ทักทายยามผีแดงชนะ ฮิ้วๆ
ขออภัยที่ต้องให้รอนะคร้าบบ
*********************************************************
หลังจากน้องชายของผมกลับเข้าฐานที่มั่นดีแล้ว ผมก็รีบสวมเสื้อสวมกางเกง จากนั้นวากดิษก็พาผมมาที่ห้องพักของไอเดย์ไอวิน คู่รักบ้าๆบอๆแห่งปี คราวนี้ผมจะคาดคั้นให้มันตอบทุกอย่าง ชนิดหมดเนื้อหมดตัวล่อนจ้อนเลย
“ (ก๊อก ก๊อก ก๊อก) เฮ้ย เปิดประตู ” ผมเดินแซงนำวากดิษไป
“ เบาๆหน่อยสิ เดี๋ยวคนอื่นว่าเอา ” แหมมีเกรงใจ
“ ใครจะว่า ป่านนี้คงเมาคลานหมดแล้วมั้ง ” วากดิษมองหน้าผมแล้วทำตาปริบๆ อะไรของเค้านิ
“ ทำไมต้องทำท่าโมโหแทนขนาดนั้น ”
“ ก็เรากำลัง ...... ” พอมาถึงประโยคท้ายนี่ ถ้อยคำหายไปในลำคอเลยครับ จะให้บอกได้ไงว่าแอบหงุดหงิด เหอะๆๆ
“ อ๋อ ...... หึหึ เฮ้ยๆๆเปิดประตู ” สงสัยมันจะเดาออกครับ คราวนี้พี่ท่านเคาะเองเลย
“ อ้าว พวกพี่ ” ไอเดย์ทำหน้าตาตื่นๆ ผมรีบผลักไอเดย์เข้าไปในห้อง
“ ไปๆ เข้าไปคุยในห้อง ”
“ เดี๋ยวๆๆพี่ ....... ” พอผมมุดเข้ามาได้ก็ต้องตกใจ จนหันหลังแทบไม่ทัน
“ ไอสัด พวกมึงแก้ผ้านอนกันเหรอวะ ” ผมว่าใส่พวกมันครับ เป็นไงล่ะกู จะมาคาดคั้นเค้าให้หมดเปลือกล้อนจ้อน แม่มล้อนจ้อนจริงๆเลยทีนี้
“ หืมแก้ผ้าเหรอ จริงปะ ” วากดิษทำท่าอยากเห็นอีกครับ ผมรีบผลักๆมันออกมา
“ ก็ปกติดีนี่พี่ ..... แล้วมีเรื่องอะไรถึงมาหากันกลางดึก ตอนกำลังมีความสุขเนี่ย ”
“ ไม่ต้องทำไก๋ กูรู้ว่ามึงรู้น่า ..... ไปใส่เสื้อผ้าซะ บอกไอวินด้วย ”
“ ก็ได้ รอนี่นะ ” ไอเดย์ปิดประตู
“ ทำไมเราไม่แก้ผ้าคุยกันล่ะ น่าสนุกดีออก ” ดูมันๆ สถานการณ์แบบนี้ยังจะพูดเล่น เดี๋ยวปั๊ด
“ ตลกเข้าไป ไม่คิดบ้างเหรอ ว่าทำไมพ่อไอเดย์ถึงโทรมาหาดิษ ” วากดิษทำท่านึกๆ คนอะไรทำท่าหมางงยังเท่เลย หึหึหึ
“ จริงสินะ แต่ไม่น่าแปลกใจหรอก พ่อเค้ามียศมีตำแหน่งขนาดนั้น ถ้าต้องตามหาลูก คงทำได้น่า ” อาจจะใช่ก็ได้ครับ
“ เฮ้ย ให้ใส่เสื้อไม่ใช่ ฟัดกันนะเว้ย เปิดได้แล้ว ”
“ คร้าบบ ”
หลังจากพวกมันสวมเสื้อผ้าแล้ว ผมก็เข้ามานั่งคุยกับมันสองคนที่ห้อง
“ ไอเดย์ มึงต้องไปเมืองนอกวันนี้ใช่ไหม ” ไอดิษจูเนียร์ทำหน้าตาตื่น
“ พวกพี่เอามาจากไหน ผมบอกแล้วไงว่าอีกสองสามเดือน ”
“ หยุดโกหก แล้วพูดความจริงซักที ” กลายเป็นไอวินที่พูดขึ้นมาครับ
“ เค้าไม่ได้โกหกนะ ” หึหึ เค้าๆ น่าเตะจริงอะไรจริง
“ เดย์ เมื่อกี้ พ่อโทรเข้าเครื่องพี่ เค้าบอกพี่ว่าเดย์ต้องกลับไปเดี๋ยวนี้ ” พี่ดิษของเราเล่าความจริงให้ฟังครับ
“ ผมไม่สนหรอกพี่ ”
“ เฮ้ย ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ ” ผมถาม
“ ผมไม่อยากทนอยู่คนเดียวแบบที่ไม่มีใครเห็นค่าผมอีกแล้ว ตอนนี้ผมมีพี่ๆ ผมมีวิน พ่อจะไล่ผมตัดผมก็ตามใจ ” เห็นไอเดย์ทำท่าทางแบบนี้ ผมนึกไปถึงช่วงที่ดิษพูดถึงพ่อของเค้าตอนนั้นเลย
“ ที่เคยบอกกับเราว่า ถ้าไม่ทำตามแล้วจะดูแลเรายังไงล่ะ ” วินเป็นฝ่ายถามบ้าง
“ ก็ ...... เค้าไม่รู้ ” เฮ้อ ผมจะช่วยยังไงดีนะ
“ เดย์ คราวนี้พูดให้กระจ่างเลยนะ ” วากดิษอาจจะคิดอะไรออกมั้งครับ
“ ครับพี่ ”
“ สมมติว่าตอนนี้ เดย์กลับไปที่บ้าน ยังเช็คอินขึ้นเครื่องทันหรือปล่าว ”
“ ไม่ทันครับ ผมหลอกทางบ้านว่าผมจะนั่งแท็กซี่ไปเอง กว่าพ่อจะรู้ว่าผมไม่ไปก็ใกล้ถึงเวลาเช็คอินแล้ว ” คุยอะไรก็ไม่รู้พวกนี้
“ งั้น ...... คิม พี่ขอคุยด้วยหน่อยสิ ”
“ ได้ ...... ไอตัวดี มึงรออยู่นี่เลยนะ ” ผมหันไปสั่งไอเดย์
“ เหอะ ” ดูมันทำท่าครับ กวนบาทาจริงๆ
วากดิษลากผมออกมาด้านนอก แล้วทำท่านึกอีก เวลามันทำท่าแบบนี้ ดูเป็นคนที่ฉลาดมากๆ เหอะๆ หรืออาจเป็นเพราะช่วงหลังนี้ ผมไม่ได้ทำงานใกล้ชิดกันเท่าไร ถึงไม่ค่อยคุ้นเคยกับท่าทางเอาจริงเอาจังของดิษมากนัก
“ น้อง เราเอาแบบนี้จะเข้าทีไหม ”
“ อะไรล่ะ ”
“ ให้เดย์ไปไร่ของคิมดีไหม ” ผมค่อยๆนึกตามความคิดของเค้าครับ สถานที่ที่สัมมนาก็ไม่ไกลจากไร่ของพ่อผมมากนัก คือใกล้กว่าที่เคยเดินทางตามปกติอะครับ
“ เพื่ออะไรล่ะ ”
“ พี่อยากให้พ่อเลี้ยงกับแม่เลี้ยงช่วยกันน้องมันด้วย ”
“ จะดีเหรอ กลัวว่าพ่อกับแม่จะไม่เอาด้วยน่ะสิ ”
“ ทำไมล่ะ ”วากดิษถามผมกลับมา
“ ก็มันเป็นเรื่องของครอบครัวคนอื่นไง ”
“ มันก็จริงนะ แต่บางครั้งปัญหาในครอบครัวก็ไม่ใช่ว่าคนในครอบครัวจะแก้ไขเองได้นะ ...... อย่างครอบครัวพี่ไง คิมก็เข้ามาช่วยไม่ใช่เหรอ ” พอฟังวากดิษพูดมาก็ฟังดูดีนะครับ เพราะไอเดย์มันถึงขนาดกล้าโกหกพ่อขนาดนี้ คงจะหนักมากทีเดียว
“ เอางี้ ขอคุยกับพ่อก่อน ดิษเข้าไปบอกเดย์ก่อนแล้วกัน ” แบ่งงานกันเสร็จ ผมก็โทรสายตรงถึงพ่อเลี้ยง ใจดี สปอต ของผม เหอะๆๆ
“ สวัสดีครับพ่อ ”
“ เออ ว่าไงลูก ”
“ พ่อ คิมมีเรื่องใหญ่ขอปรึกษา คือว่า ......... ” ผมนั่งเล่าเรื่องให้ฟังค่อนข้างละเอียดและยังขอให้ไอเดย์ไปอยู่ที่ไร่ของเราด้วย เพราะผมกำลังหวังให้พ่อเข้ามาช่วยแก้ปัญหาให้น้องชายที่ผมรักและเอ็นดูมากๆคนนึง
“ เดี๋ยวนี้เปลี่ยนงานแล้วหรือไงเอ็งน่ะ ”
“ อะไรพ่อ ”
“ จะเป็นพนักงานสังคมสงเคราะห์แล้วหรือไง ” แซวอะๆ
“ ตอนคิมเด็กๆ ก็เห็นพ่อช่วยแก้ปัญหาให้คนนู้นคนนี้เรื่อยนี่ มันก็ต้องติดๆมาบ้างแหละ ” สมัยก่อนพ่อผมเป็นมาหมดแล้วครับ ทั้งผู้ใหญ่บ้าน กำนัน อะไรก็ตาม แต่ช่วงหลังมานี้แหละที่พ่อผมเลิกสนใจเรื่องพวกนั้น
“ เดย์นี่ใช่เด็กที่เคยมากับคิมไหม ”
“ ใช่พ่อ คนที่คล้ายๆ ดิษอะ ” พ่อผมเงียบไปพักนึง
“ เออๆ พอจะนึกออกแล้ว ...... เป็นเด็กดีไหม ”
“ นิสัยดีนะพ่อ ปกติมันก็จะมาตามติดอยู่กับพวกคิมนี่แหละ ”
“ เค้าได้พูดถึงแม่บ้างไหม ทำไมข้าได้ยินแต่ปัญหากับพ่อ ” เออจริง ผมลืมคิดถึงข้อนี้ไปเลย ทำไมท่านพ่อเลี้ยงแอบอัจฉริยะแบบนี้
“ พ่อถือรอหน่อยได้ปะ ”
“ เออๆ ยังไงข้าก็นอนไม่ค่อยหลับอยู่แล้ว ”
“ อ้าว ทำไมล่ะพ่อ ”
“ คนแก่แล้วไม่ต้องคิดมาก เดี๋ยวนี้หัดเป็นห่วงพ่อด้วยนะ ไอดิษนี่มันเก่งของมันนะ ” เขินเลยกู เหอะๆๆ
“ งั้นรอเดี๋ยวโทรกลับพ่อ ”
“ ไอเดย์ ”
“ เรียกน้องเพราะๆ ดิ โอ๊ะ !! ” มันพูดเล่นดีนักครับ ผมเลยตบหน้ามันซะทีนึง หึหึหึหึหึ
“ พอละ แม่ของมึงล่ะ ”
“ อะไรนะครับ ” ไอเดย์เริ่มจะทำหน้าตาตื่นอีกรอบ
“ อืมๆ แม่ของเดย์ล่ะ ท่านไม่ว่าเอาเหรอที่เดย์ทำแบบนี้ ”
“ แม่ผมเสียไปแล้ว ”
“ จริงเหรอ ....... ” ไอวินขยับไปเกาะแขนของเดย์
“ ใจเย็นน้องๆ ” ดิษเดินมาจับไหล่ของเดย์ไว้
“ ถ้าแม่ผมยังไม่ตาย ผมคงไม่เป็นแบบนี้หรอก ฮืออออ ” เดย์ร้องไห้ออกมาครับ ไอวินขยับไปกอดแฟนของมัน
“ ทำไมไม่เคยบอกเราบ้างเลย ” ไอวินค่อยๆป้อนคำถาม
“ ...... เราเคยบอกแล้วไง ว่าตอนนั้นเราไม่สนใจใคร พอเราได้เจอวิน ช่วงเวลานั้นทำให้เรารู้สึกว่า เราไม่รู้สึกคิดถึงแม่อีก ” ผมไม่เคยสูญเสียคนที่เป็นที่รัก คงไม่มีทางเข้าใจความรู้สึกของมันได้แน่
“ พี่ก็เสียแม่ตั้งแต่เด็กๆเหมือนกัน ”
“ เหรอครับ ...... แล้วหมอคนนั้นล่ะ ผมเห็นว่าสนิทกันมากๆเลยนี่ครับ ” ไอวินถามวากดิษ
“ คนนั้นเป็นแม่เลี้ยง ...... คิมไม่เคยเล่าให้ฟังเหรอ ”
“ ไม่ครับ ” ผมจะไม่เล่าเรื่องที่คนอื่นไม่ค่อยอยากให้เล่าครับ เป็นนิสัยส่วนตัว
“ พี่รู้ว่าเดย์รู้สึกยังไง พี่เข้าใจแล้ว ..... ที่พี่รู้สึกกับคิม ก็คงไม่ต่างกัน ” ดิษพูดไปก็ส่งสายตาหวานๆมาหาผมด้วย แต่แปลกนะครับ ครั้งนี้ผมไม่ยักกะหลบสายตา
“ ฮึก ...... แต่พี่ พี่ๆอย่ายุ่งกับผมดีกว่า ”
“ ทำไมวะ ” หลังจากมันสงบลง ก็พูดออกมาโท่งๆเลย
“ พ่อของผมจะพาลทำให้พวกพี่ๆเดือดร้อน ”
“ แล้วไม่นึกถึงแฟนของมึงบ้างเหรอ ” ผมถามต่อ
“ ...... วิน ”
“ ไม่ต้องคิดถึงเราหรอก เรามันไม่มีอะไรอยู่แล้ว น้าของเราก็อยู่ได้ เราจะอยู่กับเดย์ ” โห สองคนนี้ ไปไกลกว่าที่ผมนึกไว้แฮะ
“ อย่างนั้น ก็ให้พวกพี่ร่วมอีกสองแรงแล้วกัน ”
“ ขอบคุณครับพี่ ฮืออออ ” น้ำตาแตกอีกรอบ เฮ้อ นี่คือมุมที่อ่อนแอของมึงสินะน้องชาย
ผมโทรศัพท์กลับไปหาพ่ออีกรอบ คราวนี้แม่ของผมน่าจะตื่นมาฟังด้วยครับ
“ พ่อ เรื่องเป็นอย่างนี้นะ ......... ”
“ อืม คนเรานี่นะ ตอนเค้าอยู่ก็ทำอีกแบบ หลังเค้าไม่อยู่ก็ทำอีกแบบ น่าสงสารเด็ก ” ฟังน้ำเสียงแล้ว อาจจะยินดีช่วยครับ
“ แล้ว ...... ”
“ ให้มันมาที่ไร่แล้วกัน มีอะไรพ่อจะดูแลให้ ” โอ้โห ยังไม่ทันออกปากเลยครับ
“ ขอบคุณครับพ่อ ”
“ เออ ดิษอยู่นั่นไหม ขอคุยกับมันหน่อย ”
“ อยู่พ่อ ...... อ่ะดิษ พ่อเรา ”
“ ครับพ่อเลี้ยง ...... อ่อ อ๋อ ครับพ่อ ....... ฮะๆๆ ครับพ่อ แล้วพบกันครับ ”
“ ว่าไงๆ ” ผมถามวากดิษ
“ พ่อเลี้ยงบอกให้เรียกว่าพ่อ ..... แล้วก็ขอบใจที่รับเลี้ยงวัวบ้าแทนพ่อเลี้ยง ฮ่าๆๆ .... โอ๊ย คิม พี่เจ็บนะ ” ผมต่อยเข้าซี่โครงเลยครับ
“ เหรอ มีเจ็บกว่านี้อีก เอาปะ ”
“ ตีพี่อีกที พี่จะ ........ ทำทั้งคืนเลยนะ ”
“ ฮุ้ววววว พวกพี่แม่งอะไรเนี่ย น้องนุ่งก็อยู่นะพี่ ” เหอะๆๆ
“ พอเลยมึงอะ นอนได้ละ พรุ่งนี้งานเสร็จ มึงไปไร่ของพ่อกู โอเคมะ ”
“ ครับ ”
“ กุไปนอนละ ”
“ พี่ดิษ พี่คิม ”
“ อะไรวะเดย์ ”
“ ขอบคุณครับพี่ ผมทำพวกพี่ลำบากอีกแล้ว ” ผมหันมามองหน้าของดิษ มันกำลังยิ้มอยู่เลยครับ
“ ทุกอย่างมันบังเอิญตั้งแต่เราหน้าคล้ายกันแล้ว พักผ่อนเถอะ ” จากนั้นผมกับดิษก็เดินกลับห้อง
“ คิม ” พวกผมเข้ามาล้างตัวกันอีกรอบครับ
“ หืม ”
“ คิมรักพี่ไหม ” เอาอีกละ จะเลี่ยนกันไปถึงไหนเนี่ย
“ ไม่รักมั้ง ถามโง่ๆ ”
“ แต่พี่รักคิมมากนะ ”
“ ...... ดิษ ความจริง คิมไม่เคยคิดว่าจะรักดิษเลยนะ ” เราพูดไปก็กอดกันไปนะ
“ พี่รู้ พี่ทำให้คิมลำบากใจหรือปล่าว ”
“ ไม่อีกแล้ว ตอนนี้รักแล้วไง ....... รักมากด้วย ” ที่กล้าพูดเพราะมันอยู่ด้านหลังครับ แฮะๆๆๆ
“ พี่เคยอยู่ได้โดยที่ไม่มีคิม ...... แต่ตอนนี้ พี่คงอยู่ไม่ได้แน่เลย ”
“ งั้นก็ห้ามไปที่ไหนโดยไม่มีเราก็แล้วกัน ”
“ ครับ นอนนะที่รักของพี่ ” ผมสองคนรู้ว่า ปัญหาที่กำลังจะตามมาไม่ใช่เรื่องเล็กๆเลย แต่ในเมื่อเราสองคนตัดสินใจจะทำแล้ว เราจะต้องช่วยให้ถึงที่สุดครับ เพราะผมสองคนให้คุณค่าแก่ความรักความเชื่อใจกันเสมอ เราจึงหวังจะเห็นสิ่งนี้เกิดขึ้นกับคนอื่นด้วย เอาล่ะ อย่างน้อยคืนนี้ผมรู้สึกมีความสุขมาก พรุ่งนี้จะเป็นยังไงก็ตาม ผมพร้อมสำหรับอุปสรรคนั้นแล้วครับ
******************************************************************
พรุ่งนี้ ต้องไปร่วมทอดกฐินครับ กะว่าจะต่อพรุ่งนี้ กลัวว่าจะกลับมาช้าเลยมาวันนี้แทน ยังไงก็ร่วมโมทนาบุญกันทุกท่านนะครับ
ขอบคุณทุกแรงใจที่ส่งถึงพ่อของวากดิษนะครับ ล่าสุด ก็ทรงตัวอยู่ ตอนนี้คงไม่สามารถหวังอะไรมากกว่านี้แล้วครับ ตัวพ่อเองก็บอกพวกผมว่า ตอนนี้ไม่กลัวแล้วว่าจะเป็นอะไร
ขอบคุณทุกท่านที่มาติดตามนะครับ ทั้งหน้าเก่าหน้าใหม่เน้อ พบกันอีกทีคงอาทิตย์หน้านะครับ ขอบคุณคร้าบ
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1221710 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก