หัวข้อ: เธอคือ...ลมหายใจ by Anonymus

[£.Ma|e¥]

แว้กกกก พี่ไผ่หึงริว!!!
กรี๊ดดดดดดดดดด ดีใจ ดีใจสุดๆ ว๊ายยยๆ
มีความสุขค่าาาา
ส่วนหนูริวขาาา จะไปกับพวกชะนี 5 ตัวพวกนั้นทำไมคะ??
กลับไปหาพี่ไผ่สิคะ จะได้สวีท วิ้ดวิ้วกัน หุหุ

[Whatever it is]

ไม่เข้าใจริวอะตอนล่าสุึด เหมือนเล่นละครแล้วหลุดคาแรคเตอร์ไงไม่รู้ เหอะๆ เพราะปกติริวไม่ยอมใครอยู่แล้ว แล้วก็ติดไผ่จะตาย ถ้าตามธรรมดา ก็น่าจะไม่ยอมไป หรือไม่ก็อ้อนให้ไผ่ไปด้วยให้ได้ นี่เหมือนแบบ เออ พี่ไผ่ไม่ว่าแระ ดีใจจัง ลันล้า เหอะๆ ตกลงจริงๆอยากไปอะ อ่านแล้่วงงๆกับตัวละครแท้ๆ 

[sogato]

ขอตอนส่งท้ายปีด้วยนะคะ 

[amito]

oh yes ตามอ่านทันแล้วค่า

รอลุ้นว่าริวไปเที่ยวโดยไม่มีพี่ไผ่ แล้วจะเป็นยังไง

สนุกมากๆเลยค่ะ

[warin]

ขอบคุณจ้า

[spring]

วันสุดท้ายของปีแล้วน๊า เอาตอนใหม่มาลงให้

ถือว่าเป็นของขวัญปีใหม่จ๊ะ
 



เที่ยวปีใหม่กันให้สนุกนะคร๊า ทุกคน เจอกันปีหน้านะ อิอิ


:mc3:นะ


******************************

ตอนที่ 61

พสุนั่งเล่นเปียโนพลางเหลือบมองนาฬิกาไปด้วย  เมื่อเช้าเขาก็ปากหนักลืมถามทรงเผ่าว่าจะมาคุยเรื่องเพลงตอนกี่โมง  นี่ 3 ทุ่มกว่าแล้วแต่ก็ยังไม่เห็นวี่แววว่าทรงเผ่าจะเข้ามา  


“คุณน่าจะเล่นเปียโนได้ไพเราะกว่านี้นะ  ถ้าไม่มัวกังวล...”  เสียงทักทำให้พสุต้องเงยหน้าขึ้นมอง  แม้จะสวมโอเวอร์โค้ตแล้วยังใส่หมวก แถมมีผ้าคาดปาก  แต่สีผมแปลกตาของอีกฝ่ายก็ทำให้พสุจำคนตรงหน้าได้ในทันที

“สวัสดีครับคุณลีชินกี”

“ริวล่ะ?” ชินกีถามหาริวทันที  เขาแสดงออกอย่างชัดเจนว่าสนใจริวขนาดนี้  อยากรู้เหมือนกันว่าพสุจะว่าอย่างไร

“ออกไปข้างนอกครับ” พสุตอบเสียงเรียบ  แล้วหันไปเก็บโน้ตเพลง

“อะไร! ออกไปได้ยังไง  ในเมื่อเขาเป็นคนนัดว่าจะทำงานคืนนี้ไม่ใช่เหรอ?”


พสุขมวดคิ้ว  เขาแน่ใจว่าริวนัดกับทรงเผ่าไม่ใช่ลีชินกี  แล้วทำไมลีชินกีถึงรู้เรื่องนี้


“ครับ...แต่ผมคิดว่าผมก็คุยกับพี่ทรงเผ่าแทนริวได้  ไม่ต้องรอให้ริวกลับมาหรอกครับ”

“คุณควรโทรตามให้เขากลับมาทำงานให้เรียบร้อยซะก่อนที่จะออกไปเที่ยว  หรือผมอาจจะไม่รู้ธรรมเนียมการทำงานของคนไทยก็ได้”

“ริวไม่เคยเหลวไหลครับ  แต่ครั้งนี้ผมเห็นว่าเพลงก็ค่อนข้างลงตัวอยู่แล้ว  เหลือแต่ในส่วนของดนตรีอีกนิดหน่อย  จึงคิดว่าผมก็คุยกับพี่เผ่าแทนริวได้  ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร”

“ผมเพิ่งรู้ว่าคุณตัดสินใจแทนเขาได้ทุกเรื่อง”

“ก็ไม่ทุกเรื่องหรอกครับ  แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นอย่างนั้น” พสุตอบเรียบๆ  เขาไม่ได้คิดจะยอกย้อนลีชินกี  แค่พูดไปตามความจริง  แต่ชินกีกลับรู้สึกเหมือนพสุกำลังอวดว่าตนเองสำคัญกับริวแค่ไหน  

“ผมขอตัวไปห้องน้ำก่อน” ชินกีบอกเสียงห้วนแล้วเดินลิ่วๆ ออกไปจากห้อง  ขณะที่ทรงเผ่าก็กลับมาจากข้างนอกพอดี

“ไงไผ่...น้องยังไม่มาเหรอ” ทรงเผ่าถามพร้อมกับถอดเสื้อโค้ตออกแขวน

“ยังครับ  เอ่อคือริวเขา...” พสุอึกอัก  กำลังจะหาข้อแก้ตัวให้ริว  แต่ทรงเผ่ากลับโบกมือว่อน

“ไม่เป็นไร  ริวมันโทรบอกพี่แล้วว่าจะมาถึงสักสี่ทุ่ม  เราก็คุยกันไปก่อน  เดี๋ยวริวมาค่อยลงรายละเอียดอีกทีก็ได้...สวัสดีครับคุณลี” ประโยคหลังทรงเผ่าหันไปทักชินกีที่ออกมาจากห้องน้ำ

“สวัสดีครับคุณทรงเผ่า”

“งั้นเดี๋ยวเชิญที่โต๊ะอาหารดีกว่าครับ  ที่นั่นกว้างแล้วก็อุ่นดี เหมาะจะนั่งประชุมกัน  คุณลีคงไม่ถือใช่ไหมครับ”

“ไม่ครับ...ว่าแต่เราจะประชุมกันแค่ 3 คนนี่เหรอครับ”

“ไมตรีผู้ช่วยผมเขาไม่สบายครับ  ก็เลยไม่ได้มาประชุมด้วย  ส่วนอีกคนเดี๋ยวคงมา”  ทรงเผ่าตอบยิ้มๆ  แล้วเดินนำเข้าไปในห้องอาหาร  ชายหนุ่มนั่งลงที่หัวโต๊ะ ขณะที่พสุเดินอ้อมไปนั่งอีกด้าน  เพื่อเว้นที่ฝั่งนี้ไว้ให้ลีชินกี

“คุณลีคงได้ฟังเดโม่ต้นฉบับแล้ว”

“ครับ  ได้ฟังแล้ว...ก็เพราะดีอยู่แล้วนี่ครับ  จะแก้ทำไม”

“คือ...” ทรงเผ่ายังไม่ทันชี้แจง  ร่างสูงก็เดินลิ่วเข้ามาในห้องประชุม

“ขอโทษครับพี่เผ่าที่ช้า”

“นิดหน่อยน่า...มาก็ดีแล้วจะได้คุยกันพร้อมหน้า”


ริวเดินอ้อมโต๊ะมาทรุดตัวลงนั่งข้างพสุทั้งที่เก้าอี้อีกฝั่งก็ว่าง  เด็กหนุ่มหันมายิ้มให้พสุแล้วหยิบกระดาษที่เขาเขียนโน้ตเพลงเอาไว้ระหว่างนั่งฟังเพลงในผับให้พสุดู


“ทำไมกลับเร็วจัง...แล้วคนอื่นๆ ล่ะ?”  พสุชะโงกไปถามเบาๆ ก่อนจะเหลือบมองนาฬิกาซ้ำอีกครั้ง  ริวออกไปไม่ถึงสองชั่วโมงด้วยซ้ำ

“เดี๋ยวริวเล่าให้ฟังครับ...ว่าแต่...ทำไมหมอนี่มาประชุมด้วยล่ะพี่?”  ริวถามเป็นภาษาไทยเบาๆ  พอให้ได้ยินกันสองคน

“เขาเป็นตัวแทนจากทางเกาหลี”  พสุตอบเสียงเรียบ  แล้วหันไปมองทรงเผ่าเพราะเห็นทรงเผ่าขยับตัวเหมือนมีเรื่องจะพูด

“ลีชินกีจะมาช่วยดูในส่วนของดนตรีนะ  เขาเป็นซาวด์เอ็นจิเนียร์ของ JKG” ทรงเผ่าแนะนำ  ขณะที่ลีชินกีจ้องหน้าริวเขม็ง  เด็กหนุ่มเพียงมองหน้าอีกฝ่ายแล้วพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้

“ผมได้ฟังเดโม่เพลงต้นฉบับแล้ว  แต่ทราบว่าคุณจะแก้ไขใหม่  เพราะจะเปลี่ยนเป็นร้องสองคน?” ลีชินกีถามตรงๆ  เขาไม่พอใจตั้งแต่รู้ว่าริวคิดจะให้พสุเข้ามาร้องคู่แล้วจะปรับแก้หมดทั้งเนื้อเพลงและทำนอง  ทั้งที่เดิมเพลงนี้ก็เพราะอยู่แล้ว

“ครับ”

“ของเดิมก็ดีอยู่แล้วนี่  แน่ใจเหรอว่าทำใหม่แล้วจะดีกว่า?” ชินกีถามเสียงเรียบ  แต่แววตาเยาะหยันส่งไปถึงพสุเป็นเชิงบอกให้รู้นัยของความหมาย  ว่าเขากำลังเสียดสีพสุ  


ริวขมวดคิ้วแล้วจ้องหน้าชินกีนิ่ง  จนชินกีเผลอหลบตา  


“อคติ...” ริวเอ่ยขึ้นมาลอยๆ  แต่เล่นเอาทุกคนหันไปมองหน้าเด็กหนุ่มด้วยความงุนงง

“อะไรนะ”

“คุณยังไม่ทันฟังเพลงใหม่เลย  ก็กล้าตัดสินแล้วเหรอว่าของใหม่จะแย่กว่าของเก่า?” ริวสวนกลับอย่างไม่เกรงใจ  ลีชินกีถึงกับงันไปชั่วขณะ  ก่อนที่ใบหน้าขาวๆ จะแดงซ่านด้วยความโกรธ  


ทรงเผ่าถึงกับส่ายหัวที่เห็นริวแผลงฤทธิ์ใส่อีกฝ่ายแบบไม่กลัวศักดิ์ศรี  แม้จะรู้สึกว่าริวพูดแรงเกินไป  แต่เขาก็เห็นด้วยว่าลีชินกีมีอคติจริงๆ  ยังไม่ทันฟังเพลงใหม่ของริว  กลับติก่อนแล้วว่าจะไม่ดี


“ผมไม่ได้อคติกับเพลงใหม่ของคุณ  เพียงแต่ผมได้ฟังเดโม่ต้นฉบับแล้วรู้สึกว่ามันลงตัวดีอยู่แล้ว  อีกอย่างทางเราก็ต้องการให้อัลบั้มนี้เสร็จให้เร็วที่สุด  เพราะถ้าต้องยืดเวลาออกไปอีก ตารางทัวร์คอนเสิร์ตของวง MG ที่จะต้องไปแสดงกับพวกคุณก็อาจจะไปชนกับตารางทัวร์คอนเสิร์ตของทางญี่ปุ่น  ผมไม่ต้องการให้เกิดปัญหาขึ้นก็เท่านั้น”

“ผมแน่ใจว่าเพลงใหม่ของผมจะเสร็จก่อนผมกลับเมืองไทยแน่ๆ  คุณไม่ต้องกังวลแทนไปหรอก”

“ถ้าคุณมั่นใจขนาดนั้นก็ลองดู” ลีชินกีตอบอย่างโมโหๆ  แล้วลุกพรวดออกไป  ทรงเผ่าเหลือบไปสบตากับพสุ  แล้วอดยิ้มไม่ได้  นึกขันที่ริวทำหน้าตาเฉยเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ขณะที่พสุกลับเป็นฝ่ายหน้าจืดเจื่อนด้วยความไม่สบายใจ

‘นี่ถ้าเจ้าตรีมาด้วย  คงมีคนช่วยไผ่ทำหน้ากลุ้มใจอีกคนแน่ๆ’ ทรงเผ่านึกขำจนหลุดหัวเราะออกมาเบาๆ

“พี่เผ่าครับ...ไม่ขำเลย...”พสุหันไปท้วงทรงเผ่าเบาๆ แต่สีหน้าจริงจังจนทรงเผ่าต้องกลั้นหัวเราะ  

“ริว...ทำไมพูดกับเขาแรงขนาดนั้น...เฮ้อ! ยังไม่ทันเริ่มงาน  ก็ทะเลาะกันซะแล้ว” ชายหนุ่มหันมาเอ็ดริวเบาๆ  ไม่อยากจะดุน้องหรอก  แต่ถ้าเขาเป็นลีชินกี  เขาก็คงโมโหเหมือนกันที่ริวพูดแรงขนาดนี้

“ทะเลาะเรื่องงาน  ไม่ใช่เรื่องส่วนตัวสักหน่อยนี่ครับ  อีกอย่างพี่ก็เห็นว่าเขามีอคติจริงๆ  ยังไม่ทันได้ฟังเพลงเลย ติซะแล้ว” ริวทำเสียงออดๆ  ไม่เหลือร่องรอยความเกรี้ยวกราดดุดันแบบเมื่อครู่สักนิดจนทรงเผ่าอยากจะหัวเราะดังๆ

“พี่เห็นด้วยกับริวนะไผ่...งานนี้ริวไม่ผิด...แต่...ต้องทำเพลงออกมาให้เจ๋งจนหมอนี่อ้าปากค้างให้ได้นะริว  ไม่งั้นโดนทับถมตายแน่ไอ้หนู”

“แน่นอนครับ  พี่เผ่ารอดูได้เลย  รับรองว่าจะไม่มีใครมาทับถมเราได้เด็ดขาด”

“ถ้ามั่นใจขนาดนั้นก็ลุยเลย”

“ผมจะเริ่มทำตั้งแต่คืนนี้เลยครับ...คิดว่าพรุ่งนี้คงเสร็จ”

“เอางั้นเลยเหรอ...พักผ่อนไม่พอระวังสุขภาพเสียงนะ”

“ไม่ต้องห่วงครับ”


ทรงเผ่าลุกไปตบไหล่ริวเบาๆ  เป็นเชิงสรรพยอก  แล้วขึ้นไปพักผ่อนขณะที่ริวกับพสุ  แยกไปห้องอัดเพื่อทำเพลงใหม่อีกครั้ง


“ทำไมถึงกลับมาเร็วนัก  นี่ไปยังไม่ถึง2 ชั่วโมงเลย” พสุรอจนเจ้าหน้าที่ที่ดูแลห้องอัดเสียงออกไปข้างนอกแล้วถึงได้ถาม  เพราะไม่อยากเสียมารยาทพูดภาษาไทยต่อหน้าพวกเขา

“ริวขอกลับก่อน...” ริวตอบแล้วยิ้มแป้นเหมือนจะอวดว่าตัวเองเก่ง

“เฮ้ย! ทำงั้นได้ไง  เสียมารยาทตายเลย” พสุอุทานแล้วมองเด็กหนุ่มตาค้าง  ไม่คิดว่าริวจะทำอย่างนี้

“ริวก็บอกไปตรงๆ แหละว่า  นัดทีมโปรดิวเซอร์จะคุยเรื่องเพลงใหม่...นี่ถ้าพี่ไปด้วย  พี่คงไม่ยอมให้กลับแน่ๆ  ริวถึงไม่อยากให้พี่ไป  ตอนที่พี่บอกว่าจะอยู่คุยกับพี่เผ่าแทนนะ ริวงี้ถึงกับโล่งอก” ริวทำหน้าสบายใจเสียจนพสุหมั่นไส้

“เจ้าเล่ห์นะเรา  หลอกให้พี่อยู่ทำงานแทนเหรอ” พสุม้วนโน้ตเพลงแล้วเคาะหัวริวเบาๆ  ทั้งที่อยากจับแก้มริวดึงซะให้เข็ดมากกว่า  แต่เพราะไม่รู้ว่าเจ้าหน้าที่ประจำห้องนี้จะเข้ามาตอนไหน  จึงไม่อยากทำอะไรให้คนอื่นเห็นแล้วเข้าใจผิด

“เปล่าสักหน่อย”  ริวแก้ตัวแต่หลบตาพสุอย่างมีพิรุธ

“อย่ามาแก้ตัว  แล้วแทนที่จะบอกให้พี่รู้  ดูสิพี่เลยอดเที่ยว  แถมยังต้องมาแขวนรอพี่เผ่าซะอย่างนั้น” พสุบ่นขำๆ  จริงๆ เขาก็ไม่ได้อยากเที่ยว  แต่นึกเป็นห่วงริวมากกว่า ยังดีที่มีกรเวชตามไปดูแลเขาถึงได้วางใจ

“...พี่อยากไปเที่ยวกับ...สาวๆ พวกนั้นเหรอ” ริวถามด้วยน้ำเสียงพร่าเบาเหมือนผิดหวังอย่างแรงจนพสุต้องหันไปมองหน้า

“ทำไมทำเสียงอย่างนั้นล่ะ”

“พี่ชอบเขาเหรอ...หัวหน้าวง MG คนนั้นน่ะ”  เด็กหนุ่มถามเสียงสั่นหน้าซีดเผือดจนพสุตกใจ

“เฮ้ย! คิดไปได้ยังไง  แค่เจอกันไม่กี่วันเนี่ยนะ”

“แล้วพี่ชอบเขาหรือเปล่า” หน้าซีดๆ ของริวดูจะมีสีสันขึ้นมาเล็กน้อยเมื่อได้ยินพสุพูดคล้ายจะปฏิเสธ  

“เปล่า...พี่ไม่ได้คิดอะไรมากไปกว่าเห็นเขาเป็นผู้ร่วมงานคนหนึ่งหรอกน่า”

“จริงๆนะ  พี่ไม่ได้ชอบสาวๆ วงนี้จริงๆ นะ” ริวยังคาดคั้นให้พสุตอบให้ชัดๆ

“ก็จริงนะสิ  เอ้า! จะมาคาดคั้นพี่ทำไมเนี่ย  หรือกลัวพี่แย่งจีบ?”

“ริวหวงพี่ต่างหาก  ริวไม่อยากให้พี่ไปชอบผู้หญิงวงนี้  เขาไม่เห็นจะเหมาะกับพี่”


คำตอบของริวทำเอาพสุใจเต้นอย่างประหลาด  ชายหนุ่มพยายามข่มความรู้สึกแปลกๆ ของตัวเองลงไป  แล้วย้ำกับตัวเองว่าริวหวงเขาเพราะเป็นนิสัยของเด็กติดพี่เท่านั้น  ไม่ได้มีเหตุผลอื่น


“ทำเป็นเด็กๆ ไปได้ริว  หวงกลัวคนอื่นแย่งพี่เนี่ยนะ”

“ก็ริวรักพี่  ริวไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับพี่ เดี๋ยวพี่รักคนอื่นมากกว่าริว” ริวตอบแล้วขยับเข้ามาหา  แต่พสุถอยออกพร้อมกับเหลียวไปมองประตูห้องอัดเสียงอย่างระแวง  ทำให้ริวรู้ตัวจึงหยุดอยู่แค่นั้น  ไม่ได้เข้าไปกอดพี่อย่างที่คิด

“ไม่ต้องมาอ้อนเลย...โตแล้วนะเราน่ะ  ทำเป็นเด็กๆ ไปได้” พสุบ่นแล้วทำสีหน้าระอาอย่างไม่ปิดบัง

“พี่อย่ารักคนอื่นมากกว่าริวนะ” ริวคาดคั้นด้วยสีหน้าจริงจังจนพสุต้องเสหัวเราะแล้วมองไปทางอื่นไม่กล้าสบตาด้วย

“หึหึ...ไม่รู้สิ  ไม่รับปาก”

“พี่อ่ะ”

“อารายยยยย...ทำงานสิ ทำงาน  ไหนโม้กับพี่เผ่าว่าจะให้เสร็จคืนนี้ไง  พี่ง่วงแล้วนะเนี่ย” พสุแซวแล้วแกล้งหาว  เพื่อให้ริวเลิกคาดคั้นเขาเสียที

“พี่ไผ่คร้าบ...สัญญากับริวก่อนสิ  ว่าพี่จะไม่รักใครมากกว่าริวอ่ะ” ริวอ้อนวอนทั้งเสียงและสายตาจนพสุไม่รู้จะเลี่ยงยังไง  

“ไหงงั้น?”

“นะพี่นะ”

“อย่างน้อยๆ พี่ก็ต้องรักแม่มากกว่าริวก็แล้วกันแหละ” พสุเฉไฉถ่วงเวลาไปเรื่อยๆ  เพื่อทบทวนในสิ่งที่จะพูดว่ามันสมควรหรือไม่

“ยกเว้นแม่ไง...นะครับ สัญญาก่อน”

“เอา สัญญาก็สัญญา  แล้วนี่จะเริ่มทำงานได้หรือยัง”


เด็กหนุ่มยิ้มหน้าบานด้วยความดีใจ  จนพสุอดรู้สึกไม่ได้ว่า  คำตอบของเขามันจะเหมาะสมหรือไม่ก็ไม่สำคัญเท่ากับคำสัญญานี้จะทำให้น้องมีความสุข  แค่นี้ก็น่าจะเพียงพอแล้ว


“ได้เลยครับ  คอยดูฝีมือริวนะพี่”

“ครับ...จะคอยดูครับพ่อคนขี้โม้  เกือบชั่วโมงแล้วยังไม่เห็นได้เริ่มเลย”


ริวยิ้มตาหยี  แล้วหันไปหยิบหูฟังมาสวม  พสุก็หยิบหูฟังมาใส่ด้วยเช่นกัน......



******************************

[Anonymus]

^
^
^   จิ้มคนข้างบน  อิอิ

น้อง didi คะ  ส่งข้อความไปทาง pm นะคะ ^__^

[JJHJJH]

HNY ไร้ท์เตอร์ คนโพส และพี่ไผ่ค่า ริวด้วยก็ได้ เชอะ (อิจฉาๆ คนขี้อ้อนพี่ไผ่)

[andaseen]

มีตอนส่งท้ายปีเก่าแล้ว  อยากอ่านตอนต้อนรับปีใหม่ด้วยอ่า
ริวแอบเจ้าเล่ห์น๊าตอนนี้ แต่ชอบๆๆๆ 

[cmos]

หัดเจ้าเล่ห์นะเนี่ยนู๋ริว

[hahn]

พี่ไผ่เริ่มจะรู้สึกแล้วว่าหวั่นไหวกับริว....

สวัสดีปีใหม่จ้า

[kungyung]

ง่ะสั้นจังอ่ะ
อยากอ่านต่อ
อยากอ่านต่อ
อยากอ่านต่ออ่ะ
 

[samsoon@doll]

สั้นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน

อยากอ่านต่อด้วยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[nirun4]

สวัสดีปีใหม่ครับ มีความสุขมาก ๆ นะครับ

[Acacha]

กลับมาเข้าใจกันเหมือนเดิม  


  Happy New Year 2011 

[LalaBam]

พี่ไผ่น่ารักเป็นบ้าเลย

งิงิ
 

[warin]

 

[bbc52]

เดี๋ยวนี้ ริวเจ้าเล่ห์ใหญ่เลยน้าาา

ชอบๆๆ

Happy new year

[Little Devil]

  เคือง เคือง นายชิน
น้องริวทำดี สุดยอด 
พี่ไผ่แคร์สังคมมากกว่าความรู้สึกตัวเอง จะไม่มีความสุขนะ
...   Happy New Year 2011....
+1

[yayee2]

ขอบคุณค้า ที่พาน้องริวกับพี่ไผ่มาส่งความสุขให้ในวันส่งท้ายปีเก่า
ดีใจค่ะ ดูเหมือนความสัมพันธ์ของสองคนนี้เริ่มขยับเข้าไปใกล้กันอีกแระ
ไม่รู้ว่าอิฉันจะขอมากไปไหมคะ ถ้าจะขอว่า ปีหน้านี้ขอให้พี่ไผ่รู้ใจตัวเองเสียที
ว่าไม่ได้รักริวแบบน้อง แต่รักแบบคนรัก และให้เปลี่ยนสถานะของสองคนนี้
จากพี่น้องเป็นคนรักน่ะค่ะ

              ฝากพรปีใหม่มาให้คนเขียนและคนโพสเช่นกันค่ะ

                         ความสดชื่นรื่นเริงเถลิงศก
                         ความอิ่มอกอิ่มใจที่ใฝ่หา
                         ความสำเร็จสมหวังดังอุรา
                         ประมวลมาสวัสดีปีใหม่เอย     
 ขอให้มีความสุขมากๆนะจ๊ะ                 

[bigbeeboom]

หนูริวกับพี่ไผ่น่ารักที่สุดเลย ชอบๆๆๆๆ ขออีกตอนได้ป้ะ เป็นของขวัญใหม่อ่ะจ้า

หวัดดีปีใหม่จ้า ขอให้ไรเตอร์มีความสุขมากๆๆๆ รวมถึงเพื่อนที่อ่านด้วยกันนะคะ

[maio2000]

สวัสดีปีใหม่เช่นกันค่ะ ขอให้มีความสุขทุกๆคนเลยนะค่ะ
แต่อย่าลืมมาอัพให้ด้วยนะ ชอบน้องริวพี่ไผ่มากๆๆ

[punchnaja]

ถือว่าเป็นของขวัญวันปีใหม่ที่ยอดเยี่ยมกระเทียมดองที่สุดลยค่า จ๊วบๆๆๆ

[aeecd]

 

[aphanite]

อ๊ายยยย
น่ารัก ๆๆๆๆ
รุกเลยริวจัง

[ChiOln]

ริวกันท่าไว้คร้าบบ สาว ๆ ไว้ใจไม่ได้

[sogato]

ริวน่ารัก พี่ไผ่ก็น่ารัก คนแต่งก็น่ารัก คนโพสก็น่ารัก
และจะน่ารักมากๆๆๆๆๆๆถ้ามีตอนฉลองก่อนและหลังปีใหม่ด้วยนะคะ

[iranen]

Happy new year
มีความสุขมากๆนะ
และขอให้แต่งผลงานดีๆแบบนี้ออกมาเยอะๆจ้า
ไอเดียบรรรเจิดสุดๆ
รออ่านตอนต่อไป

[morrian]

 

happy new year na krab ...

[namngern]

happy new year !!  มีความสุขมากๆนะคะไรเตอร์ทั้งพี่ไผ่แล้วก้น้องริวด้วยน้า
ติดตามเสมอนะคะ ^^