หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164**

[iNklaNd]

แต่ละคู่ก็มีแนวทางเป็นของตัวเอง
มีวิธีจีบต่างกันออกไป
อ่านแล้วหนุกเนะ! หนูพริกสู้ๆ เอาเบนซ์ทำปั๋วให้ได้!!!

[naiin]

สงสัยจะเสร็จเด็กล่ะงานนี้  โดนเด็กปั่นหัวล่ะมั้ง

[lervair_y]

อีพี่โฟคจะคู่กะครายยยยดีเน้ เอานิสัยแปลกก้อดีเน้ แปปทื่อก็น่าสนแน่
(ลักษณะของทื่อ 1.ยืนนิ่งได้นานข้ามวัน 2.เรียกแล้วไม่สนใจพอกำลังจะไปถึงรู้ว่าเรียก 3.เค้าทำอะไรด้วยไม่รู้เรื่อง 4.มึนๆเมา นิ่งๆเงียบๆ 5.พูดอะไรตรงๆจนคนฟัง...เอิ่ม!)

อันนี้เล่นๆเน้ หุหุ

[dea]

  พี่เบนซึชอบแนวตบจูบนี่เอง



คิดถึงหมีดำ



 

[Dorumi]

รออยู่นะจ๊ะ เบนซ์ พริก คล้ายๆจำเลยรัก
ภาคพิศดารเลยอ่ะ โศรพริกแสบได้ใจเลย
ยั่วเข้านะหนูพริกซักวันจะเป็นวันของเรา อิอิ

ส่วนพ่อโฟครออีกหน่อยเนื้อคู่จุนาหงันที่แท้จริงก็
จะโผล่แล้วดีใจด้วยจริงๆจ๊ะ ความฝันของหนอนด้วงกำลังจะสมหวังแล้ว

[b27072010]

ดูท่าพริกหวานจะกลายเป็นพริกเผ็ดร้อนไปแล้ว

ไม่เอาด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล

แบบนี้ค่อยน่าสนกันหน่อย

[litlittledragon]

ไมผลลัพธ์ทันตาขนาดนั้น แล้วโฟคหมีดำจะได้คู่กับใครกันละเนี้ย

หมีขาวพาพ่อแม่ไปสู่ขอจะเป็นยังไงกันเน้อ...ท่าจะฮาแตก

[Rawint_PK]

ชอบน้องพริกอ่ะครับ
แรงดี
ไม่ได้เล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล
ไม่ได้ด้วนมนต์ก็ต้องลากเลยล่ะ
งานนี้
หนับหนุนน้องพริกครับ

[HappyMelon]

ตายแร้วน้องพริกหวาน แผนนี้เริ่ดมากค่ะคุณน้อง
ทำเอาพี่เบนซ์อยู่ไม่ติด ต้องมาเอาเรื่องถึงที่เรย ว๊ายยยยยย  
เสร็จแน่ๆ เบนซ์เอ๊ยยย พี่ก็แอบเสียดายแทนหนูนะน้องพริก
ทำม๊ายยย ทำไม ไม่ยอมให้พี่เบนซ์เค้าจูบล๊าาา พลาดคราวนี้ไม่เป็นไร
คราวหน้า เอาให้ได้นะคะพี่เชียร์อยู่ ฮ่าๆๆๆ

น้องญี่ปุ่นกะพี่เฟี้ยตไม่มีอะไรต้องห่วงแร้ว
ผ่านฉลุยไปได้ด้วยดี เห็นทีพอเรียนจบน่าจะมีงานมงคลได้เรยนะเนี่ย  อิอิ
ถึงจะ ซีซั่นสองยังไงก็ยังอยากอ่านคู่นี้อยู่ดีนะคะไรเตอร์
สรุปเราชอบทุกคู่เรย ไม่อยากให้คู่ไหนหายไป โลภไปมั้ย ฮาาา
ส่วนคู่โฟคนายเอกจะเป็นใครอ่า หายไปนานคิดถึงเหมือนกันน๊า อิอิ

[NASS.NET]

555+
แผนใหม่น้องพริกท่าทางจะได้ผลแฮะ
แถมเห็นผลเร็วทันใจอีกต่างหาก
สู้ๆค่ะน้องพริกหวานนนนนน

[VICTORY]

อ๊ายย ตายแล้ววพริกแผนสูงน่ะเนี่ยย

[● MaYa~Boy ●]

มาต่อแล้ว เย้ๆ  อยากอ่าเรื่องของโฟคบ้าง หายไปนานแล้วน้า

[hpsky]

อ่า~~ พี่เบนซึหวั่นไหวเน้ คิคิ 

[DexTunG]

 

[4life]

เก่งมากพริกหวาน หุหุ
ลองทำให้ไอ้พี่เบนซึมันหึงดิ อิอิ

[111223]

ฮ่าๆๆ แผนนี้ท่าทางจะได้ผลนะเนี้ย พริกสู้ๆนะคร้า
สนุกมากๆเลยจร้า ไรเตอร์สู้ๆ
ญี่ปุ่นน่ารักม๊ากกกกกกกกกกกกกกก เลยอ่ะ เราชอบมากๆ

[roseen]

 

[win200]

พริกรุกต่อไปเยย

[aimaim]

...... ท่าทางนายเบนซ์จะชอบแบบนี้นะ เหอๆๆ รึไม่ก็หงุดหงิดอ่ะ คนที่ตามจีบตัวเองต้อยๆ อยู่ๆ ก็เกิดอาการไม่สนใจตัวเองซะงั้นเสียเซฟไม่น้อยเลยนะนั่น อิอิ

[zemicolon]

มาปูเสื่อรอ ญี่ปุ่น จร้าาา

[eiky]

                                   กลอน ๘

พอกลับมาเรียนพริกหวานเองก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่เพ้อรำพันอยู่คนเดียว

"นักเรียนค้า วันนี้ครูจะให้แต่งกลอนแปด หัวข้อสิ่งที่เราชอบ อะไรก็ได้ค่า จะเป็นสถานที่ผู้คน ก่อนจบชั่วโมงครูจะให้คะแนนนะค้า อย่าลืมสัมผัสคล้องจองด้วยล่ะ ผังอยู่บนกระดานค่าตามนี้เลย"

เสียงครูสอนวิชาภาษาไทยร้องขึ้นหน้าชั้น นักเรียนมองหน้ากันเหรอหรา

"อิอิ พอดีเลยเราจะเขียนถึงพี่เบนซึของเรา"

พริกหวานเพ้อขึ้นอีก

"อ่าตกลงเป็นแฟนกันแล้วหรา"

ญี่ปุ่นหันไปถาม

"ยังหรอกปุ่น แต่เรามั่นใจอิอิ บอยๆ วิธีที่บอยบอกน่ะได้ผลนะ ไม่น่าให้ปุ่นช่วยเลย จะได้ไม่เสียขนม"

"แอ่ะ ยังมะสำเร็จซะหน่อย"

"เหรอ พี่เขาไม่ว่าไรเหรอพริก"

"ไม่ๆ ดูเหมือนจะเข้าทางเรา อิอิ โอ๊ยดีใจ มีความสุข"

ทำท่าเหม่อลอยก้มหน้าก้มตาเขียนกลอน

"เขียนกลอนดีกว่านะปุ่น นายจะเขียนเกี่ยวกับไรอ่ะ"

หันไปหาเพื่อนหน้าเอ๋อที่นั่งทำตาปริบๆอยู่

"คิดมะออกเนะ บอยอ่ะเขียนถึงไรอ่า"

"เราว่าจะเขียนถึง ทุ่งหญ้าเขียวขจี มีธารน้ำไหล ใสเย็น ลมเอื่อยๆ"

ทำท่าไปด้วยนะเออ บอยนี่ก็ไม่ใช่น้อย

"อิอิ เราเอาบ้างดีกว่าเนะ"

ว่าแล้วก็ก้มหน้าก้มตานับนิ้วกับจำนวนคำอยู่ หัวเราะคิกคักพอใจ พอหมดเวลาอาจารย์ก็มาเก็บสมุดไปตรวจ

"ว้ายตาเถร หัวเณรเหน่ง ญี่ปุ่นค้า อะไรเนี่ย ฮ่าๆๆ"

เอ่ออาจารย์ไม่เก็บอาการเลยอ่ะ หัวเราะออกมาเสียงดังหน้าแดง ญี่ปุ่นทำหน้าเหรอหรา เพื่อนๆต่างหันมามองหันใหญ่

"ว้ายตาย เกิดมาไม่เคยอ่านกลอนแบบนี้"

ยังหัวเราะอยู่ท้องคัดท้องแข็ง เพื่อนๆก็อยากรู้

"แอ่ะทำมายอ่าจารย์ เค้าตั้งใจเขียนน้า"

เอ่อ อยากรู้ไหมว่าไอ้ตัวแสบเขียนว่าอะไร

"อิ๊กคิวซังเณรน้อยเจ้าปัญญา  และน่ารักเหมือนเค้าเลย อิอิ

ช็อกโกเล็ตช็อกโกบัมช็อกโกบี   ของดีๆของชอบเค้าทั้งนั้น

ขาหมูปีกไก่ยำรวมอีกอัน    กลิ่นหอมนั้นยั่วยวนน้ำลายเอย

น้องกุ๊กกู๋ก็กอดนอนอยู่นะเหวย     เค้าลงเอยชอบทุกอันจริงๆน้า"

"มาอ่านให้เพื่อนๆฟังหน่อยสิค้าน้องญี่ปุ่น อิอิ ครูไม่ไหวจะเคลียร์ ว้ายปวดท้องเลย"

หน้าแดงหน้าดำ ญี่ปุ่นทำหน้าย่นแล้วเดินออกไปงงๆ พออ้าปากอ่านออกไปเพื่อนๆก็หัวเราะเสียงดัง

"แอ่ะ ทำมายอ่า เพราะออกเนะ"

"อ่าค่า เพราะมาก ตายๆ ภาษาไทยชั้น จะให้คะแนนยังไงล่ะเนี่ย"

อาจารย์เองไม่ยอมลงง่ายๆ เพื่อนๆบางคนหัวเราะจนน้ำตาไหล ส่วนเจ้าตัวทำหน้าย่นอยู่หน้าชั้น

"ไหนนี่อีกอัน นายพริก นี่อะไรค้า จะเปิดโชว์รูมรถเหรอ"

"ไม่เคยชอบรถอะไรยี่ห้อไหน  ได้ถูกใจเท่ากับรถเบนซ์เลย

ไม่เคยนั่งแล้วคิดจะลงเอย  ชอบมากเลยรถเบนซ์ท่องขึ้นใจ

เบนซ์เบนซ์เบนซ์พูดเสียงใส   ไม่รู้ทำไมต้องเป็นแค่เบนซ์นิ

ไม่สนใจรถโฟคฟอร์ดซีวิค      ก็ใจคิดรักแต่เบนซ์และเบนซ์เอย"

"โอ๊ยตายๆ ชั้นล่ะกลุ้มนักเรียนขาอะไรจะชื่นชอบขนาดนั้น"

อาจารย์หัวเราะออกมาอีกเพื่อนๆก็ฮากันครืน ส่วนพริกอายหน้าแดงบิดไปมา

"โหมันเวอร์ว่ะ"

เอกกระซิบบอกบอย

"เขาชอบของเค้านี่ แต่ปุ่นอ่ะเหลือรับจริงๆ"

บอยหัวเราะออกมาหน้าแดงหน้าดำ กว่าจะจบคาบเรียนทั้งครูทั้งนักเรียนหัวเราะกันปวดท้องกันไปตามๆกัน

"พ่อหมีขาวๆ"

พอเลิกเรียนก็ถือสมุดวิ่งไปหาเฟียตที่เล่นบาสฯอยู่ที่เดิม ทั้งที่ตัวเองเป็นประธานชมรมแบดฯนะเนี่ยไม่สนใจเล่นเลยแบดฯเล่นแต่บาสฯ

"อะไรแม่หมี"

"แอ่ะมีแต่คนกัวเราะกลอนเค้าอ่ะ มะเห็นตาหลกเนะ เพร๊าะเพราะออก"

ยื่นสมุดให้เฟียตอ่าน แค่กวาดตามองเฟียตเม้มปากไว้แน่นยิ้มออกมาทางดวงตา กลั้นหัวเราะไว้

"อะไรวะไอ้เปี๊ยก กลอนเหรอไหนดูหน่อยเขียนเก่งไหมมึง"

ฟอร์ดเดินออกมาดูเพราะเห็นท่าทางของเฟียตแล้วมันน่าสงสัย

"ฮ่าๆๆๆ โว้ย กูไม่เคยอ่านกลอนเพราะขนาดนี้มาก่อน"

หัวเราะออกมาเสียงดัง คราวนี้เฟียตถึงยอมหัวเราะออกมา

"แอ่ะ หัวเราะเค้าอ่า ฮึงอน"

ทำหน้าย่นใส่ตีชายโครงเฟียตทันที

"ฮ่าๆๆ เดี๋ยวส่งไปให้ม้ากับป๊าอ่านดีไหมแม่หมี ฮ่าๆๆ น่ารักนะเรา"

"แอ่ะ โมโหเนะ ทำมายอ่า เพื่อนๆก็หัวเราะ มะเห็นขำตรงหนาย ของพริกขำกว่าของเค้าอีก อิอิ"

ไปโน่นยอมง่ายๆที่ไหนล่ะ

"ใครวะน้องกุ๊กกู๋มึงอ่ะ"

ฟอร์ดพยายามหยุดหัวเราะแต่ก็ยังไม่หายดี

"ก็หุ่นยนต์เค้าเนะ ชื่อกุ๊กกู๋"

เฟียตปล่อยก๊ากออกมาอีกครั้ง ญี่ปุ่นตีใหญ่เลย เดินหนีไปนั่งทำหน้าย่นอยู่

"อะไรวะพวกมึงขำไรนักหนา"

เบนซ์เดินมาเห็น

"พี่เบนซ์ พริกเขาเขียนกลอนให้พี่เบนซ์ด้วยเนะ"

กวักมือเรียก

"หือ กลอนไรวะ"

"อิอิ เค้าจำมะได้หรอก ไปถามพริกเองดิ โน่นเนะ เดินมาโน่นแระ"

ชี้มือไปทางพริกที่กำลังเดินมา

"เฮ้ย ไม่เอาเว้ย ยังไม่อยากอารมณ์เสียตอนนี้"

โวยวายขึ้น พริกได้ยินเบะปากใส่ทันที

"ปุ่น เราซื้อติมมาฝาก นี่เรื่องกลอนน่ะอย่าไปบอกใครนะ ความลับ"

"เอ๋ ทำมายอ่า เนี่ยกลอนเรามีแต่คนชมเนะว่าเพราะ"

แว้กก กล้าพูดเนอะญี่ปุ่น

"จริงดิ ของเราอ่ะอย่าไปบอกใครนะ ไม่อยากให้ใครรู้"

หันหน้าไปทางเบนซ์

"มึงเขียนพาดพิงถึงกูป่าววะ"

"อะไรพี่ สำคัญตัวเองอีะละ ใครเขาจะไปเขียนถึงพี่ คนไม่หล่ออ่ะ"

"ไอ้นี่ เดี๋ยวกูเตะสักทีดีไหม"

"เอ้ย บ้าพวกหัวรุนแรง ไม่มีวัฒนธรรม"

วิ่งไปหลบหลังญี่ปุ่นที่ทำตาปริบๆดูอยู่

"เอ๋ พริกแต่"

"ปุ่นไม่เอา ไปกลับเถอะ นายรอพี่เฟียตเหรอ พี่เฟียตอ่านกลอนญี่ปุ่นแล้วเหรอ"

ร้องตะโกนออกไป เฟียตหัวเราะอีกครั้ง

"อ้าวไหนบอกเพราะไงปุ่นทำไมพี่เฟียตหัวเราะอ่ะ"

ทำหน้าล้อเลียน

"ก็เพราะจนหัวเราะเนะ ห้ามล้อเราน้าไม่งั้นเราบอกพี่เบนซ์จริงล่ะ ว่านายเขียนกลอนบอกรักพี่เค้า"

"บ้าปุ่น ไม่เอานะ ไปดีกว่านายอ่ะ"

งอนตุ๊ปป่องเดินหนีไป แต่ก่อนไปส่งสายตายั่วยวนท้าทายเบนซ์อยู่

"กวนตีนว่ะ"

เบนซ์พูดแล้วเดินตามออกไปทันที

"เฮ้ยมึง เมื่อกี๊มึงว่าใครไม่หล่อนะ"

พริกหวานอมยิ้มทำท่าเยส แล้วสงบหุบยิ้มลงหันหน้าไปหาเบนซ์ทำท่าเซ็งสุดๆใส่

"คิดเองดิพี่ โตแล้วนี่"

"ไอ้นี่ กวนตีนกูเหรอมึง"

ปรี่เข้ามาหา พริกยกกระเป๋าขึ้นกันท่าไว้

"อย่านะ ทำไมชอบใช้ความรุนแรงอ่ะ พูดเรื่องจริงแค่นี้รับไม่ได้เหรอ"

"ปากดีนะมึง ใครไม่หล่อ"

"พี่นั่นล่ะ จะใครล่ะ"

"หนอยไอ้เด็กเมื่อวานซืน ว่าอะไรกูก็ได้กูไม่ว่า มาว่ากูไม่หล่อนี่กูไม่ยอมเว้ย"

จับแขนของพริกหวานกระชากเต็มแรง

"โอ๊ย เจ็บนะพี่ ป่าเถื่อน"

"มึงมานี่เลย ปากดีนักต้องสั่งสอนหน่อยแล้ว"

ใจเต้นตึกตัก จะทำอะไรทำเลยพี่ เอาเลยพร้อมแล้ว พริกหวานแอบยิ้มออกมา

"มึงยิ้มอะไร"

"โอ๊ยอะไรล่ะ ปล่อยผมนะ ไม่งั้นฟ้องจารย์นะพี่"

"ไม่สนเว้ย ปากดีอย่างมึงมันต้องเจอกู"

ลากพริกหวานเข้ามุมอับไป

"จะทำอะไรพี่เบนซ์ อย่านะ อย่ามาทำร้ายผมนะ"

"หึหึ ทีแบบนี้ล่ะกลัวขึ้นมาเชียวไม่ปากดีเหมือนเมื่อกี๊วะมึง"

"พี่จะทำอะไร ปล่อยนะ"

พยายามขัดขืน ทำไปงั้นล่ะแต่ที่จริงอยากให้เขาจับใจจะขาด

"เข้าไป"

เหวี่ยงตัวพริกเข้าไปในมุมอับปลอดคน

"อ๊ะ"

"ไหนลองว่ากูไม่หล่ออีกซิ"

เบนซ์เอาหน้าจ่อหน้าของพริกเอาไว้ ลมหายใจร้อนๆทำให้พริกกระเจิดกระเจิง

"พี่หล่อ อ่ะหล่อก็หล่อ ปล่อยได้ยัง"

เบนซ์ยิ้มออกมา สายตาของพริกหวานหวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด

"กูนึกว่าจะแน่ นึกว่าจะได้ตบจูบคนซะหน่อย"

อ่า พลาดไปแล้วเรา

"หลอกเถอะ พี่น่ะไม่เห็นหล่อตรงไหน ไอ้คนหลงตัวเอง"

เหวี่ยงตัวหลบจะวิ่งหนีไป เบนซ์ดึงแขนไว้ทัน

"โอ๊ย ปล่อยนะพี่ ผมเจ็บ"

"หลอกกูเหรอมึง ปากดีนักนะ"

อุ๊ยจะจูบแล้ว หลับตาพริ้มเผยอปากรอ ให้ตายเถอะเกิดมายังไม่เคยจูบ มันจะเป็นยังไงน้า พริกหวานจินตนาการไปไกลแสนไกล

"เฮ้ย หลับตาไมวะ แหมเคลิ้มเชียวนะมึง กูไม่จูบมึงให้เสียปากหรอก ไอ้หน้าจืด"

เอามือผลักหัวของพริกหวานออกไปห่างๆ

"อ้าว ใครจะจูบพี่ ปล่อยผมนะผมจะกลับหอ"

ในใจบอกว่า ไอ้พี่บ้า คนอุตส่าห์จิ้นไปถึงฝั่งโน้นแล้ว โมโห

"เดี๋ยวมึง อย่ามาเล่นกับกูอีกนะ อย่าหาว่ากูไม่เตือน"

"ชิ ใครอยากจะเล่นกับพี่ ยิ่งเจอนิสัยแบบนี้ ไม่เหลือแล้วเถอะ"

"อะไร นิสัยกูเป็นไงห๊า"

ดึงแขนไว้อีก

"ก็แบบนี้ไง จะทำอะไรก็ไม่ทำ อุ๊ย"

หลุดปากไปเอามือปิดแทบไม่ทัน

"มึงว่าไงนะ"

"มะ ไม่มีไรพี่ ปล่อยได้ยังจะกลับหอ"

ทำหน้าเซ็งสุดๆใส่

"โป๊ก"

"โอ๊ย เขกหัวผมไมอ่ะ ไอ้พี่บ้า"

"กวนตีนดีนัก"

"ฮึ เอะอะก็ใช้กำลังๆ ตัวใหญ่อย่างเดียวนี่"

"ห๊า มึงว่าไรน๊ะ กูไม่ได้ใหญ่แต่ตัวเว้ย น้องชายกูก็ใหญ่"

อ้าว พูดให้คิดอีกแล้ว พริกหวานเก็บอาการแทบไม่อยู่อยากรู้อยากเห็นขึ้นมาทันที

"แล้วไง ใหญ่แล้วใครเอา อิอิ ไม่หล่ออย่างพี่ ใครเขาจะแล"

"โป๊กๆ"

"โอ๊ย ไอ้พี่บ้าเจ็บน้า"

เอามือลูบหัว ส่วนเบนซ์กัดฟันกรอดอยู่

"อย่ามาดูถูกกู คนอย่างกูมีแต่ไม่เอาเขาเว้ย ไม่ใช่ไม่มีใครเอา"

"ผมคนนึงล่ะที่ไม่เอา ชิ"

"โป๊ก"

"ไอ้"

"หยุดนะมึง เดี๋ยวกูเตะนะคราวนี้"

ชี้นิ้วสั่งห้ามไว้ พริกได้แต่ทำหน้าเบะเริ่มเจ็บขึ้นมาจริงๆ ในใจก็คิดอยู่ว่าจะทำยังไงดี

"แว้กก ไอ้บ้า"

ตั้งท่าวิ่งหนีมือก็คว้าหมับไปที่เป้ากางเกงของเบนซ์รายนั้นหลบแทบไม่ทัน

"อิอิ จับโดนแล้ว ไม่เห็นใหญ่เลย ขี้คุย"

ใจกล้ามากพริกหวานจับเสร็จก็วิ่งหนีไปเลย ส่วนเบนซ์อายหน้าแดงอยู่ พริกหวานวิ่งไม่คิดชีวิตตอนแรกเบนซ์ก็วิ่งตามแต่ไม่ทัน พริกวิ่งไปหาบอยที่หอ มันอัดแน่นในใจสำหรับความรู้สึกใหม่ที่เพิ่งจะได้รับเมื่อครู่

"หนีใครมาวะไอ้พริก"

เอกถามเมื่อเห็นพริกกระหืดกระหอบมา

"พี่เบนซ์"

"ไปกวนตีนอะไรพี่เขาอีกล่ะมึง"

"แฮ่กๆๆ บ้าเหรอเอก เราไม่ได้กวนตีนซะหน่อย อิอิ"

หัวเราะออกมาทำตาชวนฝัน

"มีอะไรป่ะพริก"

"อิอิ ของพี่เบ็นซ์อ่ะบอย อ๊ายเขิน"

"ห๊า อะไรน๊ะ ของอะไร"

เอกร้องเสียงหลง

"ก็น้องชายพี่เบนซ์อ่ะ อิอิ เขินจัง"

ลงไปดิ้นบนเตียงอยู่แด่วๆ

"ทำไมพริกของพี่เบนซ์ทำไม"

บอยเองที่อยากรู้คราวนี้ทำตาโตออกมา

"อะแฮ่ม แม่หมู เกินไปๆ"

"บ้าเหรอ ก็อยากรู้อ่ะ"

หันไปหาพริกที่ตาหวานฉ่ำ

"มั่กๆๆ แว้กกก"

"อะไรของมันวะมั่กๆ"

เอกเกาหัวมองหน้าบอย

"มโหราฬมาก แว้กกกเขิน เราจะไหวไหมอ่าบอย"

โอ้เด็กหนอเด็กคิดไปโน่น ดิ้นพรวดพราดอยู่ทั้งอายทั้งเขินทั้งพอใจ เฮ้อ เอาเข้าไปพริกเอ๋ย

เขียนโดย อิ๊กกี้


ปล รอนานหน่อยน้า ช่วงนี้นอนไม่เป็นเวลา อิอิ จุ๊บๆๆ ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ

[win200]

กลอนญี่ปุ่นออกจะเพราะเนะ หัวเราะกันทำไมอ่า( )

พริกหวานน่ะ พริกหวาน อีกนิดเดียวเอง เก็บอาการหน่อย ใกล้จะสำเร็จแล้วแท้ๆ

ว่าแต่พี่เบนส์แกยุง่ายมากมายเหอะ

เป็นกำลังใจให้พี่อิ๊กกี้ครับ

[naiin]

อ่อยได้ขนาดนี้แล้ว ไม่นานเดี๋ยวหมูวิ่งชนปังตังแน่

[roseen]

 :เฮ้อ:เพ้อใหญ่แล้วพริกป่น

[heefever]

หึหึ กร๊ากกกกกกกก  

ไม่ไหวแล้วหัวเราะจนท้องแข็งไปหมด

ญี่ปุ่นขาาา กลอนของหนูเพราะมากค่ะลูก เพราะจนปวดกราม  

[Princea]

 
ไม่ไหวแย้ว กลอนญี่ปุ่นจะฮาไปไหน
ขำที่สุดก็ตรง น้องกุ๊กกู๋ อ่ะคิดได้ไงปุ่น
 

[HappyMelon]

ฮ่าๆๆๆ น่ารักๆ น่ารักทั้งญี่ปุ่นทั้งพริกหวานเลย
น้องญี่ปุ่นขรา กลอนหนูน่ะน่าหัวเราะจริงๆนะ
พี่อ่านยังไงก็ไม่ได้คล้องจองแต่อย่างใด
ปวดหัวแทนอาจารย์เหมือนกันนะเนี่ย ฮาาา
ขำน้องกุ๊กกู๋ มายังไง?? 
น้องพริกจ๋า ใจเต้นเชียวนะลูก ซนจริงๆ
ไปแอบจับน้องชายพี่เบนซ์เค้าด้วย 
แล้วไปนั่งเขินอยู่คนเดียว ฮ่าๆ
เบนซ์คราวหน้าอย่าปล่อยพริกรอดได้นะ
ทำกับเราขนาดนี้ ต้องเอาคืนด้วยรู้ป่าว เอิ๊กกกก

[bbyuqin]

555555 กลอนแต่ละคน อ่านแล้วน้ำตาจะไหล 

น้องปุ่นนี่มันน่ารักจริงๆ กลอนก็น่ารัก ใสๆเหมือนคนแต่งเลย...กร๊ากก

ส่วนพริกหวาน ไม่ไหวจะเคลียร์ คนนี้จะนอนหลับมั้ยเนี่ย ได้จับเบนซึ(ไม่) น้อย ด้วย 

[anajulia]

น้องกุ๊กกู๋จ๋าาาาาาาาาาาาา กร้ากกกกกกกกกกกกกกกส์ น่าร้ากกกกกกกกกกก
แต่ๆๆ ที่น่ารักยิ่งกว่า......น้องพริกของพี่ มโหฬารเลยเร้อ???

[Dorumi]

ฮามากเลยไม่เคยอ่านกลอนอะไรที่จะเพราะ
เท่านี้มาก่อนเลยในชีวิต นี่เด้ก ม.สี่ หรือเด็กอนุบาลเนี่ย

สุดท้ายเลยชอบจริงๆเลยคำว่ามั่กๆของพริกหวานเนี่ยโดนๆๆๆๆ