คำเตือนก่อนอ่าน: เรื่องนี้จิตอย่างแรง ถ้าไม่นิยมแนวจิต ๆ หลอน ๆ หื่น ๆ กรุณาอย่าอ่าน อ่านแล้วรับไม่ได้ ควรเลิกอ่านไปเลย ห้ามโอดครวญภายหลังว่ารับไม่ได้ เพราะคุณตัดสินใจที่จะอ่านมันไปแล้ว เตือนแล้วนะคะ - -+
========================
Give me your handsเขาบอกเสมอว่าผิวของผมนุ่มเนียนน่าลูบเหมือนผิวเด็ก แต่ผมกลับคิดว่า...มือเขาต่างหาก ที่ผมอยากให้จับ...อยากให้ลูบไล้ ไม่ว่าจะเป็นส่วนไหนของร่างกายผม...
มือของเขาไม่ได้หยาบกร้านเหมือนมือชายอื่น...จริงอยู่ ผมไม่เคยให้ใครนอกจากเขาได้สัมผัส แต่ผมก็รู้ ว่ามือของผู้ชายส่วนใหญ่หยาบกร้านแค่ไหน แม้ว่ามือของผมเอง จะไม่ได้หยาบขนาดนั้น
แต่มือของเขา กลับพิเศษกว่า
มันอบอุ่น อ่อนโยน เขาใจดีเสมอ ยามสัมผัสกับร่างกายของผม
เพียงแค่ปลายนิ้วของเขา...ผมก็รู้สึกได้
ร่างกายมันเหมือนไม่ได้เป็นตัวของตัวเอง มันเป็นความรู้สึกที่แปลกประหลาดนัก...นิ้วที่ชุ่มเจลเย็นนิด ๆ เมื่อถูกเนื้ออ่อน ๆ ทำให้ร่างกายสั่นน้อย ๆ อดจะเกร็งอย่างตื่นเต้นไม่ได้ทุกครั้ง เมื่อปลายนิ้วนั้นนวดคลึงรอบช่องทางปิดนั้นแผ่วเบา วนเวียนเพียงครู่ก่อนค่อน ๆ กดทิ้งน้ำหนักลง
ยังคงเป็นนิ้วของเขา ที่ทำแบบนี้ได้โดยผมไม่รู้สึกเจ็บ...ไม่สิ จะบอกว่าไม่เจ็บเลยก็คงไม่ถูก แต่พอจะเริ่มเจ็บ ราวกับเขารับรู้
ผมไม่ได้กลัวเจ็บนักหรอก แต่ไม่ทันจะได้แสดงอาการอะไร นิ้วเรียวข้างนั้น ก็จะเปลี่ยนทิศทางแล้ว ทั้งถอนออกแล้วค่อยขยับเข้า เริ่มต้นใหม่ซ้ำแล้วซ้ำอีกอย่างนุ่มนวล
เขาจะใจเย็นเสมอ ยามเล้าโลมให้...มืออีกข้างกวาดลึกแทรกเข้าในโพรงปาก ผมดูดมันน้อย ๆ รู้สึกราวกับได้หยอกล้อกับปลายลิ้นยามตอบรับจูบจากเขา จะว่าไปมันรู้สึกมากกว่าจูบด้วยซ้ำ นิ้วของเขาทำเอาผมอยากจะกลืนกิน อยากจะเลียไล้ อยากจะสัมผัสไม่มีปล่อย
ก่อนที่ช่องทางคับแคบจะค่อย ๆ เปิดออก ดูดกลืนรับมันเข้าไปทีละน้อย ใจผมมักเต้นแรงเมื่อรับรู้ได้ว่า...นิ้วของเขา กำลังรุกคืบอยู่ภายใน
จุดอ่อนไหวข้างในเป็นจุดอ่อนของผมเช่นกัน และนิ้วนั่น...ก็รู้ตำแหน่งของมันเป็นอย่างดีเสมอ
ร่างกายที่สั่นสะท้านกระตุกเฮือก ยามรับรู้ถึงการกดย้ำที่จุดนั้น เพียงแค่เบา ๆ แต่ก็ทำให้ผมเกือบถึงจุดได้ แต่เขาก็รู้อีกนั่นแหละ เขาไม่เคยทำตรงนี้จนผมถึงจุด เสียงเขาหัวเราะเบา ๆ ที่ข้างหู ชอบหยอกล้อพูดแต่เรื่องลามก ผมรู้อยู่หรอกน่า ว่ามันกลั้นลำบาก แต่ไม่เห็นจะต้องแกล้งกันเลย
ผมอยากให้เขาแทรกเข้าไปลึกกว่านี้ นิ้วที่เข้าไปจนสุดทางยังเติมเต็มร่างกายผมไม่พอ แต่เขาก็จะค่อย ๆ สอดปลายเพิ่ม จากหนึ่งเป็นสอง...และจากสอง...เป็นสาม
ผมกรีดร้องเสียงหลง ตอนที่มันเพิ่มเป็นสี่ ถึงมันจะไม่ได้เจ็บมากมายนัก เพราะเขาอ่อนโยนและค่อยเป็นค่อยไป แต่มันก็...ใหญ่เกินกว่าที่ผมจะคาดคิด
เสียงเขายังคงกระเซ้าแหย่ ให้ผมทายอีก ว่าใส่ไปแล้วกี่นิ้ว
คนบ้า ใครจะมาคอยนั่งนับกัน ผมนึกโต้ในใจ แม้จะค่อนข้างมั่นใจว่ามันเพิ่มเป็นสี่แล้ว
ร่างกายที่บีบรัดเต้นตุบ ๆ ราวมีหัวใจอีกดวงตรงบริเวณนั้น มันบีบรัดนิ้วของเขาไว้...ราวกับหวงแหน อยากครอบครอง มือของเขา...เป็นของผมเท่านั้น
นิ้วของเขาไม่เคยอยู่สุข มันจะขยับไปทั่ว ปลายเรียบลื่นไล้ผนังชุ่มชื้นอ่อนนุ่มของผมแผ่วเบา แต่กลับเสียวลึก น่าแปลกนัก แค่เขาขยับ ภายในยิ่งลื่นไหล ร่างกายของผมคงตอบรับกับสิ่งนั้น ผมรู้สึกได้ ว่ามันขยับได้ง่ายกว่าเดิม จนเผลอขยับบั้นท้ายเข้าออกตามจังหวะของเขาโดยไม่รู้ตัว
ยามเขาถอดถอนมันออก ก่อนจะเติมเต็มด้วยแก่นกายของเขาเอง ผมกลับไม่ต้องการมันนัก
ผมแปลกใช่ไหม ที่กลับต้องการนิ้วของเขามากกว่า...ต้องเป็นนิ้ว..ของเขาเท่านั้น
หลายครั้งที่เขากำลังขยับแทรกกายเข้าภายในร่างกายของผม แต่ผมกลับเรียกร้อง...ขอให้เขาใส่นิ้วเข้ามาด้วยพร้อม ๆ กัน
ซึ่งเขาก็ใจดีพอที่จะทำให้ แม้ในครั้งแรก มันจะคับแน่นจนแทบน้ำตาไหล ความรู้สึกแรกคืออึดอัดแทบขยับไม่ได้ แต่นิ้วของเขา ก็ยังไม่เคยหยุดนิ่ง เพียงแค่มันขยับ หมุนวนเบา ๆ ร่างกายของผมก็ผ่อนคลายลง ช่องทางที่คับแน่นจากแก่นกายใหญ่ บวกกับปลายนิ้วชี้ของเขา กลับไม่คับเท่าเดิมอีกต่อไปแล้ว
มันทำให้ผมตื่นตัวกว่าเดิม ร่างกายที่ร้อนรุ่ม ต้องการให้เขาขยับ...ขยับปลายนิ้วแทรกลึก ผมเรียกร้องนิ้วที่สองจากเขาอีก...และสัมผัสตื่นเต้นแบบครั้งแรก ก็กลับมาอีกครั้ง
ผมมีความสุขมาก เมื่อรู้สึกได้ว่ามือของเขา...อยู่ในตัวของผม ยิ่งเพิ่มจำนวนนิ้วเข้ามา ผมยิ่งมีความสุข
เพียงการขยับอีกไม่เท่าไหร่ ร่างกายของผมก็ถึงจุด แค่เพิ่มนิ้วจากเขาอีกสองนิ้ว นอกเหนือจากร่างกายตามปกติเท่านั้น ผมก็ถึงกับปลดปล่อย
คราบขาวขุ่นที่เปื้อนมือเขา ยิ่งแต่งแต้มให้มันงดงามยากจะหาสิ่งใดมาเปรียบได้ แต่ในตอนนั้น สมองผมก็ว่างเปล่าแล้ว คงไม่คิดจะเปรียบเทียบอะไรกับมัน
ผมที่หอบหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย หมดเรี่ยวแรงที่จะขยับ แต่ในใจตอนนั้น กลับคิดแต่เพียงว่า
ถ้าครั้งหน้าเป็นสามนิ้ว ผมจะตื่นเต้นขนาดไหนกันนะกว่าจะรู้สึกตัว ผมก็มองแต่มือของเขาแล้ว
มือของเขา ที่พิเศษกว่ามือของทุกคน
ทำยังไงดี ผมอยากได้...ผมอยากครอบครองมัน มากกว่าที่เป็นอยู่
ผมได้แต่ลอบมองมือของเขา...ยามที่พวกเราเรียนด้วยกัน ยามที่พวกเรา เล่นกีฬาด้วยกัน มือของเขาที่แสนงดงาม และทำให้ใจผมวาบหวามมีอารมณ์ได้ทุกที
จนวันหนึ่งที่ในห้องเก็บอุปกรณ์ พอเขาวางลูกบาสลงแล้ว ผมก็อดทนไม่ไหวอีกต่อไป
พวกเราสนุกอยู่ในนั้นจนเลิกเรียน โดยที่ไม่มีใครรู้ว่าเราหายไปไหน
ผมรักเขามากที่สุด เพราะเขามีมือที่ดีขนาดนี้
แต่ทุกอย่างก็ไม่ได้ดำเนินไปด้วยดีตลอด เราทะเลาะกัน...เพราะเขา...เริ่มสนใจคนอื่น
สาวคนนั้นเป็นใครผมไม่รู้ แต่เธอก็มายืนรอเขาที่หน้าโรงเรียนบ่อยครั้ง บางทีเขาแกล้งขอตัวกลับก่อน บอกว่ามีธุระ แต่ผมที่แอบตามไป ก็ได้เห็น
เขาออกไปพร้อมกับเธอคนนั้น!
มือของเธอ...จับกับมือของเขา มือ...ที่เคยแต่สัมผัสร่างกายผมคนเดียวเท่านั้น
ผมมองเขาอย่างปวดร้าว...ไม่สิ มองมือของเขาที่จับกับมือของเธอมากกว่า อย่างเจ็บปวดหัวใจ
ทำไมเขาถึงยอมให้มือผู้หญิงคนนั้นมาสัมผัส?
ผมอยากจะเอามือของเขามาล้างซ้ำแล้วซ้ำเล่า จนกว่าจะสะอาดต่อสัมผัสน่ารังเกียจนั้น มือของเขา ที่จะทำทุกอย่างให้ผม จะต้องไม่มีสัมผัสจากใครปะปน
สายตาของผมคงน่ากลัวเกินไป ผู้หญิงคนนั้นหันมาจ้องมองผม ที่ยืนแอบมองอยู่ไม่ห่าง เขาไม่รู้ตัวหรอก แต่เธอคนนั้น รู้ดีว่าผมแอบมองอยู่
เธอเจตนาดึงตัวเขาเข้ามาใกล้พร้อมกระซิบอะไรสักอย่าง ผมอยากรู้นัก ว่ายัยนั่นพูดอะไร เขาหัวเราะ แล้วยิ้มให้อีก มือของเขา...มือข้างนั้นที่เป็นของผมต่างหาก กลับเกลี่ยผมยุ่งน้อย ๆ ของเธอให้เข้าที่อย่างอ่อนโยน
ผมแทบจะหลุดตะโกนออกไปแล้ว ว่าไปไกล ๆ จากมือนั้นนะ ผมไม่ต้องการให้...
แย่ที่สุด วันนี้มันแย่จริง ๆ ...
ผมกลับบ้านลำพังด้วยอารมณ์ที่นิ่งสนิท ผมไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน ที่กลับมาถึงแล้วกลับตรงขึ้นห้องนอน โดยไม่ได้ใส่ใจกับคนที่บ้านที่ทักถาม ว่าทำไมผมถึงดูแปลกไปกว่าทุกวัน
ประตูปิดตามหลังอย่างรวดเร็ว ก่อนจะล็อคกลอนซ้ำแน่นหนา เพราะไม่ต้องการให้ใครเข้ามารบกวนในยามนี้
ผมโยนกระเป๋าลงบนเตียง ก่อนจะถอดเสื้อผ้าออกทั้งหมด ร่างกายที่เปลือยเปล่า เสียดสีกับผืนผ้าปูที่นอน ดวงตาของผมหลับลง นึกจินตนาการเป็นสัมผัส...จากเขาคนนั้น
นิ้วที่เรียวยาว นิ้วที่นุ่มนวล นิ้วที่อ่อนโยน
ร่างกายผมตื่นตัวต่อสัมผัสจนแทบไม่จำเป็นต้องพึ่งเจลหล่อลื่นด้วยซ้ำ เพียงแค่คิดว่า...มันคือมือของเขา...มือที่ผมรัก
แต่เพื่อไม่ให้อารมณ์ค้างกลางคัน ผมยังคงต้องการเจล มือของผมบรรจงชะโลมเจลจนชุ่ม ก่อนจะค่อย ๆ แทรกมันเข้าไป ทีละน้อย ๆ นิ้วเรียวยาว ที่ให้สัมผัสอันคุ้นเคยนี้
ดวงตาผมยังคงพริ้มหลับ นึกถึงเขาคนนั้น การขยับที่ถูกจุด ทำให้ผมแทบเตลิด ร่างกายที่ตอบรับสัมผัสโดยอัตโนมัติ ยังคงปรับตัวได้ดีเสมอมา
คราวที่แล้วได้เพียงสี่...แต่คราวนี้...ผมจะลองใส่มันเข้าไปทั้งหมด
เสียงครางหวานหลุดลอดมาจนได้ มันช่างคับแน่นจนใจเต้น เจ็บลึกเป็นริ้ว ๆ จนสั่นระริก ผมทดลองขยับทีละน้อย ยิ่งขยับ ยิ่งเจ็บแปลบ หากยิ่งขยับมากขึ้น...มันกลับรู้สึกได้มากกว่าเดิม
ช่างเป็นสัมผัสที่วิเศษนัก... ผมหอบหายใจอย่างเหน็ดเหนื่อย รู้สึกได้ถึงเหงื่อพรายที่ผุดจนเปียกโชก ร่างกายยังคงร้อนรุ่ม แต่ผมไม่ยอมหยุดมือ
เสียงไม่มีหลุดออกมาอีก เพราะนิ้วจากมืออีกข้างที่ว่างอยู่ สอดแทรกเข้าโพรงปากพลางดูดเม้มมันเอาไว้ ผมไม่กัดหรอก แค่ดูดเบา ๆ ก็หยุดเสียงได้ชะงัดแล้ว
...อีกนิดเดียวเท่านั้น...ผมทำได้อยู่แล้ว...
นิ้วที่ค่อย ๆ เพิ่มขึ้น ถูกสอดเข้าไปได้จนหมดในเวลาไม่นานนัก ผมพยายามหายใจเข้าลึกอย่างผ่อนคลายอย่างที่สุด ก่อนจะหลับตาแน่น แล้วค่อย ๆ ดันมันเข้าลึก ไม่ใช่ส่วนนิ้วที่ใหญ่ที่สุด แต่เป็นส่วนฐานของมือต่างหาก ที่ยังคงติดขัดคับแน่น
ผมตัดสินใจค่อย ๆ รั้งขยับเข้าออก ผ่อนคลายลงอีกหน่อย แล้วกลั้นใจดันเข้าจนมิด มันผลุบเข้าไปจนเสียววาบไปหมด ร่างกายของผม ยังคงโอบล้อมและบีบรัด ยังคงเต้นตุบ ๆ ตามใจที่เต้นแรง และลมหายใจที่หอบถี่
...อา...ในที่สุด ผมก็ทำได้ มันเข้าไปได้ทั้งหมดแล้ว...
ผมหอบอย่างเหน็ดเหนื่อย รู้สึกได้ว่าร่างกายที่เกร็งแน่นเป็นพัก ๆ เริ่มใกล้ถึงจุดวิกฤติ
ยังคงเป็นมือนี้..ที่ทำให้ผมไปถึง...มือที่แสนสำคัญของเขาคนนั้น...
มือของผมขยับมันน้อย ๆ ยิ่งขยับ ยิ่งกระตุ้นกว่าเดิม ร่างกายของผมเริ่มเกร็งแน่นเป็นพัก ๆ บีบรัดสิ่งแปลกปลอมภายในจนรู้สึกได้ ก่อนจะกระตุกเฮือกยามขยับแรงขึ้นตามสภาพอารมณ์ที่พุ่งสูง
...ไม่ไหวแล้ว...
ร่างกายผมปลดปล่อยออกมาในที่สุด แม้ทั้งหมดจะยังค้างคาอยู่ภายใน
ผมระบายลมหายใจออกช้า ๆ ก่อนยิ้มน้อย ๆ ให้กับตัวเองอย่างหมดแรง ในที่สุดผมก็ทำได้...ความอบอุ่นที่สัมผัสได้ จะเป็นของผมคนเดียวเท่านั้น
มือของเขา...จะอยู่กับผมตลอดไป
ดีที่เลือดของเขาหยุดไหลแล้ว ผมไม่อยากให้เตียงเลอะเทอะ เดี๋ยวจะหมดอารมณ์ไปก่อน
แม้ว่าจะเสียดายนิดหน่อย ว่าผมน่าจะตัดมาทั้งแขน มากกว่ามาแค่ข้อมือเสียจริง
ผมยังใส่เข้าไปได้ลึกมากกว่านี้แท้ ๆ...
พรุ่งนี้คงมีคนพบร่างที่ไร้วิญญาณของเขา ที่มือทั้งสองข้างถูกตัดหายไป
ผมทิ้งมันไว้ที่ข้างทางใกล้โรงเรียน เพราะขี้เกียจจะซ่อนมัน ร่างกายส่วนอื่นของเขาน่ะ ผมไม่สนใจหรอก
ผมสนใจแค่ 'มือ' ของเขาเท่านั้น
นิ้วที่สวยงามและอ่อนโยนของเขา สิ่งที่ผมต้องการ ก็มีเพียงเท่านี้
ผมยิ้มให้กับตัวเองอีกครั้ง ก่อนจะหลับตาลงอย่างมีความสุข รู้สึกได้ถึงภายในที่ยังคงบีบรัด ยังคงเต้นเป็นจังหวะไปพร้อม ๆ กับมือของเขาคนนั้น
ผมไม่ได้ขอมากไปสักหน่อยจริงไหม
ขอแค่มือของเขา ได้อยู่ในร่างกายผมอย่างนี้ต่อไป
แค่นี้ก็พอแล้ว...จบ==========================
นิยายในนี้ของ ppm:
เรื่องสั้น (จบแล้วทุกเรื่อง):
ทายาทมรณะ,
Full moon night,
เรื่องอย่างว่าของเซี่ยเอ๋อร์,
เรื่องสั้นนัท-เนยซีรี่ส์เรื่องยาว:
Special Triple (จบ),
Absolution Cafe (จบ),
สืบเสน่หา (จบ),
หรรษาฆาตกรรม (TBC)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
