แบบว่าวันนี้กลางวันอีป้าแก่ๆ ไม่ว่างค่ะ
วันนี้มีเรื่องตัวเลขให้ปวดสมองเยอะมากค่ะ
เลยมาอ่านตอนเย็นแทน แต่ยังไง ก่อนนอน อีป้าแก่ๆ ก็รอรอบดึกด้วยนะค่ะ 555
+1 สำหรับคุณไม้ และ hackz แต่สำหรับคำถาม แบบข้างบน อีป้าไม่ขอเดาด้วย
เพราะถือเป็นเรื่องของคุณ ไม่ใช่เรื่องของป้า (อีป้าแก่ๆ มีหน้าที่ อ่านอย่างเดียว)
ไม่ใช่เด็กนักเรียนที่ต้องมาทำแบบฝึกหัดส่งครูค่ะ 555
เห็นแก่ความสุขส่วนตนเองมากถึุงมากที่สุดละค่ะ 555
^
^
จิ้มพี่หมอ อิอิ
แฮะๆ อ่านทันแล้วจ้า
ขอโทษด้วยที่เม้นท์ให้แค่ตอนแรกแล้วก็หายศีรษะไปเลย
ถึงพี่หมอไม้...
เป็นกำลังใจให้พี่หมอไม้นะ พี่เขียนได้ดีแล้วค่ะ ใช้ภาษาจริงใจดี ไม่ต้องบรรยายเลิศเลออะไรหรอก เพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับพี่หมอไม้กับพี่หมอติ๊บเนี่ยมันน่าสนใจ ชวนให้ติดตามอยู่แล้ว ^^
ตอนนี้พี่หมอติ๊บยังไม่รู้เรื่องที่พี่ไม้แอบเอาเรื่องมาลงในบอร์ดใช่มั้ย? แล้วเมื่อไหร่พี่ไม้จะบอกค้าบบบ? ถ้าพี่ติ๊บรู้พี่ติ๊บต้องดีใจแน่ๆ แล้วถ้าพี่ติ๊บมีโอกาสได้เข้ามาอ่าน...ก็อยากให้พี่ติ๊บอ่านคอมเม้นท์นี้ด้วย
ถึงพี่หมอติ๊บแสนดี ^^
พอได้อ่านเรื่องราวของพี่ติ๊บแล้วเหมือนได้แรงบรรดาลใจเลยล่ะ ทำให้เห็นว่ายังมีคนอีกมากมายที่ลำบากยิ่งกว่าเรา ความลำบากทำให้เราเข้มแข็งกว่าคนอื่น เป็นผู้ใหญ่กว่าคนเพื่อนรุ่นเดียวกัน มันเหมือนเป็นภูมิคุ้มกันชั้นดีที่ไม่ได้มีทุกคน เราจะเก็บตรงนั้นมาเป็นแรงพลังฟันฝ่าต่อสู้อุปสรรค ยิ่งเราเจอเรื่องที่หนักหนามาแล้ว ความทุกข์เล็กๆน้อยๆเท่านี้ก็ไม่เป็นปัญหา เราที่มีพร้อมทุกอย่าง ก็อย่านิ่งนอนใจ พ่อแม่มีไว้ให้กราบไว้กตัญญูก็รีบๆทำเข้า อย่ามัวหลงระเริง ผลาญเงินพ่อแม่จนเมื่อวันที่สายแล้วค่อยมารู้สึกตัว
พูดถึงเรื่องความรัก
พี่ไม้กับพี่ติ๊บเป็นคู่รักอีกคู่ที่ประทับใจ ^^ การที่พี่ติ๊บกราบที่อกพี่ไม้ก่อนนอนน่ะถือว่าประเสิร์ฐมาก เพราะผัวเมียที่ว่ารักกันมาก แต่งงานกันมาเป็นสิบๆปียังไม่เคยทำให้กันขนาดนี้เลย มันเป็นการแสดงออกซึ่งความรักและความเคารพเทิดทูลบูชาจริงๆนะเนี่ย อ่านแล้วทึ่ง+ซึ้งจริงๆ
ส่วนพี่ไม้...นั่นแหล่ะ อย่างที่พี่เคยบอกไว้ เออ...พฤติกรรมเหมือนป๋าเลยว่ะ แม่งพ่อบุญทุ่มจริงๆ นึกว่าจะหาพระเอกแบบนี้ได้แต่ในนิยาย เพ้อ~ เมื่อไหร่ตรูจะเจอผู้ชายดีๆแบบนี้บ้าง? แต่คงหายากเข้าไปทุกที เพราะเดี๋ยวนี้ผู้ชายดีๆเขาวิ่งหนีเข้าป่าไปหมดแล้วววว T T
...
เห็นด้วยกับสองความเห็นนี้ล่ะค่ะ
ตอนแรกคลิกเข้ามาอ่าน..เห็นชื่อเรื่องนึกว่านิยาย..(แต่ให้อารมณ์ประมาณดำเนินเรื่องผ่านไดอารี)
แต่พอทราบว่าเป็นเรื่องเล่า นั่นเท่ากับว่าคุณหมอทั้งสองคนก็ต้องมีตัวตนอยู่บนโลกนี้จริงๆ
ฉะนั้น เราก็จะขอรับทราบแต่สิ่งที่คุณหมอเล่าออกมาเพื่อให้เราทราบแล้วกันนะคะ ^^
อ่านเรื่องเล่าของผู้อื่น ถือว่าเหมือนได้เปิดมุมมองด้านอื่นของตัวเองด้วย (เผื่อบางอย่างที่ไม่รู้และบางอย่างที่มองข้ามไป)
ถึงคุณhackzด้วยค่ะ เราไม่รู้่ว่าบล็อกของคุณหมอไม้คือบล็อกไหนนะคะ
ฉะนั้น สบายใจได้..มีเรา1คนล่ะค่ะที่รออ่านอยู่ในเล้า นับจากนี้ไปก็คงทุกวันและถ้ามีเวลาว่าง..
ยังไงคุณหมอไม้ก็ต้องแวะมาอ่านคอมเม้นท์ที่นี่อยู่แล้วด้วยใช่มั้ยล่ะคะ? ^^
(ออกตัวก่อนด้วย ว่าเราพูดให้รู้เรื่องและใช้คำสละสลวยได้ไม่ค่อยดีนัก จะแสดงความคิดเห็นตามที่อ่านแล้วเรียบเรียงคำพูดตัวเองได้นะคะ)
:L2:เป็นกำลังใจให้ทั้งคุณหมอไม้และคุณhackzล่ะค่ะ
ปล. ลืมเม้นท์ตอนล่าสุด -*-
ฮาวิธีที่คุณหมอไม้กันคุณหมอบอยออกจากคุณหมอติ๊บ
บางทีก็ต้องแสดงตัวให้รู้ว่าคนๆ นี้ ของใคร ฮ่าๆ