คือน้องมีนขา อย่างน้อยก็ยังดีที่อิพี่เต้รู้ตัวว่าตัวเอง "เห็นแก่ตัว" เหมือนอย่างที่เราๆคิดกัน
คนเรามีสิทธิ์ที่จะไม่มั่นใจ สับสน อ่อนไหวไปกับสิ่งที่เรารู้สึกว่าตรงกันข้ามกับสังคมเค้่าคิดกัน
แต่คนเรามีสิทธิ์ที่จะพูดคุยกันได้ไม่ใช่เหรอ แต่ก็อย่างว่าละนะตอนนั้นสองคนก็ยังเด็กอยู่ เต้ก็เด็ก
อารมณ์วัยรุ่นคิดแบบไหนก็ทำอย่างนั้น จะว่าเต้ผิดมั้ยก็ "ผิด" นะ อย่างน้อยที่สุดต้องมาพูดคุยกันก่อนสิ
แล้วนี่ทำแบบนี้ทำร้ายน้องมีนแบบนี้ แล้วเต้ไม่คิดเหรอว่าสักวันน้องมีนต้องเห็นาภาพนี้สักวัน แล้วจะสับสนไปถึงเมื่อไหร่
...
.....ถามว่า....ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น เต้จะยังรู้มั้ยว่าน้องมีนเจ็บ จะรู้มั้ยว่าการสับสนของตัวเองทำ่ร้ายเด็กผู้ชายคนหนึ่งที่รักเค้ามากขนาดนี้
.....ดีแต่เอาความรู้สึกตัวเองเป็นใหญ่ สับสนก็หาทางออกแบบนั้น ออกห่างเพราะอยากอะไรก็ช่างเถอะ แต่มันไม่แฟร์กับน้องมีน
ที่พ่นมาทั้งหมดข้างบนคือความรู้สึกค่ะ ปรี๊ดมากๆ...
...........แต่ว่า.........
............การที่เรารักใครสักคน เราพร้อมที่จะให้อภัยเค้าเสมอ และเราก็จะเชื่อใจเค้าได้อย่างไม่น่าเชื่อ
ถึงแม้บางทีอาจจะมีคนมองว่าเราโง่ ใจง่าย หรือใจอ่อน แต่คนที่เรารักมักมีอิทธิพลต่อความรู้สึกเราเสมอ
ซึ่ง....การที่อิพี่เต้ยอมเปิดใจ ยอมสารภาพ เพราะจากอะไรก็แล้วแต่ แต่ส่วนใหญ่ก็มีอิทธิพลมาจากน้องมีนทั้งนั้น...
และนั่นก็หมายความว่า เค้าก็รักน้องมีนจริงจัง และยิ่งเห็นว่าตัวเองทำให้คนที่รักต้องเจ็บปวดแค่ไหน เค้าก็ไม่ต่างจากเราสักเท่าไร..
เพราะฉะนั้น การจะยอมยกโทษให้เค้าก็ขึ้นอยู่กับน้องมีนนั้นแหละค่ะ เชื่อว่าน้องมีนมีความรักเต็มเปี่ยม และการตัดสินใจอะไรไปก็ตามล
น้องมีนใช้ใจมากกว่าสมองแน่นอน แต่สำหรับเต้ก็ได้แต่หวังว่าอย่าทำลายความเชื่อใจของน้องมีนละกัน ไม่งั้นคงหมดอนาคต
...สรุป น้องมีนตัดสินใจไงก็ยังน่ารักอยู่ดี
(เกี่ยวมะ)
(ยาวไปหน่อย แต่ว่าจริงจัง และจริงใจ :กอด1:น้องมีน)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
