หัวข้อ: เธอคือ...ลมหายใจ by Anonymus

[kamikame]

  กลับมาอ่านอีกครั้ง
ก็ยังสนุกเหมือนเดิมเลยฮ๊าฟฟฟฟฟ
       

[dokjarn]

 

เพิ่งเข้ามอ่าน
วางไม่ลงเลยครับ
ภาษาสวย โครงเรื่องน่าติดตามาก
เริ่มต้นเรื่องก็ชวนให้ติตามซะแล้ว
เด็กพิเศษ อัจฉริยะ
ยิ่งอ่านยิ่งลุ้น
แล้วน้องริวก็น่ารักซะ
พอเจอพี่ไผ่เข้า  ยิ่งอินกับเรื่องเข้าไปอีกมากมาย

ต้องชื่นชมผู้แต่งจริงๆ
ตอนนี้ก็อ่นได้ถึงตอนที่ 32 แล้ว
วันหยุด สองวันนี้ได้อิ่มเอมกับการอ่านเรื่องนี้แน่
ขอบคุณคนโพสด้วยครับ
ตี 2ครึ่ง แล้วขอไปนอนก่อน
+1 ครับ เป็นการขอบคุณ

[JJHJJH]

ดีใจแทนคุณป้าจังเลย มีแฟนๆ ตามมมาอ่านจากกระทู้ประกาศผลมากมาย
ดีใจที่ทุกคนได้มาอ่านและหลงรักพี่ไผ่และนุ้งริวเหมือนเรา ^^

[skynotebook]

กรี๊ด อ่านจบแล้วคร๊าบ
กว่าจะอ่านจบเกือบเดือนกันเลย อ่านแล้วติดมากกกกก
ลุ้นให้พี่ไผ่ยอมรับรักน้องริวเร็วๆ
ตอนเศร้านี้ก็เล่นเอาตาบวมเลย
ดีใจมากเลยอ่ะที่พี่ไผ่เลือกน้อง
ว่าแต่ทำไมที่เมกาแต่คนตามใจน้องริวขนาดนี้นะ
พอมาอยู่ไทยนี้เด็กดี๊เด็กดีมากๆเลย

[harumi]

และแล้วก็กลับมาอ่านเรื่องนี้อีกแล้ว
รอบที่6 เข้าไปแล้ว
อ่านมากกว่าหนังสือสอบอีก
ถ้าเรื่องนี้ออกในข้อสอบ
สงสัยคงได้เต็ม
 

[kengjung23]

  o13บอกได้คำเดียวว่า เป็นนิยายที่สุดยอดจริงๆ สมกับที่ได้รางวัลมา :กอด1:ประทับใจสุดๆ ตลอดเวลาที่อ่านเรื่องนี้ วันละ6ชม เกือบสัปดาห์ ผมต้องเสียน้ำตาทุกวัน ไม่ใช่น้ำตาที่เสียใจ หรือเศร้าใจ เเต่เป็นน้ำตาของความประทับใจ ตื้นตันใจ  :sad4:โอ๊ย ชอบมากจริง :pig4:ขอบคุณผู้เเต่งมากกกกกนะครับ

[CarToonMiZa]

รักเรื่องนี้จังเลย

[dokjarn]

ติดตามอ่าน เธอคือ...ลมหายใจ
ของคุณ Anonymus ด้วยความประทับใจ
แล้วก็จบได้อย่างประทับใจเป็นที่สุด ไม่ได้อ่านเรื่องที่ดีๆ หวานๆ
ภาษาที่สวยงามมานานแล้วเหมือนกัน พักหลังๆนี่ไม้ได้เข้ามาที่เล้าบ่อยนัก
โชคดีที่เข้าไปดูที่ผลประกาศ จึงได้มีโอกาส..สุขตามพี่ไผ่กับกับหนูริวไปด้วย
ชื่นชมกับกาววางพล็อตเรื่องของนักเขียนจริงๆ แม้ไม่สลับซับซ้อนมากนัก
แต่ก็มากพอที่จะชวนให้ติดตามและลุ้นระทึกได้ทุกตอน ย้ำ..ทุกตอน
แต่กว่าจะได้อ่านบางฉากที่รอคอย ก็หัวใจระส่ำไปหลายรอบ
ขนาดอายุก็ไม่น้อยแล้ว ยังปล่อยอารมณ์ไปตามที่นักเขียนวาดไว้เลย
ไม่รู้น้ำตามันไหลออกมาได้อย่างไร ...
ภาษาที่สวยงามจากความสามารถของนักเขียนนี่ช่างมีอิทธิพลซะเหลือเกิน
ต้องยกนิ้วให้จริงๆครับ
เสียดายเหมือนหลายคนที่เพิ่งเข้ามาอ่านแล้วไม่ได้ลุ้นไปพร้อมๆกัน
บรรยากาศมันชื่นมื่น ครึกครื้น เศร้าสร้อย หงุดหงิด หวาดระแวง
มีให้เห็นจากนักอ่านตลอด ขนาดตามอ่านผ่านๆ ยังอดอมยิ้มไม่ได้เลย
อย่างไรก็ตาม บัดนี้ก็ได้อิ่มเอมกับการร้อยเรียงเรื่องราวที่ยอดเยี่ยม
จากฝีมือของคุณ Anonymus และการโพสของคุณ Spring แล้ว
ต้องขอขอบคุณอีกครั้งหนึ่งโดยหวังว่า...
เมื่อมีการจัดพิมพ์เป็นครั้งที่ 3 ...
จะได้มีโอกาสเป็นเจ้าของหนังสือ...เธอคือ...ลมหายใจ ด้วยครับ
รักคนเขียนและคนโพสและเพื่อนนักอ่านเรื่องนี้ครับ

 

[ปุยหมาม่วง]

อยากได้รวมเล่ม ยังมีอยู่มั้ยค้า~

T T

[GaIta]

"ใครสนใจแบบเล่มติดต่อป้า ที่ tanjai1991แอทgmaiดอทcom  (อย่าลืมแก้ @  และ . ด้วยนะคะ)"
เห็นหน้าแรกประกาศไว้แบบนี้
ยังมีหนังสือขายอยู่ใช่ไหมค่ะ^^

[ปุยหมาม่วง]

ลองส่งไปแล้วค่ะ แต่ยังไม่ได้รับเมลตอบกลับ ^^

ขอให้มีทีเท้อออ

><

[spring]

^^

สำหรับทุกคนที่เข้ามาอ่าน ข้าพเจ้าเพิ่งรู้ว่านิยายป้าได้รางวัลด้วยเว่ยยยยย กร๊าก หลังเขาเนาะ 

ขอแสดงความยินดีกับป้าด้วยนะคะ ดีใจแทนจริงๆ   



เพิ่มสารบัญไว้ที่หน้าแรกแล้วนะคะ แต่ตัวอักษรมันเกินเลยต้องมาต่อที่นี่ แฮะๆ

ขอบคุณน้อง LittlePrince และน้อง Hackz ค่ะ น่ารักมาก แถมส่งมาพร้อมๆ กันเลย ใจตรงกันเนอะ อริ๊ๆๆๆ  /จิ้นเองงง




สารบัญตอนที่ 61-121 จ้า

ตอนที่ 61
ตอนที่ 62
ตอนที่ 63
ตอนที่ 64
ตอนที่ 65
ตอนที่ 66
ตอนที่ 67
ตอนที่ 68
ตอนที่ 69
ตอนที่ 70
ตอนที่ 71
ตอนที่ 72
ตอนที่ 73
ตอนที่ 74
ตอนที่ 75
ตอนที่ 76
ตอนที่ 77
ตอนที่ 78
ตอนที่ 79
ตอนที่ 80
ตอนที่ 81
ตอนที่ 82
ตอนที่ 83
ตอนที่ 84
ตอนที่ 85
ตอนที่ 86
ตอนที่ 87
ตอนที่ 88
ตอนที่ 89
ตอนที่ 90
ตอนที่ 91
ตอนที่ 92
ตอนที่ 93
ตอนที่ 94
ตอนที่ 95
ตอนที่ 96
ตอนที่ 97
ตอนที่ 98
ตอนที่ 99
ตอนที่ 100
ตอนที่ 101
ตอนที่ 102
ตอนที่ 103
ตอนที่ 104
ตอนที่ 105
ตอนที่ 106
ตอนที่ 107
ตอนที่ 108
ตอนที่ 109
ตอนที่ 110
ตอนที่ 111
ตอนที่ 112
ตอนที่ 113
ตอนที่ 114
ตอนที่ 115
ตอนที่ 116.1
ตอนที่ 116.2
ตอนที่ 117
ตอนที่ 118
ตอนที่ 119
ตอนที่ 120
ตอนที่ 121

[Lucky~*]

อ่านถึงตอนที่ 25 แอบสงสารตะวัน (เรื่องไรหว่า 55 แต่มีความรู้สึกว่าคนๆนี้จะต้องเสียใจ หรือคิดไปเองหว่า)

อ่านมาถึงตรงนี้ก็สงสาร ริว แต่ก็สงสารไม่ลง เหมือนกับว่าเอาชีวิตไปจดจ่อผูกติดกับคนอื่นมากเกินไปจนกลายเป็นทำร้ายตัวเอง
แต่จริงๆแล้วก็อาจจะมาจากเรื่องราวในอดีตที่ทำให้ต้องเป็นอย่างนี้ พอเจอสิ่งพักพิงใจได้ก็เลยทุ่มให้ทุกอย่าง

[Lucky~*]

ตอนที่ 26 ยก ไวย์ ให้ ตะวันด้วยคน 

[Lucky~*]

อยากเห็นฉากฮาๆของยัยคุณพลอยจัง

[Lucky~*]

-_- ทำมั๊ยยยย ทำไมใครๆก็ต้องมาเข้ามาริวด้วย -3-

นิกกี้ อย่าอยู่เล๊ยยยยยยยย

[Lucky~*]

อ่าฮ๊าาาา เริ่มใช้คำว่าปากอิ่มมาบรรยายมันยังไงๆอยู่นา

[Lucky~*]

อ่านตอน 39 แล้วรู้สึกว่าไวย์โดนซะมั่งก็ดีนะ จะได้รู้สึก

คนเค้าเป็นห่วงแท้ๆ

[Lucky~*]

ตอนที่ 41 จะดูเหมือนคนโรคจิตรึเปล่าที่ชอบมาม่าตอนนี้ เพราะรู้สึกเหมือนจะมีอะไรดีๆตามมา 55

[THIP]

ตอนที่ 41 จะดูเหมือนคนโรคจิตรึเปล่าที่ชอบมาม่าตอนนี้ เพราะรู้สึกเหมือนจะมีอะไรดีๆตามมา 55

*** ขอความร่วมมือในรวบเม้นต์ด้วยนะคะ  เพราะถ้าอ่านไปเม้นต์ไปแบบนี้อาจทำให้เกิดภาวะกระทู้ไหล แต่เนื้อหาไม่มีอะไร คนที่เข้ามาอ่านทีหลังอาจงงได้

ทิพย์ โมฯห้องนิยาย

[Lucky~*]

*** ขอความร่วมมือในรวบเม้นต์ด้วยนะคะ  เพราะถ้าอ่านไปเม้นต์ไปแบบนี้อาจทำให้เกิดภาวะกระทู้ไหล แต่เนื้อหาไม่มีอะไร คนที่เข้ามาอ่านทีหลังอาจงงได้

ทิพย์ โมฯห้องนิยาย

ค่ะ ขอโทษด้วยค่ะ 

[THIP]

ค่ะ ขอโทษด้วยค่ะ 

+1 ค่า ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือ ร่วมด้วยช่วยกันทำให้บอร์ดน่าอยู่ค่ะ

[harumi]

มาอีกแล้วค่า

มาซะบ่อยเลย
อย่าว่ากันนะ

[~@Alice@~]

อ๊าาาาาาาา >[]<~ อยากบอกว่าชอบเรื่องนี้จัง~ มีเสน่ห์มั่กๆ
อ่านรวดเดียวจนจบเลย มาตอนแรกก็ชอบริวมากกกกกกกก อ้ากกกกก >////<
ดูไร้เดียงสามาก น่ารักได้อีก อ้อนที จะละลายแทนพี่ไผ่ 555 
ป้าคนเขียนแต่งดีมากค่ะ >< เห็นถึงพัฒนาการของริว
แล้วก็เห็นว่าพี่ไผ่ค่อยๆเปิดใจ รับริวเข้ามาในใจโดยไม่รู้ตัว
ถึงแม้จะปฏิเสธในตอนแรก ทำให้น้องริวเสียใจ T^T
แต่ก็เข้าใจพี่ไผ่เค้านะ เป็นผู้ชายอยู่ดีๆ รู้ตัวอีกทีก็ไม่ใช่[?]แล้ว
ก็คงทำใจรับลำบากละเนอะ สงสารก็สงสารริว
แต่สุดท้ายก็เข้าใจกันได้ >< แอร๊ยยยยย ตอนหลังๆมานี่
ริวผู้ไร้เดียงสาของฉัน หายไปไหน!!!! O[]O!!!
กริ๊ด เจอแต่หมาป่าริวคอยงับพี่ไผ่ 55555555 ทั้งหื่นทั้งเจ้าเลห์
แต่ทำให้ยิ่งโครตรักเลยอ่ะ 5555 สุดท้าย..สงสารไผ่ที่สุดในเรื่องแระ ฮา
ส่วนอีกคนที่ชอบ>< คุณพี่อลัน[ของเค้า]นั้นเอง 5555 ถึงบทจะน้อย
แต่ก็มีแม่ยกกันเยอะแยะ ยังกะพระเอกมาเอง 5555
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆค้า รักคนแต่ง 

[Cc-kun]

อ่านไปได้นึกเดียวก็ซึ้งจนน้ำตาจะไหลยิ่งฉากริวไปนอนข้างๆแม่ที่ห้องเยนยิ่งเศร้า

อ่านหน้า56อยู่

เกิดอาการเครียดเพราะพยายามลืมมว่าเกาหลีพูดอังกฤษ ไม่ค่อยได้+นิสัยหลายอย่างไม่เหมือนเกาหลี

สงสัยเราจริงจังไป

C: อ่านถึงหน้าร้อย

ทำไมไม่มีใครสงสารชินกีเลยหว่า

จะบอกว่าทุกครั้งที่อ่านเรื่องนี้ทึกฉากทุกตอน

เพลงที่อยู่ในหัวเราคือเพลงรักไม่ต้องการเวลาแหล่ะ หุๆๆ

รู้สึกว่ามันเข้ามากกกเลย

จบแล้วววว

ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะคะ

ขอบคุณมากๆๆทั้งคนปต่งคนโพสต์เลยค่ะ

แว้บไปดูหมากชะตา

อ้่าว. ป๋ามาเฟียมิใช่พระเอกรึ

ง่าาาา:(

สงสารป๋าอ่ะ แบบว่าสุดท้ายเรื่องนี้ป๋าก็ไม่ได้คุยกับริวเลย อยากให้แกhappy

[pad_dfg]

ตอนที่ 10 ริวทั้งน่ารักและน่าสงสาร
ไผ่เริ่มจะชอบริวบ้างแล้วหรือเปล่านะ
ตอนที่ 11 สงสารริวอะ แต่ดูเหมือนไผ่จะใจอ่อนขึ้นทุกที
ตอนที่ 12 อ่านแล้วน้ำตาซึมเลยค่ะ ชีวิตริวเศร้ามาก

[phoenixa]

จบบริบูรณ์
เพิ่งจะมาตามอ่านทีหลัง สนุกมากค่ะ
ตามอ่านทุกวันจนจบนั่นแหละค่ะ
ให้กำลังทั้งริวและไผ่เลย

ขอบคุณมากนะคะที่แต่งเรื่องสนุกๆ และมีความหมายดีๆ แบบนี้มาให้ได้อ่าน

[CarToonMiZa]

 

[JJHJJH]

มาช่วยคุณป้าดัน เปิดจองอีกรอบจนได้ เย่ๆๆๆ
แนะนำให้ซื้อกันนะคะ นิยายยาวๆ แบบนี้ ควรคู่แก่การสะสม อิอิ

คิดถึงพี่ไผ่สุดๆ คิดถึงริวนิดๆ (555 สายพี่ชัดเจนไม่เคยเปลี่ยน และตอนนี้ก็สิงอยู่สายอลันค๊า)

[Acid]

เปิดจองแล้วเหรอคะ อยากได้จังเลย ราคาเท่าไหร่คะ ต้องเก็บตังค์ๆ