หัวข้อ: [ภูตะวันvsเพียงดิน]เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง By TRomance อัพเดท P.219

[Pamphlet]

 
คิดถึงพี่ดิน+พี่ภุใจจะขาดแล้ว มาต่อได้เร็วๆนะคะ

[qq_oo]

สนุกมาก

พี่ดินรั่วดี
+1

[Pepor]

ประกาศ   ตามหาชายไทยไม่ทราบชื่อสองนายที่หายตัวไป
คนแรก หนุ่มตัวเล็ก หน้าหวาน แต่ห้าว ใครๆก็เรียก นักเลงใหญ่
คนที่สอง ชายหนู่ม หน้าตาดี สูงใหญ่ ได้ยินคนแรกเรียก เสาไฟฟ้า
ชายสองคนนี้ได้หายตัวไปประมาณ 2 วันแล้ว ใครพบเห็น โปรดบอกด้วยว่า คนอ่านคิดถึงนะคะ

     ไม่มีอะไรค่ะแค่เข้ามาเพ้อเพราะว่าคิดถึงพี่ดินและพี่ภู

[scottoppa]

คิดถึงพี่ดินน
คิดถึงไรท์เตอร์และโพสต์เตอร์
 

[konnarak]

ไรท์เตอร์ครับไม่ต้องรีบนะครับ  พวกเรารออยุ่เพียบ...  อิอิอิ


 

[RAKDEK_KA]

ไม่อยู่ 2 วัน ทุกอย่างยังเหมือนเดิม 



  คิดถึงอะ 

[fOnfOn :D]

 

[Seiki]

ตอนที่ 34

ไม่น่าไปง้อไอ้เสาไฟฟ้ามันเลย จริงๆนะ
 
ถ้าไม่ชั่งน้ำหนักดูแล้วว่าพี่ดินผิดจริง จะไม่ยอมตุ๊ดแตกครั้งแรกในรอบ 19 ปีหรอก ให้ง้อใครสักคนมันยากแล้วก็ลำบากใจยิ่งกว่าไปดับไฟใต้อีกนะ
 
คิดตั้งนานว่าจะง้อแบบไหนนักเลงถึงจะไม่เสียฟอร์ม
 
จริงๆแล้ว ก็ไม่ได้เจ็บก้นสักเท่าไหร่แล้วล่ะ แต่เจ็บใจมันมากกว่า
 
แม่ง บดปากพี่ดินมาได้ เป็นแผลร้อนในเลย เซ็งมันจริงๆ
 
ถ้าวันนั้นมันบังคับขู่เข็ญให้ไปหาพี่หมอความต้องแตกแน่ๆ ก็ก้นไม่ได้เป็นแผลแล้วนี่หว่า แต่ถ้าไม่งัดมุขนี้ขึ้นมาใช้ ก็ไม่รู้จะเข้าหามันด้วยเรื่องอะไรเหมือนกัน ถึงจะรู้สึกร้อนวูบวาบที่หน้าตอนคิดขึ้นมาได้ แต่ก็ดีกว่าอ้างอย่างอื่นไปแหละนะ บอกตรงๆว่าพี่ดินไม่เคยป่วยการเมือง เลยไม่รู้ว่าจะแนบเนียนจนใครๆจับได้หรือเปล่า ถ้าบอกว่าเจ็บปวดในที่ลับหูลับตา ถึงจะหน้าชาหน่อยๆแต่คงไม่มีใครให้พี่ดินเปิดก้นให้ดูหรอกมั้งนะ อีกอย่างถ้าบอกไอ้เสาไฟฟ้าว่าพี่ดินเจ็บก้น มันคงหยุดกิจกรรมเข้าจังหวะชั่วคราว
 
แต่พี่ดินคิดพลาดไป แผนนี้มันใช้ไม่ได้กับไอ้เสาไฟฟ้านี่หว่า
 
สุดท้ายไม่ว่าพี่ดินจะงัดแผนไหนมาง้อมัน ก็ไม่ปลอดภัยต่อการตกเป็นหัวเมืองประเทศราชของมันอยู่ดี มันเจาะสำรวจภาคพื้นพิภพไม่ได้ มันก็หาเศษหาเลยแต่ภายนอกจนได้อยู่ดี
 
ไอ้บ้านี่มันหื่น ดีนะที่พี่ดินมีลูกไม่ได้ ถ้าเป็นผู้หญิงนี่มีหวังลูกหัวปีท้ายปีแน่ๆ ที่สำคัญพี่ดินคงท้องตั้งแต่ยังไม่ทันจะแต่งและไม่สามารถบอกหมอได้ว่าลูกแต่ละคนนี่มาจากการรันโปรดักครั้งไหน เครื่องจักรเครื่องนี้มันรันถี่เหลือเกิน
 
สองวันสุดท้ายก่อนสอบเข้ามหาลัย พี่ดินต้องลงหลักปักฐานอยู่ที่บ้านไอ้เสาไฟฟ้าอย่างเดียว แม่ไปปฎิบัติธรรมกับน้าข้างบ้าน กำลังสงสัยอยู่ว่าคุณนายเค้าต้องการเข้าถึงรสพระธรรมหรือแค่ต้องการที่ขูดหวยแห่งใหม่กันแน่ แต่ยังไงก็ช่าง อย่างน้อยก็ดีกว่าให้แม่อยู่บ้านคนเดียวละนะ ช่วงนี้ในชุมชนน่าเป็นห่วงแบบแปลกๆ ยังไงไม่รู้ พี่ดินอาจจะคิดมากไปเองก็ได้ ไอ้เสาไฟฟ้ามันลงทุนไปลากิจกับลูกสมุนให้พี่ดินด้วยตัวเอง จะว่าด้วยตัวเองก็คงไม่ได้ น่าจะเป็นเพราะน้ำแข็งใสที่มันซื้อเลี้ยงต่างหาก
 
พี่ดินต้องสอบ 5 วิชา เป็น 5 วิชาที่ต้องใช้ความพยายามควบคู่กับชะตากรรมเข้าช่วย ก็พี่ดินเรียนสายช่างนี่น่า ไม่รู้หลักวิชาการจะแน่นเท่าเด็ก ม.ปลายหรือเปล่านะ จุดหมายปลายทางคือหมวกเซฟตี้สีขาวแต่พี่ดินไม่ขอหนีบแบบไว้กับจั้กแร้ได้มั้ยวะ มโนภาพไปแล้วนึกถึงเสี่ยเก็บค่าแชร์ของไอ้ก้านขึ้นมาทันที
 
พี่ดินไม่ใช่คนหัวกะทิอะไรหรอก อาศัยอ่านทวนความจำหลายๆครั้งและพยายามทำความเข้าใจ ในชีวิตพี่ดินไม่มีอะไรที่ได้มาง่ายๆ ถ้าไม่นับเรื่องที่ตกเป็นเมืองขึ้นไอ้เสาไฟฟ้าแบบพลาดพลั้งไม่ได้ตั้งใจอะนะ....เลิกคิดเรื่องนี้สักวันสองวันเถอะว่ะพี่ดิน อนาคตสำคัญกว่าเยอะ
 
 
แต่ทำไม่ได้!!! ให้ตายเหอะ นักเลงใหญ่ไม่เคยหัวเสียขนาดนี้มาก่อน
 
 
เคยมั้ย ที่กำลังใช้สมาธิจดจ่ออยู่กับอะไรแล้วรู้สึกว่ามีคนมองเราอยู่ตลอดเวลา มันจะมองให้เลขสามตัวเรียงกันอยู่ที่หน้าผากกูให้ได้เลยใช่ไหม...ถ้านักเลงจะอาละวาดนอกอาณาเขตมันจะผิดกฎอะไรมั้ยวะ ถึงจะเป็นนักเลงแต่ก็เคารพกฎกติกานะเว้ย เรามักจะยิ่งใหญ่อยู่ในที่ของตัวเอง ไม่รุกล้ำน่านน้ำหรือน่านฟ้าผู้อื่นเด็ดขาด
 
แต่รู้สึกว่าไอ้สายตาที่มันจ้องอยู่ตลอดเวลาไม่ได้จ้องอย่างเดียว มันจะยิ้มให้ได้อะไรขึ้นมาวะ
 
“มองอะไรหนักหนาวะ เคยดูเรื่องลูกสาวเจ้าพ่อขอเป็นครูป่ะ”
 
นี่กวนตีนถามมันนะ ถึงมันจะขมวดคิ้วสงสัยที่อยู่ๆพี่ดินก็โพล่งถามมันขึ้นมา แต่ว่าไอ้เสาไฟฟ้ามันเชื่องว่ะ มันพยักหน้ารับว่าเคยดู แย้มยิ้มอ่อนโยนมาให้เคลิ้มอีกหนึ่งจึ๊ก......เพื่อ!!!!
 
“แล้วจะมาติดใจอะไรกับนักเลงใหญ่ขอเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยวะ มองอยู่ได้ ไม่มีสมาธินะรู้มั้ย”
 
มันเป็นคนแรกที่ทำให้พี่ดินหงุดหงิดและพร้อมจะอาละวาดได้ตลอดเวลา เรียกได้ว่าสแตนบายเท้าหน้าไว้ได้เลย (ได้แต่ขู่ในใจแต่ไม่เคยได้ใช้สักที)
 
“รู้สิ เพราะตอนนี้พี่ก็ไม่มีสมาธิทำอะไรเหมือนกัน”
 
อ้าวเป็นงั้นไป!!! แล้วใครขอร้องให้มันหอบงานมาทำที่บ้านวะครับ พอมันสั่งให้พี่ดินอ่านหนังสืออยู่ที่บ้านได้ มันก็สั่งให้ลูกน้องหอบแฟ้มเอกสารมาให้ที่บ้านเหมือนกัน แต่แล้วมันก็ไม่ทำอะไร มองพี่ดินอยู่ได้ ไร้มารยาทจริงๆ
 
“ก็ออกตามหาสิวะ มองมาแล้วมันจะเจอมั้ยสมาธิอะ มีงานก็ทำไปสิ”
 
“มองไปที่ดินไม่เจอหรอกสมาธิอะ เจอแต่รักล้นใจ”
 
เอามือขยำหน้าอกตัวเองดู เออ กูก็ไม่ได้มีนมตรงไหนนี่หว่าแล้วไอ้วาจากระชากอ้วกนี่มันออกจากปากไอ้เสาไฟฟ้าได้ไงวะ
 
“ทำหน้าปุเลี่ยนๆเหมือนกินยาขมแบบนั้นทำไม พี่พูดเล่น มีอะไรไม่เข้าใจเหรอ พี่เห็นดินถอนหายใจตั้งหลายครั้ง แล้วเครียดซะจนรอยย่นที่หน้าผากจะขึ้นขี่กันอยู่แล้ว”
 
เออให้เส้นรุ้งเส้นแวงบนหน้าผากมันขี่จนได้เสียเป็นผัวเมียกันซะเลยก็ดี แต่เอ้ยยยย!! ตกลงที่มันมองพี่ดินอยู่นี่เพราะไปทำลายสมาธิมันเหรอวะ
 
“งั้นเดี๋ยวไปอ่านห้องนู้นก็ได้ ลุงจะได้ทำงาน”
 
พี่ ดินเจียมตัวเองเสมอครับ ห้องนี้ห้องมัน พี่ดินไปอ่านมุมไหนของบ้านก็ได้หรือห้องที่ครั้งหนึ่งเคยเอาไว้รองรับพี่ดิน แต่ไม่ค่อยได้ใช้ไม่ใช่เพราะติดใจเสาไฟฟ้านะ แต่เป็นเพราะว่าห้องมันกว้างไปต่างหาก
 
“พี่ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น พี่หมายความว่าไม่เข้าใจตรงไหนหรือเปล่า มีอะไรให้ช่วยมั้ย”
 
“ช่วยตัวเองก่อนดีมั้ย”
 
ปรายตามองไปที่กองเอกสารให้มันเจียมตัวเอง ริอาจจะมาช่วยนักเลงใหญ่ เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ แอบเห็นเหมือนกันนะว่ามันน่ะ แอบหน้านิ่วคิ้วขมวดไม่ต่างจากพี่ดินหรอก แอบเห็นมันทำปากยื่นน้อยๆเมื่อเห็นว่าพี่ดินไม่ตื่นเต้นไปกับความมีน้ำใจของมัน จริงๆแล้วก็เกรงใจมันนิดหน่อย เพราะตอนแกล้งเจ็บบั้นท้าย(ทางการเมือง)มัน ก็ช่วยสอนภาษาอังกฤษและคณิตศาสตร์ให้ ก็พอรู้แหละว่าที่งานมันกองอยู่เต็มโต๊ะแบบนี้ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะว่ามันมาเสียเวลาอยู่กับการติวหนังสือให้พี่ดิน ตอนนี้เป็นวิชาเฉพาะทางที่เกี่ยวกับวิศวะแล้วพี่ดินก็คงต้องพึ่งพาตัวเอง แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นไอ้คนที่มันต้องการเรียกร้องความสนใจก็ไม่ละความพยายาม เสนอแนะตามประสาคนใจดี(กัดฟันพูด)
 
“ดิน ถ้าสูตรไหนที่มันเข้าใจยากๆก็ให้เอามาประยุกต์ใช้กับสิ่งที่อยู่รอบๆตัวเราสิ แล้วเราจะจำได้” จะว่าไปมันก็เข้าท่าดีนะ ขนาดหลักภาษาไทยตั้งแยะแยะมากมายดูแล้วไม่น่าจะจำกันได้ พอเอามาแต่งให้มันเป็นกลอนก็จำง่ายขึ้นมาตั้งเยอะ เหมือนผู้ใหญ่หาผ้าใหม่อะไรประมาณนี้
 
แต่ ตอนนี้พี่ดินกำลังทบทวนวิชาพื้นฐานวิศวกรรมน่ะสิ แล้ววันสองวันมานี้ไอ้เสาไฟฟ้ามันไม่มารบกวนการอ่านหนังสือด้วยการชวนทำการ ขุดเจาะดินก็จริง แต่มันก็ยังไม่วาย หาเศษหาเลยให้สมาธิไขว้เขวอยู่หลายรอบเหมือนกันนี่ พอตอนนี้พี่ดินกำลังทบทวนเรื่องกลศาตร์ของไหล แล้วสูตรคำนวณก็เยอะจนมันแทบจะตีกันตายอยู่ในสมองพี่ดิน แล้วไอ้เทคนิคที่มันบอกมาก็คิดว่ามันน่าจะเอามาใช้ให้เป็นประโยชน์กับการ อ่านหนังสือของพี่ดินได้
 
แต่ทำไมสมองถึงได้ทรยศพี่ดินแบบนี้วะ ทำไมมันไม่จำในเรื่องสร้างสรรค์มากกว่านี้ ทำไมทฤษฎีมันบอกว่า อัตราการไหลเท่ากับพื้นที่หน้าตัดคูณความเร็วแล้วมันก็มีสูตรประยุกต์ใช้ภายใต้กฎมากมายให้พี่ดินปวดหัว แต่พอไอ้เสาไฟฟ้ามันชี้ทางสว่างให้พี่ดินเอามาปรับใช้กับชีวิตประจำวันให้จำได้ง่ายขึ้น
 
ทำไม
 
ทำไม
 
ทำไมพี่ดินถึงได้นึกไปเปรียบกับเรื่องนั้นทุกที เรื่องที่ทำให้หน้าร้อนฉ่า เลือดสูบฉีดเร็วจี๋ ที่สำคัญมันทำให้รู้สึกว่าพี่ดินจะทะลึ่งขึ้นทุกวันด้วยหรือเปล่าวะ ทำไมถึงได้นึกไปเปรียบเทียบกับตอนนั้นได้ว่า เวลาไอ้เสาไฟฟ้ามันฉีดน้ำแสดงความเป็นเจ้าของลงไปในโพรงดิน ความเร็วและแรงของมันเร็วและร้อนจนพี่ดินรู้สึกได้ เพราะทางของพี่ดินแคบหรือขนาดของไอ้เสาไฟฟ้าใหญ่เกินไปวะ
 
ตายห่าแล้ว!!!!อะไรดลใจให้พี่ดินคิดไปได้ถึงขนาดนี้
 
สะบัดหัวไล่ความฟุ้งซ่านของตัวเองไปสองสามที ต้องกลับมาเป็นคนเดิมสิวะพี่ดิน เรื่องแบบนั้นมันใช่พี่ดินซะที่ไหน ท่องนโมสามจบเข้าไว้ ทำใจให้สงบๆนึกถึงบทเรียนที่กำลังทบทวน พรุ่งนี้จะเป็นวันชี้เป็นชี้ตายสำหรับการได้เป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยแล้วนะ
 
เอา สองมือตบแก้มเรียกหาสติอีกสองสามที มัวแต่จมอยู่กับความคิดของตัวเองจนไม่รู้เลยว่าไอ้คนที่นั่งทำงานอยู่หลัง กองเอกสารกองนั้นมันมาอยู่ใกล้ๆตั้งแต่เมื่อไหร่ ที่สำคัญ มันชะโงกหน้าเข้ามาใกล้แก้มพี่ดินทำไมวะ
 
“เฮ้ยยยยย”
 
ฟอดดดดดดดดดด!!!!!
 
เค้าเรียกขวัญกลับเข้าร่างกันด้วยวิธีนี้เหรอวะ เอามือขึ้นมาป้องกันแก้มตัวเอง แถมด่าไอ้ตัวการทางสายตาแต่มันยังยิ้มแปล้ให้ ขอต่อยพุงมันสักทีเถอะวะ หมั่นไส้
 
“ทำอะไร”
 
“หอมแก้ม” กูทั้งค้อน ทั้งต่อยท้อง ทั้งจิกตาใส่ขนาดนี้ มันยังหน้าด้านตอบมาได้นะ ทำทุกวิถีทางแล้วไม่เห็นมันจะสำนึกอะไรได้เลยสักอย่าง
 
“ฮึ่ยยยยยยยยย!!” นักเลงขัดใจครับ ทำได้แค่นี้เหรอวะพี่ดิน ขัดใจแต่ทำได้แค่กระฟัดกระเฟียดใส่อากาศเนี่ยนะ ปัญญาอ่อนกว่านี้มีอีกมั้ยวะนักเลงใหญ่พี่ดิน
 
“เป็นอะไร พี่เห็นดินก้มลงไปอ่านหนังสือ แล้วเอามือตีหน้าตัวเองจนหน้าแดงไปหมดแล้ว”
 
เอามือตีหน้าตัวเองมันแค่เบาๆหรอกโว้ย แต่ที่หน้าแดงเป็นเพราะ จะบอกมันได้ยังไงวะว่าพี่ดินเอาเนื้อหาวิชาเรียนไปเกี่ยวข้องกับเรื่องอย่างว่า เพราะมันคนเดียวเลยที่ทำบ่อยเกินไปจนพี่ดินติดใจ เอ้ยยยยยยยยยยย จนพี่ดินหมกมุ่นเกินไป โว้ยยยยยยย จะเอาอะไรมาอ้างก็ไม่เห็นจะดูดีขึ้นเลยสักอย่าง
 
“ดิน ว่ายังไงเป็นอะไรไปหรือเปล่า ไม่สบายเหรอ”
 
“เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร”
 
“แล้วทำไมหน้าแดง”
 
“ร้อนมั้ง”
 
แถได้ถลอกปอกเปิดเป็นทางเลยนะพี่ดิน อุณหภูมิ 24องศา ก็พูดออกไปได้ว่าร้อน
 
“เหรอ นึกว่าอายที่โดนหอมแก้ม”
 
แทบจะชิงกัดลิ้นตาย ทำไมตอนพี่ดินพูดตรงๆใส่คนอื่นถึงไม่รู้สึกอายวะ แต่พอคนอื่นพูดใส่กลับรู้สึกอายขึ้นมา มึงทำให้ชีวิตพี่ดินมีหลายมิติเกินไปหรือเปล่าวะไอ้เสาไฟฟ้า อยากจะโต้ตอบกับไอ้เสาไฟฟ้าให้สาแก่ใจ แต่ตอนนี้พี่ดินคิดอะไรไม่ออกเลยว่ะ แพ้ทางมันทุกที แต่ถ้าเงียบไปแบบนี้หมายถึงพี่ดินยอมแพ้มันใช่มั้ยวะ ก็เสียฟอร์มอีกอยู่ดี
 
โว้ยยยยยยยยยยย.....นักเลงใหญ่อยากอาละวาด
 
 
กริ๊งง กริ๊งง กริ๊งง กริ๊งง กริ๊งง กริ๊งง
 
เสียงโทรศัพท์เสียงสามัญธรรมดาที่สุดที่พี่ดินตั้งเอาไว้ดังขึ้นทำลายความเงียบ พรูลมหายใจออกจากปอดด้วยความโล่งใจ
 
โทรศัพท์ช่วยชีวิตจริงๆ............................เหรอวะ
 
เบอร์ขึ้นโชว์เป็นเบอร์ขึ้นต้นด้วย 02 ทำให้อดขมวดคิ้วสงสัยไม่ได้ ปกติโทรศัพท์พี่ดินไม่ค่อยมีใครโทรมาหรอก จะมีก็แต่ไอ้เสาไฟฟ้าและไอ้ก้าน ตอนนี้พี่ดินอยู่กับไอ้เสาไฟฟ้า (แทบ) จะตลอดเวลาแล้วไอ้คนที่โทรมานี่คงไม่พ้นไอ้..
 
“ครับ” ถึงจะมั่นใจแต่ก็ต้องหยั่งเชิงไว้ก่อน
 
“อยู่ไหนอะดิน”
 
“ต๋องเหรอ” ยอมรับว่าตกใจเพราะไม่คิดว่าคนที่โทรมาจะใช่ต๋อง แล้วอีกอย่างพี่ดินไม่เคยให้เบอร์โทรศัพท์ต๋องไว้
 
“อืม ตกลงนี่ดินอยู่ไหน ไปหาที่บ้านก็ไม่มีใครบ้านปิดสนิทเลย”
 
“อ๋อ แม่ไปวิปัสนาน่ะ ยังไม่กลับ ส่วนกูอยู่บ้านเจ้านาย”
 
“เจ้านาย เจ้านายไหน”
 
ทำไมตอนต๋องถามแบบนี้พี่ดินต้องลำบากใจด้วยวะ พอหันไปดูไอ้เสาไฟฟ้ายิ่งแล้วใหญ่ มันขมวดคิ้วตั้งคำถามใส่พี่ดินแล้วแต่มันไม่ได้โวยวายอะไร
 
“ก็พี่ภูไง ต๋องเคยเจอแล้วนี่” เรียกมันว่าพี่ต่อหน้าแบบนี้ก็กระดากเหมือนกันนะ แต่ทำไงได้ถึงพี่ดินจะหยาบคายขึ้นมึงกูกับมัน แต่ก็ขอให้เป็นพี่ดินคนเดียวแล้วกันที่นิสัยเสียแบบนั้น ถึงยังไงไอ้เสาไฟฟ้ามันก็แก่กว่าต๋องอยู่ดี
 
“อ๋ออออ จำได้สิคนที่ฝากแผลไว้บนหน้าทำไมต๋องจะจำไม่ได้ แต่ไหนดินบอกว่าเป็นเพื่อน แล้วทำไมวันนี้บอกว่าเป็นเจ้านาย” อูย ซีดเลยพี่ดิน จะตอบมันยังไงดีวะ
 
“ก็นั่นแหละเป็นทั้งสองอย่างแหละ”
 
“แล้วดินทำงานอะไรถึงต้องค้าง แม่ดินไม่อยู่ถ้ากลัวต๋องไปนอนเป็นเพื่อนก็ได้”
ทั้งๆที่พี่ดินพยายามพาตัวเองและต๋องให้อยู่กับปัจจุบันแต่รู้สึกว่ากลายเป็นต๋องนะที่ยังยึดติดพี่ดินเอาไว้ที่เจ็ดปีที่ผ่านมา
 
“มาสอนหนังสือให้น้องสาวเค้าอะ มันเลิกดึกเลยต้องค้าง”
ไม่ได้อยากจะโกหกนะแต่ก็ลำบากใจที่จะให้ตอบต๋องว่าไอ้เสาไฟฟ้ามันบังคับให้อยู่อ่านหนังสือที่นี่ มันอาจจะดูงี่เง่าเกินไปสำหรับคนที่ยังไม่เข้าใจเรื่องราวอะไรๆแบบต๋อง อยากจะบอกเหมือนกันแต่ก็ไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มที่ตรงไหนดี
 
“ให้ต๋องไปรับมั้ย”
 
“ไม่เป็นไรเค้าเข้านอนกันหมดแล้ว”
ทำไม พี่ดินต้องกระซิบตอบเบาๆเหมือนกำลังลักลอบนัดชู้หนีออกจากบ้านวะ หรือว่าจะเป็นเพราะสายตาที่ไอ้เสาไฟฟ้ามองมาเริ่มน่ากลัวขึ้นตามระยะเวลาที่ คุยแล้วก็การสื่อสารที่เริ่มจะประติดประต่อเนื้อหาไม่ได้แล้วกันแน่
 
“เหรอ แล้ว....”
 
“ต๋องไว้ค่อยคุยกันนะ จะไปนอนแล้วพรุ่งนี้มีสอบแต่เช้า” ไอ้การเอาตัวรอดแบบนี้พี่ดินติดมาจากใครวะเนี่ย ถึงจะตะกุกตะกักไปสักหน่อย แต่ต๋องก็ยอมวางไปด้วยดีละนะ แม้จะโล่งอกเรื่องต๋องไปได้ แต่ก็ต้องมาลำบากใจกับการตอบคำถามอีกคนอยู่ดี
 
“แหะ แหะ ต๋องโทรมาอะ” รีบรับสารภาพก่อนโทษจะลดลงกึ่งหนึ่งป่าววะ แต่พี่ดินไม่ได้ทำอะไรผิดนี่หว่าจะร้อนตัวทำไมวะ เพื่อนโทรมาเฉยๆ
 
“โทรมาทำไม” ไอ้ยักษ์วัดตึกมันกล้าทำตาดุใส่นักเลงใหญ่ด้วยเหรอวะ ถ้ามันกล้าดุขนาดนี้ พี่ดินก็กล้ากลัวเหมือนกันว่ะ แบบว่าตั้งตัวไม่ทัน
 
“โทรมาถามเฉยๆว่าอยู่ไหน คงแวะไปหาแล้วเห็นว่าบ้านปิดอะ”
 
“อืม” แล้วมันก็เงียบไป
 
แต่พี่ดินเห็นนะว่ามันกำมือเข้าหากันแน่น กรามบดกันจนเป็นสันนูน มันคงไม่พอใจแต่มันก็พยายามดับอารมณ์ร้อนของตัวเองอยู่ แบบนี้มันกำลังหึงอยู่หรือเปล่าวะ อยากจะเดินไปหาแต่ก็สำนึกได้ว่าท่าทางที่มันนั่งอยู่บนเก้าอี้หลังโต๊ะทำงานแบบนี้ มันเกิดขึ้นสองครั้งสองคราแล้ว และไม่มีครั้งไหนที่ปลอดภัยต่อร่างกายพี่ดินเลย แต่ก็ไม่อยากให้มันคิดมาก มันไม่ถามอะไรไม่ได้แปลว่ามันไม่ข้องใจนี่หว่า แล้วพี่ดินเองก็ไม่อยากกังวลใจเรื่องนี้ในช่วงที่เป็นหัวเลี้ยวหัวต่อช่วงเวลาสำคัญของชีวิตซะด้วยสิ
เอาวะ สุดท้ายพี่ดินก็ยอมเดินเข้าไปหามัน(อีกครั้ง)
 
“ลุง”
 
“ครับ” น้ำเสียงมันสั่นๆ มันอารมณ์ไม่ปกติจริงๆด้วย
 
“ไม่สบายใจเรื่องต๋องอยู่เหรอ”
 
“ครับ” อุวะ จะปฎิเสธให้กูใจชื้นหน่อยก็ไม่ได้ อยู่ใกล้กันมากไปป่าววะ หลังๆมานี่รู้สึกเหมือนกับว่ามันจะตรงเป็นไม้บรรทัดแข่งกับพี่ดินเลยนะ
 
“ไม่สบายใจทำไม ไหนว่าจะเชื่อใจ”
 
“ก็เพราะดินบอกให้เชื่อใจไง พี่ถึงได้ไม่ถามอะไรให้ดินต้องรำคาญ ไม่อยากให้ดินไม่สบายใจนะ”
 
“แต่ถ้าเป็นแบบนี้กูก็ไม่สบายใจเหมือนกัน”
มันยอมเงยหน้าขึ้นมามองพี่ดินแล้วเว้ย หลังจากที่มันก้มมองมือตัวเองอยู่นาน โครตจะลุ้นเลยให้ตายสิพี่ดิน
 
“ขอโทษนะที่ทำให้ดินไม่สบายใจอีกแล้ว”
อ้าวเงยหน้าขึ้นมาขอโทษแล้วก็กลับไปมองมือตัวเองใหม่ แถมทำหน้าหมาหงอยใส่พี่ดินอีก ฉุนกึกขึ้นมาเลยสินักเลงใหญ่ ตอนนี้ทำมาเป็นพูดจาใส่พี่ดินซะห่างเหินทีตอนนั้นเบียดชิดติดตัวพี่ดินแทบจะไม่รู้จักคำว่าห่างเป็นยังไง ไม่ได้อยากจะเอาใจมันเลยนะ ไม่ได้จะง้ออะไรมันด้วย แต่พี่ดินหมั่นไส้มันว่ะ มันอยากพูดจาห่างเหินใส่ พี่ดินเลยทิ้งตัวนั่งลงบนตักมันซะเลย เป็นไงล่า
 
สะดุ้งตกใจตาเบิกโพลงเลยสิมึง ไม่คิดว่าพี่ดินจะเก่งกาจฝีมือพัฒนาล้ำหน้าขนาดนี้ละสิ แต่ถึงสีหน้าและท่าทางมันจะบอกว่าตกใจแต่ทำไมมือมันกอดเอวพี่ดินไว้อัตโนมัติขนาดนั้นวะ เหมือนตั้งโปรแกรมเอาไว้เลย
 
“หายยัง”
 
“ อะ อะไร”
แน๊!! พอกูรู้ทันว่ามึงอาจจะไม่ตกใจจริง เสือกทำหน้าเหรอหราตอบออกมาแสดงทีท่าสมบทบาทเชียวนะ
 
“ก็ที่ไม่สบายใจอะ หายยัง”
 
“อะ อืม ก็ดินบอกให้เชื่อใจพี่ก็เชื่อใจ”
อ้อมแอ้มตอบซะน่าเบิ๊ดกะโหลกให้ร้าวเลยมั้ย เดี๋ยวทำท่าเป็นหมาหงอย เดี๋ยวสะดุ้งตกใจ แต่มือที่โอบเอวกูไว้เนี่ยลูบไปลูบมาถึงกลางหลังกูแล้วนะ
 
“เออ ดีมาก ไม่มีอะไรหรอก มันคงห่วงไปตามประสาแหละ เอาไว้ทีหลังถ้ามันโทรมาแบบนี้แล้วกูรีบแจ้นออกไปหามันค่อยไม่สบายใจ ดีมั้ย”
 
“ครับ”
 
“สบายใจแล้ว จะปล่อยได้ยัง”
ไอ้บ้านี่เล่นลูบย้อนไรขนอ่อนแบบนี้กูก็เคลิ้มสิวะ แต่ว่ายังรู้ตัวเว้ย
 
“อ่า สบายใจขึ้นแล้ว แต่ไม่อยากปล่อยนี่น่า”
กูว่าแล้วน้ำหน้าอย่างไอ้เสาไฟฟ้ามันต้องไม่ธรรมดาอยู่แล้ว ได้คืบจะเอาสองศอก(สำหรับมันศอกเดียวพี่ดินว่าน้อยไปว่ะ)
แต่เอาเถอะก่อนหน้านี้พี่ดินอ่านเจอมาเหมือนกันว่าวัตถุถ้าอยู่ภายใต้สภาวะกดดันนานๆจะเกิดความเครียด ความเค้น ความนู่นนี่นั่นตามมาอีกมากมายหลายสิ่ง แล้วถ้ามันกดดันมากจนไม่ไหวมันจะระเบิดออกมาแล้วตอนนั้นความเสียหายจะมากมายมหาศาล ถ้าเป็นแบบนั้น
 
“นี่ลุง” จับแขนมันเขย่าเรียกสติไปด้วย พยายามให้สั่นแต่ที่แขนไม่อยากให้มันกระทบกระเทือนไปส่วนอื่น เพราะมันจะไม่ดีต่อตัวพี่ดินเองอะนะ
 
“ครับ”
 
“อยากเหรอ”
มัน ตกใจตาเหลือกลานอีกแล้วว่ะ พี่ดินทำอะไรผิดวะ ก็ไม่เข้าใจกันไปตั้งหลายวันมันก็ต้องมีความต้องการเป็นปกติไม่ใช่เหรอวะ แล้วหื่นๆอย่างมันน่ะ ที่ผ่านมาทำแผ่นดินไหวแทบจะทุกวัน ห่างไปตั้งหลายๆวันแบบนั้นถ้าให้มันกลั้นเอาไว้อีกวันสองวันถ้ากลั้นไม่ไหว ขึ้นมาตอนไหนตูดพี่ดินไม่กระจายเป็นเสี่ยงๆเลยเหรอวะ
 
“ว่าไง พี่ดินถามว่าอยากเหรอ ทำไมไม่ตอบ”
 
“ครับ” มันรีบตอบครับออกมาคำเดียวแต่ทำไมมึงพยักหน้าใส่กูหลายครั้งจังวะ ไม่เข้าใจ
 
“งั้นไปนอนเลยมั้ยล่ะ”
 
“อะไรนะ”
 
“ถามว่าไปนอนเลยมั้ย”
อะไรวะ ไหนใครบอกว่ามันเจนจัดเรื่องอะไรแบบนี้ไง แล้วทำไมมันถึงได้ไม่เข้าใจว่าพี่ดินกำลังเชิญชวนมันอยู่ กูกำลังยั่วอะมึงเข้าใจมั้ยวะ กูเป็นนักเลงก็ต้องยั่วแบบนักเลงๆจะให้ยั่วยวนเชิญชวนแบบโคโยตี้บอยมันทำไม่เป็นนี่หว่า เรื่องแค่นี้เข้าใจง่ายๆหน่อยไม่ได้หรือไงวะ กูทำลงไปก็อายนะไม่ใช่ไม่อาย หน้าด้านไปหน้าแดงไปอะเข้าใจม้ายยยยยยยย
 
“คะ ครับ แล้วไม่อ่านหนังสือแล้วเหรอ”
มันลีลาใส่พี่ดินว่ะ ถ้างั้นก็ให้มันกลั้นหน้าเขียวหน้าเหลืองต่อไปดีมั้ยว่ะ หมั่นไส้คนปากไม่ตรงกับใจ
 
“ถ้างั้นก็ยกไปวันหลังก็แล้วกันถ้ายังไม่อยาก กูอ่านหนังสือต่อก็ได้”
 
“ยะ อยากสิ”
 
“ก็แค่เนี๊ย ไปสิ ไม่เอาตรงนี้นะ ไม่อยากปวดหลังพรุ่งนี้ต้องนั่งทำข้อสอบนาน”
 
“ครับ” แหม ทีแบบนี้ล่ะ รีบลุกซะจนพี่ดินตั้งตัวแทบไม่ทันเลยนะ
 
“เดี๋ยวก่อน”
 
“ครับว่าไง”
 
“คืนนี้ขอจัดการเองได้มั้ย” ที่เสนอไปแบบนี้ไม่ใช่อะไรหรอกนะ ไม่อยากให้มันทำแผ่นดินไหวนาน เดี๋ยวพี่ดินจะลุกขึ้นไปสอบไม่ไหวก็แค่นั้นเอง
 

๐สวัสดีวันฮาโลวีนคะ ขอโทษทุกคนที่ให้รอถึงสองวันนะคะ แต่เค้าหายไปทำภารกิจนะ เอาบุญมาฝากด้วยนะเออ อิอิ
๐ ขอบคุณนะคะ ตอนที่แล้วคำผิดมโหฬารมาก ด้วยความเร่งรีบและความแก่ของเซมากูเตะ เลยหลุดเยอะมาก 555 ขอบคุณทุกๆคนที่ช่วยกันดูให้นะคะ คนเขียนตามแก้ในไฟล์หมดแล้ว แก้ในไฟล์...เพื่อ!!!! ก็เค้าแก้ในทู้ไม่ได้อะ ในทู้เซเค้ายิ่งใหญ่แต่เพียงผู้เดียวคะ โวยวายทุกเรื่องที่น้องเซนะคนเขียนรอดตัว
๐ เออ!!! rakza ทำคนเขียนหวาดผวาเลยอะ รู้ได้ไงวะว่าคนเขียนเมาอยู่ อตก.เหมือนตาเห็นเลยอ่ะ 555 แต่rakza ข้อมูลไม่กรองอยู่อย่างนึงนะ คนเขียนไม่ได้เมาอะ กร๊ากๆๆ เพราะเราเชี่ยวชาญทางด้านนี้ เอร้ยยยยย ไม่ใช่ เพราะเรามองแต่มองผู้ชาย(ที่ไม่เรสปอนดิ้งกับผู้หญิง)อยู่อะนะ
๐ วันนี้เนื่องจากคนเขียนเบลอๆ เอ๋อๆ เลยเอาไปแบบเบาๆซอฟ บางๆ แก้คิดถึงน้องดินกันไปก่อนนะ ไม่มีเนื้อหาอะไรเล้ยยยย ตอนนี้ เขียนไปได้ แต่เกรงใจทุกคนที่มารออะคะ
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมนะคะ จุ๊บๆ (ติดมาจากใครวะคำนี้)
๐ยินดีต้อนรับคนที่พลาดตกหลุมพี่ดินแล้วปีนขึ้นไม่ได้ทุกคนคะ เราวางกำดักเอาไว้อย่างดี อิอิ
๐TRomance

[jjuboy]

 

เย้...มาแล้ว.....
จิ้มก่อน...จะรีบไปอ่าน...
เดี๋ยวมาเม้นท์นะคร้า

[IIMisssoMII]

พี่ดิ๊น พีดิน
เหมือนจะสับสนในตัวเองจังเลยฮ่าๆๆ
อ่านไปขำไปอ่ะ
พี่ดิน ทะลึ่ง และลามกโดยไม่รุ้ตัวขึ้นทุกวัน
จริง ๆ แล้วก้ออยากนะนั่น
พี่ภูไม่รักไม่หลงได้ไงไหว
ตรงที่บอกจะจัดการเองนี่ พี่ภูใจลอยไปสวรรค์แล้ว
คำตอบและคิดอย่างซื่อ แบบพี่ดินนี่มันน่ารักมากๆๆๆๆๆๆ

[heefever]

นักเลงใหญ่ในโหมดยั่ว

เสาไฟฟ้าจะช้าอยู่ใยเรื่องแบบนี้ถนัดนักไม่ใช่เหรอ

[Saffron]

เด๋วนี้พี่ดินเค้าพัฒนาแร๊ววว

5555555555555555




ทำไม เสาไฟฟ้า เวลาตกใจ มันสุภาพจัง
ฮ่าาาา

[manami1155]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด
ตอนใหม่มาแว้วววววววววววววว
 

พี่ดินอ่า ><
สงสัยจะอยู่กะพี่ภูมากไป
ชักจะหื่นตามไปติดๆละนั่น
เป็นสาวเปนนางใครเค้าให้ถามกันตรงๆแบบนั้นคะ
"อยากเหรอ" ตรงมากตรงเวอร์ๆ คนอ่านนี้แทบตกเก้าอี้
 

เดาได้เลยว่าพี่ภูคงช๊อคอยู่ไม่น้อย
แต่ถึงจะช๊อคกะไม่มีปฏิเสธอ่ะคนนี้ เอิ้กๆ
น้องเสนอมาพี่กะสนองให้ 555++

ต๋องโผล่มาอีกแล้ว
แต่คิดไปคิดมาต๋องมาทีรัย
พี่ดินทำตัวน่ารักกะพี่ภูทุกที
งั้นมาบ่อยๆนะต๋อง 555++

พร่งนี้นักเลงโตจะไปสอบไหวไหมนั่น
แต่กะน่าจะไหวอยู่เพราะอาสาทำเองนี้เนอะ หึหึ

คิดถึงพี่เซย์กิกะพี่ไรเตอร์จังเลยค่า
+1แทนความคิดถึง
 

[samsoon@doll]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

[pinkky_kiku]

พี่ดิน ที่คิดๆมาเนี่ยะ เข้าทางพี่ภูหมดเรยนะจาบอกให้  

ไปเปิดโอกาส รับรองพี่ดินไม่รอดแน่  

[DraCo_SLa13]

  อร๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย

ไรเตอร์  ทิ้งค้างไว้แบบนี้ได้ไงอ่าาาาาาาาาา

ใจร้ายที่สุด  เค้าอยากดูพี่ดิน Ontop น๊าาาาา

+1 ให้ เค้ารออ่านตั้งหลายวันอ่ะ

[jaaeyboy]

พี่ดิน  ช่างกล้า  ขอจัดการเอง

อ๊ายยยยยยยยยยยย จะเหนื่อยกว่าเดิมไหมอ่ะพี่ดิน 

[Natjy012]

"คืนนี้ขอจัดการเองได้มั้ย"

  พี่ดินนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน  

วิชาแก่กล้ามากไปแล้ววววววววววววววว
สุด ๆ   5555+

สงสัยคุณภูคงตายเพราะสำลักความเปลี่ยนแปลง
เจอเข้าไปแต่ละดอก
- อยากเหรอ  
- งั้นไปนอนเลยมั้ย
- ก็แค่เนี๊ย ไปสิ ไม่เอาตรงนี้นะ ไม่อยากปวดหลัง
**คืนนี้ขอจัดการเองได้มั้ย**  

ตรงโค ต ร ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ

เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะค่ะ

[WhatLoveIs]

พี่ดิน  

ตรงซะ ตรงมาก พูดม่ายออก ได้แต่  

[taem2love]

น่ารักที่สุด

[SuSaya]

พี่ดิน...ทำแบบนี้ฆ่ากันดีกว่า
โอ๊ย...ไม่รู้จะน่ารักไปไหน  นี่ยั่วแล้วใช่มั้ย  (ไม่อยากบอกว่า...หาความเซ็กซี่ไม่เจอเลย...เจอแต่คนน่ารัก)

ห่วงเรื่องต๋องอ่ะ...รู้สึกเหมือนต๋องจะกลายเป็นตัวปัญหาจริง ๆ นะ

[Resonance]

กร๊าาาส ดีจริงๆที่ทำการบ้านรอบดึก(ส่งวันจ. = = )

เม้นท์ก่อนค่อยอ่าน การบ้านทีหลัง 555  

[chaoyui]

หลังๆพี่ภูพูดแต่ 'ครับ' เนอะ
เมียว่าไงก็ว่าตามใช่มะ

[Akad3ar]

ตายๆๆๆ พี่ดินน่าร๊ากกกกกกกกกกก

คุณภูตายแน่

ขอจัดการเองได้มั้ย อิอิ

[roseen]

 

[lasom]

พี่ดินเคยดูโคโยตี้บอยเค้าเต้นหรอถึงรู้ว่าเค้าเต้น(ยั่ว)กันยังไงอ่ะ

[Pamphlet]

พี่ดินเรานี่ตรงได้ใจจริงๆเลย ยิ่งกว่าไม้บรรทัดซะอีก
แต่พี่ TRomance คะทำไมตัดฉับแบบนี้หล่ะคะ  
ตอนหน้าขอต่อจากตอนนี้ได้ไหมคะ ไม่เอาแบบเปลี่ยนฉากไปตอนที่ดินกำลังจะไปสอบแล้ว
จะรออ่านตอนหน้านะคะ มาต่อเร็วน้า  

[กระต่ายชมจันทร์]

สุขสันต์วันฮาโลวีนค่า

อา...พี่ดินคะ..จัดการเองของพี่ดินมันชวนจิ้นหลายนะ 55+

ว่าแต่พี่ดินจะกดลุงบ้างไหมคะ? จะได้นั่งทำข้อสอบได้ชัวร์ๆไงเพราะคนเจ็บก้นน่ะไม่ใช่ตัวเอง ฮึๆ

[cipher]

พี่ดิน เดี๋ยวนี้มียั่วด้วย
และยังขอจัดการเองอีก
แบบนี้นายเสาไฟฟ้าไม่ดีใจตายเหรอ

[SoN]

^^