อ่า.....มาวันนี้เป็นตอนที่เศร้าๆ หน่อยนะครับ
หลายๆ คนมักจะบอกว่า ความสุข...ผ่านมาแล้วก็จะจากไปในไม่ช้า จากที่ผมลองสังเกตทั้งเรื่องของตัวเองและคนสนิทรอบข้างก็เห็นว่าเป็นจริงเสียส่วนใหญ่ครับ...
น้ำที่ถูกสายฝนเติมจนปริ่มอ่าง นานวันเข้าแสงอาทิตย์ก็จะทำให้มันระเหยกลายเป็นไอขึ้นไปบนท้องฟ้า น้ำที่เหลืออยู่ในอ่างก็จะลดลงเรื่อยๆ...ไม่เต็มเหมือนเมื่อก่อน....
แต่ในไม่ช้า....ฝนก็ตกลงมาใหม่และเติมเต็มสิ่งที่แสงอาทิตย์ได้นำพาไปกลับคืนอีกครั้ง...
ชีวิตคนก็ไม่ต่างอะไรกับการวนเวียนแบบนี้ครับ.... ในวันนี้คนเราอาจจะพบเจอความทุกข์อย่างแสนสาหัสที่สุด แต่หากทำใจและยอมรับมันให้ได้ ในไม่ช้า...ความสุขก็จะกลับคืนมาอีกครั้งครับ
ตอนนี้ต้องขอชี้แจงว่าต้นฉบับนั้นผมส่งไปให้นัทเท่าที่มีหมดแล้วนะครับ ซึ่งการตัดตอนต่างๆ นั้น "มัน ลง คน เดียว" ครับ เพราะงั้นก็ จะใส่อะไรเอาให้เต็มที่เลยนะครับ 555+ แต่ยังไงก็จะพยายามเร่งให้มันลงต่อให้ไวๆ ครับ ผมก็เป็นคนนึงที่อ่านตอนเศร้าแล้วกระวนกระวาย ยังไงก็เข้าใจความรู้สึกนี้ดีครับ
ไม่รู้ว่านัทจะมาลงต่อให้ได้ไวขนาดไหนนะครับ ตอนนี้งานที่คณะของเราค่อนข้างยุ่งเลยเชียวครับ ซึ่งถ้าลงเร็วไปต้นฉบับในสต๊อกก็อาจจะหมดก่อน เพราะช่วงนี้คงยากที่จะหาเวลาแต่งต่อครับ เนื่องจากกว่าผมจะส่งน้องๆ ที่อยู่ในความดูแลเข้านอนที่ตึกเรียนรวมเสร็จก็สี่ทุ่มครึ่งแล้วครับ แต่เอาเป็นว่าก็จะพยายามเร่งให้ผ่านช่วงนี้เร็วๆ นะครับ^^
ขอขอบคุณทุกกำลังใจครับ
: DRAFT หนุ่ม สถ. รักพี่ป้องสุดชีวิต