แจ้งข่าว
ก่อนอื่นขอโทษด้วยค่า ที่ยังไม่ได้อัพนิยาย ตอนนี้ไหล่เจ็บขยับไม่ค่อยไหว
เขียนเสร็จแล้วลงสมุดแต่ยังไม่ได้พิมพ์
ขอให้ไหลาหายก่อนนะค่ะ จะมาลงต่อ
น่าจะอีกสัก2-3วันน่าจะดีขึ้น
ขอโทษนักอ่านที่รักทุกคนด้วยย
ที่ไม่ได้มาต่อตามสัญญา
ขอพักสัก2-3 วันถ้าดีขึ้นจะรีบมาต่อทันทีเลย
คิดถึงทุกคนที่สุด
เดี๋ยวตอนหน้าจะมาอัพเดทไม่ให้ค้าง เอายังไงต่อดี
มันเป็นอะไรที่เศร้าจริงๆ
T^T
พี่ชาอะ
เป็นคนรักเหมือนเดิมก็ได้ -3-
พี่ชานะพี่ชา
เจ็บปวดสุดๆ ไปเลยกับซีนสารภาพ
ความรักบังคับไม่ได้ เกิดแล้วก็ต้องเก็บไว้ ค่อยๆแปรสภาพมันเป็นอย่างอื่น
แต่ตอนที่มันหยั่งรากลึกจะถอนออก ก็ทำลายทิ้งดีๆ น่ะเอง
โฮกกกกกกก สงสารทั้งคู่
กาล..... เพลาๆ มือบ้างนะ
เพลาๆมือยังไงอะ เอาให้เจ็บกว่านี้เหรออออ กาลจะเขียนได้ไหมเนี่ยยย
น้ำตาคลอเลย
แต่ว่าเอาอีกได้มั้ย
หัวใจมันร้องขอ
อยากรับรู้ความรู้สึก
ของคนที่ตกอยู่ในสถาวะการณ์แบบนี้
ช่างปวดใจเหลือเกิน
แต่อยากรับรู้และสัมผัสกับมัน
โหดร้ายดีเหลือเกิน เล่นกับอารมณ์คน
ว่าใครโหดอะตะเองหนุกาลไม่ดหดนะ หนูกาลอะใจดีที่หนึ่งเลย
คนเขาจะรักกันก็รักไม่ แต่จะโทษใครได้ในเมื่อกาลเขากำหนดชีวิตทั้งสองให้เป็นแบบนี้ เฮ้อออ
โทษใครไม่ได้เลยโทษกาลซะงั้น
; ((
อ๊า . .. .
อึดอัดมากๆๆๆๆๆๆ
น่าสงสารพี่ชากะใบหม่อนอ้ะ
ไม่ไหววแล้ว วว ว
ออกซิเจนไหมค่ะ เดี๋ยวหยิบพาราให้แถมๆ
เพิ่งเคยอ่านเรื่องนี้ค่ะ โห...เจ็บปวด
อ่านแล้วมันจุกๆอ่ะ รักกัน แต่ก็รักกันไม่ได้
บรรยายได้เห็นภาพมากเลยค่ะ
ขอบคุณค่า
เฮ้อออ ปัญหาโลกแตก ศีลธรรมกับความรัก
เป็นคุณจะเลือกอะไร อยากรู้จัง
ตัดใจมันไปเลยน้องใบหม่อน 
(โกธรแล้วน่ะ)หาแฟนใหม่มันไปเลยเอาที่มันหล่อกว่าพี่ชาเลยแล้วเอามาเย้ย กาล เลยนิ เอาแบบเราว่านี้แหละเริ่มเลยนะแล้วเราจะหาช่วย
เย้ยถ้วยชาสิ มาเย้ยอะไรกาลล
.............
คนที่ไม่ได้ตอบเม้นไม่ต้องน้อยใจนะจ๊ะจุ๊บๆๆ
อยากตอบให้ครบแต่ปวดไหล่
ไว้เจอกันนะค้าา
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
