พี่กาลลลลลลลลล
เฟินร้องจนน้ำตาเก็บได้หลายถังแล้ว

ร้องจนปวดตาไปหมด
ยิ่งอ่านยิ่งร้อง ยิ่งคิดยิ่งร้อง ยิ่งนึกมันก็ยิ่งร้องอ่ะ (ร้องแล้วหยุดไม่ได้)
พี่เบียร์เป็นผู้ชายที่ดีมากๆอ่ะนะ(ตัดเรื่้องหื่น) เฟินไม่เข้าใจทำไมพี่เบียร์ต้องจากไปเร็วแบบนี้

แบบ...ยิ่งอ่านก็ยิ่งสงสารพี่ภาคอ่ะ มันเลยร้องไห้
โดยเฉพา่ะ...ตอนที่พี่ภาคนึกถึงความทรงจำที่เคยมีกับพี่เีบียร์ นี่เป็นจุดพีคของอารมณ์เฟินเลย

ไม่เคยเลิกกัน แต่ไม่ได้อยู่ด้วยกันแล้ว นี่สินะ
พี่ภาคอาการหนักมาก เฟินสงสาร เป็นเฟินเฟินก็รับไม่ได้จริงๆ
เป็นเฟิน เฟินคงเป็นบ้า (ก็เฟินมันเป็นคนSensitive)
แค่อ่านเรื่องพี่ภาค ทั้งๆที่ไม่ใช่เรื่องตัวเอง ยังร้องเป็นบ้าเป็นหลังขนาดนี้

แต่ไม่เห็นด้วยเลยที่พี่ภาคจะตามพี่เีีบียร์ไป
ยังมีคนที่ต้องการให้พี่ภาคอยู่อีกมากมาย...รวมทั้งพี่เบียร์ด้วย
แต่ยินดีและดีใจด้วยนะคะพี่ภาค ที่ทุกวันนี้อยู่ได้อย่างมีความสุข

ปอลิง.ตั้งแต่อ่านชื่อตอน ของขวัญชิ้นสุดท้าย ... เฟินใจไม่ดีเลย เป็นไปตามคาด... นั่งอ่านในมือถือตอนไปเรียนพิเศษ อ่านไปร้องไป จนคนในรถเค้าหันมามอง 555 (ยังมีอารมณ์มาหัวเราะ)
ปอลิงลิง. ณ ตอนนี้ เฟินคิดไม่ออกจริงๆว่าใครจะรักพี่ภาคมากเท่าพี่เบียร์ได้(ยกเว้นพ่อแม่พี่น้องเพื่อนนะพี่กาล)เป็นคนที่คาดไม่ถึง เฟินก็อยากจะรู้จริงๆว่าใครคือคนนั้น
ปอลิงลิงลิง. Rest In Peace....พี่เบียร์ ,We love you