หัวข้อ: [ พี่เลี้ยงสุดซ่าส์ ... ป๊ะป๋าสุดเฮี๊ยว ] หนังสือมาแล้วนะ ได้กันหรือยัง ?

[yayee2]

อ้าว...นึกว่าเรื่องราวกำลังขมวดปมจะจบแบบแฮปปี้เอนดิ้ง นี่จะมีเหตุการณ์งอกออกมาอีกเหรอเนี่ย
นายบอยโผล่มาอีกแระ

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

:L2:ขอบคุณมากมายสำหรับการนำสิ่งดีๆมาเล่าให้อ่าน

และอยากบอกว่า เจๆน่ารักมากที่สุดเลยก้อว่าได้

ยังไงก้อมาอัพบ่อยๆนร้าครับ จะได้ไม่เหงา ขอบคุณครับ

[andy_kwan]

ขานี้มาละก็ยุ่งกว่านังลูกเกดเน่าอีก   เฮ้อสงสารนู๋เต้จริงๆ

[the_pupae]

มีงานเข้าแล้วน้องเต้

แล้วบอยรู้ได้ไง

[surfsurf]

เจ๊เกดนี่จบง่ายๆเลยหรอ หรือว่ามีเบื้องหลังอะไรยังไง 

[darling]

นายเต้เอยยยยยยยย..งานเข้าอีกแล้วคราวนี้ 

[lomekung]

นายเต้งานจะเข้าอะป่าวอะ

 

[patee]

อ่านทันแล้ว.....

สนุกมากๆเลย

อ๊อฟนายสุดยอดเลย

[wowhaha]

บอย  ใครอ่ะ

[TanyaPuech]

 

กิ๊กเก่ากลับมา
คุนเท่ห์จะทำไงเงี่ย

[Kusano ~~ Kawaii]

บอย ใึครเน้อ
เพื่อนที่ชอบเต้หรือเปล่า
เหมือนไม่ได้ออกนานมาก
คนอ่านลืม ฮ่า

งานเข้า เต้กับคุณเท่ห์อีกแล้ว

[ooopimmyooo]

งานเข้า

[changnoy]

หลายๆคนลืมชื่อบอยกันไปซะแล้ว
บอยก็เพื่อนของเต้ที่เต้มาอยู่ด้วยตอนขึ้นกรุงเทพมาแรกๆไง

แอบลืมม แฟนพันธ์แท้ป่าวเนี๊ยยย
ห้าๆๆ ใครชอบอ๊อฟ โหวตให้เค้าแทนก็ได้นะตัวเอง
ห้าๆๆ แอ๊บมุบมิบ

[maxtorpis]

LOVE U

[なおみ™]

แล้วบอยรู้เรื่องนี้ได้อย่างไรกันคะ ไหนจะเรื่องแผนการที่สองคนนี้วางแผนให้ยัยเกดไถ่โทษอีก 

อยากรู้แล้วค่ะ มาต่อไวๆ นะคะไรเตอร์

ป.ล. "งานงอก" สแลงใหม่หรอคะ เข้าใจคิด

[Wr@iTh]

แหงะ!  ปวดกะโหลกแทนเต้....
ขอบคุณนะค้าที่มาต่อให้ จะรอตอนต่อไปน้า 

[Rockstar]

เอ้า งานเข้าของแท้
คนที่รอคอยกลับมาแล้ว
จะจัดการกับความรู้สึกตัวเองยังไงดีล่ะเนี่ย

[kunkai]

งานเข้า

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

 :z3:ความวัวไม่ทันหาย ความควายก้อเข้ามาอีกแระ

อะไรมันจะขนาดนั้น น้องเต้เนี่ยรับบทดาวพระศุกร์ป่าวเนี่ยครับ

แต่ไงก้อเอาใจช่วยเสมอขอให้พ่อเทห์รักและห่วงใยน้องเต้ก้อคงเพียงพอแล้ว

สำหรับน้องเจเจ นั้น คงบอกได้เลยได้รับคะแนนความน่ารักอย่างท่วมท้น

[samsoon@doll]

คิดไม่ผิดเลยจริงๆที่กดเข้ามนี้ อ่านมาได้ 1คืน 1 วัน ตามทันพอดีเลย สนุกๆมากๆเลยค่ะ ยกให้ 10นิ้วเลย จุ๊บุจุ๊บุ 

อ่านแรกๆก็แบบว่าเกลียดนางเกดนะพอมาถึงตอนที่นางมาแอบรักพระเอกนานขนาดนี้ แบบว่าจอร้องไห้เลยเคยดูหนังญี่ปุ่นอยู่เรื่องอะไรนี้แหละประมาณนี้เลย คิดๆไปน่าสงสารอยู่นะนังเกด


ยังไงก็มาเป้นกำลังใจให้นะคะ  แล้วจะค่อยติดตามค่ะ


+1

[som]

นายบอยมาได้ไงนี่  แล้วจะเกิดอะไรขึ้นกับพี่เต้ ละทีนี้
ติดตามติดตาม

[lungkhao]

นึกว่าจะไม่ได้อัพซะแล้ว ...

ตอนนี้เป็นตอนสุดท้ายแล้วนะครับ ...


























อิอิ ... เพราะว่าจะไปทำหน้าที่ลูกผู้ชายประมาณ 2 สัปดาห์

นั่นก็คือ ไปบรรพชาอุปสมบท หรือบวชพระนั่นแหละครับ

พรุ่งนี้แล้ว ... ตอนแรกคิดว่าจะไม่ได้อัพตอนนี้ซะแล้ว เพราะยุ่งๆเหลือเกิน

แต่พอมีโอกาส เลยแว๊บมานิดนึง ..

ยังไงหลังจากสึกออกมาแล้ว

จะกลับมาตามเรื่องให้แน่นอนนะครับ ...
















ตอนที่ 43

“บอย” ผมหันหน้าไปมองหน้าประตูตามเสียงของนายเต้เรียก

“แม่มากับไอ้บอยได้ไงครับ” นี่ผมยังไม่หายตกใจที่แม่ของนายเต้มา ยังต้องมาหวั่นใจกับเพื่อนบอยของนายเต้อีกเหรอเนี่ย

“พอดีว่ากูกลับบ้าน แล้วก็เช็คเฟสบุ๊ค เห็นเพื่อนมึงโพสว่ามึงมาเยี่ยมมึงที่โรงพยาบาล กูเลยโทรหาแม่มึง ถามว่ามึงเป็นอะไรยังไง” ไอ้บอยเพื่อนของเต้เล่าให้ฟัง

“เฟสบุ๊คมึงใช่มั๊ยไอ้อ๊อฟ” นายเต้หันไปพูดกับอ๊อฟที่หยิบเอาบีบีมากดแก้เก้อ

“พอกูโทรหาแม่มึง แม่มึงก็ไม่รู้ กูเลยโทรถามๆเพื่อนๆมึง จนรู้ว่ามึงโดนรถชน กูกับแม่มึงเลยพากันมาเยี่ยมมึงนี่ไง” นายบอยเล่าเรื่องถึงที่มาที่ไป

“แล้วแม่จะมาทำไมครับ ผมไม่ได้เป็นอะไรมากซะหน่อย” นายเต้บอกแม่ของนายเต้ไป

“ได้ไงละเต้ ก็แม่เป็นห่วง ไอ้เราก็นะ ไม่คิดจะโทรบอกแม่เลยใช่มั๊ย พ่อเค้าโมโหใหญ่แล้วรู้มั๊ย” แม่ของนายเต้พูดพร้อมกับเข้าไปจับตัว ดูอาการของนายเต้

“พ่อเค้าจะโมโหอะไรอีกละแม่” นายเต้ถามกลับ

“ก็เราอ่าดิ ตั้งแต่เข้ากรุงเทพมา ก็ไม่ค่อยติดต่อกลับไป แล้วนี่ขนาดถูกรถชนก็ยังไม่โทรไปบอกอีก เห็นพ่อเป็นหัวหลักหัวตอหรือไง” เอากับแม่นายเต้สิครับ เรื่องชักยาว

“โห พ่ออ่า ทำเป็นน้อยใจไปได้” นายเต้แอบบ่นนิดหน่อยครับ

“แล้วนี่ใครกันบ้างละ ไม่แนะนำให้แม่รู้จักบ้างละ” แม่นายเต้พูดพร้อมกับหันมามองพวกผม

“เอ่อ ทุกคน นี่แม่ผม แม่ศรีจันทร์” นายเต้แนะนำแม่ของตัวเองแก่ทุกคน มีบอกชื่อด้วย ไม่กลัวคนอื่นล้อหรอไง

“แม่ครับ นี่อ๊อฟ เพื่อนตอนเรียนมหาลัยกับเต้” นายเต้พูดพร้อมกับผายมือไปทางอ๊อฟ อ๊อฟยกมือไหว้แล้วยิ้มให้

“คนนี้แหละไอ้เต้ ที่กูเข้าไปดูในเพสบุ๊ค” เป็นนายบอยที่พูดเสริมขึ้นมา

“นี่นายเป็นเพื่อนชั้นด้วยเหรอ คราวหน้ามาเม้นรูปชั้นด้วยนะ” อ๊อฟได้ที เอาใหญ่ครับ

“ได้ๆ เดี๋ยววันหลังเราจะเข้าไปทักนะ” นายบอยรับปากซะงั้น

“พวกมึงสองคนไปคุยกันในเฟสบุ๊คไป” นายเต้เริ่มหงุดหงิดครับ

“โห ไรกันมึง แค่นี้ทำงอน” นายบอยพูดพร้อมเดินเข้ามาหยิกแก้มนายเต้ครับ ทำไมสองคนนี้ถึงดูสนิทกันมากกว่าที่ผมคิดนะ

“โอ๊ย สัด เจ็บนะ แม่ดูไอ้บอยแกล้งเต้” นายเต้เด็กน้อยช่างฟ้องจริงๆ ผมละอดขำมันไม่ได้

“ขำอะไร !!” เอาแล้วไงครับ เห็นซะด้วย

“เปล่า” ได้แต่ตอบออกไปเสียงเบาๆ

“แม่ครับ นี่คุณเท่ห์ ... เออ ... เป็น ..” ผมหยุดลุ้นกับสถานะที่นายเต้จะให้ ว่าผมจะเป็นอะไรกันนะ

“เป็นเจ้านายผมครับ” เอ่อ ... เจ้านาย ... ผมเป็นเจ้านายมันสินะ

“อ้าว จริงเหรอค่ะ เจ้านายไอ้เต้มันเองเหรอเนี่ย แหมดูดีมีภูมิฐาน ราศีจับเชียว แม่นึกแล้วว่าทำไมแม่ถึงถูกชะตา ที่แท้ก็เจ้านายเจ้าเต้มันนั่นเอง” เอากับแม่นายเต้สิครับ ผมจะทำไรได้ ได้แต่ยกมือไหว้อย่างเป็นทางการก็แค่งั้น

“แม่ พอเถอะ ไม่ต้องพูดประจบเค้าขนาดนั้น เค้าไม่ไล่เต้ออกหรอก” นายเต้นี่มั่นใจในตัวเองจริงๆนะครับ นั่นๆ ยังมายักคิ้วให้อีก

“ส่วนคนข้างๆ เพื่อนเจ้านายครับ ชื่อคุณเวย์” นายเต้แนะนำไอ้เวย์ครับ ที่ยืนเงียบๆตัวเกร็งๆตั้งแต่แม่นายเต้เข้ามา

“จ๊ะ สวัสดีจ๊ะ แหมหน้าตาดีกันทุกคนเลยนะเนี่ย มีเมียกันยังละลูก แม่หาสาวๆให้เอามั๊ย” เอ่อ ... แม่

“จริงเหรอแม่ ขอแจมๆนะครับ โอ๊ยๆๆ ” เอากับไอ้เวย์สิ เล่นกับแม่ซะงั้น สมน้ำหน้า โดนอ๊อฟศอกเข้าให้ ระวังเถอะจะจีบไม่ติดนะมึง

“  แล้วเด็กน้อยคนนี้ลูกเต้าเหล่าใครกันละ อยู่น่ารักน่าชังเชียว” แม่นายเต้พูดล้อมกับก้มลงมาลูบผมลูบแก้มของเจเจ

“นี่ลูกของผมเองครับ ชื่อ เจเจ” ผมพูดตอบคุณแม่ของเต้ไป

“แหม ดูดีทั้งพ่อทั้งลูกเลยนะคะ ชื่ออะไรนะคะ” แม่นายเต้พูดพร้อมกับถามเจเจกลับ

“สวัสดีคับ ชื่อเจเจคับ” เจเจยกมือไหว้ แล้วตอบคุณหญิงแม่ของนายเต้ไป

“แล้วนี่เต้ทำงานกับคุณเท่ห์เกี่ยวกับอะไรเหรอ” แม่ของนายเต้ถามขึ้นอย่างลอยๆ ว่าจะให้ผมหรือนายเต้เป็นคนตอบ ผมเงียบอยู่พักนึง ได้แต่มองหน้านายเต้ว่าจะตอบยังไงดี ...






“เพ่เต้เป็นเพ่เลี้ยงของเจเจคับ” และนั่นคือเสียงเจ้านายตัวจริงของนายเต้ตอบขึ้นครับ




ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง เจเจออกจะผวากับการพูดของตัวเองที่เล่นเอาทั้งห้องเงียบ ว่าตัวเองพูดอะไรผิด คุณเหญิงแม่ของนายเต้ที่ยิ้มแย้มแจ่มใส ถึงกับยิ้มไม่ออก มองหน้านายเต้อย่างสงสัย นายบอยเพื่อนนายเต้ก็ไม่แพ้กัน ส่วนผม ไอ้เวย์ และอ๊อฟ ได้แต่ยิ้มเจื่อนๆกลับไป ส่วนคนตอบ ก็ยังยืนงงต่อไป ...




“แม่ว่าเรามีเรื่องต้องคุยกันนะเต้...” และนั่นคือคำพูดทำลายสงครามความสงบในครั้งนี้ นายเต้ได้แต่กลืนน้ำลายลงดังเฮือก ได้ยินแล้วอยากไปหยิบแก้วน้ำ ป้อนน้ำนายเต้เหลือเกิน ... งานเข้าแล้วบ่าวเฮ้อ ...


“พวกเราออกข้างนอกกันก่อนดีมั๊ย ให้แม่ลูกเค้าคุยกันก่อน” เป็นอ๊อฟที่เสนอความคิดเห็นให้พวกเราออกกันไปก่อน เราต่างก็พยักหน้ากันและพากันเดินออกมา


ตอนนี้ภายในห้องก็มีแต่นายเต้และแม่ของเค้ากับสถานการณ์ที่ดูอึมครึม ... นายเต้คงกดดันไม่น้อยที่ต้องเจอกัยสถานการณ์แบบนี้ ผมก็ไม่รู้ด้วยสิ ว่านายเต้มาทำงานนี้เพราะอะไร และได้บอกใครบ้าง และเท่าที่รู้นายเต้คนนี้ก็ใช่ย่อย จบปริญญามาซะด้วย พ่อแม่ที่ไหนจะให้อยากลูกชายของตัวเองที่เรียนจบปริญญามาทำงานพี่เลี้ยงที่ไม่มีความก้าวหน้าทางการงาน และเงินเดือนอันน้อยนิดแบบนี้ ..


“คุณเท่ห์ครับ ผมขอคุยด้วยหน่อยได้มั๊ยครับ” นายบอยที่ออกมาข้างนอกพร้อมกับพวกผม มาเรียกผมให้ไปคุยด้วยเป็นการส่วนตัว

“ได้ครับ” ผมตอบกลับไปและเดินตามนายบอยไปที่มุมหนึ่งของโรงพยาบาล ไอ้เวย์กับอ๊อฟ และเจเจมองหลังมาอย่างเป็นห่วง



“คุณเท่ห์นี่ดูสมาร์ทจังเลยนะครับ ขนาดมีลูกแล้ว ยังดูไม่แก่เลย แล้วภรรยาของคุณละครับ” เมื่อพวกเรานั่งลงตรงมุมพักผ่อนของโรงบาลมุมหนึ่ง นายบอยก็เริ่มถามขึ้น

“เอ่อ ภรรยาของผมเสียไปแล้วครับ เสียตั้งแต่ลูกของผมเกิด” ผมตอบนายบอยออกไป

“เอ่อออ ผมขอโทษด้วยนะครับที่ถามออกไป ผมเสียใจด้วยนะครับ” นายบอยเหมือนรู้สึกผิดที่ถามแบบนี้มา จึงพูดขอโทษ

“ครับ ไม่เป็นไรครับ ผมว่าคุณบอยมีธุระอะไรก็พูดมาตรงๆดีกว่านะครับ” ผมคิดว่านายบอยคงไม่ได้เรียกผมมาคุยแค่จะถามหาเมียผมหรอกครับ มันต้องมีอะไรที่มากกว่านั้น


“งั้นผมไม่อ้อมค้อมละนะครับ” นายบอยเมื่อรู้ว่าผมไม่อยากให้ลีลาก็ตั้งท่าจะถามคำถามผมทันทีทันใด

“คุณกับเต้เป็นแค่เจ้านายกับลูกน้องกันจริงๆหรือครับ” นั่นคือคำถามที่นายบอยถามผมมาครับ

“ทำไมคุณถึงถามแบบนี้ละครับ คุณกำลังคิดอะไรอยู่” ผมไม่เข้าใจจริงๆ ว่านายบอยรู้อะไรมาบ้าง และถามแบบนี้เพื่อต้องการอะไร

“ผมว่าเต้มันแปลกๆไปตั้งแต่มาทำงานกับคุณ มันปิดบังผมเรื่องการงาน ติดต่อกับผมน้อยลง ทั้งๆที่เมื่อก่อนผมกับมันสนิทกันแทบจะตัวติดกัน มาห่างกันแค่ช่วงเรียนมหาวิทยาลัย แม้ตอนนี้มันจะมาทำงานที่กรุงเทพ เช่นเดียวกับผม เราก็ไม่น่าจะห่างกันแบบนี้” นายบอยพูดถึงความเปลี่ยนแปลงระหว่างเค้ากับนายเต้ให้ฟังครับ

“แล้วคุณไปทำอะไรให้นายเต้ต้องห่างละครับ” ผมถามกลับนายบอยไป

“ผมถามคุณ ไม่ใช่ให้คุณมาย้อนถามผม” นายบอยคนนี้ก้าวร้าวกว่าที่ผมคิดนะครับ ทั้งๆที่ยังเด็กกว่าผม แต่ก็กล้าที่จะขึ้นเสียงกับผมแบบนี้ ผมว่าตัวจริงของมันก็ใช่ย่อยเหมือนกัน

“ให้ชั้นตอบจริงเหรอ” ผมว่าผมจะพูดผมคุณกับมันไม่ได้แล้ว เพราะคนอย่างนี้ไม่เหมาะที่จะสุภาพด้วย

“ชั้นก็แค่ทำดีกับนายเต้ แคร์เค้า ช่วยเหลือเค้าในทุกๆเรื่อง เอาใจเข้ามาใส่ใจเรา ทำอย่างกับคนรัก กันเค้าทำกัน ก้แค่นั้นเอง” ผมตอบไปโดยพยามเน้ที่คำว่าคนรัก

“อะไรนะ คุณพูดว่าคนอะไรนะ” มันถามซ้ำอีกครั้ง

“นายได้ยินไม่ผิดหรอก ชั้นกับนายเต้กำลังคบกัน” ผมย้ำให้มันฟังอีกที เพราะผมก็คิดว่าผมก็รู้เรื่องของมันมาไม่น้อย มันก็จ้องจะงาบนายเต้อยู่เหมือนกัน เล่นกับใครไม่เล่น เล่นกะเท่ห์ ...

“นาย ... ไอ้สมภารกินไก่วัด นายไม่มีวันได้ตัวนายเต้ไปหรอก” อารมณ์ขึ้นแล้วครับ แหมๆๆ วัยรุ่นสมัยนี้นี่ อารมรณ์ร้อนจริงๆ

“สมภารอย่างชั้นถ้าไม่กินไก่วัดซะเอง สุนัขที่มันเฝ้าอยู่ก็จะเข้าคอกไปงาบเสีย ชั้นว่าชั้นทำถูกแล้วนะ” บอกไว้ก่อนอย่ามาเล่นสำบัดสำนวนกับผม

“ไอ้เท่ห์!!!” ไอ้บอยยืนขึ้นชี้หน้าผม และผมก็ยืนขึ้นเช่นเดียวกัน ไม่รู้สิครับ ตอนนี้เหมือนผมจะได้เห็นอีกมุมนึงของผู้ชายคนนี้ที่นายเต้ไม่เคยเห็น ผมว่าเรื่องมันกำลังจะสนุกแล้วสิ





“ลูกบอย ลูกบอย อยู่นี่เอง แม่หาตั้งนาน” เป็นแม่ของนายเต้ที่เข้ามาตามไอ้คุณบอยพอดีครับ

“มีอะไรเหรอครับแม่” ไอ้บอยหันไปคุยกับแม่ของนายเต้ ทำกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“แม่ว่าเรากลับกันก่อนเถอะ แม่จะไปอาบน้ำเปลี่ยนชุด เอาข้าวของไปไว้ แล้วค่อยมาเฝ้าเจ้าเต้มัน” แม่ของนายเต้บอกไอ้คุณบอยกลับมา

“ได้ครับๆ ไปก่อนนะครับคุณเท่ห์ ไว้ค่อยคุยกันใหม่ เรายังต้องเจอกันอีกนาน” ไอ้คุณบอยรับปากับแม่นายเต้ และหันมาพุดกับผม

“โอเคครับ ผมพร้อมเสมอ” และนั่นคือคำประกาศสงครามระหว่างผมกับไอ้คุณบอย สงครามกำลังจะเริ่มขึ้นแล้วสินะ ...

“สวัสดีครับคุณแม่” ผมหันไปสวัสดีแม่ของนายเต้อีกทีนึง

“จ้า สวัสดีจ้าคุณเท่ห์ ไว้ค่อยเจอกันนะคะ” แม่ของนายเต้ตอบกลับมา ..



ผมมองแม่ของนายเต้และไอ้คุณบอยเดินออกไปจากมุนนี้ของโรงพยาบาล ถ้านี่คือการแข่งขัน และผู้ชนะคือคนที่ได้ครอบครองตัวนายเต้ ตอนนี้ผมก็ถือว่าตัวเองมีชัยไปกว่าครึ่ง เพราะอย่างน้อยนายเต้ก็กำลังคบหาอยู่กับผม ...และผมก็จะไม่มีวันที่จะพ่ายให้กับไอ้เด็กไร้ซึ่งความเคารพคนนั้นเป็นแน่ ...




ผมเดินกลับเข้าห้องมาก็พบกับไอ้เวย์ อ๊อฟ และเจเจยืนคุยอยู่ข้างๆเตียงนายเต้อย่างหน้าเคลียด


“นี่แกจะกลับไปกับแม่วันไหน” นั่นคือคำถามแรกที่ผมได้ยินจากการคุยครั้งนี้ เป็นคำถามที่อ๊อฟถามนายเต้ขึ้น

“กลับบ้าน ใครจะกลับบ้านงั้นเหรอ” ด้วยความที่ผมเข้ามาช้าจึงอาจไม่เข้าใจเนื้อความข้างหน้านี้ จึงสงสัยกับประโยคคำถามที่ได้ยินก่อนหน้า

“คือ น้องเต้เค้าจะกลับบ้านไปกับแม่เค้า แม่เค้าอยากให้ไปพักรักษาตัวที่ใต้” เป็นไอ้เวย์ที่หันมาให้คำตอบผม ผมหันกลับไปมองหน้านายเต้ ที่สายตาดูเศร้า เมื่อนายเต้เห็นผมมองอยู่ ก็หันหน้าหลบสายตามองออกไปข้างนอกระเบียง ... นี่มันอะไรกัน

“แล้วเพ่เต้จะกลับมาหาเจเจอีกรึป่าวคับ” เจเจที่ยืนอยาข้าวเตียงถามนายเต้ขึ้นเสียงอ่อย

“กลับมาสิครับ พี่เต้ต้องกลับมาแน่” นายเต้หันกลับมาตอบคำถามเจเจ ด้วยสายตาที่มีน้ำตาเอ่อเต็มเบ้าตา

“สัญญานะคับ ว่าเพ่เต้จะกลับมา เพ่เต้สัญญานะคับ” เจเจพูดเชิงบังคับกับสัญญาครั้งนี้ ยกนิ้วก้อยอันเล็กเรียวของเจเจขึ้นมา แกว่งไปแกว่งมาให้นายเต้รับปาก นายเต้นิ่งอยู่นาน ไร้ซึ่งสัญญาณใดๆ

“อย่าไปบังคับพี่เค้าเลยเจเจ ยังไงพี่เค้าก็ไม่ลืมเราหรอก ไม่ต้องสัญญาหรอก” ผมนั่งลงพร้อมดึงตัวเจเจให้หันมามองผม แล้วพูดปลอบเจเจ ผมรู้ว่านายเต้คงไม่อยากฝากคำสัญญาไว้ แม้ว่าตัวผมอยากจะได้ยินด้วยก็ตามทีเถอะ แต่ก็ไม่อยากไปบังคับใจใครเช่นเดียวกัน







“ผมสัญญาครับ” และนั่นเป็นคำตอบจากนายเต้ ที่ตอบกลับกลับมา พร้อมกับเอานิ้วก้อยของเจเจไปเกี่ยวไว้ ผมจ้องหน้าของนายเต้อย่างกับที่นายเต้จ้องผมไว้ และนั่นไม่ใช่แค่คำสัญญาที่มีไว้กับเจเจเท่านั้น มันคือคำสัญญาที่นายเต้มีไว้ให้กับผมด้วย















..........................


ไรเตอร์ก็สัญญาครับ !!!

[Xfish]

เลิศศศศศศศศศศศศศ   พักยกก่อนคับไรเตอร์  ไ้ด้บุญเยอะๆ นะค้าบบบบบบบบ  แล้วค่อยมาขึ้นชกกับไอ้บอยมัน  น่าจะมันส์ไม่น้อย  เหอๆๆ  คุณเทห์เจองานหนักแล้วซิ

[hpsky]

ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะ

กลับมาหวังว่าจะไม่ดราม่านะค๊า

[nk23992]

ขออนุโมทนาด้วยนะครับไรเตอร์

จะรอและเป็นกำลังใจให้นะครับ

 

[charmingmoon]

ได้แต่แอบอ่าน  ไม่ได้เมนท์เลย  (นิสัยไม่ดีเลยเนอะ)  แต่ยังไงก็ขออนุโมทนาบุญด้วยนะคะ
ดีจังค่ะ  ได้บวชแม้จะเป็นช่วงเวลาสั้น ๆ แต่เราเชื่อนะคะว่าจะต้องได้สิ่งดี ๆ มากมายกลับมาค่ะ
ขอยืนยันในฐานะคนที่คลุกคลีกับพระค่ะ  (ทำงานมหาวิทยาลัยสงฆ์อ่ะค่ะ)  ขอให้การบวชลุล่วง
ไปได้ด้วยดี  และมีความสุขกับทุกวันนะคะ

ปล.  จริง ๆ แล้วพระก็ยังคงอยู่บนโลกออนไลน์ได้อย่างไม่อาบัตินะคะ  เพราะหลวงพี่  หรือแม้แต่
พระอาจารย์ท่านก็เล่นเน็ต  ออนเอ็ม  เข้าเฟซบุคกันเป็นว่าเล่น  (ติดต่อเรื่องงาน  ติดตามข่าวสาร
ประมาณนี้ล่ะค่ะ)

[JJHJJH]

อนุโมทนาไร้ท์เตอร์ค่าาาาาาาาาาาา
บวกค่า

[Shock_n2n]

หุหุหุหุหุ  ไรเตอร์สัญญา แล้วนะ หุหุหุ
ว่าแต่ ขอ อนุโมทนา บุญ ด้วยจร้า ~~~~~

[win200]

ขออนุโมทนาด้วยครับ




แต่สำหรับนายเต้


งานเข้าเลย


แต่คิดไปคิดมาทำไมไม่ให้นายเต้ทำงานเป็นพี่เลี้ยงเจเจและทำงานบริษัทคุณเท่ห์ไปด้วยเลยหล่ะ

แม่เต้คงม่ะว่าอะไรหรอกนา

[andy_kwan]

อนุโมทนาบุญด้วยจ๊ะ