ขอบคุณทุกๆคนมากคร้าบ ที่เป็นห่วงนาว ก็ที่หายไปก็เพราะไปรถล้มมาอ่ะคร้าบ
มะได้เป็นแผลอะไร แต่เข่าไปกระแทกกับถนนอย่างแรงอ่ะคร้าบ ทั้ง 2 ข้างเลย
ก็เดินมะได้ ปวดมากมาย เลยนอนอยู่กะที่ ไม่ไปไหนเลยคร้าบ ก็เพิ่งจะรู้สึกดีวันนี้
เองคร้าบ พอจะเดินได้บ้างแล้ว
แล้วก็เลยรีบเขียนเสร็จตะกี้นี้เองอ่ะคร้าบ กลัวทุกคนหนีไม่มาอ่านเรื่องของนาวอ่ะคร้าบ
เดี๋ยวหายไปนานๆ ลืมนาวล่ะก็แย่เลยคร้าบ....แฮะแฮะ.....
คิดถึงทุกๆคนที่รักมะนาวมากๆนะคร้าบบ.........รักจัง.....อิอิ.....
----------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนที่ 119
แล้วผมก็เดินไปดึงแขนไอ้เป้ง ให้เดินตามผมออกไปข้างนอกบ้าน เดินไปที่รถมอเตอร์ไซด์ fino
สีชมพูสวย ที่จอดอยู่ ไอ้เป้งส่งปืนฉีดนํ้าส่งมาให้ผมอันนึง ส่วนของมันก็มีอันนึงเหมือนกัน
แล้วไอ้เป้งให้ผมนั่งด้านหน้า นั่งจ๊อกแหล่ะครับ แบบที่มันชอบให้ผมนั่ง คือให้ผมนั่งด้านหน้า
แล้วตัวมันเองนั่งข้างหลังของผม เอามือโอบตัวผม เอื้อมไปจับแฮนด์รถ ก็เหมือนมันกอดผมอยู่
น่ะแหล่ะครับ.......อิอิ...
แค่คิดว่าจะออกไปเล่นนํ้าสภาพแบบนี้ ผมว่าเป็นเป้าสายตาแน่ๆเลยอ่ะคร้าบ...น่าหนุกจัง...คิกคิก..
**************************************************************************
ก็เป็นไปตามที่คิดไว้แหล่ะคร้าบ แค่ออกมาจากบ้าน ก็โดนเรียกให้จอดรถ แล้วทั้งแป้ง ทั้งนํ้าก็
ถูกปะ ถูกสาดทั้งผม ทั้งไอ้เป้ง แถมยังมาหยิกแก้มผมด้วยอ่ะคร้าบ...แฮะแฮะ....
" ไอ้นาว มาจอดตรงนี้ซะดีๆ " เสียงจากคนรู้จักแถวบ้านของผมพูดขึ้น
" คร้าบ...เป้งไปจอดหน่อยจิ " ผมรับคำ แล้วหันไปพูดกะไอ้เป้งให้จอดรถให้หน่อย
" ได้เลยค้าบ " ไอ้เป้งบอกข้างๆหูของผม ขนลุกอ่ะ
" สาดเบาๆน้า.....คิกคิก...... " ผมพูด แต่ก็โดนสาดซะเต็มตัวเลยอ่ะคร้าบ ส่วนไอ้เป้งน่ะเหรอคร้าบ
...มะมีเหลือ...........คิกคิก...............
มันโดนสาดนํ้า ไม่ต่างไปจากผม ก็สนุกดีครับ แล้วพอผ่านด่านแรกมาได้ ด่านต่างๆภายในหมู่บ้าน
ก็ตามมาอีก เป็นทอดๆ กว่าจะหลุดจากถนนในหมู่บ้าน ผมก็เริ่มหนาวสั่นแล้ว ก็อากาศมันมืดๆมัวๆ
อ่ะคร้าบ เย็นๆเหมือนฝนจะตก
" หนาวเหรอ " ไอ้เป้งมันถามผม ขณะที่ขี่ออกมาจากตัวหมู่บ้านแล้ว มันชะลอรถเป็นขี่ช้าลง
" อื้อ...ก็หนาวนิดหน่อยคร้าบ..." ผมบอกมันตามจริง
" เข้าบ้านก่อนมั๊ย " มันพูด ก็รู้ว่าเป็นห่วงผมแหล่ะครับ
" มะเอาอ่ะ ยังมะอยากเข้าบ้านน้า เพิ่งจะออกมาเองจะรีบกลับไปไหนเล่า " ผมบอกมัน
" ครับ แต่เป้งกลัวนาวป่วยนี่นะ " มันบอก
" ไม่ป่วยหรอกคร้าบ....แข็งแรงดีคร้าบ...แฮะแฮะ...." ผมบอกมัน
" อืม...งั้นก็ตามใจนาว แต่ถ้ารู้สึกไม่ดี นาวต้องบอกเป้งทันทีเลยนะ รู้มั๊ยครับ " ไอ้เป้งพูดอย่างเป็น
ห่วงผมมากมาย
" รู้คร้าบ.......ถ้านาวรู้สึกมะดี นาวจะบอกเป้งทันทีเลยคร้าบ...." ผมบอกมัน ให้มันคลายความเป็น
ห่วงผมลงบ้าง
" งั้นเป้งกอดนาวแล้วกัน นาวจะได้อุ่นขึ้นบ้าง " ไอ้เป้งพูดจบ มันก็เอาแขนมาโอบกอดเอวผมรั้งตัว
ผมให้เอนพิงมัน
" สบายจังเลยคร้าบ...." ผมบอกมัน
" ดีแล้ว เดี๋ยวเป้งขี่ช้าๆนะ " มันบอกผม
" คร้าบ แล้วเป้งไม่อายใครเหรอ ขี่รถแบบนี้ แล้วแถมยังทั้งโอบทั้งกอดนาวด้วยอ่ะ " ผมถามมัน เมื่อ
นึกขึ้นได้
" ทำไมต้องอายด้วยล่ะครับ ไม่ได้ไปทำอะไรที่มันไม่ดีสักหน่อย " มันบอกผม
" อื้อ...ครับ " ผมตอบรับคำพูดมัน
" ว่าแต่ มาถามเป้งแบบนี้ แล้วนาวล่ะ ไม่อายคนอื่นเหรอ " มันถามผมกลับบ้าง
" นาวเหรอ....มะอายหรอกคร้าบ ถ้าเป้งมะอาย นาวก็มะอายหรอก....คิกคิก..." ผมบอกมัน พร้อม
กับเอียงหัวไปมองมัน หัวเราะแล้วยิ้มให้มันด้วย
" หึหึ.....ดีแล้วครับ " มันหัวเราะขำผม
แล้ว มันก็ขี่รถไปแบบนี้ ช้าๆ ไม่เร่งรีบอะไร มันแอบหอมแก้มผมไปตลอดทางที่มีโอกาสอ่ะคร้าบ แต่
พอเข้าเขตชุมชน ก็ต้องจอดเป็นระยะ เมื่อเจอด่านที่ดักสาดนํ้ากวักมือเรียกให้จอด
ไอ้เป้งก็ดีเหลือหลาย มันจอดให้ทุกด่านเลยอ่ะคร้าบ ขนาดบางที่มะได้เรียกให้จอด มันก็ขับเข้าไป
จอดเองเลย สนุกดีคร้าบ......คิกคิก....จอดให้เค้าสาดนํ้ากันจนเข้าเขตตัวเมือง เห็นรถติดยาวรอบๆ
ทะเลสาบกลางเมือง
" เฮ้ย...สองคนนั้นน่ารักจัง ขอปะแป้งหน่อยค่ะ " เสียงสาวคนนึงในกลุ่มที่เดินถือขันใส่แป้งใกล้ๆ
รถของผม ที่ตอนนี้จอดติดแหงก ท่ามกลางรถมากมายพูดขึ้น
แล้วสาวๆที่เดินอยู่กลุ่มนั้นก็หันมามอง แล้วก็พากันเข้ามารุมล้อมรอบผมกับไอ้เป้ง ต่างช่วยกันเอา
แป้งมาปะหน้า ทาแก้มให้ผม กับไอ้เป้งกันอย่างสนุกสนาน
" พี่ชื่ออะไรคะ บอกชื่อหน่อย " เสียงสาวน้อยคนนึงพูดขึ้น ผมได้ยินก็หันหน้าไปมองไอ้เป้งทันที
มันก็ส่ายหน้าให้ผม แล้วมันกูพูดขึ้นเอง
" พี่ชื่อ ป๋อง ส่วนคนนี้ชื่อ แป๋ง ครับ " มันพูดแล้วเอามือมารั้งเอวผมไปกอดทันที
" ขอบคุณค่ะ พี่ป๋อง พี่แป๋ง แหม ชื่อน่ารักจังเลย คนนึงก็หล่อ อีกคนนึงก็น่ารักมาก " สาวน้อยอีก
คนในกลุ่มพูดขึ้น
" ใช่ๆ....ทั้งหล่อ ทั้งน่ารัก แล้วมีแฟนแล้วยังคะ ถ้ายังขอสมัครเป็นแฟนด้วยคนสิคะ " อีกคนพูดขึ้น
บ้าง อะไรกัน ไอ้เด็กพวกนี้ เป็นสาวเป็นแส้ริมาจีบผู้ชายเองเลย
" มีแล้ว แฟนหวงด้วย " ไอ้เป้งพูดเองเลยครับ
" ว้าแย่จัง แต่ช่างมัน งั้นขอหอมแก้ม พี่ๆแล้วกัน " สาวน้อยใจกล้าพูดขึ้น
" ใช่ ขอหอมหน่อยนะคะ " อีกหลายเสียงก็สนับสนุนตาม
" โหน้อง อย่าดีกว่าครับ แฟนพี่มองตาเขียวแล้ว " ไอ้เป้งพูดจบ ก็ก้มหน้ามามองผม เป็นการส่งให้
ทุกๆคนรู้ว่าที่มันบอกว่าแฟนมันนั้น หมายถึงผมเองอ่ะคร้าบ
" กรี๊ดดดดดดด จริงเหรอคะ พี่สองคนเป็นแฟนกันเหรอ กรี๊ดดดดด " สาวๆพูดกันแทบจะพร้อม
กัน
กรี๊ดดังมากๆ จนคนรอบๆข้างหันมามองที่ผมกับไอ้เป้งแทบจะเป็นตาเดียวกันเลยคร้าบ บ้ามากเลย
มัน ไปบอกน้องๆมันทำไมแบบนั้นก็มะรู้อ่ะ แต่ก็มะได้ว่ามันหรอกคร้าบ....แฮะแฮะ.....
" แฮะแฮะ.... เป้งรีบไปกันเถอะ " ผมหัวเราะเบาๆให้คนพวกนั้น หน้าแดงเพราะอายอ่ะคร้าบ แล้ว
ผมก็หันหน้าไปบอกไอ้เป้งให้ออกรถไปต่อ เพราะรถที่ติดเริ่มขยับตัวแล้ว
" อื้อ....ครับ " มันพูดรับคำ
" เร็วๆจิ " ผมบอกมัน
" คร้าบ....น้องๆ พี่ไปก่อนนะครับ บาย " ไอ้เป้งบอกสาวน้อยกลุ่มนั้น แล้วมันก็รีบขี่ออกมาจากตรง
นั้นทันทีเลยครับ
มันขี่ออกมาได้ไม่ไกลมาก รถก็ติดอีก ก็โดนคนสาดนํ้า แล้วก็ปะแป้ง ไปตลอดทาง ก็มะรู้เหมือนกัน
ว่า มันแป้งอะไรนัก แต่ที่ผมรู้คือตอนนี้ มันเริ่มจะคันหน้าบ้างแล้วอ่ะคร้าบ
" เป้ง นาวคันหน้าอ่ะคร้าบ " ผมบอกมัน
" เหรอ คันมากมั้ยครับ " มันพูดด้วยความเป็นห่วงผม
" ก็คันพอสมควร เป้งพานาวไปหาที่ล้างหน้าหน่อยจิคร้าบ " ผมบอกมันอ่ะ
" ได้ๆครับ นาวทนเดี๋ยวนึงนะ เป้งลองขี่หาดูก่อน " ไอ้เป้งบอกผม
" คร้าบ เร็วๆน้า " ผมบอกมัน
" คร้าบ อ้อ เป้งนึกออกแล้ว " มันพูด แล้วก็ขี่รถหลบเลี่ยงคน แล้วก็ไปจอดหน้าร้านสะดวกซื้อที่ตั้ง
อยู่แถวนั้น แล้วมันก็ลงรถ
" เป้งจะไปไหนอ่ะ นาวไปด้วยจิคร้าบ " ผมบอกมัน มะอยากนั่งคอยมันคนเดียวอ่ะคร้าบ....
" นาวลงมาสิครับ เป้งไม่ปล่อยนาวให้นั่งคนเดียวหรอกครับ เดี๋ยวใครมาแกล้งนาวอีก " ไอ้เป้ง
บอกผมแล้วดึงมือผม จูงเข้าไปที่ร้าน
พอเข้ามาข้างในแล้ว มันก็เดินเข้าไปที่ด้านในที่มีตู้แช่ แล้วเปิดออกหยิบนํ้าโพลาลิสขวดใหญ่ออก
มา 2 ขวด ออกมาจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ เสร็จก็พาผมออกมาที่หน้าร้าน
" นาวแบมือเอานํ้าล้างหน้านะครับ เดี๋ยวเป้งเทนํ้าให้เอง " มันบอกเมื่อเปิดฝาขวดนํ้าออกเรียบร้อย
แล้ว
" คร้าบ..." ผมพูด แล้วก็ทำตามที่มันบอก เอานํ้าล้างหน้าจนสะอากขึ้น ก็รู้สึกหายคันขึ้นมาบ้างแล้ว
" กลับเลยมั้ยครับ แล้วหนาวอีกใช่มั้ยเนี่ย " มันพูด เมื่อเห็นผมตัวสั่นขึ้นมา
" ก็หนาวนิดหน่อยคร้าบ....แต่มะเป็นไรหรอกคร้าบ " ผมบอกมัน
" อืม เป้งว่า เป้งพานาวกลับบ้านก่อนดีกว่า ไปพักสักนิดก็ดี เดี๋ยวออกมาใหม่ก็ได้นี่ " ไอ้เป้งบอกผม
" คร้าบ งั้นก็ได้ นาวตามใจเป้งแล้วกันคร้าบ...." ผมบอกมัน
" ครับ งั้นกลับบ้านก่อนแล้วกัน เริ่มมีแดดแล้วด้วย ดูสิ นาวหน้าแดงแล้วนะ " ไอ้เป้งบอกผม แล้ว
เอามือมาแตะแก้มของผม
" อื้อ...กลับก็กลับคร้าบ..." ผมบอกมัน เมื่อเห็นว่าแดดเริ่มออกจริงๆด้วย ผมกลัวแดดครับ ถูกแดดมากๆ
แล้วผิวมันจะแดงจัดแสบมากๆครับ แพ้แดดอ่ะ.....
" ครับ " ไอ้เป้งรับคำเสร็จ ก็ให้ผมขึ้นรถ
แล้วมันก็ขี่พาผมกลับบ้าน ซึ่งกว่าจะกลับถึงบ้านได้ ก็ต้องผ่านด่านดักสาดนํ้าอีกหลายๆด่าน ทั้งผม ทั้ง
ไอ้เป้งก็เปียกปอน แล้วก็เละไปด้วยแป้งทั้งหน้าเลยอ่ะคร้าบ คิกคิก......
******************************************************************************
จบตอนที่ 119
ขอบคุณคร้าบบบบทุกคนที่เข้ามาอ่านคร้าบบบบ.........เพิ่งหายป่วยคร้าบ เลยหายไปหลายวัน กินยา
แล้วมันเบลอๆอ่ะคร้าบ เขียนไม่ออก มันสับสนครับ.......ตอนนี้ดีขึ้นแล้วคร้าบ...... ขอบคุณทุกคนที่เป็น
ห่วงนาวนะคร้าบ.....
รักทุกคนมากมายคร้าบบบบ.......จุ๊บบบบบบบบบๆๆๆๆๆ...............
มะนาวตัวเล็กตัวน้อยคนเดิมคร้าบบบบบผม...........คิกคิก...........
******************************************************************************
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
