หัวข้อ: Re: ....... ➳ แลกรัก ♡ .......

[G_wa]

ตอนนี้อย่าว่าแต่ในใจที่สับสนเลย หัวผมก็เริ่มสับสนขึ้นมาเหมือนกัน หลายๆ เรื่องที่ได้รับรู้จากพี่นิ้งมันทำให้งงๆ คล้อยตามเป็นระยะแต่ก็ไม่ค่อยอยากเชื่อถือ แต่พอได้ยินว่าพี่โก้รถชนใจก็กระเด็นหายไปไหนไม่รู้ รู้สึกตัววูบๆ เหมือนพื้นที่จะยืนมันหายไป ผมคงทำหน้าแย่มากจนพี่นิ้งหน้าเสียก่อนจะบอกว่าแค่ขับชนกำแพงร้านพี่ปั้น แต่...พี่โก้เนี่ยนะเมาแล้วขับชนกำแพง โอเคพี่โก้เป็นคนชอบขับรถเร็วจนผมเป็นห่วง แต่ปกติพี่โก้ไม่ใช่คนประมาท ถ้าขับในกรุงเทพฯ ที่มีรถวิ่งเยอะก็ไม่ได้เร็วอะไรมาก โดยเฉพาะเรื่องเมาแล้วขับนี่ตัดทิ้งไปได้เลย ผมไม่ได้ถามพี่นิ้งหรอกว่าทำไมพี่โก้เมา ขอแอบเหมาข้างข้างตัวเองหน่อยแล้วกัน มันกึ่งๆ ดีใจกึ่งๆ รู้สึกผิดนะ แต่แบบว่า...พี่โก้มาดหลุดเพราะผมนี่มัน...เป็นเรื่องสุดยอดเลยไม่ใช่รึไง

ผมพยายามโทรหาป้องเพราะอยากไปเยี่ยมพี่โก้ แต่จะไปคนเดียวก็ยังไม่พร้อม จริงๆ พอรู้ว่าอาการไม่มีอะไรมากพังแค่รถผมก็หายห่วงแล้ว แต่มันก็กังวลนิดๆ น่ะนะ แต่โทรหาป้องเท่าไรก็ไม่ติดนี่สิ จะให้มันไปดูคีย์ให้ก่อนก็ติดต่อไม่ได้ อีกอย่างกะจะลากมันไปเยี่ยมพี่โก้ด้วยเนี่ยสิ จะให้เป็นตัวช่วยกันคนอื่นรุมหน่อยก็ไม่ได้ เลยต้องปล่อยให้พี่นิ้งกลับไปก่อน ขอเวลาทำใจกล้าอีกนิดแล้วกัน


ผมเดินไปที่หน้าตึกคณะแต่ไม่มีป้องรออยู่ เลยเดินเข้าไปในแล็บแต่ก็ไม่มี โทรหาก็ไม่รับสาย ผมเดินออกมาจะไปดูที่โต๊ะกลุ่มอีกที่ก็เห็นคีย์เพิ่งลงจากมอเตอร์ไซต์ตัวเอง พอหันมาเห็นผมก็รีบวิ่งมาหา ผมเดินไปหาคีย์พร้อมสำรวจร่างกายคีย์ด้วยสายตาว่าบาดเจ็บตรงไหน แต่วิ่งได้แบบนี้น่าจะไม่เป็นอะไร พอคีย์วิ่งมายืนตรงหน้าผมว่ารอยรถชนนี่มันแปลกๆ นะ ปากมันช้ำๆ บวมๆ แฮะ หรือว่าต่อยกับคู่กรณี แต่มันบอกว่ารถล้มนี่นา

“ไม่เป็นอะไรมากใช่เปล่าคีย์ ว่าจะชวนป้องไปหาแต่ยังหาตัวมันไม่เจอเลย”

“ช่างมันก่อนเถอะ เนมไปกับคีย์ก่อน คีย์มีเรื่องจะพูดด้วย”

“เดี๋ยวดิหาป้องก่อน มันนัดไว้เนี่ยแต่โทรหามันไม่ติด เดี๋ยวมันรอเก้อ”ผมเหลียวซ้ายแลขวาพยามองหาป้องและต้านแรงดึงจากมือของคีย์

“เดี๋ยวค่อยโทรก็ได้ ไปกับคีย์ก่อนนะ”

“นั่นไงป้องมาพอดี”ผมขืนตัวไว้เมื่อหันไปเห็นป้องเดินมาจากข้างตึก พอเห็นผมมันก็รีบวิ่งมา ด้านหลังมันมีไอ้จอห์นเพื่อนฟิวส์เดินตามมาช้าๆ ด้วย คีย์ดูหงุดหงิดเมื่อเห็นป้อง ผมว่ารอยที่หน้ามัน น่าจะเกิดจากไอ้ป้องนี่แหละ หน้าช้ำมาพอกันเลย

“กูบอกว่าอย่าเพิ่งคุยกับมันไงวะ ทำไมไม่ฟังเลยแม่ง”ป้องเดินมาถึงก็บ่น ก็ถ้ามันทะเลาะกัน ผมเป็นคนกลางก็ควรจะช่วยเคลียร์ให้สิจริงมั้ย ไม่ควรฟังความใครข้างเดียว

“ก็คีย์โทรมาว่ารถล้ม แล้วเป็นเพื่อนกันทะเลาะกันทำไมไม่เคลียร์กันดีๆ ล่ะ กูเป็นเพื่อนมึงทั้งคู่น่ะแหละ ไม่เข้าข้างใครหรอก”ผมถอยจากมือทั้งคู่ที่พยายามแย่งกันดึงตัวผมไปยืนข้างๆ จ้องหน้ากอดอกมองกดดันพวกมันบ้าง

“มึงอย่าเพิ่งปัญญาอ่อนกับกูตอนนี้เลยว่ะ กูรู้ว่ากูรู้จักมึงช้ากว่ามัน เรื่องที่กูจะบอกมึงอาจไม่เชื่อกูเลยต้องไปหาพยานมายืนยันไง”

“อย่าไปฟังมันเนม ไอ้ป้องมันบ้า กูพยายามอธิบายให้มันเข้าใจแล้วแต่มันไม่เชื่อ แล้วยังพยายามไปลากไอ้จอห์นไอ้ฟิวส์มาอีก กับพวกนี้กูก็เพิ่งมีเรื่องกับมัน มึงเองก็ด้วย แล้วอย่างนี้มึงคงคิดเองได้ว่ามันจะพูดถึงกูในแง่ดีได้หรือเปล่า”คีย์พูดจบผมหันไปมองป้องทันที ผมเห็นด้วยกับคีย์นะ กับฟิวส์ผมยังพอคุยได้บ้างแต่กับจอห์นผมแทบไม่คุยกับมันเลย ไม่รู้สินะผมรู้สึกแปลกๆ กับสายตาจอห์น เหมือนมันไม่ได้มองว่าผมเป็นเพื่อนเลย

“ไอ้เหี้ยคีย์!! มึงหยุดพูดไปเลยนะถ้ายังอยากเป็นเพื่อนกับกูอยู่”

“เฮ้ยใจเย็นๆ ดิ ค่อยๆ คุยกันดิวะ แต่ว่ากูเห็นด้วยกับคีย์มันนะป้อง ถ้าเราทะเลาะกันในกลุ่มก็อย่าดึงคนนอกมาดีกว่า”

“มันไม่ใช่อย่างนั้นนะเนม ที่กูทะเลาะกันเพราะเรื่องของมึง แล้วฟิวส์มันก็เป็นพยานได้ มึงรอมันมาพูดให้ฟังก็ได้เพราะทุกอย่างฟิวส์มันรู้มานานแล้ว แต่กูเพิ่งตาสว่าง”

“เรื่องกูเหรอ”

“เออ เรื่องมึง เรื่องแฟนมึง เรื่องไอ้ฟิวส์ ทุกอย่างเป็นเพราะความเห็นแก่ตัวของไอ้เหี้ยคีย์คนเดียวเนี่ยแหละ”

“มึงอย่ามั่วไอ้ป้อง กูไม่ได้เห็นแก่ตัวแต่กูทำเพื่อเนมต่างหาก คนอย่างมึงไม่เข้าใจหรอก เนม...กูขอร้อง เชื่อกูนะ”

“เรื่องอะไรอะ กูยังงงอยู่เลย แล้วพี่โก้มาเกี่ยวอะไรด้วย”

“ไอ้คีย์มันพยายามทำให้เนมเลิกกับพี่โก้ไง มันอยากให้มึงเลิกกับแฟนเลยให้ไอ้ฟิวส์เข้าไปจีบ คอยยุคอยเสี้ยมตลอดแต่จริงๆ มันหวังเอามึงไว้เองต่างหาก”

“บ้า...มึงพูดอะไร เป็นไปไม่ได้หรอก”ผมพูดสวนทันทีที่ป้องพูดจบ ที่ฟิวส์มาจีบผมจะเกี่ยวกับคีย์ได้ไง โอเคมันอาจจะสนิทกัน อาจมีถามวิธีหรือเปิดโอกาสให้บ้าง แต่....ถ้าคีย์ยุให้ฟิวส์จีบผมจริง แล้วจะหวังเอาเองยังไง ผมว่ามันงงๆ นะ แล้วกับคีย์น่ะ...ที่เราเลิกกันก็เพราะคีย์เอง แล้วเราก็เข้าใจกันดี ไม่มีทางที่คีย์จะคบกับผมอีกหรอก

“กูนึกแล้วว่ามึงต้องไม่เชื่อเลยเรียกฟิวส์ให้มายืนยันกับมึงไง มึงรอไม่นานหรอกเดี๋ยวมันก็มาถึงแล้ว”

“เนมอย่าไปฟังมัน พวกมันเข้าใจกูผิด กูไม่ได้ทำอย่างที่พวกมันพูดจริงๆ มึงก็รู้นี่ว่ากูเป็นคนยังไงจริงมั้ย เชื่อใจกูนะเนม ไปกับกูก่อน ขอกูอธิบายให้มึงฟังก่อน”คีย์ก้าวเข้ามาหาผมแล้วดึงมือไว้จะพาเดินออกไป แต่ป้องกับจอห์นมายืนขวางไว้ ผมรู้สึกเจ็บที่ข้อมือเพราะคีย์กำไว้แน่น ลึกๆ ผมเชื่อคีย์ แต่....ทำไมคีย์ถึงทำเหมือนจะหนี

“งั้นมึงพูดมาตรงนี้เลย ไม่ต้องพาเนมไปไหนทั้งนั้น”

“ไอ้ป้อง!”

“กูรู้ว่ามึงโกรธกูมาก แต่กูหวังดีกับเพื่อนทุกคน ไม่ว่ามึงหรือเนม ที่มึงทำมันผิด เนมไม่ใช่ของมึง ต่อให้มึงรักมันแค่ไหนแต่มันมีคนอื่นไปแล้ว มึงก็ไม่ควรเข้าไปสอดให้มันเลิกกับแฟนแบบนี้ มึงไม่เห็นเหรอว่าเนมรักพี่โก้มาแค่ไหน ที่มึงทำมีแต่ยิ่งทำให้แย่ลง ไม่ใช่เพื่อความสุขของเนมอย่างที่มึงบอกแต่เป็นความสุขของมึงเอง ความเห็นแก่ตัวของมึงคนเดียวต่างหาก”

“มึงไม่เข้าใจ! เนมไม่เคยมีความสุขกับแฟนมันคนนี้ กูรู้จักเนมดีกว่าทุกคน เนมไม่เคยต้องร้องบ่อยขนาดนี้ ต่อให้ตอนนี้เนมรักมันมากแต่สักวันเนมก็จะลืมมันได้เองเหมือนทุกๆ ครั้งนั่นแหละ คนเดียวที่จะอยู่กับเนมคือกู ไม่ใช่ไอ้เหี้ยนั่น!!”

“คนที่เหี้ยคือมึงมากกว่ามั้งคีย์ ถ้ามึงไม่เป่าหูกูว่าแฟนมันไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ บอกว่ากูมีโอกาสมากแค่ไหน กูคงไม่เข้ายุ่งกับแฟนคนอื่นแบบนั้นหรอก คนที่ไม่ได้รักนะเว้ย มันไม่ยำตีนคนที่เข้ามาจีบแฟนตัวเองจนต้องไปนอนโรงพยาบาลแบบที่กูโดนหรอก”

“ไอ้ฟิวส์!!”คีย์หันกลับไปมองฟิวส์ที่เดินมาหยุดยืนข้างหลัง ก่อนที่ฟิวส์จะเดินผ่านไปยืนรวมกับจอห์น

“ถึงกูจะชอบเนมมากแค่ไหน แต่กูไม่หน้าตัวเมียพอที่จะแย่งคนที่เขารักกันหรอกว่ะ มึงมันเหี้ยที่ทำได้ทุกอย่างเพื่อให้เนมเลิกกับแฟน แล้วกูก็แค่ไอ้โง่ที่โดนมึงหลอกให้ไปปั่นหัวคนอื่น มันไม่ได้ดีกับเนมนักหนาหรอกนะ ที่วันนั้นฟิวส์จูบเนมที่บ้านก็เพราะมันเนี่ยแหละบอกเองว่าเนมใจอ่อนกับฟิวส์แล้วแต่ไม่กล้าเลิกกับแฟน แถมยังยุให้ฟิวส์คอยปลอบเนม ถ้าเนมยอมให้กอดได้ก็แสดงว่าเนมเองก็มีใจให้ฟิวส์ ฟิวส์ยอมรับว่าตัวเองทำเกินเลยไปแต่เพราะคิดตามที่มันบอก ถึงเนมจะรักแฟนมาก แต่ถ้าแฟนเนมมันเลวนักก็ไม่ผิดที่ฟิวส์จะแย่งเนมมา สุดท้ายกลายเป็นกูนี่แหละที่กลายเป็นผู้ร้ายคนเดียว มึงก็กลับไปเสนอหน้าข้างเนมเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เปิดเทอมมายังมีหน้ามาบอกให้กูตื้อเนมต่อ ทั้งหมดที่มึงทำก็แค่หวังให้เนมทะเลาะกับแฟนจะได้เลิกกัน มึงทำได้ทุกอย่างเพื่อให้มันเลิกกันแม้แต่เปิดทางให้กูปล้ำเนม มึงเถียงสิว่าไม่จริง”

“มึงคิดไกลเกินไปแล้วฟิวส์ ต่อให้กูเปิดโอกาสให้มึงทำจริงแต่กูไม่มีวันยอมให้มึงทำสำเร็จได้หรอก”

“นั่นสิ มึงจะได้รับบทเพื่อนแสนดีของเนม เนมจะได้เห็นใจมึงแล้วกลับไปคบกับมึงใหม่ไง”

“.....พูดอะไรกัน”กว่าผมจะหาเสียงตัวเองเจอ สิ่งที่พวกมันพูดกันก็ตีกันในหัวไปหมด....พูดอะไรกัน...คีย์ทำอะไรนะ.....คีย์เนี่ยนะ....ไม่จริงหรอก

“มึงคิดดีๆ นะเนม อย่าสับสน กูเองก็ไม่เคยรู้จนเมื่อคืนกูคุยกับไอ้จอห์นเลยรู้ว่ามันต่อยกับฟิวส์เพราะเรื่องนี้ กูเองก็ไม่เชื่อ ตอนเช้ากูแกล้งบอกคีย์ว่าจะโทรเรียกแฟนมึงมาเคลียร์จะได้มารับมึงกลับเพราะกูทนสภาพมึงไม่ไหว แต่คีย์มันห้ามไม่ให้กูทำ กูพยายามโทรแล้วแต่มันไม่ยอมให้กูโทรจนกูพูดเรื่องนี้ขึ้นมา คีย์บอกว่ามึงเป็นของมันคนเดียว ถ้ามันอยากให้เลิกกับใครมึงก็ต้องเลิก กูไม่รู้หรอกนะว่าระหว่างมึงสองคนมีสัญญาอะไรกันไว้ แต่กูว่าอย่างนี้มันไม่แฟร์ พี่โก้แกก็ดีนี่ ไม่เห็นมีปัญหาอะไร อาจทะเลาะกันบ้างแต่กูว่าปล่อยให้เป็นเรื่องของพวกมึงดีกว่ามีมือที่สามที่สี่เข้าไปยุ่งจริงมั้ย”

[KaorPaor]

มาแล้ว

ทำไม่คีย์เป็นงี่อะ

[G_wa]

“พวกมึงไม่มีใครเข้าใจเรื่องกูกับเนมหรอก เนมไปกับกู”คีย์กระตุกมือผมให้เดินตาม แต่...ขาผมมันก้าวไม่ออก คีย์พยายามดึงอีกแต่ผมก็ยังยื้อตัวเองไว้ที่เดิม ไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองใคร....ไม่เข้าใจ....คีย์...ทำจริงเหรอ

“....เนม”

“.........คีย์....เนม....เนมขออยู่คนเดียวก่อนได้มั้ย.....เนมงง พวกนี้พูดอะไรกัน แล้วคีย์...เนม.....ไม่เข้าใจ ขอ...ขออยู่คนเดียว เนมสัญญาจะไม่เข้าข้างใครและจะไปคุยกับคีย์แน่ๆ แต่ตอนนี้....ปล่อยเนมอยู่คนเดียวก่อนนะ”ผมพยายามบิดข้อมือออกจากมือคีย์ที่ยังกำแน่นไม่ปล่อยและเหมือนจะบีบแรงมากขึ้น เสียงคีย์เรียกชื่อผมซ้ำๆ หลายครั้งก่อนจะค่อยๆ คลายมือออกแต่ยังไม่ขยับไปไหน

“...เนม.....คีย์ไม่โกหกเนมแน่นอน เนม...อย่าทิ้งคีย์นะ”

“...ไม่ทิ้งหรอก ขอเนมคิดอะไรก่อนแล้วเนมจะไปหาคีย์ที่ห้องนะ ไปรอที่ห้องก่อน....นะ”เสียงทุกอย่างมันเงียบสนิท มืออุ่นๆ วางลงบนหัวก่อนตีเบาๆ สองสามครั้ง คีย์ค่อยๆ เดินจากไป เสียงรถมอเตอร์ไซต์ห่างออกไปไกลแล้วป้องถึงได้เดินเข้ามาหา

“ไม่เป็นไรนะ”

“ป้องรู้เรื่องทั้งหมดใช่มั้ย”ผมจับชายเสื้อป้องที่ก้าวมายืนในระยะสายตา ไม่อยากมองหน้าคนอื่น ไม่อยากเห็นสายตาของความสงสารหรือสมเพช เพราะถ้ามีสายตาแบบนั้น มันคงหมายถึงผมถูกรังแก....แต่...จากใครกันล่ะ....จากคีย์งั้นเหรอ

“อืม ตอนมึงโทรมากูกำลังคุยกับจอห์นเลยไม่รับโทรศัพท์”

“พาเนมกลับห้องก่อน...ไปคุยกันที่ห้องป้อง...ขอฟังจากป้องคนเดียวนะ”ผมพูดกับป้อง แต่คนอื่นก็คงได้ยินนั่นแหละ พวกนั้นบอกลาโดยทิ้งท้ายไว้ว่าถ้าอยากรู้อะไรเพิ่มก็โทรมาคุยได้ ไม่ต้องมาเจอกันก็ได้ ป้องพาผมมาที่ห้องตัวเอง ผมเดินไปทิ้งตัวลงบนเตียง ดึงผ้าห่มคลุมทั้งตัวปล่อยให้ป้องเดินทำอะไรกุกกักในห้องสักพักจนเงียบสนิท มันเดินมานั่งข้างๆ เอามือแตะหัวผ่านผ้าห่ม

“หลับเหรอวะ”

“เปล่า....เล่ามาสิ”

“ตอนที่กินเลี้ยงกันกูเดินไปเข้าห้องน้ำแล้วเจอไอ้จอห์น มันเข้ามาถามว่ามึงจะเลิกกับแฟนมาคบคีย์มันเหรอ กูก็บอกว่าเปล่า มันเลยพูดทำนองว่านึกว่ามึงเสร็จคีย์ซะแล้ว แต่คงอีกไม่นานอะไรทำนองนี้ กูเลยด่ามันไปว่าทำไมพูดถึงคีย์มันแบบนั้น กูรู้ว่าพวกมันมีเรื่องกันแต่อย่ามาด่าคีย์แบบนี้ มันไม่ดี ไอ้เหี้ยจอนห์นแม่งเสือกหัวเราะเลยเกือบต่อยกัน ดีว่าฟิวส์มาเจอก็เลยลากไปนอกร้าน พอรู้ว่าจะตีกันเพราะอะไรฟิวส์มันเลยเล่าให้ฟัง ฟิวส์บอกว่ามันชอบมึง แต่เรื่องนี้หลายๆ คนก็มองออกใช่มั้ย แต่ที่จริงคือคีย์มันไปพูดกับจอห์นก่อนว่าฟิวส์ชอบเนมจริงหรือเปล่า ถ้าจริงมันช่วยได้นะอะไรทำนองนี้ ฟิวส์มันก็เลยไปคุยกับคีย์ ที่เห็นสนิทๆ กันก็เพราะคุยเรื่องมึงเนี่ยแหละ ฟิวส์บอกว่าคีย์มันแทบจะเปิดคอร์สสอนวิธีจีบมึงเลย วิธีเอาใจทำยังไง ตีสนิทแบบไหนมึงถึงจะไม่ตื่นตูมไปก่อน แล้วก็เล่าเรื่องพี่โก้ให้ฟังว่าหลอกฟันมึง ทำให้มึงหลงแต่ไม่ได้รักมึงจริง หวังแอ้มเด็กอะไรแบบนั้นเพราะอายุก็ห่างกันเยอะด้วยไง แล้วเวลามึงทะเลาะกับพี่เขาทีไรแม่งชอบมานั่งดราม่าที่โต๊ะตลอด ฟิวส์แม่งเลยเชื่อดิว่าพี่โก้แม่งเลว จากแรกๆ ที่มันกะหยอดเล่นๆ เลยเอาจริง มึงก็เหมือนจะเล่นด้วยซะงั้น อันนี้กูยังคิดเลยว่าจริง มีช่วงนึงที่มึงสนิทกับมันมากจนหม่อนยังสงสัยเลยว่ามึงจะมีกิ๊กเหรอ ส่วนเรื่องที่บ้านมึงน่ะ ฟิวส์มันบอกว่าคีย์เป็นคนเปิดโอกาสให้มัน ตอนแรกมันกะกอดๆ ปลอบๆ ถ้ามึงโอนอ่อนก็ค่อยว่ากัน แล้วมึงเสือกอ่อนจริงไงมันเลยหวังแอ้ม โชคดีที่แฟนมึงมาเจอพอดี ตอนนี้แหละที่ฟิวส์มันเริ่มสงสัย เพราะถ้าคนคิดจะหลอกเด็กจริงๆ น่าจะปิดผู้ใหญ่ปิดตัวหน่อย แต่นี่บุกถึงบ้านแล้วพ่อแม่ทั้งมึงทั้งพี่เขาก็ไปเยี่ยมที่โรงพยาบาลด้วยนี่ มันเลยเห็นว่าครอบครัวน่าจะสนิทกัน น่าจะไม่หลอกอะไรมึงแบบนั้น แต่คีย์ก็ไปเป่าหูอีกว่าผู้ใหญ่ไม่รู้อะไร เห็นภายนอกว่าดีแต่จริงๆ น่ะไม่ได้รักมึงจริง ทำให้มึงเสียใจหลายครั้ง มันเลยลังเลอีก แต่ฟิวส์มันก็รักมึงจริงไง เลยเหมือนยอมๆ เออออตามแม่งไปให้ตัวเองมีกำลังใจ แต่ช่วงปิดเทอมห่างๆ กันเหมือนฟิวส์มันคิดได้มั้ง ก็ทำใจว่าคงอด แต่อยากตื้อนิดๆ เห็นว่าตามมึงแรกๆ เหมือนกันนี่ จนวันที่มันต่อยกับไอ้คีย์นั่นแหละ คือฟิวส์มันตัดใจแล้ว แต่อยากเป็นเพื่อนกันไว้ไง แต่คีย์กันเสือกจะยุต่อ ทำนองว่าจะนัดเมากันที่บ้านหรือที่ห้องใครก็ได้ แล้วเปิดโอกาสเคลียร์กันซะ แต่ฟิวส์มันบอกนะว่าคีย์พูดทำนองว่าถ้าเนมเมาเดี๋ยวทุกอย่างก็ง่ายเอง มันจัดการให้อะไรทำนองนี้ ฟิวส์มันเลยทะแม่งๆ ไง อยู่ดีๆ เปิดทางให้ปล้ำมึงทำไม มันไม่ใช่แล้วก็เลยเถียงกัน คีย์มันคงน็อตหลุดน่ะเลยด่าฟิวส์ไปว่ามันไม่มีน้ำยา รู้งี้มันหาคนอื่นดีกว่าอะไรทำนองนี้...เฮ้อ.....กูพูดตรงๆ นะเนมว่ากูฟังแล้วกูไม่เชื่อเลยจริงๆ กูเลยกรอกเหล้าตัวเองจนเมาแม่งเลย เชื่อไม่ลงว่ะ นี่คีย์นะเว้ย เพื่อนกันนะ มันอาจจะทำตัวนอกลู่นอกทางบ้างแต่กับเพื่อนแม่งมันดีตลอดโดยเฉพาะกับมึง ไอ้จอห์นแม่งเลยแนะว่าช่วงนี้มึงทะเลาะกับแฟนใช่มั้ย ให้ลองบอกคีย์ว่าช่วยกันทำให้ดีกันอะไรแบบนี้ดู ถ้าคีย์ทำตามก็โอเค แต่ถ้าไม่ทำตามก็ใช่แล้วล่ะ แม่งอยากให้มึงเลิกกับพี่โก้แน่นอน”

“มึงก็เลยบอกคีย์ว่าจะโทรหาพี่โก้...แล้วมันไม่ยอม ก็เลยต่อยกัน”

“เออ...กูต่อยมันก่อนเพราะโมโหน่ะ กูไม่อยากเชื่อไอ้เหี้ยจอห์นจริงๆ นะ แต่ที่มันบอกเสือกจริงเลยอดไม่ไหว ไอ้จอห์นมันไม่ได้คิดแง่ดีกับมึงหรอกนะ มันรู้ว่ามึงกับคีย์เคยคบกัน ก็อย่างรู้ๆ ว่าเดากันได้ว่ามึงกับคีย์ต้องเคยมีอะไรกัน แล้วพอคีย์แม่งเหมือนเสนอมึงให้ฟิวส์ไอ้จอห์นเลยคิดเล่นๆ ว่ามันจะต่อคิวฟิวส์เอง หรือแอบนอกรอบเองถ้ามึงเปิดโอกาสน่ะนะ แม่งเหี้ย! เสือกคิดว่าเพื่อนกูง่าย ตอนมันพูดเกือบต่อยกันไปที ดีว่ามันบอกว่าตอนนี้ไม่คิดแล้ว ไม่อยากนอนหยอดน้ำข้าวต้มแบบไอ้ฟิวส์”

“....แล้วมึงเชื่อที่ฟิวส์เล่าเหรอ”

“......ครึ่งๆ ว่ะ ไม่รู้สิ กูรู้สึกได้ว่าคีย์รักมึงมากนะเนม รักมากกว่าเพื่อน และมึงก็รักมัน แต่มึงรักพี่โก้มากกว่า และน่าจะมากกว่าเยอะด้วย ถ้ามึงจะกลับไปคบกับคีย์กูไม่มีปัญหาเลยนะ พวกมึงก็เหมาะสมกันดี แต่ถ้าจะเลิกกับพี่โก้ กูก็ไม่อยากให้เป็นฝีมือคีย์มันว่ะ ไม่อยากให้เพื่อนตัวเองเป็นตัวร้ายเลยจริงๆ กูอาจจะเสือกไปยุ่งเรื่องคนอื่นมากไป ถ้ามึงจะคบกับคีย์ก็คิดซะว่ากูเป็นผู้ผดุงความยุติธรรมของโลกแล้วกัน”

“ไม่ต้องพยายามฮาเลย กูเครียดอยู่”ผมเปิดผ้าห่มมาด่ามันแล้วคลุมไว้เหมือนเดิม นอนคิดทบทวนเรื่องที่ได้ฟัง....เหมือนหัวผมจะตื้อๆ มันคิดอะไรไม่ออก....หรืออาจเพราะไม่อยากคิดอะไรแล้วก็ได้

“กูถามมึงได้มั้ยว่ามึงทะเลาะอะไรกับพี่โก้”

“....กูเพิ่งรู้ว่าพี่เขาเคยชอบเพื่อนสนิทตัวเอง แล้วก็เป็นเจ้าของห้องคนเก่าที่กูอยู่ตอนนี้ด้วย”ผมตัดสินใจเล่าให้ป้องฟัง อยากเล่านานแล้วแต่ไม่สบโอกาสสักที

“แล้วไงวะ มึงก็บอกเองนี่ว่าเคยชอบ ตอนนี้ก็คบกับมึงแล้วนี่ ห้องนั้นก็เป็นของมึง มึงชนะไง คิดงี้ดิ ไม่เห็นต้องเครียด”

“มึงไม่เข้าใจ พี่โก้น่ะเป็นพวก...ใจแข็งมั้ง ถ้าลองฝังใจกับอะไรหรือใครแล้วก็จะไม่เปลี่ยน แล้วจะเป็นอย่างนั้นตลอด กูเคยเสียใจเพราะรู้ว่าพี่โก้ชอบเพื่อนสนิทคนนึง และคิดมาตลอดว่าที่คบกูครั้งแรกก็เพราะกูเหมือนคนนั้น...กูเพิ่งจะทำใจได้ไม่นาน เพราะไปรู้มาว่าตลอดเวลาที่เลิกกันพี่โก้ไม่เคยลืมกู แล้วเก็บสมบัติส่วนตัวกูไว้ตลอด มันเหมือนว่าพี่เขารอกูอยู่ ทำให้กูรู้สึกผิดที่ไม่เคยคิดกลับมา กูพูดตรงๆ ว่าไม่เคยคิดกลับมาคบกันอีก ไม่เคยนึกถึง อาจจะมีบ้างเป็นบางครั้งแต่....พอกูเริ่มคบคีย์ คบคนอื่นๆ ก็พยายามลืมๆ ไป มันเหมือนฝังไว้จนลึกมา พยายามไม่ไปนึก แต่ทุกคนบอกกูว่าพี่โก้ไม่เคยมีแฟน กูเป็นคนแรกและคนเดียว เรื่องที่รู้มามันทำให้รู้สึกผิดและภูมิใจลึกๆ เป็นความเชื่อมั่นล่ะมั้ง หลักฐานมันมีให้ยืนยันแล้วไง เลยเชื่อว่าพี่โก้ไม่เคยมีใคร”

“แต่มึงดันไปรู้ว่าจริงๆ แล้วมี ใกล้ๆ ตัวด้วย”

“เออ....มันเหมือนสิ่งเดียวที่กูยึดเอาไว้เป็นกำลังใจตัวเองมันหายไป ทำให้กูสับสนไปหมด แต่พี่นิ้งเพื่อนสนิทพี่โก้เพิ่งมาคุยกับกูตอนมึงโทรหาน่ะ กูก็เริ่มคล้อยๆ ตามเหตุผลพี่นิ้ง แต่ตอนนี้เจอเรื่องคีย์เข้าไปอีกเรื่อง กูเริ่มงงแล้วเนี่ย”

“กูคงช่วยอะไรไม่ได้ว่ะ เรื่องพวกมึงสามคนมันเป็นเรื่องสมัยสงครามโลกทั้งนั้น กูยังไม่เกิดเลย เรื่องเก่าๆ แบบนั้นต่อให้มึงเล่ามากูคงรู้สึกร่วมอะไรไม่ไหว มึงค่อยๆ คิด ค่อยๆ เคลียร์ไปทีละเรื่องแล้วกัน กูรู้ว่าทั้งสองคนนั้นรอคำตอบจากมึงได้”

“อือ....มึงทำอะไรก็ทำเถอะ ขอกูนอนคิดเงียบๆ ก่อน มึนหัวว่ะ งง”ผมพลิกตัวหัวหน้าเข้ากำแพงห้อง ป้องลุกจากเตียงช้าๆ เสียงมันเปิดคอมพิวเตอร์เปิดโทรทัศน์ควบคู่กัน ผมพยายามปล่อยให้สมองโล่งๆ จะได้หยิบยกขึ้นมาคิดทีละเรื่องทีละประเด็น แต่มันทำไม่ได้ ผมคลำหาโทรศัพท์ตัวเองในกระเป๋ากางเกงมากดดู ยังไม่มีข้อความเข้าเลย พี่โก้เป็นยังไงบ้างไม่รู้ พี่นิ้งได้ไปเยี่ยมพี่โก้หรือเปล่า....ทำไมต้องเมาแล้วขับรถชนด้วย...ทำไมไม่ขับมาหาผมดีๆ ล่ะ แต่ก็นั่นล่ะ....ถ้าพี่โก้มา ผมจะทำยังไง....ผมนึกไม่ออกจริงๆ ถามว่าอยากเจอไหม อยากสิ อยากเจอมากๆ คิดถึงมาก แต่ถ้าเจอกันแล้วจะเป็นยังไง ผมกลับไปพร้อมพี่โก้ ไปอยู่ด้วยกันโดยกองปัญหาไว้เหมือนเดิม สักวันข้างหน้าก็ต้องเผลอเดินมาสะดุดมันอีก ผมยังไม่พร้อมจะกลับไป แต่....คิดถึงมากจริงๆ
ส่วนคีย์....คีย์ไม่เคยคิดร้ายกับผม เราร้องไห้ด้วยกันหัวเราะด้วยกันเพียงสองคนมาตลอด ในวันที่เรายังรักกันมาก...แต่มันถึงทางตัน คีย์เลือกที่จะปล่อยมือผมเพราะไม่อยากให้ผมเสียใจ แล้วคนๆ นี้น่ะเหรอจะทำร้ายผมได้ จะคิดร้ายๆ กับผมได้

“คีย์บอกเลิกกับกู...เราตกลงกันว่าจะไม่คบกันเป็นแฟนอีกต่อไป”ผมพูดออกมาให้ป้องฟัง สักพักมันก็เดินมานั่งข้างหลังเงียบๆ ปล่อยให้ผมได้พูดออกมา

“แรกๆ กูคบกับคีย์เพราะกำลังตัดใจจากพี่โก้ ที่จริงจะว่ากูเลวก็ได้ ตอนนั้นก็ยังไม่เลิกกับพี่โก้หรอก แต่เราทะเลาะกันบ่อย พี่โก้ต้องเรียนที่นี่แต่กูอยู่ที่นั่นคนเดียว คิดระแวงไปทุกอย่าง พี่โก้ไม่ค่อยมีเวลาให้อย่างที่กูต้องการ ส่วนคีย์เป็นเพื่อนสนิทที่สุด มันเป็นความใกล้ชิดมั้ง กูเลิกกับพี่โก้มาคบคีย์ เราทะเลาะกันบ่อยแต่ก็ดีกันทุกครั้ง จนมีคีย์นอกใจกูไปยุ่งกับคนอื่นแล้วกูจับได้ ความจริงจะคืนดีกันก็ได้แต่เราตกลงเลิกกันเพื่อลองศึกษาคนอื่นบ้าง กูก็คบอื่นเรื่อยๆ คบไม่นานก็เลิก แล้วก็มาคบคีย์ใหม่ เราเข้าใจกันมากกว่าเดิม ทะเลาะกันน้อยลง ปัญหาเดิมๆ มันมี แต่ไม่รู้สิ กูจำได้ว่าตอนนั้นมีความสุขมาก สนุกกันมาก รักกันมาก แต่ทุกอย่างต้องจบ...เพราะพ่อคีย์จับได้ บ้านคีย์ก็รู้นะว่ากูกับคีย์เป็นอะไรกัน แต่พ่อคีย์ปกติอยู่จีนไม่ค่อยกลับ บ้านนั้นเป็นครอบครัวคนจีนเข้มๆ คีย์เป็นลูกคนเล็กก็จริงแต่ว่าแม่คีย์เป็นภรรยาคนปัจจุบัน อืมมม...ไงดีล่ะ พ่อคีย์มีเมียหลายคนน่ะ พี่คีย์เป็นลูกของภรรยาคนก่อนแล้วพี่คีย์ก็เหมือนจะแยกตัวไปแล้ว ไม่ทำงานที่ของบ้าน แต่คีย์ต้องทำตามคำสั่งแม่ ปกติพ่อแม่มันก็ไม่ค่อยได้มาดูแลมันหรอก มีแต่พี่มันคอยดูแล แต่คีย์มันรักแม่มาก แม่มันขอไว้ จะทำตัวยังไงแม่มันไม่ว่า แต่เรียนจบต้องไปทำงานที่โน่นด้วยกัน แต่งงานมีลูก ถ้าหาไม่ได้แม่มันจะหาให้ คงมองๆ ไว้แล้วมั้ง ช่วงนั้นคีย์มันเครียดมาก พ่อมันตีจนเข้าโรงพยาบาลเลย แม่มันก็บินมาดูแล มันเกือบต้องไปอยู่จีนแล้วแต่พี่มันขอไว้เพราะสงสารน้อง เมื่อก่อนกูคิดว่าเรื่องแบบนี้มีแต่ในละคร พอมาเจอจริงๆ แม่งขำไม่ออกว่ะ พวกญาติๆ มันอยู่จีนกันเกือบหมด อยู่นี่มันจะมั่วยังไงก็ได้ ทำตัวเหี้ยแค่ไหนตามสบาย แต่เรียนจบเมื่อไรชีวิตมันก็ต้องยกให้คนอื่นแล้ว แรกๆ กูทำใจไม่ได้เลยนะ ไม่อยากเลิกเลย แต่สงสารมัน แล้วแม่มันก็ไม่ค่อยชอบกูด้วย เจอหน้าก็ด่า คีย์มันสงสารกูเนี่ยแหละ เลยบอกเลิกกูซะงั้น....มันเจ็บมาก แต่สงสารมันมากกว่า กูไม่รู้หรอกนะว่าคีย์จะเป็นยังไงในสายตาคนอื่น แต่สำหรับกูมันดีเสมอ และไม่เคยคิดร้ายกับกูจริงๆ ที่ฟิวส์บอกว่าคีย์เปิดทางให้มันทำอะไรกู กูบอกตามตรงว่าไม่เชื่อ ต่อให้เปิดทางจริงคีย์ก็คงไม่ปล่อยให้ฟิวส์ทำอะไรได้หรอก”

“อืม.....กูก็คิดว่างั้น มันคงเข้าไปช่วยมึงก่อน”

“แต่ถ้าเป็นอย่างนั้น ก็สมกับที่ฟิวส์มันโกรธ ก็ทำเหมือนหลอกใช้ให้มันเป็นผู้ร้ายเลยนี่”

“ใช่ ฟิวส์มันก็คิดอย่างนี้ กูรู้นะว่ามึงกับคีย์ผูกพันกันมาก คงมีอะไรหลายๆ เรื่องกูยังไม่รู้ มึงคงต้องหาคำตอบเองแล้วล่ะว่าจะทำยังไงต่อไป กูคงไม่เข้าไปยุ่งอีก แค่ทำให้มึงได้รู้เรื่องจริงๆ ทุกอย่างก็เกินพอแล้ว ทีเหลือมึงต้องตัดสินใจเอง”

“อือ.....ค่อยคิดแล้วกัน ขอนอนก่อน คิดจนปวดหัวแล้วเนี่ย ทั้งเรื่องพี่โก้ทั้งเรื่องคีย์ ไม่มีเรื่องง่ายๆ มาให้คิดบ้างหรือไง”ป้องตบหัวผมแล้วเดินหัวเราะกลับไปที่เดิม ผมนอนนิ่งคิดถึงสิ่งทีตัวเองเพิ่งพูดไป คิดถึงคำพูดป้อง นี่คือทั้งหมด....ที่ผมต้องรู้แล้วหรือยัง ยังมีอะไรที่ต้องรู้อีกหรือเปล่า เรื่องที่อยากคุยให้ใครสักคนฟังก็พูดกับป้องไปแล้ว ผมไม่รู้ว่าตัวเองเด็กไปหรือโตพอสำหรับปัญหายากๆ พวกนี้หรือยัง แต่มันก็ปฏิเสธไม่ได้เพราะเรื่องทั้งหมดเป็นปัญหาของผมคนเดียว เพียงแต่ว่าตอนนี้....ผมอยากให้มีใครมาอยู่ข้างๆ คอยเป็นที่ปรึกษา แนะแนวทางที่ถูกต้อง ที่ต้องทำ.....อยากให้พี่โก้มาอยู่ตรงนี้จัง


ผมเคลิ้มหลับไปงีบหนึ่ง ตื่นมาตอนได้ยินเสียงกุกกุกตรงประตูห้อง มองไปเห็นป้องกำลังใส่รองเท้าเหมือนจะออกไปข้างนอก

“ตื่นแล้วเหรอมึง กินอะไรมั้ยจะไปซื้อข้าว”

“อะไรก็ได้ หิวมาก”ผมลุกขึ้นนั่งขยี้ผมตัวเองที่ชี้ฟูไม่เป็นทรง มันยาวมากจนน่ารำคาญแล้ว ป้องโบกมือให้ก่อนปิดประตู ผมลุกไปอาบน้ำก่อนจะออกมาค้นเสื้อผ้ามันมาใส่ หลับไปนานเองแต่ทำไมหิวก็ไม่รู้ หยิบจานช้อนส้อมมาวางรอแต่เจ้าของห้องก็ยังไม่กลับมา ผมหยิบโทรศัพท์ตัวเองมาดูอีกครั้ง เป็นอาการซ้ำซ้อนที่ทำตั้งแต่ออกจากห้องพี่โก้ เช็คข้อความเช็คสายเข้า คราวนี้ไม่ผิดหวัง มีข้อความเข้า....เป็นคำที่......ทำให้จุกเหมือนโดนต่อยยอดอก แต่ทำไมปากถึงฉีกยิ้มได้กว้างและน้ำตาไหลได้พร้อมๆ กันก็ไม่รู้

’คิดถึง....พี่ไปรับนะ’

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

เสียงเคาะประตูดึงสติออกจากโหมดซาบซึ้ง ผมแทบจะหยิบหมอนปาใส่ประตู ก็ห้องของมันเองจะเคาะทำไม...หรือว่าไม่ใช่ป้อง อาจเป็นคีย์มาตามผมที่นี่ก็ได้ แต่...ผมยังไม่อยากคุยกับคีย์นี่นา ผมลุกขึ้นมองรอบๆ ห้องลังเลว่าจะไปเปิดประตูหรือไปแง้มดูที่หน้าต่างข้างประตูก่อนดี แต่ถ้าแง้มดูคนข้างนอกก็จะเห็นหน้าผมได้ ผมมองโทรศัพท์ตัวเอง โทรไปหาป้องน่าจะดีที่สุด ถ้าเป็นมันจะได้ด่า แต่ถ้าไม่ใช่จะได้บอกให้มันรีบกลับมา แต่ยังไม่ทันจะได้กดเบอร์โทรเสียงไขกุญแขที่ลูกบิดประตูก็ดังขึ้น ผมถอนใจจนตัวแทบทรุดไปกอง

“เคาะทำแมวอะไรของมึงไอ้ป้อง มีกุญแจก็ไม่ไขเข้ามาแต่แรก ทำกูหลอนหมด”ผมนั่งลงบนพื้นด่ามันตั้งแต่ตัวมันยังไม่ก้าวออกมาให้เห็น แต่พอเห็นคนที่เปิดประตูเข้ามาเท่านั้นล่ะ.....

“......พี่โก้”

“.........พี่...มารับ”พี่โก้ยืนอยู่หน้าประตู ไม่ก้าวเท้าเข้ามาในห้อง พุดเหมือนขออนุญาต หรือ...ขอร้อง.....ขอร้องผม

“.........”ผมนั่งจ้องพี่โก้นิ่ง พยายามใช้สายตาสำรวจร่างกายว่ามีตรงไหนบาดเจ็บหรือเปล่า แต่ก็ไม่มี ทุกอย่างดูปกติ ยกเว้นใบหน้าที่ค่อนข้างโทรม ผมยุ่งนิดหน่อย ขอบตาดำคล้ำและเหมือนจะผอมลง....ไม่ต่างจากผมเลย ยกเว้นอาการตาบวมที่พี่โก้ไม่มี

“....พี่คิดถึงเนม....กลับไปกับพี่นะ”ตาผมจ้องประสานกับคนพูด พยายามตั้งสติฟังทุกคำก่อนสติจะหลุดไปพร้อมๆ น้ำตาที่ทะลักออกมาไม่หยุด

“ฮือๆๆๆ ทำไมมาช้าจัง ฮือๆๆ พี่โก้!!”

“พี่ขอโทษ”พี่โก้พุ่งเข้ามารวบตัวผมเข้าไปกอด ผมทั้งกอดรอบไหล่แน่นๆ ทั้งทุบเป็นบางจังหวะ ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ก่อนนี้ไม่อยากให้มาเพราะยังไม่อยากเจอ ไม่อยากไปหาเพราะไม่พร้อมคุย แต่ ณ วินาทีที่เห็นหน้าได้สบตากัน ไม่จำเป็นต้องพูดอะไรออกมาด้วยซ้ำ ผมก็พร้อมจะทำทุกอย่างที่พี่ต้องการแล้ว...มันเป็นอย่างนี้เสมอ ผมเบื่อตัวเองที่รักพี่ขนาดนี้ เบื่อตัวเองที่วันหน้าเราอาจทะเลาะกันแบบเดิมอีก แต่...ก็ไม่เคยเลิกรักพี่ได้เลย ไม่เคย....จริงๆ

“พี่โก้บ้า ฮือๆๆ บอกว่าอย่ามาไง ฮึก ทำไมไม่ฟัง ฮือๆๆ”

“ขอโทษ......แต่พี่ไม่อยากรอแล้ว”

[rainiefonnie]

พี่โก้มารับเนมแล้ว

[จุ๊บจิ๊บจ๊ะจ๋า]

หนูเนมรักพี่โก้ให้มากๆนะลูก เลิกคิดถึงอดีตได้แล้ว อย่าลืมสิว่าปัจจุบันเราอยู่กับพี่โก้แล้ว รักษาพี่โก้ให้ดีดีสิ ทำตัวน่ารักๆให้พี่โก้มันหลงหัวปักหัวปำไปเลย

[Malemauve]

  :katai2-1:พี่โก้มารับแล้ว

[KaorPaor]

ในที่สุดก็ได้กลับมาเจอชะที

[maru]

คีย์ร้ายนะเนี่ย คีย์ที่จริงก็คงรักเนมอยู่นั่นแหละ ที่แรก ๆ ยังวางเฉยได้อยู่ตอนเนมคุยกับคนอื่นก็เพราะรู้ว่าเนมไม่ได้รักพวกนั้น แต่พอมาถึงโก้ คีย์คงรู้ได้ว่าเนมรักโก้จริง ๆ และรักมากกว่าคีย์ด้วย คีย์ก้เลยทนไม่ได้สินะนั่นถึงทำเรื่องแบบนั้น

[aorpp]

อ่านตอนนี้แล้วหัวใจเรากระดอนออกไปเต้นระบำฮาวาย
อ๊ายยยย ฟินอ่ะ ดีใจอกฟูบาน 360 องศา (ทำมือประกอบ)
+1 

[www.maxdevil]

เจอกันแล้วก็รีบ ๆ เคลียร์ๆ กันให้เรียบร้อยน่ะ

[Tassanee]

อ๊ากกกกกกกกก  ผ่านมรสุมไปสักทีนะน้อง  สู้ๆจ้า

[envylover]

ทำไมมาช้าจัง บ้างล่ะ อย่ามา บ้างล่ะ ตกลงน้องเนมจะเอายังไงกันแน่ สับสนในตัวเองเหรอจ้ะ แต่แบบนี้ดีแล้ว ให้พี่โก้บอกเลยว่าคีย์รับโทรศัพท์แล้วพูดอะไรบ้าง ... เคลียร์ๆกันไป จะได้หมดเรื่องคาใจซักที หน่วงจนจะเหนี่ยวแล้ว ...โฮกกกก คิดถึงพี่โก้ที่สุด

ใกล้จบรึยังเนี่ย หรือมันจะมีมาม่าต่ออีกชาม...ลุ้นเป็นบ้าเลยอ่า

[JAROEN]

  พี่โก้ มารับแล้ว

[TIKA_n]

  โฮ ดีใจจนน้ำตาไหล ในที่สุดพี่โก้ก็มารับเนมแล้ว "พี่คิดถึงเนม...กลับไปกับพี่นะ" ยอดมากพี่โก้ พี่โก้น่ารักที่สุด คงได้รับความร่วมมือจากป้องสิน้า  ปรับความเข้าใจกันให้ดี ๆ เปิดใจคุยกันให้มันหมดเปลือกไปเลย อย่าอมพะนำแล้วค่อย ๆ เปิดเผยที่ละเรื่องอีกน้า เดี๋ยวมันก็ซ้ำรอยเดิมอีกอ่ะ 
ตอนนี้ต้องยกความดีความชอบให้ป้องเพื่อนที่แสนดีจริง ๆ คนแบบพี่นิ้งกับป้องนี่ใครได้เป็นเพื่อนช่างเป็นคนโชคดีมาก ๆ เลย
เรื่องคีย์ ฟิวส์ กลับตาลปัตรไปซะหมด ฟิวส์ กลายเป็นผู้ร้ายอยู่คนเดียวขณะที่คนชักใยเบื้องหลังกลับรอยนวล เฮ้อ  รู้ว่ารักเนม แต่ทำขนาดนี้มันมากเกินไปมั้ยคีย์ เล่นกับความรู้สึกคนอื่นนี่มันแย่มาก ๆ เลยนะ

ในเมื่อพี่โก้พยายามที่จะทำตามใจตัวเองต้องการแล้ว ก็ขอให้เนมพยายามที่จะเข้าใจพี่โก้ให้มากขึ้นกว่านี้ด้วย ต่างฝ่ายต่างก็ต้องปรับตัว ถ้าให้อีกคนพยายามอยู่แค่คนเดียว มันไม่ยุติธรรมหรอกนะ ว่ามั้ย
ขอตอนหวาน ๆ ของคู่นี้แบบเคลียร์ ๆ ซะทีเถอะน้า 

[ruby]

เฮ้อลุ้นจนเหนื่อย ขอบคุณนะค่ะที่ทำให้
คืนนี้นอนหลับฝันดี

[pae666]

อ่านแล้วน้ำตาจะไหล >,< พี่โก้มารับเนมแล้ววววววว

ไอ้คีย์!!!!!! แอบเลวนะแก!!

[gonna.be]

โอ้ว เป็นมันลึกลับซับซ้อนซ่อนเงื่อนปวดกบาลดีแท้
คีย์ทำให้เรานึกถึงเพื่อนของพายเลย ทำไปเพราะรักมากจริงๆ
แต่ฟินตอนจบจังกองเชียร์พี่โก้
ขอบคุณที่พี่จีไม่ตัดจบตอนเปิดประตูมาเจอโก้
ไม่งั้นอาจจะมีคนคลั่งได้ 
 

[jaijaY]

น้ำตาทะลักเหมือนน้องเนมเลย ดีใจจริงๆๆๆ 

[Alphas]

ขอหวานบ้างไรบ้าง ที่ผ่านมา เกิ้น

[maemix]

มาแล้วพี่โก้ มารับเนมแล้ว โล่งอกซะที
ขอบคุณป้องที่อยู่เป็นเพื่อนเนม น่ารักน่ะเรา

[naamsomm]

ตอนสุดท้าย
ขอปาดน้ำตาเบาๆ
พี่โก้ทนไม่ไหว  มารับแล้ว
สงสารเนมอ่ะ
ปัญหาเยอะเกินดี
กลับไปซบอกดีกว่า

[duckool]

 
ใกล้จบแล้วใช่ไม๊คะ

[comics_boy]

สงสารคีย์ด้วย

สงสารเนมด้วย

สงสารพี่โก้ด้วย

ป้องเป็นเพื่อนที่ดีมากๆ

[pemiko2012]

แอร๊กกกกกกกกกกกก
ในที่สุดพี่โก้ก็้มาซะที

 

ป้องเป็นเพื่อนที่ดีเลยทีเดียว เยี่ยมๆ

ขอให้เรื่องราวทุกอย่างเคลียร์ ไวๆ

[sugarrock]

ดีใจจัง พี่โก้ อย่าให้หนูเนมหนีไปอีกนะคะ
  

[Naenprin]

 

เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

เค้าได้เจอกัน ดีใจจังที่พี่โก้มารับเนมแล้ว

เรื่องของคีย์ไม่อยากจะเชื่อว่าคีย์จะเป็นคนแบบนั้น

แต่ก็มีเหตุผลในตัวมันเอง จะสงสารคีย์ดีไหมนะ

สันสนในตัวเองเหมือนกันะ 55555555555555555

ยังงัยก็เคลียร์กันให้ได้เร็วนะ ทุกคนเลย

[Joo onn]

พี่โก้กลับมาแล้วววววววววว

น้ำตาซึมเรยอ่า.   

[GimNgek]

ตอนหน้าขอหวานๆได้ไหมอ่ะ พี่จีขาาาาาาาาาา

[Gutjang]

พี่คิดถึงเนม กลับไปกับพี่นะ กรี๊ดดดดดด รักพี่โก้อ่ะ

รอจนใจจะขาดแล้ว

[shikyu3211]

เย้
กะลังจะได้กินข้าวแทนมาม่าแล้วนา