ตอนที่ 26.2 แก้เกม
“มึงตาย” ข้อความสั้นที่ธรกับคีย์เห็นที่หน้ากระจกรถ
คีย์เดินเข้าไปดึงข้อความนั้นออกด้วยความโมโหอยางมาก
“ใครกันนะที่ทำแบบนี้ เค้าว่าต้องเป็นพงษ์แน่ๆเลย”
คีย์ขมวดคิ้วเข้าหากัน ท่าทางคีย์เครียดยิ่งกว่าธรเสียอีก
ธรทำไม่สนใจเดินเอาของคีย์เจ้าไปเก็บไว้ในรถ แต่คีย์กลับยืนอยู่หน้ารถไม่ยอมขยับ
เขาจ้องมองสีแดงที่เลอะอยู่บนฝากระโปรงรถธร
เขาคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะเขาแน่ๆที่ไปต่อยพงษ์ในวันนั้น
ธรเดินเขามาหาเขาเขายังไม่สนใจมัวแต่กังวลเรื่องที่เกิดขึ้น
“ลุงครับเป็นอะไรไป เรื่องแค่นี้เอง เดี๋ยวพี่จัดการเองได้”
ธรจับหน้าคีย์ให้มองหน้าเขา ตอนนี้คีย์ทำหน้าเคร่งเครียดมากๆ
เขาเอานิ้วโป้งค่อยนวดที่หัวคิ้วคีย์เบาๆ
“ไม่เอานะครับ ลุงเครียดแบบนี้เดี๋ยวก็แก่เร็วหรอก ไปกินข้าวกันดีกว่าลุงหิวแล้วไม่ใช่หรอครับ”
ธรยิ้มให้คีย์อย่างอ่อนโยนเพื่อปลอบใจ ก่อนที่จะเปิดประตูรถแล้วพาคีย์ขึ้นไปนั่ง
“ลุงอยากกินอาหารเกาหลีใช่ไหมครับ เดี๋ยวพี่พาไปกินนะ”
ธรพูดเอาใจคีย์เมื่อเห็นว่าคีย์ยังนั่งทำหน้าไม่สบายใจอยู่
“ไม่อยากกินแล้วครับ กลับบ้านไปกินข้าวป้าน้อยดีกว่าครับ เค้าไม่อยากไปไหนแล้ว”
คีย์ตอบเสียงอ่อยๆ ก้มหน้ามองตักตลอดเวลา
ธรเอื้อมมือไปกุมมือคีย์ที่อยู่บนตักไว้ เขาบีบมือคีย์เบาๆ
“ลุงครับพี่บอกไม่ต้องคิดมากไงเดี๋ยวพี่จัดการกับเรื่องนี้เอง ลุงยิ้มหน่อยนะครับ”
คีย์หันไปมองหน้าธรที่กำลังขับรถอยู่
“ปู่จะให้เค้ายิ้มออกอีกหรอ เรื่องทุกอย่างมันเกิดขึ้นเพราะเขาคนเดียวเลยนะ แล้วรถมอเตอร์ไซด์เมื่อกี้ เค้าคิดว่าต้องเป็นพงษ์เหมือนกัน”
“เรื่องนั้นพี่รู้แล้ว แต่พี่บอกแล้วไงพี่จัดการเองได้” ธรหันมายิ้มให้คีย์อย่างใจเย็น
ระหว่างขับรถกลับบ้านเขาโทรบอกป้าน้อยให้เตรียมอาหารไว้
พร้อมกับให้เรียกนพกับแดงมารอพบเขาด้วย เขามีเรื่องจะใช้งานนิดหน่อย
ธรขับรถพาคีย์กลับมาถึงบ้าน แดงก็ออกมารอรับอยู่แล้ว
“นายรถไปโดนอะไรมาหรือครับ ทำไมมันเป็นแบบนี้” แดงทำหน้าสงสัย
“เดี๋ยวเราเข้าไปคุยกันข้างใน แดงช่วยเอารถไปเก็บกับเอาของของลุงไปไว้ที่ห้องผมให้ก่อนแล้วกัน”
ธรหันไปบอกก่อนที่จะเดินจูงมือคีย์เข้าไปในบ้าน คีย์ยังคงมีอาการเสียใจอยู่
ธรพาคีย์เข้ามาที่ห้องอาหารก่อน เพราะเขารู้ว่าคีย์หิวข้าวมากแล้ว
แต่พอนั่งลงกินคีย์กลับทำเพียงเขี่ยข้าวไปมาในจาน
“ลุงครับทำไมไม่กินข้าวล่ะ หิวข้าวไม่ใช่หรือไง นี่ป้าแกกทำกับข้าวของโปรดลุงทั้งนั้นเลยนะ”
“เค้ากินไม่ลงแล้วล่ะปู่” คีย์ก้มหน้ามองจานข้าวไม่ยอมมองหน้าธร
ธรลุกขึ้นเดินไปนั่งข้างๆเขา ธรหยิบจานข้าวของคีย์มาไว้ที่ตัวเอง
“งั้นพี่ป้อนเอง” ว่าแล้วธรก็ตักข้าวป้อนให้กับคีย์
“ไม่เอาอะปู่เค้าไม่อยากกินจริงๆ” คีย์ยังยืนยันคำพูดเดิม
“ไม่ได้นะลุงถึงเวลามันก็ต้องกินแล้วเรื่องที่เกิดขึ้นก็เป็นเรื่องนิดหน่อยเอง พี่ยังไม่เป็นอะไรเลยเห็นไหม”
“แต่ว่าปู่เค้าเป็นต้นเหตุนะ”
ธรเห็นคีย์ยังดึงดัน เขาจึงยื่นหน้าไปข้างๆหูคีย์ ก่อนที่จะกระซิบเบาๆ
“ถ้าลุงไม่ยอมกินข้านะ พี่จะจูบลุงตรงนี้แหละ เพราะฉะนั้นกินข้าวหน่อยนะครับ”
คีย์หน้าแดงทันทีที่ได้ยินธรพูดแบบนั้น
“ปู่ไม่กล้าหรอกเค้าว่า แล้วเค้าก็ไม่อยากกินนี่นา”
“ลุงคิดว่าพี่ไม่กล้าจริงๆหรือครับ ลองดูไหมละครับ”
ธรยิ้มกรุ้มกริ่มให้คียืก่อนที่จะยื่นช้อนไปป้อนข้าวให้ใหม่
คีย์ลังเลเล็กน้อย แต่เขาสังเกตท่าทางของธรแล้วคิดว่าธรต้องกล้าทำอย่างที่บอกแน่นอน
เขาค่อยอ้าปากกินข้าวที่ธรป้อนให้เขา ธรยิ้มออกมาให้เขา
เขาสังเกตเห็นคนอื่นในห้องก็ยิ้มให้เขาเช่นกัน ยิ่งทำให้เขาเขินอายเข้าไปอีก
“พอแล้วปู่ เค้ากินเองก็ได้ ปู่กลับไปกินข้าวต่อเถอะนะ”
คีย์รีบแย่งจานข้าวมาไว้ที่ตัวเอง ธรเอามือลูบหัวเขาเบาๆ ก่อนที่จะกลับไปนั่งที่เดิม
“งั้นปู่ก็ต้องกินเยอะนะ จะได้มีแรงไปจัดการกับพงษ์”
คีย์พูดพร้อมกับตักกับข้าวหลายอย่างใส่จานให้ธร
“พอแล้วลุง เดี๋ยวพี่กินไม่หมดกันพอดี แกล้งพี่คืนหรือไง”
“เปล่านี่ เค้ากลัวปู่ไม่มีแรงไปสู้กับพงษ์ต่างหาก” คีย์ยิ้มหน้าทะเล้นให้ธร
ธรเห็นคีย์เริ่มยิ้มออกมาได้แบบนี้เขาก็สบายใจขึ้นมาทันที
หลังจากกินข้าวเสร็จธรฏ้เรียกทุกคนเข้ามาคุยด้วย เขาบอกให้คีย์ขึ้นไปอาบน้ำก่อน
ตอนแรกคีย์ก็ไม่ยอมไปเพราะเขาอยากรู้ว่าธรกำลังจะทำอะไร
แต่ธรยืนกรานว่าให้คีย์ขึ้นไปอาบน้ำก่อน เดี๋ยวเขาจะเล่าให้ฟังเอง
เมื่อธรบอกแบบนี้คีย์เลยต้องแยกตัวขึ้นไปอาบน้ำข้างบน
ธรเรียกนพกับแดงเข้ามาที่ห้องทำงาน
เขาเล่ารายละเอียดเรื่องราวที่เกิดขึ้นให้ทั้งสองคนฟังก่อนที่จะบอกแผนการ
ธรเล่าแผนการทั้งหมดให้นพกับแดงฟังจนทั้งสองคนเข้าใจดีแล้ว
เขาก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทร
“เออ ไอ้รักกูมีเรื่องจะให้มึงช่วยนิดหน่อยว่ะ”
ธรโทรหาเพื่อนของเขา แล้วเขาก็คุยเล่าเรื่องราวให้ฟัง
“ว่าไงมึงช่วยกูหน่อยได้ไหมวะ”
“ถ้าเรื่องแค่นี้ก็พอไหว แต่มึงต้องเลี้ยงเหล้ากูนะโว้ย” เสียงจากปลายสายดังออกมา
“เออ เรื่องนี้มึงไม่ต้องห่วง เดี๋ยวพรุ่งนี้กูให้แดงเด็กที่ไร่กูไปหามึงนะ”
“เออ งั้นพรุ่งนี้เจอกัน”
“แดงพรุ่งนี้แดงไปหาคุณรักเพื่อนผมตามที่บอกนะ เดี๋ยวผมเขียนแผนที่กับจดหมายไปให้”
“ครับนาย แต่ว่าเพื่อนนายคนนี้เขาเป็นใครครับ”
แดงถามพราะเขาไม่เคยเห็นธรติดต่อกับเพื่อนคนนี้มาก่อนเลยตั้งแต่เขาทำงานที่นี่
“เพื่อนผมตั้งแต่สมัยเด็กๆนะ แดงๆไปเจอเขาก็จะรู้เองแหละ ผมว่าแยกย้ายไปพักผ่อนกันได้แล้ว”
ธรบอกก่อนที่จะลุกออกจากห้องไปคนแรก
ธรเข้ามาในห้องเห็นคีย์กำลังนั่งหันหลังเป่าผมอยู่
เขาเข้าไปกอดเอวบ้างนั้นไว้ มันเป็นเอวที่เขาอยากกอดไว้ตลอดเวลา
ธรเอาหน้าซุกไปที่แผ่นหลังเนียนขาวของคีย์
“ลุงครับคิดถึงพี่ไหมครับ พี่คิดถึงลุงมากๆเลยรู้ไหมครับ”
เขากระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
“ปู่เค้ากำลังเป่าผมกับแต่งตัวนะ ปล่อยเค้าก่อน”
“ไม่เอาลุงต้องบอกมาก่อนว่าช่วงที่ไม่เจอกันคิดถึงพี่มากไหมครับ”
ธรไม่ยอมปล่อยแถมยังอ้อนให่คีย์บอกคิดถึงเขาให้ได้
“เค้าก็บอกปู่ทุกวันที่คุยโทรศัพท์แล้วไง ยังจะให้บอกอะไรอีก ปล่อยนะเค้าจะได้แต่งตัว”
“ไม่เอามันไม่เหมือนกันนี่ครับ มันไม่เห็นหน้ากันแบบตอนนี้ ถ้าลุงบอกพี่ก็ยอมปล่อย ตกลงลุงคิดถึงพี่ไหมครับ”
“คร้าบบบบ เค้าคิดถึงปู่ที่สุดเลย คิดถึงที่สุดในโลกเลยคร้าบบบบ” คีย์แกล้งลากเสียงยาว
“ลุงชอบทำเป็นเล่นแบบนี้ต้องโดนลงโทษซะหน่อยแล้ว”
ธรหยิบไดร์เป่าผมออกจากมือคีย์ แล้วใช้มืออีกข้างทีโอบเอวคีย์ไว้รั้งให้คีย์ล้มลงบนที่นอน
“ปู่ไม่เอานะ ห้ามแกล้งเค้าสิ” คีย์พยายามจะลุกขึ้น
“พี่ไม่ได้แกลง้นะ แต่จะทำจริงๆ” ธรรั้งตัวคีย์ไว้ไม่ให้ลุกขึ้น
เขาพลิกตัวขึ้นไปนั่งคร่อมตัวคีย์ไว้ คีย์เอามือดันตัวธรไว้
“ปู่ไม่เอานะ เค้ายอมแล้วเค้าพูดดีดีก็ได้”
“ไม่ทันแล้วลุง แบบนี้มันต้องโดนลงโทษก่อนค่อยปล่อย”
ธรจับมือคีย์ที่ดันตัวเขาออกทั้งสองข้างแล้วกดลงไปกับที่นอน
เขายิ้มให้คีย์ที่นอนมองหน้าเขาอยู่
เขาค่อยๆก้มหน้าลงไปจนจมูกของเขาชนกับจมูกของคีย์
ตอนนี้คีย์ไม่ได้ดิ้นอีกแล้ว แต่กลับหน้าแดงเรื่อขึ้นมาแทน
“ลุงครับพี่รักลุงที่สุดเลยนะครับ พี่จะไม่ยอมให้ใครมาแย่งลุงไปจากพี่แน่นอน”
ธรพูดจบก็กระกบปากของเขาเข้ากับริมฝีปากของคีย์อย่างนุ่มนวล
คีย์ตอบสนองด้วยการเผยอปากเล็กน้อย ธรสอดลิ้นเข้าไปสัมผัสกับลิ้นคีย์
คีย์กุมมือธรที่กดมือเขาไว้ ธรบรรจงจูบด้วยความรัก
“พอแล้วคราวนี้ลงโทษแค่นี้ก่อน ถ้าคราวหน้าพี่จะทำยิ่งกว่านี้”
ธรลุกขึ้นมาบอกหลังจากที่เขาจูบคีย์ไปได้สักพักใหญ่
“พี่ไปอาบน้ำก่อนดีกว่า ลุงอย่าเพิ่งรีบนอนนะ”
ธรลุกจากตัวคีย์ไปอาบน้ำ คีย์ยังคงนอนหน้าแดงอยู่บนที่นอน
ถึงยังไงเขาก็ยังไม่ชินกับการที่โดนจูบแบบนี้
คีย์ทำใจสักพักก่อนลุกขึ้นมาแต่งตัว เขานั่งมองสำรวจไปรอบๆห้อง
ถึงเขาจะเคยเข้ามาในห้องนี้หลายครั้งแล้วแต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขาตั้งใจมองมัน
ห้องของธรเป็นห้องที่ตกแต่งเรียบๆมีเตียงนอน ตั้งอยู่ตรงกลาง
ตู้เสื้อผ้าหลังใหญ่ตั้งอยู่ติดหน้าต่าง ที่ปลายเท้าของที่นอนมีโทรทัศน์จอใหญ่ตั้งอยู่
แต่มีสิ่งหนึ่งสะดุดตาของเขา นั่งก็คือเครื่องเกม PS3 ที่วางอยู่ตรงนั้นด้วย
เขาแปลกใจว่าธรเล่นเกมตั้งแต่เมื่อไหร่ หรือว่าเขาไม่ทันสังเกตเอง
คีย์เดินเข้าไปที่เครื่องเกมเพื่อดูว่าธรเล่นเกมแบบไหน
แต่เกมที่เขาพบกับเป็นเกมแบบที่เขาเล่นอยู่เมื่อตอนที่มาพักอยู่ที่นี่เลย
แล้วธรรู้ได้ไงว่าเขาเล่นเกมพวกนี้ หรือว่าธรแค่ชอบเล่นเหมือนกัน
“ลุงทำอะไรอยู่ตรงนั้นครับ” ธรทักเมื่อออกมาจากห้องน้ำแล้วเห็นคีย์อยู่ที่หน้าโทรทัศน์
“เค้าแปลกใจนะสิ ว่าปู่เล่นเกมพวกนี้ด้วยหรอ ปู่เล่นตั้งแต่เมื่อไหร่กันเข้าไม่เห็นรู้เลย”
ธรอมยิ้มแล้วเดินเข้ามานั่งลงใกล้คีย์
“ลุงอยากรู้จริงๆหรือเปล่า” ธรหันมาถาม
“อือ อยากรู้จริงๆ เพราะปู่ไม่เห็นบอกเลยว่าเล่นเกมแบบนี้ เค้าก็เล่นนะเกมพวกนี้”
คีย์ทำหน้าแปลกใจ จนธรอดยิ้มให้ไม่ได้
“เอาหูมาใกล้ๆเดี๋ยวพี่จะบอกให้” คีย์ขยับตัวยื่นหน้าเข้าใกล้ธรมากขึ้น
“ก็ของลุงแหละครับ พี่ให้แม่ลุงส่งมาให้” “จุ๊บ”
ธรพูดจบก็จุ๊บแก้มคีย์ไปหนึ่งที ก่อนที่จะรีบลุกขึ้น
“ปู่อะ เอาเปรียบเค้าอีกแล้วนะ เค้าก็ว่าแล้วทำไมมันเหมือนของเค้าจัง แล้วปู่เอามาทำไม”
“ก็เอามาไว้ให้ลุงแหละครับ ต่อไปนี้พี่จะไปรับลุงทุกวันศุกร์นะ พี่บอกพ่อกับแม่ของเราแล้วครับ”
“จริงหรอ แล้วพ่อเขาไม่ว่าหรือครับ”
“ก็ไม่เห็นว่าอะไรนี่นา เดี๋ยวคราวหน้าพี่จะพาแวะไปหา เดี๋ยวเขาจะหาว่าพี่กักตัวลุงไว้คนเดียว”
“ครับ เค้ายังไงก็ได้ แต่ปู่ต้องไปด้วยแค่นั้นเอง” คีย์ยิ้มให้ธร
ธรแต่งตัวเสร็จเขาก็เข้ามานอนกอดเอวคีย์ที่นั่งเล่นเกมอยู่ที่ปลายเตียง
“ลุงชอบเล่นเกมนะครับ”
“ก็ไม่ได้ชอบมากขนาดนั้นหรอก แค่เค้าไม่มีอะไรทำก็จะเล่นอะ แต่ว่าปู่ยังไม่ได้บอกเขาเลยนะว่าคุยอะไรกับพวกพี่แดงพี่นพ”
ธรมุดหัวไปนอนตักคีย์แทน คีย์ก้มมองหน้ารอฟังคำตอบ
“ก็แค่ให้สองคนนั้นไปเตรียมอะไรนิดหน่อย พรุ่งนี้เย็นๆลุงก็รู้แล้วครับ” ธรยิ้ม
“บอกตอนนี้ไม่ได้หรอ เค้าอยากรู้แล้วอะ” คีย์เลิกเล่นเกมก้มหน้ามองหน้าธร
“ไม่ครับ พี่อยากให้ลุงรู้พรุ่งนี้เลยทีเดียว แล้วอีกอย่างลุงจะได้รู้ว่าพี่ปกป้องลุงได้จริงๆ” จับมือคีย์มาหอม
“ครับ งั้นเค้ารอพรุ่งนี้ก็ได้ แต่วันนี้นอนได้แล้ว ปู่ขับรถมาทั้งวันเหนื่อยแย่เลย”
คีย์บอกพร้อมกับดันตัวธรให้ลุกขึ้น
“ลุงคร้าบบ พี่กอดหน่อยนะ” ธรบอกเมื่อทั้งสองนอนบนที่นอนแล้ว
“ตามใจสิครับ เค้าเห็นกอดมาทั้งวัน ทีนี้ทำมาขอ”
“ลุงแอบว่าพี่หรือเนี่ย ร้ายนักนะเรานะ”
“เปล่าซะหน่อยปู่ร้อนตัวไปเองต่างหาก ฮ่า ฮ่า” คีย์หัวเราะออกมา
“ลุงบ๊องเอ๊ย” ธรรวบตัวคีย์เข้ามากอดไว้แทนหมอนข้าง
“ฝันดีนะคร้าบบ ที่รัก” ธรกระซิบบอกที่ข้างหูเบาๆ
คีย์หน้าร้อนฉ่าขึ้นมาอีกแล้ว “ครับ ปู่ก็ฝันดีเหมือนกันนะครับ”
….. TBC …..
ขอโทษนะครับลงช้าไป1วัน อย่าว่ากันนะครับ
หัวข้อ: [เปิดจอง P:1,ภาพกระเป๋า P:39] มนต์รักบ้านทุ่ง ตอนจบ P:39 20-8-2554 (อ่าน 357768 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก