(อวสาน) เปลี่ยนลุคให้เป็นรัก...โดย Dream Come True ตอนพิเศษ​ 4 (100%) 22/1
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: (อวสาน) เปลี่ยนลุคให้เป็นรัก...โดย Dream Come True ตอนพิเศษ​ 4 (100%) 22/1  (อ่าน 333855 ครั้ง)

ออฟไลน์ litlittledragon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1938
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +304/-1
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

เรื่อง เปลี่ยนลุคให้เป็นรัก
โดย Dream Come True

เรื่องนี้ยังแต่งไม่จบนะครับ ตอนนี้มี 25 ตอนแล้ว ผมอ่านแล้วรู้สึกว่าเป็นเรื่องที่สนุก อ่านง่าย และน่าสนใจมากเรื่องหนึ่ง เลยอยากนำมาแบ่งปัน
เพื่อนๆ ในเล้า ทั้งนี้พึ่งจะขอผู้แต่งมาลงนะครับ คิดว่าจะเร่ิมลงให้ภายในวันหยุดสุดสัปดาห์นี้ เพราะผมอยากอ่านทวน หาคำผิดก่อน จะได้ไม่ทำให้
เพื่อนๆ อ่านแล้วสะดุด คิดว่าเรื่องนี้ยังไม่มีการลงในเล้า ถ้าซ้ำรบกวนช่วยบอกผมด้วยนะครับ ผมจะได้ไม่นำมาลง ขอบคุณครับ
Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-01-2011 18:22:14 โดย litlittledragon »

shockoBB

  • บุคคลทั่วไป
จะรออ่านนะู ^^
 :กอด1: :กอด1:

ANUNTAYA

  • บุคคลทั่วไป
มารออีกคน

Little Devil

  • บุคคลทั่วไป
มารอด้วยคน

ออฟไลน์ yoyo

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 579
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-0
อ๊าาา จะบอกว่าตามอ่านที่บอร์ดGอยู่ล่ะ
ชอบมากเลย  +ให้กำลังใจในบอร์ดนี่นะฮับ  :L2:

finray

  • บุคคลทั่วไป
 :L2:

จะรออ่านนะคะ

ออฟไลน์ litlittledragon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1938
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +304/-1
*****ตอนที่1*****(1/4)

อากาศร้อนอบอ้าว แต่กิจกรรมในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ ยังคงดำเนินอย่างต่อเนื่อง ช่วงนี้เป็นช่วงรับน้อง
เสียงร้องเพลงเชียร์ของแต่ละกลุ่ม แต่ละคณะ ตีกันราวกับว่า แข่งกันว่าใครร้องเพลงได้ดังกว่าคนนั้นชนะ

ผมอดไม่ได้ที่จะคิดถึงอดีต วันนี้ เมื่อ1ปีที่แล้ว ผมก็เป็นเหมือนน้องๆ ทุกคนที่นั่งอยู่ตรงนี้ละ 
เคยโดนจับซ้อมร้องเพลงเชียร์ เคยโดนรุ่นพี่ดุเพราะแอบคุยกันเวลาทำกิจกรรม โดนทำโทษเพราะเข้าซ้อมเชียร์ช้า
แต่มาวันนี้ ผมต้องมาทำหน้าที่รุ่นพี่เสียแล้ว

ปกติผมไม่ค่อยได้ทำกิจกรรมของคณะเท่าไร เนื่องจากชีวิตส่วนตัวก็ยุ่งพอแล้ว
พอเลิกเรียน ก็ต้องไปทำงานพิเศษ งานของผมคือ
เป็นพนักงานเสิร์ฟร้านอาหารกึ่งเบเกอรี่แถวๆหน้ามหาลัยนั่นละ

“เห้ย ไอ้โต้ง มึงสนรุ่นน้องคนไหนหรอวะ เห็นมองตาไม่กระพริบเลย ฮ่าๆ” เสียงแซวดังมาจากข้างหลัง

ไอ้เก่งนะเอง มันเป็นเพื่อนรักของผมเองละ เรารู้จักกันตอนเข้าปี1 ผมมันเด็กต่างจังหวัด เก่งมันก็มาจากจังหวัดเดียวกับผม แต่มาจากคนละโรงเรียน พวกเราเหมือนกันคือ มาแบบไม่รู้จักใครเลยตัวคนเดียวโดดๆ

การเอ็นติดคณะในฝันและโดยเฉพาะ ในมหาลัยที่มีชื่อเสียงแห่งนี้ ย่อมเป็นความฝันของเด็กต่างจังหวัดหลายๆคน พวกเราดีใจมาก แต่ก็แน่นอน การมาอยู่ต่างบ้านต่างเมือง ทำให้พวกเราเหงา
นั่นเลยทำให้ผมกับเก่งซึ่งมาจากจังหวัดเดียวกันสนิทกันไวมาก

“แม่ง กูว่า น้องคนนั้นแน่ๆ ขาวๆ หมวยๆ กูชอบแบบนั้นวะ” ไอ้ต่อกล่าวเสริม

ต่อเป็นเด็กกรุงเทพ ลูกคนจีนมีฐานะ พ่อมันเป็นเจ้าของโรงงานผลิตไม้แขวนเสื้อ แต่ถึงต่อจะเป็นลูกคนมีตังค์ แต่ก็ไม่ได้วางท่า กลับกัน มันดันเป็นคนง่ายๆ เลยทำให้เป็นที่รักของเพื่อนๆ และมันก็มาสนิทกับพวกผมอย่างไว คงเพราะนิสัยพวกเราคล้ายๆกัน คือง่ายๆ สบายๆ เป็นพวกไม่คิดมาก

“เห้ย ไอ้ต่อ มึงก็รู้ว่าไอ้โต้งมันเป็นเกย์ กูว่าไม่ใช่หรอก กูว่า น้องผู้ชายปี1คนนั้นแน่ๆ ตี๊ๆ ขาวๆ ตัวบางๆ เสป็กไอ้โต้งเลยละ ฮ่าๆๆ”
พวกเพื่อนผม ล้อเลียนผมกันอย่างสนุกปาก

ใช่แล้ว ผมเป็นเกย์ และไม่เคยปิดบังเพื่อนๆเลย ถึงจะไม่ได้ประกาศให้คนทั้งมหาลัยรู้ แต่กับเพื่อนรักผมทั้งสอง ผมตัดสินใจบอกความจริง ไม่อยากให้พวกมันผิดหวังถ้ามารู้ทีหลัง
แต่เพื่อนผม2คนนี้มันก็ไม่แคร์ มันบอกว่า ผมคือผม จะชอบหญิงหรือชาย ก็ไม่ได้ทำให้ผมเปลี่ยนไป พวกมันก็คงยังคบกับผมเป็นเพื่อนรักเหมือนเดิม

“เห้ย พวกมึงพอเลย กูก็แค่มองน้องๆเค้าทำกิจกรรมกัน ไม่ได้สนใจมองแบบที่พวกมึงคิดกันหรอก “

“อะแน๊ะๆ แก้ตัวใหญ่เลย ทำไมกูว่ามึงมองเหมือนคนกำลังมีความรักวะ ไม่เห็นปกติวะ ไอ้โต้ง มึงกับกูคบกันไม่นานก็จริง แต่กูรู้นะเว้ย สายตาแบบนี้ คนกำลังมีความรักชัดๆ” ไอ้เก่งมันแย้งผม

“ไร้สาระวะพวกมึง กูไปละ เดียวไปเตรียมตัวทำงานดีกว่า” ผมรีบแก้ตัวอย่างเขินๆ แกล้งทำเป็นโมโหพวกมันแล้วเดินออกมา ไอ้2คนนั้นก็รีบเดินตามมาง้อผมกันใหญ่ แต่พวกมันก็คงรู้ละ ผมไม่ได้โกรธพวกมันจริงๆหรอก

จะว่าไป พวกเราไม่เคยโกรธกันด้วยเรื่องไร้สาระเลย คงเพราะด้วยความเป็นคนง่ายๆ ทำให้พวกเราสนิทกันได้แบบนี้
จะว่าไปที่เก่งพูด มันก็ไม่ผิดซะทีเดียว ผมมีคนที่มองอยู่ แต่ไม่ใช่พวกน้องๆหน้าหวาน ปี1 เหล่านั้นหรอก

คนที่ผมมองเป็นคนที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ม้าหิน ข้างๆรุ่นน้องที่กำลังซ้อมเชียร์กันนั่นละ คนๆนั้นเป็นรุ่นพี่ปี 3 แถม เป็นผู้ชาย!!!

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
นิยายเรื่องแรกในชีวิตครับ อ่านของคนอื่นมาเยอะละ ขอลองแต่งเองดูบ้างดีกว่า หวังว่าจะชอบกันนะครับ
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ส่วนที่เป็นสีน้ำเงินเป็นของผู้เขียนจากต้นฉบับนะครับ ผู้แต่งบอกว่าอาจมาแวะเวียนบ้าง ยังไงก็รบกวนทุกท่านแสดงความคิดเห็นด้วยนะครับ

ออฟไลน์ Wr@iTh

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 331
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-0
หุๆๆๆๆ แสดงว่าแอบชอบมานานแล้วดิเนี่ย  :z1:
แล้วจะจีบยังไงจ๊ะ?  :-[

ANUNTAYA

  • บุคคลทั่วไป
ลงยาว ๆ เลยครับ

ไร้เตอร์ 



สู้ ๆ ค้าบบบ

KM

  • บุคคลทั่วไป

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ litlittledragon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1938
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +304/-1
พี่เค้าชื่อ เบส เป็นเด็กหัวกะทิคนนึง หน้าตาดีนะ แต่ไม่ค่อยเป็นที่นิยม คงเพราะเค้ามักจะทำตัวเชยๆ แต่งตัวเชยๆ เสื้อนักศึกษาตัวหลวมโคร่ง กางเกงตัวใหญ่ๆ เหมือนกางเกงลุงๆ ผมฟูๆ ยาว ไม่ได้เป็นทรง และที่แย่ที่สุดคือ แว่นตาคุณป้า กรอบพลาสติกลายกระ อันนั้น
ทำให้พวกเพื่อนๆล้อเลียนเค้า เรียกฉายาว่า “คุณป้า”

แต่ผมไม่คิดว่าเค้าเป็นคนน่าเบื่อแบบคนอื่นเลยนะ และเค้ายังเป็นคนมีน้ำใจดีงามสุดๆด้วย

วันที่ผมได้รู้จักกับเบส ก็เป็นวันนี้ละ เมื่อ1ปีก่อน ผมจดเอาไว้ในสมุดส่วนตัว วันที่ 31 กรกฎาคม

เมื่อ 1ปี ก่อน ผมกำลังเลิกเรียน และกำลังจะไปสัมภาษณ์งาน ผมไปสมัครงานเป็นเด็กเสิร์ฟร้านอาหารแถวหน้ามหาวิทยาลัย
แต่ด้วยความรีบ ทำให้ผมพลาด ที่จะมองทางก่อนข้ามถนนในมหาลัย มีรถคันนึงวิ่งมาด้วยความเร็วพอสมควร 
เลี้ยวออกมาจากซอยข้างๆ และไม่คิดว่า จะมีคนทะเล่อทะล่า ไม่มองทางแบบผม วิ่งข้ามถนนพอดี
รถคนนั้นเบรคทันพอดี แต่ด้วยความตกใจ ทำให้ผมล้มลงนั่งกับพื้น

คนขับรีบลงมาจากรถมาดูอาการผม คนๆนั้นคือพี่เบส จริงๆผมเป็นคนผิด เค้าควรจะด่าผมด้วยซ้ำ..
แต่เค้ากลับรีบถามอาการผมอย่างห่วงใย แม้ผมจะบอกว่าไม่เป็นไร รถยังไม่ทันถึงตัวผม แต่เบสก็ยังไม่ยอม 
และจะพาผมไป รพ. ให้ได้ สุดท้ายผมก็ยอมแพ้คนหัวดื้อคนนี้ ให้เค้าพาผมไปยังโรงพยาบาลมหาลัย ที่อยู่ใกล้ๆ

นอกจากนั้น หลังจากวันนั้น พี่เค้ายังคอยมาถามไถ่อาการผมเสมอๆ เป็นเวลาเกือบเดือน 
นั่นเป็นอะไรที่ทำให้ผมประทับใจมากๆ คนดีๆแบบนี้ ในกรุงเทพฯก็มีด้วย!! 
เพราะเบสนั่นเอง ช่วยลบภาพคนกรุง ที่แสนเย็นชา เร่งรีบ และเห็นแก่ตัวไปจากใจของผม 
ผมเริ่มประทับใจในตัวพี่เค้า จากการใกล้ชิดกันให้ช่วง 1 เดือนนั้นที่เบส คอยมาถามไถ่อาการผม ทำให้เราสนิทกันมากขึ้น

ผมไม่รู้หรอกนะว่าผมรักพี่เบสหรือเปล่า แต่ผมประทับใจในตัวพี่เค้ามาก

เบสเป็นคนใจดี หัวอ่อน ใครขอให้ทำอะไร ถ้าทำได้ เค้ามักช่วยเหลือเสมอ เพราะเป็นคนแบบนี้ ทำให้เบสมักถูกหลอกเสมอๆ ด้วยฐานะทางบ้านที่จัดว่ารวยมาก
ทำให้มีคนเข้าหาพี่เค้าเพราะเงินบ่อยๆ เข้ามาหลอกขอยืมเงิน แล้วไม่คืนบ้าง แต่พี่เค้าก็ไม่เคยทวง ผมเคยถามว่าทำไม ปล่อยให้คนยืมเงินแล้วไม่ทวงคืน

พี่เค้าก็ตอบผมกลับมาว่า “โต้ง ถ้าเค้าไม่ลำบาก เค้าคงไม่มาขอยืมพี่หรอก พี่เชื่อมันในตัวเพื่อนๆนะ ซักวันถ้าเค้ามีตัง เค้าก็มาคืนพี่เองละ ตัวพี่เองก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรด้วย “ เบสพูดแบบนั้นแล้วยิ้มอย่างอ่อนโยนกับผม

แต่ก็เพราะเป็นคนแบบนี้ละ ทำให้เพื่อนของพี่เค้า รักพี่เค้ามาก หลายคนละอายแก่ใจ ก็เอาเงินมาคืนพี่เค้า
 คนที่ไม่เอาเงินที่ยืมมาคืน ก็หายไปบ้างด้วยความละอาย ไม่กล้าสู้หน้าเบส

สาวๆที่เข้าหาพี่เค้า ก็มักเป็นพวกหวังสบาย ชอบรถ ชอบเงินพี่เค้า คบกันได้ไม่นาน ก็มักเลิกลากันไป เหตุผลคือ ทนไม่ได้ที่เบสนั้นน่าเบื่อ เชิ่ม และเชย
เบสอกหักมาหลายครั้งแล้ว เวลาเค้าเศร้า ผมมักจะหาข้ออ้างไปคุย ไปนั่งเล่นกับพี่เค้าด้วย เพื่อทำให้พี่เค้าสบายใจ
พี่เค้าไม่รู้หรอกว่าผมเป็นเกย์ ผมกลัวว่าถ้าเบสรู้ความจริง อาจจะไม่มาคุยกับผม 
ถึงผมจะเชื่อว่าเบสเป็นคนดี ต้องไม่สนใจเรื่องที่ผมเป็นเกย์แน่นอนก็เถอะ

...............................................................................

KM

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ ณ ที่เดิม™

  • มากกว่าชีวิต...
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1699
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +72/-0
แวะมาเจิมเรื่องใหม่ขอรับ :mc4: :mc4:

ออฟไลน์ Wr@iTh

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 331
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-0
โธ่ๆๆๆๆ พี่เบสที่แสนดี  :กอด1:
ลองหันมาดูน้องโต้งมั่งดิค้าาาาา :-[

ออฟไลน์ PandP

  • Déjame vivir esa fantasía.
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1170
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +137/-0
    • http://www.facebook.com/iAMpingPINGping
คว้าไว้เลยนะโต้ง คนดีๆอย่างพี่เบสนี่หนึ่งในล้านเลยเหอะ 5555

ออฟไลน์ •ผั๑`|nกุ้va’ด•

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1278
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-69
เข้ามาติดตามด้วยคนจ้า เนื้อเรื่อง น่าสนุกจัง

shockoBB

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ heefever

  • 영원히 그대만 사랑해
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1158
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-0
น่าสนุกนะคะ

รอตอนต่อไปค่ะ  :กอด1:

jokirito

  • บุคคลทั่วไป

ออฟไลน์ kokikung

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1594
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +133/-3
น่ารักเนอะพี่เบส กะโต้ง

พี่เบสจิตใจดีไปไหน

มารอๆๆๆ จิ้มๆๆเรื่องใหม่+1ให้กร๊าฟฟฟฟฟ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ litlittledragon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1938
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +304/-1
วันนี้ผมก็มาทำงานตามปกติ การเป็นเด็กเสิร์ฟ ทำให้ผมได้รู้จักเพื่อนต่างคณะเยอะ บางคนอาจจะว่าน่าอาย
แต่ถ้ามันทำให้ผมได้เงินมาอย่างถูกกฏหมาย ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ผมจะอายทำไมละ

จริงๆทางบ้านผมก็ไม่ค่อยอยากให้ผมทำหรอก เพราะบ้านเราก็ไม่ได้ลำบากอะไร 
ค่าเล่าเรียนในมหาลัยรัฐบาลก็แสนจะถูก แต่ผมไม่อยากรบกวนทางบ้าน 

ผมคิดว่า ผมโตพอจะรับผิดชอบตัวเองได้แล้ว ผมพยายามใช้เงินที่ทางบ้านส่งมาให้น้อยที่สุด และพยายามทำงาน
แต่แน่นอนว่า ไม่ให้มากเกินไปจนผลการเรียนตก ยังไงซะ ผลการเรียนผมก็กลางๆค่อนไปทางดี 
เลยทำให้ทางบ้านไม่บ่นมากนัก

“สวัสดีครับ เชิญครับ กี่ที่ครับ” ผมต้อนรับลูกค้าด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม พลางพาลูกค้าไปยังโต๊ะที่ว่าง
เวลานี้พ้นช่วงเวลาพีคไปแล้ว ลูกค้าเริ่มบางตา ผมมองนาฬิกา 3ทุ่มแล้วซินะ เดียวต้องค่อยๆเริ่มเก็บร้านละ

ดีที่ผมเช่าห้องข้างนอกมหาลัย ไม่ไกลจากร้านอาหารที่ทำมากนัก เลยไม่ค่อยห่วงเรื่องเวลากลับบ้าน
บ้านเช่าแห่งนั้น พี่เก๋ เจ้าของร้านอาหารผู้ใจดีเป็นคนจัดหาให้ผม จริงๆบ้านนั้นเป็นของญาติพี่เก๋ แต่ทั้งครอบครัวย้ายไปอยู่ต่างประเทศ
เลยปล่อยบ้านให้เช่าไว้โดยพี่เก๋คอยช่วยดูแล 
เพราะผมทำงานกับพี่เก๋ ผมเลยได้รับสิทธิค่าเช่าราคาถูกกว่าคนอื่น
คงเพราะผมขยันทำงานด้วยมั้ง เลยเป็นที่รักของพี่เก๋

ขณะที่ผมกำลังเก็บพวกขวดเครื่องปรุง ประตูของร้านก็เปิด ผมรีบเข้าไปรับลูกค้า

“อ้าว...พี่เบสนี่ มากินข้าวหรอครับ ทำไมมาดึกจัง” ผมทักเบสอย่างดีใจ

แต่เบส กลับทำหน้าเศร้าๆ ตอบกลับมาว่า “อึม ...พอดีไม่ค่อยหิวนะ แต่ไม่กินเลยก็คงไม่ได้ “
ผมรีบพาเบสไปนั่งโต๊ะ ที่ยังว่างอยู่

“รับอะไรดีครับ”

“ขออะไรง่ายๆซักอย่างละกัน พี่ให้โต้งคิดให้เลยละกัน”

“งั้นข้าวราดฉู่ฉี่กุ้งไหมครับ เห็นพี่ชอบกิน”

“อึม...เอาอะไรก็ได้”

ผมมองหน้าเบสอย่างสงสัย วันนี้เบสดูไม่สบายใจเลย เมื่อตอนเย็นยังดีๆอยู่เลยนิ ทำไมวันนี้ทำหน้าเศร้าๆ

ผมรีบเอาออเดอร์ไปวางให้ห้องครัว แล้วไปเตรียมน้ำมาให้เบส

“อะ พี่ วันนี้ผมเลี้ยงน้ำพันส์พี่เอง นี่เมนูเด็ดของร้านเลยนะ ผมปรุงเองน้ำพันส์นี้อะ”

“หึมม เราจะมาเลี้ยงพี่ทำไม ขอบใจนะ เดียวพี่จ่ายเอง”

“ไม่ต้องๆ พี่ ผมเลี้ยงเอง พี่จำได้ปะ วันนี้เป็นวันที่เราเจอกันไง พี่เกือบขับรถชนผม จำได้ไหม”

“อ้าว หรอ วันนี้เองหรอ “ เบสยิ้มที่มุมปากนิดๆ เวลาแบบนี้ จะให้ทำอะไรก็ได้ ผมยอม ถ้าจะทำให้เบสยิ้มได้

“ขอบใจนะ งั้นพี่รับเอาไว้ละกัน แต่ว่า เรานี่เก่งนะ จำวันได้ด้วย วันนั้นพี่เกือบชนเราไปแล้วไหมละ วันหลังจะข้ามถนนก็ดูดีๆก่อนละ” 
โดนเทศเลยผม แต่ผมก็ชินแล้วละ เบสชอบยกเอาเรื่องนี้มาเทศผมเสมอๆ


“พี่เป็นไรอะ ทำหน้าเศร้าๆ มีไรหรอพี่ บอกผมได้น้า เดียวน้องคนนี้จัดการให้ ใครมาแกล้งพี่ชายผม”

เบสขำเล็กน้อยก่อนจะเอามือมาขยี้หัวผม “ไม่ต้องหรอก ขอบใจนะโต้ง พี่มีเรื่องให้คิดหน่อยนะ”

ผมทำหน้าสงสัยใส่ แต่ก็ไม่ถามอะไรมาก ถ้าพี่เค้าไม่อยากเล่า ถามไปก็มีแต่ทำให้อารมณ์เสียเปล่าๆ ถ้าอยากเล่าก็คงมาเล่าเองละ

ผมเดินไปเอาอาหารเสิร์ฟโต๊ะข้างๆก่อน หลังจากนั้นซักพัก อาหารที่สั่งไปของเบสก็เสร็จ

ผมแอบมองเบสนั่งทำหน้ากลุ้มๆ คนเดียวอยู่ห่างๆ เวลาแบบนี้ ผมอยากเข้าไปปลอบพี่เค้าจริงๆ 
แต่ผมก็รู้ลิมิตดีว่า เราเป็นแค่รุ่นพี่รุ่นน้อง ไม่ใช่เพื่อน จะเข้าไปยุ่งมากๆก็กลัวพี่เค้ารำคาญ

“ขอบใจมากโต้ง คิดเงินด้วย”

“50บาทครับ” ราคาอาหารร้านนี้ค่อนข้างสูง 
แต่ก็สมราคาคือรสชาติ อร่อยกว่าร้านตามสั่งข้างนอก แถมยังมีแอร์นั่งกินกันสบายๆด้วย

“เอ่อ...โต้ง เลิกงานกี่โมงละ” เบสถาม

“อีกแป๊บนะพี่ เดียวเก็บโต๊ะพี่เสร็จ เอาขยะไปทิ้ง เดียวผมก็กลับแล้ว ทำไมหรอพี่”

“เอ่อ....”เบสดูทำท่าลังเล

“ไงพี่ บอกผมได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ”

“เบสไปดื่มเหล้ากับพี่ได้ไหม วันนี้พี่ไม่อยากอยู่คนเดียว ไอ้พวกเพื่อนๆของพี่ก็ดันไม่มีใครว่างเลย”

“ได้เลยๆ พี่รอผม 20นาที นั่งในร้านนี่ละ เด๋ียวผมเคลียร์ของเสร็จแล้วเราไปกันครับ”

ผมรีบรับคำอย่างดีใจ เวลาเบสเป็นแบบนี้ ผมห่วงซะจริงๆ ต้องรีบเก็บร้านแล้วไปกับพี่เค้า 
ไม่อยากปล่อยให้พี่เค้าอยู่คนเดียว
กลัวว่าจะมีเรื่องไม่ดีเกิดกับพี่เค้า

หลังจากเก็บร้านเสร็จ เบสก็ชวนผมไปร้านนั่งดื่มเล็กๆ เลยมหาลัยไปหน่อย

ผมอาสาขับรถไปเอง เพราะดูเบสเหนื่อยๆ

บรรยากาศในร้านเป็นแบบสบายๆ เปิดเพลงคลอเงียบๆ ไม่ได้มีเสียงดังโวยวายน่าหนวกหู 
ปกติผมชอบร้านแบบนี้ละถ้ามาคนเดียว แต่ถ้าจะมาดื่มกับเพื่อนๆคงต้องเป็นร้านอีกแบบ

“เป็นไรพี่ วันนี้พี่ดูไม่ปกติ” ผมเอ่ยปากถาม

“.........” เบสยังคงเงียบ

ผมหันไปสั่งเครื่องดื่มกับบริกร 
ผมตั้งใจจะดื่มไม่มาก เพราะกลัวเมาซะก่อน เดียวจะไม่มีคนดูแลเบส เลยสั่งเบียร์ไปคนละขวดกับเบส
ผมพยายามชวยเบสคุยเรื่องไร้สาระ เบสก็นั่งรับฟังเงียบๆ ยิ้มขำบ้างเวลาผมเล่าเรื่องตลก 
แต่พี่เค้าพูดตอบโต้ผมน้อยมาก

พอผ่านไปซัก2 ชม. ร้านก็เริ่มจะปิดแล้ว เบสอยู่ในสภาพที่อยู่ในหน้าแดงก่ำ จู่ๆ ก็ร้องให้ออกมา

“เห้ย พี่ ร้องให้ทำไม เกิดไรขึ้น บอกผมมาซิ”

“......”เบสยังคงเงียบ

“ถ้าพี่ไม่พูดแล้วผมจะรู้ได้ไงจริงมะ มีเรื่องอะไรเล่ามาซิ เพื่อผมช่วยได้”

“โต้งช่วยพี่ไม่ได้หรอก....พี่มันแย่ พี่มันไม่ดีเอง”เบสพูดพลางสะอื้นออกมา

“ไม่บอกแล้วจะรู้หรอ บอกมาก่อนซิ”

“.....” เบสยังคงเอาแต่ร้องให้

ผมปลอบไปได้ซักพัก เบสก็ดูท่าจะสงบลง

บวกกับร้านเริ่มปิดเพลงไล่ลูกค้าแล้ว 
ผมเลยต้องประคองเบสที่ไม่ค่อยมีสติ ออกมาจากร้าน พามานั่งสงบสติ ตรงข้างถนน แถวร้าน

"เป็นไงบ้างพี่ อารมณ์เย็นลงหรือยัง”

“เออ ขอบใจโต้งมาก พี่ดีขึ้นหน่อยแล้ว” เบสดูค่อยยังชั่วขึ้น

“เป็นไรละพี่ ร้อยวันพันปี จะเห็นพี่เป็นแบบนี้ อกหักมาเหรอ”ผมแกล้งแซวพี่เค้าขำๆ ไม่ได้กะว่าจะจริงหรอก

“ใช่ พี่อกหักละโต้ง” เบสตอบกลับมา

นั่นทำให้ผมตกใจเป็นอันมาก เพราะไม่นึกว่าจะจริง

“เห้ย พี่ พี่ไปมีแฟนตอนไหนผมไม่เห็นรู้เรื่องเลย”

“เรายังไม่ได้เป็นแฟนกันหรอก พี่แอบชอบเค้า แล้ววันนี้ เค้าเกิดรู้ขึ้นมา
เค้าหัวเราะพี่ บอกว่าพี่เชย เค้าถามพี่ว่า กล้ามาชอบเค้าได้ไง
บอกพี่ซิโต้ง ว่าพี่ควรทำยังไง “
ว่าแล้ว เบสก็เริ่มร่ายออกมา ราวกับเข่ือนแตก

เบส ชอบเพื่อนที่คณะเดียวกันแต่คนละเอก ชื่อหนิง
หนิงเป็นคนที่สวยมาก ค่อนข้างเป็นที่ป๊อบปูล่า คงเพราะนิสัยแก่นๆแบบชายของเธอ 
เธอเป็นคนร่าเริง และทำให้มีเพื่อนชายที่สนิทกันหลายคน
มาวันนึงเบสได้เรียนวิชาเดียวกับเธอ เลยทำให้ได้สนิทกัน และยิ่งทำรายงานคู่กัน ยิ่งทำให้เบสแอบชอบเธอ
เธอเรียนไม่ค่อยเก่งหรอก คงเพราะเห็นเบสเรียนเก่งเลยเข้ามาขอทำรายงานด้วย

เบสดีใจมาก เพราะแอบชอบเธออยู่ เบสพยายามทำอะไรให้หลายๆอย่างมาก 
รายงานเธอแทบไม่ต้องทำอะไร เบสทำให้หมด เธอกับเบสสนิทกันขึ้นมาก 
เดินไปไหนมาด้วยกันก็บ่อย ไปกินข้าวด้วยกันก็มี

ความสนิทสนมนั้นทำให้เพื่อนของหนิงสงสัย แล้ววันนี้ พวกเพื่อนๆของหนิง ก็เข้ามาล้อ ว่าหนิงคบกับเบสละซิ
คงเพราะเบสเป็นคนขี้อาย จึงได้แต่ทำหน้าแดง แล้วก้มหน้า
ทำให้พวกเพื่อนหนิงยิ่งได้ใจ แซวเบสใหญ่ ทำให้หนิงอายเพื่อนๆมาก จนพูดขึ้นมาว่า

“จะบ้าหรอเบส เธอมาชอบชั้นได้ไง เรามันเหมือนอยู่กันคนละโลกเลย 
นี่พ่อเฉิ่ม ไปแต่งตัวมาดีๆก่อนค่อยกล้ามาชอบชั้นเหอะ”

เบสบอกว่า หนิงคงไม่ได้ตั้งใจพูด แต่เพราะเบสไม่ดีเอง 
ทำให้หนิงอายเพื่อนๆ เค้าสมควรจะโดนพูดแบบนี้แล้วละ

“พี่มันไม่หล่อ สาวไหนเค้าจะมาแล สมควรแล้วละ พี่ทำให้หนิงเค้าอายเพื่อนๆ พี่ก็ควรโดนแบบนี้แล้วละ”

“ไม่จริงเลยพี่ ใครว่าเบสไม่หล่อ ผมเถียงสุดชีวิตเลย เบสนะ ทั้งหล่อ ทั้งน่ารัก ทั้งใจดี 
ยายพี่หนิงกับเพื่อนๆละตาถั่ว เพชรแท้ๆ มองเป็นก้อนหินได้ไง”
ด้วยความโมโห ผมเพลอพูดความในใจออกมา อดอายไม่ได้ ผมจะหน้าแดงหรือเปล่าผมไม่รู้ซิ แต่มันเรื่องจริงนิ

เบสก็หน้าแดง พี่แกคงเขินที่มีคนมาชม แถมคนชมดันเป็นผู้ชายตัวใหญ่อย่างผมซะด้วย

“ขอบใจนะโต้ง ที่ช่วยชมพี่ แต่พี่รู้ตัวดีนะว่าพี่มันเฉิ่ม”

“ไม่ครับพี่ ผมไม่ได้แกล้งชม ผมคิดยังงั้นจริง” โอ้ย ตายละๆๆ ผมพูดเองอายเองเว้ย หน้าผมคงต้องแดงแน่ๆ

เบสเองก็ดูงงๆ แล้วก็เขินไม่ใช่น้อย หน้าแดงมาก จากที่แดงเพราะฤทธิ์เหล้า

ก็จริงละ เบสจริงๆ เป็นคนโครงหน้าสวยมาก เรียวได้รูป หน้าเนียนไร้สิวฝ้า ผิวตัวก็ขาวเนียนน่าลูบเป็นยิ่งนัก 
ปากแดงๆ จมูกโด่ง ดวงตาเรียวคม รูปร่างอาจจะผอมไปหน่อยและก็ไม่ได้สูงนักแค่ 174-175

แต่สมัยนี้เค้าก็นิยมกันแบบนี้นิ นี่ถ้าทำผม แต่งตัวหน่อย ผมว่าเบสก็ไปออกอัลบั้มเป็นนักร้องบอยแบนได้เลย

“เอาจริงๆนะพี่ ผมว่า ถ้าพี่แต่งตัวหน่อย พี่ก็หล่อเทพเลยน้า” ผมแกล้งแซวพี่เค้า
เพื่อทำให้บรรยากาศน่ากระอักกระอ่วนนี้หายไป

“ขอบใจนะโต้ง แต่จะทำไงได้ พี่ก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรละ พี่ทำใจแล้ว คงไม่มีคนมาชอบพี่หรอกชาตินี้”
เบสพูดพลางถอนหายใจ

“ไม่จริงพี่ ผมกล้าพูดว่ามีคนชอบพี่แน่ๆ “

“ทำไมโต้งกล้าพูดแบบนั้นละ?”

“เอ่อ.... ไม่รู้ละ แต่เชื่อผมเหอะพี่ เอางี้แล้วกัน เดี็ยวผมช่วยเอง พี่จะได้เชื่อผม 
ผมจะเปลี่ยนพี่เอง ทำให้คนทุกคนที่เคยเหยียดหยามพี่ ต้องมาขอโทษว่าพวกเค้ามองคนผิดไป”

ผมพูดด้วยอารมณ์โมโห พวกมีตาแต่หามีแววไม่ คนน่ารักต่อให้ทำตัวยังไง มันก็น่ารักละวะ

“เอางี้พี่ ผมจะช่วยเอง แต่พี่ต้องให้ความร่วมมือกับผมละกันนะ วันเสาร์นี้พี่ว่างปะ”

“เอ่อ....โต้งจะทำอะไรหรอ ..พี่กลัวว่า โต้งจะเสียแรงเปล่า พี่คงทำอะไรให้ดีกว่านี้ไม่ได้หรอก”
เบสตัดพ้อน้อยใจในตัวเอง

“เชื่อผมนะพี่ มั่นใจในตัวเองหน่อย อย่างน้อยก็มีผมคนนึงละที่คิดว่าพี่ดูดีมาก”
อ๊ากกกก ไอ้โต้งบ้า อายตัวเองวะ ชมผู้ชายต่อหน้า ผมมันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
เบสเขินหน้าแดงอีกแล้วที่มีผู้ชายมาชม

“ขอบคุณมากนะ.....ถ้าโต้งพูดถึงขนาดนี้ พี่จะลองเปลี่ยนตัวเองดูซักครั้ง”

“โอเค เราตกลงกันละนะ งั้นเสาร์นี้ เดียวผมพาพี่ไปตัดผมแล้วก็เลือกซื้อเสื้อผ้าเอง”

“ขอบใจนะโต้ง” เบสพูดขอบคุณผม ด้วยใบหน้าที่ดูร่าเริงขึ้นนิดๆ สายตาเบสเป็นประกาย 
ดูมีความหวัง ใบหน้าน่ารักๆภายใต้แว่นตานั้น แทบจะทำให้ผมทนไม่ได้ 
อยากจับเบสกดลงตรงนี้เลย ทำไมน่ารักได้ขนาดนี้
ไอ้พวกโง่พวกนั้นตะหากที่มองไม่เห็นความน่ารักเบส คอยดูนะ ผมจะเปลี่ยนพี่เอง ผมสัญญาในใจ


“เออ แต่ว่า คืนนี้จะเอาไงพี่ พี่คงขับรถกลับบ้านไม่ได้แน่ๆสภาพแบบนี้ ไปค้างห้องผมก็ได้นะ”

ผมลองชวนเบสดู เพราะสภาพเบสตอนนี้ ถึงจะดีขึ้นหน่อย แต่ก็ยังเมามากอยู่ 
สงสัยปกติ ไม่ค่อยได้กินเหล้าแน่ๆ กินเบียร์ไปแค่3ขวดก็ยืนโงนเงนละ

“จะดีหรอ เกรงใจโต้งนะ พี่ค่อยๆขับกลับก็ได้มั้ง ไม่ได้บอกที่บ้านไว้ด้วยซิ”


“ไม่ต้องเลยพี่ ผมไม่ยอมให้พี่กลับบ้านในสภาพนี้แน่ ถ้าเกิดเป็นไรมา ผมต้องเสียใจมากแน่ๆเลย”

ว่าแล้วผมก็กึ่งบังคับเบสให้ขึ้นรถไปกับผม โดยผมขับเอง คงเพราะผมพูดมากมั้งวันนี้ เลยดื่มไปแค่นิดเดียว

...............................................................................
พอดีคนโพสไม่สบาย เลยลงให้อย่างเบลอๆ ตรวจคำผิดแก้ไปบ้างแล้วแต่ถ้ายังมีอีกก็ขออภัยด้วย จะรีบกลับมาแก้ให้หลังจากหายป่วย

ข่าวแจ้งให้ทราบผู้แต่งแจ้งว่าเรื่องนี้อาจถึง 50 ตอนนะครับ และตอนนี้มีลงไปแล้ว 30 ตอน

ออฟไลน์ heefever

  • 영원히 그대만 사랑해
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1158
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-0
:z13: litlittledragon


โอ๊ะโอววว นายเอกจะแปลงโฉมแล้ววว

อยากเห็นจริงอะไรจริง


รอๆๆ :man1:

ออฟไลน์ roseen

  • เก็บความทรงจำที่ดีๆของวันวาน เพราะมันคือกำลังใจของวันนี้
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 8646
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +947/-16
 :L1:คุ้นๆเคยอ่านที่ไหนมาหว่า

ออฟไลน์ ณ ที่เดิม™

  • มากกว่าชีวิต...
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1699
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +72/-0
รอตอนแปลงโฉมขอรับ :กอด1: :กอด1:

KM

  • บุคคลทั่วไป

Rinze

  • บุคคลทั่วไป
แปลงโฉม ฮ่าๆ
พอหล่อแล้วโต้งจะจีบพี่แกยากกว่าเดิมรึเปล่าเนี่ย!!

ออฟไลน์ litlittledragon

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1938
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +304/-1
*****ตอนที่ 2 *****
“เข้ามาเลยพี่ไม่ต้องเกรงใจ”ผมพาเบสเข้ามาในห้อง

บ้านเช่าหลังนี้ เนื่องจากเคยเป็นบ้านคนอยู่อาศัยมาก่อน แล้วค่อยแบ่งให้คนมาเช่าทีหลัง 
สภาพเลยเหมือนบ้านธรรมดาหลังนึง
และพี่เก๋ก็ค่อนข้างเลือกคนเข้าพักเป็นอันมาก ดังนั้นบ้านธรรมดาในพื้นที่ 50ตารางวานี้ เลยมีแค่ห้องให้พักได้ 2 ห้องเท่านั้นเอง 


อีกห้องเป็นห้องใหญ่มีห้องน้ำในตัว เป็นของนักศึกษาปริญญาโทคนนึง แต่พี่แกไม่ค่อยอยู่พักหรอก 
พี่แกมีแฟนแล้ว เลยไปนอนค้างห้องแฟนบ่อยๆ นานๆทีจะกลับมาบ้านเช่านี้ ตอนนี้ในบ้านเลยเหลือแค่ผม

ห้องของผมเป็นห้องธรรมดา ไม่มีห้องน้ำในตัวแบบอีกห้อง แต่ก็ไม่ได้ไม่สะดวกอะไร
แถมยังดีที่มีสวนหน้าบ้าน ซึ่งผมชอบมาก เวลาว่างๆก็จะออกมาทำสวนตอบแทนเจ้าของบ้านเช่าหน่อย ตกแต่งให้มันสวยงาม เจ้าของถ้ากลับมาจะได้ชื่นใจว่าบ้านเค้าไม่ได้รกหรือเปลี่ยนไปในทางที่แย่

“ขอบใจนะ” เบสขอบคุณผมเป็นรอบที่ล้านได้แล้วมั้งภายในวันนี้วันเดียว
จริงๆถึงจะบอกว่าผมกับเบสคุ้นเคยสนิทกันพอควร
แต่ด้วยเราเรียนกันคนละคณะ ทำให้ไม่ค่อยได้เจอกัน ถึงเบสจะชอบมากินข้าวร้านที่ผมทำงานก็เหอะ 
แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เราไปกินเหล้าด้วยกัน และเบสก็มาห้องผมเป็นครั้งแรก

จริงๆผมก็เขินนะ แต่ไม่อยากทำให้เบสยิ่งกระอักกระอ่วนใจ เลยแกล้งทำเฉยๆ

ผมไปค้นตู้เสื้อผ้าหา ผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้าเปลี่ยนนอนให้เบสแล้วก็ไล่เบสไปอาบน้ำ

ระหว่างรอเบสอาบน้ำ ผมใจเต้นตึกๆ เอาไงดีวะ ได้อยู่กัน 2 ต่อ 2 กับคนที่แอบชอบ เป็นใครก็คงตื่นเต้นละ

ผมเดินไปเดินมา ไม่รู้จะทำไรดี จนเบสออกมาจากห้องน้ำ

ตอนนี้เบสอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวแบบรัดรูป กางเกงบอลขาสั้น เนื้อตัวหอมกลิ่นสบู่อ่อนๆ 
เบสค่อนข้างผอม และเตี้ยกว่าผม เลยใส่เสื้อผมได้ ขาเรียวเนียนพ้นขอบกางเกงมา ไม่มีขนหน้าแข้งซักเส้น สมกับเป็นอาตี๊ลูกครึ่งจีน

เบสทำหน้าอายๆ ที่ต้องจู่ๆก็มาโชว์สภาพส่วนตัวที่ไม่เคยมีเพื่อนคนไหนเคยเห็นมาก่อนกับผม
ไม่รู้ว่าที่หน้าแดงๆ เพราะเหล้าหรือเพราะอายผมมากๆกันแน่

ผมเองก็ใจเต้นสุดๆ หน้าผมต้องแดงอีกแล้วแน่ๆ ตอนนี้ผมอยากดึงเบสมากอดมาก
แต่ก็ต้องห้ามใจ เพราะกลัวว่าสัมพันธภาพระหว่างพวกเรามันจะแย่ 
เบสไม่ใช่เกย์แบบผม ขืนผมทำรุ่มร่ามไป คงจะโดนเกลียดแน่ๆ

“กินน้ำก่อนนอนนะพี่ เดี๋ยวผมขอตัวไปอาบน้ำบ้างละ อยากนอนละ”
ผมหาเรื่องชวยคุย พลางส่งแก้วน้ำที่เตรียมไว้ให้เบส แล้วหนีไปเข้าห้องน้ำอย่างรวดเร็ว

ผมปล่อยให้สายน้ำไหลผ่านตัว ด้วยหวังว่า สายน้ำเย็นๆ จะทำให้ใจผมที่เร้าร้อน เย็นลงได้บ้าง
น้องชายผม จากตอนแรกที่พอเห็นเบสเดินออกมาจากห้องน้ำ มันก็เริ่มแข็งตัว ทำให้ผมต้องรีบเข้าห้องน้ำมา
พอโดนน้ำเย็นๆไหลผ่าน มันก็เริ่มจะสงบลงๆ เห้อ....นี่ผมคิดอะไรกับพี่เค้านะ พี่เค้าไม่ได้เป็นเกย์นะ

ผมยอมรับว่าชอบพี่เค้า แต่ผมไม่คิดจะรักหรอก กลัวเจ็บ รักผู้ชายแท้ๆที่ไม่ได้เป็นเกย์เหมือนกันมีแต่จะเจ็บ

หลังจากในผมสงบแล้ว ผมก็เช็ดตัวเดินออกมาจากในห้องน้ำ
เนื่องจากเคยตัวและรีบไปหน่อย 
ผมเลยไม่ได้เอาเสื้อผ้าเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำ ทำให้ต้องเอาผ้าขนหนูพันกายท่อนล่างเดินออกมา

พอเข้าไปในห้องนอน ก็เห็นเบสนั่งอยู่บนเตียง เบสหันมามองทางผม 
พอเห็นผมนุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเดินเข้ามา เบสก็หน้าแดงก้มหน้ามองพื้น ทำท่าเหมือนอายซะเหลือเกิน

เบสเค้าคงไม่ค่อยได้มีโอกาสถอดเสื้อต่อหน้าใคร ด้วยเป็นคนเรียบร้อย คงเลยอาย 
ต่างกับผมซึ่งถึงจะเป็นเกย์แต่ก็มีเพื่อนสนิทผู้ชายหลายคน ทุกคนก็เป็นคนดี ไม่รังเกียจผม ถอดเสื้อโชว์กันเป็นประจำทำให้ผมเคยชินแล้ว แต่ไม่รู้ทำไม วันนี้ผมรู้สึกอายเบสเค้าจัง

เพื่อแก้อาการเก้อเขิน เลยรีบไปหยิบเสื้อผ้าจากตู้มาใส่ ขณะใส่เสื้อผ้า ผมหันหลังให้เบส
หันหน้าเข้าหาตู้เสื้อผ้า ที่บานประตูตู้เสื้อผ้าของผมเป็นกระจก ผมแอบมองเบสจากมุมนี้

ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า ผมเห็นเบสแอบเหลือบมองมาทางผมบ่อยๆ ผมบอกตัวเองในใจว่าคงไม่มีอะไรหรอก
เบสเค้าแค่ไม่เคยเห็นคนเปลี่ยนเสื้อผ้าต่อหน้ากระมั้ง เลยสนใจอยากรู้


“พี่นอนบนเตียงได้เลยนะ เดี๋ยวผมไปนอนที่โซฟาหน้าห้องเอง” พอเปลี่ยนเสื้อเสร็จผมก็หันไปคุยกับเบส

“ไม่ได้ๆๆ โต้งละนอนเตียง เดียวพี่นอนโซฟาเอง มารบกวนนอนด้วยก็แย่แล้ว จะมาแย่งเตียงอีกได้ไง”

“พี่เป็นแขก ผมจะให้พี่นอนแบบนั้นได้ไง ไม่เป็นหรอก อย่าคิดมากเลย นอนไปเหอะพี่”

“ไม่ได้ พี่มารบกวนเธอแล้วจะทำยังงั้นได้ไง เธอมานอนเถอะ” 
ว่าแล้วไม่รอช้า เบสทำท่าจะเดินออกจากห้องจนผมต้องรีบขว้าแขนเบสไว้
เบสทำหน้าตกใจเล็กน้อย ผมเลยรีบพูดขึ้นมาว่า

“เดี๋ยวพี่ งั้นไม่ต้องเถียงกันละ ผมง่วง มานอนเตียงเดียวกันละกัน พี่คงไม่ถือนะ” 
ขณะที่พูดใจผมก็เต้น ตึกๆ จนแทบจะกระเด็นออกมาข้างนอกแล้ว
คิดไปได้ไงวะไอ้โต้ง ชวนพี่เค้ามานอนเตียงเดียวกัน โอ้ยยย ถ้าเกิดผมทนไม่ไหวละ จะเกิดอะไรขึ้น


“......”พี่เบสเงียบไม่ตอบ เดินก้มหน้างุดๆไปยังเตียงแล้วล้มตัวลงนอนแทนคำตอบ

ผมแอบยิ้มในใจ ดีใจที่พี่เค้าไม่รังเกียจผม

ผมรีบเดินไปปิดไฟแล้วกลับมานอนที่เตียง เบสนอนชิดในติดฝั่งผนังห้อง ส่วนตัวผมนอนอีกด้าน

เบสนอนหันหลังให้ผม จากมุมนี้ ถึงจะมืด แต่ผมก็มองเห็นไหล่ของเบส ท่อนแขนขาวๆ เอวบางๆ

โอ้ยยยยย ผมจะกลั้นใจไม่อยู่แล้ว คนที่ชอบมานอนข้างๆ ผมอยากจะกอดเบสเค้าจริงๆ
---------------------------------------------------------------------------------------
หล่นไปอยู่หน้าสองอย่างรวดเร็ว  :เฮ้อ:

ออฟไลน์ heefever

  • 영원히 그대만 사랑해
  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1158
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +86/-0
โอ๊ะโอวว ได้ :z13: อีกแล้วว

สงสัยดวงเรา จะสมพงษ์กันมั้งเนอะ litlittledragon  :laugh:


รอลุ้นว่าโต้งจะอดทนอดกลั้นได้มั้ย  :man1:

KM

  • บุคคลทั่วไป
เดี๋ยวดันให้

ออฟไลน์ Na_RimKLonG

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 640
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-1
อะนั่นๆๆ

แอบมีใจเต้น  หึหึ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด