หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[liTTle.SaLapaO]

สวัสดีฮะพี่หมอไม้ ที่เขียนเรื่องราวดีๆมาให้อ่านนะฮะ แล้วก็คุณ Hackz ที่ช่วยนำมาลงให้อ่านและช่วยแก้คำ ทำให้อ่านง่ายขึ้นเยอะเลย
คุณ Hackz ยังเป็นเด็กนักเรียนอยู่หรอค่ะ เปิดเทอมวันที่ 17 เนี่ย ยังไงก็ตั้งใจเรียนนะ

ตอนนี้จะหวานไปไหนค่ะ อิจฉาค่ะ ยังไม่มีคนที่เกิดเพื่อเรา 555

รอตอนต่อไปค่ะ

[เด็กแว่นน้อย]

อยากทราบว่า ใน Blog จริงของคนเขียนนี่ เขียนจบเลยป่ะครับ

อยากบอกว่า เรื่องนี้ น่ารักมากๆ และเป็นเรื่องที่ซาบซึ้งกินใจพอสมควร

แต่... ถ้าคนเขียนใช้ภาษานิยาย (ภาษาที่สละสลวยกับการร้อยเรียงร้อยรัดภาษา) เรื่องจะน่าอ่านมากขึ้น และจะเป็นที่ชื่นชอบจนติดตลาดเลยทีเดียวแหละ

อย่าลืมมาต่อไวๆ นะครับ จะเป็นกำลังใจให้จนจบเรื่องทีเดียวเลยแหละ

 

[RAKDEK_KA]

     นั่งๆ นอนๆ อ่านเรื่องนี้มาตั้งกะหนึ่งถึงเก้าเนี่ย ต้องบอกว่าสงสารติ๊บ มากมายอ่ะ ทำไม ชีวิตช่างรัดทดแท้น้อ แต่ตอนนี้ก็คงไม่เป็นไรแล้วเพราะได้เป็นคุณหมอไปแล้วนิ แล้วก็ยังได้คนดีๆ อย่างพี่ไม้มาดูแลอีกคน ถ้ายังไงก้ขอให้ความรักและความสุขของทั้งสองคน คงอยู่ตลอดไปนะจ๊ะ 

     ส่วนพี่ไม้ก็ดูแลกระติ๊บใบนี้ให้ดีๆ ละ ให้สมกับที่มีคนมาทักนะ อิอิ

ปล. พรงนี้ไปเรียนด้วยเหรอ เค้าไม่หยุดกันเหรอ หรือว่าไม่ได้อยู่กทม.หว่า 

[dahlia]

เข้าใจหัวใจตัวเองกันซะที หวานกันไปนานๆ นะ 

[Solar cell]

น้องกะติ๊บเสร็จพี่ไม้ไปเรียบโร้ย
รอตอนหวาน ๆ ตอนต่อไปฮับ

[dr.mike]

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นท์ ที่มีให้นะคับ จะค่อยๆทยอยเอามาลงให้แบบต่อเนื่อง
หวังว่าจะเป็นกำลังใจที่ดีให้กันแบบนี้ไปนานๆ
สำหรับภาษาที่ใช้เขียนที่พี่บางคนบอกให้ใช้ภาษานิยาย  ต้องขอโทษอย่างแรงคับ  ไม่เป็นจริงๆ
เพราะอยากให้อ่านง่ายๆ  สบายๆ เข้าใจเรื่องเหมือนฟังเรื่องเล่าซะมากกว่า
เพราะแค่พูดให้เป็นภาษาคนนี่  ผมก็ยากแล้วคับ พูดจากะใครไม่ค่อยจะรู้เรื่องแล้วคับ
เอาเป็นว่าจะพยายามทำให้ดีที่สุดแล้วกันนะคับ

แต่งงว่ามีแต่คนชอบมาติ๊บ  ไม่ยักกะมีใครชอบผมกันมั่งเลย  เฮ้อออออ
เมื่อกี้เซอร์ไรพส์เจ้าตัวตอนมานอนอ้าให้ผม(ทำ)ฟัน   ยิ้มแก้มปริเลย

[dr.mike]

ช่วงนี้ออกอาการงงกะตัวเอง
ว่าเมื่อไหร่ไอ้น้อง Hack มันจะมาต่อเรื่องราวซะทีแบบว่าทิ้งไว้ให้ติดตามให้คอยลุ้น  ทั้งๆที่ต้นฉบับอยู่กะตัวเอง
มาต่อได้แล้วน้องเอ้ยยย  พี่รอติดตามตอนต่อไป

[BeeRY]

^
^
^
  จิ้มๆพี่หมอไม้ อิอิ
พี่ก็ปั่นต้นฉบับเยอะๆ แล้วก็เขียนผิดให้น้อยลง น้อง hcakz จะได้ไม่ต้องแก้เยอะแล้วเอามาลงเร็วๆ 55+
ล้อเล่นค่าาาา...ฝากกอดพี่หมอติ๊บหน่อย คนอะไรน่ารักจัง

[PEENAT1972]

กรี๊ดๆๆๆๆๆ ถูกใจอิป้าแก่ๆจริงๆ

[thehackzzi]

เสื้อกาวน์เก่าๆ ......กับเราสองคน ตอนที่ 10 จุดเริ่มต้นของความรัก
17:59  27/8/2009

กว่าผมจะตื่นมาอีกทีก็บ่ายเศษๆ ของวันเลยทีเดียว แต่ทันทีที่ผมลืมตาตื่นมา ห้องผมก็ถูกจัดเข้าที่เข้าทางเรียบร้อยแล้ว แต่ที่ไม่ถูกใจผมเอาซะเลยคือ เตียงที่อยู่อีกฝั่งนึงของห้องมันได้ถูกจัดและปูอย่างเป็นระเบียบที่อีกฝั่งของมุมห้อง แล้วแบบนี้ก็หมายความว่าผมกับติ๊บต้องนอนคนละเตียงกันอ่ะดิ

เรื่องอะไรจะยอม ทันทีที่ขยับตัวลุกจากที่นอนได้เจ้าของร่างที่ผมกอดมา ทั้งเช้าก็ออกมาจากห้องน้ำพอดี ผมจึงสบโอกาสถาม

“ทำไมจัดห้องเสร็จไวจัง พี่เลยไม่ทันได้ช่วยเลย”

“ก็ของติ๊บไม่ได้มีอะไรมากมายนี่คับ มีแค่หนังสือกับเสื้อผ้านิดเดียวเอง” ติ๊บตอบแต่ไม่สบตากับผมเลยคงเขินๆ น่ะ

“แล้วมีอะไรขาดเหลือรึป่าว พี่จะได้ไปซื้อมาให้” ผมถามด้วยความเป็นห่วง

“ไม่มีคับ แค่มีที่นอนอยู่ที่ไหนติ๊บก็อยู่ได้”

“แล้วทำไมติ๊บต้องมานอนเตียงนี้ด้วยอ่ะ ไมไม่นอนเตียงเดียวกะพี่อ่ะ ไหนๆ เราก็…”

ไม่ต้องรอให้ตัวเองพูดจบผมก็เดินพรวดเดียวมารวบติ๊บไว้ในอ้อมกอดเรียบร้อย แถมมีของแถมเป็นการหอมแก้มฟอดใหญ่

“ก็พี่ไม้ตัวเล็กที่ไหนละคับ นอนคนเดียวก็เต็มเตียงแล้ว แล้วอีกอย่างติ๊บก็นอนดิ้นด้วย กลัวจะทำให้พี่ไม้หลับไม่สนิทอ่ะดิ”

“ไม่เป็นไรถ้าติ๊บไม่มานอนเตียงนี้ งั้นพี่มานอนเตียงเดียวกับติ๊บก็ได้”

“โหย แล้วติ๊บจะมีทางเลือกอีกมั้ยนี่” ติ๊บบอกพลางมองค้อนมาที่ผมหนึ่งที

“งั้นเราก็รวมเตียงเข้ามาชิดกันดิจะได้นอนสบายขึ้น หรือจะนอนเตียงเดียวกันก็ได้ พี่ก็นอนได้ แต่ติ๊บอ่ะต้องนอนบนตัวพี่ ไหวป่าวอ่ะ” ผมตอบกวนๆ ปนทะเล้นนิดหน่อยเพื่อดูว่าอีกฝ่ายจะมีอาการกับผมอย่างไร

แทนคำตอบ มือเล็กก็คว้ามาที่พุงน้อยๆ ของผม ก่อนบิดมันเล่นด้วยอาการหมั่นเขี้ยว แต่ก็ทำเอาผมเจ็บไม่น้อยเลยทีเดียว

“เอาเตียงมารวมกันก็ได้ แต่พี่ไม้ห้ามนอนดิ้นข้ามฝั่งมาเตียงติ๊บก็แล้วกันนะ” ติ๊บบอกผมยิ้ม ก่อนจะอารมณ์ดีเดินไปที่เตียงพลางขนย้ายหมอนผ้าห่มไปวางไว้บนเตียงผม ก่อนที่เราจะช่วยกันย้ายเตียงเดี่ยวนั้นมารวมกันให้เป็นเตียงเดียว ตามความต้องการของผมในตอนแรก…

หลังจากที่เราทานข้าวมื้อแรกของวัน เอาตอนพลบค่ำกันเรียบร้อย ผมก็พาติ๊บกลับห้องเอาตอนหัวค่ำ และทันทีที่ผมถึงห้องก็จัดการเคลียร์งาน เคลียร์นัดคนไข้สำหรับวันจันทร์ที่ผมทำเป็นปกติอยู่แล้ว ติ๊บเองก็จัดการรีดผ้าของตัวเองและไม่วายจะทำหน้าที่คนรักที่ดีด้วยการจัดการรีดผ้าให้ผมเรียบร้อยด้วยเช่นกัน

“ติ๊บว่าที่ห้องเราขาดอะไรไปมั้ย อยากได้อะไรเพิ่มรึป่าวอ่ะ” ผมถามติ๊บเผื่อจะต้องการอะไรเพิ่มเติมเพราะตอนอยู่ห้องคนเดียว ผมก็ไม่ค่อยได้สนใจกะข้าวของเครื่องใช้ภายในห้องซักเท่าไหร่

“ขาดหลายอย่างเลยล่ะพี่ไม้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ติ๊บว่าจะไปซื้อของในเมืองมี หลายอย่างที่มันหมดแล้วเหมือนกัน”

ติ๊บบอกผมแบบนั้นเพราะว่าที่นี่เด็กมหาลัยจะรู้ดีว่าเวลาอยากได้ข้าวของเครื่องใช้เยอะๆ ก็ต้องถ่อสังขารไปห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง หรือไม่ก็ห้างสรรพสินค้าในเมือง นอกจากจะถูกกว่าซื้อตามร้านแถวๆ มหาลัยแล้ว ยังถือเป็นการพักผ่อนไปในตัวด้วย

“งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้พี่พาติ๊บไปช๊อปในเมืองแล้วกัน” ผมบอกพลางส่งยิ้มให้กับติ๊บที่ยืนรีดผ้าอยู่ไม่ห่างออกไปเท่าใดนัก

“อ้าว แล้วพรุ่งนี้ไม่ได้ทำงานเหรอคับ ติ๊บไปเองได้นะ” ติ๊บบอกผมแต่สายตาก็ไม่ได้เปลี่ยนจากผ้าตรงหน้าเท่าใดนัก

แทนคำตอบผมเดินไปโอบร่างบางไว้ในอ้อมกอด พลางปล้นจูบคนที่กำลังทำงานด้วย

“ไม่เอาอ่ะ ใครจะปล่อยให้ติ๊บไปเดินคนเดียว เดี๋ยวมีคนมาฉุดไปก็แย่ดิ”

แล้วการรีดผ้าแบบสองคนช่วยกันก็เริ่มต้นขึ้น ผมก็เริ่มแปลกใจตัวเองเหมือน กันว่าผมเป็นคนโรแมนติกแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ จากเดิมที่ผมไม่เคยรีดผ้า ไม่เคยโรแมนติกกับแฟน แต่ตอนนี้อะไรที่ทำให้ผมยืนโอบกอดติ๊บไปพร้อมกับการรีดผ้าได้ขนาดนี้ ดูท่าผมจะเป็นเอามากใช่มั้ยคับ

“ดึกแล้วพี่ไม้ไปอาบน้ำได้แล้วละ” ติ๊บเตือนผมหลังจากนอนดูรายการทีวี

จนตอนนี้เกือบจะเที่ยงคืนอยู่แล้ว ซึ่งปกติผมเป็นคนนอนดึกอยู่แล้ว เลยไม่อาบน้ำจนกว่าจะง่วงค่อยไปอาบน้ำแล้วก็หลับไหลไป แต่ตอนนี้ผมคงต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองบ้างแล้วละ คงต้องอาบน้ำเร็วขึ้น แปลกน่ะที่ผมเองก็หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้อีกรอบว่าทำไมผมถึงต้องยอมเปลี่ยนแปลงวิถีชีวิตของผมทีละเล็กทีละน้อย เพื่อให้คนที่อยู่ตรงหน้าผมตอนนี้ด้วย นี่ผมรักติ๊บจริงๆ เหรอนี่

ทันทีที่ผมอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยก็ออกมานั่งหน้าทีวีซักพัก เปลี่ยนให้อีกคนได้เข้าไปอาบน้ำ ฮั่นแน่..หลายคนคงตั้งคำถามกับผมละซิ ว่าทำไมไม่อาบพร้อมกัน ก็วันนี้ผมกับติ๊บเหนื่อยมาทั้งวันแล้วนี่คับ ตัวผมคงเหม็นน่าดู ไว้ออกมาจากห้องน้ำก่อนเหอะ อิอิ

แต่ไม่ทันที่ผมจะได้ทำไร ก็เผลอหลับไปเนิ่นนานเท่าไหร่ไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีก็ดึกพอสมควร พอลืมตาขึ้นมาผมก็พบว่าที่คุณหมอกำลังอ่านหนังสืออยู่บนโต๊ะหนังสือ แต่ก็ไม่วายเป็นห่วงผมด้วยการปิดไฟนีออนที่สว่างทั้งห้องนั้น และไปเปิดโคมไฟที่โต๊ะอ่านหนังสือแทน ผมเลยได้เห็นว่าติ๊บมีความตั้งใจอย่างมากกับการเรียน เพราะช่วงนี้ก็คงใกล้สอบปลายภาคเข้ามาเต็มที่แล้ว

นี่ก็คงต้นเดือนกันยา แล้ว เด็กมหาลัยทุกคนคงรู้ว่าฤดูกาลอันแสนโหดร้ายใกล้เข้ามาเต็มที่แล้ว และโดยเฉพาะเด็กคณะแพทย์แบบติ๊บ คงไม่ต้องบอกหรอกน่ะว่าจะหนักหนาสาหัสแค่ไหน ทำให้ผมอดยิ้มกับภาพที่เห็นตอนนี้ไม่ได้จริงๆ มันยิ่งทำให้ผมเอ็นดูติ๊บได้ มากมายยิ่งขึ้น  ยังไม่ทันที่ผมจะได้ชื่นชมความตั้งใจของติ๊บได้มากมายนัก ผมเหลือบไปดูนาฬิกาที่ถูกวางไว้บนทีวีที่ผมเพิ่งสังเกตุเห็นคงเป็นนาฬิกาจาก ห้องของติ๊บละมั้ง นี่ตีสองพอดีเลย

โห… นี่ติ๊บอ่านหนังสือสองชั่วโมงมาแล้วอ่ะดิ  ถ้าเป็นผมนะ หลับไปนานแล้วละ ไม่เคยอ่านหนังสือได้ทรหดขนาดนี้ ติ๊บปิดหนังสือก่อนปิดไฟแล้วเดินฝ่าความมืดไปเข้าห้องน้ำก่อนเดินออกมานั่งที่เตียงฝั่งขวามือซึ่งเป็นฝั่งของติ๊บส่วนผมเลือกที่จะอยู่ฝั่งที่ติดผนังด้วยเหตุผลว่ากลัวติ๊บจะอึดอัดหากต้องมานอนฝั่งที่ชิดกับผนัง

ในเวลานี้ห้องผมมืดแต่ไม่ถึงกับมืดมิดเพราะไฟจากโรงจอดรถยังส่องผ่านประตูหลังห้อง ซึ่งเป็นประตูกระจกและผ้าม่านนั้นมาได้เล็กน้อย ทำให้ภายในห้องผมตอนนี้ ยังพอมองเห็นอากัปกิริยาของติ๊บได้บ้าง

ติ๊บนั่งบนเตียงของตัวเอง ก่อนแทรกตัวเข้าไปในผ้าห่มของติ๊บ มาถึงตอนนี้ทำเอาผมเจ็บใจตัวเองมากมายที่ไม่แกล้งเอาผ้าห่มติ๊บไปเก็บซะ จะได้นอนผ้าห่มเดียวกัน หนาวๆ แบบนี้ คงได้อุ่นน่าดู 

แต่ผมคิดได้เท่านั้นก็ต้องแปลกใจเอามากมาย แทนที่ติ๊บจะล้มตัวลงนอน ปล่าวเลย ในขณะที่ผมแกล้งหลับอยู่นั้น ติ๊บโน้มตัวเข้ามาใกล้ๆ ผมจนใจผมเต้นตูมๆ นึกว่าติ๊บจะลักหลับผมซะอีก…

แต่เปล่าเลย ติ๊บก้มตัวลงมาพร้อมกับกราบที่แผ่นอกของผม ก่อนก้มลงมาจูบเบาๆ ที่คางผมหนึ่งที ‘ติ๊บรักพี่ไม้นะคับ’ เสียงคำกระซิบนั้นทำเอาผมแทบจะอดยิ้มไม่ไหว ดีนะที่ตอนนี้ปิดไฟ ไม่งั้นติ๊บคงได้รู้ว่าผมตื่นมาแล้วแหงๆ ก่อนติ๊บจะล้มตัวลงนอนบนเตียงอีกฟาก

ผมหลับตาแล้วยิ้มให้กับสิ่งที่เกิดขึ้น นี่ผมมีแฟนน่ารักขนาดนี้เลยเหรอนี่ ตอนแรกตั้งใจจะจัดการติ๊บซะหน่อย แต่คิดว่าเจ้าตัวคงง่วงแล้วเพราะนี่ก็ตีสองแล้ว แถมวันนี้ยังถูกผมจัดการไปหลายรอบแล้วเมื่อตอนกลางวัน และอีกอย่างผมก็อยากรู้ด้วยว่าติ๊บจะทำแบบนี้ทุกวันรึป่าว จึงสั่งตัวเองให้หลับไปในที่สุด

ผมลืมตาตื่นขึ้นมาในตอนเช้าด้วยแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาจากทางด้านหลังห้อง แล้วก็ทำให้ผมแปลกใจแต่เช้า เมื่อติ๊บกำลังจัดเตรียมอาหารเช้าให้ผมเป็นขนมปังทาแยมกับนมเปรี้ยว ที่กำลังจัดวางอยู่บนโต๊ะดูน่ากิน แม้จะดูเป็นอาหารง่ายๆ แต่ผมก็รับรู้ถึงความตั้งใจของคนที่ทำให้ผมอย่างซาบซึ้ง

ผมลุกขึ้นมาจากเตียงก่อนเดินไปบนโต๊ะ สูดกลิ่นหอมของขนมปังก่อนหันมาสูดกลิ่นหอมของคนทำที่อาบน้ำแต่งตัวเรียบร้อย และอยู่ในชุดสบายๆ สีขาวสะอาดตา ผมเดินเข้าห้องน้ำอาบน้ำแปรงฟันและก็ต้อง แปลกใจอีกรอบที่ตอนนี้แปรงสีฟันของผมมีครีมจากยาสีฟันวางไว้ให้บนขอบอ่าง ล้างหน้าเรียบร้อย นี่คงเป็นอีกหนึ่งความใส่ใจที่ติ๊บทำให้ผมกระมัง

หลังจากอาบน้ำเรียบร้อยแล้วผมก็แกล้งเดินแก้ผ้าออกมาจากห้องน้ำ

“ทำไมไม่ใส่เสื้อผ้าให้เรียบร้อยละคับ” ติ๊บหันมาบอกผมแกมดุ ก่อนเปลี่ยนเป็นอาการเขินหน้าแดงเป็นลูกตำลึง

“ก็พี่ไม่ชอบแต่งตัวในห้องน้ำนี่มันแฉะอ่ะ อย่าว่าพี่เลยนะ พี่เคยชินแบบนี้อ่ะ”

“คับ ไม่เป็นไรหรอกถึงยังไง ติ๊บก็มองไม่เห็นอะไรอยู่ดี” ติ๊บบอกเสร็จแล้วก็หัวเราะร่ากับการกัดแกมหยอกผม

“เหรอ ดูใหม่ดิหาเจอรึยัง ถ้าหาไม่เจอระวังน่ะ พี่กลัวว่ามันจะหายไปอยู่ตัวติ๊บอ่ะดิ”

ได้ผลคับ ติ๊บแกล้งหันหลังไปจัดการกับขนมปังต่อทันที ก่อนยื่นขนมปังมาให้ผมหนึ่งชิ้น

ผมกัดขนมปังที่แสนอร่อยนั้นไปหนึ่งคำ แต่สายตาไม่วายจับจ้องใบหน้าของผู้เป็นเจ้าของขนมปัง  พร้อมสายตาวาบหวาม

“ไม่ต้องเลย กินไปเลย ติ๊บว่าพี่ไม้คงไม่ค่อยมีโอกาสได้กินอาหารเช้าเท่าไหร่หรอกมั้งคับ”

“อื้อ ก็พี่ตื่นไม่ทันนี่นา แล้วอีกอย่างก็ไม่มีใครมาคอยทำให้พี่ด้วย” ผมบอกติ๊บทั้งที่ขนมปังเต็มปาก

“งั้นเดี๋ยวติ๊บทำให้พี่ไม้กินทุกวันเลยดีมั้ย” เจ้าตัวบอกผมพลางหันมาเช็ดแยมที่เลอะปากอยู่เวลานี้ด้วย

“ให้พี่กินขนมปังทุกวัน ไม่ไหวน่ะ ยกเว้นแต่ว่าติ๊บจะทำอย่างอื่นให้พี่ทานบ้าง”

“จะทำอย่างอื่นได้ยังไงล่ะคับก็เราไม่มีครัวนี่นา ทำได้แค่นี้แหละ” ติ๊บบอกก่อนป้อนขนมปังชิ้นสุดท้ายเข้าปากผม แต่ทว่าแยมที่ติ๊บทาขนมปังนี่ซิ ร่วงแหมะไปติดที่เจ้าน้องชายผมพอดี

เอาละซิทีนี้  ผมมองติ๊บแบบเรียกร้องการรับผิดชอบ แต่เจ้าตัวขำจนตาหยี ก่อนไปหยิบทิชชู่มาเช็ดก่อนบอกผมไปล้างน้องชายในห้องน้ำ นึกว่าติ๊บจะรับผิดชอบกับการกระทำของตัวเองมากกว่านี้ซะอีก เฮ้ออออออออออออ

[dr.mike]

ทันใจดีมากเลยน้องงงงง  ได้ใจ
กลับมาไวจริงๆแฮะ  เนสตเร็วก่าพี่อีกกกก

[anajulia]

อ่านแล้ว หลงรักน้องติ๊บแล้ว
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด เป็นแฟนในอุดมคติมากๆ

[dr.mike]

 

อ่อ  ลืมบอกไป  อัพเดทในบลอคให้เรียบร้อยแล้วค้าบ  ไปจัดการเอามาลงได้เลย

ปล.พี่ติ๊บก็ยังเป็นพี่ติ๊บที่น่ารักเหมือนเดิมแหละคับ  ขออย่าให้แปลงร่างเป็นพี่ติ๊บที่ไม่ใช่พี่ติ๊บเลย
น่ากลัวโคตรๆ  เจอมาแล้ว   หดไปหลายวันนนนนน

[BeeRY]

แอร๊ยยยย แบบพี่ติ๊บนี่มีอยู่ที่ไหนบ้างงงง จะไปดักฉุดเข้าบ้าน...อ้าว ไม่ใช่แระ
น่ารักมากเลยอ่าาา

[dr.mike]

ให้ติ๊บมาร่วมสนทนาด้วยเหรอคับ  ไม่เอาดีกว่า  หวง
วันนี้คงต้องไปละนะคับ
ต้องฝ่าดงปืนไปรับไอ้ตัวเล็กอีกผม
น่ากลัวมากมายยยย  กทม  วันนี้

[JJHJJH]

ติ๊บน่ารักเว่อๆๆๆๆ หลงรักติ๊บด้วยคน

กด + ให้ทั้งไร้ท์เตอร์และคนโพสค่า

[liTTle.SaLapaO]

ใช่เลยพี่ กทม ตอนนี้อย่างกับสนามรบอ่ะ ใครอยู่ กทม ก็ระวังตัวด้วยนะ
พี่ติ๊บน่ารักอ่ะ หนูอยากได้แบบนี้มั้งอ่ะ สงสัยคงต้องเปิดศึกชิงนายกับพี่ไม้ซะหน่อยแล้ว 555 (หนูล้อเล่นนะ)

รอตอนต่อไปค่ะ

[StillLoveThem]

...นึกว่าจะตามตัวหมอไม้ ไม่เจอซะอีก เสียดายนะถ้าจะไม่ได้อ่านต่อ
...ตอนนี้ดีใจนะที่หมอไม้ ปรากฎตัวจะได้อ่านเรื่องไปนานๆๆๆ
...หมอไม้ หมอติ๊บ อยู่กทม เหมือนกันเหรอ ไปรับเจ้าตัวเล็กก็ระวังๆๆแล้วกัน
...อ่านมาหลายตอนน่ารักทั้งคู่เลย เป็นกำลังใจในการสร้างครอบครัวนะ
...ทุกวันนี้หมอติ๊บ ยังกราบที่อกอยู่หรือเปล่า กตัญญูดี น่ารักเนอะ

[Solar cell]

หมอติ๊บน่ารัก โอ๋ๆๆๆๆๆๆ หมอไม้ก็น่ารักอย่างอลน๊า
ว่าแต่ไปรับหมอติ๊บที่รพ.ไหนหรอฮะ
ยังงัยก็ดูแลหมอติ๊บและดูแลตัวเองดี ๆ นะฮับ
แล้วก็ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องน่ารัก ๆ ให้ได้อ่านแล้วชื่นหัวใจด้วยนะคับ
+1ให้หมอไม้ กะน้อง Hackzคับ

[iiดาวพระสุขლii]

เพิ่งจะได้อ่านเรื่องนี้...
น่ารักมาก....
น้องติ๊บเป็นเด็กที่ดีมากๆๆๆๆๆๆๆๆ   
ผ่านความลำบากมาได้ขนาดนั้น นับถือมากจริงๆค่ะ
แต่ตอนนี้ น้องติ๊บ มีความสุขแล้วใช่มั้ยคะ...^^

เรื่องราวน่ารักคะ ภาษาทีใช้อ่านง่าย ลื่นไหลดีค่ะ
เป็นเรื่องเล่าที่น่ารักจริงๆ

[PiTHa]

 o13ชื่นชมน้องติ๊บจริง ๆ ครับ อ่านแล้วนึกถึงตัวเองสมัยยังเป็นละอ่อน แต่คงดีไม่ได้เศษเสี้ยวของน้องเค้า ยังไงก็มาต่อบ่อย ๆ นะครับ...Medicine คนหนี่ง

[mascot]

น่ารักอ่ะ...อิจฉาพี่ไม้จัง
อย่าปล่อยให้หลุดมือไปนะ รู้สึกจะมีคนหลงรักเยอะเชียว

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

สงสารติ๊บหว่ะ
เหมือนมาอยู่ห้องเดียวกับ "เสือ" ไม้ 55555
ดูมีอะไรมาแกล้งน้องติ๊บตลอดเวลา
แก้ผ้าออกมาจากห้องน้ำ
คิดได้นะพี่ 55555
แต่แบบนี้แหละถูกใจ
เพราะเชื่อว่าพี่ติ๊บน่าจะมีวิธีมาจัดการหมอไม้ให้อยู่หมัดได้แน่ๆ
รออ่านต่อนะค้าบบบบบ

ปอลอ พี่ติ๊บเรียนจบรึยังเนี่ย??

[ohm]

ในที่สุดตอน 11 ที่รอคอยก็ (จะ)มา

ขอบคุณคร้าบ

[bigeye]

ติ๊บ..แสนดี...มากกกกกกกกกก

รอตอน11

[ka[ze]na]

สนุกมากมาย และยังเฝ้ารอต่อไปเรื่อยๆ

[gneuhp]

น่ารักกันจังเลยอ่าา คู่นี้
รักกันไปตลอดนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
ไปไหนในกทม.ตอนนี้ ก็ระวังด้วยนะคะ

  น้องติ๊บ(จะโดนพี่ไม้ มั้ยเนี่ย หุหุ) พี่ไม้ คุณHackz คร่าา

[ronger]

กด+ให้ทั้งคุงน้องhackz และก็พี่ไม้เลยจ้า

ช่วงนี้สถานการณ์ไม่ค่อยปลอดภัย ไปไหนมาไหนก็ระวังตัวกันน้าพี่น้อง

[RAKDEK_KA]

นึกว่าติ๊บจะรับผิดชอบกับการกระทำของตัวเองมากกว่านี้ซะอีก เฮ้ออออออออออออ--------> พี่หมอไม้หวังอะไรอะ
ปล.พี่ติ๊บก็ยังเป็นพี่ติ๊บที่น่ารักเหมือนเดิมแหละคับ  ขออย่าให้แปลงร่างเป็นพี่ติ๊บที่ไม่ใช่พี่ติ๊บเลย น่ากลัวโคตรๆ  เจอมาแล้ว   หดไปหลายวันนนนนน---------> ถ้าอ่านไปเรื่อยๆ มันจะมีตอนนี้โผล่มาไหมอะคะ พี่หมอไม้ หรือถ้าไงทำเป็นตอนพิเศษก็ได้นะคะ อยากอ่าน,กแมวกลายร่างอ่ะ  ท่าทางจะสนุก

เออ...
1. ว่าแต่ตอนนี้ติ๊บยังกราบพี่หมอก่อนนอนไม๊อะคะ
2. แล้วติ๊บรู้ยังอะว่าพี่หมอให้ทุนอะ แล้วผลป็นไงบ้างอะคะ
3. หมอติ๊บ อยู่รพ.ไหนอะคะ เดินทางกลับกันดีๆ นะคะ

โทษทีนะคะ พี่หมอที่ขี้สงสัยไปหน่อย ถ้าไงจะรอติดตามคำเฉลยในเรื่องนะคะ

ปล. น้อง hackz  พี่อะอยู่ตจว.จ๊ะ แต่ทำงานที่กทม.งงมะ ตรงที่เค้าตีกันก็ทางผ่านพอดีด้วย คิดอยู่ว่าจะไปทำงานไงหว้า เซ็งแรง

[Phing]

น่ารักทั้งคู่เลย
ไม่ได้มาอ่านหลายวัน
เกือบตามไม่ทัน


ปูเสื่อรอตอนใหม่
 


+1 hackz กับพี่หมอไม้