สวัสดีค่ะ ทุกคน...
รอบนี้หายไปเป็นเดือนๆ อีกแล้ว เริ่มรู้สึกว่าตัวเองอัพนิยายสองเรื่องเดือนละครั้ง
เหนื่อยไหมคะที่รอ Mercy ?
Mercy ก็อยากจะมาอัพทุกๆ วันให้ได้อ่านกันทุกๆ คืน นะคะ แต่ Mercy ก็มีงานประจำที่ต้องทำทุกวัน
(บางทีเสาร์อาทิตย์ก็ต้องทำ) งานของ Mercy จะมีช่วงยุ่งทุกๆ เดือน Mercy ก็พยายามที่จะมาต่อให้ได้เร็วที่สุดนะคะ
แต่มันก็ยังกินเวลาเกือบเดือนอยู่ดี ขอโทษด้วยนะคะ ไม่ได้ตั้งใจจะดองเลยค่ะ 
แต่ก็ขอบคุณหลายๆ คนที่แวะเวียนไปถามไถ่ที่เฟสบุคกันนะคะ 
มีเวลาว่างนิดหน่อยก็เลยเขียนบทสนทนาสั้นๆ ให้ได้อ่านกันขำๆ พอให้หายคิดถึงกันไปบ้างเนอะ
เอาล่ะเข้าเรื่องกันดีกว่าค่ะ... ตอนนี้ไอ้เจ้าสองตัวนี้ยังอยู่ที่เมลเบิร์นนะคะ แม่มันยังไม่มีเวลาซื้อตั๋วกลับให้มันสักทีฮ่าๆ
ขอบคุณทุกๆ เม้นท์ ทุกๆ คน ทุกๆ กำลังใจ ทั้งในนี้ และในเฟสฯ นะคะ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ
ปล. คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้นะจ๊ะ++++++++++++++++++++++++++++++
ตอนที่ 33
รุ่งเช้ากว่าเราสองคนจะลุกขึ้นจากเตียงได้ก็กินเวลาไปสิบโมงกว่า ผมตื่นก่อนไอ้พายเพราะโดนมันทับซะจนชาไปเป็นแถบๆ ยิ่งอากาศหนาวๆ แบบนี้ถ้าเลือดลมไม่ไหลเวียนอีกสักสองสามชั่วโมงสงสัยจะเป็นอัมพาตเอาง่ายๆ
“สรุปเราจะย้ายไปพักกันที่ไหนเนี่ยมึง อย่าให้มันแพงมากนะเว้ย กลับไปนี่กูทำงานร้องเพลงหน้ามืดแน่” ตอนนี้กำลังรอไอ้พายมันเก็บของอยู่ครับ ไอ้ห่านี่ของมันเยอะมาแค่วันเดียวก็รื้อนู่นนี่ออกมาและ พอจะย้ายเลยเก็บกันหน้ามืด นี่ยังดีนะที่มันยังไม่เริ่มช้อปฯ ยังไม่รู้เลยว่าจะโดนค่าน้ำหนักเกินไปเท่าไหร่
“มึงนี่ขี้บ่นนะ เมื่อเช้าตอนมึงลุกไปขี้น่ะกูโทรไปจองโรงแรมเรียบร้อยแล้ว มึงไม่ต้องห่วงหรอกว่าแพงหรือถูก เพราะยังไงมึงก็ต้องจ่ายอยู่ดี” กูไม่ได้ไปขี้โว้ย กูไปล้างหน้าแปรงฟันเฉยๆ ไอ้ห่า
“อ้าว พวกยูจะไปไหนกันเหรอ เพิ่งจะมาพักแค่คืนเดียวเอง หรือว่าจะไปเที่ยวเมืองอื่นต่อ” ไอ้ห่าราฟฝรั่งขี้นกที่มันตีซี้ไอ้พายเมื่อวานครับ โผล่มาได้จังหวะเลยนะมึง กูคิดว่าชาตินี้จะไม่ต้องเจอหน้ามึงอีกแล้วนะ ก็เมื่อเช้าตื่นมาผมไม่เห็นมันนอนที่เตียงแล้ว ในใจยังคิดดีใจอยู่เลยว่าจะได้ไม่ต้องเจอมันอีก ซวยจริงๆ เลยกู
“ไม่ได้ย้ายเมืองหรอกราฟ จะย้ายโรงแรมน่ะแฟนเราเขาอยากนอนด้วยกัน แบบนี้มันลำบากไปหน่อย” ไอ้พายมันพูดเร็วผมฟังไม่ออก แต่จับใจความตรงคำว่า My boyfriend แล้วมันชี้มาที่ผมนี่แหละ ยิ้มแก้มแตกเลยกู ดีใจอะครับที่มันบอกไอ้ฝรั่งนี่ไปว่าผมเป็นแฟนมัน
“อ่อ ผมเข้าใจ โชคดีนะแล้วถ้าผมไปเมืองไทยผมจะส่งอีเมลไปบอก Have a good Trip นะทั้งคู่” ไอ้ราฟเดินมาจับไม้จับมือกับผมแล้วก็ไอ้พาย ยิ้มให้อย่างเป็นมิตร เออจะว่าไปไอ้นี่มันก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรหรอกนะ จริงๆ แล้วมันคงจะไม่ได้จีบไอ้พายล่ะมั้ง ก็แหม แค่หึงไปก่อนเองครับ อาการปกติของคนมีแฟนน่ารักๆ นี่หว่า
“นี่มึง มึงไม่กลัวเขางงเหรอว่าทำไมมึงมีแฟนเป็นผู้ชายน่ะ ไปบอกเขาว่ากูเป็นบอยเฟรนด์เนี่ย” ผมกระซิบถามไอ้พายที่ตอนนี้กำลังล็อคกระเป๋าเดินทางใบโตของมันอยู่ ส่วนราฟมันก็กลับมาหยิบกล้องแล้วก็ออกไปแล้ว
“กระซิบทำเหี้ยอะไรไม่มีใครอยู่แล้วไอ้ควาย เขารู้ว่าเราเป็นแฟนกันตั้งแต่เมื่อวานแล้ว เขาถามกูก็เลยบอกเขาเองแหละ ก็สายตาท่าทางมึงน่ะมันหวงก้างกูซะออกนอกหน้าขนาดนั้น ต่อให้เป็นหมาก็ดูออก แล้วฝรั่งน่ะเรื่องแบบนี้เขาไม่ตกใจกันหรอก เขาข้ามผ่านเรื่องเพศที่สามที่สี่กันมานานแล้วล่ะมึง”
จุ๊บ!!!
“มึงน่ารักเนอะ” ผมชะโงกตัวข้ามกระเป๋าไปจุ๊บแก้มมันไปแรงๆ หนึ่งที ให้รางวัลกับความน่ารักของมันซะหน่อย ดีใจอะครับที่มันบอกคนอื่นว่าผมเป็นแฟนมัน มันพองฟูในอกอย่างบอกไม่ถูกฮะ น้ำเน่าเนอะกูเนี่ย
“มากไหม” ไอ้พายปิดกระเป๋าเสร็จก็นั่งเท้าคางเท้าแขนบนกระเป๋าใบโตของมัน ส่งยิ้มทะเล้นๆ ที่ไม่ค่อยได้เห็นเท่าไหร่นักมาให้ผม
“มากกกกกกก” ผมก็เลยทำท่าเดียวกับมันบ้าง เลยทำให้ตอนนี้หน้าเราอยู่ห่างกันไม่เกินสามนิ้ว
จุ๊บ!!!
“งั้นรักกูมากๆ นะ” แล้วช่องห่างระหว่างสามนิ้วก็หายไป เพราะไอ้พายมันยื่นหน้า เข้ามาจุ๊บปากผมเบาๆ เหมือนหยอกล้อ แต่หน้าตาท่าทางมันตอนนี้น่ารักมากๆ ครับ ยิ้มหวาน ตาใสแวววาวมีความสุข แล้วยิ่งประโยคน่ารักๆ ที่มันพูดออกมา จะให้ผมไม่รักมันไหวเหรอครับแบบนี้
“งั้นคืนนี้จะรักจนกว่าจะสลบกันไปเลยดีไหม? โอ๊ยๆๆ ไอ้พายยยย โอ๊ยยยย กูล้อเล่น ปล่อยหูกูก่อน เจ็บนะเว้ย โอ๊ยยยย” ล้อเล่นหน่อยเดียวเองไอ้ห่านี่ดึงหูผมสองข้างบิดไปมา ไม่ได้บิดเล่นๆ น่าเอ็นดูนะครับ มันบิดจริงเจ็บจริง
“จะหวานๆ ดีๆ สักหน่อย มึงก็หื่นไม่เลือกเวลาเลยนะไอ้เหี้ยนี่ ไปๆ เช็คเอ้าท์กันได้และ เดี๋ยวจะได้ออกไปหาไรกิน” โอ๋ๆ สงสัยจะงอน
“รักมึงที่สุดนะ” ผมรีบลุกขึ้นเดินไปกอดมันแล้วฟัดแก้มไปที ถ้าไม่รีบเดินไปง้อ พ่องอนกว่านี้ผมจะซวยหนัก แต่นี่มันคงไม่ได้งอนอะไรมากหรอกครับ เพราะแค่ผมไปบอกรักมันที่สุดมันก็ยิ้มออกแล้ว
ผมบอกรักมันบ่อยๆ ทุกๆ โอกาส และทุกๆ เวลาที่จะทำได้ ตื่นนอน ก่อนนอน หรือแม้แต่บางทีนั่งดูหนัง หรือฟังเพลงรักๆ ด้วยกัน ผมก็จะหันไปบอกรักมันตลอด ผมไม่ได้โรแมนติกหรือพระเอกอะไรหรอกนะครับ แต่ผมคิดว่า คนที่โหยหาความรัก และมีบาดแผลลึกมาก่อนอย่างไอ้พาย นอกจากการดูแลเอาใจใส่ และให้ความรักที่แท้จริงแล้ว การพูดว่ารักให้ได้ยินอยู่เสมอๆ ก็ช่วยย้ำเตือนและเติมเต็มร่องลึกของบาดแผลให้มันได้บ้าง ไม่ใช่ว่ากลัวมันจะไม่มั่นใจในการกระทำ แต่บางที การพูดย้ำ พูดคำหวานๆ ให้แก่กันบ้าง มันก็เหมือนน้ำหล่อเลี้ยงที่ช่วยรดให้หัวใจชุ่มฉ่ำสม่ำเสมอนะ
แล้วผมกับไอ้พายก็เดินไปโรงแรมใหม่กันครับ ถูกต้องฮะเดิน เดินเท้านี่แหละ เพราะไอ้พายบอกว่าโรงแรมใหม่อยู่ห่างจากที่เดิมไปแค่สามบล็อคถนน มันก็ไม่ไกลหรอกนะฮะ ถ้าคนที่เดินตัวปลิวมีแค่กระเป๋าหนังสะพายใส่ของกระจุ๊กกระจิ๊กใบเดียวแบบมัน แต่กับคนที่ต้องแบกเป้แบคแพคใบโต กับลากกระเป๋าเดินทางจัมโบ้ใบใหญ่ สามบล็อคก็เล่นเอาลิ้นห้อยอยู่เหมือนกัน ดีที่อากาศหนาวนะ ถ้าร้อนๆ อย่างบ้านเรา ผมคงเป็นลมไปตั้งแต่บล็อคแรกแล้ว
โรงแรมใหม่เป็นโรงแรมขนาดใหญ่ สี่ดาวครึ่งคืนละ 6,700 บาท แพงเหี้ยๆ ครับ มันโทรมาจองห้องดีลักซ์ซึ่งราคาถูกที่สุดแล้วนะ ห้องก็ไม่ได้กว้างขวางมากนัก แต่ก็มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน พร้อมเตียงคิงไซส์สีขาวที่นิ่มน่่านอน เออ กูยอมก็ได้วะ คืนนี้จะได้มีที่นอนสบายๆ แต่แม่งที่พักเมื่อคืนแค่คืนละ 1,000 เดียวเองนะ แอบงกเล็กๆ
พอเก็บของกันเสร็จผมกับมันก็ออกไปหาฟาสฟู้ดง่ายๆ กิน แล้วไอ้พายก็พาผมไปทัวร์ศิลปะ วันนี้มันบอกว่าจะเป็นวันทัวร์อาร์ตแกลอรี พรุ่งนี้จะเป็นคิวของมิวเซียม วันถัดไปก็จะยกให้เป็นวันของผม ที่จะไปร้านขายเครื่องดนตรี และไปนั่งฟังเทศกาลดนตรีแจ๊สในพาร์คกัน ส่วนสองวันสุดท้ายก่อนย้ายไปซิดนีย์ ก็จะเป็นวันช้อปปิ้งของมัน มันขอแบ่งเป็นช้อปฯ ที่ตลาดนัดศิลปะ มีของเก่ามือสองแนวๆ ที่อยู่ชานเมือง แล้วอีกวันค่อยกลับมาช้อปฯ ของแบรนด์ในเมืองกัน… ทำไมกูรู้สึกเหมือนโดนเอาเปรียบเลยวะ ของกูทำไมมีวันเดียวเองเนี่ย T^T
แต่ไปทัวร์แกลอรี่กับไอ้พายไม่ได้น่าเบื่ออย่างที่คิดนะครับ ไอ้พายเป็นไกด์ที่ดี มันคอยอธิบายขยายความนู่นนี่ให้ฟัง จนผมสนุกและมีอารมณ์ร่วมตามมันไปได้อย่างไม่น่าเชื่อ สรุปว่าวันนี้เรากินดื่มผลงานศิลปะไปได้สามแห่ง เย็นวันนี้ผมงอแงไม่อยากกินฟาสฟู้ดอีก ก็เลยจูงมือกันเข้าร้านอาหารไทยใกล้ๆ โรงแรม
ร้านนี้เป็นร้านค่อนข้างใหญ่ และมีดนตรีเล่นสด หน้าร้านมีโปสเตอร์โฆษณาวงดนตรีของไทยที่จะมาเล่นด้วยครับ มีหลายวงดังๆ เลยที่จะมาเยือนที่นี่
“สวัสดีค่ะ… สองท่านนะคะ… เอ๊ย!!! นี่พี่พาย กับพี่ริวใช่ไหมคะเนี่ย พี่พิมคะ พี่พิมมีนักร้องดังมาร้านเราค่ะพี่” น้องพนักงานเสิร์ฟ ที่ตอนแรกย้ิมทักทายเราเป็นภาษาอังกฤษ พอเธอเริ่มพินิจหน้าเราชัดๆ เธอก็คงคุ้นตาหลุดถามเป็นภาษาไทยออกมาเสียงดัง ก่อนจะรีบวิ่งกลับไปที่หน้าเค้าท์เตอร์คิดเงิน เรียกพี่ผู้หญิงที่อายุประมาณสักสี่สิบ ท่าทางจะเป็นผู้จัดการหรือเจ้าของร้าน ให้หันมาดูผมกับไอ้พาย เราสองคนก็ได้แต่มองหน้ากันแบบงงๆ เออนะ หนีมาถึงนี่แล้วยังเจอคนรู้จักอีกเว้ย
“สวัสดีค่ะ น้องริวกับน้องพาย ดีใจมากๆ เลยค่ะที่น้องสองคนมาทานข้าวที่ร้านเรา พี่ชื่อพี่พิมนะคะ เป็นเจ้าของร้านพิมนิยมนี้เองค่ะ โอ๊ย ไม่รู้จะพูดอะไรดี ตื่นเต้นมากค่ะ คือ… ยังไงล่ะ อย่าหาว่าพี่ฟื้นฝอยนะคะ คือเรื่องข่าวของน้องทั้งคู่น่ะค่ะ มันก็ดังมาถึงกลุ่มคนไทยที่นี่นะคะ พี่เองเป็นแฟนเพลงของน้องๆ จริงๆ ถ้าไม่เกิดเรื่องซะก่อนพี่ยังกะจะเชิญน้องมาเล่นคอนเสิร์ตที่ร้านเลยค่ะ แต่พี่ไม่แคร์เรื่องข่าวนะคะ พี่เห็นใจ และเอาใจช่วยน้องๆ ทั้งคู่ด้วยซ้ำ พี่ชอบมากๆ ที่น้องออกมาพูดตรงๆ แบบนี้ พี่นับถือและชื่นชมค่ะ”
“ขอบคุณพี่พิมมากเลยครับ พวกเราก็ดีใจที่มีคนเข้าใจเราสองคนครับ” ผมกับไอ้พายยกมือขึ้นไหว้ขอบคุณพี่พิมด้วยใจจริง ผมเอ่ยขอบคุณเธอด้วยความดีใจที่เจอคนที่เข้าใจเราอีกคน ขนาดแดนไกลขนาดนี้ ยังส่งใจเอาใจช่วยเราเลยครับ ดีจัง
“โอ๊ยคุณน้องขา เดี๋ยวนี้โลกมันหมุนไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว พี่ว่าหลายคนก็เปิดใจกว้างขึ้นนะคะ ส่วนไอ้พวกที่รับไม่ได้ รังเกียจอะไรแบบนี้ ก็ปล่อยเขาไปเถอะค่ะ พวกนี้มันมีปมมันถึงเกลียดพวกเพศที่สามมั้งคะ ฮ่าๆ… อุ๊ย ตายแล้วลืมไปเลยชวนคุยซะนาน มาค่ะๆ นั่งก่อนค่ะ โต๊ะนี้แล้วกันนะ วันนี้อยากทานอะไรสั่งเลยนะคะพี่เลี้ยงเอง”
“โอ๊ย ไม่ได้ครับพี่ พวกผมมาอุดหนุน อย่าให้ผมลำบากใจเลยครับ นะครับไม่ต้องเลี้ยงหรอก” ผมรีบปฏิเสธอย่างตกใจ พี่เขาดูอยากเลี้ยงข้าวเรามากๆ แต่ผมเกรงใจครับ อีกอย่างผมก็ไม่อยากให้ใครคิดว่า เอาความเป็นศิลปินมาใช้ทำนู่น ทำนั่นฟรี
“ไม่ได้เหมือนกันค่ะ พี่เป็นเจ้าบ้าน พี่ก็อยากเลี้ยงต้อนรับคนไทยกันเองแถมยังเป็นศิลปินด้วย ให้พี่เลี้ยงเถอะนะคะๆ … อืมเอาแบบนี้ดีกว่า น้องริวกับน้องพายเปิดมินิคอนเสิร์ตร้องเพลงในร้านพี่แทนได้ไหมคะ คืนนี้เลยก็ได้นะถ้าน้องๆ เตรียมตัวทัน” พี่พิมเธอยังคงไม่ลดละความพยายามที่จะเลี้ยงข้าวพวกผม
“ถ้าเป็นมินิคอนเสิร์ตเลยเกรงว่าจะไม่ได้นะครับพี่ เดี๋ยวทางค่ายว่าเอาครับ เพราะมันเป็นเรื่องสัญญาและก็ลิขสิทธิ์ด้วย แต่เอาเป็นว่า เดี๋ยวผมกับไอ้พายจะร้องเพลงด้วยกันเพลงนึงแล้วกันนะฮะ ได้ไหมครับ เออ แต่ผมรบกวนว่าอย่าถ่ายวิดีโอ หรือภาพเก็บไว้นะครับ พวกผมมาครั้งนี้มาเที่ยวกันเอง ไม่อยากเป็นข่าวเพิ่มอีก ขอร้องพี่พิมด้วยนะครับ”
“ยินดีเลยค่า พี่เข้าใจน้องๆ ค่ะ ดีใจจังเลย งั้นเดี๋ยวทานข้าวกันก่อนเลยนะคะ แล้วเดี๋ยวพร้อมเมื่อไหร่บอกพี่ได้เลยค่ะ จะใช้เครื่องดนตรีอะไรพี่มีหมดนะคะเลือกได้เลย เดี๋ยวพี่ขอตัวไปดูหลังร้านก่อนนะคะ” พี่พิมตาโตดีใจที่ผมตกลง ไอ้พายก็ตาโตตกใจเหมือนกันครับ แต่มันคงตกใจที่ผมบอกว่าจะร้องเพลงกับมัน
“ไอ้เหี้ย มึงตกปากรับคำพี่เขาไปไม่ถามกูก่อนเลยนะ กูไม่อยากร้องเพลงตอนนี้ มึงรับปากพี่เขาไปมึงก็ร้องเองแล้วกัน” อ้าวไอ้นี่งอแงและ
“มึงจะอะไรนักหนา นี่อาชีพมึงนะเว้ยร้องเพลงเนี่ย ได้ร้องเพลงที่ไม่ใช่เรื่องงานบ้างก็สนุกดีนะ แค่เพลงเดียวเอง ไม่อยากร้องคู่กับกูเหรอหะ” อ้อนๆ มันหน่อยครับไอ้พายมันเป็นคนปากร้ายแต่ใจดีนะ
“โว้ย แม่ง เออๆ ก็ได้ แต่กูขอเลือกเพลงเองนะ” มันหงุดหงิดเล็กน้อยแต่ก็ยอมผมครับ
“เรื่องเยอะนะมึงเนี่ย อ๊ะๆ อย่าตีกูนะ ถ้ามึงไม่อายกล้าตีกู กูจะจับมึงจูบปากโชว์คนเมลเบิร์นเนี่ยแหละ กูด้านนะมึง” ไอ้นี่บางทีต้องขู่กันบ้าง
“แล้วมึงคิดว่ากูอายเหรอ อย่าลืมนะเมื่อก่อนใครเก่งแต่ปาก” สาดดดด อย่ามารื้อฟื้นสิวะ กูอายเป็นนะเว้ย!!!
“เออๆ ยอมแล้วครับคุณเมีย กูมันเป็นผัวในเรือนเบี้ย เมียว่าอะไรก็ต้องยอม…โอ๊ย!!! จนได้นะมึง มึงนี่มันมือไวจริงๆ เลยว่ะ วันไหนไม่ได้ทำร้ายร่างกายกูเนี่ย มึงจะแดกข้าวไม่ลงใช่ไหม” สุดท้ายมันก็หยิกหมับเข้าที่เอว (หนาๆ) ของผมจนได้
“เออ มีผัวโรคจิตอย่างมึงก็ต้องใช้กำลังแบบนี้แหละ… ว่าแต่กูว่ามึงอ้วนขึ้นนะ หยิกไปนี่เนื้อเต็มๆ มือเลย ไอ้เหี้ยอ้วนเอ๊ย!!!!” โอ๊ยยยยย ปวดใจ อย่ามาเรียกกูอ้วนนะ ช่วงนี้มีแต่คนทัก ตอนก่อนมาเที่ยวก็อ่านกระทู้ในเว็บฯ วงตัวเอง มีน้องๆ หลายคนเข้ามาทักว่า ‘พี่ริวจ้ำม่ำขึ้นนะคะ’ ‘พี่ริวดูอวบอิ่มขึ้นนะ’ ‘พี่พายเลี้ยงดีแน่เลยพี่ริวถึงสมบูรณ์ขนาดนี้’ และอื่นๆ อีกมากมายในทำนองเดียวกัน ส่วนไอ้พวกปากมอมในวงผมอย่างไอ้เหี้ยแจ็ค มันพูดกับผมว่า ‘สรุปมึงโดนน้องพายเอาใช่ไหมเนี่ย ดูซิ๊ท้องแล้ว สามเดือนได้รึยังนะหลานอา’ ไอ้จัญไร!!!!! กูขอให้มึงโดนเอาบ้าง
“เมียกูเลี้ยงดีไง อ้วนๆ เต็มไม้เต็มมือมึงดี ไม่ชอบเหรอ”
“ดี อีกหน่อยกูจะแล่เนื้อมึงไปขาย สั่งอาหารสักทีสิกูหิวแล้ว” หึหึ เห็นไหมครับ มันด่าไปงั้นแหละ แต่ปากแม่งยิ้มไม่หุบเลย อยากหยิกแก้มมันจัง
ผมกับมันก็สั่งอาหารสามอย่างเป็นกับข้าวและก็ข้าวสวยคนละจาน รสชาติอาหารของร้านพี่พิมก็อร่อยดีครับ แต่ติดจะเป็นรสแบบฝรั่งกินซะหน่อย ไม่ค่อยเผ็ด ถูกใจไอ้พายมันแหละครับ เพราะมันไม่ทานเผ็ด ผมสั่งแกงเขียวหวานเนื้อ ไข่เจียว และผัดกะเพราไก่ แกงเขียวหวานเขาก็ใช้ถั่วลันเตาแทนมะเขือพวง ก็อร่อยไปอีกแบบครับ ไข่เจียวฟูนุ่มดี ส่วนผัดกะเพราก็ใส่ผักอื่นๆ ลงไปด้วย ทานกับข้าวหอมมะลิไทยร้อนๆ คิดถึงบ้านเลยครับ (เวอร์เนอะเพิ่งจะมาถึงสองวันเองกู)
ผมกับไอ้พายกินข้าวกันจนอิ่ม พี่เขาก็ยกบัวลอยไข่หวานมาให้ตบท้ายอีก แน่นเลยครับคราวนี้… ร้านอาหารพี่พิมคนเยอะพอสมควร ทั้งฝรั่งทั้งไทย ปะปนกันไป ตอนนี้สองทุ่มนิดๆ ผมหันไปถามไอ้พายว่าพร้อมไหม เพราะเห็นพี่พิมเดินออกมาส่งยิ้มให้ พี่เขาคงอยากให้เราร้องช่วงคนเยอะๆ นี่แหละครับ แต่แหม ก็เขินๆ เหมือนกันนะจะร้องเพลงไทยให้ฝรั่งฟังเนี่ย… พอไอ้พายบอกว่าพร้อม ผมก็เลยเดินไปหาพี่พิม บอกขอใช้แค่กีตาร์โปร่งตัวเดียว พี่พิมก็ชี้ไปที่มุมที่มีพื้นยกเป็นเวทีขนาดค่อนข้างกว้าง บนเวทีมีเครื่องดนตรีวางอยู่เกือบทุกอย่าง ทั้งกีตาร์โปร่ง กีตาร์ไฟฟ้า คาฮอง และเปียโนอัพไลท์ที่ตั้งติดชิดริมกำแพง
ผมเดินไปจูนๆ สายกีตาร์นิดหน่อย ลองดีดๆ ดูก็ใช้ได้ ผมเลยพยักหน้าให้ไอ้พายมาที่เวที ไอ้พายเดินมากระซิบบอกว่าจะร้องเพลงอะไร แล้วผมก็อดยิ้มออกมาไม่ได้กับเพลงที่มันเลือก ไม่รู้นะครับว่าหมายถึงใคร แต่ผมติ๊ต่างเอาแล้วกันว่ามันร้องให้ผม
“สวัสดีครับ พวกผมเป็นนักดนตรีจากเมืองไทยนะครับ พวกเรามาเที่ยวเมลเบิร์นเลยถือโอกาส มาเยี่ยมร้านพิมนิยม และก็มีเพลงเพราะๆ มาฝากกันเล็กน้อยครับ” ผมทักทายทุกคนเป็นภาษาไทย ก่อนที่ไอ้พายจะแปลเป็นภาษาอังกฤษตาม
“สวัสดีครับ ผมชื่อพายนะครับ แล้วมือกีตาร์นี่ชื่อริวฮะ วันนี้มีเพลงมาฝากครับ เพลงนี้ฮิตมากในประเทศไทย ใครเป็นคนไทยคงจะพอคุ้นหูอยู่บ้าง ผมอยากมอบเพลงนี้ให้ทุกคน สำหรับคนที่เจอใครสักคน ที่เข้ามาเปลี่ยนแปลงชีวิตเศร้าๆ ของคุณให้มีความสุข คนที่รักคุณจริง และทำทุกๆ อย่างแค่เพียงเพื่อจะได้เห็นรอยยิ้มของคุณ ยอมทุกอย่างเพื่อคุณ แล้วเขาเกิดมาเพื่อรอเจอคุณ แล้วคุณก็ได้เจอเขาแล้ว… ผมเองก็เจอเขาแล้วเหมือนกันครับ คนคนนั้นของผม”
สิ้นเสียงไอ้พาย ที่ทั้งพูดและแปล ผมแทบอยากจะวางกีตาร์แล้วเดินไปกอดมัน นี่เป็นครั้งแรกที่มันพูดถึงผมต่อหน้าคนเยอะๆ แบบนี้ ถึงมันจะไม่ได้เอ่ยชื่อ หรือบอกว่าเป็นใคร ผมก็รู้ว่ามันหมายถึงผม ก็แอบเขินๆ เหมือนกันนะครับ แต่มันมีความสุขมากกว่า นี่แหละครับหวานสุดในแบบของไอ้พายมันแล้วล่ะ
http://www.youtube.com/v/0APufZ6JCZQรู้ไหมว่ามันดียังไง และรู้ไหมว่าสุขใจเพียงใด
รู้ไหมว่าชีวิตเก่าๆ ของฉันนั้นเปลี่ยนไปเท่าไหร่
รู้ไหมว่าก่อนจะเจอเธอ รู้ไหมฉันเคยเป็นยังไง
รู้ไหมการที่ได้เจอเธอ นั้นช่างยิ่งใหญ่สักเท่าไหร่
เธอ เธอทั้งนั้นที่ทำ ให้ช่วงชีวิตของฉันน่าจดจำ ตั้งแต่ได้เจอเธอ
ไอ้พายมันร้องไป ก็ยิ้มไป ผมเองนั่งเล่นกีตาร์ไปก็ยิ้มไปเหมือนกันครับ
โลกที่เคยมองดูซึมเซา โลกที่มีแต่ความว่างเปล่า
ฟ้าทึมๆ และวันเศร้าๆ ไม่คิดว่าจะมีวันนี้ได้
เธอ เธอทั้งนั้นที่ทำ ให้ช่วงชีวิตของฉันน่าจดจำ ตั้งแต่ได้เจอเธอ
ขอบคุณสรวงสวรรค์ ให้เราได้เจอะกัน
ขอบคุณคนบนนั้น ที่ทำให้ฉันได้พบเธอ
ขอบคุณทุกเรื่องราว
ต้นเหตุที่ในวันนี้ฉันนั้นได้เจอ เธอ (สุดที่รัก)
แล้วไอ้พายก็หันมาหาผม พยักหน้าเหมือนให้ผมร้องต่อ ผมก็ร้องซ้ำอีกครั้งนึง
รู้ไหมว่ามันดียังไง และรู้ไหมว่าสุขใจเพียงใด
รู้ไหมว่าชีวิตเก่าๆ ของฉันนั้นเปลี่ยนไปเท่าไหร่
รู้ไหมว่าก่อนจะเจอเธอ รู้ไหมฉันเคยเป็นยังไง
รู้ไหมการที่ได้เจอเธอ นั้นช่างยิ่งใหญ่สักเท่าไหร่
เธอ เธอทั้งนั้นที่ทำ ให้ช่วงชีวิตของฉันน่าจดจำ ตั้งแต่ได้เจอเธอ
ขอบคุณสรวงสวรรค์ ให้เราได้เจอะกัน
ขอบคุณคนบนนั้น ที่ทำให้ฉันได้พบเธอ
ขอบคุณทุกเรื่องราว
ต้นเหตุที่ในวันนี้ฉันนั้นได้เจอ เธอ (สุดที่รัก)
เสียงผมขาดๆ หายๆ ในช่วงสุดท้าย ไม่ใช่เพราะอ่อนซ้อม แต่น้ำตาผมดันไหล ไอ้พายเห็นผมร้องไห้ ก็เดินเข้ามายืนใกล้ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นโยกหัวผมเบาๆ แล้วก็ยืนกอดคอผมเอาไว้ พร้อมทั้งร้องท่อนสุดท้ายด้วยกัน
ขอบคุณสรวงสวรรค์ ให้เราได้เจอะกัน
ขอบคุณคนบนนั้น ที่ทำให้ฉันได้พบเธอ
ขอบคุณทุกเรื่องราว
ต้นเหตุที่ในวันนี้ฉันนั้นได้เจอ เธอ (สุดที่รัก)
หูผมได้ยินเสียงปรบมือเป่าปากเชียร์และร้องเรียกชื่อเราสองคนดังมาจากกลุ่มคนไทย แต่ผมมองอะไรไม่ค่อยเห็นเพราะม่านน้ำตาที่มันยังไหลออกมาไม่หยุด ไม่รู้ทำไมวันนี้ผมถึงขี้แย แทนที่จะเป็นขาประจำอย่างไอ้พาย ผมเอ่ยขอบคุณออกมาไม่ได้ด้วยซ้ำ เพราะเสียงผมสั่นจนพูดอะไรแทบไม่รู้เรื่อง ผมได้แต่ลุกขึ้นยืนโค้งตามเสียงขอบคุณของไอ้พาย ได้ยินเสียงคนร้องขอให้เราเล่นอีกเพลง ไอ้พายก็บอกขอบคุณ แต่เอาไว้โอกาสหน้าจะมาเล่นให้ฟังอีก
ไอ้พายจูงมือผมเดินลงมาจากเวที เราเดินไปลาและขอบคุณพี่พิมกันเล็กน้อย น้ำตาผมหยุดไหลแล้วตอนนี้ พี่พิมยิ้มให้พวกผมก่อนจะขอบคุณเช่นกัน เราสองคนออกจากร้านพี่พิมโดยที่ไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา มือเรายังคงกุมกัน เดินจูงมือกันไปเงียบๆ ท่ามกลางอากาศหนาวๆ แต่หัวใจเรากลับอุ่นอย่างประหลาด เพลงเมื่อกี้ เหมือนแทนคำขอบคุณจากปากไอ้พายที่มอบให้ผม มันเต็มตื้นจนอดที่จะร้องไห้ออกมาไม่ได้
เราเดินจูงมือกันมาไม่แคร์สายตาใคร แต่ท่ามกลางเมืองใหญ่แบบนี้ก็ไม่มีใครใคร่จะสนใจผู้ชายสองคนที่เดินแนบชิดกันสักเท่าไหร่ เราเดินกันจนถึงโรงแรมที่พัก พอก้าวเข้าห้องได้ ผมก็ดึงตัวไอ้พายเข้ามากอดแน่น ก่อนจะร้องไห้ออกมาอีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ใช่แค่ผมคนเดียวแล้วที่ขี้แย ไอ้ขาประจำในอ้อมกอดผมก็ปล่อยโฮออกมาเช่นกัน
“ขอบคุณนะ ขอบคุณมึงที่ทำทุกอย่างเพื่อกู ขอบคุณมากจริงๆ กูรักมึงมากนะ” ไอ้แรดที่กลับมาสวมบทขี้แยอีกครั้งเอ่ยบอกรักผมเสียงสั่นซ้ำๆ ไปมาอย่างน่ารัก
“ขอบคุณที่ร้องเพลงให้กูนะ ขอบคุณจริงๆ กูดีใจที่ได้เป็นคนนั้นของมึง ดีใจมากๆ นะ รักมึงเหมือนกัน” ผมก้มไปยืนยันคำพูดของตัวเองด้วยริมฝีปากผมที่ยื่นไปแตะปากไอ้พาย เรายืนจูบกันอยู่นาน ไม่มีใครสนใจว่านานเท่าไหร่ ไม่มีใครใส่ใจว่าต่อไปเราจะต้องทำอะไร ผมแค่อยากอยู่ในบรรยากาศแบบนี้ไปนานๆ มันอบอุ่น และมีความสุข
“ขี้ตู่นะมึง ใครบอกว่าร้องให้มึง” ประโยคแรกหลังจากที่ปากเราหลุดออกจากกัน ไอ้นี่ก็กวนตีนทันที แต่นี่แหละครับ ไอ้พายของผม
“เหรออออออ!!! งั้นกูทำให้มึงร้องให้กูฟังทั้งคืนเลยแล้วกันนะ…”
“เฮ้ยยยยย เดี๋ยวตก ไอ้…อืม อือออ” ผมพูดจบก็ช้อนตัวไอ้พายไปที่เตียง ไม่ทันปล่อยให้มันด่า ก็จัดการปากดีๆ ของมันอีกครั้ง และอีกครั้ง
“อ๊ะ… อ้าาาา ระ ริว อืมมม แรงๆ อีก อืมม” แล้วหลังจากนั้น ก็มีแต่เสียงนี้ที่ไอ้พายมันร้องให้ผมฟังทั้งคืน
“อะ อืมม คนเก่ง รอบนี้อยู่ข้างล่างนะ เดี๋ยวรอบต่อไปกูให้มึงขย่มเต็มที่เลย”
แล้วเราก็ผลัดกันขึ้นลงตามสเต็ป ฉลองโรงแรมใหม่ ประกอบเสียงครวญ (คราง) จากไอ้พาย ผมกับมันก็ไปสวรรค์กันไม่รู้กี่รอบ สุดท้ายรุ่งขึ้นอีกวัน เราก็ต้องตัดโปรแกรมทัวร์ช่วงเช้าออกไป เพราะกว่าจะลุกขึ้นมาได้ก็เกือบบ่ายโมง… แถมมีรอบพิเศษในห้องน้ำ เป็นแอพเพอร์ไทซ์ก่อนอาหารมื้อกลางวันอีกด้วย
สรุปว่าเรามาเปลี่ยนที่… กันใช่ไหมเนี่ย
แต่รู้สึกว่า คืนละ 6,000 กว่าบาทที่จ่ายไป มันช่างคุ้มจริงๆ ครับ…
“รักมึงนะ” ประโยคบอกรักเดิมๆ กับคนเดิม ที่ผมต้องพูดเหมือนเดิมทุกๆ วัน ไม่มีเบื่อ
“รักมึงเหมือนกันนะไอ้เหี้ย” หึหึ นี่แหละครับไอ้พาย หวานสุดๆ แล้วล่ะ
Credit : เธอทั้งนั้น - Groove Riders (ถ้ากดฟังไม่ได้ ก็กดลิงค์เอานะคะ เวอร์ชั่นนี้เป็นพี่ตู่ ภพธร ค่ะ
http://www.youtube.com/watch?v=0APufZ6JCZQ&feature=related++++++++++++++++++++++
+ ตอนนี้เขาก็หวานๆ กันนะคะ ใสๆ ไม่มีอะไรมาก
+ เริ่มเบื่อคู่นี้กันรึยังคะ Mercy จะตัดใจจบอยู่หลายครั้งแล้วค่ะ เพราะเรื่องมันเหมือนจะไม่มีอะไรแล้วนะ ทุกคนว่ายังไงคะ คือตอนหน้า Mercy คงเอาคู่ฟี่ แจ็คมาลงนะคะ แล้วหลังจากนี้ จะวนกลับมาคู่หลักอีกที จริงๆ อยากเขียนต่อไปเรื่อยๆ แต่ก็กลัวจะเบื่อกัน เพราะมันก็จะเป็นชีวิตประจำวันของคู่นี้กันไปน่ะค่ะ หรือทุกคนว่ายังไงคะ
+ มีหลายคนที่เป็นนักอ่านเงา และก็แอดเฟสบุค Mercy ไป ถ้าไม่เม้นท์ในนี้ อย่างน้อยก็ไปทิ้งข้อความไว้ในเฟสก็ยังดีนะคะ คือ Mercy ก็อยากจะรู้ฟีดแบคของแต่ละตอน ตอนนี้ชอบไหม รู้สึกยังไงกันบ้าง Mercy แต่งนิยายทุกเรื่อง แต่งสดทุกตอนนะคะไปตามอารมณ์มากๆ ก็อยากรู้ความคิดเห็นของทุกคนกันบ้าง อย่างน้อยก็เป็นกำลังใจนะคะ
+ เข้าไปพูดคุยถามไถ่กันได้ที่เฟสบุคนะคะ Mercy Facebook เหมือนเดิมค่ะ แอดเข้าไปรบกวนแนะนำตัว หรือมาทักทายกันบ้างนะคะ บางคนแอดมาเรายังไม่เคยคุยกันเลยนะคะ
+ สุดท้ายขอบคุณทุกคนมากๆ ค่ะ[/color][/b]
หัวข้อ: เออ...ก็คนมันแรด VS. แต่ผมดันชอบ : ตอนพิเศษ Valentine : เมียหาย! 22/02/14 P.165 (อ่าน 1510631 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก