หัวข้อ: [เปิดจอง P:1,ภาพกระเป๋า P:39] มนต์รักบ้านทุ่ง ตอนจบ P:39 20-8-2554

[heefever]

กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม(?)

ทำไมชอบมีคนมาขัดจังหวะตลอด ทั้งธร ทั้งนพ   

หึ้ยย ขัดใจจริงอะไรจริง

[DexTunG]

 

[kk_oi1983]

เหลือใครยังไม่มีคู่ พงษ์กับนพ...

[Little Devil]

ลุ้นคู่สอง
น่ารักดี เขินกันใหญ่

[thaitanoi]

ขอบคุณครับ

[kk_oi1983]

หายไปไหนน้าาาาา

[kk_oi1983]

พี่นัทคร้าบ อยู่ไหนเอ่ย

[Cha Ris Ma]

 
คุณรักรุกจังเลย
แดงก็เขินแย่อ่ะดิ

[patee]

รักแรกพบหรือป่าวคะคุณรัก

 

[nataxiah]

กำลังจะเข้าด้ายเข้าเข็ม(?)

ทำไมชอบมีคนมาขัดจังหวะตลอด ทั้งธร ทั้งนพ   

หึ้ยย ขัดใจจริงอะไรจริง

ชีวิตเรามันต้องมีอุปสรรคบางสิคร้าบบ

เหลือใครยังไม่มีคู่ พงษ์กับนพ...

ยังจะจัดคู่ให้พงษ์อีกหรอคร้าบบ

ลุ้นคู่สอง
น่ารักดี เขินกันใหญ่

ลุงปู่ก้ยังน่ารักอยู่นะคร้าบบ อย่าลืมคู่ลุงปู่นะครับ

ขอบคุณครับ

ขอบคุณเช่นกันครับ แถม  อีกททีด้วย อิอิ

พี่นัทคร้าบ อยู่ไหนเอ่ย

ไม่สบายอะคร้าบเมื่อคืน เลยนอนเร็ววันนี้ไปฉีดยามาแล้ว

คุณรักรุกจังเลย
แดงก็เขินแย่อ่ะดิ

รักเขาทำอะไรจริงจังอะคร้าบบ

รักแรกพบหรือป่าวคะคุณรัก

 

ถึงไม่ใช่รักแรก แต่ก็รักจริงได้คร้าบบ

  คนอ่าน คนเม้น

 

[nataxiah]

ตอนที่ 28    แผนซ้อนแผน



หลังจากที่ธรให้พงษ์ทำงานล้างขี้หมูขากบ่อพักจนเย็น
พงษ์ยังทำงานไม่เสร็จแต่ก็ทำไปได้เกินกว่าครึ่งมากแล้ว
ธรบอกว่าพงษ์ต้องค้างที่บ้านไรของธรคืนนี้
เพื่อพรุ่งนี้จะได้กลับมาทำงานที่ฟาร์มต่อให้เสร็จ เพราะเสร็จเมื่อไหร่เขาถึงจะส่งกลับบ้าน
พงษ์ก็ไม่ได้โต้แย้งอะไร เพราะเขาก็รู้ว่าที่เขาทำไปมันผิดจริงๆ
จริงๆแล้วถ้าธรแจ้งตำรวจตั้งแต่แรก ป่านนี้เขาคงมีประวัติอยู่ที่โรงพักแล้วแน่ๆ

พงษ์นั่งหลังกระบะกลับเข้ามาที่บ้านไร่ของธร
เขาเพิ่งจะเคยมาที่นี่ครั้งแรก เมื่อก่อนเคยแต่ฟังที่คีย์เล่าให้เขาฟัง
เขารู้สึกว่าที่บ้านไร่ของมันดูเป็นป่าเสียมากกว่า เพราะมีพื้นที่ที่ยาวไปติดถึงแนวภูเขา
แถมยังมีพวกต้นไม้ใหญ่อยู่ทั่วบริเวณ แล้วคืนนี้เขาต้องนอนที่นี่อีก

“แดงนพพาพงษ์ไปที่พักเขาด้วยนะ แล้วมากินข้าวด้วยกัน” ธรแล้วเดินเข้าบ้านไป
“ปู่คร้าบบ แล้วคืนนี้ปู่จะทำอะไรอีกล่ะคร้าบบ” คีย์กอดแขนอ้อนธรที่เดินเข้าบ้านมาด้วยกัน
“ก็จะสอนให้รู้จักความน่ากลัวของเวลากลางคืนนิดหน่อยนะลุง” ธรยิ้มให้กับท่าทางออดอ้อนของคีย์
“ยังไงอะ ปู่บอกเค้าก่อนไม่ได้หรอ” คีย์ยังไม่เลิกอ้อน
“ใจร้อนไปได้เดี๋ยวมืดๆก็รู้แล้ว ลุงจะไปด้วยเปล่าล่ะ”
“ไปสิ เค้าก็อยากเห็นเหมือนกันว่าลุงจะทำอะไรพงษ์อีก” คีย์ดูอยากรู้อยากเห็นไม่น้อย

หลังจากที่ทั้งหมดกินข้าวด้วยกันแล้วก็แยกย้ายกันไปพักผ่อน
รักกับธรออกไปคุยข้างนอกกันสองคน แดงกับนพขอไปเตรียมของตามที่ธรสั่ง
ปล่อยให้คีย์นั่งรออยู่ในบ้านคนเดียว ระหว่างที่นั่งรอเขาคิดว่าหาอะไรทำดีกว่า
เขาขึ้นไปค้นของในห้องกับลงมาที่ห้องทำงานของธร
เมื่อเขาได้ของที่ต้องการเขาก็แอบทำอยู่ในห้องทำงาน

คีย์เป็นคนขอบประดิษฐ์ของพวกเครื่องประดับหรือของใช้เล็กๆน้อยๆ
ครั้งนี้เขาคิดจะทำของบางอย่างให้ธร เขาถึงแอบมาทำในห้องทำงาน

จนถึงหัวค่ำธรก็เข้ามาตามคีย์ เขาพาคีย์มาหลบอยู่ที่พุ่มไม้ใกล้ๆกระท่อมท้ายไร่
“ปู่พามาที่นี่ทำไม” คีย์ทำหน้าสงสัยเมื่อธรให้เขานั่งลง
“ก็ลุงจะดูไม่ใช่หรอว่าพี่จะสั่งสอนพงษ์ต่อยังไง ก็นี่แหละ”
“ปู่ให้พงษ์นอนที่กระท่อมนี่หรอ ยุ่งกัดตายกันพอดี” คีย์ออกอาการเป็นห่วงเพื่อน
“ไม่เป็นไรหรอกลุง พี่เตรียมมุ่งที่นอนไว้ให้อย่างดี”
“อ่าว แล้วปู่จะทำยังไงต่อล่ะ” คีย์ยิ่งฟังที่ธรพูดก็ยิ่งสงสัย
“ลุงคอยดูแล้วกัน นั่นแดงกับนพมาแล้ว” ธรทำหน้าชี้ให้ดูแดงกับนพที่กำลังเดินเข้ามาหาพงษ์


“น้องครับ คืนนี้นอนที่นี่ก็ระวังตัวด้วยนะครับ” นพเดินเข้ามาบอกพงษ์ที่นั่งมองบรรยากาศที่ชานกระท่อม
“ทำไมหรอพี่” พงษ์สงสัย
“ก็ที่นี่มันติดเขา กลางคืนพวกเสือพวกหมาป่ามันชอบลงมากินน้ำนะสิ แล้วบ่อน้ำก็อยู่หน้ากระท่อมนี่เอง” แดงพูดเสริม
พงษ์มีสีหน้าออกจะไม่เชื่อเล็กน้อย
“เสือหมาป่า พี่อย่ามาอำผมดีกว่า” พงษ์ยิ้มแบบไม่ยอมเชื่อ
“ก็แล้วแต่น้องนะ พี่แค่มาเตือนไว้ ถ้าได้ยินเสียงอะไรแปลกๆอยากเปิดประตูกระท่อมออกมาแล้วกัน แล้วจะหาว่าพี่ไม่เตือน” นพยิ้มให้พงษ์บ้าง ตอนนี้หน้าเริ่มเจื่อนลงเล็กน้อย
“แล้วถ้าเกิดมันมีจริง จะให้ผมทำยังไงละ กระท่อมนี่จะกันไหวหรอ” พงษ์เริ่มระแวงนิดหน่อย
“ไหวสิน้อง ก็แค่อย่าออกมานอกกระท่อมก็พอ ถ้ากลัวจริงก็ตะโกนเรียกพวกพี่แล้วกัน บ้านพักอยู่ห่างไปนิดเดียวเอง”
หลังจากพูดจบแดงกับนพก็เดินกลับที่พักไป
“ปู่มันมีเสือจริงหรอครับ แล้วถ้ามันมาจริงๆเราจะทำยังไงล่ะ” คีย์เองก็อดระแวงไปด้วยไม่ได้เหมือนกัน
“มีจริงๆสิครับพี่ยังเคยเจอเลย แต่ลุงอยู่กับพี่ไม่ต้องกลัวหรอกนะ” ธรเห็นว่าคีย์เชื่อเรื่องนี้ไปกับพงษ์ด้วย
เขาก็เลยแกล้งคีย์ด้วยเสียเลย
คีย์ขยับตัวเข้ามาใกล้ธรจนแทบแทรกเข้าไปอยู่ในอ้อมกอดของธรได้เลยตอนนี้
ธรเอามือโอบกอดคีย์ไว้ แต่เขาก็แอบยิ้มออกมากับความซื่อของคีย์


พงษ์หลังจากที่แดงกับนพไปแล้วเขานั่งเล่นสักพัก เขาคิดว่าแดงกับนพคงแค่มาขู่ให้เขากลัวเท่านั้นเอง
แต่พอเวลายิ่งดึกขึ้น ที่บ้านไร่ก็มืดยิ่งขึ้นเช่นกัน ไม่มีแสงไปนีออนจากบ้านเรือน ไม่มีถนนไม่มีเสียงรถยนต์
ยิ่งทำให้บรรยากาศวังเวงยิ่งขึ้นไปอีกสำหรับพงษ์ คนเมืองกรุงที่ไม่เคยสัมผัสชีวิตชนบท
เมื่อบรรยากาศเป็นเช่นนี้เริ่มทำให้พงษ์กลัวสิ่งที่แดงกับนพเตือนเขา
แล้วมีอีกเรื่องที่เขากลัวยิ่งกว่า นั่นก็คือผี
พงษ์เริ่มเห็นบรรยากาศชักไม่ดีเขารีบเข้าไปในกระท่อมแล้วปิดประตูมิดชิด


คนที่กลัวไม่แพ้พงษ์ก็คือคีย์เขายังคงเบียดตัวเข้าไปให้ชิดธรให้มากที่สุด
ทั้งที่เขาอยู่ในอ้อมกอดของธรอยู่แล้ว ธรก็ไม่ได้พูดอะไรกลับกระชับอ้อมกอดของเขาให้แน่นขึ้น
โฮกกก  โฮกกกก

เสียงดังแว่วมาไกล คีย์ตกใจกอดเอวธรไว้จนแน่น
ธรได้แต่แอบยิ้มไม่ให้คีย์เห็น
“ปู่เสียงอะไรอะ เสือหรอครับ” คีย์เริ่มกลัวไปด้วยเหมือนกันตอนนี้
ธรอยากจะบอกความจริงให้คีย์รู้ แต่เขาคิดไปคิดมาปล่อยไว้อย่างนี้ก่อนดีกว่า
“ใช่ลุง เดี๋ยวลุงจะได้เห็นเสือลงมากินน้ำแล้วล่ะ” ธรแต่งเรื่องแกล้งคีย์ต่อ
“แล้วเราจะไม่เป็นอะไรหรอครับ เสือมันจะไม่มาทำร้ายเราหรือไง” คีย์เริ่มกลัวเมื่อรู้ว่าเป็นเสือ
“ไม่ต้องกลัวหรอกครับ อยู่กับพี่ทั้งคน” ธรโอบกอดคีย์ให้แน่นขึ้น เพื่อเพิ่มความอุ่นใจให้เขา


ธรกับคีย์ซุ่มอยู่ที่พุ่มไม้สักพัก ก็มีเงาของสัตว์สี่เท้าขนาดใหญ่เดินมาทางกระท่อม
คีย์เอามือมาจับแขนธรที่กอดเขาไว้แน่น
“ปู่นั่นเสือใช่ไหม” เขากระซิบเบาๆเหมือนกลัวว่าเสือจะได้ยิน
“ใช่สิลุง ตัวใหญ่มากด้วย” ธรพูดด้วยเสียงปกติ
“ปู่อย่าเสียงดังสิเดี๋ยวมันก็ได้ยินหรอก” คีย์กระซิบดุธรเบาๆ
ธรแทบอยากจะหัวเราะออกมาตอนนี้ แต่เขาต้องเก็บอาการไว้ก่อน
เพราะตอนนี้เขารู้สึกสนุกกับการที่คีย์กลัวไปด้วยเหมือนกัน
“ปู่แล้วพงษ์จะเป็นอันตรายไหมอะ” คีย์เป็นห่วงพงษ์ที่อยู่ในกระท่อมใกล้ที่เสือออกมา
“ไม่เป็นไรหรอกถ้าไม่ออกมาจากกระท่อมนะ”
คีย์ลุ้นเมื่อเห็นเงาของเสือเดินไปเดินมาอยู่บริเวณนั้น
เขาจับแขนธรแน่นจนเหงื่อออกจากฝ่ามือ

“ลุงกลัวเสือมากเลยหรอครับ” ธรถามคีย์ที่อยู่ในอ้อมกอด
“ก็ใช่นะสิ ถ้ามันได้กลิ่นพวกเราแล้วเข้ามาทำร้ายจะทำยังไงล่ะ เค้าเคยดูในสารคดีน่ากลัวมาก”
คีย์เล่าแบบกระซิบกระซาบหน้าตาจริงจัง ธรอมยิ้มชอบใจ
“ไม่เป็นไรพี่มีววิธีไม่ให้เสือมันมาทำร้ายเราได้ ถ้าจำเป็นเดี๋ยวพี่จะบอกนะ” ธรอมยิ้มเมื่อพดเรื่องนี้
คีย์ก็เชื่อที่ธรบอกอย่างสนิทใจ เขาขยับเข้าไปให้ธรกอดเขาไว้ให้ถนัดมากขึ้น


เสือตัวนั้นเดินวนไปวนมารอบกระท่อม พร้อมกลับส่งเสียงคำรามออกมาเป็นระยะระยะ
พงษ์ได้ยินเสียงคำรามของเสือ เขามุดเข้าไปในมุ่งเพราะเป็นสิ่งเดียวที่เขานึกขึ้นมาได้
เขาซุกตัวไว้ใต้ผ้าห่มนอนขดตัวกลมอยู่ในนั้น
กึก กึก
เสียงเหมือนมีคนมาเขย่าประตูกระท่อม
“ใครนะ” พงษ์แข็งใจตะโกนถามออกไป เผื่อว่าจะมีคนมาช่วยเขาก็ได้
โฮกกกก โฮกกกก
เสียงเสือคำครามตอบกลับมา พร้อมกับเขย่าประตูอีกครั้ง
พงษ์ตกใจมากเขากลัวว่าเสือมันจะพังเข้ามาในนี้ได้ เขาหันไปมองรอบห้อง
เขามองเห็นเก้าอี้เอาเพียงตัวเดียวที่วางอยู่ในนั้น
เข้ารีบออกจากมุ้งแล้วลากเก้าอี้ยาวมาขวางประตูไว้
ก่อนที่จะรีบมุดกลับเข้าไปในมุ้งแล้วคลุมโปงเหมือนเดิม


เสียงเสือพยายามสั่นประตูอยู่สักพักก็หยุดหายไป
แต่เขายังได้ยินเสียงเดินอยู่รอบๆบ้าน พร้อมกับเสียงคำรามเป็นพักพัก
พงษ์พยายามข่มตาลงให้หลับเพื่อที่จะได้ไม่กลัว
แต่เขาก็ทำไม่ได้ ในใจเขาจินตนาการไปถึงที่ว่าถ้าเสือมันเข้ามาทำร้ายเขา
แล้วใครจะมาช่วย หรือไม่ก็ไม่มีใครหาศพเขาเจออีกต่อไปเพราะเสือมันคงกินไปหมดแล้ว

ทางด้านคีย์ที่เห็นเสือขึ้นไปบนกระท่อมก็รีบถามธร
“ปู่มันจะเข้าไปได้ไหม ถ้ามันเข้าไปได้พงษ์ถูกทำร้ายจะทำยังไง”
“นี่ลุงห่วงพงษ์ขนาดนี้เลยหรือไง” ธรทำหน้าสงสัย
“ก็ห่วงมันนิดหน่อย แต่ห่วงปู่มากกว่า ถ้าเกิดมันเป็นอะไรไปปู่ก็ต้องรับผิดชอบนี่นา” คีย์อธิบายต่อ
ธรยิ้มออกมาเมื่อรู้ว่าคนรักของเขาเป็นห่วงเขามากแค่ไหน เขาเอามืออีกข้างลูบหัวคีย์อย่างอ่อนโยน
“ไม่ต้องห่วงหรอกลุงเสือมันพังเข้าไปไม่ได้หรอก กระท่อมนั่นแข็งแรงจะตาย”
คีย์ฟังที่ธรบอกไปแต่สายตาก็จังจ้องอยู่ที่เสือตัวนั้น
เขาเองก็กลัวเสือตัวนั้นไม่แพ้กับพงษ์เหมือนกัน เพียงแต่เขาอุ่นใจเมื่อมีธรกอดเขาอยู่แบบนี้


เสือเดินวนกระท่อมได้สักพัก ก็เปลี่ยนทิศเดินมาที่พุ่มไม้ที่เขากับธรซ่อนอยู่
คีย์รีบสะกิดธรให้รู้ว่าเสือกำลังมาทางนี้แล้ว
ธรกลับยังทำใจเย็นอยู่อีก มีแต่คีย์ที่ดูกระวนกระวายใจ
“พี่บอกแล้วไงอยู่กับพี่ไม่ต้องกลัวเสือหรอกครับ งั้นลุงหลับตานะ” ธรกระซิบบอก
ด้วยความกลัวคีย์รีบหลับตาลงทันที
“ถ้าพี่ทำอะไรห้ามขัดขืนนะครับ” ธรบอกต่อ คีย์รีบพยักหน้า
แล้วเขาก็รู้สึกถึงริมฝีปากนุ่มๆมาสัมผัสที่ริมฝีปากของเขา
เขาคิดว่าธรจะทำอะไรกันแน่นะ ทำแบบแล้วเสือมันจะกลัวได้ยังไง
แต่เขาก็ไม่ได้ขัดขืนแถมยังเผยอปากรับสัมผัสของลิ้นธรที่ส่งเข้ามา
ธรรวบกอดเอวคีย์เข้ามาจนตัวเขาสองคนแนบชิดสนิทกัน คีย์ยังไม่ยอมลืมตา
มือของเขาโอบเอวของธรเหมือนกัน ตอนนี้คีย์เริ่มจะลืมเรื่องเสือไปแล้ว
เขาเคลิบเคลิ้มกับการจูบของธร


“เฮ้ย!! ทำอะไรกันไม่อายฟ้าดินเลยนะทั้งสองคน”
เสียงรักทักออกมา เขาเพียงแต่โผล่หัวเข้ามาในพุ่มไม้ที่ธรกับคีย์อยู่เท่านั้น
คีย์ตกใจรีบดันตัวออกจากตัวธร ตอนนี้เขารู้สึกร้อนผ่าวไปทั้งหน้าทั้งตัวหมดแล้ว
เขาไม่คิดว่าจะมีคนมาเห็น
แต่ เอ๊ะ แล้วเสือละ ทำไมกลายเป็นรักที่โผล่เข้ามาแทน
คีย์เริ่มตั้งสติได้แล้วก็แปลกใจกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น


“เดี๋ยวก่อนพี่รัก แล้วเสือละพี่เข้ามาได้ยังไง” คีย์รับหันไปถามรักที่โผล่มาแต่หัว
“เสืออะไรน้องคีย์ ก็พี่นี่ไงที่เป็นเสือ” รักบอก คีย์ทำหน้างงยิ่งขึ้น
เขาหันหน้าไปมองธรที่อมยิ้มมองเขาอยู่ตอนนี้
“พี่รักเป็นเสือ งั้นที่ปู่บอกมาก็หลอกเค้าล่ะสิ” คีย์เริ่มจับต้นชนปลายเรื่องได้แล้ว
ธรทำได้แต่ยิ้มแล้วก็มองหน้าคีย์อย่างมีความสุข แต่คีย์ทำหน้าบึ้งใส่เขาแล้ว
“อ่าวไอ้ธรมึงไม่ได้บอกน้องเขาหรอเรื่องนี้” รักถามงงเมื่อเห็นอาการแปลกๆของทั้งสองคน
ธรส่ายหัว คีย์รู้สึกโมโหธรมากที่แกล้งเขาแบบนี้
เขาทำหน้าบึ้งใส่ธรก่อนลุกเดินหนีเพื่อจะกลับเข้าบ้าน
“มึงออกไปก่อนเลย ไอ้ตัวมาร” ธรบอกพร้อมกับดันหัวรักให้ออกไป
“เออๆๆ ไปก็ได้วะ แกล้งน้องเขาเองแล้วมาโทษกู” รักบ่นแล้วก็มุดหัวออกไป
ธรดึงแขนคีย์ไว้ไม่ให้เดินหนีไปไหนได้
“ปล่อยเค้าเลยปู่ แกล้งเค้ามันสนุกใช่ไหม” คีย์ทำเสียงไม่พอใจ
“ไม่ใช่แบบนั้นนะลุง ลุงนั่งลงก่อนเดี๋ยวพี่อธิบายให้ฟังนะครับ”
ธรดึงให้คีย์ลงมานั่งแต่คีย์แข็งขืนตัวไว้ เขาเลยออกแรงนิดหน่อยดึงคีย์จนลงมานั่งบนตักเขา
คีย์จะลุกขึ้นหนีอีกครั้งเขากอดตัวคีย์ไว้ไม่ให้ลุกขึ้นไปได้
“ปู่ปล่อยเค้าเลยนะ เค้าโกรธปู่จริงๆด้วยครั้งนี้”
คีย์กระฟัดกระเฟียดดิ้นรนให้หลุดจากอ้อมกอดของธร
“ลุงฟังพี่ก่อนสิครับ พี่ไม่ได้ตั้งใจแกล้งลุงนะตอนแรกพี่ก็ว่าจะบอกอยู่แล้ว”
“แล้วทำไมไม่บอกล่ะ”
“ก็พี่เห็นลุงกลัวไปกับเข้าด้วย แถมตอนลุงกลัวยังน่ารักมากอีกต่างหาก พี่เลยไม่อยากบอก” ธรยิ้มออกมา
“อ๋อ เลยปล่อยให้เค้ากลัวต่อไปเลยใช่ไหม ปล่อยเลยเค้าโกรธปู่แล้ว” คีย์ดิ้นให้หลุดจากกอดของธรต่อ
“ไม่ปล่อย ลุงหายโกรธพี่ก่อนนะครับ พี่ขอโทษนะครับที่ไม่ยอมบอกความจริงลุง” ธรเริ่มง้อคีย์แล้ว
“ไม่ เค้านะก็เป็นห่วงกลัวเสือมันจะมาทำร้ายปู่ ปู่ก็ยังแกล้งเค้าได้นะ” คีย์สะบัดหางเสียงงอนๆ
“พี่ขอโทษไงครับ พี่รู้แล้วว่าลุงเป็นห่วงพี่ งั้นจะให้พี่ทำยังไงลุงถึงจะหายโกรธละครับ”
“ไม่ต้องเลย เค้าไม่หายโกรธง่ายหรอกคราวนี้” คีย์ยังยืนยัน
“งั้นเอางี้ กลับไปกรุงเทพฯเดี๋ยวพี่จะพาลุงไปกินเค้กร้านอร่อย ลุงสั่งได้เต็มที่เลย” ธรยื่นข้อเสนอ
“ไม่เอา” คีย์เลิกดิ้นยอมนั่งเฉยๆบนตักธร แต่ยังไม่ยอมมองหน้า
“งั้นพาไปดูหนังด้วย ให้ลุงเลือกว่าอยากจะดูเรื่องอะไร”
คีย์ก็ยังนั่งนิ่งไม่สนใจข้อเสนอที่เพิ่มขึ้นมา
“งั้นเอางี้ นอกจากกินเค้กดูหนังแล้ว พี่จะพาลุงไปเที่ยวเกาะสมุยด้วย หายงอนได้แล้วนะครับคนเก่ง”
ธรพยายามออดอ้อนคีย์ที่นั่งงอนอยู่บนตักเขาสุดฤทธิ์
หลังจากยื่นข้อเสนอสุดท้ายแล้วคีย์แอบบิ้มออกมา
จริงๆแล้วเขาก็ไม่ได้โกรธอะไรธรมากอย่างที่บอกหรอก เพียงแต่เขาอยากแกล้งธรคืนบ้าง
แค่ข้อเสนอที่ธรบอกเขามาเขาถือเป้นผลพลอยได้จากเรื่องนี้ไป
“งั้นปู่สัญญาก่อนว่าจะทำตามที่บอกเค้าเมื่อกี้นี้” คีย์ยังคงแกล้งงอนต่อ
“ผมนายธรขอสัญญาต่อสุดที่รักของผมเลยครับ” ธรยกนิ้วขึ้นมาสามนิ้วเหมือนตอนที่ลูกเสือปฏิญาณตน
คีย์หน้าแดงขึ้นมาอีกครั้งเมื่อได้ยินธรเรียกเขาว่าสุดที่รัก
เพียงคำนี้คำเดียวก็ทำให้เขาใจอ่อนได้แล้ว
“ก็ได้เค้าไม่งอนแล้วก็ได้” คีย์บอกออกมา
“ลุงน่ารักที่สุดเลยคร้าบบ” ธรพูดพร้อมกับหอมแก้มคีย์ไปด้วย


หลังจากนั้นธรก็อธิบายเรื่องราวทั้งหมดให้คีย์ฟัง
ว่าคืนนี้เขาคิดจะแกล้งให้พงษ์กลัวถึงการที่ต้องมาอยู่บ้านไร่แบบนี้
เขาจะได้ไม่กล้ามายุ่งวุ่นวายอีก เพราะคงไม่อยากโดนให้มาอยู่ที่นี่อีกแล้ว
ธรเห็นว่าตอนนี้ดึกมากแล้วเขาเลยชวนคีย์กลับเข้าบ้านไปนอน
เพราะพรุ่งนี้ยังต้องพาพงษ์ไปล้างฟาร์มหมูให้เสร็จอีก แล้งเขายังทำงานที่นั่นค้างไว้ด้วย


ระหว่างเดินกลับบ้านคีย์นึกเรื่องที่จะถามขึ้นมาได้
“ปู่ครับ พี่รักเป็นเสือคนเดียวหรือทำไมตัวใหญ่จัง”
“เปล่า รักเป็นกับแดงนะ” ธรพูดพร้อมกับยิ้มๆ
คีย์สังเกตว่าธรยิ้มแบบแปลกๆต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่ๆ
“ปู่ยิ้มแบบนี้ มีอะไรอีหหรือไงครับ” คีย์รีบถาม
“ถ้าพี่บอกลุงห้ามบอกใครนะ” ธรยิ้ม
“ครับเค้าไม่บอกใครหรอก”
“ครับพี่ไว้ใจลุงนะครับ ก็ไอ้รักนะสิมันมาขอให้พี่สั่งให้แดงไปเป็นเสือกับมัน” ธรพูดไปยิ้มไป
“แล้วทำไมละครับ ก็แค่ไปเป็นเสือด้วยกัน” คีย์สงสัย
“จะทำไมละลุง ก็ไอ้รักมันชอบแดงนะสิ เมื่อเย็นที่มันเรียกพี่ออกมาคุยก็คุยเรื่องแดงนี่แหละ”
“พี่รักชอบพี่แดง” คีย์เผลอพุดเสียงดังออกมา จนธรรีบเอามือปิดปากเขาไว้
“จริงๆหรือครับปู่” คีย์ลดเสียงลงแต่ยังถามด้วยความตื่นเต้น
“จริงสิครับ”
“เค้าดีใจกับพี่แดงจัง แต่พี่รักคงไม่ได้มาหลอกพี่แดงหรอกนะ” คีย์ทำเสียงจริงจัง
“ไม่หรอกครับ พี่รู้นิสัยเพื่อนพี่คนนี้ดี มันรักใครรักจริงตั้งแต่คบมันมามันมีแฟนแค่สองคนเอง”
“พี่รักมีแฟนสองคน แล้วปู่มีมาแล้วกี่คนละครับ” คีย์ย้อนถามธรบ้าง
ธรกันมามองหน้าคีย์ แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่
“ยิ้มแบบนี้นับไม่ถ้วนละสิ” คีย์ทำหน้างอนใส่
“ซะที่ไหนละครับ ก็เพิ่งจะมีคนเดียวนี่แหละ ก็เด็กดื้อคนนี้ไงครับ แล้งพี่ก็รักมากด้วย”
ธรพูดจบเขาหยุดจับไหล่คีย์ไว้ทั้งสองยืนจ้องตากัน
สายตาทั้งสองผสานกันเพื่อบอกความในใจกันและกัน
คีย์หน้าแดงเรื่อขึ้นมาเรื่อยๆ ดีนะที่ว่าตอนนี้กลางคืนเลยช่วยบังสีหน้าเขาได้
“พี่ไม่ถามลุงหรอกนะว่ามีแฟนมาแล้วกี่คน แต่พี่จะถามว่าลุงรักพี่ตลอดไปได้ไหมครับ”
ธรส่งสายตาบ่งบอกความจริงใจ
คีย์หน้าแดงขึ้นมากกว่าเดิมเมื่อได้ยินธรถามแบบนี้ แต่เขาก็ไม่ได้หลบสายตาของธร
“ถึงปู่ไม่ถามเค้าก็จะรักปู่คนเดียวอยู่ดี เค้ารักปู่มากนะครับ”
คีย์ตอบออกมาทำเอาธรหัวใจพองโต เขาไม่เคยดีใจแบบนี้มานานมากแล้ว
เขารวบตัวคีย์มากอดไว้ในอ้อมกอดของเขาอย่างแนบแน่น
ทั้งคู่ยื่นกอดกันที่ริมบ่อหลังบ้าน เสียงจิ้งหรีดขับขานประสานเสียงจักจั่น
สายลมบริสุทธิ์ยามค่ำคืนพัดพอเย็นสาย แสงจากด้วงจันทร์สองลงมาสว่างรำไร
ธรกับคีย์อยากหยุดช่วงเวลานี้ไว้จริงๆ


TBC .

[anajulia]

กึ๋ยยยยยยยยยยยยยยยยย

บ้านไร่มีเสือตัวโต้ กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์

[b27072010]

แหม้ช่างช่วยกันวางแผนเหลือเกินนะ

อยากอ่านความรู้สึกของรักที่มีต่อแดงมั่งอะ

[Nabee]

จะน่ารัก จะหวานกันไปถึงไหนอ่ะเนี่ย


อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกก ก ก ก กกก...น้ำตาลท่วมจอจริง ๆ ...คริคริ XD

[Little Devil]

มดเต็มจอแล้ว
หวานได้ทุกสถานการณ์นะปู่
+1

[Cha Ris Ma]

 
จูบหนีเสือ
ไว้จะจำไปใช้มั่งนะคร้าบบบ

[samsoon@doll]

เป้นเสือสองคนนี้ต้องทำท่าเหมือนเชิดสิงโตไหมอะคะ หุหุ

[hpsky]

  :-[หวานกันซะป่าเป็นสีชมพูเลยนะคะ

[DexTunG]

  :impress2:หวานได้

[roseen]

คี่ย์เจอเสือตัวจริงแล้ว

[kingphai]

แหะๆ
อยากเป็นเสืออ่า
คิกๆ
จะเป็นยังไงน้า

[PEENAT1972]

มีความรู้สึกว่าตอนหลังๆนี่คีย์ทำตัวประหนึ่งช้างเท้าหลังที่ดีมาก 555

[patee]

เสือมีตัวเดียว  แต่ใช้คน 2 คนแสดง

ทำยังไงล่ะบอกหน่อย

[heefever]

เสือที่นี่มันพูดได้ด้วยอะ

แถมยังแอบดูคนเค้าจูจุ๊บกันอีก

[nataxiah]

anajulia --- ทำไมจะมีรไม่ได้ละนุ่น แหมแค่เสือเองน้าหาได้เสมอ

b27072010 --- เดี๋ยวจะมีให้คร้าบบ คู่นั้นจะเขียนให้เรื่อยนะครับ

Nabee --- คราวหน้าขีดฃ็อคกันมดก่อนอ่านนะคร้าบบ กลัวมดกันคนอ่านแล้วไม่อ่านของผมอีก หุหุ

Little Devil --- ก็ปู่เขาเป็นคนหวานนี่ครับ ทำอะไรก็หวานไปหมดแหละ

Cha Ris Ma --- จะเอาไปใช้กับใครคร้าบบ

samsoon@doll --- คล้ายๆแบบนั้นคร้าบบ เดี๋ยวจะเขียนตอนพิเศษถึงช่วงนี้ให้นะคร้าบบ

hpsky ---  เขินด้วยเหมือนกัน นั่นสิไม่รู้จะหวานกันไปไหน

DE SaiKuNee --- ได้เลยคร้าบบ ต่อไปจะเพิ่มความหวานขึ้นเรื่อยๆ (แต่ช่วงนี้น้ำตาลแพงด้วยสิ)

roseen --- ใครคร้าบบ เสือตัวจริงหวังว่าคงไม่ได้ว่าปู่นะ ปู่ออกจะเป็นลูกแมวน่ารักๆ

KarnSURAMD --- แล้วอยากเข้าไปอยู่กับใครละคร้าบบ รักหรือแดงดี 

PEENAT1972  --- เป็นเด็กต้องเชื่อฟังผู้ใหญ่สิคร้าบ ถึงจะน่ารักเนอะๆๆ อยากผมยังเชื่อป้าเลยนะคร้าบบ(อ้อนสุดริด)

patee  --- เดี๋ยวมีตอนพิเศษบอกใหฟ้แน่นอนคร้าบแต่ตอนนี้รอก่อนนะคร้าบ ลุงกับปู่เขากำลังหวานกันอยู่ แต่จะเอาไปเล่นมั่งหรือครับ อิอิ

heefever  --- ใช่ๆๆๆเป็นเสือทีร่นิสัยไม่ดีมากๆเลยแอบดูคนเขากำลังจู๋จี๋กันได้

  คนอ่าน  คนเม้น

 

เต้นเรียกคนอ่านเพิ่มอีกรอบดีกว่า

[kk_oi1983]

ไม่รู้จะเม้นอะไร คิดถึงคนเขียนมากๆ ก็แล้วกันนะค้าบบบบบบบ

[amito]

เพิ่งตามอ่านทันค่ะ

ยินดีกับแดงด้วยนะคะที่เจอคนที่ ใช่ สำหรับแดงแล้ว ขอให้ได้ รัก จริงนะคะ

ชอบการลงโทษที่ปู่ทำักับพงษ์ กลางวันใช้งาน กลางคืนยังมาแกล้งให้ไม่ได้หลับไม่ได้นอนอีก แถมปู่ยังได้กำไรจากลุงอื้อเลย

[PEENAT1972]

ยังไม่มารึคะที่รัก

[ken_krub]

เป็นกำลังใจให้ครับ

[nataxiah]

ขอโทษที่ต้องให้รอนานนะครับ

พอดีNBผมเสียยังเอาเรื่องออกมาไม่ได้เลยครับ

คิดว่าอีกวันสองวันน่าจะแก้ได้นะครับ

แล้วผมจะรีบเอามาลงให้นะครับ

อย่าเพิ่งหนีเลิกอ่านเรื่องของผมกันไปก่อนนะครับ

ปอลิง มีปัญหาเรื่องนี้เรื่องเดียวเลย เพราะผมลืมเซฟลงฮาร์ดดิสเอททานอลอะคร้าบ