หัวข้อ: My Sweetheart Valentine **อัพเดทปกคร้าบ** หน้า 164**

[โมโม่ที่รัก]

อิจฉาอ่ะ อยากมีมั้ง
 

[eiky]

                                   Doraemon

พอกลับมาจากสวนผึ้งก็พากันหลับเป็นตายตื่นสายไปโรงเรียนไม่ทันกันทั้งสองคน
 
"อ่าพ่อหมีขาวเร็วๆเนะเดี๋ยวมะทันเข้าแถว"
 
"เออ หยิบกระเป๋าให้พ่อหมีหน่อยดิ"
 
"หนายอ่า แว้ก ลืมใส่ถุงเท้า"
 
ชุน ละมุนวุ่นวายกันอยู่สองคนพอออกจากห้องได้ก็วิ่งไม่ยอมหยุด แต่ยังไงก็ไม่ทันเพราะเพื่อนๆกำลังเคารพธงชาติกันอยู่ อีกอย่างพี่ยามหน้าโรงเรียนไม่ให้เข้าด้วย ญี่ปุ่นพยายามอ้อนอยู่แต่ก็ไม่เป็นผล
 
"อ่าใจร้ายอ่าพี่ วันนี้ไม่หล่อเนะ"
 
ทำหน้าย่นใส่ เฟียตเองก็ก้มลงจับเข่าหอบแฮ่กๆอยู่
 
"นักเรียน วันนี้ ผอ มีเรื่องจะคุยกับทุกคนนะคะ ใช้เวลาไม่เกินสิบนาที เชิญค่า ผอ"
 
อาจารย์เวรประกาศก้องนักเรียนทุกคนทำหน้าเซ็ง
 
"ครู ขอเวลาแป๊บเดียวนะทุกคน คืออย่างนี้ งานโรงเรียนของเราที่จัดขึ้นปีนีถือว่าประสบผลสำเร็จเป็นอย่างดี โรงเรียนพัธมิตรของเราชอบการจัดงานในครั้งนี้มาก ทางครูก็เลยตกลงกันไว้ว่าจะมีการแข่งขันกีฬากับโรงเรียนพัธมิตรของเรา และจะมีการประกวดการแสดง ไหนห้องสี่ทับสี่ยืนขึ้นหน่อยลูก ออกมาหาครูหน่อย"
 
ผู้ อำนวยการมองไปยังห้องสี่ทับสี่ เด็กๆทุกคนก็เจี้ยวจ้าวขึ้นมาทันที หัวหน้าห้องพาเพื่อนๆลุกออกไปยืนหน้าแถว เสียงฮือฮายังดังไม่หยุด
 
"รู้ ไหมนักเรียนว่าการแสดงของห้องสี่ทับสี่สร้างชื่อเสียงให้โรงเรียนเรามาก ผอ ของทั้งสองโรงเรียนชอบมาก เราจึงมีการตกลงกันไว้ว่าปลายเดือนพฤศจิกายนนี้จะมีการแข่งขันกีฬาเพื่อ กระชับสัมพันธไมตรี แน่นอนต้องมีการแข่งประกวดการแสดง ไหนญี่ปุ่นอยู่ไหน"
 
กลาย เป็นคนดังไปแล้ว จะว่าไปไม่มีใครไม่รู้จักญี่ปุ่นนับจากครั้งแข่งกีฬาสีแล้ว พอมาครั้งนี้ยิ่งตอกย้ำความโด่งดังเข้าไปอีกเป็นเท่าตัว ผู้อำนวยการมองหาญี่ปุ่นที่แถวนักเรียนห้องสี่ทับสี่ที่ยืนเรียงรายกันอยู่
 
"อ้าว ญี่ปุ่นไม่มาโรงเรียนหรือ"
 
ยังส่ายตามองหาอยู่
 
"แอ่ะ ผอ เรียกเค้าอ่าพ่อหมีขาว ผอ คร้าบ ญี่ปุ่นอยู่นี่"
 
ร้องข้ามหัวยามไป เสียงญี่ปุ่นก็ไม่ใช่จะเบา ทุกคนในแถวหลายพักคนหันขวับมาเป้นตาเดียว
 
"อ้าว มาสายหรอกรึ มาๆลูก มาหาผอ หน่อย"
 
เรียก ลูกเลย ผอนี่ก็ใช่ย่อยเสียงฮือฮาขึ้นทันที ญี่ปุ่นลุกขึ้นเดินไปทันที แต่เฟียตยังไม่อยากจะลุกเพราะแค่นี้ก็เป็นเป้าสายตาจะแย่อยู่แล้ว
 
"เอ๋ พ่อหมีขาวมะไปกะเค้าหรา"

"ฮื่อ มึงไปก่อนไปเดี๋ยวกูตามไป อายคนดิวะ"
 
"เอ๋ อายไรอ่า ก็ผอเรียกเนะ"
 
ยัง ยืนงงอยุ่เฟียตกวักมือไวไวให้ญี่ปุ่นเดินไปหาผอเพราะทุกสายตายังลุ้นอยู่ว่า ญี่ปุ่นจะไปหาผอเมื่อไหร่ อยากจะปรบมือให้ ยิ่งเด็กม ต้นยิ่งรอดูใหญ่
 
"เค้าไปน้า เดี๋ยวผองอน อิอิ"
 
ทำท่าอายๆแล้ววิ่งตรงไปหน้าเสาธงเพื่อนๆปรบมือให้กันใหญ่
 
"มาเร็วลูก รู้ไหมผอ โรงเรียนบีอยากได้ตัวญี่ปุ่นไปเรียนที่โน่นมาก แต่ผอเองไม่ยอม มาๆญี่ปุ่น"
 
เหมือนเชียร์ใส่ไมค์โครโฟนดังก้องอยู่เร่งให้ญี่ปุ่นวิ่งเร็วขึ้นตามแรงเชียร์ รั้วพุ่มดอกเทียนกั้นอยู่ด้านหน้า กระโดดแยกขาทันที
 
"แคว่กกก"
 
"แอ่ะ"
 
"ฮ่าๆๆๆๆๆ"
 
เสียง หัวเราะดังสนั่นหวั่นไหวขึ้นทันที ตายล่ะสิกระโดดแยกขากว้างไปหน่อยเป้ากางเกงเลยแตกตั้งแต่ซิปจนถึงขอบกางเกง ด้านหลัง เห้นลายกางเกงในชัดเจน
 
"แว้กก ฮ่าๆๆ ลายโดเรม่อน"
 
เสียงรุ่นพี่มหกที่อยู่ใกล้สุดโห่ร้องขึ้น ญี่ปุ่นยืนทำหน้าเอ๋ๆอยุ่ตกใจไม่ขยับตัว
 
"ว้าย ญี่ปุ่นของครู"

เสียงอาจารย์วารุณีร้องขึ้น เสียงนักเรียนยังหัวเราะกันลั่นพื้นที่หน้าเสาธง

"นักเรียนอย่าไปล้อเพื่อนแบบนั้นสิ ไม่เอาๆ มานี่มาญี่ปุ่นมาหา ผอ"

ผู้อำนวยการยังประกาศก้องใส่ไมโครโฟนหวังจะให้เสียงโห่ฮาเงียบลง แต่ไม่เลยเสียงหัวเราะยิ่งดังขึ้นอีกเป็นเท่าตัว

"ตายห่า เมียกู"

เฟียตอาศัยช่วงชุลมุนวิ่งหนียามเข้ามาในแถวของตัวเองอย่างรวดเร็วเพราะไม่มีใครทันสังเกต

"แอ่ะ มาหัวเราะโดเรม่อนเค้าน้า"

ทำหน้าย่นใส่เพื่อนอีกเอามือกุมตรงก้นแล้วเดินอาดๆเข้าไปหาผู้อำนวยการ

"เอาผ้ามาให้ญี่ปุ่นซิ คุณวารุณี"

ผู้อำนวยการสั่ง อาจารย์วารุณีก็วิ่งแจ้นเข้าไปในตึกทันที

"ไม่อายนะลูก พอแล้วนักเรียน ถ้าไม่หยุดหัวเราะผอจะทำโทษแล้วนะ อะไรกันเพื่อนยิ่งอายๆอยู่"

ญี่ปุ่นยังทำหน้าย่นอยู่ อายไหมมีบ้างแต่ไม่มาก เพราะหันไปคุยกับบอยอยู่ เล่าเรื่องแกะที่สวนผึ้งลืมไปเลยว่าเป้ากางเกงขาด

"ไหนผอดูหน่อยซิ ลายโดเรม่อน น่ารักจริง"

อ้าว ผอ ซะงั้นไปเสียงฮาครืนขึ้นมาอีกรอบดังกว่าเดิม เฟียตเอามือกุมหัวทันทีอายแทนญี่ปุ่น ส่วนเจ้าตัวก็หันไปให้ ผอ ดู รายนั้นพอเห็นก็อมยิ้มใหญ่

"ยังเด็กอยู่นี่นะ เอาล่ะๆ เข้าเรื่องกันเสียที มารึยังคุณวารุณี"

ผอเปลี่ยน เรื่องเพื่อให้เสียงสงบลง ต้องใช้สายตากับหน้าผากวิ้งๆสยบเสียงนักเรียน นานพอดูถึงเงียบลงเพราะครูฝ่ายปกครองไล่ตามจี้คนที่หัวเราะเข้าไปดุให้เงียบ รายตัวถึงยอมเงียบ

"เตรียมตัวไว้นะนักเรียน ปลายเดือนพฤศจิฯนี้แล้ว นักกีฬาก็ขอให้ซ้อมได้เลย ส่วนการแสดง ผอ ยกให้อาจารย์วารุณีเป็นคนดูแล อยากได้ชุดเดิมนะ ผอภูมิใจมาก เอาล่ะวันนี้ขอบใจนักเรียนทุกคนมาก แยกแถวกันได้แล้ว"

พอจบเสียงประกาศหัวหน้าห้องแต่ละห้องก็มาปล่อยแถว ของตนเอง ส่วนสี่ทับสี่ ผอเรียกเข้าไปคุยเป็นการส่วนตัว โดยที่เสียงหัวเราะยังดังไล่หลังมาแม้อาจารย์วารุนีจะเอาผ้าม่านมาทำเป็น กระโปรงให้ญี่ปุ่นคลุมเอาไว้ แต่นั่นยิ่งสร้างเสียงหัวเราะดังกว่าเดิมอีก

"แอ่ะ เหมือนกระโปรงเลยอ่าจารย์"

ญี่ปุ่นร้องขึ้นผ้าม่านสีหวานลายดอกไม้ เพื่อนๆเองก็หัวเราะ

"คลุมไปก่อนค่าญี่ปุ่น เดี๋ยวครูจะไปดูห้องธุุระการว่าพอมีกางเกงเหลือไหม รอแป๊บนะคะ"

ดูเป็นเดือดเป็นร้อนแทนเหมือนกัน พอเข้าไปนั่งในห้อง ผอก็พากันเจี้ยวจ้าวใหญ่

"อ้าว เด็กๆเงียบๆหน่อย ฟังผอนะ ตั้งแต่ตั้งโรงเรียนมา ทางโรงเรียนของเราไม่เคยมีอะไรโดดเด่นเลย มีแต่กีฬาแบดฯประเภทเดี่ยวเท่านั้นที่สร้างชื่อเสียง แต่พอมาปีนี้ รู้ไหม ผอได้หน้า รู้สึกดีใจภูมิใจกับพวกเราทุกคนมาก ญี่ปุ่น ทำดีมากลูก พวกเราทุกคนด้วยนะ รู้ไหมว่างานโรงเรียนของเราที่เพิ่งจะผ่านไป ห้องสี่ทับสี่ดังไปถึงต่างโรงเรียนแล้วนะ"

ผอ พูดขึ้นน้ำเสียงยินดีปรีดาเป็นยิ่งนัก เสียงนักเรียนก็ฮือฮาขึ้นมาทันที

"เพราะฉะนั้น งานกีฬาพันธมิตรครั้งนี้ ผอ ไม่หวังอะไรมาก เพราะเชื่อใจพวกเรา แต่อยากจะให้ทุกคนทำให้เต็มที่ เรื่องงบประมาณ ผอทุ่มไม่อั้น อยากได้อะไรก็บอกผอมาเลย นะทุกคนทำเพื่อโรงเรียนของเรา"

"เย้"

เสียงทุกคนร้องขึ้นพร้อมกัน พอดีกับอาจารย์วารุณีวกกลับมาพรอ้มกางเกงบริจาคของรุ่นก่อนๆ

"มาลองสิคะญี่ปุ่นใส่ได้ไหม"

"แอ่ะ สีหม่นๆแล้วอ่าจารย์"

"ใส่ไปก่อนนะคะ เดี๋ยวพอเลิกเรียนค่อยว่ากัน"

"แอ่ะ"

ทำหน้าย่นแต่ก็ยอมใส่ พอเดินกลับตึกเรียนก็มีนักเรียนห้องอื่นๆโผล่หน้ามาจากระเบียงตามหน้าต่าง เกาะเป็นนกแถวถนนสีลมตอนหน้าหนาวเลย แซวเสียงดังเซ็งแซ่

"เอ๋ เขาว่านายอ่าปลาดุก"

โบ้ยให้เอกไปเสีย

"แว้ก ไอ้บ้าว่ามึงนั่นล่ะ ฮ่าๆๆ กางเกงในประหลาด ลายโดราเอม่อน น่าเกลียด"

"แอ่ะ น่าเกลียดตรงหนาย แมแม่เราซื้อให้น้า น่าร้ากจาตาย เนอะบอยเนอะ"

หาแนวร่วม บอยเองทำหน้าไม่ถูกแต่ก็พยักหน้าแต่อมยิ้มอยู่

"รีบเข้าห้องกันเถอะ เสียงดังมากอ่ะ"

บอยบอกแล้วรีบจูงมือญี่ปุ่นเดินเข้าตึกไปกว่าจะฝ่าด่านไปได้ พอเข้าไปในห้องก็ตกใจเพราะมีของขวัญของฝากกองพะเนินเทินทึก

"ของเราก็มี นี่ๆของนายต๊อป"

เสียงร้องดังขึ้นอย่างดีใจ ของขวัญมีให้ทุกคน จากเด็กม ต้นบ้าง รุ่นพี่บ้าง ของขวัญจากต่างโรงเรียนบ้าง ทุกคนต่างชื่นชมแบ่งกันดูเสียงดังอื้ออึงอยู่

"แอ่ะ พ่อหมีขาวๆ"

เฟียตแอบเดินเข้ามาในห้องเพราะเป็นห่วงคนตัวเล็ก

"เป็นไงวะเปี๊ยก เปลี่ยนกางเกงแล้วเหรอ"

"เนะ เค้ากระโดดเยอะไปหน่อย อิอิ ขาดเลยอ่า"

"เออ เอากางเกงตัวนั้นมาดิเดี๋ยวไปให้จารย์เย็บให้"

"จารย์เอาไปแล้วอ่า เนี่ยใส่ตัวนี้อ่า"

"ระวังๆหน่อยดิ กูเป็นห่วงนะเว้ย"

"เนะ พ่อหมีขาวๆ นี่ๆของขวัญเค้าให้มาอ่า พ่อหมีขาวเอาไปเนะเค้าให้"

ยื่นกล่องของขวัญให้

"ไอ้บ้าเค้าให้มึงนี่ จะมาให้กูทำไมล่ะ"

"เอ๋ ก็ของๆเค้าก็เหมือนของพ่อหมีขาวอ่าแหล่ะ ยังไงพ่อหมีขาวก็ต้องถือกลับให้เค้านี่เนะ"

พูดออกไปทำหน้าซื่อๆ เฟียตยิ้มออกมาเอามือจับที่แก้มเบาๆอย่างเอ็นดู

"น่ารักจริงๆแฟนใครน้า"

"อิอิ แฟนพ่อหมีขาวเนะ"

"วี๊ด วิ้ว โว้ ไม่อายๆ เกรงใจกันบ้างพี่เฟียต"

เสียงโห่ของเพื่อนๆดังขึ้นทันทีเฟียตเองต้องรีบหอบกล่องของขวัญออกมาจากห้อง

"เอาล่ะค่านักเรียนขา ครูขอเวลาคาบแรกเลยละกัน เงียบๆนะค้า"

อาจารย์วารุณีเข้ามาในห้องก่อนใครทั้งที่ไม่ใช่คาบสอนของตน

"เรื่องงานกีฬาพันธมิตรของเรา อุ๊ย ครูตื่นเต้นมาก เรื่องทีมแสดง ครูว่าจะใช้ชุดเดิมนะคะ ส่วนเพื่อนๆที่เหลือเราก็ทำเหมือนเดิม ดีไหมค้านักเรียน"

เสียงตอบรับอื้ออึงขึ้น

"เดี๋ยวค่า ครูมีผู้ช่วย สองคนนี้และคณะจะเป็นคนดูแลการฝึกซ้อม และทุกอย่างให้ทุกคน มาค่า ริต้า กับซาร่า"

"อ่า พี่คนสวย เจ๊"

เสียงปรบมือเกรียวกราวขึ้นทันที

"เป็นไงค้า ถูกใจไหม พี่ๆทั้งสองจะมาเริ่มฝึกให้พวกเรา เอาวันไหนดีริต้า"

"พรุ่งนี้เป็นไงคะจารย์"

"พรุ่งนี้เป็นไงค้าเด็กๆ"

ทุกคนพยักหน้าตอบรับ ที่พยักหน้าไม่ส่งเสียงเพราะมัวแต่แกะขนมกินกันหมุบหมับอยู่ พอเสร็จก็เรียนกันตามปกติ ด้านชมรมแบดฯพอจะมีการแข่งขันอีกก็มีการนัดตัวนักกีฬาเข้าไปคัดตัวตอนเลิก เรียนญี่ปุ่นกับเพื่อนทั้งสองก็เดินตามกันไปหอบของไปหอบใหญ่

"เว้ยไอ้เปี๊ยก ดังใหญ่แล้วนะมึง ไหนมีอะไรกินบ้างวะ"

เบนซ์ร้องทักมาแล้วปรี่เข้ามาช่วยถือ

"มีช็อกโกเล็ตเนะ พี่เบนซ์กินอันนี้ดิ อร่อยน้า"

ยื่นเยลลี่รูปตุ๊กตุ่นให้

"เว้ย กูไม่ใช่เด็กอย่างมึงแล้วนะเว้ย ของขวัญแป๊ะอะไรวะมีแต่ของกุ๊กกิ๊ก"

โวยวายออกมา รุ่นพี่ทุกคนอยู่กันครบทีม เฟียตเองก็กำลังง่วงอยู่กับการดูรายชื่อนักกีฬาอยู่ โฟคที่ยืนมองอยู่ห่างๆก็แอบถอนหายใจออกมา

"นักกีฬาแบดฯมีแค่สามประเภทเองนะ เดี่ยว คู่ แล้วก็ทีม รายชื่อตามนี้นะทุกคน"

เฟียตประกาศขึ้น

"คือแข่งคราวนี้พวกพี่ๆจะไม่ลงแข่งด้วยนะ ยังไงก็ฝากให้น้องๆช่วยๆกันเพื่อโรงเรียนของเรา ประเภทเดี่ยว ไอ้โฟค"

เสียงขรึมขึ้นมาเพราะมีคดีกันมาก่อน โฟคเองทำหน้านิ่งเรียบไม่ได้สนใจหรือหวั่นไหวอะไร

"เราส่งได้สองคน ให้ไอ้เปี๊ยกอีกคนละกัน"

เฟียตพูดออกมาแล้วหันไปมองหน้าทุกคน ไม่มีเสียงค้านจากใคร รุ่นพี่พยักหน้าเห็นด้วย ส่วนน้องๆกลับสนใจอยู่แต่ของขวัญ

"เอ้ย ฟังหน่อยดิวะ"

ฟอร์ดร้องขึ้นไม่ถึงกับตวาดแต่ก็ดังพอจะให้ทุกคนวางมือจากของขวัญ

"ไอ้พวกนี้นี่เห็นแก่แดกนักนะ"

"อ้าว ประเภทคู่ ไอ้โฟคเล่นคู่กะไอ้บอย ไอ้เต้คู่กับไอ้เปี๊ยก"

เฟียตบอกต่อไป

"เฮ้ย ไอ้เฟียต กูว่าน่าจะให้ไอ้โฟคคู่กับไอ้เปี๊ยกนะ มันจะได้แข็งๆ ส่วนไอ้เต้ให้คู่กะไอ้บอย"

จี๊ปพูดขึ้นแล้วหันไปทำตาหวานใส่เต้

"เอางั้นเหรอวะ"

ฟอร์ดร้องขึ้นแล้วหันมามองหน้าเฟียตที่ทำหน้ายักษ์อยู่

"เดี๋ยวค่อยว่ากันจัดๆกันไปก่อน ไอ้เต้กับไอ้บอยก็แข็ง ซ้อมๆไปก่อน"

เฟียตยังไม่ยอม

"ประเภททีม เดี่ยวมืหนึ่งให้ไอ้บอยละกัน ส่วนมือสองให้ไอ้โฟค"

ที่จัดให้คนอ่อนกว่าเป็นมือหนึ่งก็เป็นเรื่องปกติของการประกบคู่ทางการกีฬา ที่ ให้มือรองแข่งก่อนหยั่งเชิง ส่วนมือวางจริงๆให้ประกบตอนท้าย

"ส่วนคู่ให้ไอ้เต้กับไอ้เปี๊ยก"

"อ่า เต้ๆ เราได้คู่กันอีกแล้วอ่า อิอิ ดีใจเนะ"

หันไปยิ้มให้เต้ รายนั้นก็ยิ้มออกมาดีใจที่ได้เล่นกับญี่ปุ่นอีกครั้ง

"ตามนี้นะ ใครมีปัญหาสงสัยอะไรมาถามกูได้"

"อ้าว แล้วเอกอ่ะพี่"

บอยถามขึ้นเพราะไม่เห็นมีชื่อของเอก

"ไอ้เอกให้เป็นตัวเสริม อยู่กับกูนี่ล่ะ มึงไม่ต้องเสียใจ"

เฟียตร้องบอก เอกก้มหน้าลงรู้สึกเสียใจเล็กน้อย

"แต่พี่ เราต้องแข่งการแสดงอีกนะ จะหนักไปไหมอ่า"

บอยร้องขึ้น รุ่นพี่ทุกคนครุ่นคิดกันอยู่

"เออ นั่นดิ เต้นมันก็เหนื่อยนะเว้ย"

เบนซ์ร้องออกมา

"อืม ถ้างั้นเดี๋ยวกูไปปรึกษาอาจารย์ก่อน แต่ตอนนี้เอาตามนี้ก่อน วันนี้ยังไม่ต้องซ้อมนะ พรุ่งนี้ค่อยเริ่ม"

เฟียตพูดจบก็เดินถือเอกสารออกไปจากห้องทันที มีเบนซ์กับฟอร์ดเดินตามออกไปด้วย

"อ่า พรุ่งนี้ก็ซ้อมเต้นนี่นา จะไหวเหรอ"

บอยร้องออกมา พอตอนนี้ทุกคนค่อยมารู้ตัวว่างานช้างรออยู่

"อ่า เราผอมแน่เลยอ่ะ"

เต้ร้องอกมาทำหน้าจ๋อยๆ

"เอ๋ ผอมหรา อิอิ เอาเนะ เรามะกลัว เราอยากผอม"

อ้าวซะงั้นญี่ปุ่นทำหน้าตาตื่นดีใจอยู่

"หมีดำๆ เราได้เล่นคู่กันน้า"

ปรี่เข้าไปหาโฟคที่ยืนมองอยู่

"อือ เล่นให้ดีล่ะมึง"

"เนะ เค้าจาซ้อมเยอะๆ อิอิ หมีดำเอานี่ไหมอ่า"

ยื่นตุ๊กตาหมีสีน้ำตาลดำให้โฟค รายนั้นสะอึกอยู่ก่อนจะยื่นมือมารับ

"มึงให้กูเหรอ"

"เนะ ก็หมีดำอ่า อิอิ หมีดำก็คิดถึงหมีดำเนะ"

ไม่มีเสียงตอบแต่เดินออกไปจากห้องแล้วญี่ปุ่นไม่ได้สนใจในท่าทางของโฟคมากนักกลับมาลั่นล้ากับเพื่อนๆต่อ พอสักพักเฟียตก็กลับมา

"ว่าไงอ่ะพี่"

บอยถามขึ้น

"เปลี่ยนไม่ได้เว้ย แต่ไม่ต้องห่วง แบดฯตามตารางแข่งตอนเช้าหมด มีบ่ายแค่รอบลึกๆ ส่วนเต้นอะไรของมึงน่ะ มีแข่งเย็นๆและแข่งวันสุดท้ายวันเดียว ไม่ต้องห่วงซ้อมให้เยอะๆ"

ค่อยโล่งใจหน่อย พอเดินหลับหอก็พากันหอบของพะรุงพะรัง

"แม่หมี เล่นกับไอ้โฟคน่ะ อย่าไปวอแวกับมันนะ"

เฟียตพูดขึ้นระหว่างทาง

"ทำมายอ่า"

"อ้าว มันชอบมึงอยู่ไม่รู้เหรอ ไม่ได้นะ งั้นพ่อหมีไม่ให้เล่นด้วยกันนะ"

"เอ๋ เค้ามะชอบหมีดำแล้วเนะ ก็พ่อหมีขาวมะให้ชอบอ่า เค้าก็ไม่ชอบเนะ"

ตอบออกมาเฟียตยิ้มทันที

"ดีมากแม่หมี อย่างนี้สิถึงจะน่ารัก"

"อิอิ เค้าน่าร้ากเนะ เค้ารู้หรอกน่า"

"เออๆ วันนี้กินไรกันดี"

"กินบะหมี่ญี่ปุ่นไหมอ่า"

"ราเม็งน่ะเหรอ"

"เนะ"

สำหรับญี่ปุ่นบอกว่าไม่ได้คิดอะไรแล้ว แต่สำหรับโฟคตุ๊กตาหมีดำตัวนั้นมันมีความหมายกับเขามาก กอดมันไว้ในอกรักเหมือนคนที่ให้รักไปทั้งใจหมดแล้วไม่มีเหลือ


 
เขียนโดย eiky

[anajulia]

 
เมนท์แล้วเพิ่งรู้ว่าได้จิ้มคุณอิ๊ก
หุหุ

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
อ่านทันแล้ววววววววววววววววววววววววววววววววววววว

น้องญี่ปุ่นน่ารักมากมาย อยากกอดบ้าง แต่ก็กลัวจะเจอตรีนส์ตาหมีขาวจอมหวง หงิงๆ

ว่าแต่......สรุปว่าพ่อหมีดำจะอ้างว้างเปล่าเปลี่ยวตลอดไปเหรอคะ?
สงสาร หงิงๆๆๆ

[win200]

สงสารหมีดำแงะ

[kokikung]

กร๊ากกกกกกโดเรม่อนจริงๆๆๆๆ

ต้องยกให้เขาสะคนนี้กล้าใส่จริงจัง

ฮ๋าๆๆๆๆๆ

แต่สงสารพี่โฟคเนอะ

ไรเตอร์หาคู่ให้พี่โฟคที

[aim]

น่าสงสารหมีดำ จริง ๆ เลย รบกวน ช่วยหาคู่ให้พ่อหมีดำสักคนสิคะ
ญี่ปุ่นน่ารักมากมายเลยลูก

[kingphai]

เฮ้อ
สงสารพี่โฟล์คจังเลยอ่า
มีใครสักคนไหม ที่จะมาดามใจพี่หมีดำของเราเนะ
ชูมือขึ้นหน่อยเร้วววว

[iforgive]

สงสารหมีดำจังเยยยย  หมีขาวขี้หวงเนะ

[wisa]

สงสารโฟล์ด

แต่เชียร์เฟียตมาตั้งแต่แรก

 

[iGiG]

เฮ้ออออ โฟคเอ้ย  

[knightofbabylon]

 :กอด1:ปลอบโฟค แต่ตัดใจเถอะ..
เขาเป็นครอบครัวหมีขาวไปแล้ว
โฟคไปหาคนมาสร้างครอบครัวหมีดำเป็นแพ็คเกจคู่บ้างดิ

 

[ClioNe]

สงสารหมีดำ   
โฟคต้องได้เจอคนที่ดีๆ เชื่อสิ..

[meiji]

อร๊ายยย
อยากเห็นกางเกงใน โดราเอม่อนน (ไม่ได้หื่นนะ แค่อยากเห็นเฉยๆ อิอิ)
น่ารักที่สุดเลย อ่านแล้วมีความสุข
รักนะคะ น้องญี่ปุ่นน จุ๊บบ

ขอบคุณนะคะ ที่แต่งเรื่องดีดีอย่างนี้ให้อ่านทุกวันเลย
แล้วเราก็มาติดตามทุกวันเหมือนกัน เลิฟ เลิฟ ค่า
 

[dukdikdukdik]

หมีดำก็น่าสงสารเนะ หาคู่ให้หมีดำดีกว่าเนอะ 

[lasom]

อย่าเสียใจไปเลยน้าสหมีดำ 

[Dorumi]

สงสารโฟคจังเลยอ่ะ ไรเตอร์จ๋า
อย่าใจร้ายกับโฟคมากไปกว่านี้เลยนะ
หาคนมาดามใจให้โฟคเถอะเราขอร้องหล่ะ
ไอ้ครั้นจะให้ยกญี่ปุ่นให้โฟคไปเลยก็ไม่ได้อีก เพราะปุ่นเป็นของเฟียต
แต่ถ้ามีคนใหม่มาให้โฟคน่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุดแล้ว

[DeJavu~ ★]

สงสารโฟคอ่า

ไรเตอร์หาคน

อย่างหนูญี่ปุ่น

ให้โฟคสักคนดิ

[kanda53]

  นู๋ญี่ปุ่น...
  พี่หมีดำ....
ส่วนพ่อหมีขาว.. ชิ ..หมั่นไส้มากมาย...

กด + ปลอบใจพี่หมีดำน้า....
  น้อง eiky รักกัน ๆ จ้า...

[เจ้าชายรองเท้าแตะ]

โฟค ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวเจเจ้ทุ่มเงินสามแสนซื้อตัวนายเอกงามๆให้เนะ 

ปล่อยให้สองคนนั้นเค้าหวานกันไม่แคร์สื่อต่อไปนะ โฟคไม่ต้องเศร้านะ คนอ่านมันก็ชอบจริงจังอ่ะ

แม่ม โดราเอม่อนบรรเจิดมาก อ่านแล้ววิ้งๆขึ้นมาในสมอง

คือแบบตอนนี้น้องญี่ปุ่นเป็นผู้นำเทรนแห่งปี

เดี๋ยวเจเจ้จะไปหาซื้อกางเกงในลายโดราเอม่อนมาใส่บ้างนะ 

พีเอส สี่ทับสี่เจิดมากกกก 

+1 พี่อิ๊ก 

เชิดดดด เริดดดด 

[eiky]

เพื่อนๆ สำหรับโฟค ไม่ต้องสงสารนะ เพราะเดี๋ยวมีมาให้

อิอิ ไม่มีอะไรทำ ไล่กด+ ให้เพื่อนๆ แต่เขาบวกทำมายอ่า

ตอบเค้าหน่อยเนะ

+แล้วมันส์ดีเนะ

หุหุ

[naiin]

ตัดใจไม่ให้รักนี่มันลำบากจัง สงสารคนอกหัก

[HappyMelon]

โฮฮฮฮฮ สงสารโฟค น้องปุ่นไม่ได้คิดแต่โฟคคิดไปเต็มๆ
อีกไม่นานโฟคคงเจอแฟนใช่มั้ยคะ? 
ตอนนี้ขำน้องญี่ปุ่นไปเต็มๆ ไม่ระวังเร๊ยยยย
เมื่อวานก็โชว์ก้น วันนี้ก็โชว์โดเรม่อน อิอิ
พี่จิ๊บเห็นน๊า ส่งสายตาปิ๊งๆให้น้องเต้ ปิ๊งๆ เลย 
น้องปุ่นได้ผอมก็งานนี้แหละ ทั้งเต้นทั้งแบต
เห็นแล้วเหนื่อยแทน สู้ๆนะคร้าน้องญี่ปุ่น

[bbyuqin]

คุณอิ๊ก..หาคู่ให้หมีดำท่าจะดีเนะ..อิอิ จะได้ลืมน้องปุ่น

เป็นน้องปุ่นนี่ก็ดีเนะ..คิดบวกตลอดเวลา มองโลกในแง่ดี... น่าร้ากกกกกก

[kanda53]

เพื่อนๆ สำหรับโฟค ไม่ต้องสงสารนะ เพราะเดี๋ยวมีมาให้

อิอิ ไม่มีอะไรทำ ไล่กด+ ให้เพื่อนๆ แต่เขาบวกทำมายอ่า

ตอบเค้าหน่อยเนะ

+แล้วมันส์ดีเนะ

หุหุ

สำหรับพี่....แทนคำขอบคุณและแสดงความชื่นชอบไงจ๊ะ
รึอีกที...จะหมายถึงคะแนนนิยมของนักเขียนก็ได้นะ

ปล.ข่าวดีนิ....พี่หมีดำก็มีคู่กับเค้าเหมือนกัน...

[Nus@nT@R@]

   น่ารัก

ปล.สงสารหมีดำจัง

[hpsky]

รอดูคู่หมีดำ จะเป็นใครกันน๊าที่จะมาดามใจให้หมีดำ

[indy❣zaka]

ญี่ปุ่นลูกแม่ จะน่ารักไปไหนลูกกกกกกก 

แต่ใครชมว่าน่ารักนี่ไม่เคยอายหรือถ่อมตัวเลย ยอมรับตลอดเลยนะ 

ส่วน ผอ. ฮาได้อีกค่ะ   

[kissme]

  สำหรับหมีดำ

[som]

5555 "แควก" ฮาเลยอะพี่อิ๊ก  แสดงว่าญี่ปุ่นก้นใหญ่ขึ้นอะดิ เลยคับกางเกง  555

[00atex]

มาให้กำลังใจจ้า.................




สนุกมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ.....











จะมีการแข่งขันอีกแล้ว....อิอิ.....



น่านุกเนาะ....