หงิงๆ ขอโทษที่มาช้านะคะ
แต่ก็นะ มันเขียนยาก แบบว่าอยากให้รู้สึกว่าสองคนเค้าคิดถึง คิดถึงงงงงงงงงงงกันม้ากมากกกกกก
งั้นไม่พูดมากแล้วค่ะ ไปอ่านกันเลยดีกว่า

คนอ่านทุกท่านเลยนะคะ
..............................
ตอนที่๕๒ คิดถึงมาก รักมาก หลงมาก..
วันรุ่งขึ้นพี่อากาศก็อยู่ช่วยใช้แรงงานตามที่ปากพูดจริงๆ
พลอยทำให้พี่ชมพูท่านอดีตนายกสโมฯได้ใช้ชีวิตชาวค่ายติดต่อกันเป็นปีที่5 ไปด้วยตัวป่วนกับไอ้นุ่นต้องขึ้นท้ายรถกระบะออกไปคุยกับชาวบ้าน เพื่อประชาสัมพันธ์ว่าพรุ่งนี้มีให้คำปรึกษาเรื่องปัญหาสุขภาพเบื้องต้น และแจกอุปกรณ์เพื่อเก็บตัวอย่างสารคัดหลั่งจากร่างกายตอนสายๆ
พี่อากาศแกก็โบกมือบ๊ายบายพร้อมทั้งส่งยิ้มหวานเยิ้มให้คุณแฟนจนทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องแล้วยังไอ้เพื่อนๆตัวดีมันล้อกันทั้งค่าย
ก็ถ้าแค่โบกมือให้จนรถกระบะลับตาคงไม่เท่าไหร่ นี่พอไอ้หนูป่วนมันปีนขึ้นท้ายรถเรียบร้อยพี่อากาศแกยังก้าวยาวๆตามเอาหมวกปีกกว้างที่คงไปหยิบมาจากในรถมาวางแปะลงบนหัวฟูๆของคุณแฟนต่อหน้าต่อตาเพื่อนๆเลยนี่นา
ดีแค่ไหนที่มีแค่ไอ้นุ่นที่นั่งใกล้ตัวป่วนมันที่สุด ที่ได้ยินว่าตอนเอาหมวกมาใส่ให้ พี่อากาศแกก็กระซิบข้างหูไอ้ตัวเล็กของแกว่า ‘แดดมันแรง เดี๋ยวตัวป่วนของพี่จะไม่สบาย’
เอากับแกสิ นี่กะหวานกันให้ชาวบ้านเขาอิจฉาตาลุกเป็นไฟเลยมั้ง
แต่จะว่าแกก็ไม่ได้เนอะ คนมันคิดถึง อยู่ห่างกันตั้งนาน ดีแค่ไหนแกไม่เสนอหน้าขอตามติดไอ้ป่วนมันทุกฝีก้าว
พอตกเย็นพี่อากาศกับพี่ชมพูก็ต้องกลับกรุงเทพฯก่อน ล่ำลากันนานนักก็ไม่ได้
เพราะพี่อากาศแกเริ่มสงสารคุณแฟนที่ชักจะทำตัวไม่ถูก เพราะมองหน้าใคร ทั้งค่ายเขาก็อมยิ้มแก้มตุ่ยส่งสายตาล้อเลียนกันไปหมด
ทำได้แค่ส่งสายตาบอกรักกันพอเป็นแรงใจ แล้วก็กระซิบสั่งเบาๆตอนขึ้นไปประจำที่นั่งข้างคนขับแล้วไอ้หนูป่วนมันไปยืนเกาะกระจกรถอยู่ข้างๆเท่านั้นเอง
“ดูแลตัวเองดีๆนะครับ”
“อื้ม”
“พรุ่งนี้พี่จะไปรอรับที่ใต้ตึกคณะนะครับ”
“อื้ม”
“ไปส่งน้องนุ่นกับน้องแผน แล้วไปนอนบ้านเรานะครับ”
“อื้ม..อะ อื๊อออออ พี่ฟ้า!!”“หึๆๆ ไปชมพู รีบกลับดีกว่า ต้องกลับไปเตรียมของอีก”
“ของ เตรียมของอะไรน่ะพี่ฟ้า? พี่ฟ้า!!”
ได้แต่ตะโกนตามหลังไฟท้ายรถเท่านั้นแหละ พี่อากาศแกยอมอยู่ตอบคำถามเสียที่ไหน พกพาสีหน้ายิ้มระรื่นกลับไปแล้ว
....................................
....................................
หนึ่งทุ่มตรงรถบัสขนชาวค่ายก็กลับมาจอดลงที่ลานกว้างหลังตึกคณะ ระหว่างที่ทยอยลงจากรถพร้อมทั้งช่วยกันขนอุปกรณ์ส่วนกลางนอกเหนือจากสัมภาระส่วนตัวของแต่ละคนแล้ว ชาวค่ายก็ได้แรงงานไม่ได้รับเชิญอย่างพี่อากาศมาช่วยอีกหนึ่งแรง
คุณแฟนที่ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องรุ่นเดียวกันของไอ้หนูป่วนยอมรับเป็นเขยคณะเรียบร้อยแล้วต้อนให้เด็กในปกครองทั้งสามคนที่มัวร่ำลาเพื่อนทั้งที่อยู่ด้วยกันมาตลอดสิบวันขึ้นประจำที่บนรถ
บอกให้สองผู้โดยสารที่เบาะหลังหยิบของฝากที่จัดการเขียนชื่อไว้บนถุงเรียบร้อย
ปล่อยให้เด็กสามคนถามโน่นถามนี่แล้วให้ไอ้สองคนข้างหลังมันทับถมกันเรื่องของฝาก....
จะทับถมกันไปทำไม ในเมื่อซื้อมาให้เป็นคู่ ตุ๊กตาแฮนด์เมดประดับด้วยหินสี ของไอ้นุ่นเป็นเด็กผู้ชาย ส่วนของไอ้แผนเป็นเด็กผู้หญิง
จากนั้นก็พาตัวเองรวมทั้งผู้โดยสารพิเศษทั้งสามคนไปกินมื้อเย็น แล้วถึงขับรถไปส่งไอ้คุณนุ่นที่บ้านที่อยู่ไกลที่สุดก่อนจะกลับมาที่บ้านคุณแฟน ปล่อยไอ้คุณแผนลงไปเรียบร้อย พร้อมกับข้าวของของคุณแฟนตัวเล็ก
พอผู้โดยสารอีกสองรายลงไปหมดแล้ว พี่อากาศแกก็คว้าเอามือไอ้หนูป่วนมาประจำที่บนเกียร์แล้วกุมทับไว้ตลอดทางกลับบ้าน.....จนไอ้ตัวเล็กที่เพลียมาทั้งวันมันหลับไปทั้งๆที่ยังถูกกุมมือไว้นั่นแหละ
“ตัวป่วน ถึงแล้ว..... ตื่นก่อนนะ เข้าบ้านไปนอนดีๆนะครับ”
“อืมมมม”
“อืม ก็ลืมตาสิ จะได้เข้าบ้านกัน ขี้เซาไม่เปลี่ยนเลยน้า.....”
“.............”
“งั้นพี่อุ้มเข้าบ้านแล้วห้ามมาโวยวายทีหลังนะ”
พอได้ยินประโยคนี้ไอ้ตัวเล็กที่หลับตาปี๋ไม่ยอมจะลืมขึ้นมาสู้แสงก็พยักหน้าหงึกๆ ก็มันมั่นใจว่าให้ยังไงคุณแฟนของมันก็คงไม่ทำตามที่พูดจริงหรอก
เพราะถ้าจะอุ้ม ต้องอุ้มผ่านลานจอดรถเข้าไปรอลิฟต์ กว่าจะถึงชั้น26 ต่อให้อึดแค่ไหนพี่อากาศก็อุ้มมันไม่ไหวแน่
พี่อากาศตัดสินใจเปิดประตูรถแล้วอ้อมไปฝั่งคนนั่ง ก่อนจะเปิดประตูออกช้อนเอาตัวไอ้เด็กขี้เซาออกมา
ไอ้หนูป่วนที่มั่นใจว่าที่คุณแฟนตัวโตไม่ทำจริงเลยลืมตากะทันหัน พร้อมกับตั้งท่าจะดิ้นขลุกขลักออกจากอ้อมแขนที่โอบอุ้มไว้
แต่พอลืมตามาเห็นรอบๆตัวว่าไม่ใช่ลานจอดรถใต้คอนโดแถมยังมีสายตาตื่นๆอีกสองคู่ของคนที่ไม่รู้จักจับจ้องมาอยู่
ไอ้หนูป่วนมันเลยเปลี่ยนใจ จากที่จะลงมายืนเองเลยซุกหน้าเข้ากับอกคนอุ้ม แถมยังกระซิบเร่งอีก
“พี่ฟ้า จะพาไปไหนก็เร็วๆเลย ผมอาย”
“หึๆๆ......น้องช่วยเปิดประตูให้หน่อยนะครับ เด็กขี้เซาคนนี้ปลุกยาก”เอ้า ล้อมันเข้าไป ไอ้หนูป่วนมันตอบโต้ไม่ได้แล้วนี่ อยู่ในกำมือจริงๆแบบนี้จะบีบก็แค่อึดอัด แต่จะคลายก็ตกลงพื้นเท่านั้นเอง
ตัวป่วนมันอายจัด พออายมากขนาดนั้นแถมตอบโต้อะไรไม่ได้เลยใช้วิธีหลับตาปี๋ซุกหน้าเข้ากับอกคุณแฟนช่างแกล้ง แล้วทำเหมือนตัวเองหลับจริงๆโชว์สายตาที่มองมานั่นเสียเลย
รู้ตัวแค่พี่อากาศอุ้มพามันเดินขึ้นเนินแล้วก็ขึ้นบันไดอีกสองสามขั้น รอจนได้ยินเสียงเลื่อนประตูดังครืดเบาๆ จากนั้นก็ก้าวอีกไม่กี่ก้าวก่อนจะวาง ไม่สิต้องเรียกว่าปล่อยมันลงกับเตียงไม่เบานัก ก่อนจะก้มลงกระซิบบางอย่างที่ทำให้หน้าร้อนวูบวาบขึ้นมาทันที
“อุ้มเจ้าสาวเข้าหอตามธรรมเนียมเรียบร้อย”
ทั้งเขินทั้งอายแต่ก็ตอบโต้ไม่ได้อยู่นั่นเอง ก็เสียงฝีเท้ามันบ่งบอกนี่นาว่ามีคนเดินตามมาด้วย คงจะเป็นพนักงานที่เห็นแวบๆนั่นแน่ๆ
ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ เพราะถ้าลืมตาตอนนี้แทนที่จะอายคุณแฟนตัวโตคนเดียวก็คงต้องอายคนอื่นไปด้วย ไอ้หนูป่วนมันเลยตัดสินใจปฏิบัติตนเป็นคนขี้เซาขั้นสุดยอดให้สมกับที่คุณแฟนพูดเสียเลย
จนเสียงฝีเท้าดังห่างออกไป แถมด้วยเหลือแค่ฝีเท้าคุ้นหูย่างก้าวเข้ามาหาจนถึงเตียงนั่นแหละมันถึงลืมตาขึ้นอีกครั้งแล้วย่นจมูกส่งให้พี่อากาศแกหนึ่งที
“หึๆๆๆ”
“ห้ามหัวเราะเลยนะ อายจะแย่”
“อะไร คนหลับไม่รู้เรื่องขนาดนั้นจะอายได้ยังไง”
พี่อากาศของไอ้หนูป่วนทรุดตัวลงนั่งข้างเตียงเรียบร้อยก่อนจะดึงเอาไอ้ตัวที่บ่นหงุงหงิงๆเข้ามากอดแน่นๆ
“บ้า ก็รู้อยู่ว่าตื่นตั้งนานแล้ว ตั้งใจแกล้งกันชัดๆเลย”
ไอ้นี่ก็ไม่เปลี่ยนหรอก ปากก็ว่าเขาอย่างโน้นอย่างนี้ แต่ตัวอ้ะซุกเข้าไปสิ ปีนขึ้นไปนั่งบนตักเลยมั้ย
นั่นไง....ไม่ทันขาดคำไอ้หนูป่วนมันจัดการพาตัวเองขึ้นไปนั่งตักคุณแฟนตัวโตเอาจริงๆ
“ก็จำได้ว่าคนแถวนี้เคยบอกพี่นี่ครับ ว่าแกล้งแฟนตัวเองน่ะ ไม่บาป”
แหย่ไอ้ตัวเล็กเล่นแล้วก็ก้มหน้าลงไปหอมหัวยุ่งๆมันอีกฟอด มือที่กอดไอ้หนูป่วนก็ยิ่งกระชับแน่นขึ้นอีก
“คิดถึงจังเลย//คิดถึงจังเลย”
คราวนี้สองเสียงทั้งจากคนกอดและคนถูกกอดดังขึ้นมาพร้อมเพรียงราวกับนัดกัน พอหลุดปากพูดออกมาพร้อมกันแล้วเลยพร้อมใจกันหัวเราะออกมาทั้งคู่
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ พี่ฟ้าแย่ง นิสัยไม่ดีนะเนี่ย”
“หึๆๆ ใครแย่งใครกันแน่ พี่พูดก่อนหรอก”
“แต่ป่วนคิดก่อน”
ไอ้คนเถียงน่ะมันไม่ทันคิดหรอก แต่คนฟังสิยิ้มจนปากจะฉีกไปถึงหู แล้วเลยก้มลงหอมแก้มพองๆนั่นอีกฟอดใหญ่ แล้วเลยยิ่งกระชับอ้อมกอดจนไอ้ตัวเล็กๆที่อยู่บนตักมันแทบจะจมหายไปในอก
“พี่ฟ้ายอมแพ้แล้วครับ คนดีของพี่ รอพี่นานอย่างนี้เหนื่อยมากรึเปล่า หืม?”
“ตอนแรกก็เหนื่อยนิดหน่อย....แต่ก็ทำใจไว้แล้วไงว่าสามเดือน เลยทนไหว อิตอนพี่ฟ้าโทรมาบอกว่าต้องเลื่อนวันกลับสิ ป่วนแทบแย่แน่ะ”
“ขอบคุณนะ ขอบคุณที่รอพี่”“อื้ม....ขอบคุณเหมือนกันที่....ไม่หิ้วอนุน้อยๆกลับมาด้วย ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆๆ ก็บอกแล้วไงว่ามีคนเนี้ยคนเดียวก็เกินพอแล้ว รักได้คนเดียว ทั้งรักทั้งหลงเลยด้วยนะ”
“แล้ว.....จะกอดอยู่อย่างนี้อะเหรอ......”
ตัวป่วนมันถาม ถามแบบเสียงเบาๆเหมือนกลัวคนถูกถามจะได้ยินอย่างนั้นแหละ
แถมพอถามเสร็จหน้าที่เมื่อกี้ยังเงยขึ้นมาเถียงอยู่ฉอดๆก็ก้มลงแอบซุกเข้ากับอกของคุณแฟนตัวโตอีกแล้ว
“หืม....ว่าไงนะครับ?”
“ก็....ก็แค่ถามว่าคิดถึงมาก รักมาก หลงมาก แล้วจะกอดอยู่เฉยๆแบบนี้อะเหรอ?”คราวนี้ไอ้หนูป่วนมันสูดลมหายใจเข้าดังเฮือกก่อนจะตอบออกมาเสียงดังฟังชัด พร้อมกับเงยหน้าแดงจัดอย่างกับมะเขือเทศขึ้นมาสบตา
แล้วฉกจูบเร็วๆลงบนปากของคุณแฟนตัวโตที่ช่างไม่รู้อะไรเอาเสียเลยอีกหนึ่งที
เท่านั้นแหละ พี่อากาศแกก็จัดการพลิกตัวคุณแฟนลงไปนอนกับเตียงแล้วตามลงไปประกบปากจูบทันที
เร็วขนาดที่ไอ้หนูป่วนที่กำลังจะโวยวายเพราะตกใจกับการรุกอย่างรวดเร็วของคุณแฟนไม่ทันปล่อยเสียงโวยออกมาสักนิด
“อื้อ.....อื้มมมม”
“อืม....หอมจังเลย”
“ดะ เดี๋ยวก่อน” ห้ามเสียงสั่นแบบนั้น คิดหรือว่าพี่อากาศแกจะฟัง เป็นคนเริ่มก่อนด้วยซ้ำนะครั้งนี้
“ไม่เอา ไม่เดี๋ยวแล้ว” ปฏิเสธเสียงห้ามของตัวป่วนมัน พร้อมกันพี่อากาศก็ซุกหน้าลงกับซอกคอ ทั้งดูดทั้งเลียจนไอ้ตัวเล็กมันขนลุกเกรียวไปหมด
“อือ.....ขออาบน้ำก่อน...นะ”
“ไม่เอา ไม่ให้อาบ”
“อือ....ป่วนสกปรก เดี๋ยวพี่ฟ้า....อ๊า....เหม็น”
“ไหนตรงไหนเหม็น หอมออก นี่ไง...ตรงนี้ก็หอม นี่ก็หอม”
“อื้อ....ไม่เอา อาบน้ำก่อน....อืมมมม ฮะ.....อา....”
ปากมันก็ปฏิเสธไปแต่ตอนนี้ทั้งๆที่ไม่ได้ถูกปล่อยไปอาบน้ำ บนร่างกายของตัวป่วนมันก็ไม่เหลือเสื้อผ้าสักชิ้น
พี่อากาศแกจัดการลอกคราบมันจนหมดได้อย่างรวดเร็วตามเคย
“ไม่ครับ ถ้าร้องจะอาบน้ำอีกครั้งพี่จะพาลงทะเล แล้วจะใช้น้ำทะเลนั่นแหละทำความสะอาดให้หมดทุกซอก..ทุกมุม...ทั้งข้างนอกแล้วก็ข้างในเลย”
นั่นไง ประท้วงมากนักพี่อากาศแกเลยเลื่อนมือขึ้นมาปิดปากคุณแฟนเสีย แถมมากระซิบข้างหูด้วยน้ำเสียงที่ไอ้หนูป่วนมันรู้ว่าไม่ใช่แค่ขู่แน่
“อื๊อออออ......อืม.....” พอตัวป่วนมันกระพริบตาปริบๆรับคำ พี่ฟ้าของมันก็ส่งยิ้มให้ แถมด้วยส่งนิ้วเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นนุ่มนิ่มในปากอุ่นๆของไอ้ตัวเล็ก
“ดี....คนเก่งของพี่ อืม.....ดีจังเลย พี่จะปล่อยให้พูดได้ อนุญาตให้เรียกได้แต่ชื่อพี่ เรียกได้แต่พี่ฟ้า คำอื่น ห้ามพูดอีกนะครับ”
อัศจรรย์ครั่นครื้นครืนกระโชก วายุโบกเมฆาเคลื่อนให้เดือนเผย
ส่องแสงฉานตระการฟ้าช่างน่าเชย จันทร์เจ้าเผยนวลผ่องให้ลองชม
ลมกระหน่ำลงต่ำถึงสมุทร คลื่นก็ผุดฟองพรายภิรมย์สม
เกร็งเขม็งเกลียวผวาอ้าอารมณ์ ไม่อาจข่มแรงคิดถึงคนึงปอง
เข้ากระทั้นแล้วกระแทกลงซ้ำซ้ำ ดั่งจะย้ำคำรักกันทั้งสอง
พญางูเล่นน้ำล้ำลำพอง เสียงฟ้าร้องยิ่งก้องดังฝั่งนที
เกี่ยวกระหวัดพันรัดเจ้าจันทร์น้อย ก็เคลื่อนคล้อยลอยตามทุกท่วงที่
เสน่หาล้นทะลักทับทวี จนสุริย์ศรีเยือนหล้าจึงซาลม“พี่ฟ้าบ้าที่สุด......”
เสียงแหบแห้งหลุดคำบ่นออกมาทั้งที่ตาเกือบจะปิดอยู่กับอกของคุณแฟนตัวโต
“พี่ขอโทษ ก็คิดถึงมาก รักมาก หลงมากด้วย จะให้กอดเฉยๆได้ยังไงล่ะ จริงมั้ย?”
มือใหญ่ๆที่อ้อมโอบอยู่บนไหล่ของไอ้ตัวเล็กที่ซุกอยู่กับอกลูบไล้ไปมาเบาๆ ก่อนจะเอียงหน้าลงไปสูดกลิ่นหัวฟูๆอีกฟอด
“ดูซิ เลยไม่ได้นอนเลย”
“หึๆๆ ก็เห็นร่วมมือดี ไม่ห้ามเลยสักคำ.....โอ้ยยยยย”
สมน้ำหน้าพี่อากาศล้อไอ้หนูป่วนมันดีนักมันเลยงับเข้าให้ ก็ทั้งมือทั้งขามันหมดแรงเอาจริงๆนี่นะ
จะขยับเองยังไม่ไหว ที่ยังพอจะขยับไหวก็มีแต่ปากนี่แหละ
“อยากออกไปเล่นน้ำ....” ยัง...มันยังไม่เลิกบ่น แรงจะก้าวออกไปพ้นห้องยังไม่มีเลยมั้งตอนนี้น่ะ
“พักก่อนนะครับ ตอนนี้นอนก่อนนะ เดี๋ยวบ่ายแก่ๆค่อยออกไปเล่น แล้วมื้อเย็นเราไปหาอะไรอร่อยๆกินที่ตลาดหัวหินกัน หรืออยากไปเที่ยวตลาดโบราณมั้ยล่ะครับ ตัวป่วนอยากไปไหนพี่ฟ้าตามใจทุกอย่างเลยนะ....หืม ว่าไงครับอยากไปเที่ยวไหน?”
“.............”
เงียบสนิทไม่มีเสียงตอบแล้วล่ะพี่อากาศเอ๋ย มีแต่เสียงลมหายใจเบาๆสม่ำเสมอดังออกมาจากไอ้ตัวเล็กของพี่เท่านั้นแหละ
“อ้าว.....หลับเสียแล้วคนเก่งของพี่”
พี่อากาศค่อยๆประคองไอ้ตัวเล็กของแกนอนลงกับหมอนดีๆ แล้วจัดการทำความสะอาดร่างกายให้เท่าที่จะทำได้ เสร็จแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการกับตัวเอง
พอเดินกลับออกมาอีกครั้งถึงหยิบเอาของที่เตรียมไว้มาสวมให้บนนิ้วนางข้างขวา
ตำแหน่งเดิมที่คุณแฟนของแกเคยใส่แหวนทองคำขาววงเดิมติดนิ้วอยู่ตลอดเวลา ส่วนอีกวงที่ขนาดใหญ่กว่า
พี่แกก็จัดการหยิบเอามือไอ้หนูป่วนที่หลับเป็นตายมาหยิบสวมให้ที่นิ้วนางข้างซ้ายของตัวเอง
ก่อนจะเอนตัวลงนอนเคียงข้างแล้วดึงไอ้ตัวหลับลึกมันเข้ามากอดไว้อีกครั้ง
พี่แกก็ยังอุตส่าห์คิดในใจนะว่า.....
ถ้าคุณแฟนที่รักตื่นมาเจอของขวัญบนนิ้วที่เมื่อวานรีบกลับมาเตรียมไว้ให้ แกจะได้รางวัลแบบเมื่อคืนที่ผ่านมาอีกรึเปล่า
...........................
...........................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
ปล.เขินนนนนนนนนนนนนน
