ตอนที่ 3
“ไอ้โรล เหี้ยโรล! มึงเป็นไรของมึงเนี้ยกูเรียกตั้งนานแล้วนะ!!”เสียงไอ้จ๊ะดังแว่วๆอยู่ข้างๆหูกู ตั้งแต่กูกลับจากส่งไอ้เนม ใจกูไม่อยู่กับเนื้อกับตัวซักเท่าไร ซักแปบๆก็คิดถึงตอนที่โดนไอ้เหี้ยมี่หอมแก้ม
“เรียกทำไม หิวนมหรือไง”กูหันไปถามไอ้จ๊ะอย่างฉุนๆ เวลากูเซ็งๆก็จะพาลแบบนี้แหละ ใครถามไรกูมากๆมีเหวี่ยงใส่อะ เห็นหน้าไอ้จ๊ะแล้วนึกถึงไอ้เหี้ยมี่พี่ชายมันทันที สันดาร มาหอมแก้มกู ถึงกูจะเป็นเกย์ กูก็เป็นรุกเหอะ
“เออ!! มึงมีให้กูกินไหมละ สัด!! เป็นไรมึงเนี้ย”ไอ้จ๊ะพูดประชดกูแล้วถามกูต่อ
“มึงไปกินของอีแตงแล้วกันนะ เห็นบำรุงนักหนิไม่นานมันคงมีเป็นเต้าเอามาให้ดูดเอง”กูประชดกลับมั้ง อีแตงที่ว่ามันเป็นกระเทยห้องกูเอง มันบอกว่าอนาคตแม่งจะไปประกวดทิฟฟานี่เลยต้องโด๊ปตั้งแต่เด็กๆ
“สัด!กูถามดีๆ เป็นอะไร ทำหน้าเหมือนไอ้แปบซี่ตายยังงั้นแหละ”ไอ้จ๊ะยังไม่เลิกเซ้าซี้กู เสือกมาแช่งลูกกูอีก
“ไม่มีอะไรหรอกหน่า พูดมากดิ กูง่วงจะนอน”กูพูดแล้วเดินมานั่งที่โต๊ะหลังห้อง ที่ประจำเวลาจะนอน ดังขนาดไหนกูก็นอนได้ มีไอพอดซะอย่าง เอาสมุดมาปิดหน้าอย่างดี
“เชี้ยโรลตื่น มึงตื่นดิ โรงเรียนเลิกแล้ว ตื่นๆๆ!!”เสียงมาแง๊วๆที่หูกู เป็นอะไรที่น่ารำคาญมาก พอกูขยับหนีมันก็ตามมาอีก จนกูหมดความอดทนต้องเงยหน้ามาดูว่าเป็นใคร ไม่ใช้ใครที่ไหนไอ้จ๊ะหัวเน่าเจ้าเดิม
“ตื่นแล้ว!! หูกูจะแตกไหมเนี้ย”กูว่าแล้วตบๆที่หูตัวเอง ก่อนเดินมาหยิบกระเป๋าเป้สะพายหลัง โรงเรียนกำลังจะเลิกพอดี กูต้องไปรับไอ้เนมอีก
“ไอ้สองตัวนั้นอะ”กูหันไปถามไอ้จ๊ะ มันกำลังยืนแกะลูกอมใส่ปากอยู่ ไอ้นี้ติดลูกอมดีจริงๆกินให้มันได้ตลอดเวลาซิหน่า ฟันพุมากูจะหัวเราะให้
“ไปห้องกีฬา พวกมันบอกเจอกันที่ร้านเลย”ไอ้จ๊ะบอกแล้วเดินออกมาจากห้องพร้อมกู ตอนนี้เด็กกำลังเต็มเลยเตรียมตัวจะกลับบ้านทั้งนั้น ระหว่างตึกที่ม.5กับที่ม.4เรียน แม่งต้องผ่านพวกม.6เป็นอะไรที่กูเซ็งมาก บอกตามตรงตอนนี้กูยังไม่อยากเจอไอ้เหี้ยมี่ไม่พร้อมจริงๆ
“อ้าว!ไอ้เหี้ยน้องโรลเดินจะไปรับเด็กหรอมึง”กูว่าจะไม่ทักแล้วนะ ไอ้พี่ฝิ่นเวรเสือกมาทักกูอีก กูเลยต้องหันไปยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ เหมาะเจาะกับที่ไอ้เหี้ยมี่มันยืนอยู่ด้วย ก็ห้องมันกับห้องไอ้พี่ฝิ่นอยู่ติดกันนี่หว่า
“เออดิ!ทักทำไมเนี้ย คนกำลังรีบ”พูดไปงั้นแหละ จริงๆไม่รีบอะไรเลย แต่แค่ไม่อยากอยู่ตรงนี้นานๆ กูไม่ได้มองว่าไอ้เหี้ยมี่มองมาทางนี้หรือเปล่า ไม่สนใจด้วย
“รีบทำไม ถึงไปตอนนี้ก็ออกไม่ได้อยู่ดี คิดถึงหรอมึง”ไอ้พี่ฝิ่นแม่งพูดไม่เลิก เป็นเหี้ยไรทำไมวันนี้เสือกพูดมากกับกูจังเลย กูเงยหน้าไปมองไอ้พี่ฝิ่นเคืองๆประมาณว่าให้มึงหุบปากได้แล้ว
“พี่วันนี้ ไม่ต้องรอนะ เดี๋ยวจ๊ะให้ไอ้โรลไปส่งที่บ้านเอง”ไอ้จ๊ะเดินไปบอกพี่มัน กูมองหน้ามันงงๆทันที กูไปรับปากมึงตอนไหนวะ วันนี้กูต้องไปส่งไอ้เนมที่บ้านอีก ถ้าจะต้องย้อนกลับมาส่งไอ้จ๊ะอีกครั้ง คาดว่ากูคงถึงบ้านสามทุ่มเป็นแน่
“แล้วจะไปส่งยังไง เอารถมาหรือไง”ประโยคแรกมันถามไอ้จ๊ะ แต่ประโยคที่สองเหมือนจะส่งมาถามกู กูไม่ตอบหันหน้าไปมองทางอาคารไอ้เนมแทน กูเห็นไอ้เนมแล้วกำลังเดินออกมาจากห้องพอดี
“นั่นดิ!แต่ไม่เป็นไร มีไอ้นุกับไอ้แชมป์อีก เอาเป็นว่าวันนี้พี่กลับบ้านคนเดียว โอเค”ไอ้จ๊ะมันลอยหน้าลอยตาตอบพี่มันไป หันมามองหน้ากูนิดหน่อยแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เรื่องเมื่อตอนกลางวันกูไม่ได้เล่าให้ใครฟัง
“ไม่ต้อง เดี๋ยวพอจ๊ะกินเสร็จแล้วโทรหาพี่ เดี๋ยวขับรถมารับเอง ส่วนใครที่ไม่มีรถเดี๋ยวไปส่งบ้านให้”ไอ้มี่บอกไอ้จ๊ะแต่หน้ามองมาทางกูชัดๆ กูจ้องหน้ามันสักพักแล้วหันหนี
“เอางั้นก็ได้ งั้นจ๊ะไปก่อนนะ”ไอ้จ๊ะบอกสวัสดีพวกพี่ๆแล้วเดินกอดคอกูมาที่ตึกอาคารเรียนไอ้เนม ไอ้เนมพอเห็นกูกับไอ้จ๊ะเดินมา ก็ยิ้มหวานมาแต่ไกล ส่วนเพื่อนๆมันนี้สะกิดกันใหญ่
“รอนานยัง”กูถามเมื่อเดินไปถึงตัวมัน ทั้งที่ตอนนี้ก็เย็นแล้วแต่ตัวไอ้เนมแม่งยังมีกลิ่นแป้งติดตัวอยู่เลย ตัวมันหอมจริงๆ
“ไม่นาน เมื่อกี้เนมเห็นพี่โรลอยู่ที่ห้องพี่ม.6”มันบอกกู แล้วชะโงกหน้าไปยิ้มให้ไอ้จ๊ะที่ยืนอยู่ด้านหลังกู
“อืมๆ ทั้งทายรุ่นพี่นิดนึง”กูว่า แล้วเดินจูงมือไอ้เนมกับไอ้จ๊ะมาที่โต๊ะประจำรอโรงเรียนปล่อยเด็ก กูเหมือนมีเมียสองเพราะแม่งต้องจูงทั้งสองคนเลย
“แล้ววันนี้พี่โรลไปส่งเนมยังไงอะ ไม่ได้เอารถมาไม่ใช่หรอ”ไอ้เนมหันมาถาม กูหันไปมองหน้าไอ้จ๊ะ
“เดี๋ยววันนี้พี่มี่ เอ้ย!!จิมจะไปส่งที่บ้านให้”ไอ้จ๊ะตอบ ไอ้เนมมันรู้จักอยู่แล้วแหละ ก็พวกไอ้เหี้ยมี่ดังจะตายเป็นนักกีฬาโรงเรียน แต่อาจจะงงๆหน่อยเพราะบางครั้งไอ้จ๊ะก็หลุดเรียกว่ามี่บ้าง
“อ้าวจริง!พวกพี่จิมไปกินกับพวกเราด้วยหรอครับ”ไอ้เนมถามหน้าตาตื่นทันที
“เปล่า!ไม่ได้ไปกิน แค่มารับไปส่งกลับบ้าน”กูบอก พวกกูนั่งคุยนั่งเล่นกันรอจนโรงเรียนเลิก แล้วเดินมาที่ร้านเค้กที่ประจำ วันนี้เด็กเต็มร้านเลย เพราะเพิ่งเปิดเทมอวันแรกหลายคนก็คงอยากกินเหมือนกัน
“ว่างัยมึง พาเด็กใหม่เปิดตัวหรอมึง”เสียงไอ้พี่อ๊อฟรุ่นพี่ปีที่แล้ว มันเป็นน้องชายเจ้าของร้านนี้ กูกับมันรู้จักนานแล้วสนิทกันดี มากินกันบ่อย อยู่โรงเรียนก็เล่นบอลด้วยกันบ่อยๆ
“เหอะๆ ไม่ใช้เด็กเว้ย”กูรีบแก้ตัวทันที หันไปดูไอ้เนมมันก็ไม่ได้ว่าอะไร เสือกยืนยิ้มหวานโชว์พวกนักเรียนทั้งหลายแหล
“อะนะกูลืมไป ว่ามึงอะองค์ชาย”ไอ้พี่อ๊อฟมันพูดประชดกู แล้วเดินไปหยิบเมนูมาให้พวกกู ของกูไม่ต้องดูเมนูให้มากความมาทีไร กูก็กินเหมือนเดิม ไม่ชอบเปลี่ยนบ่อยๆ ส่วนของไอ้นุกับกับไอ้แชมป์ไอ้จ๊ะจัดการสั่งให้เรียบร้อย เหลือก็แค่ของไอ้จ๊ะกับไอ้เนม ไอ้สองคนนี้มันกินเกือบจะทุกอย่างที่มีในร้านแล้ว เปลี่ยนตลอด
“พี่อ๊อฟ เนมเอาเค้กหมากรุกด้วยนะ”ไอ้เนมตะโกนตามหลังไอ้พี่อ๊อฟไป กูหันไปมองหน้าทันทีตัวก็เท่าเนี้ย ไหงแดกเยอะไปมั้ยมึง
“กินเยอะนี่หว่า ไม่กลัวอ้วนหรือไง”กูหันแซวมันเล่นๆ มันแบนปากไม่สนใจ
“อ้วนก็ดีดิ รออยู่นานแล้วกินเท่าไรไม่อ้วนสักที”ไอ้เนมมันพูดบ่นๆ แต่มันเป็นคนกินเยอะจริงๆไปเที่ยวกับมันนี่กินได้ตลอดเวลาเลย
“เป็นโรคหรือเปล่า”ไอ้จ๊ะถาม ไอ้เนมผองลมที่แก้มทันทีทำหน้าเหมือนกำลังใช่ความคิด
“เนมก็ว่างั้นแหละพี่จ๊ะ ขนาดเนมกินตอนเที่ยงคืนแล้วนอน ยังไม่อ้วนเลย”ไอ้เนมบอก แล้วถอนหายใจเซ็งๆจนกูหมั่นไส้แก้มมันเลยหอมแก้มไปฟอดนึง มันหันมามองหน้ากูทันที
“อะ!พี่โรล ในร้านนะ”ไอ้เนมถลึงตาใส่กู แล้วหันไปมองโต๊ะข้างๆ คนในร้านที่เห็นก็ได้แต่ยิ้ม เด็กโรงเรียนกูทั้งนั้นแหละ
“ก็ใช่อะดิ เพราะถ้าในห้องกูทำมากกว่าหอมอีก”กูพูดหน้าตาย ก็จริงอะ ทุกคนที่กูคบก็เคยนอนกับกูแล้วทั้งนั้น แต่กับไอ้เนมแค่จูบเฉยๆ ไม่เคยถึงในห้อง ไม่รู้ดิ ยิ่งคุยยิ่งให้ความรู้สึกเหมือนน้องกูมากกว่า
“โอ๊ะๆๆ เพื่อนกู ตรงไปมั้ย โชว์สันดารเลยนะมึง”ไอ้จ๊ะพูดแขวะกู แต่กูไม่สนใจยักไหล่ไม่แคร์ ส่วนไอ้เนมก็ได้แต่มองหน้ากูอย่างเดียว มองมากๆกูก็หันไปมองหน้ามันกลับบ้าง ยักคิ้วให้บ้าง
“ไอ้นุ ไอ้แชมป์ ทางนี้!ๆๆๆ”ไอ้จ๊ะตะโกนเรียก พวกมันมาใสสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ย หัวเปียก เหงื่อเต็ม สงสัยจะเพิ่งไปวิ่งรอบสนามบาสมา พวกเป็นนักกีฬาโรงเรียนก็แบบนี้แหละ ตัวเปียกกันทุกเย็น
“สั่งให้กูยัง”ไอ้นุถามไอ้จ๊ะที่กำลังนั่งจ้องน้องเมย์ ม.4โต๊ะข้างๆอยู่ เหี้ยนี่แม่งไม่สนอะไรแล้ว กูเลยต้องพยักหน้าให้แทน
“สัด!จ้องขนาดนั้น ถ้าน้องเค้าท้องได้กูแม่งท้องแน่”ไอ้แชมป์พูดแล้วพลักหัวไอ้จ๊ะด้วยความหมั่นไส้
“ท้องก็ดีดิ กูจะรับเลี้ยงเอง รอมานานละ”ไอ้จ๊ะหันมาพูดแล้วหันไปจ้องน้องเมย์ต่อ เหมือนน้องเมย์จะรู้แหละว่าไอ้จ๊ะสนใจ แต่ดูเหมือนน้องแกจะมาสนใจไอ้นุซะมากกว่า ไม่รู้ว่าน้องเค้ารู้หรือเปล่าว่าไอ้นุเป็นเกย์ ด้วยบุคลิกท่าทางไอ้นุมันดูนิ่ง ขรึมๆ ไม่สนิทจริงๆมันก็แค่ยิ้มให้อย่างเดียว
“หึ!พูดเป็นเล่นนะมึง ท้องจริงขึ้นมา จะหนาว”ไอ้นุพูดนิ่งๆแล้วส่ายหัวอย่างหน่ายๆ
“จะหนาวได้ไง อากาศเมืองไทยตอนนี้แม่งร้อนตายห่า”ไอ้จ๊ะพูดอย่างกวนตีน ไอ้นุเหล่หางตามองนิดๆแต่ไม่พูดอะไร เพราะคงรู้ถ้าคิดจะเถียงกับไอ้จ๊ะคงไม่จบแน่ ไอ้ห่านี่แถเก่ง พวกกูนั่งกินทั้งคุยกันจนไอติมหรือเค้กหมด ก็ประมาณหกโมงเย็นได้
“กลับไงเนี้ย”ไอ้นุหันมาถามกูแล้วมองไปทางไอ้เนม
“กูไปส่งที่บ้าน มึงกลับไปก่อนได้เลย”กูบอกแล้วจัดการจ่ายตังค์ ทั้งส่วนของกูกับไอ้เนม ส่วนของไอ้พวกเหี้ยทั่งหลายไอ้นุเป็นคนจัดการ
“มึงเอารถมาหรือไง”ไอ้แชมป์หันมาถามกูอีกคน
“เดี๋ยวไอ้มี่มารับ แล้วพาไปส่งที่บ้านเอง ทีนี้พวกมึงหายข้องใจกันหรือยัง ห่า!!”ไอ้จ๊ะบอก แล้วมองหน้าไอ้นุกับไอ้แชมป์อย่างหมั่นไส้ มันคงรำคาญที่ไอ้พวกนี้ถามมาก แต่ปรกติแหละเพราะถ้ากูไม่เอารถมา ไม่ไอ้นุหรือว่าไอ้แชมป์ก็ต้องไปส่งกูที่บ้าน
“เออๆ สัด มึงเนี้ยนะ ยิ่งนับวันปากยิ่งไม่ได้เรื่อง!!”ไอ้นุด่าไอ้จ๊ะแล้วเดินออกจากร้านเค้กทันที พวกกูที่ยืนอยู่ด้วยก็หัวเราะดิ ไอ้จ๊ะน่าเอ๋อทันที เหมือนจะตกใจที่ไอ้นุมาเหวี่ยงใส่
“เหี้ย!! กล้าเหวี่ยงใส่กูนะ สัด!!”ไอ้จ๊ะวิ่งไปที่ประตูแล้วตะโกนด่าไอ้นุตามหลังไป พวกกูส่ายหัวทันที
“กูไปก่อนนะ เจอกันพรุ่งนี้ พี่ไปก่อนนะครับ”ไอ้แชมป์ลากูกับไอ้เนมแล้วเดินไปชนไหล่กับไอ้จ๊ะที่ประตู
“หึ! พี่นุกับพี่จ๊ะน่ารักเนาะ เป็นแฟนกันหรือเปล่า”ไอ้เนมหันมาถามกู ไอ้จ๊ะไม่อยู่มันเดินไปเข้าห้องน้ำ กูหันไปมองหน้าไอ้เนมแล้วยิ้มแต่ไม่พูดอะไร เพราะกูก็ยังไม่แน่ใจเหมือนกันแต่กูคงเป็นไปได้อ่ะนะคบกันมาตั้งนานถ้าจะเป็นแฟนพวกมันคงเป็นกันไปตั้งนานล่ะ
“ช่างสงสัยนักนะ”กูพูดแล้วขยี้หัวไอ้เนมอย่างหมั่นเขี้ยว มันก็ได้แต่ทำหน้าบู้ๆเพราะกูไปทำผมมันเสียทรง
“หวานกันตลอดเลยนะครับ”ไอ้เตี้ยพี่เบสอีกแล้ว พูดแล้วเดินมานั่งลงตรงหน้ากูกับไอ้เนม กูหันไปดูด้านหลังมากันครบเลย
“อยากหวานก็หาสักคนซิครับ หน้าแบบพี่คงไม่ยาก”กูพูดแล้วยักคิ้วกวนตีนไป กูไม่ได้เกลียดหรือหมั่นไส้ไอ้พี่เบสอยู่ก่อน แต่ที่พูดแบบนี้ได้เพราะสนิทกันอยู่บ้าง บอกแล้วว่ากับพวกม.6กูสนิทเยอะ แต่แค่ไม่ถูกชะตากับไอ้จิมมี่แค่คนเดียว
“จ๊ะอยู่ไหน”เสียงของไอ้มี่กูเงยหน้าไปมองมัน ไม่รู้ไปกินรังแตนมาจากไหนเสียงแข็งมาเชียว คิ้วก็ติดกันจนจะผูกติดกันเป็นโบว์ได้อยู่แล้ว
“ห้องน้ำ”กูพูดนิ่งๆเหมือนกัน ได้ยินเสียงมันหัวเราะในคอแต่ไม่พูดอะไร
“นี้น้องเนม ม.4ใช่ไหมครับ”ไอ้พี่โค้กพูดแล้วเดินมาจ้องหน้าไอ้เนมใกล้ๆ ไอ้เนมจับชายเสื้อกูแน่นเลย เบียดเข้ามาชิดตัวกูอีก
“ใช่ดิพี่ แล้วทำไมต้องจ้องหน้ามันขนาดนี้ด้วย”กูพูดแล้วแล้วมองหน้าไอ้พี่โค้กเซ็งๆ หวงนะเว้ย มันเป็นความรู้สึกหวงขึ้นมาตะหงิดๆ อาจเพราะกูรู้ว่าไอ้พี่โค้กก็เจ้าชู้ใช่ย่อยเหมือนกัน
“หวงหรือไง”ไอ้มี่ถามเสียงห้วนมาเลย พอกูกำลังจะสวนไอ้จ๊ะก็เดินออกมาพอดี มันบอกว่าที่ออกมาช้าเพราะมัวแต่คุยกับไอ้เอ้กน้องชายไอ้พี่อ๊อฟเพลินไปหน่อย
“ไปเหอะกลับกันได้แล้ว เดี๋ยวต้องไปส่งเนมมันที่บ้านอีก แล้วน้องเค้าโดนพ่อดุ”ไอ้จ๊ะพูดแล้วออกแรงลากไอ้มี่ออกจากร้าน ก็เมื่อกี้เถียงกันเกือบจะมีเรื่องกับกูก็เพราะเรื่องไอ้เนมนั่นแหละ ไม่รู้เป็นเหี้ยไร ร้อยวันพันปีไม่เคยมาเหวี่ยงใส่ เห็นมาก็ตั้งเยอะวันนี้เสือกบ้าสงสัยอยากหาเรื่อง
“ไม่ต้องไปส่งครับ เดี๋ยวพี่ไปส่งเอง บ้านพี่กับน้องเค้าอยู่ใกล้กัน”พี่เสือพูดแล้วมองมาทางไอ้เนมที่ยืนจับชายเสื้อกูแน่นขึ้น เหมือนจะก้มหน้าลงด้วย กลัวไรวะ><
“ไม่กลับ เนมไม่กลับ พี่โรลไปส่งเนมที่บ้านนะ”ไอ้เนมสั่นหัวรัวทันที จับน้ำเสียงได้เหมือนจะสั่นๆหน่อย
“เป็นอะไรหรือเปล่าเนม”กูก้มหน้าถาม มันไม่พูดอะไรสั่นหัวอย่างเดียว กูกับไอ้จ๊ะมองหน้ากัน
“นะๆๆ นะพี่โรลนะ ไปส่งเนมที่บ้านนะ อย่าให้พี่เสือไปส่งเนมเลยนะ”เสียงไอ้เนมเริ่มสั่นเหมือนคนจะร้องไห้ เป็นอะไรที่กูตกใจและก็งงมากด้วย เพราะนิสัยไอ้เนมไม่ใช่คนอ่อนแอขนาดนี้ ออกจะซ่าส์หน่อยๆด้วยมั้ง
“เพื่อนพี่มึงทำอะไรไอ้เนมหรือเปล่า ทำไมมันต้องกลัวแล้วสั่นขนาดนี้ด้วย”กูหันไปถามไอ้จ๊ะ ไอ้จ๊ะส่ายหัวไม่รู้เหมือนกัน
“งั้นเดี๋ยวกูไปส่งไอ้เนมกลับบ้านเอง มึงไม่ต้องไปส่งกูที่บ้านแล้ว”กูพูดแล้วลูบหัวไอ้เนมไปเรื่อยๆ ไม่เข้าใจทำไมต้องกลัวพี่เสือขนาดนี้ด้วย และที่สำคัญรู้จักด้วยหรอ แล้วไปรู้จักกันตอนไหน
“เฮ้ย!ไม่ได้!! ไอ้แชมป์กับไอ้เหี้ยนุเอากูตายแน่ มากับกูนี่แหละ เดี๋ยวกูให้ไอ้มี่ขับไปส่งไอ้เนมที่บ้านเอง”
“จะกลับไม่กลับ นานแล้วนะ!!”ไอ้มี่มันเปิดประตูเข้ามาตะโกนเรียกพวกกูในร้าน หน้าบึ้งอีกแล้ว
“พี่!เดี๋ยวไปส่งน้องเค้าที่บ้านก่อนนะ”ไอ้จ๊ะบอกพี่มัน พี่เสือหันมาจ้องทางกูกับไอ้เนมทันที สายตาคมๆที่ส่งมาทำเอาไอ้เนมยิ่งสั่น กูอะไม่ค่อยเท่าไรอยู่แล้ว เฉยๆ
“แสดงว่าพูดไม่รู้เรื่อง!”พี่เสือพูดนิ่งๆแล้วเดินมากระชากไอ้เนมออกจากกูทันที แล้วจับมันยัดเข้ารถไปเลย
“เฮ้ย!พี่ทำไรอะ!!”กูเดินเข้าไปเอาเรื่องทันที ไม่ชอบแบบนี้ที่สุด ถึงยังไงไอ้เนมก็ยังขึ้นชื่อว่ากิ๊กกับกูอยู่
“ไม่ต้องห่วงครับ เมียพี่ พี่ไม่ทำอะไรแรงๆหรอก ปล่อยให้แรดมานานแล้ว”พี่เสือพูดนิ่งๆแล้วเดินขึ้นรถไปทันที กูกับไอ้จ๊ะยืนอ้าปากค้าง ใจเต้นแรงมาก เมีย!!
******************************** TBC.
หัวข้อ: รักไม่รักไม่รู้...แต่ห้ามเจ้าชู้ให้ตูเห็น :: 06-09-11ตอนพิเศษ จิมมี่+โรลลี่ UP!!** (อ่าน 2429660 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก