ไฮ้!! สวัสดีครับทุกคน ขอบคุณมากครับที่มาอ่านเรื่องนี้
ที่จริงกะจะมาอัพตั้งแต่เมื่อวานแล้วล่ะ แต่ติดการบ้านเยอะเลยไม่ได้เปิดคอม
เลยเลื่อนมาลงวันนี้แทน ขอบคุณคุณsom และคุณNus@nT@R@ มากนะครับ ที่มาแปะลิงค์เรื่องเดิมให้ ไว้ขอเคลียร์ๆเรื่องเรียนกับเรื่องนี้แล้วจะกลับไปอัพน้องซวยต่อ
เรื่องนั้นกำลังดราม่ากับอดีตน้องซวยได้ที่ ขืนเอาอารมณ์มารวมกับเรื่องนี้ เดี๋ยวคิดมุกรั่วไม่ออกพอดี๕๕๕+
เรื่องนี้สั้นๆครับสิบหกตอนได้มั้ง(ถ้ามันไม่ออกทะเลคลาดเคลื่อน) ไม่อยากสปอยว่าอยากเขียนตอนพิเศษมากๆ เพราะคิดมุกเด็ดไว้มุกนึง แต่ตั้งใจกับตัวเองว่าจะแต่งตอนเขียนเรื่องนี้จบ
เพราะงั้นอดใจรอแล้วมาภาวนาให้ผมเขียนเรื่องนี้จบเร็วๆนะครับ ตอนนี้เขียนถึงตอนที่ห้าล่ะ กำลังขึ้นตอนที่หก ใกล้ครึ่งเรื่องแล้ว๕๕๕+
ฟังผมฝอยมากเกินไปล่ะ อ่านนิยายต่อดีกว่าครับ
ตอนที่2 พี่ไอ้สกิล
โลกนี้ไม่มีความบังเอิญหรอนะ....
จะมีก็แต่พรหมลิขิตต่างหากล่ะ....พี่ชายไอ้สกิลชื่ออะไรอายุเท่าไหร่ไม่รู้ แต่ที่รู้มันเป็นเด็กมหาลัยมีเพ็ดดีกรี เอ๊ย! ไม่ใช่!!มีดีกรีอันสูงส่งเป็นถึงเดือนคณะวิศวะ ถึงแม้ไอ้เพื่อนรักมันจะเคยบอกว่า พี่มันน่ะพิลึก
แต่ให้ตายเหอะ!!
นี่มันที่สุดของคำว่าพิลึกแล้ว!!
ห้องไอ้พี่นี่มันหลุดมากจากมิติที่สี่หรือไงวะ!!
รายงานสถานการณ์ปัจจุบัน ขณะนี้กระผมยอดชายนายเมฆกำลังหลงมาอยู่ในสถานที่อันใดมิอาจทราบได้แต่คงคาดว่าน่าจะห่างไกลจากดาวเคราะห์สีน้ำเงินอันเป็นที่สิงสถิตของชาวโลกอย่างเราๆแน่นอน งั้นผมขอตั้งชื่อว่าดาวแม๊กนั่มโอเมก้าทรีเลยละกันนะ(มันคือดาวไรฟะ- -“)
มองทางซ้ายทิศสิบเอ็ดนาฬิกาขณะนี้สายตาของผมจับจ้องเรดาห์ไปที่ชั้น เอ่อ..น่าจะห่างไกลจากคำว่าชั้นอยู่โข อันที่จริงมันคือกองหนังสือการ์ตูนที่เรียงซ้อนกันเป็นกองบักควายสูงตระหง่าไปจนถึงเพดาน (มันมีบันไดพิงอยู่ข้างๆด้วย สามารถโคดดดดด)
ถัดมากระผมพบคลังมหาสมบัติทอประกายวิบวับหาใช่สิ่งใดไม่มันคือกองอนิเมนั่นเองครับ!! มีทั้งวายและปกติ เยอะชะมัด
แอ๊บจิ๊กไปขายพวกนักสะสมนี่มันจะได้สักกี่บาทวะ
แมร่งเอ๊ยยยย
คิดแล้วน้ำลายจะลายค่าเงินบาทแปรผกผันในสมองนับไม่ทันเลยวุ๊ย
มองแต่ทางซ้ายเดี๋ยวทางขวาจะน้อยใจ ทางขวาข้างเตียงมันผมพบกับสุดยอดของสะสมของการ์ตูนเรื่องต่าง ฟิกเกอร์ โมเดล ตุ๊กตา พวงกุญแจ และอื่นๆมากมาย นี่ตามกำแพงมันยังมีโปสเตอร์นับร้อยอันนับไม่ถ้วนอีกนะ (บนเพดานยังแปะอีกต่างหาก) แถมข้างๆตู้เสื้อผ้ายังมีราวแขวนชุดคอสเพลย์อีกเป็นกระตั๊ก!!
สาบานเหอะว่านี่ห้องของเดือนวิศวะ!! นี่มันโอตาคุชัดๆเลยสัด!
“เฮ้ย!! เข้ามาทำไม กูจำได้ว่าหน้าห้องกูแปะป้ายห้ามเข้าไว้นะ!” เสียงโหดๆดังขึ้นจากข้างหลัง ในที่สุดผมก็ค้นพบสิ่งมีชีวิตตัวเดียวในดาวแม๊กนั่มโอเมก้าทรีแห่งนี้แล้ว
ใช่แล้ว!! มันคือพี่ไอ้สกิลนั่นเองครับ!!
มองหน้าพี่ไอ้สกิลแล้วก็เกิดอาการพูดไม่ออก เพราะมันเดินออกมาในสภาพนุ่งผ้าขนหนูตัวเดียวมาทำหน้าถ่อยใส่ผม ขัดกับหน้าหวาน ตากลมๆคมโตๆบวกด้วยเรือนร่างโปร่งบาง(?) เคะชิบหาย!!
ไม่แปลกใจที่เป็นพี่น้องกับไอ้สกิล ถึงแม้ไอ้เพื่อนมันจะเตี้ยหน้าแบ๊วตามลักษณะเคะที่ดีทั่วไปขัดกับคุณพี่ที่สูงเปรตก็เหอะนะ แต่เนี่ยแหละเพอร์เฟคของความเคะ!!!
“มองไรมึง”
“ปะ..เปล่าครับ” กลั้นใจตอบมันไปให้ตายเหอะ ไอ้มนุษย์ดาวแม๊กนั่มโอเมก้าทรีนี่มันจะกินตับกูไหมวะ!!
คุณพี่มันเดินร่อนแต่ไม่จ้อน(เพราะมีผ้าเช็ดตัวปิดอยู่)ไปทั่วห้อง หยิบชุดคอสเพลย์ชุดนึงที่มันดูคุ้นโคดๆในสายตาผมมาทาบๆกับตัวผม มึงมาทาบกูทำเพื่อจะให้กูใส่เร๊อะ สัด!!
“ว่าแต่มึงเข้ามาในห้องกูทำไม”
“เอ่อ..ผะ..ผมมาเอาDVDที่ไอ้สกิลมันยืมไปครับ เห็นมันบอกว่าอาจอยู่ในห้องพี่” ตอบมันไปแบบเสียงสั่นๆ สายตาแม่งโหดชะมัด มองงี้หลงเสน่ห์กูล่ะสิ!!
ไอ้พี่มันเดินไปค้นๆDVDมาแผ่นจากกองอนิเมของมัน ก่อนจะเดินกลับมาหาผม แต่มันก็ยังไม่ยอมเอาแผ่นให้ผมสักที จ้องกูอยู่นั่นแหละ หน้ากูไม่มีเลขเด็ดนะมึง ขอหวยไม่ได้หรอก มึงเลิกจ้องกูเห๊อะ~!!
“มึง...มีแฟนยัง?” สาบานว่านี่เป็นประโยคคำถามเพราะมันไม่ได้สนใจคำตอบของผมหากแต่กลับยิงคำถามต่อมาแทน
“รอบอก เอว สะโพกเท่าไหร่วะ? ตัวมึงแมร่ง น่าจะพอดีกับชุดกูเลยว่ะ หุ่นกำลังดีนะเนี่ยชุดกูเนี่ยแม้แต่ไอ้น้องยังใส่มันไม่ได้เลย แม่งก้างเกิน” แล้วพี่แกก็เอาชุดเมดที่ลูกไม้เยอะโคดๆมาทาบๆวางๆบนตัวผม
เชี่ย!!กูล่ะสยอง!!
ว่าแต่..ทำไมไอ้ชุดนี้มันคุ้นๆจังวะ??
“มึงชื่อไร?” มันยิงคำถามต่อมาพลางวางชุดเมดในมือลงบนเตียง
“เมฆครับ” เชื่อขนมกินได้ กูเห็นไอ้โหดมันยิ้มนิดนึงตอนกูบอกชื่อ!!
“ชื่อน่ารักนี่หว่าน้องเม” เอ่อ..ได้ข่าวกูบอกว่าชื่อเมฆครับเพ่!!
“ สนใจมาคอสเพลย์กับกูไหม??” มันถามพลางชี้ไปที่ราวชุดคอสเพลย์ของมัน มาชวนกูทำไมฟะกูไม่ได้อยาก มึงอยากมึงก็คอสเองเด้!!!
แล้วชุดมึงอ่ะไหงมีแต่ตัวเล็กไซส์กูฟะ-*- รู้สึกคนละไซส์กับตัวมึงเลย
มึงใส่ได้เร๊อะ หรือมันจะนิยมแบบใส่เสร็จแล้วปริโชว์หวิวหว่า???
“ไม่ดีกว่าครับ เออพี่ผมขอของผมคืนให้”
ไอ้พี่หน้าหวานมันยิ้มยกมุมปาก ก่อนจะทำในสิ่งที่ผมไม่คาดคิด เฮ้ย..เฮ้ย..เฮ้ย!!
เชี่ย!! มึงจะหักDVDกูทำเพื่อ?!! นั่นมันของกูนะเฟ้ยยย กูยังไม่ได้ดูเลยนะแผ่นนั้น
นิ่งไว้อาลัยแด่แผ่นการ์ตูนที่หักไปสามวิก่อนจะรีบเดินออกจากห้องของพี่แกด้วยสภาพช็อคสุดขีด
แต่เหมือนเจ้าของห้องมันจะไม่ให้ความร่วมมือในการปล่อยให้ผมเดินเท่เก๊กเศร้าออกจากห้อง เพราะพี่แกเล่นกระชากตัวผมไว้จนผมเสียหลักล้มทับพี่แกไปบนเตียง ในสภาพสุดเสียวเพราะเฮียท่านผ้าเช็ดตัวหลุด!!
สบตาปิ๊งๆ อย่า อย่าคิดว่ามันจะสปาร์คเพราะผมไม่ใช่เกย์ ขอร้องเหอะอย่าได้จิ้นไกลไอ้เมฆน่ะชายแท้นะคร๊าบบ
ใครมันจะไปสปาร์คกับพี่ท่านเหมือนในนิยายบอยเลิฟลัลล้าได้ อย่างมากก็ทำให้กูใจสั่นๆ(?) แต่ไม่หวั่นไหวเท่านั้นแหละเฟ้ยยยย
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กร๊อบ!!
เสียงอะไรบางอย่างหักเรียกสติของคุณเจ้าของห้องได้ พี่ไอ้สกิลมันหันไปมองก่อนจะถีบตัวผมลงจากตัวมันอย่างไม่เกรงใจแล้วโผวิ่งไปกอดซากฟิกเกอร์ของมันที่หักตะกี้เพราะน้ำหนักอันน้อยแต่ไม่นิดของพี่แกนั่นแหละ หักเละแตกเป็นสี่ส่วนชนิดขายไม่ออกแต่ประกอบได้(หรา)
พี่ไอ้กิลยืนอาลัยอาวอนซากฟิกเกอร์ในสภาพโป๊ะๆชึ่งชวนเอ็กสัดๆ
มึงมั่นมากเพ่!!
ก่อนจะหันหน้ามาทางกู มองทำเพื่อ กูยังไม่ได้ทำไรนะเฟ้ยย
“มึง!...ต้นเหตุ...มันแพง..มาคอสชดใช้กะกูสัด!!” ภาษาดาวโอเมก้าถูกพ่นออกมาชนิดจับจำความไม่ได้ก่อนผมจะโดนเตะโด่งปิดประตูดังปัง!!ออกมาจากมิติที่สี่อย่างงงๆ
โดยภาพสุดท้ายที่เห็นคือไอ้พี่มันพ่นภาษาต่างด้าวในสภาพล่อนจ้อนน้ำตาปิ่มๆ
เฮ้ยยย เฮ้ยย
นี่มันเรื่องบ้าอะไรฟะ!!
ใครรู้ บอกกูทีเถอะ
กูงงงงงงงงงงงงงงงงง
ปล. อยากจะกดบวกคืนให้นักอ่าน กดตรงไหนหรอครับ??
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
