ว้าวววววว~ ในที่สุดก็อ่านตามทันแล้ว
เราใช้เวลาอ่านเรื่องนี้หลายวันพอสมควร ครั้งแรกที่เลือกกดเข้ามาเพราะชื่อเรื่อง
คิดในใจ เรื่องนี้มันต้องรันทดแน่ๆ เราชอบ ๕๕๕๕ พออ่านแรกๆ เฮ้ยยย แล้วเกมออนไลน์มันเกี่ยวอะไร
อ่านไปงงมาก ๕๕๕๕ เนื่องจากไม่เคยเล่นเกมพวกนี้อ่ะ แปลกใหม่ดีตอนเล่นเกม กาลอธิบายได้ดีทีเดียวเพราะมีประสบการณ์
ช่วงตอนคบกับพี่ต้อมก็คิดว่าทำไมมันช่างน่าอึดอัดแบบนี้นะภาค ทนได้ไง? ๕๕๕๕๕๕
(กาลถ่ายทอดออกมาได้ดีจัง ชอบนะ)
พอตอนได้เจอเบียร์ ช่วงแรกแบบ เฮ้ยยยย real SM เราเคยอ่าน SM แบบโดนขื่นใจ(นิยาย) ๕๕๕๕๕ ไม่เปคเท่าไหร่?
แต่พอมาอ่านเรื่องของเบียร์กับภาค เฮ้ยยยยยย!!! (สารภาพอย่างน่าไม่อายว่า "ชอบจังเลย"
)
แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น SM นี้อยู่บนพื้นฐานของคำว่า "รัก" เรารับรู้ถึงความ "หวาน" มากกว่าความ "หื่น" และ "สุข" มากกว่า "ทรมาร" นะคะ
อ่านไปเรื่อยๆ เรายิ้มทุกครั้งในทุกสิ่งทุกอย่างที่เบียร์ทำกับภาค แอบอิจฉาเล็กๆ พูดกับตัวเองว่า "ภาคน่าอิจฉาจัง" ๕๕๕
เรารับรู้ได้ถึงความรักของภาคที่มีให้เบียร์ และความรักที่เบียร์มีให้ภาค ผ่านตัวหนังสือของกาล อ่านแล้วมันอุ่นใจจัง
เรารู้สึกดีที่เบียร์อยู่ข้างๆภาค บางทีเราสัมผัสถึงตัวตนของภาคว่า "ไม่สามารถปล่อยให้ออกจากสายตาได้"
เราว่าเบียร์ก็คิดอย่างงั้น เราเลยรู้สึกอุ่นใจ และรู้สึกดีที่อ่านตอนที่เบียร์กับภาคอยู่ด้วยกัน และเข้าใจถึงความรู้สึกของต้องเลย ๕๕๕๕
และมันก็มาถึงตอนที่เราไม่เคยคิด ไม่เคยคิดจริงๆนะ ตอนแรกแอบสงสัยนิดหน่อย ตอนอ่านข้อความของภาคที่ฝากกาลมา
ในเนื้อความไม่พูดถึงเบียร์ แล้วตอนที่ภาคบอกจะไปเรียนต่อที่เมก้า เรายังนึกเอะใจว่า "เบียร์ปล่อยภาคให้อยู่คนเดียวได้ไง?" ๕๕๕๕๕๕๕
พอมาถึงตอนนี้แล้วรู้เลย ตอนแรกเราไม่มีน้ำตาซักหยดตอนรู้ว่าเบียร์จากไป เราพยายามสกอเม้าอ่านอย่างเร็วๆ
เพื่อให้ถึงท้ายโพสแล้วเห็นกาลเขียนว่ามันเป็นความฝัน แต่มันก็ไม่ใช่ เราอึ้งมากๆ ไม่ร้องไห้เลย แต่อึ้งๆ อึนๆ
จนมาร้องไห้ตอนที่ภาคป่วย เรานึกย้อนไปตอนที่เบียร์อยู่กับภาค เท่านั้นแหละ น้ำตามันก็ไหล ทรมารสุดๆ อ่านในจอคอม
ผ่านน้ำตา ผ่านแว่นอีกชั้นนึง กร๊ากกกกกกกกกกกกกก ต้องเดินไปหยิบทิชชู่มาม้วนนึง (เว่อไป ๕๕๕)
สำหรับเรา เรานับถือใจเบียร์มากๆ เบียร์ค่อนข้างจะทำทุกอย่างที่ทำได้ให้ภาคอ่ะ ทั้งแสดงความรัก การมอบคำหวานๆ
หรืออะไรอีกมากมาย เราว่าเบียร์ทำมันทุกอย่าง อย่างสุดกำลัง ๕๕๕๕๕ เราชอบตรงนี้แหละ แล้วพอคิดถึงตรงนี้
เราก็เศร้าขึ้นมาอีก คิดถึงเบียร์นะ ตอนนี้เบียร์คงมีความสุขที่ภาคมีความสุข.....
หลังจากตอนนี้(ในเรื่อง) เราไม่รู้ว่าภาคจะลงเอยกับรันหรือเปล่า? แค่ภาคตอนนี้มีความสุขก็ดีแล้ว ^^ เราชอบตอนที่ภาครู้สึกกลัวตายนะ ^^
แงๆ เค้าอยากอ่านต่อ นอกจากอ่านนานแล้ว เรายังเวลาในการเม้นยาวนานเหมือนกัน ไม่เคยเม้นอะไรยาวแบบนี้มาก่อน
เวิ่นเยอะไปไหม๊เนี่ย? ๕๕๕๕๕๕ ขอบคุณกาลที่ถ่ายทอดเรื่องราวของเบียร์ภาคผ่านตัวหนังสือ ขอบคุณภาคที่ให้เราได้ไปยืนแอบมองเรื่องราวในชีวิตของภาคด้วย ^^ (ยิ้มแบบเป็นมิตรสุดๆ ๕๕๕๕๕๕)
หัวข้อ: รักเท่าไหร่...ไม่เคยพอ (เบียร์-ภาค) Up22/09/54ตอนพิเศษ รักที่หวนคืน (4) ส่งหนังสือ (อ่าน 462981 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก