หัวข้อ: [เรื่องสั้น]กักขังหัวใจ///(UP......17/02/2011)จบแล้วขอรับบบบบบบ

[looffyban]

ขอเข้ามาจิ้มด้วยคนเพิ่งเข้ามาอ่านค่าา

เรียวจะเป็นไรไหมอ่ะ 

ปล. ไรท์เตอร์อย่าทำร้ายเรียวเลยน๊าาา  เรียวเจ็บมากพอแล้วววว

[murasakikasa]

“พอแล้วครับ  ผมอิ่มแล้วล่ะ”
“ได้ไงล่ะ  นายพึ่งจะกินไปได้ไม่กี่คำเอง”
“...........”
“อิ่มแล้วก็ไม่เป็นไร   กะว่าถ้าใครบางคนกินข้าวหมดจะพาไปเที่ยวซักหน่อย  น่าเสียดายจังน้า..”
“ถ้าผมกินหมด คุณจะพาผมไปเที่ยวจริงๆเหรอครับ”
“ก็จริงหนะสิ   ชั้นจะโกหกนายทำไมล่ะ”
 “งั้นผมจะกินให้หมดเลยครับ”
นานเท่าแล้วนะที่นายเป็นแบบนี้  ตั้งแต่วันนั้น  วันที่นายเกือบตายเพราะชั้น   จะผิดมากไหม ถ้าชั้นไม่อยากให้นายจำเรื่องราวทั้งหมดได้  จะมากไปไหมถ้าชั้นขอให้นายอยู่กับชั้นแบบนี้ตลอดไป  ชั้นขอมากไปรึป่าว  ช่วยบอกชั้นที
“คุณฮะ  คุณ”
“.....................”
“ชินฮะ”
“อะ  ว่าไงนะ”
“ผมกินหมดแล้วฮะ   เราไปเที่ยวกันได้รึยัง”
“อืม   นายอยากไปที่ไหนล่ะ”
“เอ่อ.........สวนสนุกได้ไหมฮะ”
“อืม  ไปกันเลย”

****************************************

“อ้า-------  เหนื่อยจังแฮะ  ขอพักแปบนึงนะฮะ”
“อืม   งั้นนั่งพักตรงนี้นะ  ชั้นจะไปซื้อน้ำมาให้”
“อย่าไปนานน่ะฮะ”
“อืม  รอตรงนี้นะ อย่าไปไหน เดี๋ยวชั้นมา”


-----ตู๊ด----------ตู๊ด--------


“ฮัลโหล  สวัสดีคับ”
“ชิน  ช่วยชั้นด้วย   ชั้นไม่เหลือใครแล้ว   ชั้นจะทำไงดี  มาหาชั้นหน่อยได้ไหม”
“คุณเป็นอะไรนา  ใครทำอะไรคุณ  ตอนนี้คุณอยู่ที่ไหน”
“ชั้นอยู่ที่YYYYY”
“ผมจะไปเดี๋ยวนี้แหละ”

********************************

“ทำไมไปซื้อนานจัง   ยังไม่มาอีก  เดินไปดูหน่อยล่ะกัน”

---------
----------------

“เอ๋----   หายไปไหนของเค้าเนี้ย   สงสัยจะหลงกัน  ไปรอที่เดิมดีกว่า”

--------------
------------------------
---------------------------------
---------------------------------------------
--------------------------------------------------------------
----------------------------------------------------------------------

“ประตูจะปิดแล้วนะคับ  กรุณารีบออกก่อน20.00น.น่ะคับ”
“ฮะๆ  ได้ฮะ”



“สุดท้ายนายก็ไม่กลับมาจริงๆ  ไม่ว่าจะนานแค่ไหน  นายก็ไม่เคยเห็นชั้นอยู่ในสายตา   
ชั้นไม่มีสำคัญอะไรกับนายเลยสินะ   ชั้นมันโง่   ที่หลงเข้าใจผิดว่าถ้าชั้นเป็นแบบนี้ 
นายอาจจะสนใจชั้นบ้าง  แต่มันไม่ใช่เลย  การกระทำทั้งหมดของนายคงเป็นเพราะนายรู้สึกผิด   
นายไม่เคยห่วงชั้นเลย  นายไม่เคยรักชั้นเลย”

น้ำใสๆไหลรินออกมาจากตาคู่สวย   สายตาที่ว่างเปล่าทอดมองถนนเบื่องหน้า   
ความเงียบเหงาที่เกากินหัวใจ    ความหนาวเหน็บของสายลมที่ทำให้ใจเริ่มชา

“ร้องออกมาเถอะเรียว  ร้องให้พอ   แล้วต่อไปนี้ก็ไม่ต้องเสียน้ำตาให้เค้าอีก   
พอซะที  ความรักของชั้น   ลาก่อนกรงที่เคยกักขังหัวใจ   ลาก่อนชิน  ชั้นรักนาย”





ว้าาาา   หลังจากไม่มีเวลาเลย    สุดท้ายก็ปั่นมาลงได้ซะที
คนอ่านหายไปหมดซะแล้วมั้ง   ต้องขอโทษทุกๆคนเลยน่ะขอรับ
บทนี้ต้องยกความดีความชอบให้  bameซัง= basu+seme  o13ที่เป็นดั่งแรงจุดประกายความวาย 5555+

[LalaBam]

มาแล้ววววววววววววว

เฮือก

ไปอ่านก่อน
 

[tawan]

มาแบบสั้น  ๆ เองอะ

รออยู่นะ

 

[kny]

ต่อลมหายใจไปอีกระยะ  555+

[Baruda]

 

[fannan]

อ้ากกกกกมาแบบสั้นๆๆ


ชินไม่ทำอะไรให้มันแน่นอนอ่ะ



รออ่านตอนต่อไปค้าบบบบบ



สงสารเรียวสุดใจ

[Yunatsu]

โอ้ยยยย สงสารรรร

เรียววววววววววว

มาต่ออีกน้าาา

[tuek]

สงสารเรียว
มาอัพต่อนะคะ...มันสั้นจังเลยตอนนี้
+1 นะคะ

[นัตสึกิ]

กรี๊ดดดมาต่อแล้ว(สั้นมากมาย)

มาต่อให้ยาวๆหน่อยสิคะ

เอ้าดันอึ๊บๆ เผื่อคนเขียนหากระทู้ตัวเองไม่เจอเลยมาต่อไม่ได้

[mumumama55]

 

 

[pinkky_kiku]

ชินทำแบบนี้ได้ไงอ่ะ ใจร้ายจัง 
อยากรู้ตอนต่อไปจ้า มาต่อไวๆนะค๊า

[premkoe]

มาต่่อเร็วๆ ด้วยนะครับ

[SeLoFENa]

  อยากอ่านต่อเจ้าค้าไรเตอร์

สับสนกับนายชินจริงๆทำไมร้ายอะ

เรียวคุงทิ้งมันเลยลูก

[humanculus]

ตลกอะ  ไม่รู้เรื่องเลย

[Crossley]

มาสั้นๆ แถมมีงงนิดๆด้วย
 

[murasakikasa]

เห้อ   ทำไมต้องมานั่งอยู่ที่นี่ด้วยเนี้ย  เรียวจะเป็นไงบ้างนะ  ไอ้จิมก็เสือกปิดเครื่องอีก  แล้วจะทำไงว่ะเนี้ย   มือถือเรียวก็ไม่มี   จำอะไรก็ไม่ได้   โอ้ย------ทำไมตอนนั้นไม่พาเรียวมาด้วยว่ะ    ทำไมกูแม่งโง่ขนาดนี้ว่ะ    แล้วนี่ข้าวจะได้กินรึยัง  จะทำอะไร   อยู่กับใคร   ชักจะเป็นห่วงซะแล้วซิ
 “นา คุณมีอะไรจะพูดกับผมเหรอ”
“ชิน   ช่วยฉันทีๆ  ฉันไม่รู้จะไปพึ่งใครแล้ว  ช่วยฉันทีนะ”
“คุณจะให้ผมช่วยเรื่องอะไรล่ะ   แล้วทำไมคุณเป็นแบบนี้   คุณไปทำอะไรมา”
“ชั้นหนีพวกทวงหนี้มาค่ะ   พวกนั้นมาเอาเงินไปหมดแล้วพวกมันก็ยังทำร้ายฉันด้วย   ฉันกลัวมากเลยค่ะชิน  ฉันขอไปพักกับคุณสักพักจะได้ไหม”
“ คือว่า.......ผม....”
“นะคะชิน”
“คงไม่ได้หรอกนา   เอางี้  ผมจะพาคุณไปพักที่โรงแรมของเพื่อนผมก่อนแล้วกัน”
“ขอบคุณมากเลยนะคะชิน   ขอโทษนะที่ฉันรบกวนคุณ  รีบไปเถอะค่ะ”
“ไปไหนเหรอ”
“ก็คุณดูกระวนกระวาย  นาเลยคิดว่าบางทีคุณอาจจะรีบไปที่ไหนก็ได้”
“เอ่อ....งั้นผมขอตัวก่อนนะ”
************************************************************
ผมก้าวเข้ามาภายในบ้านอย่างเหนื่อยล้า  และวุ่นวายใจ  หลังจากไปตามหาเรียวแต่ก็ไม่เจอ  เค้าไปไหนของเค้านะ    เอ๋ ~~~~   ไฟในห้องผมเปิดอยู่   หรือว่าเรียวจะกลับมาที่บ้านแล้ว   ผมรีบวิ่งไปยังจุดหมายโดยไม่รีรอ
 “เรียว   นายกลับมาได้ไง  ชั้นขอโทษนะที่ออกมาโดยไม่ได้บอกนาย  พอดีว่ามีเรื่องด่วนนะ   ไว้คราวหน้าฉันขอแก้ตัวด้วยการพานายไปทุกที่ทีนายอยากไปเลย  ดีไหม”
“มันคงไม่มีคราวหน้าแล้วล่ะ   ต่อจากนี้ไปเราอย่ามาข้องเกี่ยวกันอีก    นายอยู่ส่วนนาย  ฉันอยู่ส่วนฉัน    ขอบคุณนะ สำหรับบทเรียนต่างๆที่นายให้ฉัน   ลาก่อน”
“นายจะไปไหนเรียว”
“ฉันจะกลับบ้านของฉัน”
“นายรู้เหรอว่าบ้านของนายอยู่ที่ไหน”
“รู้สิ   รู้ดีด้วย  ฉันไม่มีวันลืมหรอก”
“นายหมายความว่าไงเรียว   นายความจำเสื่อมอยู่ไม่ใช่เหรอ”
“ขอโทษนะที่โกหกนาย  ฉันต้องไปแล้วละ”
เรียวก้าวออกไปจากห้องแล้ว  ผมได้แต่ยืนนิ่ง  หมายความว่าไง   จริงๆแล้วไม่ได้ความจำเสื่อมแต่โกหกผมงั้นเหรอ   เพราะอะไรกัน   ผมรีบเปิดประตูออกไป   คว้าเอวบางมาไว้ในออมแขน 
“เดี๋ยวก่อน   นายบอกฉันได้ไหมว่ามันเกิดอะไรขึ้น    ทำไมนายถึงโกหกฉันว่าความจำเสื่อม    ในเมื่อนายจำทุกอย่างได้ทำไมนายไม่โกรธฉัน   แล้ว....
“ปล่อยเถอะ   ฉันจะกลับบ้าน”
“ก็ที่นี่ไงล่ะบ้าน   แล้วนายยังจะไปไหนอีก”
“ที่มันบ้านของนาย   ไม่ใช่บ้านของฉันซะหน่อย    ปล่อยฉันได้แล้ว  ปล่อยสิ”
“ไม่   ฉันไม่ปล่อยนายหรอก  นายต้องฟังที่ฉันพูดก่อน”
“ฉันไม่ฟังอะไรทั้งนั้น   นายยังทำร้ายกันไม่พออีกรึไง   นายต้องการอะไรจากฉันอีก    ปล่อยฉันไปเถอะ   ขอร้อง”
“คุยกับฉันก่อนได้ไหม  แค่นิดเดียว   หลังจากนั้น ถ้านายยังอยากจะไปฉันก็จะไม่รั้งนายไว้อีก”
“.............................................”
“นายไม่ได้ความจำเสื่อมแต่แรกใช่ไหม”
“...........”
“นายรู้มาโดยตลอดว่าฉันโกหกเรื่องของนาย    นายคงจะคิดว่าฉันเกลียดนายเลยไม่ยอมบอกความจริงกับนายไม่อยากให้นายจำอะไรได้    ใช่    ฉันไม่อยากให้นายจำได้   นายอาจจะคิดว่าฉันเห็นแก่ตัว   แต่ว่าถ้านายรู้ว่าฉันทำอะไรกับนายไว้บ้าง   นายจะต้องเกลียดฉัน  แล้วจากฉันไปแน่ๆ  ความผิดที่ฉันได้ทำกับนาย  ฉันรู้ว่ามันยากที่นายจะอภัยให้  ฉันอาจจะรู้สึกตัวช้าไป  แต่ฉันอยากจะบอกนายว่า   ฉันเสียใจกับเรื่องที่ผ่านมา  ขอโทษสำหรับทุกอย่าง   ต่อจากนี้ไปขอให้นายมีความสุข   ฉันคนนี้จะไม่ไปวุ่นวายกับชีวิตของนายอีก  นายรีบไปเถอะ  โชคดีนะ”

[murasakikasa]

ผมก้าวเดินออกไปเบื้องหน้ากำลังจะออกจากประตู   แต่ความรู้สึกบอกผมให้หยุด
ผมค่อยๆหันหลังกลับไปมองภาพผู้ชายคนนั้น   คนที่ทำร้ายผมต่างๆนาๆ  ทั้งร่างกายและจิตใจของผม  ภาพนั้นทำให้ใจของผมเจ็บแปลบๆ  ผู้ชายคนนั้นกำลังยิ้มให้ผมอย่างจริงใจ รอยยิ้มนั้นแฝงไปด้วยความเศร้า   น้ำใสๆที่ไหลลงอาบแก้มทั้งสองของเค้าทำให้ผมนิ่งงัน   คำถามต่างๆมากมายผุดขึ้นมาในหัวผม  ทำไมเค้าถึงร้องไห้  เพราะอะไร   ดีใจที่ผมไปจากชีวิตเค้าซักทีนะเหรอ   ผมจะทำยังไงดี   ผมไม่อาจจากเค้าไปได้  แต่ในเมื่อเค้าไม่ต้องการผม  ผมจะต้องทำยังไง  ผมมองไปที่เค้าอีกครั้ง รู้สึกถึงบางอย่างมาคลออยู่ที่ตา   ภาพของเค้าที่เดินมาทางผมเริ่มพร่ามัว   เค้าใช้มือเช็ดน้ำตาให้ผมและตัวเอง
“ฉันบอกกับตัวเองว่าถ้านายหันกลับมาฉันจะไม่มีวันปล่อยนายไปไหน   ลุ้นแทบตายว่านายจะหันกลับมาไหม   โชคร้ายของนายแล้วละ  ต่อจากนี้ไปนายจะต้องใช้ชีวิตอยู่กับคนเลวๆอย่างฉันไปตลอดเลยรู้รึป่าว   เสียใจไหมที่จะเป็นแบบนั้น”
ผมส่ายหน้ากับคำถามของเค้า  โดยที่น้ำตาไม่ยอมหยุดไหล
“ขอบคุณมากนะเรียว   มันอาจจะช้าไปหน่อยที่จะพูดคำนี้  แต่ว่าฉันก็อยากบอกนายว่า   ฉัน นาย พิธากร รักนาย สุวานันท์ สุดหัวใจและขอสัญญาว่า จะรักแต่นายคนเดียวตลอดไป”
ผมรู้สึกเต็มตื่นในหัวใจเมื่อได้ยินคำนั้นจากเค้า  คำที่ผมไม่คิดว่าจะได้รับจากผู้ชายตรงหน้ามาก่อน
“แล้วนายละ  รักฉันไหมเรียว”
“ไม่”
ใบหน้าของเค้าหมองลงทันตา   ขอแกล้งบ้างเถอะ  ทำร้ายคนอื่นเค้าดีนัก โดนซะบ้าง
“ไม่เป็นไร  มันสมควรแล้วล่ะกับสิ่งที่ฉันเคยทำไว้กับนาย  ขอโทษน่ะที่มาพูดเรื่องไร้สาระตั้งยืดยาว”
เค้าก้มหน้าลงหันหลังให้ผมทำท่าเหมือนจะเดินหนีไป   เห้อ   สงสัยผมจะแพ้หน้าตาท่าทางแบบนี้ของเค้าซะแล้วล่ะ  เอาว่ะ  ไม่แกล้งก็ได้
“ฉันยังพูดไม่จบ  ฟังให้จบก่อนสิ”
เค้ายืนนิ่งแต่ยังหันหลังให้ผมอยู่
“ฉันไม่.......  ไม่มีวันไม่รักนาย”
อ้อมกอดอบอุ่นที่ผมโหยหามาตลอด  ตอนนี้ผมได้มันมาแล้วล่ะ  เค้ากอดผมไว้แน่นเนิ่นนาน  นานซะจนตอนนี้มือที่เคยสงบค่อยๆลูบไปทั่วร่างของผม  
“ยินดีต้อนรับสู่บ้านของเราน่ะ  หรือกรงรักของเราดีล่ะ 555+”
เค้ากระซิบข้างหูผม ขณะที่มือเอื่อมเปิดห้องนอน   หน้าของผมร้อนผ่าว  มีความสุขจัง  ต่อไปนี้หัวใจผมที่ถูกขังไว้ในกรงนี้จะไม่โดดเดี่ยวอีกต่อไป  แต่จะมีหัวใจอีกดวงมาอยู่เคียงข้างกัน

END……………………………….


นิยายเรื่องนี้จะไม่สามารถจบลงได้ถ้าขาดบุคคลเหล่านี้  
ขอบคุณพ่อแม่      ที่ให้ชีวิต
ขอบคุณคำชม      ที่เป็นแรงใจ
ขอบคุณคำติ         ที่เป็นแรงผลักดัน
และจะขาดไม่ได้เลย
ขอบคุณบอร์ดนี้      ที่ให้สถานที่
Thaiboys จงเจริญขอรับ    ขอให้ทุกคนมีความสุขขอรับ

[tawan]

 

Happy สุด ๆ

[bellity]

-0- 

เร็วมากอะไรมาก(หมายถึงดำเนินเรื่องนะครับ)

เอิ่ม ในที่สุดก็แฮปปี้ 

[a_tapha]

   อิอิ ในที่สุดก็ยิ้มได้ซักที

[hahn]

อ่านรวดเดียวจบ ขอบคุณจ้า จบแบบแฮปปี้ชอบมาก

[seaz]

ความจริงแล้วชินก็รุนแรงเกินไปนะ คิดว่าเรียวเป็นคนผิด แต่ก็ไม่ต้องรุนแรงถึงขนาดนี้ก็ได้

[Darling_Kiss]

 
เรื่องนี้สนุกมากๆเลย
ชอบเรื่องนี้มาก
จบแบบ Happy Ending...

ดีแล้วล่ะครับ
ชอบๆๆ

[tuek]

จบแล้วจบแบบ happy
+1 ส่งท้าย

[roseen]

พระเอกโคตรงี่เง่า

[little_munoi]

ป๊าดดดดดดด
จบอย่างดีอ่ะ
ปลื้มมมมมม
เป็นกรงรักสีชมพูนะเนี่ย
อิอิอิ

[humanculus]

พระเอกโง่ โง่  ก้อแบบนี้แหลลลลลลลลลลลล


วะฮ่าฮ่าๆๆๆๆๆ

[Chanta]

ไหงจบซะงั้น
มีตอนพิเศษมั้ยเนี่ย

[luzileas]

อ่านรวดเดียวจบ   เรื่องสนุกดีค่ะ  จบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง   แต่เสียดายเรื่องสั้นจังเลย