////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
ตอนที่ 14
ขอ.….แค่ให้มันเป็นแค่ฝันร้ายได้มั้ย
ขอ…..แค่พอตื่นขึ้นมาตอนเช้าขอให้มันเป็นเหมือนเดิม
ขอ…..แค่ร่างกายที่บริสุทธิ์กลับคืนมาได้มั้ย
ขอ…..แค่ให้ทุกอย่างมันจบสิ้นสักที
ความเจ็บปวดถาโถมเข้ามาเกินที่หัวใจจนจะรับไหว….
ความเจ็บปวดเข้ามาทำให้น้ำตาใสเอ่อใหลออกมา….
มันทำให้สิ่งรอบข้างเริ่มพร่าเบลอ ไม่สามารถรับรู้
และมองเห็นภาพใดๆ ได้อีก แม้กระทั้งอนาคต….
มันคุ้มแล้วหรอที่จะไปร้องไห้ ให้กับคนอย่างมัน….
แอร์ที่เย็นช่ำกระทบกับร่างกายที่เปลือยเปล่า ความหนาวเข้ามาเยือนหัวใจที่แห้งเฉา อะไรๆ ก้อดูเหมือนจะตอบย้ำให้แย่ลง ร่างกายที่ไม่ต่างอะไรกับซากศพค่อยๆ ขยับตัวช้าๆ ร่างกายที่ปวดร้าว กับขาสองข้างที่แทบจะรับน้ำหนักไม่ไหว คอยดันให้ลุกจากเตียง แม้จะเซไปบ้างก้อพอประคองไหว เลือดที่เปื้อนที่นอน ย้ำ ให้นึกถึงเหตุการณ์เก่าที่พึ่งผ่านไป
เสียงน้ำจากสระบัวที่ใหลกระทบกับพื้น ทำให้ทราบว่าเค้าคนนั้นกำลังอาบน้ำอยู่ ผมค่อยขยับร่างกาย ควานหยิบหาเสื้อผ้าที่กระจัดกระจายตามห้องขึ้นมาใส่ เสียงน้ำไหลหยุดลงพร้อมกับประตูห้องน้ำที่เปิดออกมา ทำให้เห็นคนที่ไม่เจอหน้าที่สุด
ในตอนนี้ ผมจัดการแต่งตัวเรียบร้อย พร้อมกับเดินออกไปที่ประตูห้อง แต่มันก้อกระชากแขนเอาไว้ก่อน
“มึงจะไปไหน” มันกระชากเสียง พร้อมกับจับแขนผมไว้แน่น
“ผมจะกลับบ้าน พี่ ปล่อยผมสิ…ฮึก” ผมพูดออกพร้อมน้ำตาที่ล่วงลงมา ผมไปทำอะไรให้มันนักนะ เค้าถึงทำกับเราเหมือนไม่ใช่คน ผมพยายามแกะมือเขาออก แต่ไม่ได้ผมเลย เขากับกำแน่นขึ้น
“มึงจะไปไหนไม่ได้ถ้ากูไม่สั่ง” พอมันพูดจบ มันปล่อยแขนผม แล้วก้อเดินไปหาอะไรซักอย่างที่หัวเตียง
“อะ…” มันเดินมาที่ผมพร้อมกับ ยื่นโทรศัพท์มือถือมันมาให้ผมดู สิ่งที่ผมเห็นก้อคือภาพของผมที่กัดฟันแน่น กับร่างกายถูกมันกระทำไม่ยั้ง เสียงครางที่ออกมาจากปากผมและมัน มันคือภาพเหคุการณ์ที่เพิ่งผ่านพ้นไปเมื่อซักพัก
“ถ้ามึงไม่อยาก ให้คลิปหลุดออกไป มึงต้องเชื่อฟังกรู” มันพูดพร้อมกับแสยะยิ้มเยอะ เมื่อตนเองถือไพ่เหนือกว่า
“พี่ยังต้องการอะไรจากผมอีก ผมจะไม่ทำตามพี่หรอก พอเหอะพี่ ขอให้มันจบแค่นี้เถอะ” ไม่รู้ว่าผมพูดออกไปได้ไง แต่มันคงถึงที่สุดของผมแล้ว ผมอยากจะจบเรื่องนี้สักที ไม่อยากเจอมันอีก
“หึหึ ไม่มีทาง กูไม่ให้มันจบง่ายๆ หรอก มึงอย่าเรื่องมาก หรือจะให้คลิปนี้ถึงมือแม่มึงดี” มันพูดจบพร้อมกับทำท่ากดมือถือ ไม่นะแม่จะรู้เรื่องนี้ไม่ได้เด็จ ผมไม่อยากให้แม่เสียใจ
“ไม่นะ ก้อได้ ผมจะทำตามพี่ แต่อย่าส่งคลิปให้แม่ผมนะ” ผมตัดใจพูดออกไป มันก้อเลิกกดโทรศัพท์แล้วหันมายิ้มให้ผม
“เข้าใจอะไรง่ายๆ ก้อดี สิ่งที่มึงต้องทำก้อคือ มึงต้องเชื่อฟังคำสั่งกู ในถานะตอนนี้กูเป็นผัวมึง” มันพูดพร้อมแสยะยิ้ม
“ส่วนข้อตกลงที่ให้มึงเล่นละครเป็นแฟนกูหนึ่งเดือน กรูจะถือว่าเป็นโมฆะ เพราะตอนนี้กูเป็นผัวมึงแล้ว”
“แต่ว่า…” ผมพูดยังไม่จบมันก้อขัดขึ้นเสียก่อน
“ไม่มีแต่ !! ! หรือมึงอยากจะให้คลิปถึงแม่มึง” ผมรีบส่ายหน้า
หลังจากนั้นมันก้อพาผมมาส่งที่บ้าน ซึ่งไม่ไกลนัก ผมปลดสายเข็มขัด พร้อมจะเดินลงจากรถ แต่มันยังไม่กดปลดล็อก
“พี่ผมจะลง” ผมบอกมันเมื่อมันยังนิ่งเฉย ยังไม่กดปลดล็อก สักที
“แกร็ก ! !!” มันกดปลดล๊อก ผมก้อกำลังจะเปิดประตู แต่มันจับมือผมไว้ก่อน
“เดี๋ยว” ผมหันไปมองมันแต่ หน้ามันขยับเข้าไม่ใกล้ผมเรื่อยๆ จนริมฝีปากเราประกบกันอีกครั้ง แต่สัมผัสนี้มันช่างนุ่มนวลเหลือเกิน ลมหาใจอุ่นๆ ขอคนตรงหน้า รสจูบที่หวานปนขม ไม่รูปว่าจูบไปนานแค่ใหนแต่รู้สึกตัวอีกที เราก้อผละออกจากกัน
ผมลงมาจากรถแต่กระจกสีดำดันเลื่อนลงมา
“พรุ่งนี้จะมารับ” มันพูดแค่นั้น ก้อจะขับรถออกไป ทิ้งให้คนตรงนี้ได้แต่ยืนงง กับสิ่งที่เพิ่งเกิดขึ้น
ผมเข้าบ้านมาได้ก้อเจอกับแม่เลยครับ ผมไม่สนอะไรรีบวิ่งเข้าไปกอดแม่ทันที
“วันนี้ไปไหนมาลูกกลับบ้ามซะดึกเชียว” แม่ถามพร้อมกลับลูบหัวผม อ้อมกอดนี้ทำไมช่างอบอุ่นเสมอนะ
“คือ…ผมไปทำงานบ้านเพื่อนมาคับ” ผมพูดปดออกไป แม่พยักหน้ารับรู้ ผมกับซุกหน้าที่อกแม่ ขอโทษนะคับแม่ ผมไม่ได้อยากโกหกแม่เลย ผมไม่อยากให้แม่เสียใจ สิ่งที่เกิดขึ้นเป็นเพราะผมอ่อนแอเอง ผมพยายามกลั้นน้ำตาไว้
“กินอะไรมายังเรา” แม่พูดออกมาพร้อมกับลูบหัวผม ผมพยักหน้ารับ
“อ้อนนักนะเรา…ป่ะ เข้าบ้าน” ผมละจากอกแม่ แม่ยิ้มอย่าอบอุ่น ก่อนที่เราแม่ลูก จะเดินเข้าบ้าน
ผมเดินขึ้นมาบนห้องได้ ก้อโฮออกมาทันทีเลยครับ เหมือนอัดอั้นมานาน ทำไมผมต้องเจอเรื่องร้ายแบบนี้ด้วย ทำไม
ผมอยากจะพูดออกไปหลายเรื่อง มีคำถามมากมายที่อยากจะรู้ ทั้งเรื่องของเอก ทำไมเอกถึงไปกับฟ้าได้ ทั้งเรื่องจูบที่นุ่มนวลเมื่อกี้ ผมสับสนมาก
ไม่รู้ว่าผมร้องไห้นานเท่าไหร่แล้ว มารู้ตัวอีกทีก้อมีโทรศัพท์ดังขึ้นมา
“เอก” ผมพูดชื่อที่โชว์บนโทรศัพท์ ก่อนที่จะกดรับสาย
“ว่าไงเอก” ผมกรอกสายไป
“เจมส์เอกรักเจมส์นะ”
“…”ผมอึ้งไปสักพัก
“แต่เราเป็นเพื่อนกันดีกว่านะเอก” ผมบอกตามความจริงไป ถึงผมจะเริ่มชอบเอกแล้ว แต่มันคงเป็นไปไม่ได้แล้วหละ
“แต่เอกรักเจมส์ ได้ยินไหม? เอกรักเจมส์…” เสียงเอกบอกรักผมไม่หยุด เสียงเอกเหมือนตนเมา
“เอกกินเหล้าหรอ?” ผมตัดสินใจถามออกไป
“เจมส์จะสนใจเอกทำไม” เอกพูดด้วยน้ำเสียงตัดพ้อ“ใช่สิเอกไม่ใช่ไอพี่มาร์คหนิ”
“เจมส์ว่าเอกเมาแล้วนะ คงคุยกันไม่รู้เรื่องแล้ว” ผมกำลังจะวางหูเพราะมีสายซ้อนเข้ามา
“เจมส์ อย่าพึ่งวาง เอกขอโทษครับ เอกผิดเอง เอกขอโทษ เอกรักเจมส์นะ รักมากด้วย”
“เอกอย่ารักคนอย่างเจมส์เลย เจมส์ไม่ดีพอสำหรับเอกหรอก”
“แต่เอกรักเจมส์นะ”
“เจมส์ว่าเอกเมาแล้วนะ พรุ่งนี้ค่อยคุยกันดีกว่านะเอก แค่นี้นะ” พูดจบผมก้อตัดสายไป ขอโทษนะเอก ตัดใจตอนนี้ยังทันนะ เฮ้อ แต่ก่อนที่คิดอะไรไปมากกว่านั้น โทรศัพท์ก้อดังขึ้นอีก พอผมดูเบอร์ ก้อเป็นเบอร์ที่ไม่คุ้น รอไปสักพัก จึงตัดสินใจกดรับ
“มึงคุยกับใครอยู่”คนในสายกรอกมาด้วยเสียงที่โมโหสุด แค่ได้ยินเสียงก้อจำได้ ว่าแต่มันรู้เอร์ได้ไง?
“เอ่อ…คือ”
“กูถามมึงไม่ไดยินรึไง”
“เอก”
“ใครใช้ให้มึงไปคุยกับมัน”
“…”
“ที่หลังมึงไม่ต้องไปคุยกับมัน”
“พี่แต่เอกเป็นเพื่อนของผมนะ”
“กูบอกว่าไม่คุย ก้อไม่คุยดิว่ะไม่ต้องเรื่องมาก หรือมึงอยากให้คลิปถึงแม่มึง”
“ไม่เอาพี่”
“มึงต้องเชื่อฟังกรู เออ แล้วพรุ่งนี้เดี๋ยวกรูไปรับมึงตอนเช้า”
“แต่”
“ไม่มีแต่!”
“ครับ”
จากนั้นมันก้อวางสายไป ผมนั่งพิงขอบเตียง นั่งคิดเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นวันนี้ กว่าจะขมตาหลับได้ก้อเกือบเช้า เฮ้อ
...
..
.
////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
มาต่อจนได้ แฮะๆ หายไปนายเลย โทดทีนะคร๊าฟ
ช่วงเน้หายป่วยแล้ว แต่ยังวุ่นๆ อยู่ ถ้า ว่างจะมา
ต่อให้อีกนะคร๊าฟ รักคนอ่านทุกคนนะ งิงิ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
