หัวข้อ: นายตัวโต กับ ไอ้นาว...

[keray]

ดีใจจังในที่สุดก็เข้าได้แล้ว 


ตามอ่านเรื่องมะนาวตลอดนะค่ะ
มารอลุ้นถึงตอนที่ร้อยอย่างใจจดใจจ่อ   


รักมะนาวนะค่ะ      ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกที่สุด 


 

[Poes]

แวะเอากำลังใจมาฝากน้องมะนาวจ้า   

[sun]

     และแล้วมะนาว ก้อติดไข้มาจากเจส จนได้ อ่ะน๊า...   

สงสัย จะถ่ายทอดจากอีกคนไปสู่อีกคนเนอะ ... ตอน ดูแลกันอ่ะ อิอิ     


ถ้าให้พี่เจส ป้อนยา คืน... จะหายเร็ว หรือหายช้า น่อ  คิคิ     

[yayoy]

 
ใกล้ได้ฉลองครบ 100 ตอนแล้วนะจ๊ะ มะนาวจ๋า.....

หายป่วยแล้วจิตอนนี้....ยาพี่เจสนี่ดีจริงๆ เนอะ...หุหุ
 

รักมะนาวตัวน้อยทุกวันเลยคร๊าบบบบบบบบ!!

 

[ken_krub]

ฝากความรัก  ความคิดถึง  และกำลังใจมาให้มะนาวตัวเล็กๆที่น่ารักครับ

[takuya]

ย่อง ย่อง ย่อง แอบเเว๊บมาหาพี่มะนาว อิอิ 

ทำไมน๊าาอ่านหนังสือไม่รู้สึกดีเท่าอ่านเรื่องของพี่มะนาวเลย 

เเเละเเล้วพี่มะนาวก็ติดพี่เจสมาจนได้ ..ท่าทางพี่เจสโทรไปให้พี่เป้งมาพาพี่มะนาวไปหาหมอเเน่เลยยย

พี่เป้งก็น่ารักจังน๊าา 

ร๊ากกกกกพี่มะนาวมากมาย รักพี่เจส แอบรักพี่เป้งด้วยน่ะคับ

พรุ่งนี้จะสอบเเล้วล่ะค๊าบบบบ เฮ้อออ ว่าเเเล้วก็ย่องกับทำใจกับกองหนังสือก่อนคับ    บ๊ะบายคับพี่มะนาว

ปล จะครบร้อยตอนเเล้วรอเซอร์ไพส์ หุหุ ..เป็นกำลังใจให้คับ

[Simply Blue]

เพิ่งอ่านได้สองตอนหลัง ก็รู้สึกว่าน่ารักดี  เดี๋ยวมีเวลามากกว่านี้จะตามมาเก็บตอนก่อนหน้านี่ 

60 กว่าตอน งานนี้มีมึน 

[สาวตัวกลม]

มารอตอนที่ 99 นะจ้ะน้องมะนาว

ป๋อหล๋อ....คิดถึงมะนาวนะจ้ะ จุ๊บๆๆๆๆๆ

[min_min]

คิคิ ผลัดกันไม่สบายยยย   แล้วไหงมะนาวมาอ้อนเป้งของเค้าอ่ะ

ชิชิ   เป้งก้อนิสัยดี  เอาใจมะนาวจัง   

ตอนนี้เค้าก้อมะสบาย   ขออ้อนเป้งมั่งได้ป่าว อ่ะคับนาว


ป.ล  คิดถึงมะนาวมากมาย   ขอจุ๊บให้หายคิดถึง    จ๊วบบบบบบบ

 

[yayoy]

น้องเบิร์ดจ๋าาาาาาาาาา....ไม่สบายหายเร็วๆ นะจ๊ะ
มาจ๊วบบบบบหัวเหน่งทีนึงเร๊ววววว.....


แวะมาดันทู้ให้น้องตอนเกือบบ่าย...อิอิ

 

[MiLCH]

เข้ามาดันกระทู้พี่มะนาวค่ะ
ฮึบๆๆๆ 
กระทู้นี่หนักขึ้นเรื่อยๆเลยน้า
ก็แหมจะถึงตอนที่100แล้วใช่ม้า อิอิ
รอเซอร์ไพรส์อยู่นะคะ

พี่เบิร์ดหายป่วยเร็วๆนะคะ

[มะนาว]

ตอนที่ 99

เข้ามาในห้องตรวจหมอก็ถามอาการ  แล้วก็ตรวจรักษาไปตามขั้นตอนสักพักก็เสร็จ  ตอนแรกหมอก็จะฉีดยาให้
แต่ไอ้เป้งบอกหมอทันทีว่าผมแพ้ยาเยอะ ไม่ให้ฉีดยาผม  จนในที่สุดหมอก็ไม่ฉีดยาให้  แต่ให้ยาไปกินเพิ่มขึ้น
มากกว่าเดิมแทน

เสร็จออกมาจ่ายเงินเรียบร้อย ไอ้เป้งก็พาผมกลับบ้าน  โดยที่ผมหลับไปตลอดทาง  ไม่รู้ว่าถึงบ้านเมื่อไหร่  แต่ก็
ได้ยินเหมือนว่าไอ้เป้งโทรศัพท์คุยกับใครอยู่ก็ไม่รู้  แต่ตอนนั้นผมเบลอเต็มที่ ปวดหัวมากเลยจับต้นชนปลาย
ไม่ถูก  ก็เลยไม่รู้ว่าพูดอะไรกันบ้าง.................

************************************************************************************

" ปวดหัวเหรอครับ  อืม....นาวลุกไหวไหม  "  เป้งพูดกับผม เมื่อเอายาหลังอาหารให้ผมกินเรียบร้อยแล้ว

" ไหวคร้าบ......"  ผมบอกแล้วลุกขึ้นยืน  ปวดหัวอยู่แต่ก็คิดว่าพอจะเดินไหว

" แน่ะทำเก่ง.....งั้นเป้งเอาชามข้าวต้มไปเก็บไว้ที่ครัวก่อนนะ  แล้วจะพาขึ้นไปข้างบนเอง  "  เป้งพูดแล้วเดิน
ถือชามข้าวต้มเดินเข้าครัวไป

ผมดื้อไม่ยอมรอเป้ง  พยายามจะเดินไปขึ้นบันได  แล้วพอไปถึงก็ต้องรีบคว้าราวบันไดเอาไว้  เพราะเวียนหัว
มากจนรู้สึกเหมือนห้องหมุนคว้าง 

ผมชะงักไว้แค่นั้นเอง  พอตั้งสติได้เรียบร้อยผมก็พยายามเดินขึ้นข้างบนจะไปห้องผม  แต่แค่ผมก้าวขาขึ้นไป
ขั้นที่สองเท่านั้น  ขามันก็ไม่มีแรงไปซะเฉยๆ  ผมเสียหลักล้มลงที่พื้นทันทีโดยที่ทำอะไรไม่ได้

" โอ๊ย....เจ็บ......"  ผมร้องออกมาเสียงดัง  เมื่อก้นไปกระแทกพื้นอย่างแรง  แถมรู้สึกเจ็บที่แขน  แล้วก็ที่หัวด้วย

" นาว.............ไอ้นาวเป็นอะไร..........."  ไอ้เป้งได้ยินเสียงผม  มันหน้าตาตื่นรีบวิ่งมาที่ผมอย่างรวดเร็ว

" เป้ง.....เจ็บอ่ะ......"  ผมร้องบอกเป้ง

" นาว เจ็บตรงไหน  บอกเป้งมาเร็วๆ  "  เป้งพูดกับผมเสียงดัง  ดูมันตกใจมากกว่าผมซะอีก

" ก็เจ็บหัวกับที่แขน  แล้วก็ตรงนี้ด้วยอ่ะ  "  ผมพูดแล้วเอามือมาแตะที่ก้นของตัวเอง

" ไหนให้เป้งดูซิ..."  เป้งพูดแล้วเอามือแตะที่หัวของผม คลำไปมา  แล้วก็มาจับแขนผมพลิกดู

" โอ๊ย.....เจ็บอ่ะ  เป้งเบาๆสิ  นาวเจ็บน้า.....ฮือฮือ......"  ผมพูดแล้วร้องไห้ออกมา  ก็มันรู้สึกทั้งเจ็บแล้วก็ปวด
ที่ข้อมือมากๆ  ผมมองเห็นไอ้เป้งหน้าเสียเลยอ่ะคับ

" เจ็บที่ตรงข้อมือเหรอ  "  เป้งพูดจับข้อมือผมอย่างเบามือขึ้นดู

" อื้อ.....ฮึกฮึก..."  ผมกลั้นสะอื้น  แต่ก็คงยังมีเสียงออกมาอยู่ดี  ว่าจะเข้มแข็งไม่ขี้แยแล้วนะ

" สงสัยข้อมือคงเคล็ด  "  เป้งพูด

" คร้าบ...."  ผมตอบ 

" เดี๋ยวเป้งพาขึ้นไปนอนนะ  "  เป้งบอกผม 

" คร้าบ......"  ผมตอบ พยักหน้าให้

เป้งก็ก้มลงอุ้มผมเดินขึ้นไปข้างบนห้อง  พาผมมาวางลงที่เตียงนอนแล้วจัดให้ผมนอนอย่างดี  มันทำกับผม ดู
แลเหมือนว่าผมเป็นเด็กเล็กๆเลยอ่ะ 

แต่ก็รู้สึกดีนะจะว่าผมอ้อนมันมาก ก็ใช่แต่  ไอ้เป้งมันก็ชอบให้ผมเป็นแบบนี้  อีกอย่างผมก็เป็นแบบนี้กับคน
ไม่กี่คนเองอ่ะครับ

" นาวนอนพักก่อนนะ  เดี๋ยวเป้งมานะ  "  เป้งบอกผม

" อื้อ...แล้วเป้งไปไหนอ่ะ  "  ผมถาม ทันทีที่เป้งพูดจบ

" ก็อยู่ข้างล่างนี่เอง  ว่าจะหาอะไรกินน่ะ  "  เป้งบอกผม  เอามือมาลูบหัวผมด้วย

" เป้งอย่าเพิ่งบอกพี่เจสนะ  ว่านาวป่วยอ่ะ  "  ผมนึกได้ ก็เลยบอกเป้ง

" อ้าว ทำไมล่ะครับ  "  เป้งถามผมกลับทันที

"  ก็ตอนนี้พี่เค้างานยุ่งมาก   นาวไม่อยากไปกวนพี่เค้าอ่ะ  "  ผมบอกไอ้เป้งถึงเหตุผลที่ไม่ให้มันบอกพี่เจส
เรื่องของผม

" อืม....ก็ได้  เป้งไม่บอกหรอก  นาวนอนเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วงอะไร  "  เป้งพูด 

" คร้าบ  ก็ได้คร้าบ  นาวนอนนะ เริ่มง่วงแล้วอ่ะ  "  ผมบอกเป้ง  เริ่มรู้สึกมึนๆ  หนักตามากลืมตาจะไม่ไหว
แล้ว สงสัยยาคงจะเริ่มออกฤทธิ์

" อืม....นอนไปเถอะ ไม่ต้องกลัวอะไรนะ  "  เป้งพูด  ผมได้ยินเสียงเบาๆ 

" คร้าบ........เป้งอย่าไปไหนนะ  พี่เจส......."  ผมพูดออกไปแบบว่าไม้รู้ตัวแล้วอ่ะ  มันเบลอๆไปหมด  แล้วแค่
แป๊บเดียวก็ไม่รู้ตัวอีกเลย  ไม่รับรู้อะไรต่อจากนั้น

*********************************************************************************

" ........อื้อ......อือ........... "  ผมร้องครางออกมา  ไม่รู้ตัวเองเหมือนกันว่าดังหรือเปล่า  ก็รู้สึกเจ็บที่ข้อมือมากมาย
เหมือนมีคีมมาหนีบที่ข้อมือ  พยายามจะดึงมือกลับ แต่ก็ไม่สำเร็จ

" อยู่เฉยๆนะครับ  "  เสียงใครสักคนที่คุ้นๆดังข้างๆหูของผม

" อื้อ.......เจ็บ...."  ผมร้องครางพร้อมกับเจ็บจนต้องพูดออกมา

" ไม่เป็นไรนะ  ทนอีกนิดเดี๋ยวก็หายแล้วครับ  "  เสียงคุ้นๆบอกผมอีกครั้ง......

"  อื้อ....คร้าบ..."   ผมบอกแล้วก็ปล่อยให้ทำอะไรกับมือของผมก็ไม่รู้  โดยที่ผมไม่ได้ต่อต้าน  ก็แปลกที่พอผม
ได้ยินเสียงปลอบโยนแบบนั้น  มันก็ไม่รู้สึกเจ็บอะไรอีกเลย  แล้วไม่นานผมก็หลับไปอีก

************************************************************************************

" พี่เจส....พี่เจสคร้าบ....."  ผมร้องเรียกพี่เจส  กระพริบตามอง  เมื่อเห็นพี่เจสนั่งพิมพ์งานกับโน๊ตบุ๊คของพี่เค้า
บนเตียงนอนข้างที่ผมนอนอยู่

" อ้าว...ไงไอ้ตัววุ่นตื่นแล้วเหรอ.."  พี่เจสหันมาพูดกับผม

" คร้าบ......พี่เจสมาตั้งแต่เมื่อไหร่คร้าบ  "  ผมถามพี่เจส

" ก็นานแล้วครับ  "  พี่เจสบอกผม

" แล้วไอ้เป้งอ่ะคร้าบ  มันไปไหนแล้วอ่ะ  "  ผมถามเมื่อมองแล้วไม่เห็นมันอยู่

" ไอ้เป้งมันกลับไปได้สักพักแล้ว  พอดีมันว่ามีงานน่ะ  ฝากบอกให้นาวหายเร็วๆด้วยน่ะ  "  พี่เจสบอกผมให้รู้

" อ้อคร้าบ  แล้วที่พี่มานี่ไม่เสียงานของพี่เหรอครับ  แล้วรู้ได้ยังไงอ่ะว่านาวป่วยอ่ะคร้าบ  "  ผมถามเป็นชุดเลย
อ่ะ 

" ค่อยๆถามพี่ก็ได้ ไม่ต้องรีบหรอก  "  พี่เจสบอกผมพร้อมกับลูบหัวผมไปด้วย

" อื้อคร้าบ  งานของพี่ล่ะคร้าบ  กำลังยุ่งมากไม่ใช่เหรอ  แล้วพี่กลับมาทำไมล่ะ  "  ผมถาม  เป็นห่วงงานของ
พี่เค้ามากด้วย

" ช่างงานมันเถอะ  พี่เป็นห่วงเรามากกว่า  แล้วตอนนี้ราเป็นไงบ้างแล้วล่ะ  ดีขึ้นหรือยัง  "  พี่เจสพูดเปลี่ยน
เรื่อง  คงไม่อยากให้ผมต้องคิดมาก

" ก็ดีกว่าเดิมนิดนึงอ่ะ   ยังปวดหัวมากๆเลยคร้าบ แล้วก็ยังไม่ค่อยมีแรงด้วย  "  ผมบอกพี่เจส

" อืม....งั้นเราก็ต้องนอนพักมากๆรู้ไหม  "  พี่เจสพูดสั่งผม

" คร้าบเดี๋ยวนาวนอนต่อ  แต่เมื่อตะกี้พี่ยังไม่ได้บอกนาวเลยอ่ะ ว่าพี่รู้ได้ยังไงคร้าบว่านาวป่วยอ่ะ  "  ผมถาม
พี่เจสต่อเมื่อนึกขึ้นได้  ก็บอกไอ้เป้งแล้วนี่ว่าไม่ให้บอกพี่เจส

" อ้อ....เรานี่อยู่กับพี่มาตั้งนาน  คิดเหรอว่าพี่จะไม่รู้ว่าเราคิดอะไรอยู่  น่าตีนัก...... "  พี่เจสบอกผม 

" อ่า...ก็......."  ผมอ้าปากพูดแค่นั้นแหล่ะคับ

" พี่รู้ว่าเราเป็นห่วงเรื่องงานของพี่  แต่ฟังไว้นะ  ถึงงานจะสำคัญมากแค่ไหน  แต่สำหรับพี่ เราน่ะสำคัญที่สุด
รู้มั๊ยครับ "  พี่เจสพูดให้ผมรู้

" คร้าบ.....นาวรู้แล้วคร้าบ "  ผมบอก  พยายามยิ้มให้พี่เค้าอ่ะ  ดีใจที่ได้ยินพี่เจสพูดแบบนี้

" หึหึ...พี่เองแหล่ะครับ  ที่โทรไปบอกไอ้เจ้าเป้งให้มาดูเราน่ะ  เพราะพี่รู้ว่าเราต้องไม่ยอมให้พี่ดูแลเราแน่ๆ  " 
พี่เจสบอกผมให้หายข้องใจ

" อ้อ.....คร้าบ  เข้าใจแล้วครับ  "  ผมตอบ พยักหน้าให้พี่เจส

" ไอ้เจ้าเป้งมันก็ดีนะ  พอพี่พูดจบ มันบอกพี่ว่าจะรีบมาหานาวเลย  "  พี่เจสบอกผม ยิ้มให้

" ก็เป้งมันรักนาวมากนี่คร้าบ  พี่รู้ใช่มั๊ยอ่ะ  "  ผมถามพี่เค้าต่อ

" รู้สิ.......มองมันทีเดียวพี่ก็รู้แล้ว   พี่รู้ว่ามันคิดยังไงกับนาวมานานแล้วด้วย  และพี่ก็รู้ว่ามันเป็นคนดี มันไม่ทำ
อะไรที่ไม่ดีลับหลังพี่หรอกครับ ใช่ไหมล่ะครับ  "  พี่เจสมองหน้าผม

" อื้อคร้าบ....พี่เจสไว้ใจเป้งมันได้คร้าบ  "  ผมบอกพี่เจส

" อื้อ....แต่พี่ว่าเราน่ะไม่ค่อยน่าไว้ใจนะ "  พี่เจสพูด แล้วเอานิ้วมาจิ้มที่อกของผม

" อ๊ะ...พี่อ่ะมาว่านาว.....งอลแล้วด้วย......ชิส์........"  ผมพูด ทำหน้าบึ้งแล้วหันหน้าหนีพี่เจสอ่ะคับ

" ฮ่าฮ่า....โอ๋  พี่พูดแหย่เราเล่นคร้าบ....น่าอย่างอนนะคนดีของพี่....."  พี่เจสพูดโอ๋ผม  แล้วก็หัวเราะไปด้วย

" พี่อ่ะ...ง้อเค้าแล้วยังจะหัวเราะเค้าอีก.....แบร่...."  ผมพูดแล้วแลบลิ้นใส่พี่เค้าอ่ะ

" ฮ่าฮ่า....มาแลบลิ้นให้พี่เดี๋ยวก็โดนกัดลิ้นทั้งๆที่ป่วยแบบนี้หรอก...."  พี่เจสบอกผม

" แอะ....ยังจะพูดอีก  ขนาดนาวป่วยแบบนี้ยังจะมาคิดเรื่องแบบนั้นอีกน้า...."  ผมพูด  แล้วปิดปาก

" ก็มันน่า....นี่นะ...ฮ่าฮ่า...."  พี่เจสพูดแล้วหัวเราะผม

" โอ๊ย......นาวนอนหลับดีกว่า  พูดแล้วเข้าตัวทุกที  "  ผมบอกแล้วก็เตรียมจะนอนต่อ

"  หึหึ....อืม ดีเหมือนกัน  นอนเยอะๆจะได้หายเร็วๆ  พี่จะได้ทำอะไรได้สะดวกหน่อย..."  พี่เจสพูด  ลูบหัวผม
ไปด้วย

" ยังอีกอ่ะ.....พี่เจสบ้าอ่ะ....นาวนอนดีกว่า  "  ผมพูด  แล้วหลับตานอน

" หึหึ.....นอนเถอะครับ  พี่อยู่ตรงนี้แหล่ะครับ  "  พี่เจสบอกผม

" คร้าบ.......อย่าทิ้งนาวไปไหนนะคร้าบ....พี่เจส  "  ผมบอก

" คร้าบ...ไม่ไปไหนครับ....พี่รักนาวนะครับ  "  พี่เจสพูด

" คร้าบ.....รักพี่เจสคร้าบ..."  ผมพูดแล้ว  ไม่นานผมก็หลับไป

**********************************************************************************

จบตอนที่ 99

ขอบคุณทุกๆคนมากๆคร้าบ ที่ติดตามอ่านจนมาถึงตอนนี้ ตอนที่ 99 อ่ะคร้าบ......

รักทุกๆคนมากๆคร้าบบบ.................จุ๊บบบบบๆๆๆๆๆๆๆ..........

มะนาวตัวเล็กตัวน้อยของทุกๆคนคร้าบบบบบบบบผม..................................................

*********************************************************************************

[phoenixs]

ขอคนแรกได้ม้าอะ



น่าสงสารจังเลยมะสบายเนี่ย

ยังจะดื้ออีกน้าเดินก้อมะไหว



รักพี่นาว พี่เจสพี่เป้งน้าค๊าบบบบจุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

[jammy]

ดื้อจังเลยน้ามะนาวเนี่ยดีที่พี่เจสรู้ทันส่งเป้งมาดูเเลนาวก่อนไม่งั้นนาวเเย่เเน่ๆ

[THIP]

     ชอบเป้งมากมาย     

[nawaratanachart]

  ผลัดกันเป็นคุณหมอ ระหว่างพี่มะนาว ก่า พี่เจส ... อิอิอิ      
           น่ารักจัง ( แต่พี่เจสยังคงความหื่นอยู่เลย ) เฮ่อ

[phoenixs]

 1996

[phoenixs]

  1997

[phoenixs]

  1998

[phoenixs]

  1999

[phoenixs]

2000

เปงยังไงละมะยอมรีกันซะที

รีที่2000 ก้อเสดอุ้ยจนได้

คิคิ


ร๊ากพี่นาวพี่เจสนะค๊าบบบบ   จุ๊ฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟฟ

[MiLCH]

จะบ้าตายคนเรา
รีข้างบนนี่ใจร้อนไปป่ะ ไม่เข้าใจเจงๆ หมั่นไส้ๆ

ขนาดพี่มะนาวไม่สบายพี่เจสยังหื่นได้อีกอะ เฮ่อๆ
พี่เป้งน่ารักจังค่ะ แค่นี้ก็หลงจะแย่แล้วเนี่ย 55
ชอบพี่เป้งมาขึ้นๆทุกทีเลยเนี่ย
แต่รักพี่มะนาวที่สุดน้า

พี่มะนาวอะดื้อ ตกเลยเห็นป่าวไม่ยอมรอพี่เป้งอะ
แล้วเจ็บมากเลยสินะคะเนี่ย วันหลังก็อย่าดื้อน้า

รักพี่มะนาวของพี่เจสนะคะ(ขอฝากความรักไปถึงพี่เป้งด้วยน้า อิอิ)

[yayoy]

 
ไอ้อุ้ย...แกกล้าปั่นทู้มะนาวเรอะ.....เด๋วจะโดนตื้บ....หึหึ....

 
เป้งน่ารักอ่ะ....ยิ่งอ่านยิ่งรักเป้ง....หุหุ

ชอบคำพูดของเจสอันนี้อ่ะ...

" พี่รู้ว่าเราเป็นห่วงเรื่องงานของพี่  แต่ฟังไว้นะ  ถึงงานจะสำคัญมากแค่ไหน  แต่สำหรับพี่ เราน่ะสำคัญที่สุด
รู้มั๊ยครับ "

อ่านแล้วอบอุ่นมากเลยนาว....รักพี่เจสขึ้นอีก 10 ขีดปรอท.....อิอิ

แต่ยังไงก็รักนาวที่สุดเลยคร๊าบบบบบบบบบบบ...
จุ๊ฟๆๆๆ

 

[O_o]

มิสมิส เลิฟ เลิฟ พี่มะนาวววววที่น่ารักของพี่เจส

ถึงแม้เอจะไม่ได้เป็นรีที่สองพัน แต่เอเป็นรีความผูกพันนะเอออออออ  555

 

:m2:และเอก็แว่บไปอ่านหนังสือสอบก่อนน้า
คิดถึงๆฮับ

[sun]

ไม่สบายแถม ยังเจ็บ ตัวอีกเพราะดื้อ ไม่ยอมฟังเห็นมั๊ย..ตกบันไดเลย       
ป่วยขนาดนี้ ซ้ำยังเจ็บตัวอีก..   
อาการขี้อ้อน  ก้อจะเพิ่มมากขึ้น ด้วย ใช่มะ มะนาว อิอิ   

น้องเป้ง น่ารัก รวดเร็ว ทันใจจริงๆ โทร ปุ๊บมาปั๊บเลย     
มาดูแลเจ้าเด็กดื้อโนะ   


ตื่นมาอีกที กลับเป็น คนข้างกายไปซะแล่ะเอิ้กๆ
"..  ถึงงานจะสำคัญมากแค่ไหน  แต่สำหรับพี่ เราน่ะสำคัญที่สุด
รู้มั๊ยครับ"    

 เอาไปเลยเจส  ยกนิ้วให้     
แต่ความหื่นของเจสเนี่ย.. คงเส้นคงวานะจ๊ะ เอิ้กๆ   

    รักมะนาว ตัวน้อยตัวนิด จ้า     

[^ - ^A s A v I n * o *]

อิอิ น่ารักกันจริงๆๆๆ   

[RN]

มะนาว.ป่วยอีกแล้ว..

เฮ้อออ..ป่วยบ่อยนะเรา

ดีนะมีเพื่อนอย่างเป้ง..

มีแฟนอย่างเจส..คอยดูแล..

ถึงจะป่วยบ่อยแต่โชคดีนะ..มีคนน่ารักๆๆ คอยดูแลอย่างใกล้ชิด

ปล.ดูแลตัวเองด้วยนะ...

[takuya]

ขอเเบนรีที่ 2000 ซักที หึ หึ หึ

อ๊ะ.. ทายถูกด้วยว่าเป็นพี่เจสโทรไปหาพี่เป้ง 

พี่มะนาว อย่าฝืนตัวเองบ่อยๆน่ะค๊าบบบ เป็นไข้อยู่ดี ๆ เจ็บข้อมือมาเพิ่มซะงั้นเลย 

คำพูดพี่เจสเเต่ละคำซึ้งมากมาย...สมเเล้วเป็นเมะในอุดมคติ  m1:

ตอนหน้าครบร้อยตอนเเล้ววว จะมีอะไรน๊าาา เป็นกำลังใจให้น่ะคับ

รักพี่มะนาว พี่เจส แอบรัก พี่เป้ง ทุกวันน่ะค๊าบบบบบบบ

แอบอู้จากกองหนังสือมา กลับไปเผชิญหน้ากับมันก่อนน่ะคับ ย๊ากกกกกกก 

[ที่ปรึกษาไอทีขั้นต้น]

พี่เจสนี่ทั้งรุ้ใจและรู้ทันเลยแหะ
 

ปล.ปั่นกระทู้ถ้ามีเจตนาก่อกวน ระวังตัวนะครับ
 

[ken_krub]

ด้วยรักและคิดถึงมะนาวผู้น่ารัก
ยังคงเป็นกำลังใจให้เสมอครับ