เสื้อกาวน์เก่าๆ........กับเราสองคน
ตอนที่ 105
การอำลา....ของไอ้หมอหน้าเข้มมมม'' พี่ไม้คับ เย็นนี้ไม่ต้องมารับที่คลินิกนะ พอดีจะไปกินหมูกระทะกับพี่หมอจ๊ะโอ๋ถ้าพี่ไม้ว่างก็ตามไปที่ร้านหมูกระทะข้าง ม.ได้เลยนะพี่หมอจ๊ะโอ๋ฝากมาชวนแล้ว ''
เสียงเจ้าตัวเล็กเจื้อยแจ้วมาตามสายหลังจากที่ได้เวลาที่ผมเลิกงานและจะออกไปรอที่คลินิก
แต่เมื่อรู้ว่าเจ้าตัวเล็กไปกินหมูกระทะกับหมอจ๊ะโอ๋แล้ว
อันที่จริงก็ไม่ได้มีอาการหึงหวงแล้วแต่คงไม่ดีแน่ๆถ้าปล่อยให้แฟนตัวเองไปแสดงอาการน่ารักให้คนที่เขาปลาบปลื้มกันเป็นทุนเดิมอยู่แล้วให้ได้เห็นอีกแบบนี้ ไม่ดีแน่ๆ
ผมขับรถออกจากที่ทำงานมาถึงร้านหมูกระทะในเวลาไม่กี่นาที
ก่อนเข้ามาสมทบกับหมอจ๊ะโอ๋และเจ้าตัวเล็ก
และนอกจากนี้ผมยังพบว่ามีหมอกิ๊กร่วมแจมอยู่ในโต๊ะและหมอปุ้มหมอฟันคนใหม่ที่มาทำงานที่เดียวกับผมที่เคยเกริ่นถึงเมื่อคราวก่อนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว
'' หมอไม้ ไม่เจอกันนานเลยสบายดีนะคับ '' หมอจ๊ะโอ๋เอ่ยทักทายพร้อมกับลุกยืนต้อนรับผม
'' โทษทีคับที่ให้รอ พอดีหมอติ๊บไม่ได้บอกล่วงหน้า '' ผมเอ่ยขอโทษทุกคนในโต๊ะ
'' ไม่เป็นไรหรอกหมอไม้พวกเราก็เพิ่งมาถึงนี่เอง '' หมอกิ๊กเอ่ยขึ้นก่อนจัดการย่างหมูต่อไป
'' แล้วนี่เลี้ยงฉลองกันในโอกาสอะไรเหรอคับ '' ผมเอ่ยปากถามขึ้นด้วยความสงสัย
'' พอดีว่าผมจะไม่ได้มีโอกาสไปทำงานที่เดิมกับน้องติ๊บแล้วอะคับ เลยหาโอกาสเลี้ยงหมูกระทะหน่อยเห็นบ่นว่าอยากกินนานแล้ว ผมก็ไม่มีโอกาสได้เลี้ยงซะที '' วันนี้ว่างๆเลยพามาเลี้ยง
'' แล้วหมอจ๊ะโอ๋จะไปทำงานที่ไหนเหรอคับ '' ผมถามต่อ
'' พอดีจะไปเรียนต่อแล้วละคับ พักมาหลายปีเดี่ยวลืมไปเสียหมด '' หมอจ๊ะโอ๋หน้าเข้มตอบ
'' งั้นก็ยินดีด้วยนะคับ '' ผมบอกก่อนยกแก้วน้ำอัดลมขึ้นชนแสดงความยินดี
'' แล้วเมื่อไหร่หมอไม้จะไปเรียนต่ออะคับ เห็นบอกมีแผนการเรียนต่ออยู่แล้วไม่ใช่เหรอคับ ''
'' ก็คงอีกสักพักอะคับ รออะไรเข้าที่เข้าทางกว่านี้ '' ผมตอบหมอจ๊ะโอ๋ไป
'' รออะไรเข้าที่หรือว่ายังเป็นห่วงใครอยู่รึเปล่าครับ '' หมอจ๊ะโอ๋แอบกัดผมเข้ากลางวงหนึ่งที
'' ก็ไม่มีใครให้ต้องห่วงแล้วครับ รออย่างเดียวว่าเมื่อไหร่มีเงินไปเรียนต่อก็ไปเมื่อนั้นแหละครับ ''
ผมตอบยิ้มๆโดยๆที่เจ้าตัวเล็กก็ยิ้มให้กับคำตอบของผมด้วย
'' เดี๋ยวกินกันไปก่อนน่ะคะ พอดีคนสวยเห็นผู้ชายจ้องหน้าแบบจ้องเอาๆ เขินอะ ขอไปเข้าห้องน้ำเชคความสวยนิดนึง '' กิ๊กเอ่ยขึ้นมากลางวงทำเอาหมูกระทะร้อนๆในปากผมเกือบออกมาทางเดิมซะแล้ว
'' งั้นเดียวปุ้มไปเป็นเพื่อนน่ะคับพี่กิ๊ก '' หมอฟันอีกคนเอ่ยสมทบขึ้นมา
สองคนจากไปตอนนี้จึงเหลือแค่ผม เจ้าตัวเล็ก และหมอจ๊ะโอ๋หน้าเข้มนั่งกินหมูกระทะกันอย่างเอร็ดอร่อย
'' จากกันคราวนี้คงไม่ได้เจอกันนานเลยนะคับ '' จู่ๆหมอจ๊ะโอ๋ก็เอ่ยขึ้นมาซะงั้น
'' แหม ไม่กี่ปีเดี๋ยวก็กลับมาเจอกันอีกอยู่ดีแหละคับ '' เจ้าตัวเล็กตอบขำๆ
'' ติ๊บก็ดูแลตัวเองดีๆนะ อย่าเครียด อย่าหักโหมมาก พี่ชายคนนี้ยังเป็นห่วงติ๊บเสมอนะ '' จู่ๆก็เอ่ยขึ้นมาล่ำลากันกลางวงซะงั้น
'' ส่วนหมอไม้ผมฝากดูแลน้องชายคนนี้ของผมดีๆนะครับ ''
'' ครับ ผมจะดูแลน้องชายของหมออย่างดีที่สุด ผมสัญญา '' ผมตอบและยิ้มให้ความมั่นใจกับไอ้หมอหน้าเข้มไป
'' วันข้างหน้าผมไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับพวกคุณสองคนบ้าง แต่ผมรู้ว่าพวกคุณสองคนรักกันมาก ถ้าวันข้างหน้าเกิดอะไรขึ้นผมอยากให้คุณสองคนมองย้อนกลับไปยังวันเก่าๆที่พวกคุณผ่านเรื่องราวต่างๆมาด้วยกัน ก่อนจะตัดสินใจทำอะไรลงไป ผมเชื่อว่าความรักจะพาพวกคุณสองคนไปสู่ปลายทางที่งดงามข้างหน้า วันนั้นผมจะยินดีด้วยเสมอคับ ''
หมอจ๊ะโอ๋พูดจบก็ชวนเราสองคนชนแก้ว อย่างน้อยตอนนี้ผมก็รู้ว่าไอ้หมอจ๊ะโอ๋หน้าเข้มคนนี้เป็นเพื่อนที่ดีคนนึง
และเขาคงรอโอกาสที่จะพูดแบบนี้นานแล้วเมื่อสบโอกาสที่กิ๊กและปุ้มไปเข้าห้องน้ำจึ่งเอ่ยล่ำลาเราทั้งสองคนเป็นที่เรียบร้อย
'' เราสองคนต้องขอบคุณหมอจ๊ะโอ๋มากนะคับสำหรับทุกเรื่องที่ผ่านมา แล้วก็ขอโทษด้วยที่ครั้งนึงผมเคยเข้าใจหมอผิดไป แต่จากนี้ไปผมสัญญาหมอจะเป็นเพื่อนที่ดีคนนึงของผมครับ ''
ผมพูดจบก่อนยื่นมือไปแสดงความขอบคุณและให้คำมั่นสัญญาในการเป็นเพื่อนกันของเราตลอดไป
'' ได้ยินพี่หมอจ๊ะโอ๋พูดแบบนี้แล้วสบายใจขึ้นบ้างหรือยัง '' ติ๊บเอ่ยถามผมขึ้นในขณะที่เราขับรถกลับหอพัก
'' พี่สบายใจเรื่องหมอจ๊ะโอ๋มาตั้งนานแล้วละ เพราะพี่รู้ว่าเขาหล่อสู้พี่ไม่ได้ '' ผมตอบแบบทะนงตัว
'' โห มั่นใจมากเลยนะนี่ '' ติ๊บหันมาค้อนผมหนึ่งที
'' ก็มั่นใจตั้งแต่คราวที่หมอจ๊ะโอ๋บอกพี่ว่าเขาจะดีใจมากถ้าติ๊บรักเขาได้แค่เศษเสี้ยวหนึ่งในล้านที่ติ๊บรักพี่ '' ผมตอบก่อนหันไปจ้องหน้าแซวเจ้าตัวเล็กที่พอฟังผมพูดจบก็เบะปากกลบเกลื่อนอาการเขินทันที
'' ก็จริงๆแล้วติ๊บก็ไม่เคยมองพี่จ๊ะโอ๋เป็นอะไรได้มากกว่าพี่ชายตั้งแต่ตอนแรกที่แกมาจีบติ๊บก็บอกพี่แกไปแล้วครับว่าติ๊บคงคิดกับพี่เขาเป็นอย่างอื่นไม่ได้แล้ว เพราะติ๊บมีพี่ไม้แล้วทั้งคน ''
'' โห ซื่อสัตย์มั่นคง เป็นแฟนดีเด่นประจำปีจริงๆ แฟนพี่ ''
'' แต่คิดไปคิดมาก็เสียดายแกเหมือนกันแฮะ รูปหล่อ พ่อรวย ฐานะดี การศึกษาโอ โพรไฟล์เริ่ดดด '' ติ๊บพูดพร้อมกับทำท่าครุ่นคิดเป็นจริงเป็นจัง
'' แล้วถ้าวันนึงที่พี่ไม่ได้อยู่กับติ๊บแล้วติ๊บเจอคนที่ใช่มากกว่าพี่ ติ๊บจะยังมั่นคงอยู่กับพี่อีกมั่ย ''
ผมถามพร้อมแอบใจหายเล็กน้อยเมื่อคิดว่าวันนึงที่ผมต้องจากติ๊บไปจริงๆ
'' ยังจะมีวันนั้นอยู่อีกเหรอคับพี่ไม้ '' ติ๊บถามผมหนักแน่น
'' อ้าวมีซิ เผื่อพี่มีเงินไปเรียนต่อไง '' ผมตอบแบบจริงจัง
'' ติ๊บหมายถึงวันที่ติ๊บจะมองคนอื่นและไม่มั่นคงกับพี่ไม้ คงไม่มีแล้วละคับ '' ติ๊บหันมาตอบและยิ้มให้ความมั่นใจกับผมขึ้นอีกเยอะ
'' พี่รักติ๊บนะ รักมากด้วย แต่ถ้าวันนึงที่เราต้องไกลกันแล้วติ๊บเจอคนที่ใช่มากกว่าพี่ พี่ก็ไม่อยากผูกมัดติ๊บไว้ พี่จะยินดีและมีความสุขมากถ้าได้เห็นคนที่พี่รักมีความสุขไม่ว่าวันนั้นคนที่ยืนข้างติ๊บจะเป็นพี่ไม้คนนี้หรือไม่ก็ตาม ''
'' พี่ไม้คับ พี่ไม้เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตติ๊บ เป็นทุกอย่างในชีวิตติ๊บ เป็นมากกว่าความรักของติ๊บ ต่อให้เราต้องไกลกันแค่ไหน นานแค่ไหน หรือมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปแค่ไหน ติ๊บก็ยังเป็นติ๊บคนเดิมของพี่ไม้เสมอไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตามพี่ไม้จะยังคงงดงามในความรู้สึกของติ๊บเสมอคับ เว้นแต่วันนั้นพี่ไม้จะมีคนที่ใช่มากกว่าติ๊บมาแทนที่ติ๊บแล้วเท่านั้นเอง แต่ความร็สึกที่ติ๊บมีต่อพี่ไม้ก็จะไม่มีวันเปลี่ยนแปลง ''
ติ๊บหันมาตอบและซบหัวลงกับไหล่ของผมที่ขับรถอยู่
วันพรุ่งนี้ไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น
แต่ตอนนี้ผมมั่นใจในคนที่อยู่ข้างๆผมตอนนี้เสียเหลือเกิน
อะไรนะที่ทำให้ผมรักติ๊บได้มากมายขนาดนี้ อยากรู้จริงๆ
กลับมาถึงห้องเนื่องจากวันนี้เป็นวันศุกร์
และประกอบกับที่เราสองคนยังอิ่มอยู่มากผมจึงนอนบนเตียงพักผ่อนซักครู่ส่วนเจ้าตัวเล็กก็มาเปิดทีวีก่อนบังคับให้ผมดูหนังเป็นเพื่อนเพราะเจ้าตัวยืมหนังแผ่นจากเพื่อนมาดู
แต่จำได้ว่าเป็นหนังที่เจ้าตัวเล็กเคยพาผมไปดูแล้วครั้งหนึ่งและมันก็ยังประทับใจผมอยู่มาก
the letters จดหมายรัก
ภาพยนตร์ความหมายดีเรื่องหนึ่งและนักแสดงสุดยอดมากเรื่องนี้ ผมยอมเธอจริงๆ แอน ทองประสม
จำได้ว่าตอนที่ไปดูในโรงหนังกำลังซึ้งและแทบจะเสียน้ำตาผู้ชายไปเลยทีเดียว
ถ้าไม่เผลอหัวเราะกับเสียงสูดน้ำมูกของคนที่นั่งแถวหน้าๆซะก่อน เล่นเอาหมดอารมณ์ซึ้งไปในบัดดล
และหลังจากที่มาดูหนังแผ่นคราวนี้ในเวลาที่เราจะต้องจากคนที่รัก
มันทำให้ผมดูหนังเรื่องนี้ได้ซึ้งกว่าในคราวที่ผ่านมา
โดยเฉพาะฉากที่พระเอกล้างเท้าให้นางเอก
แล้วนางเอกดึงพระเอกขึ้นมาถามว่าว่า คุณไปอยู่ไหนมา ทำไมเราเพิ่งมาเจอกัน
ตอนนี้ทำให้ผมซึ้งเอามากๆทีเดียวและก็รู้สึกเสียดายอยู่ในใจนิดว่าทำไม ผมกับติ๊บเราเพิ่งมาเจอกัน
แต่ก็อย่างว่าแหละน่ะถ้าเจอกันก่อนหน้านี้มีหวังผมโดนข้อหาพรากผู้เยาว์เป็นแน่เพราะตอนเจอกันก็เพิ่งจะสิบแปดหยกๆ
และผมก็มาเข้าใจและได้ข้อคิดดีๆจากหนังก็ตอนที่ดูจบแผ่นแล้วนี่แหละว่าในขณะที่เรายังมีเวลามีโอกาส
ขอให้ทำในสิ่งที่เราอยากทำดีกว่าปล่อยให้มันผ่านไปจนวันที่เรา
หรือเขาไม่อยู่แล้ว จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจ เฮ้อออ ความคิดชนะเลิศ พระเอกมากๆ หมอไม้ความคิดดีเหมาะสมกับหน้าตาจริงๆ
ปล.เห็นบอร์ดเงียบเหงา เลยเอามาลงให้สองตอนติด
รบกวนนายแฮคอัพเดทหัวเรื่องให้พี่ด้วยนะคับ
ยังไงขอคอมเม้ท์เป็นกำลังใจให้กันบ้างนะ จะได้รู้ว่ายังติดตามกันอยู่ ไม่ทิ้งกันไปไหน คนหล่อ...ขอร้องงงง
หัวข้อ: เสื้อกาวน์เก่าๆ กับเราสองคน(Dr.Mike) จากนี้ จนนิรันดร์ [+อวสาน+] P.218 (อ่าน 2032320 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก