มาต่ออีกรอบ เอิ๊กๆๆๆๆๆ
*************************
มาต่อให้อีกหน่อย....กลัวจะคิดถึงกันแย่....ช่วงนี้ไม่มีติดเรทนะคับ....เพราะอยู่ในช่วงวันสำคัญของคนไทย.... ^^''''''''
แล้วขาประจำผมหายไปไหนแล้ว....ไม่เห็นมาลงกระทู้เลยคับ...ผมคิดถึงน๊า.....
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
วันนี้มีนต้องตื่นเช้าไปเอารถที่บ้านพี่เอ๋ ผมขี้เกียจไปด้วยมันไกล จึงไปรอมันที่มหาวิทยาลัยดีกว่า
ผมรออยู่หน้าตึกคอมฯ แหละครับ…. ทายสิครับว่าผมเจอใคร.....ตายยากซะจริง.....พี่ติ๊ก.....><
“น้องเนท” พี่ติ๊กเข้ามาทักผม เขาบอกว่านั่งอยู่กับเพื่อนข้างๆตึกคอมฯ เห็นผมเดินมานั่งอยู่คนเดียว
“ฮะ...”
“มาทำอะไรครับ รหัสน้องลงทะเบียนไปแล้วนี่ครับ” พี่ติ๊กพูดแล้วยิ้มให้ผม
“นัดเพื่อนไว้....”
“อ้อ....วันนี้แผนกช่างลงทะเบียน” รู้แล้วจะมาถามทำไมว่ะ
“...เออ...” พูดไม่ออกเหมือนกัน
“ยังคบกันดีอยู่นะ” ผมว่า น้ำเสียงพี่เขาถามด้วยความห่วงใย
“…..แล้วพี่ละครับ....ปีสุดท้ายแล้วไม่ใช่เหรอฮะ....”
“พี่เรียนเก็บอีกแค่เทอมเดียว….” ผมผยักหน้ารับรู้ แล้วพี่ติ๊กก็พูดต่อ
“เออ...เรื่องที่ผ่านมาน้องไม่ติดใจ...หรือโกรธพี่นะคับ” ผมก็งงๆ ล่ะครับ จริงๆ ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก มารู้ทีหลังจากไผ่ว่าพี่ติ๊กเป็นห่วงผม และจะจีบผม เสียดายที่มาเจอผมช้า
“ไม่แล้วคับ พี่ไม่ได้ทำอะไรผมนี่....ผมยินดีเป็นเพื่อนพี่....”
“ขอบใจมากๆ เรารุ่นพี่รุ่นน้องมีอะไรก็ปรึกษากันได้” พี่ติ๊กยิ้มให้ผม ว่าไปพี่เขาก็เป็นคนดีคนนึงนะ
เพราะหลังจากนั้น เราเจอกันในมหาวิทยาลัยก็คุยกันบ้าง บางครั้งก็โทรมาคุยกับผม จนพี่ติ๊กไปปิ๊งกับเด็กในมหาวิทยาลัยเข้า เขาก็มาปรึกษาผมกับไผ่.....แต่ตอนนี้ไม่ได้คุยกันแล้วครับ จำได้ว่าพอพี่เขาเรียนจบ ก็ไปเรียนต่อและทำงานที่ออสเตรเลีย
คุยกันไปสักพักไผ่ก็มาพอดี พี่เขาขอตัวไปกับเพื่อนเพราะจะไปลงทะเบียน ผมก็นั่งคุยกับไผ่ไปล่ะครับ พอสายๆ มีนมันโทรมาหาผมให้ขึ้นไปรอที่ตึกลงทะเบียน โหย...คนเยอะมากๆ จะเรียกผมมาทำไมกันนี่....ไม่เข้าใจ
ผมก็มองหามันนะครับ มันอยู่ตรงไหนหว่า ร้อนก็ร้อน คนก็เยอะ...วันนี้มีแต่เด็กช่างกับรุ่นพี่เท่านั้น
อะ....เจอมันแล้ว กำลังยืนตากแดด จะเข้าไปจ่ายตังค์....มันหันมาเห็นผมแล้วครับ...กดโทรศัพท์มาหาผม
“รออยู่ในนั้นแหละ...ไม่ต้องเดินมา มันร้อน” กูรู้แล้ว ไม่เดินไปหามึงให้เป็นจุดเด่นหรอกเฟ้ย
“อืม...ไม่เดินไปหรอก....” ผมพูดแล้วพยายามมองมันแบบหน้างอๆ มันจะสังเกตุเห็นไหม
“ไอ้เอ๋จะคุยกับไผ่...” ผมยื่นมือถือให้ไผ่ แล้วเดินไปนั่งตรงมุมโต๊ะด้านใน บอกใบ้ไผ่ด้วยว่านั่งตรงนี้
ผมรอมันประมาณครึ่งชม.ได้นะ มันก็เดินออกมาพร้อมพี่เอ๋ สาวๆ แถมนั้นมองมันกันใหญ่...ไม่เคยเห็นคนหน้าตาดีเหรอครับ...สองคนนี้มันแฟนผมกับไผ่นะ เลิกมองได้แล้ว!!
พี่เอ๋เดินยิ้มมาแต่ไกลเลยครับ ส่วนไอ้เอ๋เหรอครับ....ยิ้มไม่หุบพอๆ กัน คู่นี้เขาหวานกันทุกวันแหละครับ ไม่มีปิด มีบังกันเลย.....สาวๆ ก็มองกันตาเดียวล่ะครับ ขณะพวกผมเดินกันไปรอที่หน้าลิฟท์ ลิฟท์เปิดพวกผมก็เดินเข้าไป แปลกที่ไม่มีใครเดินตามเข้ามา พอลิฟท์ปิดไอ้มีนมันดึงผมเข้าไปกอดทันที
“แต่งตัวซะน่ารักเชียวนะมึง” มันกระซิบข้างๆ หูผม แต่มีหรือที่พี่เอ๋กับไผ่จะไม่ได้ยิน คู่นั้นก็ไม่ได้น้อยหน้าไปกว่ากัน พี่เอ๋ก็สวมกอดไผ่ไว้ มันยิ่งตัวเล็กๆ มันมองมาที่ผม หน้าตามันเขินๆ ซะด้วย
“ปล่อยได้แล้ว...” ผมจับมือมันเพื่อจะแกะออก มันกลับคว้ามือผมและกอดแน่นกว่าเดิม
ผมได้ยินเสียงไผ่ร้องห้ามพี่เอ๋เหมือนกัน เริ่มแปลกๆ พอคิดขึ้นได้....นี่มันสองคนกำลังแกล้งผมกับไผ่....ผมดึงมือออกแล้วหยิกแขนมันแรงๆ
“โอ๊ย” มันมองหน้าผมแล้วยิ้ม ผมยิ่งหยิกมันแรงขึ้น มันถึงปล่อยผม...ชิ ชิ...
กริ๊ง! เสียงลิฟท์เปิด ผมรีบลากไอ้ไผ่เดินออกมาจากลิฟท์ทันที อายจะแย่อยู่แล้ว แต่ไอ้สองหนุ่มมันกลับลอยหน้าลอยตาเฉย....
วันนี้มีนกับพี่เอ๋เอารถมอเตอรไซด์มา พี่เอ๋บอกว่าให้ไปบ้านพี่เอ๋ พ่อกับแม่อยากเจอไผ่กับผม??
ไม่ถึงชม. พวกผมก็มาถึงบ้านพี่เอ๋ อยากบอกว่า ครอบครัวพี่เอ๋อบอุ่นมากๆ พ่อแม่พี่น้องของพี่เอ๋เข้าใจพี่เอ๋ดีมากๆ พี่ชายพี่สาวของพี่เอ๋แต่งงานมีครอบครัวแล้ว พวกท่านจึงไม่ค่อยห่วงเท่าไหร่ พี่เอ๋เป็นลูกคนเล็กถูกเอาใจเต็มที่ อยากได้อะไรก็ได้ ก็โชคดีของไผ่มันนะครับ ที่ครอบครัวพี่เอ๋ยอมรับ
“มาแล้วเหรอ ลูกไผ่....” แม่พี่เอ๋เดินเข้ามากอดไผ่
“สวัสดีฮะ...แม่...” ไผ่ยกมือสวัสดี แม่พี่เอ๋จับแก้มไผ่มาหอมแก้มซ้าย หอมแก้มขวา ข้างละที
“สวัสดีฮะ...” ผมก็ยกมือไหว้ตาม แม่พี่เอ๋หันมากอดผมทีนึง มาบ้านนี้ทีไร เจอแบบนี้ทุกที
“ไม่เจอตั้งนาน คิดถึงแม่ไหม” แม่พี่เอ๋ไม่ยอมให้เรียกป้าเรียกน้า ให้เรียกว่าแม่อย่างเดียว แม่พี่เอ๋จับมือไผ่ข้างนึง จับมือผมข้างนึง พาเดินเข้าไปข้างในบ้าน บ้านพี่เอ๋เป็นตึกแถว 4 ชั้น เรียงติดกัน 4 ห้อง ด้านหน้าบ้านและชั้นล่างทำเป็นอู่ซ่อมรถ ชั้นลอยและชั้นสองจะเดินเชื่อมถึงกัน เป็นห้องทำงานของที่บ้าน บ้านพี่เอ๋เขาแบ่งห้องทำงานเป็นห้องของพ่อกับแม่ห้องใหญ่หนึ่งห้อง ห้องของพี่ชายและพี่สาวอีกคนละห้อง ห้องทำงานพี่เอ๋ก็มี และมีห้องรับรองแขกเป็นลานกว้างๆ บ้านพี่เอ๋จะออกไปทางแบบบ้านคนจีนมากกว่า ชั้นนี้ดูเป็นสำนักงานมากๆ มีพี่พนักงานอีก 2 คน และแม่บ้านอีก 1 คน (ตอนนี้ผมก็ไม่รู้ว่ายังทำงานที่บ้านพี่เอ๋อยู่หรือเปล่า) ส่วนชั้น 3-4 เป็นห้องนอนของคนบ้านพี่เอ๋
ผมมารู้ที่หลังว่า กิจการอู่ซ่อมรถเป็นกิจการของแม่พี่เอ๋ แม่ของพี่เอ๋เป็นคนจีน ส่วนพ่อพี่เอ๋เป็นคนไทย พ่อพี่เอ๋จึงต้องแต่งเข้าบ้านคนจีน ขยายจากกิจการเล็กๆ จนเป็นอู่ซ่อมรถขนาดใหญ่
“แม่คับ ลูกชายแท้ๆ ไม่เห็นทำแบบนี้มั่ง....” พี่เอ๋ทำเสียงโอดครวญ
“ฉันกอดแกมาตั้งแต่เกิดแล้ว พอๆ ฉันอยากกอดลูกชายน่ารักๆ แบบนี้ ไม่ใช่ตัวควายๆ อย่างแก” ผมกับไผ่ก็ขำสิครับ ดูแม่พี่เอ๋เหมือนคนเงียบๆ แต่อย่าให้พูด ทุกคนในบ้านก็เถียงไม่ได้ เพราะแม่พี่เอ๋ใหญ่ที่สุดในบ้าน
“แม่อะ....” พี่เอ๋ทำหน้าง้ำทันที ไอ้มีนมันยกมือตบหลังพี่เอ๋ไปสองสามที
“เข้าบ้านกัน...วันนี้เก๋จะมากินข้าวเย็นด้วย” พี่เก๋เป็นพี่สาวของพี่เอ๋ ตอนนั้นเพิ่งจะแต่งงานไปได้ปีกว่าๆ เห็นพี่เอ๋ว่าจะกลับมาอยู่บ้านสักพัก เพราะพี่เก๋มีน้องแล้วแฟนพี่เก๋ต้องไปทำงานต่างประเทศหลายเดือน รู้สึกจะเป็นออสเตรเลียนะ ถ้าผมจำไม่ผิด
“ป๊ากับพี่เอกล่ะฮะ...” พี่เอ๋ถามขึ้น
“ป๊ากับเอกไปดูรถมือสองแถว…..” มาพูดถึงพี่เอกกันหน่อย พี่เอกเป็นพี่ชายคนโตของพี่เอ๋ อายุห่างจากพี่เอ๋ 5-6 ปีได้ แต่งงานก่อนพี่เก๋เกือบๆ 3 ปี พี่เอกมีลูกชายคนนึง ตอนนั้นเพิ่งเข้าเรียนเตรียมอนุบาล แต่เมียของพี่เอกเสียตอนคลอดลูก และความสูญเสียนี่เอง ทำให้บ้านพี่เอ๋ ไม่คิดจะสนใจกับกฎเกณฑ์ของสังคม เพราะมันไม่ทำให้พวกเขามีความสุข
ผมได้ฟังเรื่องนี้จากพี่เอ๋ว่า พี่เอกรักกับเมียมานานมาก ฝ่ายบ้านเมียพี่เอกไม่ชอบคนจีน และตอนนั้นเมียพี่เอกยังเรียนไม่จบ ท้องซะก่อนจึงต้องจัดพิธีงานแต่งงานให้ถูกต้องตามประเพณี แต่พี่เอกกลับต้องเสียเมีย เพราะคลอดลูกก่อนกำหนด
“ลูกไผ่กับลูกเนทอยู่กินข้าวกับแม่ก่อนนะ....” ผมกับไผ่พยักหน้าหงึกๆ
แม่พี่เอ๋น่ารักมากๆ วันนั้นพวกผมและครอบครัวพี่เอ๋กินข้าวกันอย่างสนุกสนาน ผมเพิ่งจะได้รู้สึกถึงครอบครัวคนจีนแท้ๆ ก็วันนั้นล่ะครับ กินข้าวกันบนโต๊ะจีนหมุนได้... ^^’’’ อาหารจีนแท้ๆ ฝีมือแม่และพี่สาวของพี่เอ๋ ผมอยากบอกว่าพี่เอกหล่อมากๆ ดูเป็นผู้ใหญ่มาก ลูกชายพี่เอกก็น่ารัก ผมกับไผ่เรียกว่า เอกน้อย หน้าเหมือนพี่เอกมากๆ ส่วนพี่เก๋ก็ดูสวยแบบสาวหมวย...
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ป๋อหล๋อ เนทฝากมาบอกว่า ใครอยากอ่านตอนที่เนทยั่วยวนมีนให้มาลงชื่อกัน เหอๆๆๆๆๆ
สาวตัวกลมขอยกมืออยากอ่านคนแรก เหอๆๆๆๆๆๆๆ:m3:
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
