มันมีติ่งติดมาอะ ฮ่าๆๆ อ่านกันๆๆ
*******************************************************
เหตุการณ์วันนั้นผ่านมา ผมไม่ถูกกลั่นแกล้ง และสถานการณ์สงบลงมากจนผมแปลกใจ แต่ละคนทำหน้าที่ได้ตามปกติ เรื่องรับน้องไม่มีอะไรน่าห่วง
ส่วนไอวากบ้า หลังจากมันกลับมาจากไร่ มันก็คะยั้นคะยอให้ผมออกมานอนนอกมหาลัย แต่ผมไม่ค่อยสะดวกครับ
“ คิม พี่ดิษล่ะ ” ผมมานั่งเขียนงานที่ใต้ตึกเรียนรวม ผมชอบมานั่งเล่นมองน้องๆที่นี่ครับ พอดีพี่โจผ่านมาเห็น
“ ถามมันเองดิพี่ มันเป็นพี่รหัสพี่นี่ ” พี่โจมองผมอย่างสงสัย
“ โกรธกันเหรอ ” พี่โจขยับมานั่งข้างๆ ผมเลยมีโอกาสมองหน้าพี่โจชัดๆ ผมอาจจะรู้สึกไปเองว่า แววตาของพี่โจดูเศร้ามาก
“ ไม่เชิงอะพี่ คุยกันอยู่ ”
“ อย่าโกรธกันเลยน่า พี่ลำบากใจนะ ” แกพูดจบแล้วก็เงียบ ผมไม่รู้จะชวนพูดอะไร เพราะคำพูดครั้งที่แล้วยังหลอกหลอนผมอยู่ถึงวันนี้ ซักพักพี่โจถึงลุกออกไป
ผมเรียนเช้าเพียงคาบเดียว ไม่มีเรียนต่อช่วงสาย ผมเดินมากินข้าวที่โรงอาหาร ก่อนจะเดินกลับมาที่หอพัก
“ อะไรอีกเนี่ย ” ทุกวันที่ผมเดินกลับมา ผมจะเห็นภาพซ้ำๆเหมือนย้อนเวลาได้ ภาพที่ว่าคือภาพของไอเดย์นั่งเล่นกับไอวิน
“ หมายความว่าไงพี่ ” ไอวินทัก
“ เออ ไม่มีไรหรอก ” ผมมองมาทางไอดิษจูเนียร์ มันยิ้มหวานเลย อาการเริ่มออกละนะกูว่า
“ ผมจะมาบอกกำหนดการอะพี่ !@##@@!!@## ” ไอวินมันร่างกำหนดการกิจกรรมของภาคมันให้ฟัง มันเลือกไปที่อุทยานแห่งชาติที่นึง ผมได้ไปนั่งเฉยๆ แต่เอาเหอะ นานๆจะได้ออกไปที่แบบนั้น
“ ผมลงไปทำงานก่อนนะพี่ ” ไอวินขอตัวลงไปข้างล่าง
“ พี่ ตกลงผมเป็นไงแน่ ” ไอเดย์เดินตามผมเข้ามาในห้อง
“ ก็มึงจะเป็นอะไรล่ะ ”
“ ผมว่าผมอาการหนักขึ้นทุกวันแล้วนะพี่ เวลาอยู่กับมัน ใจผมมันจะระเบิดอยู่แล้ว ” โอ้โห แรงนะคนนี้
“ กูจะแนะนำอะไรได้ มึงไปตามทางของหัวใจมึงเถอะ ” มันยิ้มร่าขึ้นมาอีก
“ งั้นผมไปก่อนนะพี่ ” ไอเดย์ออกจากห้องไป มันคงจะไปหาไอวินนั่นแหละ
เย็นวันนั้น ผมได้รับโทรศัพท์ให้ไปที่คณะ ผมรีบมาทันที ปรากฏว่าพวกพี่ๆอยู่กันหลายคน ทั้งกลุ่มผม และอีกสายนึง เรียกว่ามากันครบ
“ มีอะไรครับ ” ผมถาม
“ กูว่าเราน่าจะนัดกันไปเวิร์คช็อปกันนะ แบบหาทางออกกัน ” พี่คนนี้เป็นพี่ใหญ่ของสายนั้น เป็นปีเดียวกับพี่ปัน คือเป็นซีเนียร์ของผมเอง
“ นัดไปดิพี่ ” พี่ฟางบอก
“ โอเค เราไปสถานี ........ ปะจะได้ไกลหูไกลตาน้องๆ ” พวกผมตอบตกลง ฝั่งผมมีพี่ๆปีสี่ไปกันสามคน ส่วนพี่โจไม่อยู่ ผมกับพี่ๆเดินทางไปกันแทบจะทันที แต่ไม่ลืมโทรหาไอวากดิษ ผมฝากข้อความให้มันอ่าน เพราะกลัวมันจะไม่รับ
ผมมาถึงสถานีกันช่วงเกือบค่ำ มาถึงผมก็เริ่มแปลกใจ เพราะพี่ใหญ่คนนั้นไม่มาด้วย มีแต่สายแข็งมากันเป็นหมู่
“ เอาไงพี่ ” พวกผมมากันแค่สี่คนอะ รวมพี่ฟางด้วย
“ ไว้ใจกันหน่อย ” ผมเชื่อพี่ฟางครับ เราเดินเข้าไปนั่งรอคุย
พวกนั้นเอาเหล้ามากินด้วย มีกับแกล้งครบทีเดียว แต่ละคนอารมณ์ดีมาก ผมเลยสบายใจครับ เรานั่งกันอยู่แบบนั้นจนเริ่มดึก
“ เฮ้ยฟาง กับแกล้มหมดว่ะ ให้พวกเราไปซื้อทีดิ ”
“ เออๆ พวกมึงไป ” พี่ปีสี่สองคนลุกขึ้น โดยผมอาสาไปด้วย กะจะโทรหาไปวากดิษซะหน่อย
ผมสามคนซ้อนสามกันออกมาซื้อของที่นอกสถานี
“ สงสัยพวกนั้นจะยอมแล้ว ”
“ ใช่พี่ ผมว่าจบแล้วล่ะ ต่อไปไม่ต้องมีเรื่องกันเอง ” ผมพูดตอบพี่ๆ เราซื้อของเสร็จก็รีบกลับมา แต่พอผมผ่านเข้ามา เราต้องเจอสิ่งที่แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
“ พี่ฟาง !!!!!!!!!!! ” ผมรีบวิ่งตรงไปหาพี่ฟาง ตอนนี้ประธานของผมโดนซ้อมจนนอนกองอยู่ข้างล่าง
“ ไอพวกเชี้ย มึงทำอะไร ” พี่ปีสี่คนนึงตวาดใส่
“ มึงตายซะ !!!!! ” จากนั้นพวกผมก็ชุลมุนกันยกใหญ่ ผมโดนรุมถึงสามคน จนสู้ไม่ไหว ผมนอนให้พวกมันรุมกระทืบ พี่ๆที่เหลือแย่ไม่แพ้กัน พวกมันซ้อมจนพอใจก็หยุด
“ จันทร์หน้า มึงลาออกไปซะ ทั้งประธานคณะ ทั้งวากเกอร์ วันนี้กูให้มึงนอนได้ กูไม่ตีพวกมึงซ้ำ ” ผมสี่คนโดนคุมไปกักในห้อง พวกมันเอาน้ำกับข้าวมาให้ และมียาแก้ปวดให้ด้วย
“ พวกนรกเอ้ย ” ผมด่ามัน
“ ฟาง เกิดอะไรขึ้นวะ ”
“ มันอยากได้ตำแหน่ง กูก็ยอม ” สภาพนั้น ถ้าเป็นผมก็ยอมครับ พวกมันมีมากกว่า และพี่ฟางเล่าด้วยว่า คนที่อยากได้ตำแหน่งมีพี่เขยเป็นอาจารย์ฝ่ายกองกิจการด้วย พี่ฟางไม่อยากให้คณะพังมากกว่านี้ถึงยอม
“ กูขอออกไปฉี่ ไม่ได้ไงวะ ” ผมเดินออกมาด้านนอก
“ ไปดิ ” พวกนั้นปล่อยผมครับ ผมอาศัยจังหวะนั้นรีบโทรหาไอดิษ บอกให้มันมารับ
“ น้องอยู่ที่ไหนกัน พี่อยู่กับโจ มีเรื่องอะไรกันน้อง ”
“ สถานี ........ ดิษ ทุกอย่างจบละ แค่มารับที ” ตอนนี้ผมสุดกลั้นนะครับ อยากร้องไห้มากๆ ผมทนไม่ไหวแล้ว ผมสี่คนนั่งรอโดยที่ไม่มีใครนอนหลับซักคน ผมมองนาฬิกา ตอนนี้ผมทุกคนไม่มีใครเอ่ยคำพูดใดออกมา
“ พี่ๆใจเย็นๆๆ อย่าเพิ่งรุนแรงพี่ ” ผมได้ยินเสียงจากด้านนอกครับ
“ หลีก ” พอสิ้นเสียงนี้ ประตูถึงเปิดออก ผมเห็นชายร่างขนาดน้องควายสามคนยืนอยู่
“ พี่หมี พี่ดิษ ไอโจ ” พี่ฟางอุทานออกมา
“ ออกมาสิวะ ” ผมทุกคนช่วยกันประคองลุกขึ้น พี่ฟางดูอาการหนักที่สุด ทีแรกผมกะจะถามว่ามันเข้ามาได้ยังไง แต่ดันไปเห็นไอแท่งสีดำๆข้างเอวไอดิษเข้า มันพกปืนมาด้วยครับ
“ ตัวไหนจะอธิบาย ” พี่หมีถามไอพวกนั้น
“ ทำไมต้องอธิบายพี่ เราตกลงกันแล้ว ” แม่ง อยากต่อยปากสุดๆอะ
“ เหรอ แล้วมึงอธิบายเรื่องทำร้ายร่างกาย กักขังหน่วงเหนี่ยวหรือยัง ที่พวกมึงต้องติดคุกน่ะ ” พี่ดิษถามกลับไป
“ โธ่ จะให้ถึงตำรวจทำไม ตกลงแล้วก็แล้วดิพี่ ………… เอ่อๆๆ ใจเย็นพี่ๆ ” ไอบ้านั่นพูดยังไม่ทันจบ ไอวากบ้ามันคว้าปืนมาเล็ง ไอพวกนั้นหมอบกันหมดเลย
“ งั้นไม่ต้องถึงตำรวจ มึงตายห่ากันที่นี่เลยเอาไหม ” ไอดิษโหดมากครับ
“ พวกมึงไม่ต้องห่วง คณบดีรู้เรื่องแล้ว เดี๋ยวมึงต้องไปรายงานตัว จัดการปัญหาตัวเองแล้วกัน ปะพวกเรากลับ ” พี่หมีพูดอีกคน
“ ………. ” ผมทุกคนนั่งเงียบ ไม่มีใครพูดอะไรกันเลย พี่หมีพาพวกผมมาตรวจอาการที่โรงพยาบาล ก่อนจะพากลับไปส่งบ้านของแต่ละคน ไม่กล้าพาเข้ามหาลัย กลัวจะโดนสอบครับ
ไอดิษพาผมมาที่บ้านของมัน บ้านหลังที่มันอยู่กับพ่อมันอะครับ
“ ตอนอยากให้มาแทบตายไม่มา ” มันบ่น
“ ดิษ ” ผมคว้ามือของมันไว้
“ พี่จะไปอาบน้ำ ไม่ได้โกรธ ” แม่ง ยังอุตส่าห์บอกสถานะอีก
“ มึงนั่งข้างๆกูเดี๋ยวได้ไหม ”
“ เอาสิ ” พอไอดิษนั่งลงข้างๆ ผมร้องไห้ออกมาต่อหน้ามัน ไอดิษตกใจมาก มันรีบกอดผมไว้
“ กูไม่เคยเจ็บใจเท่านี้เลยว่ะดิษ ” ผมพูดทั้งน้ำตา ไอวากข้าวกล้องได้แต่กอดผม ลูบหัวไป
“ พี่เคยเตือนแล้วไง พวกพี่ก็เคยโดน พี่ถึงห่วงน้องมากไง ” เราสองคนไม่พูดอะไรกันอีก ผมร้องไห้อยู่อย่างนั้น หลังจากสงบได้ ผมถึงเดินมาล้างตัว และนอนหลับไป
ผมตัดสินใจแล้วว่า ผมต้องหยุดเสียที ลาก่อนงานคณะ ลาก่อนหัวโขนทุกชิ้น ต่อไปผมขอมีแค่ครอบครัว การเรียน ตัวผม ......... และไอดิษเท่านั้น ขอบคุณสำหรับประสบการณ์นี้
หัวข้อ: " บันทึกของคิม " จบเล่ม 30/04/2559 รายงานตัว เปิดเล่มใหม่ 05/10/2559 (อ่าน 1325281 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก