๊า เสร็จแล้วคะ”
อ๋อง ดึงตัวออกทันที แล้วก้มลงไปหยิบซองถุงยางชิ้นใหม่มา แต่มนซี่เห็นแล้วเลย เตะผ่าหมากเข้าให้
“โอ๊ย ไอ้สัด มึงทำอะไรกู”
“แหม ขอโทษทีนะคะ แต่ว่ามนซี่น่ะ ไม่ยอมให้ใครมาเสียบหรอกคะ มนซี่ต่างหากที่เป็นฝ่ายกระทำ”
“ไอ้เหี้ย มึงคิดว่าทำแบบนี้แล้วมึงจะรอดหรอ”
“รอดสิคะ เพราะว่า” มนซี่หยิบมือถือออกมาเปิดคลิปที่อัดไว้ให้อ๋องดู ภายในคลิปเป็นฉากที่มนซี่กำลังซดถั่วดำอ๋องอยู่ โดยอ๋องกำลังหันหลังเลยไม่เห็นว่ามนซี่เอามือถืออัดคลิปไว้ตลอด ถ้าเอาคลิปนี้ไปเผยรับรองเลยว่าต้องมีคนรู้แน่ๆว่าเดือนดุริยางค์โดนใครก็ไม่รู้กำลังอัดถั่วดำอยู่ เพราะมนซี่ไม่ได้ถ่ายให้เห็นหน้าของตัวเองนี่คะ ถ่ายแต่ช่วงล่างที่กำลังประกอบภารกิจอยู่
“ลาก่อนนะคะ” มนซี่เอาเท้าเตะไปที่ท้องของอ๋องอีกสองสามครั้ง อ๋องร้องขึ้นด้วยความเจ็บปวด แต่ยังมิวายหันมาด่ามนซี่อีก แหมจุกซะขนาดนี้ยังมีแรงด่า มนซี่เลยจำเป็นต้องสละเอาผ้าเช็ดหน้าลายมายเมโลดี้ เอาอุดปากอ๋องไว้ แล้วก็หันไปใส่กระโปรงกับเสื้อนักศึกษาแล้วรีบเดินออกไปจากห้องน้ำทันที โดยไม่สนใจเสียงอู้อี้คล้ายเสียงด่าที่กร่นเสียงไล่ตามมาอย่างบ้าคลั่ง
“ฮึ เจ้าพวกกินพืช คิดจะมาล่าหมาป่าห่มหนังแกะแบบมนซี่หรอคะ ฝันไปเถอะ” มนซี่หันไปมองห้องน้ำท้ายตึกเป็นครั้งสุดท้ายอก่อนก้าวขาเดินออกไป


“นานจิงๆ” วิเวียนพูดขึ้นทักมนซี่ประโยคแรก เมื่อมนซี่ได้เดินมาถึงโต๊ะประจำหน้าคณะของพวกเราทั้งสามคน วิเวียนนั่งดูดชาลิปตันที่เจ้าตัวชอบกินเป็นประจำ ส่วนออโรล่านั่งอ่านนิยายเล่ม 129 อยู่ข้างๆวิเวียน
“ก็คราวนี้มันไกลนี่นา เลยต้องมีเวลาเดินทางกันบ้าง”
“มีหลักฐานมั้ยล่ะ” วิเวียนแบมือมาเหมือนเมื่อตอนเดือนคหกรรม ว่า ’ส่งมือถือมาให้ซะดีๆ ชั้นจะดูหลักฐาน’
มนซี่เลยหยิบมือถือให้วิเวียนดูคลิปนั้น วิเวียนทำหน้านิ่งไม่บอกอารมณ์แล้วส่งคืนให้
“เอาเถอะ ถือว่าได้ แต่จำไว้ ถ้าชั้นได้เดือนบริหาร อย่ามาร้องไห้คร่ำครวญก็แล้วกัน”
“ถ้าหล่อนสามารถอ่อยได้นะ ก็เอาเลย”
“ชั้นทำได้แน่ หล่อนนั่นแหละที่ต้องเป็นคนเสียใจ”
“ให้มันแน่”

มนซี่ก้มลงไปมองมือถือตัวเองอีกครั้ง คลิปนั้นเล่นจบลงแล้ว พร้อมกับเห็นแผ่นหลังของอ๋องที่ถูกหยุดไว้ มนซี่มองไปตามทางที่ตัวเองเดินมาซักพัก พร้อมกับคิดในใจ
.
.
‘เอาไปแบลค์เมล์อ๋องอีกดีมั้ยนะ ฮึๆ ชักชอบผู้ชายมีเคราซะแล้วสิ’

[Lucio]

“แซลมอนรมควันที่นี่อร่อยจังเลยนะคะ”
“นั่นสิออโรล่า มนซี่ว่ามนซี่ไปเหมามาทั้งถาดดีกว่านะคะ”
“นังคนเห็นแก่กิน”
“มีปัญหาหรอ ยัยวิงเวียน”
“ชั้นชื่อวิเวียน อย่าเอาชื่อชั้นไปใช้ต่ำๆแบบนั้น”
“ไปดีกว่าไม่อยากเถียงกับคนหยิ่ง เชอะ”

วันนี้พวกเรามากินข้าวเที่ยงกันที่นี่ ร้านอาหารของการโรงแรม ที่มนซี่หน้ามนคนสวยคนนี้เคยเล่าไปแล้ว จำได้มั้ยคะ ที่บอกว่าถูกด้วยอร่อยด้วย แต่ว่านอกจากจะมากินข้าวกันแล้ว มนซี่ยังมีอีกจุดประสงค์อีกอย่างนึงคือ มาส่องเดือนการโรงแรมคะ เทพบุตรชุดสูทที่มนซี่เดินชนวันก่อนไงคะ ติ๊กต่อกๆ จำได้มั้ยเอ่ย จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไรคะ เอาเป็นว่า การกินเป็นเรื่องใหญ่ การมองผู้ชายเป็นเรื่องใหญ่กว่า เอ๊ะยังไง คิคิ

มนซี่เดินมาจนถึงไลน์อาหารที่จัดไว้ เดินมาถาดของแซลมอนรมควัน พอกะลังจะคีบก็ได้ยินเสียงคุ้นเคยดังมา
“มากินข้าวที่นี่หรอครับ” พอหันไปมนซี่ก็เจอกับรอยยิ้มที่โคตรจะจริงใจเผยฟันครบ 32 ซี่สุขภาพดีเพราะได้คอลเกต กระแทกเรติน่างามๆของมนซี่ทันที

“คะ” มนซี่หลบหน้าด้วยความเขิน พร้อมกับยิ้มมุมปากเล็กๆ ทำไมต้องเขินด้วยคะเนี่ย ทั้งๆที่โอกาสงามๆมาถึงแล้วแท้ๆ คนสวยกลุ้มใจ
“วันนี้เมนูพิเศษคือ ไก่ผัดซอสไวน์แดง สนใจจะลองซักหน่อยมั้ยครับ” เดือนการโรงแรมยิ้มให้มนซี่เหมือนจะรอคำตอบ ตอนนี้มนซี่รู้สึกเหมือนโดนช๊อตด้วยไฟฟ้าของปิกาจูซักหนึ่งแสนโวลต์ ชาไปทั้งตัวเลยคะ ไม่ไหวแล้ว คนอะไรมีแรงดึงดูดขนาดนี้

“ไม่เอาหรอครับ เสียดายจัง ผมเป็นคนเอาสูตรมาให้เชฟที่นี่เองเลยนะ”
“อะ เอา เอาคะ”
“ถ้างั้นไปกันเลยครับ” เดือนการโรงแรมจับมือมนซี่แล้วลากไปยังอีกไลน์อาหารทันที หยิบจานขนาดพอเหมาะมาตักไก่ไวน์แดงให้มนซี่แล้วก็ส่งมาให้ มนซี่ถึงกับมือสั่นเลยคะพอยื่นมือจะไปรับจานจากเดือนมา
“ทานให้อร่อยนะครับ ผม นิชคุณครับ”
“หา?”
“ฮ่าๆ ไม่รับมุขเลย ผมล้อเล่นน่ะครับ ผมชื่อ สน ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก”
“คะ ชะ ชั้น มนซี่คะ เช่นกัน” บ้าจิง ทำไมต้องมาเขินจนพูดไม่ออกตอนนี้ด้วยนะ
“ครับ คุณ มนซี่สุดสวย ผมไปก่อนนะครับต้องไปดูแลข้างใน” สนยื่นหน้ามาใกล้ๆมนซี่แล้วขยิบตาให้ทีนึง แล้วเดินหนีไป

กรี๊ด ตานี่มันมนุษย์แจกวิ๊งหรือไงกันนะ ขยิบตาให้บ่อยจิงๆ มนซี่เกือบหัวใจวายตายแล้วมั้ยแหนะ มนซี่ลอยๆเหมือนกำลังเทคยาคุมมาที่โต๊ะ วางจานลงพร้อมกับมองไปที่ไก่ไวน์แดง แล้วยิ้มออกมา ทำเอาอีกสองคนมองไม่วางตา
“มนซี่นี่เสน่ห์แรงจังเลยนะคะ”
“หล่อนไปเอาน้ำมันพรายป้ายเขาหรือป่าว” ชิ ยัยวิเวียน มิได้นำพาเลยจิงๆ เค้ามาหลงชั้นย่ะ ไม่ต้องใช้ Gadget ออปชั่นเสริมอะไรหรอก
“ท่าทางหล่อนคงอยากเปลี่ยนใจเป็นรับ แต่ว่า ถ้าหล่อนทำ หล่อนถูกปรับแพ้ หึๆ” วิเวียนพูดเสร็จก็หยิบแก้วไวน์ทรงทิวลิปขึ้นมาจิบน้ำอย่างอารมณ์ดีแต่สายตาหล่อนนี่สิพญายมชัดๆ
“ให้ชั้นช่วยเอามั้ย”


จู่ๆวิเวียนก็ยื่นข้อเสนอแปลกๆให้ พระเจ้าช่วย ยัยนี่เคยช่วยคนอื่นด้วยหรอ มันต้องมีแผนการอะไรแน่ๆเลย
“แต่ว่า ชั้นจะช่วยในแบบของชั้นนะ”  นั่นไง โป๊ะเช๊ะ มนซี่ว่าแล้ว หล่อนนี่มัน พญามารชัดๆ

“วิเวียนจะทำยังไงหรอคะ”  ออโรล่าเอ่ยถามด้วยความสงสัย ท่าทางออโรล่าคงจะสงสัยเหมือนกัน เพราะปกติวิเวียนจะคอยดูอยู่เงียบๆ ไม่ช่วยเหลือใครทั้งสิ้น ยิ่งเป็นมนซี่ด้วยแล้ว วิเวียนไม่มีทางช่วยแน่นอน เพราะเราสองคนกำลังแข่งกันอยู่ การมาช่วยมนซี่ก็เท่ากับให้คะแนนของตัวเองน้อยลงเท่านั้น

“ไว้คอยดูก็แล้วกัน”

.
.
.
เย็นวันนั้น วิเวียนพาเราไปที่ห้องพักด้านหลังของการโรงแรม ซึ่งเป็นบริเวณที่คนในการโรงแรมเอาไว้ใช้จัดการกับเอกสารต่างๆ ภายในมีอุปกรณ์ครบครัน เนื่องจากวิเวียนไปสืบมาจนได้ว่า สนชอบอยู่ในห้องนั้นบ่อยๆ จึงเป็นโอกาสที่ที่คุณเธอจะช่วยมนซี่ แต่ว่าทำไมสังหรณ์ใจแปลกๆก็ไม่รู้สิ รู้ๆกันอยู่ว่ายัยนี่มันซาดิสตัวแม่

พวกเราสามคนเดินมาจนถึงประตูห้อง วิเวียนชะโงกหน้าดูเห็นว่าเป้าหมายกำลังสะสางงานอยู่เลยส่งซิกให้มนซี่เข้าไปก่อน มนซี่สูดหายใจลึกๆแล้วเปิดประตูเข้าไป ก็พบว่าสนกำลังเปิดโน้ตบุคเล่นอยู่ พอมนซี่เปิดประตู สนก็เงยหน้าขึ้นมาพอดี

“อ้าว คุณมนซี่คนสวยนี่เอง มีธุระอะไรหรือป่าวครับ” สนพูดพร้อมกับรอยยิ้มโคตรจะจริงใจ(อีกแล้ว) มนซี่แพ้รอยยิ้มแบบนี้นะคะ รู้สึกเหมือนจะละลายเลยอ่ะ
“คือ มนซี่จะมาขอบคุณที่แนะนำอาหารอร่อยๆให้หน่ะคะ เลยเอาชอคโกแลตมาขอบคุณ”
“ไม่ต้องเกรงใจก็ได้ครับ คนกันเอง” ยิ้ม ยิ้มอีกแล้ว อย่ายิ้มบ่อยได้มั้ยคะ หัวใจจะวายนะเนี่ย
ตามแผนที่วางเอาไว้ วิเวียนบอกว่าให้มนซี่ทำยังไงก็ได้ให้สนหันหลังให้ประตู มนซี่เลยจำต้องเดินไปอีกทางเพื่อแล้วหันหน้าเข้าหาประตู เพื่อให้สนหันมาคุยกับมนซี่แล้วหันหลังให้ประตูแทน

“ทำไมถึงอยู่เย็นจังเลยคะเนี่ย”
“พอดีผมมีเอกสารต้องเคลียร์หน่ะครับ” สนยิ้มให้มนซี่อีกครั้งก่อนที่จะล้มลงไป มนซี่กรีดร้องด้วยความตกใจ ก่อนที่จะเห็นวิเวียนถือท่อนไม้เอาไว้ในมือ
“นี่หล่อนทำอะไรเนี่ย!”
“ก็ช่วยไง อีกอย่าง ไม้แค่นี้ หมอนี่ไม่ถึงตายหรอกน่า” พอวิเวียนพูดเสร็จก็โยนไม้ไปอีกทาง พอดีกับที่สนค่อยๆลุกขึ้นมา วิเวียนกระชากหัวของสนขึ้นมาแล้วตบหน้าไปอย่างแรงทีนึง สนกลิ้งไปอีกทางตามแรงตบของวิเวียน แต่คุณเธอก็ไม่รอช้า กระชากสนขึ้นมาแล้วเอาเข่ากระทุ้งที่ท้องของสนอย่างแรง มนซี่ได้แต่ตะลึงในแรงอันมหาศาลของเธอ เลยได้แต่ยืนนิ่งทำอะไรไม่ถูก

“ยืนนิ่งทำไม ไปหาเชือกมามัดไว้เร็วเข้า”
“แต่ว่า สนเขา ...”
“ไม่ไปใช่มั้ย งั้นชั้นมัดเอง” วิเวียนเดินไปหยิบเชือกที่วางไว้ตรงประตูทางเข้า นี่หล่อนเตรียมของไว้พร้อมเลยใช่มั้ยเนี่ย คุณเธอหยิบเชือกมามัดสนไว้อย่างแน่นหน้าแล้วกระชากไปยังโต๊ะทำงาน เธอกวาดของบนโต๊ะออกแล้วเอาผ้าเช็ดโต๊ะมาอุดปากของสน

“เอาหล่ะ เสร็จแล้ว ต่อไปหล่อนคงรู้สินะว่าควรทำยังไง”
“แต่วิเวียน นี่เธอทำเกินไป”
“ถ้าไม่ทำ หล่อนถูกปรับแพ้ เลือกเอา ทำหรือจะเป็นเบ๊ชั้น ว่ามา”

“...” มนซี่คิดหนัก ถ้าทำสนก็คงจะเกลียดมนซี่ไปตลอด แต่ถ้าไม่ทำมนซี่ก็ได้เป็นเบ๊วิเวียนหน่ะสิ

“หล่อนเจอชั้นทุกวันนะ อย่าลืม”

“ทำก็ได้” สุดท้ายแล้วมนซี่ก็เลือกที่จะทำ เพราะกลัวการเป็นเบ๊มากกว่าโดนสนเกลียด

“ดีมาก เอาหล่ะ เรามาเริ่มโชว์กันเถอะ หึๆ” วิเวียนเอามือตบหัวสนก่อนที่จะเดินไปอีกทาง หยิบกล้องวิดีโอมาถือไว้ แล้วลากเก้าอี้มานั่ง คราวนี้วิเวียนขออยู่ในเหตุการณ์ด้วย คงกลัวว่ามนซี่จะลักไก่ไม่ทำ แล้วที่ตั้งกล้องอัดไว้เพื่อเอาไว้ใช้แบลคเมล์สนเผื่อจะหาทางแก้แค้น


“ขอโทษนะสน แต่มนซี่ไม่อยากแพ้นะคะ”
มนซี่ถอดกางเกงสนออกช้าๆ แล้วเอามือไปสัมผัสที่แกนกายของสน ลูบขึ้นลงเบาๆแล้วเอาปากขบเม้ม
“ชักช้า เล้าโลมอยู่นั่นแหละ จัดการเสียบซะทีสิ”

มนซี่ได้ยินเลยจำต้องหยิบถุงยางกับเจลหล่อลื่นออกมา สวมลงไปยังน้องสาวของมนซี่แล้วเอาเจลชโลมจนโชก แต่มันยังไม่ขึ้นดี มนซี่เลยเอาไปไถๆกับปากทางด้านหลังของสน ไม่นานนักน้องสาวของมนซี่ก็ยืนขึ้นเต็มที มนซี่เลยเสียบเข้าไปจนสุดลำ

“อึก” สนส่งเสียงร้องอย่างเจ็บปวดผ่านทางผ้าที่อุดปากเอาไว้ และพยายามจะดิ้นหนี แต่มนซี่ก็เอามือจับสะโพกไว้แล้วกระแทกเข้าไปสุดแรงอีกทีนึง
“อ๊าก” หนุ่มหล่อที่โดนมัดร้องอีกครั้งก่อนจะดิ้นร้นสุดชีวิตเพื่อหนี แต่มนซี่ก็ไม่ยอม จับสะโพกอย่างแน่นหนาแล้วกระแทกใส่ไปไม่ยั้ง สนได้แต่ร้องด้วยความเจ็บปวด หน้าตาแดงก่ำและดิ้นไม่หยุด มนซี่ก็ไม่ยอมแพ้ เร่งเครื่องเร็วให้เร็วขึ้น เสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั้งห้อง โดยมีวิเวียนยิ้มด้วยความพอใจกับภาพที่อัดเอาไว้ในกล้องวิดีโอ
“โอ๊ย ซี๊ด ไม่ไหวแล้ว จะออกแล้ว” วันนี้มนซี่รู้สึกว่าตัวเองเสร็จเร็วมาก มนซี่เลยกระแทกแรงๆไปอีกสองสามครั้งก่อนที่ของเหลวจะไหลของมาจนหมด
“อึก” สนครวญครางออกมาอีกครั้งก่อนจะหันมามามนซี่ด้วยสายตาเคียดแค้น หน้าตาแดงก่ำโดยที่ไม่รู้ว่าเพราะโกรธหรือเพิ่งผ่านกิจกรรมนั้นมา
“เอาหล่ะ โชว์เสร็จสิ้นแล้ว เราไปกันได้แล้ว  ส่วนเรื่องวันนี้ ถ้าพยายามจะทำร้ายพวกเราเมื่อไหร่ คลิปนี้ได้ลงให้โหลดตามเวปแน่จ๊ะ พ่อรูปหล่อ หึๆ” วิเวียนเดินมาแล้วเขย่ากล้องวิดีโอให้ดู จากนั้นเธอก็จิกหัวของสนแล้วกระแทกเอาคางลงกับโต๊ะอย่างแรงทีนึง สนร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดแล้วนิ่งไป

พอมนซี่จัดการตัวเองเรียบร้อย ก็หันไปดึงกางเกงที่ถูกถลกลงของสนมาใส่ให้แล้วรูปซิปรัดเข็มขัดให้เรียบร้อย

“เชอะ คนดีจิงๆนะ” วิเวียนหันมากระแนะกระแหนก่อนเดินออกไป
มนซี่หันไปมองยังสนที่ยังคงสลบอยู่ แก้มบวม มุมปากช้ำขึ้นสีม่วงมีเลือดไหลซึมจากการโดนวิเวียนตบ มนซี่เสียใจคะ
“สน มนซี่ขอโทษนะคะ ขอโทษจริงๆ” แล้วจึงเดินตามวิเวียนออกไป โดยไม่หันกลับไปมองหนุ่มหล่อที่ถูกมัดไว้ด้านหลังอีกเลย

-END-

[Lucio]

ตอนพิเศษ

“ไปก่อนนะคะ มนซี่”
“ค่ะ ออโรล่า ไว้เจอกันคะ หล่อนด้วยนะ วิงเวียน”
“คะ มนตรี”
“อ๊าย วิงเวียน”
“มีอะไรหรือคะ มนตรี”
“หยุดเลยนะคะ มนซี่ไปดีกว่า เชอะ”

มนซี่เดินลาเพื่อนสาวทั้งสองมายังประตูทางออกที่สองของของมหาวิทยาลัย เห็นพวกเรากัดกันแบบนี้แต่ก็แซวกันเล่นๆเท่านั้นแหละคะ ไม่เคยมีใครถือโกรธกันจริงๆเลยซักครั้ง ออโรล่าหน่ะไม่เคยแซวใครเลย ที่บ้านเลี้ยงคุณหนูซะขนาดนั้น แถมเป็นคนหือใครไม่ขึ้นอีกด้วย ส่วนวิเวียนถึงแม้คุณเธอจะดูเชิดๆตามสไตล์แต่เรื่องความรักเพื่อนมีให้เกินร้อย จำได้ว่าตอนปี 1 ออโรล่าโดนใครไม่รู้ฉุดไป วิเวียนตามไปช่วยได้ และหมอนั่น รู้สึกจะกลายเป็นของเล่นสนองความซาดิสต์ของคุณเธอซะไม่เป็นผู้เป็นคนเลยทีเดียว ถึงเราจะกัดจะจิกกันแต่เราก็รักกันนะคะ ก็มีกันอยู่สามคนนี่นา เทียบกับพวกผู้ชายที่ผ่านๆมาแล้ว มนซี่ไม่สนใจเลยล่ะคะ พวกนั้นก็แค่เข้ามาในเกมสนุกๆของมนซี่ก็เท่านั้น ไอ้ความรู้สึกบาปหรือเวรกรรมอะไรนั่นหน่ะ มนซี่ไม่ได้สนใจซะด้วยสิ ถ้าเกิดมันมีจริงมนซี่ก็ต้องโดนแล้วสิคะ แต่นี่ เห็นมั้ยคะ ยังอยู่ดีอยู่ แสดงว่าเวรกรรมอะไรนั่นไม่มีจริงซักหน่อย แค่เรื่องเล่าคร่ำครึที่ผู้ใหญ่เอาไว้ใช้หลอกเด็กก็แค่นั้น

บรรยากาศรอบตัวมนซี่ขณะนี้เงียบสงัดมากคะ เสียงลมพัดพาใบไม้แห้งลอยเสียดสีกับพื้นถนน ทำเอาใจสั่น รอบตัวไม่มีคนเลยซักคน มีเพียงมนซี่คนเดียว นอกนั้นก็เป็นเพียงต้นไม้ใหญ่ที่สั่นไหวไปตามแรงลม มนซี่กระชับกระเป๋าถือข้างกายแล้วรีบเดินไปข้างหน้าทันที จุดหมายคือประตูรั้วหมายเลข 2


มือของใครซักคนพุ่งมาจับที่ไหล่ของมนซี่พร้อมกับบีบแน่น ทำเอามนซี่ตกใจ ไม่น่ะ ต้องเป็นยัยวิเวียนที่หลอกให้มนซี่ตกใจแน่ๆ ยัยนั่นหน่ะชอบเล่นอะไรแผลงๆอยู่เรื่อย แต่พอมนซี่หันหลังกลับไปก็พบกับหนึ่งในบุคคลที่มนซี่ไม่เคยคิดว่าจะเจออีกครั้ง

“ว่าไง มนซี่ ไม่เจอกันนานเลยนะ หึๆ”
“สะ สวัสดี อ๋อง ไม่เจอกันนาน หล่อขึ้นเป็นกองเลยนะ” เสียงสั่นสุดริด ใครมันจะไปนึกว่าอ๋องจะมาอยู่ที่นี่ คำพูดฟังดูเหมือนเป็นการทักทายปกติ แต่สีหน้ามันนี่ไม่ใช่เลย หน้าตามันนี่ฆาตกรโรคจิตชัดๆ
“ไม่คิดจะไปสนุกกันหน่อยหรอ มนซี่ หึๆ”

“มะ ไม่ดีกว่าคะ วันนี้มนซี่รีบ ขอตัวนะคะ” มนซี่สะบัดไหล่ที่มืออ๋องจับไว้จนหลุดแล้ววิ่งไป สายตาเหลือบไปมองอ๋อง แต่ก็พบว่าอ๋องไม่ได้วิ่งตามมา หมอนั่นยืนกอดอกแล้วยิ้มอย่างมีเลศนัย แปลก น่าแปลก ทำไมถึงไม่วิ่งตามมา หรือว่าจะมีอะไรซ่อนอยู่


ผลั่ก
โอ๊ย เจ็บ มนซี่วิ่งไปชนใครก็ไม่รู้ พอจะเงยหน้าไปด่าก็พบกับอีกคนหนึ่งที่ไม่อยากเจอเช่นกัน
“รีบหนีอะไรมางั้นหรอครับ คุณมนซี่”
“แหม โลกกลมจังเลยนะคะ สน แต่ว่าวันนี้มนซี่ไม่ว่าง ขอตัวนะคะ” จะอยู่ทำไมล่ะคะ ทั้งอ๋องทั้งสนมาพร้อมกันแบบนี้ ถ้าอยู่เฉยๆมีหวังโดนรุมกระทืบสินะ มนซี่ไปเล่นไว้ซะเยอะ

“งั้นหรอคับน่าเสียดายจัง แต่เห็นทีคงจะไม่ได้หรอก เพราะผมชวนเพื่อนมาด้วยนะ เอ๊า สองคนตรงนั้นหน่ะ ออกมาได้แล้ว” พอสนพูดจบ มนซี่เริ่มรู้สึกถึงเงาหัวตัวเองหายไปลางๆ นั่นมันบัสกับว๊อดก้าโจทย์เก่าอีกสองคน บรรลัยแล้ว ถึงว่าทำไมอ๋องยิ้มกอดอกแล้วยืนยิ้มที่แท้มันมีอะไรซ่อนไว้นี่เอง

“แหม จะเดินหนีไปทำไมล่ะครับ กว่าพวกผมจะรวมตัวกันได้เนี่ย ลำบากแทบแย่เลยนะครับ หึๆ” อ๋องเดินมาซ้อนหลังมนซี่ไว้พร้อมกับเอามือล๊อกแขนสองข้าง

“แต่มนซี่ไม่อยากสนุกนี่คะ ปล่อยนะ” มนซี่เอาหัวโขกไปข้างหลัง ผลคือโดนจมูกของอ๋องเต็มๆ อ๋องปล่อยมือที่ล๊อกไว้เอาไปกำจมูกแน่น
“เฮ้ย จับอีตุ๊ดนี่ไว้” อ๋องตะโกนสั่งคนอื่นทั้งๆที่ตัวเองยังกุมจมูกอยู่  แต่คิดหรือคะว่ามนซี่จะยอมมนซี่รีบออกตัววิ่งทันที ไม่สนใจไอ้พวกนั้น แต่ฝันก็ดับสลายเมื่อสนพุ่งมาจับตัวมนซี่ไว้แล้วตบหน้ามนซี่จากนั้นก็ชกท้องอีกทีนึง มนซี่ทรุดตัวลงด้วยความจุก ไอ้พวกเลว 4 ตัวนั่นยืนมองมนซี่ด้วยความสมเพช สนกับอ๋องมองมาที่มนซี่ด้วยสายตาดูถูกและมุมปากที่ยิ้มเยาะส่วนบัสกับว๊อดก้ามองมาด้วยหน้าตาเรียบเฉยเดาความรู้สึกไม่ออก

“เห็นทีเราคงต้องพาสุดสวยของเราไปหาอะไรสนุกๆทำซะแล้วล่ะ” อ๋องพูดขึ้นพร้อมกับเป็นคนแรกที่เดินเข้ามาหาโดยมีอีกสามคนที่เหลือเดินตามหลังอ๋องเข้ามา

“ไม่นะ อย่านะ ใครก็ได้ช่วยด้วย !!”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

รุ่นพี่พักหายใจแล้วจึงหยิบแก้วน้ำมาดูดเพื่อชดเชยน้ำที่สุญหายไปจากการเล่าเรื่องที่สืบทอดต่อกันมาถึงสาวเสียบทั้งสามที่ล่อหลอกผู้ชายมาฟันจนกลายเป็นเรื่องที่กล่าวขานกันในยุคนั้น

“โหย เจ๊อ่ะ หยุดทำไมคะ หนูอารมณ์ค้างนะเนี่ย” หนุ่มหน้าสวยผมยาวร้องขึ้นด้วยความไม่พอใจที่เรื่องที่ได้ฟังมาถูกหยุดลงโดยทันที ทำเอาเจ้าตัวถึงกับประท้วง
“เจ๊คะ แล้วหลังจากนั้น มนซี่เป็นยังไงต่อคะ” หนุ่มใจสาวร่างอวบเพื่อนซี้คนแรกทวงถึงเรื่องที่ตนได้ฟังไปเมื่อซักครู่
“สำหรับกรณีของมนซี่ เธอถูกมัดไว้กับเตียง แต่ว่าผู้ชายทั้งสี่คนนั้นไม่ได้รุมโทรมหรอกนะ พวกนั้นขยะแขยงเกินกว่าจะไปทำอะไรแบบนั้นได้ สี่คนนั้นเลยจ้างพวกวินมอเตอไซค์ คนขับรถต่างๆมาเกือบๆร้อยคน แล้วให้พวกนั้นรุมโทรมมนซี่ซะ ทรมาณเอาไว้หลายวันจนมนซี่จิตใจเกินจะรับไหว แต่ยังไม่พอ สี่คนนั้นยังทำร้ายร่างกายด้วยการกระทืบตบหน้า เอาบุหรี่จี้ตามตัวหรือแม้แต่เอาเข็มฉีดยามีดผ่าตัดมาทำรอยแผล ถ้าเกิดตรงไหนมีแผลก็จะเอาน้ำเกลือเข้มข้นราดลงไป รวมถึงการอดข้าวอดน้ำ พวกเธอคิดว่ามนซี่จะทนได้อย่างงั้นหรือ” เจ๊ใหญ่ กระเทยรุ่นพี่ส่งประโยคที่เหมือนจะเป็นคำถามไปยังเหล่ารุ่นน้อง

“แต่หนูคิดว่าพวกผู้ชายก็ทำเกินไปนะคะ มนซี่แค่ไปพรากพรหมจรรย์แค่นั้นเอง ไม่ได้เสียหายอะไรซักหน่อย”

“ไม่หรอก แต่หนูคิดว่าแค่นี้ยังน้อยไป สำหรับผู้ชายแล้วทำแบบนั้นมันเหมือนกับทำลายทุกอย่างของเขาเลยนะคะ ขนาดแฟนหนูน่ะ หนูจับก้นยังไม่ได้เลยนะคะ แต่นี่โดนทะลวงเข้าไป หนูคิดว่าพวกนั้นคงแค้นมากๆเลยล่ะคะ”
“แล้วเจ๊คะ แล้วพี่มนซี่หนีมาได้หรือป่าวคะ”
“อืม นั่นสินะ มันเป็นเรื่องที่เล่ามาหลายรุ่นแล้ว แต่เอาที่เจ๊พอจำได้นะ ว่ากันว่า มีวันหนึ่งที่สี่คนนั้นไม่อยู่ มนซี่หนีออกมาได้ แต่สภาพจิตใจของเธอก็ย่ำแย่เต็มทน จะว่าไปมันสาสมอยู่หรอกนะ เล่นไปทำซะแบบนั้น มนซี่พอหลุดออกมาได้ก็รีบติดต่อหาเพื่อนอีกสองคนทันทีแต่ ติดต่อยังไงก็ไม่ได้ เธอจึงคิดว่าเพื่อนอีกสองคนโดนเล่นงานไปแล้ว มนซี่เลยไปซื้อยานอนหลับมากระปุกใหญ่หวังว่าจะกินไปให้พ้นๆจากโลกนี้”
“แล้วมนซี่ฆ่าตัวตายสำเร็จมั้ยคะ”
“ก็ไม่เชิง ปรากฏว่าสี่คนนั้นรู้เข้าเลย เลยพาไปล้างท้องทัน แต่ว่าสมองขาดออกซิเจนนานเลยทำให้กลายเป็นคนสติไม่ค่อยดีเท่าไหร่”
“แล้วสี่คนนั้นทำยังไงกะมนซี่คะ”
“ก็ทิ้งหน่ะสิ รักก็ไม่ได้รัก แค่เห็นหน้าก็เต็มกลืนแล้ว แต่ที่ช่วยไปก็เพราะอยากให้มนซี่ทรมาณมากกว่าที่จะตาย เพราะพวกนั้นคิดว่าสำหรับสิ่งที่มนซี่ทำกับตัวเองแล้วร้ายแรงเกินจะรับไหว”
“แล้วตอนนี้มนซี่ไปอยู่ที่ไหนล่ะคะ”
“ก็ซักที่บนโลกล่ะมั้ง ถ้าพวกเธอเจอเค้าก็ทักเค้าได้นะ ฮึๆ เจ๊ต้องไปแล้วนะคะ พอดีสายมามากแล้ว”
“อ้อ อย่างสุดท้าย อย่าไปทำแบบพวกสามคนนี้กับใครนะ ไม่งั้นแล้ว ผลที่ได้รับมันไม่คุ้มกับความสนุกที่พวกเธอเล่นกันเลย อันนี้ชั้นขอเตือนด้วยความหวังดี พวกเธอสนุกกันชั่วครั้งคราวแต่ว่ามันได้สร้างตราบาปให้กับใครคนอื่นไปชั่วชีวิต มันคุ้มแล้วหรอ กับการที่เราไปทำให้เค้าแบบนี้”

เจ๊ใหญ่แห่งคณะเดินจากไป พร้อมกับทิ้งประโยคสุดท้ายไว้เบื้องหลังให้กับเหล่าผู้มาใหม่แห่งมหาวิทยาลัย

สายลมพัดพาใบไม้ล่องลอยจากพื้นดินสู่ฟ้า แต่ไม่นานนักก็ตกลงมา เหมือนกับ การกระทำใดๆย่อมย้อนผลกลับมาสู่ผู้กระทำอย่างแน่นอน ไม่ว่าจะดีหรือร้าย เวรกรรมไม่ใช่เรื่องคร่ำครึที่ผู้ใหญ่ใช้เตือนเราเท่านั้น แต่มันเป็นสิ่งที่มีจริง


แล้วคุณหล่ะ เชื่อในผลของกรรมหรือไม่ ?

[อนันตกาล]

คุณเชื่อกันไหม ว่าผลของการกระทำมันตามติดรวดเร็วแค่ไหน
การทำร้ายกัน การแก้แค้นกัน ความสนุก ความคึกคะนอง ทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำโดยขาดสติ
ใช่ที่ตอนทำเราสนุกสนาน ใช่ที่ตอนทำเราได้รับคำชมจากเพื่อน การสรรเสริญ
โดยที่เราไม่ได้คิดเลยสักนิด
ว่าผลสุดท้ายของการกระทำ มันจะย้อนกลับมาหาเราเอง







THE END  ยุทธการเสียบเดือน

[Pororo]

จิ้มพี่กาลล เดี่ยวมาอ่าน:)

[•ไนท์คลุง•]

แอร๊ยยยย

กาลอีกแร้วววว

ไม่เหนื่อยหรอครับเนี่ย

แต่งเก่งจริงๆ

นับถือๆ

มาโพสก่อน

เด๋วววว  อ่านนนนะครับบ


 

[Vesi]

จบได้สวยมาก
นึกถึงเมื่อ ๔ ปีก่อนเลยแฮะ บรรยากาศนั่งคุยกับเจ๊ใหญ่

[yayee2]

อืม.....เวรต้องระงับด้วยการไม่จองเวร

[archi_10_001]

อืม เรื่องนี้แอบเครียด แต่ก็าอนอะไรหลาย ๆ อย่างเลยหงะ

ขอบคุณเจ้าค่ะ

[Tun_Bow]

จบสวยดีคับ

[❝CHŌN❞]

แอบอึ้ง!! ไม่คิดว่าจะจบอย่างงี้นะคะเนี่ย

จบดีมากเลยค่ะ  กรรมติดจรวด

[win200]

จบสวยดีครับ
เหมือนเป็นเรื่องเตือนใจที่ไม่ให้สร้างเวรสร้างกรรมเลย
แต่.. ก็น่ะ..

ถ้าจะดีที่สุดก็ไม่น่าสร้างเวร สร้างกรรม จองเวร จองกรรมกันเลย
ไม่จบสิ้นเสียที

ขอบคุณพี่กาลที่นำเรื่องเตือนใจมาให้อ่านกันครับ

[n2]

ตอนจบผิดคาดจริงๆ

[Rafael]

สุดๆค่ะพี่กาล
เรื่องกรรมมันไม่เข้าใครออกใคร
ใครทำใครได้

[LalaBam]

นึกว่าจะลงเอยกันเสียอีก

[FunnYtooN]

สงสารพวกเดือนคณะจังเลย แต่ก็ทำกันแรงเกินไปนะเนี้ย

ขอบคุณมากๆ นะค่ะ ที่เอาเรื่องแบบนี้มาให้อ่าน ^^

[yagin]

พึ่งมาอ่านแต่ก็ขอบคุณเน้อ 

[spok1234]

แรง เหมือน กัน นะ เนี่ย

ขอบ คุณ สำ หรับ เรื่อง ราว ครับ

[PEENAT1972]

อืม.....เวรต้องระงับด้วยการไม่จองเวร

และแล้วคุณนายแก้วก็เข้าใจแล้วชิมิ ว่า เวรระงับได้ด้วยการไม่จองเวร





กาล เค้าอ่านแล้วอึ้ง ค่ะ คือ แบบว่า สวยสังหารโหดมากทั้ง 3 นาง เฮ้อ.........

[Na_RimKLonG]

โอ๊ยยยย

เห็นด้วยกับข้างบน

สวยสังหารสุดๆ

[tookta]

ขอบคุณค่ะกาล
เชื่อน่ะว่า ทุกคนต้องชดใช้กรรมทั้งนั้น
แค่จะมาไวหรือมาช้า แต่กรรมมาแน่นอน
เช่นนั้น ทุกคนก็ต้องทำความดีกันเยอะๆ
ความดีไม่ใช่เรื่องยาก แต่แค่ไม่ทำกันเอง
แต่ มนซี่, วิเวียน, ออโรล่า ก็ได้รับผลของ
การกระทำไปแล้ว แต่คนที่เคยทำกับทั้ง 3 สาว
ก็น่าที่จะได้ผลของการกระทำนั้นคืนสนองเหมือนกันซิ
จริงไหมจ๊ะ แบบนี้ยังยุติธรรมมิพอ อิอิอิ ขอตอนต่อได้ไหมเอ่ย ? ^ ^
ขอบคุณล่วงหน้าน้าจ๊ะ

[MyTeaMeJive]

อึ้งไปเลยจริงๆด้วย
สวยสังหาร
ว่าแต่ เจ๊ออ เป็นไงมั่งครับ

[Lucio]

ขอบคุณคับ นี่ชอบอ่านเรื่องของพวกเรา ^^

ถ้ามีโอกาสจะแต่งเรื่องใหม่มาให้อ่านอีกนะฮะ

(เรื่องแรก เอ็งยังดองไว้ไม่ใช่เรอะ =[]=)

[min_min]

นั่นสิออ หายไปไหน หรือว่าเจ๊ใหญ่ที่มาเล่า  คือ ออโลร่า

[sang som]

เออนั่นสิ ออหายไปไหนอ่ะหรืวว่าเจ๊ใหญ่คืออออ่ะโอ๊ยอยากอ่านอีก

[TanyaPuech]

สุดยอดจบดีจัง  ออโรล่าคือเจ๊ใหญ่แน่