หัวข้อ: เรื่องรัก..ไม่กล้าบอก: แจ้งเลขที่พัสดุลงทะเบียนที่หน้า78 ค่ะ ^o^

[K2KARN]

โอ้ย! มันห่างไกลกันนะ แต่เหมือนความหวานพุ่งพรวดๆขึ้นยังไงไม่รู้
ช่วงนี้สงสัยตัวเองจะได้เป็นเบาหวานแน่ๆเลยเนี่ย เสพย์ติดความหวาน
เจอพี่ฟ้ากับตัวป่วนเข้าไปยิ่งหวานขึ้นเป็นร้อยเท่าเลยล่ะ 


อยู่ไกลกันยังคิดถึงกันทุกวันขนาดนี้
เมื่อไหร่พี่ฟ้าจะกลับมานะ ต่างคนจะได้ไม่ต้องคอยคิดถึงกันทั้งคู่ 
ชักสงสารระยะทางแล้วนะที่แพ้ความรักของคู่นี้ 


+1 ค่ะ ตอนนี้ยาว + น่ารักมากมาย *

[bbyuqin]

ให้อ้างว้างแค่ไหนแต่ในใจก็อบอุ่น 

พี่ฟ้ากับตัวป่วนน่ารักจัง

ปล...ชอบคำลงท้ายของตัวป่วนอ่ะ "ขาดอากาศเหมือนขาดใจ" 

[nolirin]

อ่านแล้วรู้สึกร่วมด้วย..ช่วยคิดถึงพี่อากาศแฟนของตัวป่วน
ตอนพี่อากศเขียนจดหมายบนอูฐ จะรู้ไม่นะว่าทำให้น้ำตาลในเลือดของอูฐเพิ่มขึ้นด้วย
เพราะออร่าความคิดถึงตัวป่วนคงแรง

ps. ส่วนพี่สะใภ้ของตัสป่วน  :m1:น่ารักน่าหยิกมากกกก

[•ผั๑`|nกุ้va’ด•]

โอ๊ยยยยยยย~~~!!~  ทะเลทรายน้ำ แต่ ไม่ขาดน้ำตาล~!!~ แนะนำพี่อากาศจิบให้คอสากไปเลยค่ะ
 

[yayee2]

ถึงจะห่างไกลกันด้วยระยะทาง จากกันนานด้วยกาลเวลา แต่ความรู้สึของสองใจ ไม่เคยห่างไกลกันเลย
น้องนุ่นจ๊ะ พี่ขอสมมุติตัวเองเป็นตัวป่วนซักตอนนะ อยากเติมความหวานให้กับชีวิตตัวเองอ่ะจ้ะ อะจึ๋ย ๆ น่าอายไหมเนี่ย

[sukie_moo]

เหงาๆแต่มีคนให้คิดถึงก็ยังดีเนาะ
พี่ฟ้า ทักษะเยี่ยมมากสามารถเขียนจดหมายบนหลังอูฐได้ด้วย

[N.T.❁]

พี่ฟ้าพยายามมาก ^0^
ตัวป่วนก็น่ารักมากกก...(แอบเข้าใจหัวอกคนรอ...เอิ๊กๆ)
ตอนนี้ยาวมากกกกกกกก (ชอบๆๆๆ)
แล้วก็หวานมากกกกกกกกกกกก  

โอ๊ยยยยยยย~~~!!~  ทะเลทรายน้ำ แต่ ไม่ขาดน้ำตาล~!!~ แนะนำพี่อากาศจิบให้คอสากไปเลยค่ะ

 

[benben]

น่ารักจังเลย เป็นคุณแฟนที่อยู่ในโอวาทอย่างเคร่งครัด ขอยกรางวัลคุณแฟนดีเด่นประจำปีให้  พีฟ้า 
แล้วก็นะ แอบไปทำความรู้จักกะพี่สะใภ้ของไอ้หนูป่วนมาแล้วด้วย นี่ถ้าหนูป่วนกับนุ่น แทคทีมกะพี่สะใภ้ มีหวัง หมอปุ่นกะพี่ฟ้าแล้วก็นายแผน บรรลัยแน่แน่

[Oo๐FosfoggY๐oO]

อ่านแล้วแอบอิจฉาหนูป่วนจังเลยค่ะพี่นุ่น

[anajulia]

^
^
^
จิ้มมมมมมมม จึกๆ ไม่ต้องแอบอิจฉาร้อกกกกน้องฝน
อิจฉาตาร้อนยันพี่นุ่นนี่แหละ โก้ดๆอิจฉามันทั้งไอ้หนูป่วนทั้งคุณพี่อากาศเลย

อยากจะรักใครสักคนได้แบบนี้บ้าง หงิงๆ

[jasmin]

ระยะทางไม่ได้ทำให้ความหวานลดลงเลย
กลับเพิ่มขึ้นอีกตะหาก ตอนนี้เลยหวานมากมาย
หวานๆเหงาๆ แต่อ่านไปยิ้มไป
สถานะ ใกล้เหมืนคนบ้าเข้าไปทุกที
เมื่อไรพี่ฟ้าจะกลับเนี่ย สงสารตัวป่วน

[aeyja55]

หวานจัง 

[jaaeyboy]

อ่านแล้ว ก็คิดถึงพี่ฟ้าแทนตัวป่วนแล้วเนี่ย

เมื่อไหร่หนอจะกลับมาซะที คิดถึงอ่ะ

[urmein]

โอ่ยยย 

หวานได้อีกกก  น่ารักได้อีกกก 

พี่ฟ้ากลับมาเร็วๆนะคะ 

[Mercy]

ตอนนี้ยาวสะใจมากเลยค่ะ...อิอิ


ยิ่งห่างกันก็ยิ่งรักกันมากขึ้นเนอะ...ระยะทางอันห่างใกล้ จริงๆ


ชอบเวลาที่สองคนนี้เค้าเขียนจดหมาย หรืออีเมลให้กันและกันจังค่ะ

คือเคยคุยกะเพื่อนตอนอ่านเรื่องในฝันจบว่า...แค่อ่านที่เค้าคุยโต้ตอบกันในจดหมายก็สนุกแล้วเนอะ ใครจะทำแบบนี้ได้บ้าง


มาวันนี้ เจอแล้วค่ะ คนที่ทำแบบนี้ได้...ชอบที่คุณนุ่นเขียนมากๆ โดยเฉพาะกลอน...


ปล. ถึงจะเป็น นิช มาร์เก็ท แต่ ก็เป็นสินค้าที่สามารถขยายตลาดได้นะคะ หากลูกค้าใหม่ๆ ได้ลองต้องติดใจแน่นอน

[pandaๅ123]

ระยะทาง ห่างไกล ใจเหงาเหงา
เพียงแต่เฝ้า รอคอย ใจลอยหา
ฝากความรัก ให้สายลม ช่วยนำพา
ฝากดวงดาว บอกกับฟ้า มีคนคอย

พี่สะใภ้ป่วนเค้าฝากบอกว่าห่วง 555+
กอดตัวป่วน   โอ๋ ๆ
  พี่นุ่นสู้ ๆ

[anajulia]

มาตอบเมนท์ค่ะ แล้วก็เอาหน้าอูฐมองโกเลียมาฝากแนนด้วย
เห็นว่าอยากขี่อูฐ

มาดูกันว่าตาหวานตาใสขนาดนี้เพราะเจอน้ำตาลจากพี่อากาศแกซึมเข้ากระแสเลือดไปรึเปล่า อิอิ

http://1.bp.blogspot.com/_1ZmhCsaPrU4/S6frOA7HG6I/AAAAAAAABtg/aWG29I7uVb8/s1600-h/mongolia_2007_1196404680_dsc_1554.jpg
(แปะเป็นรูปแล้วไม่ขึ้นอ้ะ เอาเป็นลิงค์ไปแล้วกันนิ น่ารักมากมาย เห็นแล้วอยากกอดอูฐ)

ระยะทาง ห่างไกล ใจเหงาเหงา
เพียงแต่เฝ้า รอคอย ใจลอยหา
ฝากความรัก ให้สายลม ช่วยนำพา
ฝากดวงดาว บอกกับฟ้า มีคนคอย

พี่สะใภ้ป่วนเค้าฝากบอกว่าห่วง 555+
กอดตัวป่วน   โอ๋ ๆ
  พี่นุ่นสู้ ๆ

ตายๆๆๆเพิ่งรู้ว่าน้องชีต้าห์ก็แอบมาอินแถวนี้ โฮะๆๆๆๆๆๆ ขอบคุณนะคะดาด้า เฮ้อ.......เหงาแทนไอ้หนูป่วนกันเป็นแถบเลย

ตอนนี้ยาวสะใจมากเลยค่ะ...อิอิ


ยิ่งห่างกันก็ยิ่งรักกันมากขึ้นเนอะ...ระยะทางอันห่างใกล้ จริงๆ


ชอบเวลาที่สองคนนี้เค้าเขียนจดหมาย หรืออีเมลให้กันและกันจังค่ะ

คือเคยคุยกะเพื่อนตอนอ่านเรื่องในฝันจบว่า...แค่อ่านที่เค้าคุยโต้ตอบกันในจดหมายก็สนุกแล้วเนอะ ใครจะทำแบบนี้ได้บ้าง


มาวันนี้ เจอแล้วค่ะ คนที่ทำแบบนี้ได้...ชอบที่คุณนุ่นเขียนมากๆ โดยเฉพาะกลอน...


ปล. ถึงจะเป็น นิช มาร์เก็ท แต่ ก็เป็นสินค้าที่สามารถขยายตลาดได้นะคะ หากลูกค้าใหม่ๆ ได้ลองต้องติดใจแน่นอน

จะบอกว่าในฝันเป็นนิยายเรื่องแรกๆที่อ่านเลยค่ะ อ่านแล้วตอนสุขก็สุขตาม ตอนเศร้านี่ก็ถึงกับร้องไห้น้ำตาไหลพรากๆ (อุยๆเกือบเผลอสปอยล์เสียแล้ว หงิงๆ)

โอ่ยยย  

หวานได้อีกกก  น่ารักได้อีกกก  

พี่ฟ้ากลับมาเร็วๆนะคะ  

ค่ะ เอ๊ยยยยยยย ครับ พี่ฟ้าจะรีบทำงานให้เสร็จ จะได้กลับมากอดตัวป่วนนะครับ (เอริ้กๆๆๆ)

อ่านแล้ว ก็คิดถึงพี่ฟ้าแทนตัวป่วนแล้วเนี่ย

เมื่อไหร่หนอจะกลับมาซะที คิดถึงอ่ะ

คิดถึงเหมือนกันค่ะ ตอนต่อไปคนเขียนมันเกิดไอเดียกระฉูด เขียนแล้วลบลบแล้วเขียนมาสี่รอบแล้ว คิดได้หลายแบบเกิน หงิงๆ

หวานจัง  

ฮึบๆๆๆ คุณเอ้รึคุณเอ๋คะ เขินนนนนนน อายยยยยย หวานนนนนนนนมากเลยเนอะพี่ฟ้าเนี่ย
(แต่ๆๆๆๆแอบเตือนนะคะ เล้าประกาศให้ใช้อิโมติค่อนน้อยๆค่ะ ต่อรีพลายให้ไม่เกินสามตัว เพราะงั้น ช่วยๆเล้านะคะ)
((เตือนด้วยรักคนอ่าน ไม่โกรธนุ่นนะคะ กอดดดดดดดดดดดดดดด^o^))

ระยะทางไม่ได้ทำให้ความหวานลดลงเลย
กลับเพิ่มขึ้นอีกตะหาก ตอนนี้เลยหวานมากมาย
หวานๆเหงาๆ แต่อ่านไปยิ้มไป
สถานะ ใกล้เหมืนคนบ้าเข้าไปทุกที
เมื่อไรพี่ฟ้าจะกลับเนี่ย สงสารตัวป่วน

กร้ากกกกกกกกกกกกส์ สงบใจไว้ค่ะคุณจัสมิน เนอะๆไม่รู้จะจัดการกับความรู้สึกยังไง ตีกันจนวุ่นไปหมด เหมือนพล๊อตตอนต่อไปในหัวคนเขียนเลยค่ะ

อ่านแล้วแอบอิจฉาหนูป่วนจังเลยค่ะพี่นุ่น

บอกแล้วไงน้องฝนว่าไม่ต้องแอบ อิจฉามันไปต่อหน้าเลยค่ะ ป่าวประกาศความอิจฉาได้เต็มที่ อิอิ

น่ารักจังเลย เป็นคุณแฟนที่อยู่ในโอวาทอย่างเคร่งครัด ขอยกรางวัลคุณแฟนดีเด่นประจำปีให้  พีฟ้า  
แล้วก็นะ แอบไปทำความรู้จักกะพี่สะใภ้ของไอ้หนูป่วนมาแล้วด้วย นี่ถ้าหนูป่วนกับนุ่น แทคทีมกะพี่สะใภ้ มีหวัง หมอปุ่นกะพี่ฟ้าแล้วก็นายแผน บรรลัยแน่แน่

ตำแหน่งแฟนดีเด่น พี่อากาศแกต้องภูมิใจแน่ๆเลยค่ะ (ส่วนเรื่องที่จะให้สามคนมาแท็คทีมกัน ไม่สงสารอีกสามที่ถูกพาดพิงเลยเร้อคร้า?)
((ปล.แอบเตือนเรื่องใช้อีโอติค่อนเยอะอีกคนนะคะ จุ๊บๆ))

พี่ฟ้าพยายามมาก ^0^
ตัวป่วนก็น่ารักมากกก...(แอบเข้าใจหัวอกคนรอ...เอิ๊กๆ)
ตอนนี้ยาวมากกกกกกกก (ชอบๆๆๆ)
แล้วก็หวานมากกกกกกกกกกกก  

โอ๊ยยยยยยย~~~!!~  ทะเลทรายน้ำ แต่ ไม่ขาดน้ำตาล~!!~ แนะนำพี่อากาศจิบให้คอสากไปเลยค่ะ

 

ชอบเหมือนกันเลยน้องพาร์ ชอบที่คุณผัดไทกุ้งสดบอกพี่ฟ้าเนอะ ทะเลทรายขาดน้ำแต่ไม่ขาดน้ำตาลจริงๆ คริคริ

[j4c9y]

ซึ้งงง

หวานนน

[hahn]

  มาได้ยาวดีจริง ๆ อยากรู้จังว่าทะเลทราย กลายเป็นน้ำตาลหมดแล้วหรือยัง


Ps.แล้วจะแวะไปหาพี่สะใภ้นู๋ป่วนนะ

[PeeYaR]

แม้ตัวจะอยู่ห่างไกลกันแค่ไหนแต่ความหวานก็ไม่เคยลดลงเลยน้า
^^

[しろやま としんや]

นุ่นจ๋าแอมยังไม่นอนเลย นั่งโต้รุ่งกะน้องพี 555+

เข้ามาให้กำลังนุ่นนะจ๊ะ จะพยายามตามอ่านให้ทัน 

[anajulia]

ตอบเมนท์ตอนเที่ยงๆบ่ายๆ พร้อมแจ้งว่าไม่เกินเย็นนี้มาส่งตอนต่อไปแน่ๆค่ะ
ตอนนี้มาแปดหน้าแล้ว ไอ้หนูป่วนมันคิดถึงคุณแฟนจะแย่แล้วค่ะ ^o^

ซึ้งงง

หวานนน

อาร์มคุงงงงงงง จะสอบแล้วรึเปล่า ช่วงนี้ไม่ค่อยเจอเลยนะคะ คิดถึงน้าาาาาาาาา

มาได้ยาวดีจริง ๆ อยากรู้จังว่าทะเลทราย กลายเป็นน้ำตาลหมดแล้วหรือยัง


Ps.แล้วจะแวะไปหาพี่สะใภ้นู๋ป่วนนะ

อิอิ พี่สะใภ้ในอนาคตอันใกล้ของไอ้ป่วนมันน่ารักเนอะ อย่างนี้ไงคะ นุ่นถึงยอมยกพี่ปุ่นให้ดาด้า เอ๊ย....ชีต้าห์ไปง่ายๆ หุหุ

แม้ตัวจะอยู่ห่างไกลกันแค่ไหนแต่ความหวานก็ไม่เคยลดลงเลยน้า
^^

เป็นความตั้งใจของคนเขียนค่ะ ไม่ว่าจะยังไง ทุกๆตอนของเรื่องนี้จะมีรสหวานนำ >//////<

นุ่นจ๋าแอมยังไม่นอนเลย นั่งโต้รุ่งกะน้องพี 555+

เข้ามาให้กำลังนุ่นนะจ๊ะ จะพยายามตามอ่านให้ทัน 

แอม อึดจริงๆ สูดยอดอ้ะ ไม่ต้องรีบตามมาก็ได้นะจ๊ะ ค่อยๆอ่านค่อยๆละเลียด ไม่งั้นน้ำตาลขึ้นเดี๋ยวเสียสุขภาพ (มั่นใจในตัวไอ้ป่วนและผองเพื่อนมากวุ้ยตรู)


ปล.เย็นนี้เจอกันค่ะ กอดคนอ่านทุกท่านเหมือนเคย กอดดดดดดดดดดดดดด 

[i1_to*pp]

^
^   

อ่านทันแล้วค่ะคุณนุ่น

พี่อากาศหวานมาก หนูป่วนก็น่ารัก

ที่สำคัญกลอนเพราะมากค่ะคุณนุ่น แต่งได้เก่งจริงๆ   

 

[anajulia]

^
^
^
จิ้มมมมมมม จึกๆคุณ234 ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและกำลังใจนะคะ ^o^

ว่าแล้วก็มาอ่านกันต่อเลยค่ะ มามะๆๆๆ ข้าพเจ้าขอยืนยันว่า
รสชาติหลักของเรื่องจะหวาน หวานมาก และหวานว้านหวานกันต่อไปไม่อายใคร โฮะๆๆๆๆๆ
...................
...................

ตอนที่๕๑ คิดถึง....คิดถึงจะตายอยู่แล้ว


“ไอ้ป่วนตกลงไปมั้ยค่ายอ้ะ รอแกอยู่คนเดียวเนี่ย”

“......ไป.....ลงชื่อชั้นไปด้วยได้เลย”

“ฮะ? ไปเหรอป่วน?”

“อืม.......”

.................................................

###อย่ากลัวว่าวันเวลาจะทำให้เธอต้องเสียใจ หรือความห่างไกลจะทำให้ใจฉันไหวหวั่น....###

“พี่ฟ้า?”

//คิดถึงจังเลยครับ//

“อย่าๆๆพี่ฟ้า เดี๋ยวป่วนเขิน นี่โทรมาบอกไฟลท์ใช่มั้ย ส่งเมลมาก็ได้นี่ แล้วตกลงว่าจะกลับบ้านวันไหน ว่ามาเลยเตรียมปากกากระดาษพร้อมจดแล้ว”

//เอ่อ.....คือว่า พี่จะบอกว่าต้องเลื่อนเวลากลับออกไปอีก.....คือว่างานยังไม่เรียบร้อย.....//

“............................”

//พี่ฟ้า.....ขอโทษนะครับ//

“......บ้า ไม่เห็นต้องขอโทษ พี่ฟ้าไม่ได้อยากให้งานไม่เสร็จ......(ฟืดดดด)...ซะหน่อย”

//ร้องไห้เหรอครับ อย่าร้องเลยนะคนเก่งของพี่ พี่ฟ้าใจไม่ดีเลย....//

“ร้องอะไรพี่ฟ้า มั่ว....(ฟืดดดดดด)...มั่วตลอดอ้ะ”

//จะบอกพี่ว่าไม่สบายเลยน้ำมูกไหลกะทันหันงั้นสิ?//

“ก็......(ฟืดดดด)...ก็ใช่อะดิ แฟนใครว้า.....ฉลาดจริงๆ ฮ่าๆๆๆ”

//ไม่ได้ร้องก็ไม่ได้ร้อง.....เฮ้ออออ....//

“ไม่ต้องมาถอนหายใจเลย แล้วมันทำไมไม่เรียบร้อยล่ะพี่ฟ้า ออกเก็บข้อมูลสองรอบยังไม่พออีกเหรอ ผมคิดถึงมากรู้มั้ย....คิดถึงจะตายอยู่แล้ว นี่อีกสองวันสอบเสร็จ ผมกะว่าอาทิตย์หน้าพี่ฟ้ามาถึงจะได้อยู่ด้วยกัน คิดไว้แล้วด้วยซ้ำวันแรกจะทำอะไรให้พี่ฟ้ากิน.....”

//พี่ขอโทษนะครับ//

“ไม่ต้องมาขอโทษเลย พี่ฟ้าไม่ผิดซะหน่อย งานวิจัยนั่นต่างหากที่ผิด ทำไมต้องใช้เวลานานนักก็ไม่รู้....งานบ้านี่ โกรธแล้วด้วย โกรธๆๆๆ โกรธหมดเลย ศาสตราจารย์อะไรนั่นของพี่ฟ้าผมก็โกรธ คุณโอยุนเพื่อนพี่ฟ้าผมก็โกรธ โกรธมากด้วย.....ทำไมเขาเข้ามายุ่งกับพี่ฟ้าบ่อยจัง แล้วยังผู้หญิงที่ชื่อพัจม่าอะไรนั่นอีก โอ๊ยยยยยยยย.....พี่ฟ้า วางสายไปเลยก็ได้นะ ผมสติแตกแล้ว...”

//.................//

“อ้าว แล้วทำไมเงียบล่ะ พี่ฟ้า......พี่ฟ้า ได้ยินรึเปล่า? ไม่เอานะ ห้ามหลุดนะ พี่ฟ้ายังไม่ได้อวยพรให้ป่วนได้Aเลย ไม่เอานะ....พี่ฟ้า อยู่ไหน? อยู่ไหนอ่ะ? ฮึก.....ฮือออออออออ”

###ตื๊ดดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดดดดด###


“ฮือ..........พี่ฟ้าบ้า ทำไมสายหลุดไปได้ล่ะ ที่บอกให้วางสายไม่ได้แปลว่า....ฮึก..วางเลยแบบไม่ลาอย่างนี้.....ฮึก.....นะ....(ฟืดดดดดดด)....”
“ฮืออออออ โทรกลับมาซะทีสิพี่ฟ้า จะนับหนึ่งถึงสาม ถ้าไม่โทรมาผมจะ....จะ.....ฮึก.....ร้องไห้แล้วนะ”
เวรกรรม ตัวป่วนเอ๊ย....นึกว่าจะทำอะไร จะโกรธ จะงอน จะไม่พูดด้วย หรือจะทำโทษตอนกลับมาก็ว่าไปสิ
นี่หยุดคิดเดี๋ยวเดียวแล้วก็บอกว่าถ้าคุณแฟนตัวโตไม่โทรกลับมา ตัวเองจะร้องไห้ซะงั้น.....
อย่างกับว่าตอนนี้แกไม่ได้ร้องไห้อยู่อย่างนั้นแหละ


โถ.......มันถึงขีดสุดแล้วใช่มั้ยล่ะ ก่อนจะไปก็บอกว่าสามเดือน
ไอ้คนอยู่หลังมันก็ทำใจว่ารอสามเดือน แค่สามเดือนเองนะ เดี๋ยวพอสอบปลายภาคเสร็จเมื่อไหร่ก็จะได้เจอกันแล้ว

อุตส่าห์เตรียมคิดรายการอาหารบำรุงคุณแฟนไว้เรียบร้อย เนื้อแพะแดดเดียวมันเหนียวนักใช่มั้ย น้ำก็ไม่ค่อยมีกิน วันๆกินแต่นมม้าใช่มั้ย
 
มื้อแรกเลยกะจะชวนกันไปกินร้านอาหารญี่ปุ่นที่ไปด้วยกันครั้งแรก ตบท้ายด้วยของหวานเป็นไอศกรีมที่บาสกิ้น รอบบินส์
กะไว้เลยว่าถ้าคราวนี้พี่อากาศแกอ้อนให้ป้อน มันจะทำให้อย่างดี จะเอาอะไรจะตามใจทุกอย่าง ไม่ขัดใจเลยสักนิด

หรือถ้าพี่ฟ้าของมันเดินทางมาเหนื่อย อยากพักที่บ้าน ไอ้หนูป่วนมันก็เตรียมทำกับข้าวมื้อใหญ่คอยต้อนรับ มองโกเลียไม่มีทะเลนี่นะ
จะแสดงฝีมือทำกุ้งอบวุ้นเส้น ปูผัดพริกไทยดำ หมึกผัดไข่เค็ม ของพวกนี้พี่ฟ้าของมันชอบทั้งนั้น
เคยแต่เป็นสารถีขับรถพามันไปกินถึงชายทะเล ตัวป่วนมันก็ตั้งท่าจะทำให้คุณแฟนได้ชิมฝีมืออยู่หลายครั้ง แต่ก็ยังไม่ได้ทำสักที

คราวนี้แหละตั้งใจจะทำให้กินเต็มที่ ถึงกับเมื่อเสาร์อาทิตย์ที่ผ่านมา มันกับไอ้เพื่อนรักเพื่อนเลิฟสองตัวรวมหัวกันอ่านหนังสือสอบที่บ้าน
ไอ้หนูป่วนมันก็อาสาเป็นคนทำมื้อกลางวันเอง ลงทุนทำอาหารมื้อใหญ่แล้วให้ไอ้คุณเพื่อนสองคนเป็นหนูทดลอง

แล้วนี่อะไร จู่ๆวันนี้พี่อากาศกลับโทรมาบอกว่าต้องเลื่อนวันกลับออกไปเพราะงานยังไม่เสร็จ
ที่ตอนแรกอดทนบอกว่าไม่เป็นไรออกไปได้นั่นก็เก่งแล้วล่ะตัวป่วนเอ๊ย......ถึงจะสติแตกทีหลังก็ถือว่าไม่ได้เอาแต่ใจแบบเด็กๆแล้วล่ะนะ


###อย่ากลัวว่า........###

“พี่ฟ้า? (ฟืดดดดด)”

//เมื่อกี้สัญญาณมันขาดไปเอง ตัวป่วนอย่าร้องไห้นะครับ พี่ฟ้าเองก็คิดถึงมากเหมือนกัน ถ้าทำได้ก็อยากจะบินไปหาเลยด้วยซ้ำ พี่ไม่เคยอยากมีโดเรมอน หรือไม่ก็เกิดเป็นซุปเปอร์แมนมากขนาดนี้มาก่อนเลย.....//

“......ฮึๆๆ (ฟืดดดดดดด) ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”

//เฮ้อ.....ดีใจจังเลย หัวเราะออกแล้วคนเก่งของพี่.....//

“ไม่หัวเราะก็เส้นลึกแล้วพี่ฟ้า บ้าจริงๆ พูดได้ไงอยากมีโดเรมอน อยากเป็นซุปเปอร์แมน แล้วเสียงนิ่งๆเป็นจริงเป็นจังขนาดนั้นน่ะ ฮ่าๆๆๆๆ”

//ก็พี่ฟ้าพูดจากใจนี่ ถ้าพี่เป็นซุปเปอร์แมน แค่ไม่กี่วินาทีก็เหาะไปหาตัวป่วนได้แล้ว จะได้กลับบ้านไปกอดตัวป่วนของพี่ทุกวันเลย เวลาคิดถึงอยากเห็นหน้าก็ไม่ต้องมองแค่รูป แต่เหาะกลับไปมองตัวจริง แตะต้องได้ทั้งอุ่นทั้งหอม โอ๊ยยยยย จะสติแตกตามตัวป่วนอีกคนแล้ววววว//

“ฮ่าๆๆๆๆ อย่ามาบ้าพี่ฟ้า เสียงดัง คนแถวนั้นไม่มองแย่แล้วเหรอ อายเขาบ้าง เดี๋ยวเขาจะนึกว่าคนไทยบ้ากันหมด ฮ่าๆๆๆๆๆ”

//ได้ยินป่วนหัวเราะอย่างนี้พี่ค่อยสบายใจหน่อย อย่าร้องไห้นะครับ พี่จะรีบทำงาน ตอนนี้ที่ติดอยู่ก็แค่ส่วนวิเคราะห์ข้อมูลเท่านั้นเอง แล้วพี่ฟ้าจะรีบกลับไปหานะครับ//

“อื้ม....เมื่อกี้มันตกใจ คือ....มันไม่ทันตั้งตัวน่ะ ป่วนโตแล้ว แล้วก็เข้มแข็งด้วย พี่ฟ้าไม่ต้องเป็นห่วงนะ... แล้วตกลงได้กำหนดกลับรึยัง? ต้องอยู่ต่อนั่นคืออยู่อีกนานแค่ไหน ถึงเดือนรึเปล่า....ถ้านานนักผมเฉาตายไปจริงๆไม่รู้ด้วยนะพี่ฟ้า”

//ไม่ถึงเดือนหรอกครับ พี่สัญญาเลย อืม......เมื่อกี้ก่อนสายจะหลุดไป ตัวป่วนบอกว่าโกรธงานของพี่ โกรธอาจารย์อุทวาล แล้วก็โกรธเพื่อนพี่อีกสองคนด้วยใช่มั้ย?//

“ก็......ป่วนก็โวยวายไปเรื่อยเปื่อยแหละ พี่ฟ้าอย่าใส่ใจเลย”
ไอ้ตัวป่วนมันน่ารัก พอสติมามันก็เริ่มรู้สึกผิดที่ไปโวยวายใส่คุณแฟนของมันแบบนั้น
ก็รู้อยู่ว่าพี่อากาศไปทำงาน ตกลงกันแล้ว แล้วก็เป็นมันเองที่ให้ความมั่นใจกับพี่เขาว่าไปได้ ไปเถอะมันอยู่ได้
แต่พอถึงเวลาเข้าจริงๆกลับทำตัวเอาแต่ใจเป็นเด็กๆ

//เรื่องอื่นไว้ก่อนได้ แต่เรื่องสองคนนั้นที่ตัวป่วนไม่ชอบใจ คิดว่าเขามาเข้าใกล้พี่มากเกินไป มันไม่มีอะไรเลยนะ เชื่อพี่มั้ย?//
ด้านพี่อากาศก็ถือว่าตัวอยู่ห่างกัน จะปล่อยให้ความเข้าใจผิดๆมาบั่นทอนความรู้สึกดีๆของไอ้ตัวเล็กมันไม่ได้ ถึงมันจะบอกว่าโวยวายเรื่อยเปื่อยไปงั้น
แต่ก็ดีแล้วที่คุณแฟนตัวเล็กของพี่แกแสดงความเอาแต่ใจออกมาเสียบ้าง ไม่อย่างนั้นอยู่ห่างกันขนาดนี้
ใกล้ที่สุดก็คือได้ยินเสียง แล้วพี่แกจะรู้ได้ยังไง ว่าตอนนี้มีตะกอนอะไรในใจไอ้หนูป่วนมันบ้าง

“เชื่อสิ ป่วนเชื่อพี่ฟ้าอยู่แล้ว.....”
เสียงตอบกลับมาแบบไม่เสียเวลาคิดของไอ้หนูป่วนทำให้พี่อากาศที่ยืนสั่นจนฟันแทบกระทบกันในเสื้อผ้าที่พอกจนหนาถึงกับยิ้มกว้างๆออกมาได้ทันที
แววตาที่เมื่อกี้ยังเป็นกังวลก็กลับมาทอประกายพราวระยับเหมือนเดิม
อยากจะกลับไปกอดคนที่ปลายสายแน่นๆแล้วก็จูบให้รางวัลที่ปากแดงๆในความทรงจำนั่นแรงๆ

//คนดีของพี่ ที่พี่ฟ้าเล่าถึงสองคนนี้มากกว่าคนอื่น ก็เพราะสองคนนี้เขาพูดภาษาอังกฤษแข็งที่สุดแล้วรองจากอาจารย์อุทวาล พี่ฟ้าก็เลยได้คุยด้วยมากกว่าคนอื่นเท่านั้นเอง//

“อืม....ผมรู้ ว่าแต่ ตกลงคือยังไม่รู้แน่ใช่มั้ยว่าจะกลับได้เมื่อไหร่?”

//ครับ แต่คงไม่เกินสองสัปดาห์ รอพี่อีกนิดนะ.....//

“ด๊ายยยยยยยยย อีกสองสัปดาห์ คราวนี้ถ้าสองสัปดาห์ยังไม่กลับมาหานะ ผมจะมีชู้ซะเลย”

//ฮะ!? ตัวป่วนว่าไงนะ เมื่อกี้พี่ฟังไม่ชัด?//

“ล้อเล่นหรอกน่า.....ผมอ้ะ รักพี่ฟ้าได้คนเดียวแหละ ก็บอกว่าขายขาด ขายให้ไปหมดแล้ว อื้ม....พี่ฟ้าอวยพรหน่อยสิ เหลืออีกแค่สองวันก็สอบเสร็จแล้ว”

//ขอให้คนเก่งของพี่ตอบคำถามได้เยอะๆ ทำข้อสอบทันเวลา แล้วก็กวาดเอใส่กระเป๋าเป็นกอบเป็นกำนะครับ//

“สา............ธุ”

//หึๆๆแล้วก็นอนดึกๆอย่าลืมกินอะไรบำรุงบ้างนะ ป่านนี้คุณแฟนของพี่ผอมโซหัวโตไปแล้วมั้งนั่น//

“ก็รอให้พี่ฟ้ามาขุนอยู่ แต่คืนนี้ผมจะนอนก่อนเที่ยงคืนแน่ พรุ่งนี้สอบวิชาเดียว วิชานอกคณะด้วย ไม่ค่อยมีอะไรเท่าไหร่”

//ดีแล้วๆ พี่เป็นห่วง ยิ่งอยู่ไกลยิ่งเป็นห่วงมาก อย่าลืมดื่มนมอุ่นๆก่อนนอนนะครับ จะได้หลับสะ.......//

###ตื๊ดดดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดดด###



“ไอ้ป่วนตกลงไปมั้ยค่ายอ้ะ รอแกอยู่คนเดียวเนี่ย”

“......ไป.....ลงชื่อชั้นไปด้วยได้เลย”
ไอ้หนูป่วนเงยหน้าจากกองเล็คเชอร์ที่รวบรวมมาจากเพื่อนสำหรับวิชาสุดท้ายที่จะสอบพรุ่งนี้
แล้วตอบตกลงไปค่ายอาสากลางปีของคณะ ที่มีพี่ปีสามเป็นหัวเรี่ยวหัวแรง

“ฮะ? ไปเหรอป่วน?”
พอไอ้ตัวป่วนมันตอบตกลง ไอ้เพื่อนนุ่นกับไอ้เพื่อนแผนก็หันขวับมามองหน้าไอ้เพื่อนตัวดีทันที

“อืม.......”

“แล้วพี่ฟ้าล่ะ? ไหนตอนแรกที่ไม่ตอบซะทีเพราะจะรอพี่ฟ้าไง?”

“โทรมาเมื่อวานว่าต้องเลื่อนวันกลับออกไปอีก...”
ตัวป่วนมันก้มหน้าก้มตาตอบคำถามไอ้เพื่อนนุ่น ทำเป็นสนใจกับเล็คเชอร์ในมือเหลือเกิน

“......แกโอเครึเปล่า? ไอ้แผนมันรู้รึยัง?”

“อืม ชั้นไม่เป็นไร ไอ้แผนยังไม่รู้มั้ง ยังไม่ได้บอกมันอ้ะ”

“ไม่เป็นไรแน่นะป่วน อยากจะเสียใจอยากจะร้องไห้ก็ไม่มีใครว่าแกอ่อนแอหรอกนะเว้ย”

“โห......รู้จริงนะเนี่ย เมื่อวานร้องไปแล้ว วันนี้ไม่ร้องแล้วล่ะ ฮะๆๆ”

“อืมๆ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว ดีเหมือนกัน ปีที่แล้วก็ไปกันทั้งสามคน ถ้าปีนี้แกไม่ไปด้วยชั้นกับไอ้แผนเหงาแย่ เพชรบูรณ์เชียวนะแก ชั้นยังไม่เคยไปเลย”
ไอ้คุณนุ่นพูดจบก็ต้องเบี่ยงหัวหลบมือของไอ้โย่งที่มาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ แต่มาถึงก็ขยี้หัวมันเสียกระเจิง

“หึๆๆ หวังอะไรเนี่ยนุ่น ไปออกค่ายสร้างสนามให้โรงเรียน ไม่ได้ไปเที่ยวนะจ๊ะ”

“เหอะน่า เหมือนกันแหละ ขอให้ได้ไปไกลๆก็พอ กรุงเทพ.....น่าเบื่อ”
...........................
...........................


“วันนี้อยู่สวัสดิการกับชั้น แล้วพรุ่งนี้แกอยู่ฝ่ายไหนป่วน?”

“พรุ่งนี้จะออกชุมชนสัมพันธ์ แกล่ะ?”

“ชั้นว่าไอ้แผนมันเล่นเส้นแน่ๆ ทำไมชั้นกับแกได้อยู่ด้วยกันตลอดเลยวะ”

“ปล่อยมันไปเหอะ นี่ดีแค่ไหนวันแรกชั้นกับแกยังได้ไปช่วยถางหญ้าเตรียมดินบ้าง ไม่งั้นถ้ามันเส้นใหญ่จริงๆกว่าเราสองคนจะได้ใช้แรงงานคงสองวันสุดท้ายที่เหลือแค่ทาสีสนามแหงๆ”

ไอ้เพื่อนรักสองคนคุยกันไปก็ล้างจานสังกะสีกองโตไป ตอนนี้หลังโรงครัวของโรงเรียนบ้านซับน้อย
ที่มีอาคารเรียนไม้สองหลัง กับจำนวนนักเรียน 77 คน ตั้งแต่ชั้นประถมปีที่1 ถึง 6 ไม่ได้มีแค่ไอ้นุ่นกับไอ้ป่วนสองคนหรอก
ยังมีเพื่อนร่วมรุ่นปากแมวอีกคน กับปีหนึ่งอีกสองคนช่วยกันทำหน้าที่ฝ่ายสวัสดิการประจำวันอยู่

ส่วนไอ้พวกที่มีเวรใช้แรงงานและพวกที่ออกไปทำความรู้จักกับชาวบ้านมาหลังจากกินมื้อเย็นเสร็จก็จะมีเวลาพักหนึ่งชั่วโมง ก่อนที่ทุกคนจะต้องรวมตัวกันเพื่อประชุมค่ายประจำวัน

“ซุบซิบไรกันสองคนวะพวกแกนี่ รีบล้างเหอะ พอเริ่มมืดยุงก็มา รู้งี้ขอเบิกยากันยุงมาจุดเวลาล้างจานด้วยดีกว่า”

“ก็รีบอยู่ ล้างจานไม่ต้องใช้ปากนี่หว่า โฮะๆๆๆๆ”
น่านนนนนนน ไอ้คุณนุ่น ลอยหน้าลอยตาตอบโต้เพื่อนได้น่าถีบมากนะแก

“น้องๆล่ะ ยุงกัดมั้ย? ไหวมั้ย?”
ต้องนี่สิ ต้องพี่ที่ดีอย่างไอ้ป่วนมัน ห่วงรุ่นน้องก่อนทั้งๆที่พอถูกทักก็เริ่มรู้สึกคันขึ้นมาทันทีแล้ว

“ไม่เป็นไรค่ะพี่ป่วน อีกเดี๋ยวก็เสร็จแล้ว เหลือแค่นิดเดียวเอง”


///โครมมมมมมม ซู่วววววว///

“เอาล่ะเสร็จแล้ว ไป พวกเราก็ไปอาบน้ำกันบ้างเหอะ เดี๋ยวต้องไปประชุมอีก”
ไอ้เพื่อนปากแมวกับรุ่นน้องอีกสองคนออกเดินไปทางห้องเรียนที่ใช้เป็นที่พักนอนเพื่อหยิบอุปกรณ์ไปอาบน้ำกันแล้ว แต่ไอ้หนูป่วนมันยังไม่ยอมขยับสักที

“เป็นไรไอ้ป่วน? ไปหยิบของไปอาบน้ำกัน”

“นุ่น......”

“เฮ้ย!! เป็นอะไร ร้องไห้ทำไม?”
ตกใจเลยสิไอ้นุ่น ลุกขึ้นจากเก้าอี้เตี้ยจะลากไอ้ตัวเล็กมันไปอาบน้ำ หันมามองหน้ามันดันเจอน้ำตาไหลลงมาเป็นสายขนาดนั้น

“แหวน......แหวนหาย”

“แหวน? แหวนพี่ฟ้าอ้ะนะ?”
ไม่รอคำยืนยันไอ้นุ่นมันก็คว้ามือข้างขวา ที่เห็นมีแหวนทองคำขาวติดนิ้วอยู่ประจำของคุณเพื่อนขึ้นมาดูเองแล้ว

“......ทำไง...ทำไงดี?”

“หาดิ ไม่เป็นไร ก่อนล้างจานยังอยู่ใช่มั้ย?”

“อืม........”
ไอ้เพื่อนสองคนสอดส่ายสายตามองหาไปทั่วทั้งลานที่ใช้ล้างจาน แย่ก็ตรงที่มืดสนิทแล้ว ไฟดวงเดียวที่ส่องให้แสงสว่างอยู่ก็ดูเหมือนจะไม่ช่วยให้เห็นอะไรถนัดนัก

“โว้ยยยยยยย อยู่ไหนวะ แกใจเย็นๆนะป่วน เดี๋ยวต้องหาเจอแน่ๆ”
เออ แกก็บอกให้เพื่อนใจเย็นนะ แล้วตัวเองกลับโวยวายเสียงดังเชียว ไอ้เตี้ยเอ๊ย

ก็จะไม่ให้ไอ้เตี้ยนุ่นมันโวยวายไหวได้ไงล่ะ กะแค่แหวนน่ะมันไม่สนใจหรอก
แต่พอหันไปมองหน้าไอ้เพื่อนตัวดีทีไรแล้วไอ้ที่จะบอกว่า พอเหอะ สงสัยลงบ่อเกรอะไปกับน้ำล้างจานแล้วมั้ง เลยเป็นอันต้องยั้งปากไว้ทุกที

ก็ดูไอ้ตัวป่วนสิ มันหาของมันไปเงียบๆก็จริง แต่ไอ้น้ำตาที่ไหลพรากๆลงมานั่นมันไม่ได้หยุดลงเลยนี่หว่า


“นุ่นนนนนนนน ป่วนนนนนนนน ทำอะไรอยู่ ทำไมไม่ไปอาบน้ำ อีกสิบนาทีถึงเวลาประชุมค่ายแล้วนะ”

“มาก็ดีแล้วแผน มาช่วยกันหาหน่อย”
ไอ้สองคนมันหาแหวนกันอยู่นานจนไอ้คุณแผนที่อาบน้ำเรียบร้อยหลังจากใช้แรงงานขนกรวดขนทรายมาทั้งวันต้องเดินมาตาม

“หา หาอะไร? อ้าว....ไอ้ป่วน ร้องไห้ทำไม?”


“ไหน....ตัวป่วน ร้องไห้เหรอครับ?”

“พี่ฟ้า.......พี่ฟ้า ฮืออออออออ”
แล้วโดยไม่สนใจกับสายตาอีกสามคู่ที่มองตรงมา ไอ้หนูป่วนมันก็โผเข้าใส่อ้อมแขนที่อ้าออกกว้างรอรับของคุณแฟนตัวโตทันที

“โอ๋ๆๆ คนเก่งของพี่ ไม่ร้องนะ ไหน เป็นอะไรบอกพี่ฟ้าซิ”

“ป่วน ป่วนทำแหวนหายอะ พี่ฟ้า....ป่วนขอโทษ ฮึก.....ฮือ....”
ไอ้ตัวเล็กของพี่อากาศแกเงยหน้าชุ่มน้ำตาขึ้นมาตอบคุณแฟนของมัน
ในขณะที่พยานฉากรักน้ำตานองอีกสามคนค่อยๆถอยออกไปอย่างเงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้

ไอ้คุณแผนถึงกับต้องเอามืออุดปากไอ้เตี้ยนุ่นเอาไว้แล้วออกแรงลากมันออกไปเลยด้วยซ้ำ ปล่อยสองคนเขาโอ๋กันเอง

ส่วนพี่ชมพูที่พอพี่ชายคนเดียวกลับมาถึงเมื่อบ่าย
แล้วข่มขู่แกมขอร้องให้พามาที่โรงเรียนที่คุณแฟนมาออกค่ายที ก็ได้แต่ส่ายหัว....สมน้ำหน้า อยากรักเด็กก็งี้แหละ ฟ้าเอ๋ย...


“ไม่เห็นเป็นไรเลย ของหายก็หายไป ดีซะอีก คราวนี้พี่ฟ้าพาไปซื้อใหม่ เราจะได้ซื้อแบบเป็นคู่ แล้วเอามาใส่ให้เหมือนกันไปเลย ดีมั้ยครับ?”
พี่อากาศตัวโตส่งยิ้มให้ไอ้ตัวเล็กในอ้อมกอด แล้วโยกตัวเบาๆปลอบใจมันไปด้วย

“อืม.....พี่ฟ้าไม่โกรธป่วนนะครับ”

“ไม่โกรธเลยสักนิด ก็ขนาดพี่ฟ้าผิดนัด บอกว่าสามเดือนจะกลับแล้วยังเลทไปตั้งสิบวัน ตัวป่วนยังไม่โกรธพี่เลย แล้วพี่จะโกรธได้ยังไงล่ะ จริงมั้ย? ดูซิ ตาแดงหมดแล้ว เดี๋ยวก็แสบตา หยุดร้องนะ พี่ฟ้าคิดถึงยิ้มหวานๆของคุณแฟนจะแย่ นี่อะไรมาถึงดันมาเจอน้ำตานองหน้าขนาดนี้”

ไอ้หนูป่วนได้ยินอย่างนี้เลยเงยหน้าที่ยังชุ่มฉ่ำไปด้วยน้ำตาขึ้นส่งยิ้มหวานๆให้พี่ฟ้าของมันไปหนึ่งยิ้ม
พี่อากาศเลยถือโอกาสจูบเบาๆตรงหัวตาทั้งสองข้างซับน้ำตาให้ไอ้ตัวเล็กขี้อ้อนเสียเลย
ตัวป่วนมันจะทำอะไรได้ล่ะ นอกจากอาย อายจนแทบจะม้วนตัวบิดเป็นเกลียวอยู่แล้ว เลยซุกหน้าลงกับอกกว้างๆอุ่นๆของคุณแฟนซ่อนหน้าเอาไว้


“แล้วพี่ฟ้ามาได้ยังไง? กลับมาถึงเมื่อไหร่? ไหนดูซิ.....ผอมลงตั้งเยอะ”
นานจนความอายค่อยลดลงนั่นแหละ ไอ้ตัวเล็กมันถึงได้นึกออกว่า จู่ๆคุณแฟนก็โผล่มา เลยถามสักหน่อย
แล้วพอถามออกไปได้เลยดันตัวคุณแฟนออกห่างอีกนิด พอให้สำรวจไปทั่วร่างกายที่ไม่ได้เห็นมากว่าสามเดือนจนทั่ว

“คำถามแรกพี่มากับชมพู คำถามหลัง พี่มาถึงกรุงเทพเมื่อบ่ายครับ”

“แล้วก็รอพี่ภพเลิกงาน แล้วก็ตรงมาเลยสินะ”

“อือฮึ”
พี่อากาศรับคำ พร้อมทั้งประคองไอ้ตัวเล็กในอ้อมแขนให้เข้าไปนั่งลงบนแคร่ไม้ไผ่ในโรงครัวไปด้วย
ตัวป่วนมันก็รู้หน้าที่ แทนที่จะนั่งลงข้างๆ มันก็ทรุดตัวลงบนตักของคุณแฟนตัวโตนั่นแหละ ก็คนมันคิดถึง อยากจะอยู่ในอ้อมกอดนี่นา

“ทำไมไม่นอนพักสบายๆที่บ้านก่อน นี่ผมต้องอยู่ค่ายอีกสองวัน แล้วคืนนี้จะทำยังไง ต้องขับรถกลับกันอีกเหรอ?”

“หึ คืนนี้พี่ฟ้าจะค้างที่นี่ จะยึดที่นอนข้างคุณแฟนคืนจากน้องแผนด้วย”

“หืม? ได้ไง พี่ฟ้าเป็นคนนอก พี่ประธานค่ายเขาไม่อนุญาตหรอก”

“ได้สิครับ ก็พี่ฟ้าเป็นผู้มีอุปการคุณ เอาเสบียงมาให้ลูกค่ายตั้งเยอะ แถมยังเอาเงินมาบริจาคให้ค่ายอีก กับแค่ขอนอนด้วยคน แล้วพรุ่งนี้ก็จะช่วยใช้แรงงานด้วยทำไมจะไม่ได้ อีกอย่าง ตัวป่วนอย่าลืมสิว่าพี่มากับชมพู หึๆๆๆ”

“ฮ่าๆๆ พี่ฟ้าเนี่ยน้า....ไม่เปลี่ยนเลย เจ้าเล่ห์แสนกลจริงๆ มิน่าล่ะ......”

“หืม.....มิน่าอะไรครับ?”
พี่อากาศไม่ได้ถามเฉยๆหรอกนะ แต่ถามไปแล้วก็พลิกหน้าที่ซบอยู่กับซอกคอของคุณแฟนบนตักเข้าไปจูบที่ข้างแก้มเสียทีหนึ่งด้วย

“มิน่าล่ะ ผมถึงได้หลงกล ติดบ่วงอยู่อย่างนี้ ดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่หลุดเลย.....”
ไอ้หนูป่วนมันบอกตัวเองว่าอย่าได้อาย คิดถึงจะตายถ้ามัวแต่อายก็เสียดายเวลาแย่ มันเลยพลิกตัวเข้าหา แล้วจูบเบาๆลงไปที่ริมฝีปากของเจ้าของตักกับอ้อมกอดอุ่นๆเสียเอง

พี่อากาศที่มัวแต่อึ้งกับคำหวานของไอ้ตัวเล็กได้รับจูบเด็กน้อยเข้าไปก็แทบจะไฟลุก อยากจะทำอะไรๆให้มากกว่านี้ แต่ก็ติดที่สถานที่
จนไอ้หนูป่วนมันลุกขึ้นจากตักแล้วสอดมือเข้ามาให้พี่แกจูงเอาไว้นั่นแหละ พี่อากาศแกถึงได้สติมาอีกครั้ง

“ไปพี่ฟ้า ป่านนี้เขาเริ่มประชุมไปถึงไหนๆแล้ว ผู้มีอุปการคุณต้องไปโชว์ตัวซะหน่อย”


คืนนั้นตัวป่วนมันหลับสนิทลงง่ายๆได้เป็นครั้งแรกในรอบสามเดือนกว่า โดยไม่ต้องพึ่งนมอุ่นๆ ไม่ต้องพึ่งแกะกระโดดข้ามรั้วเลยสักตัว
เพราะใต้ผ้าห่มผืนบาง มีมือใหญ่ๆที่ให้ความอบอุ่นได้มากที่สุดยื่นมากุมมือของมันเอาไว้ตลอดเวลา....
..........................
............................

..โปรดติดตามตอนต่อไป..

[i1_to*pp]

^
^ ได้จิ้มอีกแล้วคุณนุ่น

พี่ฟ้ากลับมาแล้วเลยอดเห็นหนูป่วนเฉาเลย

[roseen]

อืมๆน่ารักได้อีกไอ้คู่นี้ตัวป่วนกะพี่ฟ้า

[BeeRY]

ตอนแรกกะจะแปะไว้ก่อน แต่คิดถึงตัวป่วนสุดๆอ่ะ ทนไม่ไหวแล้วววว
กลับมาซะทีนะพี่ฟ้าของน้องป่วน ฮืออ ดีใจแทน
ให้ห่างกันนานกว่านี้ หนูนี่แหละจะขาดใจไปด้วย แบบรอ NC รับขวัญตัวป่วนอ่ะ กร๊ากกกก
  พี่นุ่นแถมบวกๆให้ด้วยคามคิดถึงค่ะ

[K2KARN]

โอ้ย พี่ฟ้ากลับมาแล้วนะ ดีใจกับตัวป่วนด้วย อิอิ

[posshiza]

ตามอ่านยาวสองตอนรวดเลยค่ะ ตัวป่วนน่ารักมาก
ตอนที่แล้วดีที่มีจดหมายของพี่ฟ้าคอยปลอบ
ส่วนตอนนี้ดีนะเนี่ยพี่ฟ้ากลับมาทัน
ไม่อย่างนั้นคุณแฟนของพี่ได้ร้องไห้จนไม่เป็นอันทำอะไรแน่
รออ่านตอนต่อไปค่ะ +1 ให้คุณนุ่นด้วยเป็นกำลังใจให้ค่ะ
 

[iforgive]

   อ๋อย  เอ๋ง  หวานซ๊า

พี่ฟ้ากลับมาแล้ว

+1 ต้อนรับการกลับมา