หัวข้อ: เออ...ก็คนมันแรด VS. แต่ผมดันชอบ : ตอนพิเศษ Valentine : เมียหาย! 22/02/14 P.165

[kanda53]

ฟี่คิดมากสุดโต้งจริง ๆ .....สงสารน้องพายโดนบอกเลิกทั้งที่ยังไม่มีอะไรในก่อไผ่....
แต่ลึก ๆ แล้ว....แจ๊คก็คงเป็นคนสำคัญของฟี่...ที่เมื่อทุกข์ก็เป็นคนแรกให้ฟี่ร่ำร้องให้มาหา
ให้มาอยู่เป็นเพื่อน....ความรู้สึกแน่นแฟ้นมันร้อยรัดโดยไม่รู้ตัวซินะ...
เศร้า.....แต่ก็ลุ้นกับเพื่อน....ที่กำลังขยับเลื่อนฐานะต่อไป....

  น้อง Mercy   
กด + ให้กำลังใจค่ะ

[2Botaku]

กลัวได้กันอีกอยู่ 

[ไอ้หัวแห้ว]

แจ็คหวั่นไหวแล้ววววววววววววว


เย้...


รอนายฟี่หวั่นไหวบ้าง

[firrytail]

หวั่นไหวไปเล้ยยยย
ไม่ต้องกลัวแจ็ค
ช่วยปลอบฟี่หน่อยนะ สงสารฟี่อ่ะ
ทำไมต้องเจอกับรักไม่สมหวังอยู่เรื่อย
อาจเป็นเพราะว่าแจ็คเกิดมาคู่กับฟี่ก็ได้
ชะตาเลยลิขิตไว้แล้ว(ชักจะอินเกินละ 555 อินจากเรื่องอื่นมา)

จะปลอบวิธีไหนดีน้า?
หรือเอาวิธีเดิมก็ดีนะ

[bame]

ดีนะ
เอาคู่นี้มาขัดตาทัพคู่หลักไปได้

หลังจากเห็นและเข้าใจคู่นี้แล้ว
หวังว่าคู่หลักจะมาสร้างความชุ่มฉ่ำด้วยนะครับ

สู้ต่อไปไอ้มดแดง
 

[bolinkz]

เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ

[bame]

มารอนะคร้าฟ
 

[lervair_y]

อ๊ากเข้ามารอค่า  เพิ่งไปอ่านอีกเรื่องมา(มาไม่ทันดราม่า - -+)

ไม่รู้ทำไมคนอื่นเห็นแจ็คเมะหื่นๆๆๆ ทำไมเราเห็นว่าฟี่มันโคตรเท่เลยอ่ะค่ะ สมองเบลอป่าว *0*
 เราคิดว่ามันต้องกดแจ็คได้ชัวร์ๆ(เเต่สลับบ้างก้อได้เร้าใจ 55+)
เราเห็นรังสีแจ็คมันต้องรับอ่ะ ทามม๊ายยยยยยย?

เมื่อไหร่จาลงน๊อออ ขอยาวๆนะคะ อิอิ
ปล.เลิฟล่ะ? คิดถึงค่าาาาาา
ปล2.ฟี่ต้องเมะนะลูกเชียร์งุงิ >o<

[engrish]

แจ็คยอมรับแล้วว่าหวั่นไหว แล้วฟี่อ่ะเมื่อไหร่?

[AbcPrince]

มารออัลฟี่กับแจ๊คงับ
สาธุ ขอให้ไอแจ๊คเป็นรับ อิอิ
 

[first117]

 :haun4:มันจะเกิดอะไรขึ้นต่อไปน้า

[sapphire winnie]

หวั่นไหวเข้าแล้วสิแจ็คน้อย!!!!!
ลุ้นกับตอนต่อไปมากๆเลย
เขาเลิกกันน่ะดีแล้วลูก
เขาจะได้มาเป็นของลูกไง หึหึหึหึ
ป.ล. ลุ้นให้แจ็คเป็นเคะน้อยนะลูก อยากได้ลูกสาวเพิ่ม! 555

[bame]

มารอเหมือนเดิมครับ

 

[NUTTYZERO]

สงสัยจะได้คู่ใหม่มาอีกคู่ก็งานนี้แหละคับ อิอิ

[lervair_y]

แวะมาดันให้ค่าาา

[Der_Schwammkopf]

 :z2:รอริวพาย อยากอ่านฉากหวานๆบ้างอ่ะ

[first117]

ยัวรอคอยเสมอมาครับ

[zabzebra]

ดูกันไปดูกันมา สงสัยจะได้กันเร็วๆนี่แหละ กร๊ากกกกกกก

[thanatphon]

   รออยู่เหมือนเดิมค่ะ

[coonnu]

 

[snice_cz]

รอพี่mercyว่าเมื่อไหร่จะมาอัพ หายไปไหนค่ะ รอจ้า ^^

[Rawint_PK]

ความรักอ่ะ
มีบ่อยๆ
อกหักหลายๆครั้ง
แล้วจะรู้จักความรักดี...
บ่อย..ไม่ได้ระบุจำนวน...สองครั้งสำหรับบางคนก็ถือว่าบ่อยแล้ว...
หลายๆครั้ง..ไมได้หมายความว่าหลายๆคนซะหน่อย
.
.
.
เราสามารถรักคนคนเดิมได้เป็นสิบครั้ง..และอกหักกับเขาได้นับร้อยครั้ง...คุณเชื่อไหม...
ถามผมว่า ทำไมถึงคิดแบบนี้...
ผมก็จะตอบว่า...แล้วให้ผมคิดแบบไหนล่ะครับ
ร่ายมาซะนาน แค่อยากจะบอกว่า...เราคิด เราทำ..ล้วนเกิดจากเราอย่าได้เที่ยวไปถามคนอื่น
ใครจะมารู้จักเราดีเท่าเรา..

[first117]

หล่อแต่โชคร้าย ตลอดดดดด  ตลอดดดดดดด

[Mercy]

สวัสดีค่า... มาดึกเช่นเคยตามสไตล์ Mercy ฮ่าๆ
ยังคงอยู่กับพี่ฟี่และแจ๊คนะคะ ตอนนี้อาจจะสั้นสักหน่อย แต่จะเป็นตอนที่เกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่เชียวล่ะ...

สำหรับคู่นี้... มันคงจะไม่ได้หวานแหวว สักเท่าไหร่ อาจจะดูมึนๆ สับสนๆ อยู่บ้างนะคะ
เราแค่รู้สึกว่า มันเป็นแบบนี้ สำหรับคู่นี้ ดีแล้ว... บางอย่างหาคำตอบให้กับตัวเองไม่ได้ ก็เลิกหามันไปซะ แล้วอยู่กับสิ่งตรงหน้าต่อไปถ้ามันทำให้เรามีความสุข

เดี๋ยวขอ Talk ท้ายเรื่องนะคะ เดี๋ยว talk ก่อนจะเป็นการสปอยล์ไปซะ...

ปล. คำผิดเดี๋ยวมาแก้เช่นเคยค่า...

+++++++++++++++++++++++++++++



ตอนพิเศษ Alfie&Jack 4

ตอนนี้กลายเป็นว่า… ผมกับไอ้ฟี่เป็นปาท่องโก๋กันไปแล้ว เพราะถ้าวันไหนผมว่างจากงาน ไม่มีคอนเสิร์ต ไอ้ฟี่มันก็จะอัญเชิญตัวเองมาสถิตอยู่ที่บ้านผม ไม่ก็ลากกันออกไปนั่งตามร้านกาแฟ ผมก็นั่งอ่านหนังสือบ้าง หลับบ้าง ไม่ก็เล่นเนท อัพเฟสบุ๊คคุยกับแฟนๆ เพลงบ้าง… ส่วนไอ้ฟี่ก็หอบงานมานั่งออกแบบ บางทีนั่งกันอยู่แบบนี้ทั้งวัน ไม่ค่อยได้คุยกันหรอกครับ ต่างคนก็ต่างสนใจสิ่งตรงหน้าของตัวเองไป แต่มันก็รู้สึกดีไปอีกแบบ ตรงที่ เรารู้ว่ายังมีใครอีกคนอยู่ใกล้ๆ


“พรุ่งนี้ไปไหนวะ” ไอ้พี่ฟี่เอ่ยถามขณะนั่งชันเข่ากินข้าวโพดคลุก น้ำตาล มะพร้าว ที่ผมลงทุนต้มเองกับมือ อยู่บนโซฟาส่วนห้องนั่งเล่นในห้องนอนที่บ้านผม… งงไหมฮะ คืองี้ อย่าหาว่าอวดรวย แต่บ้านผมรวย ฮ่าๆ… คือห้องนอนผมเนี่ย เรียกว่าเป็นห้องคอนโดย่อมๆ ได้เลย เปิดเข้ามาก็จะเจออาร์มแชร์ตัวโต และโซฟารับแขก ซึ่งเอาไว้ให้พวกเหล่าตัวเห้ เพื่อนๆ ผมมันมานั่งมานอนเล่นเกมกัน เพราะตรงหน้าโซฟา มี LCD จอมินิเธียเตอร์ตั้งอยู่ ส่วนโซนด้านในที่ถูกกั้นแบ่งไว้เป็นสัดส่วนก็จะเป็นส่วนของเตียงนอน และก็แบ่งย่อยไปอีกเป็นห้องเก็บพวกเครื่องดนตรี พวกเบส ดับเบิ้ลเบส คีย์บอร์ด เอฟเฟค ตู้แอมป์ ฯลฯ เป็นไงฮะ… เรียกผมคุณชายแจ็คได้รึยัง ก๊ากกกกก


“พรุ่งนี้มีคอนเสิร์ตที่… น่ะ แต่ช่วงเช้าก็มีเรียนทั้งวัน คอนเสิร์ตมีทุ่มครึ่งถึงสองทุ่ม แล้วก็สามทุ่มครึ่งไปเล่นที่ร้าน….ถึงห้าทุ่มน่ะ” ผมเองก็กำลังจ้วงข้าวโพดคลุกในชามเดียวกับมัน เคี้ยวตุ้ยๆ ปากก็ตอบมันไป ตาก็จ้องหนังดังในจอยักษ์ที่ผมเพิ่งซื้อแผ่นบลูเรย์มาดู เรื่องนี้จริงๆ กะว่าจะดูตั้งแต่มันเข้าโรงแล้ว แต่ก็ไม่มีเวลา งี้แหละฮะ คนมันดังจะกิน จะขี้ยังไม่มีเวลาเล๊ยยยย


“เหรอ… งั้นกูไปด้วยนะ กูเลิกตั้งแต่สี่โมงเย็นแล้ว เดี๋ยวไปหา” นี่ถือเป็นคำพูดติดปากของมันแล้วครัับ ไอ้คำว่า ‘กูไปด้วยนะ’ น่ะ ถ้าผมไปเล่นคอนเสิร์ตในกรุงเทพฯ ไม่ว่าจะผับไหน ร้านไหน หรือที่ไหน มันก็จะขอตามไปด้วยเสมอ ไปก็แอบๆ ไปหลบมุมๆ อยู่นะครับ เพราะเดี๋ยวไอ้ริวเห็นแล้วจะสงสัยว่าเพื่อนแฟนมันทำไมตามมาดูบ่อยจัง พอเสร็จแล้วมันก็จะแว๊บมารอผมที่รถ แล้วก็กลับมาที่บ้านผมพร้อมกัน นี่เลยเป็นสาเหตุที่ผมต้องขับรถ จริงๆ ผมเป็นคนไม่ค่อยชอบขับรถเท่าไหร่ เวลาเลิกงานส่วนมากก็จะติดรถไปกับคนนู้นที่คนนี้ที อย่างไอ้ริวนี่จะเป็นโชเฟอร์ประจำตัวผม เพราะบ้านใกล้คอนโดมัน หรือไม่บางทีผมก็ให้รถตู้ของบริษัทไปส่ง จะได้นั่งหลับได้ แต่พอมีคุณชายฟี่เข้ามาในชีวิต ผมเลยต้องเอารถออกมาใช้


“เฮ้ย ไม่ได้ ร้าน…. มันเล็ก มึงไปเดี๋ยวไอ้ริวเห็น” ร้านนี้ไม่ใหญ่มากแถมยังเป็นแบบโล่งๆ ไม่มีมุมมีหลืบให้หลบ ไอ้ริวมันเป็นนักร้องนำนะครับ ยืนข้างหน้ายังไงมันก็ต้องเห็น


“เห็นก็เห็น ช่างแม่งดิ” อ้าว ไอ้นี่เอาแต่ใจและ


“ช่างแม่งห่าอะไร ก็มึงไม่ใช่หรือไง ตัวตั้งตัวตีเรื่องหลบๆ ซ่อนๆ เนี่ย” แม่งเหมือนคนแอบคบกัน หรือพวกเล่นชู้กันยังไงไม่รู้ครับ ต้องเจอกันแบบหลบๆ ซ่อนๆ


“ก็กูขี้เกียจหลบแม่งแล้วอะ ก็แค่ตามมึงไปดูคอนเสิร์ตเอง มันไม่อะไรหรอก” เออ กูก็คิดงั้นแหละ แล้วไอ้ที่ต้องมาหลบๆ ซ่อนๆ นี่กูยังงงๆ เลยว่า ทำเพื่ออะไร แล้วเราทำอะไรผิดหรือไงวะต้องมาหลบกันขนาดนี้


“งั้นก็ตามใจมึงแล้วกัน แล้วคืนนี้มึงจะกลับไปนอนห้องมึงหรือยังไง” ผมน่ะยังไงก็ได้อยู่แล้ว ถ้าใครถามก็แค่บอกว่าเพิ่งจะมาสนิทกัน เป็นเพื่อนกัน มันจะมีอะไรยากนักหนา


“ขี้เกียจให้กูนอนด้วยแล้วใช่มะ” แหมไอ้ห่า ทำน้ำเสียงซะน้อยใจเชียวนะ


“เปล่า… ในประโยคคำถามกูมีคำไหนบอกหรือไงว่าไล่มึงเนี่ย” เดี๋ยวนี้ไอ้พี่ฟี่แม่งกลายเป็นคนขี้เหงา ขี้น้อยใจ และก็ขี้งอนไปแล้วครับ ไอ้พี่ฟี่คนเดิมที่เงียบขรึม พูดน้อย และดุ หายไปไหนแล้ววะ


“กูรู้ว่ามึงคิด” เอ๊ะ ไอ้นี่ หาเรื่องชวนตีแท้ๆ


“มึงเป็นหมอฟี่ฟันธงหรือไง แต่กูว่าอย่างมึงนี่น่าจะไปเป็นเด็กช่างกลดีกว่านะ หาเรื่องเก่งเหลือเกิน…โอ๊ยยย ตบหัวน้องแจ็คทำไมเนี่ย น้องแจ็คก็เป็นลูกมีพ่อมีแม่นะ ตบกันขนาดนี้ ปล้ำกันเลยดีกว่า ชิ!!!” ตบมาซะแรงเลยสาดดดด เดี๋ยวกูก็จับขึงกับโซฟาซะเลยนี่


“……เอากันไหมล่ะ” หืมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม!!! อะไรนะ อะร๊ายยยยย อย่ามาล้อเล่นกับกูแบบนี้นะเว้ย กูไม่ใช่เด็กชายแจ็คเหมือนเมื่อก่อนนะเว้ย


“แค๊ก…แค๊กกก… เล่นเหี้ยอะไรครับ กูสำลักข้าวโพดขึ้นสมองแล้วเนี่ย แค๊กๆ โอ๊ยย แสบคอเลยไอ้ห่า” ผมไอโครกแบบไม่มุกเลยครับ สำลักจริง ไอจริง ไม่มีดราม่าและสแตนด์อิน แม่งเล่นพูดไม่คิดอีกแล้ว


“ไม่ได้เล่น… เอาจริงๆ … เอาป๊ะล่ะ… เอากัน… มีอะไรกัน…” ผมว่าถ้าส่องกระจกดู ตอนนี้หน้าผมคงเหมือนโดนผีหลอก มือที่ตักข้าวโพดคลุกค้างอยู่แค่อก ก่อนจะเหมือนทำมิวสิควิดีโอโดยการ ปล่อยช้อนให้ตกกระทบจาน แต่ตัวเองยังคงเบิกตากว้างจ้องมองคนตรงหน้าไม่กะพริบ


“มะ มึง มึง มะ มึง เมาข้าวโพดหรือไง มะ มึง…” ไม่รู้จะพูดอะไร ก็หน้าตาไอ้เหี้ยพี่ฟี่ตอนนี้แม่งจริงจังมากอะ แล้วมันก็ไม่ได้เมา พูดออกมาจากสติล้วนๆ กลายเป็นผมเนี่ยแหละจะสิ้นสติ เสียจริตแทนมัน


“ทำหน้าเหมือนเห็นผีนะมึง… ทำไม เอากับกูนี่มันฝืนใจจนทำหน้าพะอืดพะอมขนาดนี้เลยเหรอ… กูไม่ได้เมา กูพูดจริงๆ นะ เอามะ ลองดู ไหนๆ มึงกับกูก็เกือบจะเคยๆ กันมาก่อนแล้ว แถมตอนนี้กูก็ฟรี มึงก็แทบจะไม่เคยมีใครจริงจัง ตกลงนะ” ตกลงนะเชรี้ยอะไรครับ กูยังไม่ได้ตอบโต้ห่าอะไรออกไปเลย… แล้วมือมึงเนี่ย จะยกขึ้นมาลูบแก้มกูเพื่อ???? กูเสียว เอ๊ยยย สยองนะเว้ย…


“ตะ ตัวร้อนเหรอฟี่ ดะ เดี๋ยวกูไปหยิบยาให้นะ” ผมยกมือขึ้นอังหน้าผากมันวัดอุณหภูมิ ช่วงนี้อากาศยิ่งเปลี่ยนแปลงแปรปรวนอยู่ด้วย…


“ฮะ เฮ้ยยยยย มึงเล่นอะไรของมึงเนี่ย” จากที่ผมยกมือขึ้นอังหน้าผากมัน กำลังลังจะชักมือหนีแล้วลี้ภัยความเพี้ยนของมันไปหยิบยาแก้บ้าให้มันกินซะหน่อย มันเสือกยกมือขึ้นมาจับมือผมไว้อย่างไว แถม แถม มัน มัน มันยังดึงมือผมไปดมๆ ด้วย (เขาเรียกว่าดึงไปหอมไหมไอ้น้องแจ็ค - -“)


“ครั้งที่แล้วกูให้มึงเป็นฝ่ายเริ่ม แต่ครั้งนี้กูเริ่มบ้างแล้วกันนะ เดี๋ยวครั้งต่อๆ ไป เราค่อยผลัดๆ กัน” ไอ้เชรี้ยยยยย พูดเหมือนผลัดกันนั่งริมหน้าต่างเวลานั่งรถทัวร์ไปทัศนศึกษากับเพื่อนสมัยวัยเยาว์… ผลัดกันเอาเนี่ยนะ มึงเอาสมองส่วนไหนคิดวะไอ้ฟี่!!!!!!


“ไอ้เหี้ยยยย กูไม่อยากเป็นเมียมึงนะ มึงเล่นเหี้ยไรเนี่ย ปะ ปล่อยมือกูเลย ไอ้ฟี่ ไอ้เชรี้ยยยยย ปล๊อยยยย” ร้องเสียงหลงเสียจริตไปแล้วกู แม่งไอ้ฟี่ส่งสายตาชวนขนลุกมาให้อะ ตาแม่งหวานเยิ้มเลย คะ คือ ไม่ปฏิเสธหรอกนะ ว่ามันหล่อ ยิ่งทำหน้าตาชวนฟัน เอ๊ย ชวนฝันแบบนี้ แม่งยิ่งหน้าเคลิ้ม แต่… ถ้ากูเป็นเด็กสาว กูจะยอมพลีกาย แก้ผ้าต่อหน้ามึงตอนนี้เลย แต่ไอ้ฟี๊!!!!! กูไม่อยากเป็นเมียมึ๊งงงงง


“งั้นกูยอมให้มึงทำก่อนก็ได้ ดีมะ ปะ” เฮ้ยยยยย ไรของมันวะเนี่ย หน้าตาแม่งจริงจังมาก กูหวั่นใจแล้วนะ


“อะ ไอ้…อืมมมมม” นี่มึงยังไม่ได้คำตอบตกลงหรือปฏิเสธจากกูเลยนะ เสือกเอื้อมมือมารั้งคอกูไปจูบเฉยเลย แล้วแม่งยกชามข้าวโพดในมือผมออกไปวางไว้บนโต๊ะข้างๆ ในขณะที่ปากก็ยังไม่ยอมลดละที่จะลุกล้ำผม


“ฟะ…อืมมม ฟี่ อืม… ฟี่ อืมมม พะ พอ อืมม” แม่งกูจะขาดอากาศหายใจตายแล้ว แม่งเล่นไม่ปล่อยให้ผมพักเลย ยิ่งจูบก็ยิ่งลึกซึ้ง ทั้งลิ้นมันที่ส่งเข้ามาหยอกเย้า และลิ้นผมที่ทรยศกลับยื่นไปยั่วแหย่กับมันอีก…


“อืมมม… ไปที่เตียงกันนะ” ไอ้ฟี่ละออกจากปากผม ถามคำถามที่ไม่คิดจะหาคำตอบเหมือนเคย เพราะพูดจบมันก็ก้มมาปิดปากผมอีกครั้ง แต่คราวนี้มันฉุดผมให้ลุกขึ้น รั้งตัวให้เดินตามมันไปที่จุดหมาย… แล้วผมก็เสือกเชื่องซะอย่างงั้น คล้อยตามมันไปจนถึงที่


“หยุด… ไม่ต้องพูด ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้น ช่างแม่งมัน… มึงไม่ต้องหาคำตอบว่าเพราะอะไร… เพราะกูก็ไม่รู้เหมือนกัน…แต่กูขอแค่ตอนนี้เวลานี้ อยู่กับกู เป็นของกู แล้วกูจะเป็นของมึง นะ”


ไม่รู้เป็นเพราะผมเห็นด้วยกับคำพูดของไอ้พี่ฟี่ หรือเพราะผมเองก็ขี้เกียจจะหาคำตอบอะไรแล้วก็ตาม… ผมถึงได้ยอมคล้อยตามการกระทำของมัน... ถามว่าความรู้สึกระหว่างผมกับมันตอนนี้มันคืออะไร… ผมก็ตอบไม่ได้เหมือนกัน….


ช่วงระยะเวลาหลายเดือนที่ผ่านมา ที่ผมตกลงเป็นเพื่อนกับมัน ผมก็เป็นเพื่อนด้วยความบริสุทธิ์ใจ… อาจจะเป็นเพราะเดี๋ยวนี้ไอ้ริวมันมีแฟน มันก็เลยไม่ค่อยได้ไปนู่นนี่นั่นกับผมเท่าไหร่ ประกอบกับมีไอ้พี่ฟี่เข้ามาอยู่ด้วยก็เลยทำให้เราสนิทกันไปโดยปริยาย…


เดือนกว่าที่ผ่านมา หลังจากที่มันเลิกกับน้องพายแล้วกลายมาเป็นเงาตามตัวผม ผมยอมรับว่าดีใจที่หันไปเมื่อไหร่ ก็เจอมันอยู่ข้างๆ เสมอ มันเป็นเพื่อนที่ดี และผมก็เริ่มชินที่จะมีมันอยู่ใกล้ๆ… ผมเองก็รู้สึกว่าไอ้โรคซึมเศร้าเคล้าน้ำตาของมันเบาบางไปบ้าง… ผมรู้ว่าไอ้ฟี่เป็นคนชอบประชดตัวเอง มีห่ามีเหวอะไรก็ทำร้ายตัวเอง ทั้งความคิดและร่างกาย ผมถึงไม่ค่อยอยากให้มันอยู่คนเดียว…


ผมไม่รู้ว่าครั้งนี้ของเรา ที่กำลังจะเกิดขึ้น มันเป็นเรื่องประชด หรือมันอยากลอง หรือมันเต็มใจ จะเหตุผลห่าเหวอะไรก็ตามแต่ ผมไม่รู้ทั้งนั้น เพราะไอ้ฟี่มันเข้าใจยากขนาดตัวมันเองมันยังไม่เข้าใจตัวเองเลย ผมก็จนปัญญาที่จะขุดคุ้ยเอาจากมัน… แต่ที่ผมยอมที่จะปล่อยเลยตามเลยก็อาจเป็นเพราะมันเป็นคนตัดสินใจทำเรื่องนี้เองโดยสติยังครบถ้วน และที่สำคัญ ผมเองรู้สึกดีกับมัน...


ถ้าหากมันมีสติไม่ได้ถูกน้ำเมาชักจูง ฟี่มันจะเป็นคนที่คิดก่อนทำเสมอ… เพราะฉะนั้น แสดงว่าการกระทำครั้งนี้นั้น ผ่านการตัดสินใจและการกลั่นกรองทางความคิดของมันแล้ว…


สุดท้าย… ผมไม่รู้ว่าเราจะเรียกความสัมพันธ์ของเราหลังจากนี้ว่ายังไง หรือจะเกิดการเปลี่ยนแปลงอะไรกับเราสองคนบ้าง มันอาจจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น หรือมีอะไรมากมายก็ตาม



…แต่ผม ก็จะไม่เสียใจที่ ‘เลือก’ ทางนี้





+++++++++++++++++++++++++++

- จริงๆ ตอนแรกคิดเรื่องไว้อีกแบบนึงนะคะ แต่แล้วมาลงเอยที่แบบนี้... เพราะเราแค่รู้สึกว่า ฟี่เป็นเด็กที่เข้าใจยากๆ นิดนึงค่ะ แล้วเป็นพวกอีโมชั่นสูง อยากทำอะไรก็ทำ คิดอะไรแปลกๆ บางคนอาจคิดว่า เรื่องแค่นี้ไม่เห็นต้องทำแบบนี้เลย เหมือนเรื่องแฟนสาวที่ยอมเลิกแล้วปล่อยเธอไป บางคนบอกว่า ไม่เป็นต้องเลิกเลย... ก็จริงค่ะ แต่จิตใจคนเราไม่เหมือนกันค่ะ ภูมิต้านทาง และนิสัยก็ต่างกัน... เราเขียนฟี่ออกมาเป็นคนที่ค่อนข้างไม่อ่อนไหว ถึงรูปร่างหน้าตาจะดูเพอร์เฟค แต่นิสัยใจคอไม่เลย ฟี่ไม่มั่นคงทางอารมณ์ และหวาดกลัว ตรงข้ามกับแจ็คที่ดูเหมือนเป็นคนเหลาะแหละ พูดจาไม่อยู่กับร่องกับรอย แต่จริงๆ แล้วเป็นคนที่ชัดเจนทางความคิดนะคะ เป็นคนที่ไม่หนีปัญหา อีกคนวิ่งหนี อีกคนวิ่งตาม สองคนนี้น่าจะอยู่กันได้ค่ะ (แต่ตอนนี้น้องแจ็คดูเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นนะ)

- ตอนต่อไป Mercy อาจจะกลับไปเรื่องน้องพายแล้วนะคะ ส่วนเรื่องฟี่แจ็ค จะกลับมาอีกครั้งแน่นอนค่ะ... ปล่อยให้เขาสองคนตกตะกอนกันไปก่อนนะคะ (แต่แอบใบ้ให้คนที่ลุ้นว่าใครจะกดใครว่า... ก็อย่างที่น้องฟี่แกเสนอแหละค่ะ 'ผลัดกัน' มันคงจะเหมาะกับทั้งคู่แล้วล่ะนะ"

- เป็นครั้งแรกที่เขียนเรื่องความสัมพันธ์ที่ดูขมุกขมัว ปกติ Mercy จะเป็นคนชอบ เมะ เคะ ก็ชัดเจนกันไป แต่คู่นี้ลองดูค่ะ จริงๆ ก็แอบรู้สึกอึดอัดตามตัวละครเหมือนกันนะ แต่ก็รู้สึกชอบแล้วที่จะเป็นแบบนี้ ^^

- - แอบโฆษณา... ฝากเรื่องใหม่ด้วยค่ะ (หลายคนคงอยากกระโดดถีบขาคู่ใส่ Mercy เรื่องนี้ยังมาช้าเลยดันไปต่อเรื่องใหม่)
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=23404.0  ชื่อเรื่อง น้อง 'เมีย' ค่ะ เรื่องนี้ไม่มาม่า นะคะ เอาฮาตามความหื่นของพี่เขย ฮ่าๆๆ ลองกดเข้าไปอ่านกันได้ค่า ฝากด้วยค่า -/\- กราบงามๆ เลยค่ะ

ส่วนใครที่อ่านเรื่องนู้น และเรื่องนี้ด้วย ครั้งต่อไป Mercy จะอัพเรื่องนู้นนะคะ อัพสลับกันไปค่ะ...

ฝันดีค่ะทุกคน

[yeyong]

ถึงจะสลับบทกัน
แต่ก็นึกภาพฟี่รุก ไม่ค่อยออก เพราะเป็นคนที่อารมณ์ล้วนๆ
ไม่ค่อยเหมือนผู้ชายเลย

[indy❣zaka]

อ่าาา
สั้นจริงอะไรจริง มากกกกกกกค่ะ 

[Piaanie]

สุดท้ายก็ได้กัน....เฮ่อ คนอ่านชื่นนนใจ เอานะผลัดกันรับ-รุกก็พอไหว อิอิ

[lervair_y]

ผลัดกันจิงๆด้วย ฮ่าาาาา

[urmein]

ผลัดกันก็ดีนะ เท่าเทียม 5555+
หวังว่าจะเข้าใจความรู้สึกของตัวเองเร็วๆนะ
คิดถึงน้องพายกะเจ้าริววววว ตอนหน้าจะเจอกันแล้วววว

ปล.ติดตามอ่านทั้ง2เรื่อง เป็นกำลังใจให้นะคะ ^^

[NUTTYZERO]

555+  ฟี่กับแจ๊ค  **จนได้ อิอิ

แปลกหน่อยแต่ก็โอ อารมณ์ติ๊สกันทั้งคู่ ^^!