หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164**

[kokikung]

พาเข้าบ้านแล้ววววว

ตื่นเต้นแทนอ่า

พ่อเฟียตจะว่าไงบ้าง

แต่ปุ่นน่ารักเกินถูกใจแม่บ้านและพี่ชายไปแล้วว

[dukdikdukdik]

น่ารัก น่ารัก น่ารัก น่ารัก น่ารัก น่ารัก
น่ารัก น่ารัก น่ารัก น่ารัก น่ารัก น่ารัก

[DEMON3132]

ขนาดพี่ชายยังชอบเลย ดูท่าจะผ่านด่านอรหันต์แม่สามีพ่อสามีได้
เป็นอย่างดี ใครเจอหน้าน้องญี่ปุ่นแล้วไม่หลงรักคงบ้าหรือไม่ก็เส้น
ประสาทอักเสบไม่ปกติเหมือนคนทั่วไปแล้วล่ะ คิดว่าม้ากับป๊าของ
เฟียตต้องหลงรักน้องญี่ปุ่นแน่นอน ...น้องญี่ปุ่นน่ารักไปสามโลกเลย.....
 

[litlittledragon]

ได้พี่ฟอยด์มาเป็นพวกแล้ว ผ่านฉลุยละเนอะ

[b27072010]

ขนาดพี่ยังชมว่าน่ารักเลย

แบบถูกใจนะ ...

แต่จะผ่านด้านพ่อแม่หรือเปล่า

ต้องรอลุ้นตอนต่อไป

[som]

อ่า....ความน่ารักมันชนะทุกสิ่งจริงๆ
หมีขาวสู้ๆนะ  ป๊ากับม๊าต้องเข้าใจ  ยิ่งญี่ปุ่นน่ารักอย่างนี้   ป๊ากับม๊าต้องหลงญี่ป่นแน่ๆ

[paulla]

พ่อหมี  แม่หมี สู้ๆ...

[VICTORY]

ญี่ปุ่นน่ารักแบบนี้ ถูกใจคุนพ่อ คุนแม่่อยู่แล้วค่า

[sweetiiez]

  น้องญี่ปุ่นน่าร๊ากกกก แหมมพ่อหมีพาไปเปิดตัวซะแร่ะ

พี่ฟอยด์แรงนะ!! หื่นๆ!! แต่น้องญี่ปุ่นน่ารักขนาดนี้

ครอบครัวพ่อหมีต้องชอบแน่ๆ ขนาดป้าสายยังสอบเลย

อ่านตอนก่อนๆ ไม่ไหวนะแบบนั้น กลิ่นหึ่งเลย!!

ตดสู้กันไม่เกรงใจจริงๆ

[PEENAT1972]

555 แวะมาขำคลายเครียด

[kunkai]

มารอให้กำลังใจญี่ปุ่น
เอาชนะใจพ่อกะแม่เนะ

[1andonly]

เกิดเป็นญี่ปุ่นนี่ดีจริงๆ ไม่ทุกข์ร้อนอะไร ใครอยู่ใกล้ก็มีความสุข
หวังว่าจะผ่านด่านพ่อกับแม่เฟียตไปได้อย่างสวยงามเช่นเคยเนะ

[lasom]

ศึกหนักแน่แม่หมี พ่อหมีเค้าพามาเปิดตัวแล้ว สู้ๆเราน่ารักขนาดนี้สู้ได้อยู่แล้ว

[Dorumi]

พี่น้อง ฟ ฟัน บ้านนี้ท่าทางจะหลงญี่ปุ่นกันหมดแล้ว
พ่อหมีขาวมีแอบบซีเรียสพ่อไม่ยอมรับด้วย
น่ารักสุดๆเลย เหมือนพาญี่ปุ่นมาทัวร์อะไรซักอย่างเลยอ่ะ
เพราะดูคุณหนูจะแปลกตาแปลกใจไปซะทุกเรื่อง

เอาใจช่วยให้ผ่านด้านพ่อแม่เฟียตไปได้ด้วยเถอะเพี้ยงๆๆๆ

[kanda53]

  แม่หมีตัวป่วน....มีกองหนุนโดยไม่รู้ตัว..ก็คนมันน่าร๊ากกนิเนะ...
ด่านป๊ากับม๊าท่าจะหนักน่าดู....พ่อหมีขาวดูทุกข์ใจจัง.....
แต่พ่อหมีขาวมะต้องกลัวเนะ.....เดี๋ยว...แม่หมีลุยเอ๊งงงง

  แม่หมี กะ น้อง eiky
รอลุ้นต่อไปคร๊าบบบบบ....

[aimaim]

กรี๊ด~~~~~ น่าร้าก~~~~~~ ญี่ปุ่นๆๆๆๆๆ น่ารักแบบนี้พ่อแม่อาจมีเคืองเล็กน้อย แต่ก็จะผ่านมาได้แน่นอน แพ้พ่ายความน่ารักของญี่ปุ่น

[heefever]

ญี่ปุ่นจ๋าหนูจะน่ารักไปไหนคะลูก

ใครเห็นก็รักก็หลงกันหมดแล้วเนี่ย

ถ้าป๊าของพ่อหมีขาวเห็นจะหลงรักด้วยหรือเปล่าน้อ


ฟรอยด์ ชอบ แต่มีแฟนแล้ว ส้มนี่ผู้หญิงใช่ปะ ชิชะ ไม่ปลื้ม

[4life]

โอ๊ยยย ญี่ปุ่นน่ารักอ่ะ
อยากอ่านตอนต่อไปอ่ะ eiky
มาต่อวันนี้เลยได้ป่ะ อิอิ

[ณยฎา]

ยาวได้อีก จุใจมาก คิดถึงน้องญี่ปุ่นมาหลายวัน
ติดใจอ่ะ น้องน่ารักอีกแล้ว อ่าพ่อแม่เฟียตคงไม่ว่าไรหรอกมั้ง
มีป๋า(ฟอย)ดันอยู่แล้วนี่ อิอิ

 

[111223]

ความน่ารักครองโลกจริงๆ ญี่ปุ่นน่ารักมากๆเลยจร้า
แต่สงสัยงานนี้ญี่ปุ่นจะเจองานหนัก(มั่ง) ต้องเจอป๊า ม๊า ของพ่อหมี
แม่หมีสู้ๆนะค่ะ >w<

[bbyuqin]

พี่ฟรอยด์หื่นมากมายอ่ะ....น้องปุ่นน่ารัก..

รับรองป๋ากับม๊า ของพ่อหมีขาวหลงลูกสะใภ้แน่ๆ อิอิ

[zero-sung]

เข้ามารอ ตอนต่อเนะ

[Nus@nT@R@]

ไม่ได้เกรงกลัวพี่เขยเลยนะคะ น้องญี่ปุ่น

[DexTunG]

น่ารักตลอดๆ  เลย   มาต่อเร็ว ๆ นะ   

+1เปนกำลังใจให้ นะครับ

[HappyMelon]

เฟี๊ยตอย่ากังวลไปเรยคร่า น้องญี่ปุ่นผ่านชัวร์
คุณพี่สามีการันตีความน่ารักขนาดนี้
ีญี่ปุ่นดูไม่ได้กังวลอะไรเลยเนอะ
ว่าแต่เจ้าตัวรู้แล้วรึยังว่ามาทำอะไรที่บ้านนี้
เห็นร้องหาแต่ขนม ฮ่าๆๆๆ

[meiji]

หวังว่าจะไม่ดราม่านะพี่
แต่ถึงไง ก็มั่นใจ ใครๆที่เจอก็รักญี่ปุ่นกันทุกคนอยู่เเล้ว อิอิ

พี่ฟอยด์นี่น่าเป็นนายเอกอีกคนมากมายย 5555
รอตอนต่อไปค่า พี่อิ๊กกี้ เลิฟ เลิฟ

[eiky]

                           Big MaMa


"อะไรนะตาเฟียต แฟนเราเป็นผู้ชาย"

เสียงของคุณแม่พนิดาของเฟียตร้องเสียงหลง เอามือตบอก

"แกเป็นบ้าไปแล้วเหรอ ผู้ชายอะไรจะมีแฟนเป็นผู้ชาย ไม่รักดี ส่งไปเรียนทำไมทำเรื่องแบบนี้"

ผู้เป็นบิดา คุณอธิปร้องขึ้นสีหน้าเกรี้ยวกราดกว่าผู้เป็นมารดา เฟียตหน้าถอดสี ตอนพ่อแม่กลับมาจากทำธุระข้างนอกป้าสายก็มาตาม ญี่ปุ่นยังนอนหลับอยู่ แอบย่องลงมาไม่ให้รู้สึกตัว

"ไม่ได้ ป๊าไม่ยอม อย่ามาริทำตัวเป็นเกย์ในบ้านหลังนี้"

"เอ่อ ป๊าครับ แต่น้องมันน่ารักจริงๆนะครับ"

ฟอยด์เองก็ช่วยพูดเพราะเห็นใจน้องชาย

"น่ารักไม่น่ารักป๊าไม่สน นี่แกสองคนเสียสติไปแล้วเหรอ ไม่ต้องมาพูดเรื่องนี้ พามันกลับไป ก่อนที่ป๊าจะโมโหไปมากกว่านี้"

เมินหน้าหนีจากลูกชายเสีย ผู้เป็นมารดามองหน้าเฟียตที่ก้มหน้าเม้มปากอยู่ก็เริ่มเห็นใจ

"เฟียต ไหนพาม้าไปดูเพื่อนแกหน่อยซิ ลูกเต้าเหล่าใคร ถ้าคิ้วโก่งเส้นเดียวแข่งกับม้า ไล่ออกจากบ้านเลยนะ"

มาสะกิดกระซิบบอกลูกชาย เฟียตทำหน้าเหมือนถูกรางวัลที่หนึ่ง

"ไม่นะม้า น้องเค้าน่ารัก เฟียตอดใจไม่ให้รักไม่ได้จริงๆ แต่ถ้าม้ากับป๊าไม่ยอม เฟียตคงต้อง"

"อย่าเชียวนะ อย่ามาขู่ม้ากับป๊า ไหนเพื่อนเราอยู่ไหน"

พากันเดินขึ้นชั้นบนไปแล้ว เสียงบิดายังโหวกเหวกโวยวายอยู่ข้างล่างคนเดียวมีป้าสายรับหน้าไว้

"อะไรกัน นอนเหรอ มานอนเอาอะไรป่านนี้"

คุณพนิดาที่มีมาดคุณนายเต็มร้อยเดินปรี่เข้าไปในห้องนอนของเฟียต ญี่ปุ่นยังนอนกอดหมอนอยู่ทำปากจุ๊บจั๊บ เห็นแบบนั้นแล้วเฟียตแทบจะน้ำตาไหลออกมาเดินปรี่ไปนั่งข้างเตียงลูบหัว เกรียนๆอย่างอ่อนโยน

"หน้าตาใช้ได้นี่ ไหนปลุกมาคุยกับม้าหน่อยซิ"

แอบยิ้มออกมาเพราะท่าทางของญี่ปุ่นที่ทำปากจุ๊บจั๊บอยู่

"แม่หมีๆ ตื่นๆ แม่พ่อหมีมา"

"อือ อือ"

ดิ้นแล้วหันหน้าเข้าหาเสียงกอดหมับเข้าที่เอว เอาหน้าซุกขาของเฟียต

"ดูทำเข้า เหมือนเด็กอ่อนเลยนะ"

"น่ารักออกม้า" ฟอยด์บอก

"ไหน ปลุกให้ตื่นซิตาเฟียต จะได้คุยกันให้รู้เรื่อง"

คุณนายแม่พนิดานั่งลงปลายเตียงมองกริยาอาการอยู่

"แม่หมี เอ้ย ตื่นๆ มากินช็อกโกเล็ตเร็ว"

กระซิบบอกข้างหู

"หนายอ่า ช็อกโกเล็ตเค้าอ่า"

ดีดตัวขึ้นทั้งที่ตายังปรือๆอยู่ พอเห็นหน้าเฟียตก็กอดคอทันที

"อ่า พ่อหมีขาวไปหนายมาอ่า ทิ้งเค้านอนคนเดียวเนะ"

โวยวายทันที ผู้เป็นมารดากับพี่ชายมองหน้ากัน

"นี่แม่ของพ่อหมี"

เฟียตหันไปทางแม่ของตน

"อ่า ซาหวัดดีคร้าบ คุณแม่"

หันไปไหว้อย่างนอบน้อม ทำหน้าตาเหวอๆ

"ชื่ออะไรนะเรา"

"ผมชื่อญี่ปุ่นคร้าบ อายุ 16 ปี สูง 171 หนัก"

"เอ้ยไม่ต้อง"

ทำเหมือนเดิม พอเฟียตสะกิดก็ยิ้มอายๆ

"ต๊ายเข้าใจตั้งชื่อนะ ใครตั้งให้จ๊ะพ่อคุณ"

"แมแม่คร้าบ แมแม่กะพอพ่อ"

คุณนายแม่พนิดาถึงกับยิ้มออกมาเพราะท่าทางของญี่ปุ่นที่ดูไร้เดียงสา ตาใสบ้องแบ้ว

"ไหน เราเป็นอะไรกับลูกป้านะ"

"ม้า"

เฟียตร้องขึ้น

"อิอิ เขินเนะ ก็เป็นแฟนกันอ่าคร้าบ คุณแม่"

อายหน้าแดงบิดไปมา

"หือ แน่ใจแล้วเหรอพ่อคุณ ตัวแค่นี้มีแฟนแล้วหรือ"

"คร้าบ ญี่ปุ่นแน่ใจเนะ เนอะพ่อหมีขาวเนอะ"

หันไปทำท่าทำทางให้เฟียต รายนั้นก้มหน้างุดๆ จับบ่าของญี่ปุ่นไว้เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

"ไหนมาใกล้ๆป้าซิ"

กวักมือให้เข้าไปใกล้ๆ ญี่ปุ่นคลานบนเตียงเข้าไปหาทันที

"ต๊าย หน้าตาน่าชังเชียว แก้มแดงด้วยนะเรา"

"อิอิ เขินเนะ"

อายซุกลงกับอกของคุณนายแม่พนิดา รายนั้นตกใจแต่ก็ลูบหลัง

"ว้ายตาย น่าเอ็นดูเสียจริง แก้มนุ๊มนุ่ม"

"ไหนม้า"

"อะแฮ่ม"

คนเป็นพี่ชายก็เอื้อมมือมาจับบ้าง

"แอ่ะเพ่มะหล่ออ่ามาจับแก้มเค้าอีกแล้วเนะ"

ทำหน้าย่นใส่ฟอยด์ รายนั้นหัวเราะร่าอยู่

"ต๊ายดูทำเข้า ทำไมเราเข้าคนง่ายจังล่ะพ่อคุณ"

"อ่า ญี่ปุ่นมะได้เข้าคนง่ายเนะ ก็คุณแม่เป็นแมแม่ของพ่อหมีขาว ญี่ปุ่นก็เข้ามาหาเนะ"

ทำตาใสใส่ คุณนายแม่พนิดาแม้จะไม่เข้าใจว่าพูดอะไรหมีขาวหมีดำ แต่ก็พอใจหัวเราะกิ๊กออกมา

"โถพ่อคุณน่ารักน่าชัง น่าหมั่นเขี้ยวจริงนะเรา"

ตายละหว่าผิดคาดนึกว่าจะวีนแตกใส่ แต่กอดรัดฟัดเหวี่ยงอยู่

"ม้า ตกลงเอาไงอ่ะ ถ้าไม่ให้เฟียตคบกับน้องมัน เฟียตจะไม่กลับมาที่นี่อีกแล้วนะ"

เฟียตเองตัดสินใจพูดออกไป

"อะไรกันตาเฟียต ไม่ได้นะ อย่าเพิ่งวู่วามไป เดี๋ยวม้าไปคุยกับป๊าให้ รายนั้นชอบคนน่ารัก ยังไม่เห็นตาหนูนี่เฉยๆหรอก นึกว่าจะเป็นพวกคิ้วโก่งเสียอีก ถ้าอย่างนั้นม้าคนนึงล่ะไม่เอา แต่ตาหนูนี่น่ารักเสียจริง ถูกใจม้า"

ลูบหัวลูบตัวญี่ปุ่นอยู่รายนั้นก็จับตามสร้อยข้อมือจับตามเสื้อผ้าหรูหราของคุณนายแม่อยู่ไม่ได้สนใจ

"เอ๋ ทำมายหนั๊กหนักเนะ คุณแม่มะหนักเหรอคร้าบ"

เอามือจับสร้อยข้อมือทับทิมล้อมเพชรยกขึ้น

"แม่ชินน่ะจ๊ะตาหนู ชอบไหมจ๊ะ"

"อื่อ ญี่ปุ่นชอบหุ่นยนต์เนะ แบบนี้มะเอามันหนัก อิอิ"

ว่าแล้วก็คลานกลับไปหาเฟียต จับแขนเอามากอดตัวเอง

"โหนะ ป่ะไปเอาช็อกโกเล็ตห้องพี่ ไอ้ตัวเล็ก พี่มีอันใหม่อร่อยน้า"

"อ่า มะเอาอ่าเพ่มะหล่อขี้โกหก เมื่อกี้มะเห็นอาหร่อยเนะ เพ่อยากให้เค้ากินก็ไปเอามาที่นี่เนะ"

ทำหน้าย่นใส่ คุณนายแม่หัวเราะชอบใจ

"ต๊าย แอบฉลาดนะเนี่ย ชอบกินหนมเหรอเรา ป่ะเดี๋ยวแม่พาไปกิน แม่มีขนมเยอะแยะไปหมด"

"อ่าจริงหราคร้าบ ญี่ปุ่นชอบเนะ พ่อหมีขาวๆ ไปกินหนมกันคุณแม่จายดีเนะ"

กระโดดลงจากเตียงปรี่ไปเกาะแขนของคุณนายแม่พนิดาทันที เฟียตไม่รู้จะยิ้มหรือจะทำหน้าเศร้าดี โล่งใจที่มารดาเอ็นดูหวานใจของตน แต่ตอนนี้หนักใจที่บิดาของตนเพียงคนเดียว

"ตาฟอยด์ ไปดูป๊าซิขึ้นห้องไปรึยัง เดี๋ยวมาโวยวายใส่น้องมันจะตกใจเอา"

คุณนายแม่บอกลูกชายคนโต

"แป๊บนะม้า"

ฟอยด์วิ่งลงไปดูที่ระเบียงชั้นสามส่องหน้าลงไปห้องโถงด้านล่าง

"ไปแล้วม้า"

"ป่ะตาหนูไปกับแม่ เดี๋ยวทำขนมอร่อยๆให้กิน"

"อิอิ"

หัวเราะชอบใจเกาะแขนไม่ยอมปล่อยเดินตามกันลงไป เฟียตเองก็เดินตามลงมา พอเข้าไปในครัวก็คุยจ้อ ชอบอันนั้นไม่ชอบอันนี้ ทำอะไรมาให้กินกินหมด กินได้เรื่อยๆไม่เกี่ยง ป้าสายเอย เด็กในบ้านเอย รวมทั้งคุณนายแม่ยืนมองอมยิ้มอยู่ เพราะไอ้ตัวแสบกินไปจ้อไป โม้แตกแหลกราญ เรื่องโน้นเรื่องนี้โยงเข้าหากัน เรียกเสียงครึกครื้นได้ทั้งครัว

"มึงไม่ต้องห่วงหรอกน่า ทำหน้าเข้า ม้าเขาช่วยได้อยู่แล้ว"

ฟอยด์เดินมาตบบ่าน้องชายเพราะเห็นทำหน้าแล้วไม่น่าจะรอด

"หวังว่านะ ถ้าป๊าไม่ยอม กูก็ไม่อยู่ที่นี่แล้ว"

"เฮ้ย พูดเป็นเล่น ใครจะส่งเรียนวะ"

"หางานทำ เรียนได้แค่ไหนก็เอาแค่นั้น"

"โห มึงรักมันมากขนาดนั้นเลยเหรอ กูไม่เคยเห็นมึงเป็นแบบนี้มาก่อนเลยนะไอ้เฟียต"

"ใช่ รักมาก รักอย่างที่ไม่เคยรักใครมาก่อน รักจนยอมจะทิ้งทุกอย่างเพื่อให้ได้อยู่กับมันแค่นั้นพอ"

น้ำเสียงมุ่งมั่นเหลือเกินสีหน้าแววตาไปในทิศทางเดียวกัน

"เออ กูเชื่อ กูรู้จักมึงดี นอกจากนักเลงแล้ว ใจมึงยังใหญ่อีกด้วย"

พี่ชายหัวเราะเบาๆก่อนจะเดินเข้าร่วมกลุ่มกับญี่ปุ่นและมารดาของตน

"ไหนแบ่งพี่กินด้วยดิไอ้ตัวเปี๊ยก"

"เพ่มะหล่ออยากกินหรา อ่ะแบ่งเค้าได้เนะ เค้ากินเยอะแระ"

ยื่นถ้วยไอติมให้ฟอยด์รายนั้นนั่งลงข้างๆ

"โอ๊ย พี่เจ็บแขนอ่ะไอ้ตัวเปี๊ยก ป้อนพี่หน่อยดิ"

"หือ เจ็บแขนหรา อ่า แขนโน้นมะเจ็บเนะ กินแขนโน้นดิ"

"ว้ายตาย ฉลาดน่ารัก"

คุณนายแม่กรี๊ดกร๊าดออกมาหัวเราะชอบใจ ฟอยด์ทำหน้าสุดเซ็ง

"อิอิ มะกินติมแระ คุณแม่ญี่ปุ่นชอบกินลูกเขียวๆเนะ หว๊านหวาน แต่ญี่ปุ่นอิ่มแล้วเนะ พ่อหมีขาวอ่ายังมะได้กินเลยเนะ พ่อหมีขาวๆ มากินติมเร็ว"

กวักมือเรียกเฟียตที่ยิ้มแห้งๆอยู่ตรงประตู

"มาสิลูกน้องเค้าเรียกแล้วน่ะ ตายแล้วน่ารักน่าชัง ช่างพูดช่างจา ป๊าไม่เอาม้าเอาเองค่า ขอบอก"

โอ้โห คุณแม่ออกตัวแรงเชียว เฟียตยิ้มออกมาเต็มดวงหน้า ฟอยด์เองก็พยักหน้าให้น้องชาย ที่ยอมเดินเข้ามานั่งข้างๆ

"เค้าป้อนเนะ อ่ะสตอแบรี่ลูกหย้ายหย่าย อิอิ"

"อุ๊ย คุณแม่เขินนะค้าลูกญี่ปุ่น"

"อ่า คุณแม่อยากกินหราคร้าบ ให้ญี่ปุ่นป้อนเนะ"

ตักลูกสตอแบรี่ในถ้วยเดินปรี่ไปหาคุณนายแม่ รายนั้นก็ทำตามอ้าปาก

"หวานมากค่า ตายจริงเกิดมาไม่เคยกินไอติมที่ไหนอร่อยอย่างนี้มาก่อนเลย"

แหลได้ใจจริงๆคุณนายแม่ ช่างเหมือนกับคุณแม่มิซาของญี่ปุ่นเสียนี่กระไร

"ม้า มาดน่ะมาด"

"อุ๊ย ลืมตัว สาย ตักมาเพิ่มซิ ยืนยิ้มอะไรอยู่"

ทำเสียงแข็งขึ้นมาทันทีหลังจากที่ฟอยด์ทัก แต่ก็ยอมมานั่งตรงข้ามกับลูกๆ ญี่ปุ่นก็ตักป้อนคนนั้นคนนี้อยู่หัวเราะชอบใจ โม้ต่อไป สรุปโดนใจคุณนายแม่ไปเต็มๆ

"ม้าแล้วป๊าล่ะเอาไง"

เฟียตเอ่ยออกมาสีหน้าเคร่งเครียด

"เรื่องป๊าไม่ต้องห่วง ม้าชอบตาหนูนี่ป๊าจะยังไงช่างเค้า ตาหนูมาหาแม่มา เดี๋ยวพาไปดูสวนหลังบ้านป่ะ"

คุณนายแม่ออกนอกหน้า ลูกชายสองคนมองหน้ากันเหวอๆ ญี่ปุ่นเองก็กระโดดลงจากเก้าอี้ปรี่เข้าไปหา

"ที่สวนมีอารายหราคุณแม่"

"ไปดูดอกไม้ล่ะจ้า เดี๋ยวให้ป้าสายเขาเอาผลไม้ไปให้กินด้วยดีไหม"

"อิอิ เนะ ดีคร้าบ"

เดินตามไปทันที เฟียตกับฟอยด์ก็เดินตามออกไป

"ม้าๆ ป๊าลงมาจากบนห้องแล้วอ่ะ นั่งอยู่ในห้องรับแขก"

ฟอยด์ไปสะกิดบอกมารดาที่กำลังลั่นล้าอยู่กับญี่ปุ่น

"อืม เดี๋ยวม้าไปพูดให้ อยู่กับน้องที่นี่ล่ะ ไปตาเฟียต"

คุณนายแม่เดินนำหน้า เฟียตเองหน้าซีดลงทันตา แต่ก็ยอมเดินตามแม่เข้าบ้านไป

"ป๊า เรื่องตาหนูนั่นน่ะ"

เริ่มเปิดประเด็น ผู้เป็นสามีหันมาทำตาเขียว

"ไม่ต้องมาพูดนะแม่ ป๊าไม่เอา หัวเด็ดตีนขาดยังไงก็ไม่เอา อะไรกันเป็นผู้ชายดีๆไม่ชอบ เสียชาติเกิด"

"ป๊า"

เฟียตร้องออกมาหน้าตาบึ้งตึง

"ตามที่ป๊าบอก ไม่ต้องมาหือ ไม่ต้องไปยุ่งเกี่ยว ไม่งั้นป๊าจะจับย้ายโรงเรียน"

"ไม่ได้นะป๊า อะไรกันลูกจะเรียนจบอยู่แล้ว เห็นหน้าตาหนูนั่นแล้วเหรอถึงไม่เอาๆอยู่แบบนี้"

"อะไรกันแม่ ทำไมแม่เห็นดีเห็นงามกับลูกแบบนี้ ไม่ได้นะป๊าไม่ยอม"

"ป๊า ถ้าป๊าไม่ยอม เฟียตก็ไม่ยอมเหมือนกัน"

"อะไรน๊ะ แกจะทำอะไรห๊า"

ตวาดเสียงดังลั่น

"เฟียตจะไม่กลับมาที่"

"เฟียต ไม่เอาลูก ป๊า แม่ขอนะครั้งนี้ครั้งเดียว ถ้าป๊าไม่ยอมพรุ่งนี้เราเจอกันที่อำเภอ หย่ากันเลยดีไหม ยังไงมรดกแม่ก็เยอะกว่าของป๊า นามสกุลน่ะก็แยกกัน อะไรกันจะมาหัวโบราณแบบนี้ได้ยังไง ตาหนูนั่นน่ารักน่าชังออก"

"ห๊า แม่ว่าอะไรน๊ะ"

"ตามนั้นป๊า แม่ยอมป๊ามาตลอด ครั้งนี้ป๊าต้องยอมแม่ ถ้าไม่อย่างนั้นก็ไปเจอกันที่อำเภอ"

"แม่อ่ะ"

ครางออกมาหน้าสลดเพราะสีหน้าของคุณนายแม่เอาจริงเอาจัง เชิดหน้าลอยคออยู่ เฟียตไม่รู้จะทำหน้ายังไง ใจหนึ่งก็ไม่อยากให้พ่อแม่ทะเลาะกัน แต่ใจหนึ่งก็รักมันมากเหลือเกิน

"ป๊าไม่อยากจะเชื่อ อะไรทำให้แม่เป็นไปได้มากขนาดนี้"

"มันอาจจะเวอร์ไปหน่อยนะป๊า แม่เองก็ไม่ได้เห็นด้วยกับลูกหรอกในตอนแรก แต่พอเห็นหน้าตาหนูนั่นอดไม่ได้ที่จะคิดว่ามีลูกอีกคน ตาหนูนั่นทำให้แม่เหมือนย้อนกลับไปตอนมีลูกใหม่ๆ สุขใจ ป๊าว่าไง"

ทำตาเคลิ้มแต่ก็ทำตาเขียวแว้ดกลับหาสามี รายนั้นสะดุ้งตัวโหยง

"ฮึ ไม่รู้ไม่ชี้ ป๊ายังทำใจไม่ได้"

"ตามใจ งั้นคืนนี้แยกห้องกันนอน"

"แม่อ่ะ"

"ตาเฟียตไปลูก อย่ามาคุยกับคนหัวโบราณ โลกเขาไปถึงไหนแล้ว ชิ"

คุณนายแม่ได้ใจมากมาย เดินเชิดหน้าไปแล้ว เฟียตเองก็รีบเดินตามออกไป คุณอธิปนั่งหน้ามุ่ยโมโหอยู่คนเดียว

"เป็นไงบ้างม้า ป๊าว่าไงอ่ะ"

ฟอยด์ถามเมื่อเห็นน้องชายกับแม่เดินกลับมา

"ไม่มีอะไรหรอก ว่าไงตาหนู ต๊ายผลไม้หมดแล้ว สายๆ สายอยู่ไหนเอาผลไม้มาให้ตาหนูเพิ่มซิ อร่อยเหรอลูก"

"อิอิ หว๊านหวานเนะ คุณแม่ ญี่ปุ่นชอบกินลูกเขียวๆเนะ มีเม็ดเล็กๆกรุบกริบๆ"

"ชอบก็กินเยอะๆเลยลูก เขาเรียกลูกกีวี่ มีคนเอามาฝากจากออสเตรเลียเลยน้า"

"เอ๋ ทำมายต้องออสะเตเลียเนะ ที่บ้านเรามะมีหราคุณแม่"

"ว้ายตาย น่ารักน่าชัง มาๆแม่กอดหน่อย อุ๊ยกลิ่นตัวยังคาวน้ำนมอยู่เลย จ้ำม้ำนะเรา"

ปรี่เข้าหากอดรัดฟัดเหวี่ยงไม่อายลูกเลย

"เอ่อ ม้า เวอร์ไปป่ะ ไอ้เปี๊ยกไหนพี่กอดบ้างดิ กลิ่นน้ำนมเป็นไงอ่ะ อยากรู้"

ฟอยด์เองคอยฉวยโอกาศตลอดเวลา เฟียตเองยังเครียดๆอยู่เลยไม่ได้ห้าม

"แอ่ะ มากอดเค้าเนะ เค้าให้แต่คุณแม่กอดเนะ มะเอาอ่าเพ่มะหล่อ"

"เว้ย พี่นี่ล่ะหล่อสุดในบ้านแล้ว"

"อิอิ ต๊ายตาย ช่างพูดช่างจา ให้พี่เขากอดหน่อยสิจ๊ะตาหนู"

อ้าวคุณนายแม่อะไรยังไง

"อ่า ก็ได้เนะ กอดแป๊บเดียวน้า อิอิ เค้ามะชอบกอดคนอื่นเนะ"

ฟอยด์ยิ้มร่าโผเข้ากอดทันที ไม่กอดเฉยๆน้าหอมด้วย

"แอ่ะ เอาอารายทาหัวอ่า เหนี๊ยวเหนียว"

เอามือทึ้งหัวฟอยด์ทันที รายนั้นไม่สนใจสูดดมอย่างบ้าคลั่ง

"พอแล้วๆ ตาฟอยด์เดี๋ยวน้องช้ำพอดี"

คุณนายแม่ดึงออกถึงยอมออกทำตาละห้อยอยู่

"ม้า ทำไมไม่ลองให้ไอ้เปี๊ยกเข้าไปหาป๊าล่ะ เผื่อจะได้ผล"

ฟอยด์เสนอความคิดเห็น มารดาก็ฉายแววตาขึ้น

"กลัวจะเอ็ดตาหนูเอาน่ะสิ"

"ลองดิม้า ไม่หรอกม้าง"

"ตาหนูจ๊ะ เดินเข้าไปในบ้านเอากระดาษทิชชู่ให้แม่หน่อยสิจ๊ะ"

"เอ๋ คุณแม่นี่งายกระดาษทิชชู่อ่า มะเอาอันนี้อ่า"

แป่ว คุณนายแม่อายหน้าแดง

"ว้ายตาย แม่ไม่เห็นจ้า อืมไปเอาหนังสือพิมพ์ในบ้านมาให้แม่หน่อยสิจ๊ะ นะตาหนูแม่วานหน่อย"

"อิอิ เนะ ตรงหนายอ่าคุณแม่"

หัวเราะร่าเริง พอคุณนายแม่บอกก็ปรี่เข้าบ้านไปทันที

เขียนโดย อิ๊กกี้


Ps. มาทิ้งระเบิดไว้ ฮ่าๆๆๆ คิดน้าคิดน้า ว่าต่อไปคุณพ่อจะว่ายังไง งานนี้มีเสียน้ำตาแน่ๆ วะฮ่าๆๆ

[p_phai]

อืม จะผ่านด่านป๋า ป่าวเนี่ย

[booboos]

คุณแม่ฮาได้ใจเลยอ่ะ 555
ลุ้นอ่ะจะเจอพ่อแล้วอ่ะ รอตอนต่อไปน้า

[kunkai]

อ๊าย
รีบมาต่อนะค้าบ
ญี่ปุ่นปะทะป๊า
แล้วใครจะชนะเนี่ย