หัวข้อ: รักเท่าไหร่...ไม่เคยพอ (เบียร์-ภาค) Up22/09/54ตอนพิเศษ รักที่หวนคืน (4) ส่งหนังสือ

[๛ﾞ★βra_11!☆ﾞ]

หวา พี่กาลรักษาสุขภาพด้วยน๊าคะ หายไวๆ
พักผ่อนเยอะๆ 

[MeepadA]

ครับผม หายไวไว นะครับ 

[j4c9y]

คุณกาล หายเร็วๆนะ เป็นห่วงมากกกกก

[salemon]

พี่กาลหายเร็วๆนะค่ะ
รักษาสุขภาพด้วยค่ะ

ม.รังสิตยิ่งแดดร้อนๆอยู่

[HydrA]

ขอให้กาลหายป่วยเร็วๆนะจ๊ะ
พักผ่อนเยอะๆน๊า

[knightofbabylon]

คุณกาล พักผ่อนเยอะๆ จะได้หายป่วยเร็วๆ 

[MeepadA]

นั่นดิภาคจะเลือกแบบไหน

จริงๆอยากให้ลองอยู่คนเีดียวนะเผื่อจิตใจจะได้สงบ แล้วอาจจะมองเห็นอะไรดีๆ 

[yunjaejoong]

หายไวๆน่ะ เป็นห่วงคร๊าบ รักษาสุขภาพด้วย

[naiin]

ความรู้สึกก้ำกึ่งแบบนี้เดาใจตัวเองไม่ถูกยังคงเบลอๆอยู่ เหงาและเศร้าคนเดียว เห้อมันทรมานน๊า

[knightofbabylon]

คุณกาล  ไม่ต้่องรีบนะ รอได้ ยังตามอ่านเรื่อยๆ รักษาสุขภาพด้วย 

นั่นดิภาคจะเลือกแบบไหน

จริงๆอยากให้ลองอยู่คนเีดียวนะเผื่อจิตใจจะได้สงบ แล้วอาจจะมองเห็นอะไรดีๆ 

นั่นสิ ลองอยู่คนเดียวดูก็ได้นะ เมื่อจิตใจสงบแล้ว เราอาจจะคิดอะไรๆได้มากขึ้น ทั้งส่วนที่ไม่เคยคาดถึงและส่วนที่มองข้ามไป
ยังไงซะ ทั้งโจ้ ต้องและมิว ไม่มีใครทิ้งภาคไปไหน และไม่ทิ้งให้ภาคลำบากอยู่แล้ว
(อันนี้ซาบซึ้งแทนจริงๆนะ สามคนนี้เป็นเพื่อนที่ดีมากๆเลย)

 :กอด1:ทีนึง เป็นกำลังใจให้ภาคผ่านพ้นความทรมานไปได้โดยไว

[HydrA]

ภาคอยู่กับเพื่อนน่ะดีแล้ว
จะได้มีอะไรที่เบ่งเบนความสนใจ
ไปได้บ้าง

[j4c9y]

คนอ่านก็ปวดใจเหมือนกันนะเนี่ยยย

จุ๊บๆ

[fuku]

อืม เราว่าอยู่คนเดียวก่อนดีกว่ามั้ย 
ถึงจะเหงามากๆ แต่สงบจิตใจได้ซักพักจะตั้งต้นใหม่ได้ดีกว่า
รู้สึกเหมือนตอนนี้ภาคจะนิ่งขึ้นเยอะ แต่อย่าลืมส่งข่าวให้รู้บ้างนะ เจอเพื่อนบ้าง ติดต่อผ่านโทรศัพท์ เน็ท ฯลฯ
ค่อยๆ ยืนให้นานขึ้นทีละนิด เป็นกำลังใจให้ค่ะ

บวกหนึ่งให้กาลเน้อ ^^

[roseen]

 :เฮ้อ:ยังไม่รู้ใจตัวเองงก็งี้แระ

[jurassic]

อึดอัดอ่ะ.....


 :L2:สำหรับกาลค่ะ ไม่สบาย หายไวๆ นะจ้ะ

[fuku]

งื้อออออออออออ อารมณ์สับสนยิ่งทำให้ทุกอย่างแย่ไปใหญ่เลยสิ
มันไม่ใช่รักหรอก แค่อยากให้ทุกอย่างเหมือนเดิม
เป็นช่วงอารมณ์อ่อนไหว
ภาคค่อยๆ คิด  ว่าอยากได้อะไรกันแน่ ถ้าคิดไม่ออกหยุดคิดไปก่อน


แต่ต้องกับโจ้คงไม่กล้าบอกสินะ

[fuku]

อ่านแล้วยิ่งกว่าสงสารภาค  แต่ทำอะไรให้ไม่ได้นอกจากแค่เป็นกำลังใจให้ T^T
ผ่านไปให้ได้นะคะ

-------------------------------
ต้องมันมองหน้าผม  ผมเห็นที่คอมันเป็นรอยแดง แดงมากคิดว่าต้องเขียวแน่ๆความรู้สึกผิดแว๊บเข้ามา  >>> แว๊บนี่ใช้เป็นตัวออกเสียงนะคะ น่าจะเข้ากับเนื้อเรื่องมากกว่าไวยากรณ์

ผมถามเพราะมันแดงมากผมว่ามันต้องเขียวแน่ๆ

คำพูดที่ไม่จำเป็นต้องพูดออกมาแต่บรรยากาศมันสื่อได้ทุกอย่าง

เขาดึงแขนผมไว้แน่นผมให้เบอร์ไปเขายิงเข้ามา และถึงปล่อยผมกลับผมเดินกลับทำไมผมถึงเจอเขาเนี่ยสงสัยจะจริงที่ว่าโลกมันกลม

ผมร้องออกมามันดึงผมไปกอดผมกอดมันแน่นผมรู้สึก ไม่แตกต่างจากที่ต้องกอดอุ่นเหมือนกัน 

แล้วผม ก็ไปไหนไม่ได้ด้วยถ้าอยู่แบบนี้ผมจะใช้มันเป็นตัวแทนเบียร์ต่อไป

ผมบอก มันออกไปอยุ่กับพวกมันผมทรมานจริงๆ    แต่ไม่ใช่ว่าผมไม่รัก    พวกสมันเป็นคนสำคัญของผม
นั่นทำให้ผมไม่อยากทำร้ายพวกมันด้วย
“จำได้ ไหมที่มึงถามกู  ว่าทำไมถึงต้องมาทำร้ายกัน”
ผมนึกถึงวันนั้นที่โจ้เคยถาม
“กู เองยังไม่รู้เลย กูเเค้นไอ้ต้องที่ช่วยกูไว้ไม่ให้ตาย       กูรักมันเพราะมันเป็นเพื่อนและดีกับกู 
บางทีกูก็อยากทำร้ายมันให้เจ็บ ทรมาน    และในขณะเดียวกันกูก็สงสารมันด้วย      มึงคิดว่าอยู่ด้วยกันแบบนี้จะดีเหรอ    ให้กูตกอยู่ในอารมณ์พวกนั้นต่อไป  กูไม่บ้า ไอ้ต้องก็โดนกูฆ่าตาย    3วันที่กูมานี่กูรู้สึกสงบ แต่กูเหงาแทบขาดใจ    และกูต้องทนให้ได้    ทุกที่ๆกูไปมีความทรงจำของกูกับเบียร์    กูเจ็บแต่กูสงบ
อยู่กับพวก มึงกูอบอุ่นแต่รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นทะเลคลั่ง   ให้กูไปเถอะเผื่ออะไรจะดีขึ้น”
ผมบอกมันไป
“อย่างน้อยมึงบอกต้องมัน หน่อยเถอะ สงสารมันบ้าง   ถ้าจะไปก็ไปพรุ่งนี้  ถือว่ากูขอร้อง”
มันบอก ผม ผมพยักหน้า

ใช่อย่ารู้ตัวเมื่อสาย เกินไป  อย่าปล่อยให้คนที่เรารักต้องทุกข์

ผมบอกมันไปจากใจผมรู้ว่ามันกังวลอะไรมันคิดว่าผมรักต้องแต่ไม่ใช่ผมรู้ตัวว่าผมรักใครไม่ได้อีกแล้วจริงๆ     ผมเองก็โล่งกับการได้พูดอะไรออกไป

มันยิ้มแหยๆ  คอมันเริ่มช้ำๆแล้ว

“ให้กูไปนะ  อยู่คนเดียวกูสงบใจได้แม้จะเจ็บปวดจะเหงาแทบขาดใจ  แต่กูสงบ  อยู่กับพวกมึงกูอบอุ่น แต่กูก็เหงาและเจ็บปวดเหมือนกัน แต่ที่เพิ่มเข้ามาคือ บางทีกูอยากทำร้ายมึง  กูสงสารมึงนะที่ต้องมารับอารมณ์กู แต่กูก็สะใจเหมือนกันอธิบายไม่ถูกวะ  แต่มึงให้กูไปดีกว่า”
มันพยักหน้า มันกอดผมไว้

“ต้องรักกันไม่เป็นไร  ดูแลกันดีๆอย่าให้เหมือนกูนะ กุรักมึงนะต้องกูไม่อยากเห็นมึงทุกข์ใจ
อย่าให้เป็นเหมือนกูนะ   เจอรักแล้วรักษามันไว้ดีๆ”
ผมตอบมันไปจริงๆ ผมไม่อยากเห็นใครต้องทุกข์ใจเพราะสูญเสียรักไป  ผมไม่อยากให้คนที่ผมรักต้องลิ้มรสชาติความฝืดขมที่เจ็บปวดรวดร้าวเหมือนที่ ผมต้องเจอ
“อื้อ”
มันพยักหน้าผมไม่รู้จะพูดอะไรแล้วมันก็เงียบ
“มา ทะเล แต่ยังไม่ได้เหยียบทะเลไปกันเถอะภาคหาไรกินกันพรุ่งนี้มึงก็จะไปที่อื่นแล้ว นิ วันนี้อยู่กับพวกกูก่อน  ไปๆ ”

“ไม่รู้สิ ถึงเวลาเบียร์คงบอกเอง”

ขอให้พวกมึงมีความสุขนะ   ผมอวยพรออกจากใจ  ผมเดินออกมาจากโรงแรม
ความรู้สึกมันแปลกจะว่าสบายใจก็ไม่ใช่เหงาก็ไม่ใช่ อารมณ์มันปนๆกัน
“เบียร์เราจะไปไหนกันดี”
ผมถามกับรูปของเขา   เมื่อวานผมเอารูปเขาใส่กระเป๋าหนังเรียบร้อย    เหมือนเดิมไม่มีคำตอบ
ผม เองก็ไม่รู้เหมือนกันไปดูก่อนละกันว่ามีรถไปที่ไหนได้บ้างแล้วค่อยว่ากันอีก ที   
ผมออกเดินหาทางไปที่ท่ารถ    เพื่อจะดูว่าจะมีทางไหนให้ผมไปได้บ้าง 

..................

แก้ไปน้ำตานองไป T____T

[fayala]

คุณกาล.. ไม่สบายแต่ขยันมากค่ะ มาต่อซะหลายตอนเลย
ยังคงบรรยากาศเศร้าๆ ไว้เหมือนเดิม แต่เริ่มรู้สึกโล่งขึ้นนิดนึงนะคะ อย่างน้อยเพื่อนก็เข้าใจกันแล้ว ดีจังค่ะ

ปล. หายไวๆ นะคะ

[→Yakuza★]

พี่กาลคนขยัน 

ยังป่วยอยู่ก็พักก่อนก็ได้ครับ รอได้ไม่เป็นไร

อยากให้พี่ภาคมีความสุขแม้จะนิดนึงก็ยังดี 

[Ryze]

อ่านแล้วยิ่งกว่าสงสารภาค  แต่ทำอะไรให้ไม่ได้นอกจากแค่เป็นกำลังใจให้ T^T
ผ่านไปให้ได้นะคะ

-------------------------------
ต้องมันมองหน้าผม  ผมเห็นที่คอมันเป็นรอยแดง แดงมากคิดว่าต้องเขียวแน่ๆความรู้สึกผิดแว๊บ<< แว้บเข้ามา  >>> แว๊บนี่ใช้เป็นตัวออกเสียงนะคะ น่าจะเข้ากับเนื้อเรื่องมากกว่าไวยากรณ์

แว้บ ไม้โท ไปเถอะจ้ะ

..กาลมีอาการวรรณยุกต์อักเสบนิดหน่อย พวก คะ ค่ะ วะ ว่ะ น่ะ
ที่เหลือก็ไม่หนักหนา อารมณ์พิมพ์เยอะแล้วมือมันไปเอง (ก๊ากๆ)

พวกคำลงท้าย ง่ายๆนะ
ถ้าเสียงสูง.. อย่าง อะไรคะ ไม่ต้องใส่ไม้เอก
ถ้าลงเสียงต่ำ อย่าง ไม่รู้ค่ะ ก็ใส่ไม้เอกเข้าไป

..เพิ่งมาอ่านหลังๆ ถ้ามีคนบอกไปแล้วก็ขออภัยเด้อจ้ะ

---------------
เรื่องสนุกมาก
ขอบคุณอีกที

 

[Laxxeez]

สิ่งดี ๆ จะไม่มีวันจาง และยังคงเหมือนเก่า
หากวันใดวันที่ไม่มีเรา อยากให้เธอได้ยอมรับ
การเจอกันต้องมีวันจาก ความรักมีเส้นทางของมัน
มีเรื่องราวที่เราเคยผ่าน ที่เราจะจำมันเก็บไว้
หากเธอคิดถึงฉัน ถึงแม้ไม่ได้เจอ
ให้เธอรู้ฉันยังอยู่ไม่ไกล
เมื่อไหร่ที่คิดถึงฉัน ให้รักแทนดวงตา
ฉันจะมาเจอเธอที่หัวใจ
จากกันไปเราเข้าใจกันดี จะไม่มีน้ำตา
อดทนรอรอแค่วันเวลา ที่จะเจอกันอีกครั้ง
คำที่เคยทักทายวันก่อน มาถึงตอนกล่าวคำร่ำลา
ยังไม่รู้หนทางข้างหน้า จะกลับมาเจอกันอีกไหม
หากเธอคิดถึงฉัน ถึงแม้ไม่ได้เจอ
ให้เธอรู้ฉันยังอยู่ไม่ไกล
เมื่อไหร่ที่คิดถึงฉัน ให้รักแทนดวงตา
ฉันจะมาเจอเธอที่หัวใจ
เมื่อไหร่ที่คิดถึงฉัน ให้รักแทนดวงตา
ฉันจะมาเจอเธอที่หัวใจ...

[rom]

ทำไมกดดันอย่างนี้ อ่านแล้วน้ำตาซึมตลอดเวลาที่อ่าน สงสารภาค สงสารต้องกับโจ้ด้วย

อ่านเรื่องนี้แล้ว...ความรู้สึกใกล้เคียงกับเรื่องบุพเพฯของเจ้าหญิงแมวเลย  อยากอ่าน..ปนกับไม่อยากอ่าน

ขอยกให้เป็นนิยายยอดเยี่ยมแห่งปี

[knightofbabylon]

อ่านแล้วน้ำตาซึม สงสารหมดทั้งสามคน
 :กอด1:ภาค ให้กำลังใจ สู้ต่อไป ตั้งสติให้ได้นะ

ว่าแต่..พี่ต้อมโผล่มาอีกได้ไงเนี่ย?


คุณกาล อย่าลืมพักผ่อนด้วยล่ะ
ดอกไม้ฮามาก..คนรับทำหน้าไม่ถูกกันเลยทีเดียว 

[thisispom]

อ่านไปนํ้าตาคลอไป ยังไงก็รักษาสุขภาพนะน้องกาล

[toilet_pink]

เศร้าอ่ะคับ  TT^TT
ใจนึงก็ไม่อยากให้โจ้คบกับต้องเลย  อ่าว  เป็นคนเดียวรึเปล่าที่คิดงี้ 555+
แบบว่า มันสงสารไปหมด  พอเห็น 2 คนนั้นคบกัน ก็คิดว่าภาคต้องแอบเฮิร์ทแน่ๆเลย คือเค้ามีความสุขอะไรทำนองนั้น 555+

แต่ก็คลี่คลายไปด้วยดี  เริ่มโล่ง  เฮ้อ !!!

คุณกาลรักษาสุขภาพนะคับ  กินยา แล้วรีบนอนนะคับโพ้มมม

[Ken Ken]

รู้สึกโล่งขึ้นมาหน่อยนึง

ขอบคุณมากฮะ

พักผ่อนมากๆ+หายไวไวน่อ

[j4c9y]

Have a good trip krub Pak

[HydrA]

ภาคเข้มแข็งขึ้นแล้วนะ การเดินทาง
ครั้งนี้คงจะทำให้ภาคได้เข้าใจ
ชีวิตมากขึ้น

[shockoBB]

  เป็นกำลังใจให้พี่ภาคต่อไป


 

รักษาสุขภาพด้วยนะกาล

[MeepadA]

ตั้งแต่เกิดเรื่องขึ้น  ตอนนี้เป็นตอนที่ผมรู้สึกดีที่สุดแล้ว

เบียร์คงภูมิใจในตัวภาคมากๆ 

ผมก้อจะเป็นอีกหนึ่งกำลังใจนะครับ