หัวข้อ: เธอคือ...ลมหายใจ by Anonymus

[minchy]

ตะวันมิใช่คนพูดมาก คงไม่เป็นไร  ว่าแต่ถ้าเลื่อนเตียงมาชิดกันแล้วให้ริวนอนกลาง  อืม 


รีบมาไวไปไวนะคะ  คนรอทางนี้จะลงแดงเอา

[ChiOln]

เอาเหอะ น้องกำลังเสียใจ

[eddiam]

ยังไงๆ พี่ไผ่ก็ต้องใจอ่อน เมื่อเจอเด็กดื้อขนาดนี้ 555+

[aehJTS]

ดีนะที่เป็นตะวัน เพราะตะวันพุดน้อยสุขุม และไม่ชอบยุ่งเรื่องคนอื่น
ถ้าเป็นกรเวช หรือเจ้าไวย์ละก็งานนี้มีเฮ

  คะ

[A-J.seiya*]

พี่ไผ่น่ารักมากกกกกก
ชอบมากนะ!!!
ริวก็อ้อนตลอดดดดด
พี่ตะวันจะว่าไงเนี่ย??!!

[treerat002]

อ๊างงงงงงงงงงง 

เขินแทนนนนนน 

ตะวันจะว่ายังไงน้า   

รอไรเตอร์ค่ะ 

[tutu]

    สงสัยต้องหาคนแก้หนาวให้ตะวันสักคนแล้วม๊างงงงง..เนี่ย

[yayee2]

พี่ตะวันหลังจากรู้สึกแปลกใจแล้ว คงเข้าใจอะไรๆขึ้นมา ตามประสาคนมีซิกส์เซ้นส์เนอะ
แล้วนอกจากจะไม่เป็นตัวปัญหาแล้ว คาดว่าจะเป็นตัวช่วยชั้นหนึ่งอีกด้วย ใช่ไหมคะ

[Smirnoff]

ตะวันเห็นคงไม่เป็นไรมั่ง   แต่ถ้าพี่กรเห็นละ

[taem2love]

ตะวันน่าจะรู้เรื่องบ้างอยู่แล้ว น่าจะไม่แปลกใจเท่าไรคงแค่ตกใจนิดหน่อยเท่านั้น

คงไม่เป็นไร แต่อย่างไรเจ้ก็อยากรู้ว่าจะเป้นอย่างไรจังต่อไวๆน้าาาาาา เจ้ปลื้ม

[Piaanie]

ตะวันน่าจะพอเดาไรได้มากอยู่แหละ แต่คงอึ้งๆ ไปซัก 3 วิ เอาน่าน้องเค้าเสียขวัญอยู่ทำหลับหูหลับตาไม่เห็นซะเนอะ ให้เวลาเค้าหวานกันมั่งไรมั่งเหอะ ลุ้นทุกวัน เมื่อไหร่พี่ไผ่จะรู้ตัวซักทีว่ารักน้องมันซะแล้ว เฮ่อ เจ็บหัวใจจี๊ดๆ เหลือเกิน

[aeecd]

ตะวันจะคิดไงเนี่ย 555+
ปล.อยากเป็นตะวันจริงๆ ((เราแอบอยู่ใต้เตียงนะ อิอิ))

[sukie_moo]

ริวดื้อเงียบนะเนี่ยเนาะ  555
พี่ไผ่โทษตัวเองอีกแหละ

[morrian]

ค้าง อย่างหาที่สุดมิได้ 55+

ตะวัน เป็นพี่ชายที่แสนดีก็พอเนอะ

เห็นภาพแล้วก็เป็นที่ปรึกษาที่ดีให้กับ

พี่ไผ่กะน้องริว ในฐานะผู้มีประสบการณ์

ก็แล้วกันนะคับ 

[didi]

 

[mook0007]

อ๊างงงงงง
เห็นภาพอะไร แต่ตะวันก็รู้อยู่แล้วนี่นา
คราวนี้เลยได้คำยืนยัน ไม่ใช่ซิต้องเป็นภาพยืนยันซิ อิอิอิ
แล้วจะเป็นยังไงต่อไปนะ

[cheyp]

อ๊ายยยยยยยยยยยยย

ตะวันจะคิดไปถึงไหนเนี่ยยยยยที่เห็นภาพของริวกะพี่ไผ่

[akihito]

ตะวันได้เป็นผู้เห็นเหตุการณ์คนแรก!

[kny]

ริวเริ่มแมนขึ้นทุกวัน   แตทุกคนในวงและพี่ไผ่ยังไม่รู้สึกมั้ง   

[mahmeow]

สงสัยจะเห็นว่านอนกอดกันกลมดิ๊ก...55+
หนูริวคงไม่ได้กลัวที่โดนตำรวจจับนะคะ...แต่กลัวโดนพี่ไผ่ทิ้ง กับไม่ให้นอนกอดมากกว่า....
ตอนหนูริวอ้อนน่าร้ากกกกกกกกกก....^///^

[boylove_yj]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด


ตามทันแล้ววววววววววววววววววววววว 


น่ารักอ่ะ

ริวน่ารักมากมายยยยยยยยยย

[chae]

พี่ตะวันเห็นอะไร >< อยากเห็นด้วยย

[Pumpkin]

อยากเห็นด้วยจัง   

พี่ตะวันเห็นแล้วจะคิดยังไงกันน้า~
จะตกใจ หรือว่าสงสัยหรือว่ารู้อยู่แล้วกันนะ

[Anonymus]

ส่วนเรื่องสั้นหรือยาว(อะไร!?!)ขอเชิญรุม  ป้าคนแต่งเองนะเคอะ เค้าแบ่งมาแบบเน้ๆ

จะ...ใจร้าย   ขอเค้าโบ้ยหน่อยก็ไม่ได้

[spring]

อิช้านกลับสู่โลกไซเบอร์ได้แล้ววว ดีใจจจ  

มาต่อกัน

*********************

ตอนที่ 55.2



ริวนอนมองมาที่เขานิ่งแล้วส่งยิ้มมาให้  ดวงตากลมโตเป็นประกายวาวๆ ในแสงสลัว  แม้ผ้าห่มจะหนาแต่ตะวันก็ดูออกว่าภายใต้ผ้าห่มนั้นริวกอดพสุอยู่  และมือของพสุข้างเดียวกับไหล่ที่ริวหนุนก็วางอยู่บนหัวของเด็กหนุ่ม

ตะวันลงไปหยิบน้ำดื่มด้วยอาการมึนๆ  ถึงจะดูออกว่าริวกับพสุสนิทสนมกันแค่ไหน  แต่ที่ไม่รู้ก็คือทั้งคู่รู้ตัวหรือเปล่าว่าคิดต่อกันแบบไหน...


“ลงมาทำอะไรดึกดื่นป่านนี้คุณตะวัน”  น้ำเสียงสุภาพแต่ยังติดอ้อแอ้เล็กน้อย  ทำให้ตะวันรู้ว่าเขมชาติคงเมาไม่น้อย  ชายหนุ่มลุกพรวดขึ้นคว้าตัวเขมชาติไว้ได้ก่อนที่อีกฝ่ายจะล้มลงไปวัดพื้น  ท่าทางเขมชาติคงเพิ่งกลับจากไปเที่ยวกับทีมงานเกาหลีมา  เพราะเท่าที่เขารู้พวกทรงเผ่าเข้านอนแต่หัวค่ำไปหมดแล้ว
ตะวันกึ่งประคองกึ่งลากเขมชาติไปหย่อนไว้ที่โซฟาแล้วรินน้ำเย็นมาส่งให้  

“ขอบจายย...คุณเนี่ยเป็นคนดีจริงๆนะ  ทำไมใครๆ ถึงมองไม่ออกก็ไม่รู้สิ”

“เขาคงไม่มีตาเอ็กซ์เรย์แบบคุณละมั้ง”

“ตาหลก...ตลกตลอดเวลาเลยคุณน่ะ...อืม...ร้องเพลงเพราะ...หล่อ...จิตใจดี...อารมณ์ขัน  แม้จาอยู่ลึกไปนิสสสสสสสส นึงก็เหอะ...ผู้ชายสมบูรณ์แบบอย่างคุณ  ทำไมต้องทนจมกับอดีต...ผมไม่อยากจะว่าคุณหรอกนะ  แต่ผู้หญิงแย่ๆ แบบนั้น...ไม่ควรค่าให้คุณจดจำด้วยซ้ำนะตะวัน”

“...ผมโง่มั้ง...”

“ปล่าวเลย  ไม่ใช่สักนิสสสสส  ผมว่านะ...คุณกลัวตะหาก  กลัวที่จะเริ่มต้นใหม่  กลัวที่จะเจ็บอีก...แล้วก็กลัวความไม่มั่นคงของมนุษย์...ผู้หญิงใจคอคับแคบที่เห็นแต่ตัวเองเป็นศูนย์กลางของจักรวาลแบบดุจดาวน่ะ  ไม่ควรค่าให้ใครรักหรอก...ผมว่าคุณลองเปิดใจให้ใครสักคนเถอะ  คนใกล้ตัวที่เขาเป็นห่วงคุณ  เข้าใจคุณก็ได้...เชื่อผมดิ๊”

“โอเคผมซึ้ง...ว่าแต่เจ้านายผู้แสนดี จะเดินขึ้นบันไดเองไหวมั๊ยเนี่ย?”

“น่าจา.......เออนั่นสิ  ไหวมั๊ยหว่า...ฮ่าๆๆๆ  ถ้าไม่มีไรทำ  ไปนอนกับผมมะ...เอ๊า!  พูดซะหวาดเสียว  เอาใหม่...ถ้าเบื่อๆ เซ็งๆ  ไม่มีไรจาทำ  ไปนอนที่ห้องผมก็ได้นะ  ห้องผมเป็นห้องคู่...ยางเหลือห้องว่างอีกห้อง  เพราะเขาให้ผมพักคนเดียว...สิทธิพิเศษของผู้บริหารอ่ะ...เครื่องเสียงงี้คอดแจ่ม  สมกะเป็นเกาหลี...เอิ๊ก...แต่คุณต้องรำคาญไอ้ขี้เมาหน่อย  เพราะผมเมาแล้วพูดมากกกก”

“ผมเชื่อ...ไปเถอะ...เดี๋ยวผมจะพาคุณขึ้นไปนอน”

“อะเคร...ไม่ต้องห่วง  ผมไม่ปล้ำคุณแน่นอน  เพราะผมก็ชอบแต่ผู้หญิงเหมือนคุณ  เพลย์เซฟ...เอ...แต่เจ้ากรไม่แน่นา...อิอิ...ผมละหวาดๆ มันอยู่เหมือนกัน  กลัวมันเห็นผมหล่อขึ้นมาจายุ่ง...แต่กับพวกคุณรับรองได้  กรมันไม่แตะศิลปินที่มันดูแลหรอก  มันรักทุกคนเป็นลูกมันหมด...เออ คุณว่าผมหล่อมะ...หรือเกือบหล่อก็ได้อ่ะ...ฮ่าๆๆๆ  อึ้งๆ  อึ้งไปเรย...”


ตะวันส่ายหัวขณะช่วยประคองผู้บริหารขี้เมาช่างเจรจาขึ้นไปบนห้องพักชั้น 3  แล้วทิ้งเขมชาติไว้บนเตียง  ขณะจะออกมาจากห้องชายหนุ่มก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเขมชาติพูดบางอย่างสะดุดหูขึ้นมา


“อลัน...คุณหาเรื่องมาให้ผมจริงๆ...ปวดหัวชะมัด...ให้ผมตามใจริว  แล้วคนอื่นๆ ล่ะจะคิดยังไง”  เขมชาติละเมอพึมพำแล้วเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะมีเสียงกรนเบาๆ ดังขึ้นแทน


ตะวันกลับลงไปที่ห้องนอน  เมื่อเปิดประตูเข้าไปก็ชะงัก  ห้องเย็นเยือกราวกับเปิดเข้ามาในห้องแช่แข็งทำให้เขาอดเหลียวไปมองผู้ร่วมห้องไม่ได้  ดูเหมือนริวจะหลับไปแล้ว  เรือนร่างสูงใหญ่ที่นอนซ้อนอยู่ข้างหลังพสุนั้นโอบรัดพสุไว้ในอ้อมแขนแน่นหนา  พสุเองก็ดูเหมือนจะชินกับการหลับอยู่ในอ้อมแขนของเด็กหนุ่มเช่นกัน

ตะวันเอนตัวพิงประตู  จ้องมองภาพนั้นด้วยสายตาเหม่อลอย  ก่อนจะกอดตัวเองไว้...คำถามของเขมชาติกลับมาวนเวียนอยู่ในสมองอีกครั้ง  
ทำไมเขาถึงยังไม่ยอมมีคนอื่น?  

ทำไมยังจดจำผู้หญิงที่เห็นความรักของเขาเป็นบันไดไต่ขึ้นสู่ความเป็นดารา?....

คงเพราะตลอดชีวิตเขาโหยหาความรัก  โหยหาอ้อมกอดของใครสักคน  เขาเติบโตมาอย่างปากกัดตีนถีบในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า  ตั้งแต่เล็กจนโตจึงแสวงหาใครสักคนที่รักและให้ความอบอุ่นกับหัวใจที่หนาวเหน็บและโดดเดี่ยวได้

เมื่อเขาเจอดุจดาว  เธอเป็นคนแรกที่เข้ามาในชีวิตในฐานะคนรัก  คนที่เขาจะกอดและปกป้อง  คนที่จะเป็นสมบัติของเขาเพียงคนเดียว...เขาเชื่อว่าดุจดาวรักเขาเหมือนที่เขารักเธอ  เชื่อมาตลอดจนกระทั่งวันที่เธอให้สัมภาษณ์สื่อด้วยใบหน้ายิ้มแย้มแกมเลศนัย  เมื่อพูดถึงเขาในฐานะ “เพื่อนสาว”  เพื่อปกปิดอดีตที่เคยอยู่กินกันฉันท์คนรัก  เธอเลือกที่จะป้ายคำว่า “เกย์” ใส่เขาเพื่อให้ตัวเองพ้นมลทิน....สิ่งที่ดุจดาวทำ  ทำให้เขาชังมนุษย์จนต้องหนีออกไปจากสังคมที่เคยอยู่  เลิกศรัทธาความรู้สึกที่เรียกว่า “ความรัก” ตั้งแต่วันนั้นเป็นต้นมา....

ตะวันขยับไปยืนจ้องมองพสุกับริวนิ่งนาน...ยอมรับว่าภาพที่เห็นตรงหน้า  ทั้งงดงามและน่าริษยา...
.
.
.
.
.
.

“แล้วถ้าวันหนึ่ง...สังคมบังคับให้พวกนายเลือกล่ะ...พวกนายจะทำยังไง...จะเลือกความรัก...หรือจะเลือกชื่อเสียงและเกียรติยศ...ฉันอยากรู้ว่าถ้าถึงวันนั้น...อ้อมแขนของพวกนายจะกอดกันและกัน  หรือจะกอดแต่ตัวเอง”  ตะวันถามเสียงแผ่ว  แล้วจ้องมองพสุกับริวนิ่งนาน  ก่อนจะยิ้มหยันให้กับตัวเองแล้วถอยกลับไปทิ้งตัวบนเตียงอย่างเดิม....



................................


อ๊ะ...คนแต่งมาพอดี...ใครค้างคาอะไรเชิญลงที่คนแต่งเลยค่า 

[indy❣zaka]

^
^
^
จิ้มมมมมม :z13:ให้พรุนทั้งคนแต่งคนโพสต์เลยค่ะ

อ๊ากกกกกก สั้นได้อีกกกกกกกก
แต่แอบเชียร์ตะวัน-ไวย นะคะ
อยากให้พี่ตะวันเริ่มใหม่ได้ไวๆ อย่าไปจมอยู่กับอดีตเลยค่ะ
ถ้าไม่รู้จะเริ่มใหม่กับใคร หันมาหาเค้าก็ได้นะ อกเค้ายังว่างให้ซบ  

[sang som]

^
^
^

จิ้มๆ ฮ่าๆ

มาต่อไวไวเด้อ เดี๋ยวจะลงแดงเพราะทนคิดถึงหนูริวกับพี่ไผ่ไม่ไหว

[Miyabi]

ได้รู้อดีตของตะวันซะที 
แต่ ตอนนี้สั้นจัง 

[samsoon@doll]

แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[JJHJJH]

กรี๊ดดดดดดด มาต่อแล้ว สั้นม๊ากกกกกกกก (คำฮิตติดทุกโพสค่ะ 555)
สรุปพี่ตะวันของเค้าแมน 109% เลยหรอเนี่ย โอ้วววว เซอร์ไพรส์อ่า
พี่ตะวันช่วยพี่ไผ่กะนู๋ริวหน่อยน๊า ถือว่าทำบุญบ้างเคราะห์ที่เจอผญ.เลวๆ
เดาว่าต่อไปพี่ตะวันต้องได้รู้ความจริงของริวก่อนใครแน่เลย >.<

ปอลอ...บอกแล้วว่าพี่ตะวันต้องอิจฉาาาาาาาาา เอิ๊กๆๆ