หัวข้อ: [ภูตะวันvsเพียงดิน]เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง By TRomance อัพเดท P.219

[b27072010]

คุณเพื่อนแก๊กออกมาแต่ละครั้งเรียกเสียงหัวเราะได้ตลอดเลยนะ

แหม้ ๆ ๆ ถามตอนหลังว่านั่งกันยังไงใช่หรือเปล่าก็นั่งขวางกรกับพี่ภูมิไว้ซิ

หรือไม่ก็กลับพร้อมกันกับกรไปเลย ( เรียกแท็กซี่กลับนะ )

[wan]

หลับลึกแบบนี้ น่าห่วงนะพี่ดิน 
หนทางข้างหน้าจะเป็นยังไง เอาใจช่วยนักเลงใหญ่กันดีกว่า
+1 เป็นกำลังใจให้ น้องเซนักโพส และ ไรเตอร์ครับ

[พี่วันเสาร์]

:เฮ้อ:ได้แต่ถอนหายใจอย่างโล่งอกปลดปล่อยความเกร็งออกจากตัวโล่งอกจังโว้ย(คะ)ที่ดราม่ายังไม่มา
พี่ภูห้ามหันกลับไปหาซากเก่านะ ไม่งั้นเราจะยุให้พี่ดินเกลียดพี่ภูและหนีไปไกลๆเลย

[Pumpkin]

replyยังเด้งเร็วและยังอัพเร็วเหมือนเคย มาทีไรต้องมานั่งย้อนหน้าอ่าน T^T


อึ๋ย ใกล้ถถึงเวลาที่กรจะได้ออกโรงแล้วอ่ะ กลัวใจจังเลย กลัวว่ารีดเดอร์ทั้งหลายจะได้รับมาม่าแจกคนละชามจากไรท์เตอร์จัง

[iranen]

ลุ้นๆๆๆๆๆๆ
ดินจะเจอกับกรแล้ว
ภูจะแสดงอกแบบไหนนะ
อ้ามาต่อเร็วๆนะ
 

[oilzii]

ย๊ากกกกกกส์ ลุ้น~

[love2y]

อยากรู้เร็วๆว่ากรเป็นคนแบบไหน คึคึ

[ClioNe]

จะเจอกันแล้วววว วว .. ลุ้นมากมาย..
พี่ภูหากำไรกับน้องอ่ะ..
น่ารักที่สุด..

[Solar cell]

เพื่อนแก๊กนี่ป่วงได้อีกนะเนี่ย

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

พี่ดินขี้เซาเนอะ เกือบโดนไอ้เสาไฟฟ้าปล้ำแล้วไหมล่ะ

คุณชายภูตอนนี้รู้ใจตัวเองแล้วใช่ไหม เมื่อก่อนคือหลงสินะ ทีนี้พาคนเก่ามานอนบ้านก็อย่าทำไรให้พี่ดินเสียใจล่ะ

เพื่อนแก๊กมาแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน มาช่วยกันท่าคนเก่าให้ด้วยใช่ไหม? อิอิ เห็นพี่ดินพูดเพระด้วยทำอึ้ง ฮ่าๆๆๆ

[Pepor]

พี่ภูตกลงรู้ใจตัวเองหรือยังคะ  ว่าคนเก่าๆนะอาจแค่หลง แต่พี่ดินคนนี้นะ พี่ภูน่ะรักเข้าไปแล้ว  ฉะนั้น ตอนกรมาก็อย่าทำให้พี่ดินเสียใจมากนะ

เพื่อนแก๊กมาทีไร ฮาทุกที ตอนกรมา ก็อย่าลืมแวะมาบ่อยๆ นะคะ จะได้ช่วยคลายเครียดจากรักสามเส้า หรือถ้าพี่ภูยังไม่แน่ใจในตัวเอง ก็จะยุให้พี่แก๊กจีบพี่ดินเพื่อยั่วพี่ภูเลย เผื่อจะรู้ใจตัวเองเร็วขึ้น  555

 

[indy❣zaka]

คุณภูมีแอบลักหลับพี่ดินด้วยวุ้ย เดี๋ยวคุณนักเลงใหญ่รู้เข้าระวังจะโดนเมียซ้อมนะคะพี่ภู
อยากอ่านต่อค่าาาา  
ไม่ได้เข้าสองวัน หน้านิยายรันไปเยอะมาก เรื่องนี้เขาเจ๋งจริงวุ้ย  


คำผิดค่ะ

ถึงแม่สิ่งที่ได้ลิ้มรสไปเมื่อกี้ทำในนึกเสียดายที่คืนนั้นไร้สติจนจำไม่ได้ว่านอกจากปลดปล่อยทางร่างกายแล้วผมมีความสุขแค่ไหน

---> แม้ , ให้

[mumumama55]

   รอดูพี่ภูตัดสินใจ  

เลือกดีๆนะ...พี่ภู  

เดี๋ยวจะ..สวย (แล้วจะว่าไม่เตือน)

 

[zeusmaii]

ว่าวๅ น้องดินจะได้เรียนละดีใจจิงๆๆ ตาภูไปรับใครละเนี๊ยๆ หึๆๆ อยากรู้ๆ มาต่อเร็วๆๆน่า

[spizee_9]

อยากอ่านต่ะ >///<~ 

[Seiki]

ตอนที่ 13 เสร็จแล้ว   นึกว่าจะไม่ทันวะแล้ววันนี้ รออีกเปปนะ คนเขียนขอทวนอีกนิดเดี๋ยวมาลงให้นะคะ
ขอบคุณสำหรับช่วยหาคำผิดนะคะ 

[indy❣zaka]

 
เย้ๆ งั้นมาปูเสื่อรอด้วยค่ะ
 

[Pikky]

ไรเตอร์อย่าน้าๆๆๆๆ สงสารนักเลงน้อย

เอ พี่แก๊กพูดน่าคิด คงต้องให้เสาไฟฟ้านั่งตรงกลาง 55+
ดูอึมครึมดี

 

[SoN]

^^

[taniyone]

ไรท์เตอร์กะคนโพสสุดยอด

 

มานั่งรอตอนสิบสามด้วยใจจดจ่อ

[Resonance]

น้อง(พี่)ดินน่ารักจริงอะไรจริง ><

[kokikung]

555++

น่ารักใช่ไหมละ

กร๊ากกกกกกกกกกกก

แต่ดินน้อยเกือบโดนลักหลับแล้วเชียว

แต่ภูบรรยายสะ

หลงเสน่หไปแล้วอ่าดิ

[samsoon@doll]

อย่ามาแรงนะนักร เดี๋ยวแม่ พุ่งเข้าจอไปบเลย อิอิ


ขนาดยังไม่รุ้เลยว่ากรจะมาแบบไหน แต่พวกเงียบๆแสนดีๆ เนี้ยท่าจะกัดเจ็บกว่าพวกที่ไร้สมองเอาแต่กรี๊ดๆๆๆ อยู่แล้ว

[aekporamai2]

รอตอน13อ่ะครับ

[V]

ว้าวๆๆ
กระทู้ไปเร็วมากมายย
อ่านทันแล้วว
อิอิ
ขากลับจะนั่งกันไงเนี่ยยย
รอดูๆๆๆ
 

[anterosz]

ปัญหากำลังจะ landing ในตอนหน้าแล้วนะนายภู คิดออกยังว่าจะให้ใครนั่งตรงไหน

แต่ว่าขอ anterosz นั่งข้างๆแก๊กได้ป่าว 

 

[Seiki]

ตอนที่ 13

ไอ้เชี่ยเสาไฟฟ้ามันไว้ใจไม่ได้
 
จริงๆนะ....
 
นักเลงใหญ่อย่างพี่ดินไม่เคยโดนกระตุกหนวดเสือขนาดนี้มาก่อน
 
แล้วไอ้ยักษ์วัดตึกนี่มันอวตารมาจากไหนวะครับ.....แม่งเอ้ยยยย
 
พี่ดินพลาดเอง.....ที่ไว้ใจมัน
 
แต่มันไม่มีสัจจะในหมู่คนหน้าตาดีเลยเหรอวะ
 
ไหนมันบอกว่ามันไม่ได้เมาแล้ว.....ไหนมันบอกว่าถ้ามันจะทำอะไรมันจะทำอย่างมีสติ
 
แล้วไอ้รอยจ้ำสีแดงๆ ที่อยู่เต็มหน้าอกพี่ดินมันหมายความว่ายังไง!!
 
 
ยืนสงบสติอารมณ์อยู่หน้ากระจกมานานแล้ว ไอ้อารมณ์คุกกรุ่นที่ลอยเป็นไอออกมาจากหูนี่ก็ยังไม่หาย....ขบฟันก็แล้วกระทืบเท้าก็แล้ว ยีหัวจนจะกระชากเอาหนังหัวติดมือมาแล้วก็ยังไม่หาย ไม่น่าไว้ใจมันง่ายๆเลยพี่ดิน
 
นักเลงผู้บุกเบิกเกมส์โมราเรียกชื่อเข้ามาในชุมชนอย่างพี่ดินทำไมจะไม่รู้ว่าไอ้ร่องรอยที่เด่นชัดอยู่เต็มหน้าอกนี่เกิดจากอะไร
แรง อัด แรงปะทะ แรงดัน แรงห่าเหวอะไรเทือกนี้ ตอนที่ปาลูกปิงปองอัดขากันก็จะทำให้เกิดรอยออะไรแบบนี้........แต่ไอ้เสา ไฟฟ้ากะล่อนนั่นมันจะมานึกครึ้มเอาลูกปิงปองมาอัดหน้าอกพี่ดินเล่นเหรอถ้า ไม่ใช่..........
 
อ๊ากกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!ไม่อยากจะคิด......นักเลงปวดใจ
 
ไอ้อาการร้อนวูบวาบที่กลายเป็นไอออกมาจากหูก็พอจะรู้อยู่หรอกว่าเพราะโกรธ แต่ไอ้ที่ร้อนวูบวาบอยู่ตรงแก้มขวาแก้มซ้ายนี่มันหมายความว่ายังไง
 
ม่ายนะเว้ย.......เกิดมากูหน้าด้านตั้งแต่เกิด กูไม่เคยเขินไม่เคยอาย
 
นับ 1…2….3…….10 ในใจ พี่ดินจะกลับมาเป็นพี่ดินคนเดิม
ฮึบ!!! แต่งตัวออกจากห้องน้ำมาบอกได้คำเดียวว่าขาสั่น
 
แค่ร่างกายและจิตใจไม่ได้นึกรังเกียจสัมผัสจากผู้ชายด้วยกันก็แย่มากพออยู่แล้ว นี่บางครั้งยังเคลิ้มตามอารมณ์พวกนั้นอีก......มึงอย่าบอกนะเว้ยพี่ดินว่าจริงๆแล้วมีใจให้เพศชายด้วยกัน
วงการนักเลงจะบรรลัยก็เพราะพี่ดินเชียวเหรอวะ!!

ไอ้ตัวต้นเหตุยังนอนหลับเหมือนมันไม่ได้ก่ออะไรไว้ให้พี่ดินคิดมาก
ขาขวาจึงส่งไปทักทายก้อนกลมๆที่นอนหลับสบายอยู่บนเตียง
ไอ้ยักษ์นั่นขยับตามแรงถีบ......แต่มันไม่รู้สึกรู้สาอะไร
ขาซ้ายกำลังจะส่งไปช่วยซ้ำ.......แต่เสียงเคาะประตูดังเสียก่อน
 
“คุณภูมีธุระตอนเช้า รบกวนปลุกให้ลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัวด้วยนะค่ะ”
 
ยังกับเด็กอนุบาล...ตัวเท่าควายแล้วยังต้องให้คนมาปลุก
แต่พี่ดินเป็นลูกจ้าง เป็นคนอาศัยนะเว้ย ไม่ใช่เมีย....ไอ้หน้าที่อะไรแบบนั้นมันเป็นหน้าที่ของเมียๆชัด.....พี่ดินไม่ทำหรอกโว้ยย
 
แต่ธุระที่ว่า อาจจะเป็นธุระที่ต้องพาพี่ดินไปสมัครเรียนก็ได้นี่หว่า
งั้นคิดซะว่าจะยอมมีน้ำใจสักครั้งก็แล้วกันนะ
ปลายเท้าส่งไปเขี่ยร่างที่หลับอยู่อีกครั้ง เขย่าๆก็ไม่มีปฎิกริยาตอบสนองอะไรกลับมา
 
“เสาไฟฟ้า ตื่นสิวะ แม่บ้านบอกบอกว่ามึงมีธุระตอนเช้าไม่ใช่หรือไง”
ไม่รู้ไอ้บ้านี่มันนอนหรือมันตายพี่ดินทั้งเตะทั้งเขย่ามันยังไม่สะทกสะท้าน
 
“แม่งเอ้ย โครตขี้เซา ประเทศไทยถึงได้เป็นแบบนี้เพราะมีคนแบบมึงอยู่มากกว่าคนแบบกูนี่แหละวะ” กำลังจะง้างเท้ากระทืบ
 
“ตื่นแล้ว” ดีนะพี่ดินแตะเบรกทัน ปากตื่นแต่ตัวมันยังนอนนิ่งอยู่เดิม
 
“แบบนี้เค้าไม่เรียกว่าตื่นเว้ย ไปอาบน้ำได้แล้วเร็วๆ”
 
มันตื่นจริงหรือเป็นระบบตอบรับอัตโนมัติวะ พี่ดินเลยลองใช้เท้าเขี่ยๆดูอีกที
 
“เฮ้ยดินนี่เล่นเอาตีนเขี่ยพี่เลยเหรอ ไม่มีใครสอนหรือไงว่าเค้าห้ามเอาตีนเขี่ยสามี”
 
ระบบประสาทหยุดการรับรู้ทุกช่องทาง ในหัวมีแต่เสียง “สามี” ดังก้องไปมาเหมือนมีใครมาสั่นระฆัง....มันพูดคำนี้มันมีสติดีหรืองัวเงียวะ คำนี้มันเป็นคำต้องห้าม ได้ยินคำนี้แล้วพี่ดินต้องมีน้ำโหสิวะ....ทำไมถึงได้ขาแข็งยืนนิ่งอึ้งแดกอยู่แบบนี้ ต้องตอบโต้ไอ้ห่ายักษ์วัดตึกนี้บ้าง อย่างน้อยต้องกระแทกเบ้าตามันสักหมัด แล้วค่อยย้อนกลับมาเสยปลายคาง
 
นักเลงใหญ่ได้แต่คิด แต่ไม่ได้ทำอะไรเลยสักอย่าง!!!
 
คำๆนี้ถ้าได้ยินจากคนอื่นพูดพี่ดินคงโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงไปแล้ว แต่ทำไมพอออกมาจากปากไอ้เสาไฟฟ้า สมองพี่ดินถึงได้สั่งการล่าช้าผิดปกติแบบนี้วะ เหมือนระบบความคิดทุกอย่างรวนไม่ปกติอย่างที่ควรจะเป็น วูบหนึ่งก็คิดถึงร่องรอยที่เด่นชัดอยู่เต็มหน้าอก
 
คิดอะไรไม่ออก หาคำตอบไม่ได้ พี่ดินขอหลบไปตั้งหลักก่อนแล้วกัน
 

วันนี้นักเลงใหญ่ขอลาป่วนหนึ่งวัน ไม่รู้เป็นอะไรในใจมันหวิวๆ เพิ่งเคยเกิดครั้งแรกในรอบ 19ปีและเป็นอาการที่ไม่สามารถวินิจฉัยได้ว่าเกิดจากอะไร บนโต๊ะอาหารเช้าพี่ดินถึงได้สงวนคำพูดให้มากที่สุด ทางออกที่ดีที่สุดคือถามคำตอบคำ
 
แทบจะทิ้งตัวนอนราบกับพื้นด้วยความโล่งใจ เพื่อนปากหมาของไอ้เสาไฟฟ้ามาเยือนแต่เช้า ดูท่าทางไอ้ยักษ์วัดตึกมันทำหน้ารำคาญเต็มที่ พี่ดินก็เตรียมป้องกันตัวเอง แต่มันเสือกทักทายและพูดจากับพี่ดินอย่างคนมาดี พี่ดินก็ดีตอบ นักเลงก็มีจรรยาบรรณเว้ย ไม่ได้อันธพาลสุ่มสี่สุ่มห้าแบบพี่เต๋าสมชาย...นักเลงใหญ่อย่างพี่ดินจะอันธพาลกับใครก็ต้องดูตาม้าตาเรือเหมือนกัน
 
วันนี้ดูเหมือนไอ้เสาไฟฟ้าจะมีธุระสำคัญมาก ถึงขนาดหนีบเพื่อนสนิทปากเสียเป็นผู้ติดตามขนาดนี้ จะทำธุระอะไรก็ทำไปเถอะ ขออย่างเดียวอย่ามาวุ่นวายอะไรกับพี่ดินก็พอ เดี๋ยวสมัครเรียนเสร็จก็จะแยกตัวขอกลับไปทำภารกิจที่บ้าน ถ้าวันไหนแสนดีมั่นใจในตัวเองมากกว่านี้และไม่กลัวคนแปลกหน้าหมู่มาก จะใจกล้าขอให้ไอ้เสาไฟฟ้าพาแสนดีมาทำกิจกรรมกับสมุนของพี่ดินบ้าง กระตุ้นกันหลายๆทางอาจจะทำให้แสนดีพัฒนาเร็วขึ้นกว่านี้
 
“แล้วพอกลับจากสนามบินเราต้องนั่งกันยังไงวะภู แล้วกูต้องนั่งตรงไหน”
 
เพิ่งจะเอ่ยปากชมอยู่ได้ไม่นานก็ต้องกลับมากลืนน้ำลายอีกครั้ง คราวนี้ไอ้พี่แก๊กไม่ถึงกับปากเสีย แค่มันพูดอะไรที่พี่ดินไม่เข้าใจและดูเหมือนมีความนัยแอบแฝง
 
ช่างแม่ง.....เรื่องชาวบ้านไม่มีอะไรน่าสนใจเท่าตอนนี้เบาะด้านหลังที่จุคนได้ไม่น้อยกว่าสี่คนมันดูอึดอัดเหมือนยัดกันมาเป็นโหล ทั้งๆที่มีแค่พี่ดินกับไอ้ยักษ์นั่งกันแค่สองคน มันไม่ได้เบียดอย่างเดียวแต่มันเอาแขนพาดพนักพิงด้านหลัง จะไม่อะไรเลยถ้าหากพี่ดินไม่เห็นว่าในกระจกมองหลังเพื่อนปากเสียของไอ้เสาไฟฟ้าส่งยิ้มยั่วเย้าขยิบตาแปลกๆส่งมา
ลอบมองคนข้างๆ.....ใช่แล้วแน่ๆไอ้บ้าเสาไฟฟ้าเดินได้มันกำลังโชว์พาว(เวอร์)เยาะเย้ยเพื่อนมันอยู่
จะโชว์ว่ากำลังกอดพี่ดินโชว์เพื่อนอยู่โดยที่พี่ดินไม่รู้สินะ........ไอ้เสาไฟฟ้ามันช้าไปสิบปีโว้ย
ข้อศอกกระทุ้งไปที่เป้าหมายสุดแรง ไม่ต้องรอนาน
 
“โอ้ยยยยยยยยยยยยยย ดินศอกพุงพี่ทำไมเนี่ย”
 
“อ้าว โดนพุงเหรอ จริงๆกูต้องการให้ต่ำกว่านั้นนะ ไม่ได้ต้องการให้เจ็บมากหรอก เอาแค่พอเป็นหมันก็พอ เลิกเล่นได้แล้ว พวกมึงนี่เล่นเป็นเด็กอนุบาลกันไปได้
 
“5555555ไอ้ห่าภูเอ้ย ทำเป็นจะอวดกูน้ำหน้าอย่างมึงกูคิดไว้แล้ว ไม่แคล้ว กลัว มะ..อุ๊บ แหะ แหะ ขอโทษคำ กบว.เซ็นเซอร์ “
 
“กูกลัวมันไม่แปลกโว้ย แต่มึงก็เสือกกลัวนี่สิแปลก”
 
“กูไม่ได้กลัวเว้ย แต่กูเกรงใจ” ปากจะพาตายอยู่เมื่อกี้ พี่ดินเตรียมง้างหมัดแล้วเชียว มันเสียงอ่อยซะจนพี่ดินยั้งแทบไม่ทัน
 

จุดหมายปลายทางที่ไอ้เสาไฟฟ้ามาทำธุระคือสุวรรณภูมิ ความกว้างใหญ่และอะไรๆก็ชวนให้น่าหลงทาง ทำให้พี่ดินกำชายเสื้อสูทไอ้เสาไฟฟ้าเอาไว้แน่น ไม่สนใจสักนิดว่ามันจะยับหรือมันจะเป็นอะไร แต่สิ่งเดียวที่รู้คือถ้าพี่ดินหลงอยู่ในนี้ กูกลับสลัมไม่ถูกแน่ๆ
 
ด้านหน้าประตูผู้โดยสารขาเข้ามีคนมายืนรออยู่ก่อนแล้วไม่น้อย บางคนชูป้ายชื่ออะไรสักอย่างที่พี่ดินก็ไม่เข้าใจ คนข้างๆเริ่มชะเง้อคอมองหาส่วนไอ้เพื่อนปากเสียก็ทำท่าทางคล้ายๆกัน
ไม่นานก็มีคนเดินลากกระเป๋าเดินทางออกมาจากประตู มีทั้งคนไทยและชาวต่างชาติ แต่ไม่มีอะไรสะดุดตาเท่า ผู้คนหนึ่งที่ใส่เสื้อยืดพอดีตัวสีขาว มีแจ็คเก็ตสีดำคลุมตัว สวมหมวกที่พี่ดินเคยเห็นแว่บๆในนิตยสารที่ร้านตัดผมชอบซื้อมาไว้บริการลูกค้า แว่นกันแดดสีดำสะดุดตาคนพบเห็นยิ่งกว่าชาวต่างชาติที่กรูกันออกมาซะอีก
 
คนที่สะดุดตาเดินมาหยุดเยื้องๆกับพี่ดินแต่ตรงหน้าไอ้เสาไฟฟ้าพอดี แว่นตาถูกดึงออกมาเหน็บไว้ที่เสื้อ เผยให้เห็นหน้าคนคุ้นเคย
 
ไม่รู้สึกตัวเลยว่าปล่อยมือที่กำชายเสื้อไอ้เสาไฟฟ้าตอนไหน ไม่คิดเลยว่าตอนที่ได้เห็นคนๆนี้เต็มๆตาพี่ดินจะรู้สึกวูบโหวงในอกได้ขนาดนี้
 
ความรู้สึกทั้งหมดที่เกิดขึ้นเหนือความคาดหมาย ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะรู้สึกแบบนี้ได้ และก็ไม่รู้อีกนั่นแหละว่าทำไมถึงได้รู้สึกปวดหนึบที่หน้าอกข้างซ้ายได้ขนาดนี้
 
“รอนานมั้ยภู อ้าวแก๊ก มาด้วยเหรอ สวัสดี”
 
“ไม่นานหรอก เพิ่งมาถึงเมื่อกี้เหมือนกัน เดินทางเป็นไงบ้าง”
คำทักทายที่ไม่มีอะไรแปลกประหลาดแต่มันก็ทำให้พี่ดินมือเย็นเฉียบขึ้นมาได้
 
“ก็ดี ก็เมื่อยดี”
 
“กินมื้อเช้ามาหรือยัง”ความใจใส่นี้ครั้งหนึ่งเคยได้รับมาเหมือนกัน
 
“ยังเลย ว่าแล้วว่าภูต้องถามแบบนี้ ภูยังเหมือนเดิมทุกอย่างเลยนะ”
 
“กร เพื่อนภูครับ พวกมึงจะยืนคุยกันอีกนานไหม กูเมื่อย ดินเองก็คงจะเมื่อย”
 
“หือ ใครนะแก๊ก”
 
“เด็กมึงไม่ใช่เหรอภู แนะนำสิ”
 
“อ๋อ เออๆ หยุดเขย่าแขนกูสักที ไอ้ห่านี่ แรงสั่นสะเทือนจนจะเกิดสึนามิได้อยู่แล้ว กร นี่ดิน ไม่รู้กรจำได้มั้ย ที่ภูเคยเดินชนตอนที่เราเดินกลับบ้านทางริมคลองอ่ะ ที่แท็กซี่ปล่อยเกาะเราตรงสะพานข้ามคลองพอดี”
 
“อ๋อ จำได้แล้ว กรก็ว่าหน้าคุ้นๆ น้องน่ารักๆที่ห้าวๆคนนั้นนั่นเอง”
 
“อืม ชื่อดินนะ น้องเค้ามาเป็นครูพิเศษของแสนดี”
 
“อ๋อ หวัดดีครับ จำพี่ได้มั้ย”
 
ได้ยินครบทุกคำพูด แต่สมองมันตื้อตันเสียจนไม่รู้ว่าต้องทำตัวยังไง ถ้าไม่มีแรงที่มาเขย่าแขนเรียกสติ พี่ดินก็ไม่รู้สึกตัวสักทีว่าคนที่มีมารยาทจะต้องทักทายฝ่ายตรงข้ามกลับไป
 
“คะ ครับ สวัสดีครับ”
 
“หวัดดี จำพี่ได้มั้ย”
 
“ครับ จำได้” จำได้จนติดตา ไม่รู้ทำไม พี่ดินก็ยังแปลกใจตัวเอง
 
“งั้นเราไปหาร้านกาแฟนั่งกันไหม กรจะได้กินมื้อเช้าด้วย แก๊กมึงช่วยลากกระเป๋ากรด้วย มาแล้วทำตัวให้มีประโยชน์หน่อย”
 
แฟนกลับมาแล้ว......ธุระสำคัญมากขนาดนี้ มันจะสัญญากับพี่ดินทำไมวะว่าจะพาไปสมัครเรียน แล้วมันจะพาพี่ดินมาด้วยทำไม.....พามาทำไม....พามาให้พี่ดินไม่เป็นตัวของตัวเองแบบนี้   ไม่เคยรู้สึกแย่ครั้งไหนเท่าครั้งนี้มาก่อน ไม่เคยรู้สึกเกลียดไอ้เสาไฟฟ้าครั้งไหนเท่าครั้งนี้เลยเหมือนกัน
 
 
ไปเกลียดเค้าทำไมวะพี่ดิน......??????
 
เกลียดที่เค้าไม่ให้ความสำคัญในคำสัญญา
เกลียดที่เค้าทำให้พี่ดินเป็นแบบนี้
หรือเกลียดที่เค้าพาพี่ดินมาพบเจอกับใคร
ถ้าเป็นแบบนั้น........
จะไปเกลียดเค้าทำไมในเมื่อพี่ดินกับไอ้เสาไฟฟ้านั่นไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย.....
พี่ดินเป็นแค่ลูกจ้างจำใส่หัวกบาลไว้สิเว้ย!!!
แล้วมันก็ไม่แปลกอะไรเลยที่เค้าจะให้ความสำคัญกับธุระครั้งนี้ขนาดนั้น.....ในเมื่อคนๆนั้นคือแฟน
 
9.45 น.แยกตัวออกมาคงไม่น่าเกลียดเท่าไหร่ ถึงที่นี่มันกว้างขวางจนชวนหลงขนาดไหน แต่คนไทยก็คงพอมีน้ำใจบอกทางพี่ดินบ้างสักคนแหละวะ
 
“นี่”
 
สาบานว่าแค่เขย่าชายเสื้อและไม่ได้เรียกเสียงดังอะไร แต่ที่ทุกสายตาหันมามองที่พี่ดินเป็นตาเดียว เพราะสายตาที่ไอ้เสาไฟฟ้ามันทอดมองมาและน้ำเสียงตอบรับติดจะแปลกใจนี่แท้ๆ
 
“หือ มีอะไร” สายตาตอกย้ำว่ามันให้ความสนใจผมหลังจากกำลังพูดคุยติดพันอยู่กับแฟน
“ไปก่อนนะ นายไม่ต้องไปหรอก กู เอ้ย ผมไปได้”
ไม่รอคำตอบ โค้งให้ทุกคนแทนคำลา มารยาทที่สถานศึกษาพร่ำสอนมาถึงเวลานักเลงคนนี้ก็งัดมาให้ ไม่ว่าอะไรพี่ดินก็จะงัดมาใช้ให้หมด  อะไรก็ได้ ขอให้ออกไปจากตรงนี้เร็วๆ
สาวเท้าออกมาเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่รู้เลยว่าจะต้องไปทางไหน สอดสายตาหาประตูและป้ายบอกทาง มีป้ายชี้บอกทางรถโดยสารจากสนามบินเข้าเมือง พี่ดินก็ใจชื้นรีบพุ่งไปทางป้ายนั้นทันที
 
ขาก้าวแล้ว แต่ตัวยังไปไม่ได้......เมื่อแขนข้างหนึ่งโดนคว้าเอาไว้
“เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหน ทำไมไม่รอ”
 
 
ตอนสุดท้ายของคืนนี้ค่ะ พรุ่งนี้อาจจะได้ลงแค่ตอนเดียวนะค่ะ เพราะรอบดึกคนเขียนโดนลากไปเชคชื่อ(อีกแล้ว) ต้องคอยลุ้นกันเน้อว่าเซมากูเตะจะเอามาลงตอนไหน...........ค่อยๆย่องออกไปจากกระทู้ TRomance

[lasom]

อ๊าก เบิ้ลลลลลล
ฮั่นแน่ จับคนลอบเข้าเล้า อิอิ มาให้กอดซะดีๆ
บิ้วซะน้ำตากำลังมาล่ะ เกือบล่ะ ปริ่มๆ ฮ่วย!!! ตัดจบซะงั้น

[จันทร์ผา]

ว้าว  มีตามมาด้วย เริ่ดตรงนี้แระ

[iforgive]

หืมมม  ดินเองก็รู้สึกเหมือนกันกับภูเหรอเนี่ยะ  ปวดใจแทน
แล้วกรกลับมาทำอะไร  จะอยู่นานมั๊ยนะ  ภูเอ๊ยยย  ท่าทางจะมาม่าแล้วงานนี้