หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218

[Latte]

เค้าจะฟ้องหมอติ๊บ ว่าหมอไม้จงใจแกล้งงงงงงงงงงงง ฮ่าๆๆๆๆๆ

[naiyana]

หมอติ๊บน่ารักสดใส ไม่ได้ศัลยกรรมแต่อย่างใด
อ่านตอนนี้แล้วอยากทานปลาเผาสูตรคุณหมอติ๊บจัง
คุณหมอติ๊บกลับมาหรือยังคะ แวะมาทักทายแฟนคลับ
บ้างนะคะ คิดถึงมากๆ เลย

[Kiss Koki]

 :impress3:ลงท้ายด้วยความน่ารักและฮาเหมือนเดิมแฟนคุณหมอสุดหล่อเนี่ย....กลับมาแล้วจัดหนักเลยนะหมอติ๊บหมอไม้นินทาน้อง^_^...อยากกินปลาเผาสูตรท่าอุเทนจัง...ว่าแต่ไปเที่ยวที่ไหนกันอะเพื่อนเลิฟ...หมอไม้จะนอนหลับเหรอคะนั่น5555555

[X@gas]

ฮ่าๆๆๆๆหมอติ้บ นารักมากครับ   พี่ไม้เอาแต่รูปพี่ติ้บมาให้ดูแสดงว่า พี่ไม้ขี้เหร่ใช่ไหม ผมไม่ว่าหรอกน่ะอย่างว่าหล่ะคนไม่หล่อ ก็อายเนอะพี่ติ้บ

พี่ติ้บคร้าบบบบบว่างๆก็มาทักทายกันบ้างครับ. ผมรอพี่ทุกวันเลยแอบมาอ่านที่หมอไม้พิมวีระกรรมของพวกพี่ที่เล่าผ่านหมอไม้ให้ฟังสนุกมาก

แหย่พี่ไม้เล่นน่ะครับ.  คงไม่ว่ากันน่ะ. แต่ฟ้องพี่ติ้บหน่อยว่าหมอไม้แอบนินทาพี่หลายเรื่องอ่าาาา หยิกพุงเจ็บๆเลยพี่ครับ. ส่วนเอสอีกไม่นานคงไม่ได้มาอ่าน

วีระกรรมของพวกพี่แล้วหล่ะ. คงต้องตั้งหน้าทำงานให้เต็มที่. ก็กะสร้างครอบครัวกะเจ้าหมูดำแหะๆแฟนผมเองน่ะครับเจ้าป๊อบไง ตอนนี้ทางบ้าน. โอเคหมดแระ

เรื่องทางบ้านทั้งสองฝ่าย สอบผ่านมาได้ซักที. เจ้าป๊อบเป็นคุณครูแล้วหล่ะพี่ไม้พี่ติ้บ ส่วนผมก็กำลังเปิดร้านขายกับข้าวแระฮ่าๆๆๆกว่าทำได้เนอะคนเราอ้วน

กันหมดเลยทั้งสองคน      เอามาเล่าแค่นี้แหละครับ บายน่ะครับ. หวังว่าคงมีโอกาสมานานวีระกรรมของพี่อีก ลาก่อนน่ะครับพี่ไม้พี่ติ้บ

ท่าเจอคราวหน้าคงไม่ใช่ผมแล้วหล่ะ.   คงเป็นเจ้าป๊อบแระเพราะผมสั่งมันให้เข้ามาอ่านเรื่องพี่ๆแล้วโทรมาเล่าให้ผมฟัง. บายครับพี่ๆทั้งสองคน

[z-Time]

หมอติ๊บยังคงความน่ารัก เหมือนเดิม

หมอไม้โดนหมอติ๊บหลอก......นี่เอง

มิหน้าเวลามาเล่าชอบแอบแขวะ แอบแซวที่รักตลอดๆอ่ะ (เก็บกดช่ายป่ะเนี่ย คริ คริ)

[badcow]

เอ? ปกติหมอติ๊บจะเป็นโยนไก่ให้หมอไม้เองไม่ใช่รึ? 5555+

[CheeTah]

555+ อย่างนี้เขาไม่ได้เรียกว่าร้ายหรอกนะคะ ดูคุณหมอติ๊บจะเป็นห่วงคุณหมอไม้ซะมากกว่า คริๆ ><

[่นทยนส]

  อ๊ากก เกือบพลาดตอนใหม่ซะแล้ว  หมอไม้ลืมอัพ ชื่อตอนใหม่หรือเปล่า หัวกระทู้ยังเป็น ตอน วันที่ 1 อยู่เลย

[dr.mike]

ดีใจมากมายที่ยังมีแฟนคลับเยอะแยะมากมายขนาดนี้
จะได้มีกำลังใจอัพเดทข่าวคราวกันต่อไป
ตอนนี้มาแนวร้ายกาจแต่ก็ยังคงความน่ารัก
เดี๋ยวตอนหน้าจะพาไปเรียนรู้หมอติ๊บอีกแง่มุมหนึ่งกัน
แล้วคุณจะหลงรักหมอติ๊บมากกว่าที่เป็น   เอ๊ะ ถ้าเป็นแบบนี้จะดีมั้ยนะ
ไม่เอาดีกว่า  เก็บไว้รักเก็บไว้หลงคนเดียวดีกว่ามั้ยเรา  อิอิ   แอบหวงงงง

[StillLoveThem]

...อตก แม่บ้านก็ชอบเดินจ้า ของเยอะดี
...นี่ขนาดเบามือแล้วนะ แก้มโย้เลย แสดงว่าฟันคุดนี่มันถอนยากเหมือนกันเนอะ
...ดีแล้วละหมอไม้ที่หมอติ๊บแต่งตัวไม่อินเทรนด์ หมอไม้จะได้เก็บไว้ดูคนเดียวนานๆไง
...อย่างที่บอก..ก็ไม่ได้ศัลยกรรม หน้าตาดีแต่เกิด คนอะไรพระเจ้าช่างปั้น

[malula]

หมอไม้เก็บกดนี่นา ทำอะไรหมอติ๊บไม่ได้ แต่แอบสะใจเวลาหมอติ๊บเจ็บ ไม่ดี ๆ

[IaminLove]

กลับไปย้อนอ่านตอนที่ 148 & 149 มา

ความรักของพี่หมอไม้กับหมอติ๊บทำให้รู้สึกว่า

"ความรัก มันช่างยิ่งใหญ่จัง

ความรัก แค่ได้รักก็สุขใจ"

ขนาดว่าเป็นเรื่องของทั้งสองคน ยังทำให้อิ่มเอมใจได้ขนาดนี้

ไม่รู้ว่าวันที่มีคนรักเป็นของตัวเอง มันจะสวยงามเหมือนของหมอไม้หมอติ๊บบ้างมั้ยหนอออ


ปล ถ้าหมอติ๊บกลับมา อย่าลืมชวนเข้ามาทักทายแฟนคลับนะคะ เทคแคร์นะคะ ทั้งสองคน หมอไม้ & หมอติ๊บ และฝากความคิดถึงไปให้หมอติ๊บด้วยนะคะ 

[jonathan2624]

ดีใจมากมายที่ยังมีแฟนคลับเยอะแยะมากมายขนาดนี้
จะได้มีกำลังใจอัพเดทข่าวคราวกันต่อไป
ตอนนี้มาแนวร้ายกาจแต่ก็ยังคงความน่ารัก
เดี๋ยวตอนหน้าจะพาไปเรียนรู้หมอติ๊บอีกแง่มุมหนึ่งกัน
แล้วคุณจะหลงรักหมอติ๊บมากกว่าที่เป็น   เอ๊ะ ถ้าเป็นแบบนี้จะดีมั้ยนะ
ไม่เอาดีกว่า  เก็บไว้รักเก็บไว้หลงคนเดียวดีกว่ามั้ยเรา  อิอิ   แอบหวงงงง

สวัสดีครับพี่หมอไม้พี่หมอติ๊บ ฝากบอกพี่หมอติ๊บด้วยว่ารูปโฟรไฟล์ใหม่น่ารักดีคับ ขอน้องหลงมั่งอะ อย่าเก็บไว้คนเดียวน่อ อิอิ 

น้องโจ้

[Kiss Koki]

ุ^
^... ...ขอหลงด้วยดิ...โห ใจร้้าย...ลงตอนน่ารัก ๆ ได้เลยค๊า รอ อยู่...แฟนเยอะนะคะเนี่ย..(น้องหมอติ๊บนะ..) ฮ่าๆๆ ....แต่ว่าแฟนสุดหล่อ จะหล่อในหลายโลกๆๆ มากๆๆ...เกินกว่า 3 โลก ถ้าลงหลายๆๆ ตอนหรือตอนต่อไป คิ๊กๆๆ

[ake2533]

จะเก็บพี่หมอติ๊บไว้หลงคนเดียวได้ไงพี่หมอไม้
รอพี่หมอติ๊บบบบบ
 

[Cardiac]

ห้ามไม่ให้หลงตอนนี้ก็ไม่ทันแล้วค่ะ  เพราะหนูหลงไปแล้ว 

[kh02052537]

555 ชอบตอนท้ายมาก น่ารักมากเลย

[noomasoi3]

คิดถึงแฮกซ์น้า...แวะมาเปลี่ยนหัวกระทู้ก็มาคุยกันบ้านะจ้ะ

[Latte]

ก็หมอติ๊บน่ารักนี่คะ  อยากจะหลงรักหมอติ๊บมากกว่านี้อ่ะคะหมอไม้
รอตอนต่อไปนะคะ


ขอบคุณคุณแฮกซ์ค่ะ

[Panehove]

สวัสดีค่ะเพิ่งได้เข้ามาอ่าน น่ารักดีนะ อ่านเรื่องนี้แล้วคิดถึงมหาลัยจังเลยนะคะ โดยเฉพาะตอนที่ 22 นี่คิดถึงมากมายเลยล่ะค่ะ ทุกที่ที่มหาลัย ยังอยู่ในหัวเราจนถึงทุกวันนี้ สำหรับเสื้อตัวใหญ่ๆนี่มันสุดๆจริงๆนะคะ ผ้าหนาได้อีก แต่ทุกคนก็ต้องใส่เพราะขับมอเตอร์ไซด์ร่อนเรียนกัน แต่พอเข้าห้องเรียนมันหนาวซะงั้น มีประโยชน์มากจริงๆเสื้อเอกเนี่ย มหาลัยเราร้อนได้ใจมากๆ คิดถึง ปอ.12 คิดถึงร้านนมหน้าหอหญิง(หน้าหนาวนี่นั่งกินนมร้อนได้อารมณ์มากๆ)  คิดถึงรถส้ม คิดถึงอ่างเก็บน้ำ สนามกีฬาข้าง ม.  หลัง ม.  นมปั่นหน้าม. ข้าวต้มกุ๊ยหน้ามอ และประทับใจมากตอนไปดูฝนดาวตกที่ตึกวิดยา....และที่สถานที่สำคัญที่นิสิตทุกคนไม่เคยลืมนั่นคือลานสมเด็จ(สำคัญมากๆ)ขอบคุณคุณหมอไม้และคุณหมอติ๊บที่ทำให้เราคิดถึงสถาบันแห่งนี้ที่เราจบการศึกษามา ว่างๆจะหาโอกาสกลับไปอีกครั้ง ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆที่นำมาแบ่งปันกันนะคะ อยากบอกว่าอ่านเรื่องนี้แล้วรักพวกคุณทั้งสองคนมากจริงๆ

[pochu52]

สงสารหมอติ๊บจังแก้มป่วมตุ่ยเลย อยากลองกินปลาเผาสูตรท่าอุเทน 55 อ่านแล้วน้ำลายหยด

หมอไม้อ่ะใจร้ายมาบอกว่าหมอติ๊บมีแบบน่ารักขั้นแอดวานซ์ แล้วจะเก็บไว้รู้คนเดียว ไม่ยอมๆ แค่นี้แฟนคลับก็หลงกันแย่แล้ว คิคิ

[atommic]

สวัสดีครับพี่หมอไม้ และพี่หมอติ๊บ


ผมติดตามอ่านเรื่องราวของพวกพี่มาตั้งแต่ยังไม่ได้สมัครยูสเซอร์ของเล้าเลย



ชื่นชมและนับถือในความรักของทั้งสองคนมากๆๆ



ได้ข้อคิดดีๆจากเรื่องราวของพวกพี่ๆเยอะเลย  ทั้งการใช้ชีวิตในมหาวิทยาลัย (การเรียน) เพราะผมก็เรียนสายสุขภาพเหมือนกัน



และในเรื่องของความรักไม่ว่าจะกับคนรัก  ครอบครัว และเพื่อนฝูง  ประทับใจมากๆๆๆๆๆๆ



สุดท้ายผมขอสมัครเป็นแฟนคลับพวกพี่ๆด้วยคนนะครับ



ปล.  พี่หมอไม้ผมก็เป็นลูกแม่โดมเหมือนพี่นะ  แต่เราเรียนกันคนละคณะครับ 
       ( ผมเรียนตึกคุณากรอ่ะคับ เดาได้ไหมคณะอะไร  อิอิ )

[ao16]

 

[jing_sng]

หมอไม้คะ รูปอวาตา หมอติ๊บ
น่ารักม๊าก เลยคะ ดูเด็กว่ารูปก่อนซะก่อน
เสียดายเข้ามาอ่านไม่ทันตอนลงรูปตัวหมอไม้เอง
เฮ้อ อิจฉาหมอไม้จริงไรจริง นะคะเนี้ย

[mr.breakfast]

FC พี่ติ๊บเลยค้าบ ชอบวิธีที่พี่ติ๊บปฏิบัติจริงๆเลยค้าบ

[ladymoon_yy]

สวัสดีหมอไม้และหมอติ๊บ 

หมอติ๊บ....ถ้าว่างๆแวะมาทักทายหน่อยนะคะ  คิดถึงงงงง

[8X]

หมอไม้ค่ะจะอุ๊บอิ๊บเก็บสิ่งดีๆ ของหมอติ๊บไว้คนเดียวได้ไงค่ะ
มาบอกเล่าให้ FC ปลาบปลื้มกันหน่อยดิค่ะ

พอดีเก็บหลักฐานเพิ่มให้หมอติ๊บ 
"นี่ขนาดเบามือไปแล้วนะนี่  แต่อีกใจก็ส่งเสียงมาว่า สะใจจริงเว้ยยยย ฮาฮาฮา"

[maru]

น่ารัก

[beery25]

  น่ารักเช่นเดิม

[dr.mike]

เสื้อกาวน์เก่าๆ.......กับเราสองคน

ตอนที่ 171

อีกด้านของนางมารร้าย ณ บ้านบางแค








กลางเดือนธันวาคม 
วันนี้ผมทำงานอยู่ในคลินิกกับแม่เหมือนเช่นทุกวันที่ผ่านมา  พลบค่ำก็ไปรับหมอติ๊บที่โรงพยาบาลเช่นเดิมแต่วันนี้ดูท่าหมอติ๊บจะอารมณ์ดีเป็นพิเศษ ก้าวเข้ามาในรถด้วยท่าทีลิงโลดผิดจากทุกๆวันที่หลังจากเลิกงานจะหมดแรงก้าวขึ้นรถด้วยท่าทีห่อเหี่ยวหมดแรง
" มีข่าวดีอะไรหรือเปล่า "  ผมเอ่ยถามขึ้นเมื่อเจ้าตัวก้าวเข้ามาในรถก่อนยกมือไหว้ผมเหมือนทุกวัน
" มี ข่าวดีมากด้วย " เจ้าตัวบอกพร้อมกับเปิดกระเป๋าตังค์ขึ้นมาก่อนควักเอากระดาษใบเล็กๆออกมาหนึ่งใบ  วันที่ 16 แบบนี้ผมคุ้นตากับมันมากเป็นพิเศษ สลากกินแบ่งรัฐบาล
" ถูกรางวัลสามตัวท้ายด้วยนะพี่ไม้ " เจ้าตัวเล็กบอกพร้อมโชว์สลากกับที่ตรวจรางวัลก่อนจะโชว์ให้ผมเห็นรางวัลที่ถูกเต็มๆ
" โห แบบนี้ก็รวยแล้วซิเนี่ยตั้งสี่ใบแนะ " ผมเอ่ยขึ้นมาอย่างจำได้เพราะผมเป็นคนจ่ายตังค์ให้แม่ค้าขายลอตเตอรี่เมื่อเช้าที่หน้าบ้านด้วยตัวเองกับมือในตอนที่จะออกมาส่งหมอติ๊บ
" ก็ถือว่าโชคดีนะได้รางวัลสามตัวท้าย สี่ใบก็หมื่นหกเชียวนะ  "
" แล้วแบบนี้ต้องเป็นพี่ซิที่ถูกรางวัลเพราะพี่เป็นคนซื้อนี่นา "  ผมเอ่ยแซวขึ้นมา
" เปล่าซะหน่อย ติ๊บแค่ยืมตังค์พี่ไม้มาลงทุนกับกองสลาก  ไม่ใช่พี่ไม้ซื้อ "
" อ๋อ  ยืมแล้วแบบนี้ถูกรางวัลก็ต้องคืนให้พี่ซิ "
" ไม่ใช่นะพี่ไม้  การลงทุนมีความเสี่ยง พี่ไม้ต้องทำความเข้าใจใหม่นะ  นี่ถูกรางวัลนี่เพราะติ๊บ ติ๊บก็ต้องได้รางวัลนี้แต่เพียงผู้เดียวไม่เกี่ยวกับพี่ไม้นะ "
" แล้วทำไมไม่เกี่ยวกับพี่อะตังค์พี่ซื้อ ถูกรางวัลพี่ก็ไม่ได้  ส่วนติ๊บไม่ได้เสียตังค์ซื้อ ถูกรางวัลติ๊บยังได้อีกได้ทั้งขึ้นทั้งล่องเลยนะเราอะ " ผมตอบด้วยท่าทีขบขันในความงกของหมอติ๊บ
" ก็บอกแล้วทุกการลงทุนมีความเสี่ยง  พี่ไม้เสี่ยงมาลงทุนกับติ๊บเองพี่ไม้พลาดแล้วละ  ฮาฮาฮา  "
" เออ แฮะ " ถูกของเขาผมไม่น่าพลาดมาลงทุนกับหมอติ๊บเลย                                             เฮ้อออ ไม่ทันละ เสียรู้อีกจนได้

หลังจากเล่าให้พ่อแม่ฟังในวงกับข้าวมื้อเย็นถึงความโชคดีของหมอติ๊บและความโชคร้ายของผมแล้ว แทนที่พ่อกับแม่จะสงสารลูกอย่างผมกลับเห็นดีกับหมอติ๊บซะงั้น  แต่พ่อก็ได้ให้คำแนะนำว่าควรแบ่งเงินไปทำบุญด้วยโชคลาภจะได้มีมาไม่ขาดสาย
ตื่นเช้าวันหยุดของหมอติ๊บวันนี้เราสองคนจึงออกมาวิ่งที่สวนจตุจักรพร้อมกับในตอนเช้าตรู่  ตอนเช้าที่นี่จัดว่าอากาศดีคนไม่เยอะจนเกินไปเหมาะแก่การมาวิ่งออกกำลังกายยิ่งตอนนี้มีคุณหมอที่ไม่ค่อยได้ออกกำลังกายมาวิ่ง  หรือจะเรียกว่าเดินมากกว่า เมื่อคนที่ไม่ค่อยออกกำลังกายมาวิ่งกับผมที่วิ่งทุกวัน  บ่อยครั้งผมจึงต้องหยุดรอคุณหมอที่ขาสั้นกว่า(มาก) บ่อยครั้งต้องวิ่งไปพยุงหมอติ๊บไป หรือบ่อยครั้งที่หมอติ๊บเองบอกว่าไม่ไหวแล้ว แล้วก็กระโจนขึ้นหลังให้ผมแบกไปซะงั้น  แล้วมันจะได้ออกกำลังกายมั้ยนี่หมอติ๊บ  วันหลังนั่งวิลแชร์มาดีกว่ามั้ยจะได้ไม่เหนื่อย ผมได้แต่คิดต่อว่าอยู่ในใจแต่สุดท้ายก็ได้แต่จำใจแบกหมอติ๊บรอบสวนจตุจักรอยู่ดี
หลังจากวิ่งและแบกหมอติ๊บจนเหนื่อยได้ที่แล้วก็ได้เวลาเดินกลับบ้านไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมเปิดคลินิคเป็นการต่อไป ส่วนหมอติ๊บก็ไปจัดการอาหารมื้อเช้า
" พี่ไม้วันนี้พาติ๊บไปทำบุญหน่อยได้มั้ย  คนไข้เยอะหรือเปล่า " เจ้าตัวเล็กเอ่ยขึ้นในขณะที่เราเดินออกมาจากสวนจตุจักรในช่วงเช้า
" ถ้าช่วงบ่ายอะพอได้ แต่ถ้าช่วงเช้าคงยุ่งหน่อยพอดีวันนี้พี่นัดคนไข้มาทำครอบฟัน " ผมตอบก่อนหันมาส่งผ้าขนหนูเช็ดเหงื่อหมอติ๊บที่ตอนนี้เปียกจนโชกทั้งที่ไม่ได้วิ่งอะไรมากมาย
" งั้นตอนบ่ายติ๊บจะลงมาหาแล้วพาติ๊บไปทำบุญทีนะ "  เจ้าตัวเล็กตอบก่อนเราสองคนจะเดินมุ่งหน้ากลับบ้านที่อยู่ไม่ไกลนัก
หลังจากทำคนไข้เสร็จในช่วงบ่ายเศษๆเจ้าตัวเล็กก็เดินลงมาจากบนบ้านด้วยความพร้อมที่จะออกไปข้างนอกกับกระเป๋าใบใหญ่ที่ข้างในมีอะไรผมก็ไม่รู้ได้ ก่อนที่หมอติ๊บจะอนุญาตให้ผมพักทานข้าวและฝากงานกับแม่จนเสร็จเรียบร้อย
ตกบ่ายผมพาหมอติ๊บขับรถข้ามมายังฝั่งธนบุรี มุ่งหน้าสู่บ้านพักคนชราบางแค
เหตุผลที่หมอติ๊บอยากพาผมมาที่นี่เพราะบอกกับผมว่า อยากพาผมมาฝากไว้ที่นี่                เอ๊ะ หมายความว่ายังไง พูดจบเจ้าตัวก็หัวเราะร่า ก่อนจะเฉลยออกมาว่า เงินที่ถูกลอตเตอรี่เมื่อวันก่อนหน้านี้เจ้าตัวอยากทำบุญบ้างจึงคิดว่าจะมาทำบุญที่บ้านพักคนชราบางแคเพราะเจ้าตัวก็รู้สึกคิดถึงย่า 
" แหม แฟนพี่นี่นอกจากจะรักเด็กแล้วยังรักคนแก่อีกนะ " ผมแซวหน่อยๆก่อนเอื้อมมือไปขยี้หัวฟูๆ
" อ้าว ถ้าไม่รักคนแก่แล้วพี่ไม้คิดว่าจะเป็นแฟนติ๊บได้เหรอ  "
" เออเนอะ เดี๋ยวเหอะคำก็แก่สองคำก็แก่  เดี๋ยวจะเจอคนแก่ทำโทษ " ผมตอบก่อนหันไปส่งสายตาวาบหวามแสดงความหื่นกามออกมาให้เจ้าตัวได้เขินจนต้องเบือนหน้าออกนอกรถ
เมื่อมาถึงบ้านพักคนชราบางแค  วันนี้ที่นี่มีกลุ่มคนที่มาเลี้ยงข้าวเลี้ยงอาการคุณตาคุณยายอยู่ก่อนหน้านี้อยู่แล้ว  เจ้าตัวเล็กหิ้วกระเป๋าใบใหญ่ออกมาจากท้ายรถก่อนเปิดกระเป๋าแล้วก็ทำให้ผมงงไม่น้อยเมื่อในนั้นมีใบไม้ที่ไม่คุ้นตากับลูกอะไรสักอย่างที่ผมก็ไม่รู้
" ในนี้หนูมีหมากพลูมาฝากตายายเยอะแยะเลยนะ " หมอติ๊บตอบก่อนจะหยอบยื่นให้คุณตาคุณยายที่นั่งล้อมวงอยู่ไม่ห่างจากหมอติ๊บและผมเท่าใดนัก
หลังจากคุณตาคุณยายที่นี่รับประทานอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว  ก็จะนั่งล้อมวงคุยกันในช่วงบ่ายเป็นการแก้อาการว่างงาน  เจ้าตัวเล็กเองก็เข้าไปคุยกับคุณตาคุณยายอย่างไม่ถือตัว
" ทำไมหนูรู้จักหมากพลูด้วยละลูก "  คุณยายวัยล่วงแปดสิบเศษเอ่ยถามขึ้นมา                 ผมจึงได้เข้าใจว่าใบไม้และผลไม้ที่ผมเห็นในกระเป๋าใบใหญ่นั้นคือหมากพลู                               ผมจึงนึกขึ้นได้ถึงตอนที่ไปเยี่ยมย่าของหมอติ๊บเมื่อคราวที่ย่ายังมีชีวิตอยู่                          แต่ก็ไม่ได้จดจำอะไรมากมายขนาดนั้น
" ย่าของหนูท่านก็กินหมากแบบคุณยายนี่แหละครับ  แต่ว่าตอนนี้ท่านเสียไปแล้ววันนี้คิดถึงย่าขึ้นมาก็เลยแวะมาหาคุณตาคุณยายที่นี่เผื่อคุณตาคุณยายจะช่วยให้หนูคลายความคิดถึงย่าลงไปบ้าง "  เจ้าตัวเล็กตอบอย่างอารมณ์ดี
" ใครจะช่วยใครคลายเหงากันแน่ หนูต่างหากละที่มาทำให้พวกเราคลายเหงาแถมยังใจดีหิ้วหมากพลูมาฝากอีก นี่หนูรู้มั้ยไม่เคยมีใครหิ้วหมากพลูมาฝากพวกเราแบบนี้เลยนะ "
" เหรอครับ พอดีหนูเห็นย่าตอนที่ย่ายังอยู่หลังจากทานข้าวเสร็จท่านจะมากินหมากบอกว่าล้างปากแก้คาว  ไม่ก็กินหมากตอนที่ว่างๆไม่ว่าจะทำอะไรก็ต้องกินหมากตลอด ย่าเคยบอกว่าให้อดข้าวอะพอได้ แต่เห็นทีจะตายแน่ถ้าให้อดกินหมาก "  หมอติ๊บพูดจบก็เล่นเอาเสียงหัวเราะครื้นเครงดังขึ้นทั่ววงสนทนาในยามบ่าย
" เดี๋ยวหนูตำหมากให้ยายนะ  หนูอยากทำไม่ได้ทำมาตั้งนานแล้วไม่รู้จะทำอร่อยถูกปากยายหรือเปล่านะ "
พูดจบเจ้าตัวก็นำใบไม้ที่ผมเพิ่งรู้ว่ามันคือใบพลูออกมา  แล้วก็ฉีกก้านใบแข็งๆออกไปให้เหลือแต่ส่วนที่เป็นใบของพลู  จากนั้นก็นำครีมสีแดงที่คนเขาเรียกกันว่าปูนแดง ออกมาทาตามขอบของใบพลู ก่อนจะรับเอาหมากตากแห้งจากคุณยายมาใส่วางตรงกลางใบพลูและเจ้าตัวก็นำไปม้วนเป็นเกลียวเหมือนขนมทองม้วนก่อนจะส่งลงไปในกระบอกที่คนเฒ่าคนแก่ใช้ตะบันหมาก  ก่อนออกแรงตำหมากให้คุณตาคุณยายด้วยท่าทีคล่องแคล่ว  ผมและทุกคนในกลุ่มมองดูหมอติ๊บตะบันหมากด้วยความเอ็นดู  ก่อนเจ้าตัวจะเล่าต่อไปว่า
" ย่าหนูเวลาจะกินหมากหรือเคี้ยวหมากย่าจะเอาสีนวดมาทาปากให้ปากชุ่มชื้น แล้วก็บอกว่าปูนแดงจะได้ไม่กัดปาก  หนูยังชอบเอาสีนวดย่ามาทาเวลาหน้าหนาวปากจะได้ไม่แห้งเป็นขุย หลังจากนั้นย่าก็จะนำใบยาสูบที่หั่นเป็นฝอยละเอียดที่เขาเรียกว่ายาเส้น เอามาถูที่ฟันไม่รู้ว่าอันนี้ทำเพื่ออะไรแล้วสุดท้ายย่าถึงจะกินหมากก่อนจะใช้ให้นูเอากระโถนน้ำหมากไปเทให้บ้าง บางทีหนูวิ่งสะดุดล้มน้ำหมากก็หกเลอะเทอะหนูเองราวกับตัวโชกเลือดมาก็มี "  ทุกคนหัวเราะกันอีกยกใหญ่ก่อนเจ้าตัวจะส่งหมากที่ตัวเองตะบันเองกับมือส่งให้คุณยายเจ้าของกระเช้าหมาก
" ขอบใจนะหนู วันนี้หนูไม่ได้แค่ทำให้พวกคนแก่อย่างยายอิ่มท้องนะ  แต่หนูยังทำให้พวกเราอิ่มใจกับหนูด้วย หนูเป็นเด็กน่ารักมากจ๊ะ  ยายเชื่อว่าคุณย่าของหนูที่เสียไปก็คงจะรักหนูมาก " คุณยายเอ่ยชมขึ้นมาเล่นเอาเจ้าตัวยิ้มแก้มปริ หยาดน้ำตาเอ่อท้นขอบตาด้วยความปลาบปลื้มใจ
" ตอนยายอยู่ที่บ้านลูกยายก็ช่วยยายตะบันหมากแบบนี้แหละตอนที่เขายังเล็ก  พอโตขึ้นเขาก็มีภาระหน้าที่ต้องรับผิดชอบไหนจะลูกไหนจะเมีย ยายไม่อยากเป็นภาระให้เขาก็เลยออกมาอยู่บ้านพักคนชราดีกว่า  จะได้ไม่เป็นภาระให้ลูกต้องรับผิดชอบ มาอยู่กับพวกเพื่อนๆที่นี่ "       ยายพูดจบก็ทำให้ทุกคนในวงถึงกับนิ่งอึ้งคงจะสะเทือนใจคนแก่ในนี้หลายคนทีเดียวเพราะหลายคนนั่งก้มหน้างุดราวกับพยายามนึกถึงอดีตที่ผ่านไป
" ไม่เป็นไรนะยาย หนูเชื่อว่าลูกยายก็รักยายไม่ต่างจากหนูที่รักย่าเพียงแต่เวลานี้เขาอาจจะยังไม่เข้าใจหรือไม่สะดวกด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่  แต่ลูกทุกคนรักแม่เพียงแต่การกระทำออกมามันต่างกันเท่านั้น  ยายไม่ต้องคิดอะไรมากนะ ใครไม่รักยายไม่เห็นเป็นไรหนูรักตายายทุกคนก็พอแล้ว "  หมอติ๊บปลอบใจยายด้วยการโผเข้าไปกอดคุณยายแบบไม่ถือเนื้อถือตัว
" ตอนเด็กๆหนูชอบกอดย่าชอบนอนกับย่า เพราะเนื้อตัวย่าเย็นมาก อีกอย่างหนูชอบนอนจับนมเหี่ยวๆย่าจนโดนดุทุกที " เจ้าตัวพูดจบพลางยิ้มเขินก่อนทุกคนในวงจะยิ้มและหัวเราะให้หมอติ๊บด้วยท่าทีเอ็นดู
" ว่าแต่หมากที่หนูทำให้ยายว่าอร่อยมั้ยจ๊ะ  ตอบให้ดีนะยายถ้ายายตอบว่าไม่อร่อยหนูไม่ซื้อมาให้กินไม่มาทำให้กินอีกนะ "  หมอติ๊บพูดติดตลกก่อนจะได้รับคำตอบจากยาย
" ยายไม่รู้หรอกว่ารสชาตหมากจากฝีมือหนูมันอร่อยหรือจืด  แต่ยายรู้ว่าหมากคำนี้มันอิ่มและอร่อยไปถึงข้างในหัวใจยาย  หนูเป็นคนดีและน่ารักจริงๆ ย่าหนูคงจะเลี้ยงดูแลหนูมาอย่างดีหนูถึงได้รักและผูกพันกับย่ามากขนาดนี้  ย่าหนูนี่โชคดีจริงๆเลยนะ "
" เอาน่ายายไม่ต้องร้องไห้ " หมอติ๊บสวมกอดยายอีกครั้งก่อนใช้มือเรียวเล็กปาดน้ำตาให้ยาย
" ถ้ายายไม่รังเกียจก็ให้หนูเป็นหลานยายอีกคนนะ  ไว้หนูอยากจับนมเหี่ยวเมื่อไหร่จะได้มาขอจับนมเหี่ยวยายไง " หมอติ๊บพูดจบก็เล่นเอาความเศร้าในวงหายไปกลายเป็นเสียงตลกหัวเราะครื้นเครงเข้ามาแทน  จบบ่ายแก่เราสองคนก็เดินออกมาจากบ้านพักคนชราบางแคด้วยความรู้สึกอิ่มเอมใจ  นี่ซินะสิ่งที่เขาบอกว่ายิ่งเราเป็นผู้ให้มาก  เราก็ยิ่งได้รับมาก  ผมเพิ่งเข้าใจวันนี้เอง