ผม
มนั่งอยู่บนเตียงมือยังถือโทรศัพท์พี่วุฒิ
ไหว้“ พี่ชนะโทรมา บอกให้พี่โทรกลับด่วนครับ”
ผมบอกผมบอกลุกขึ้นยืน
แต่แบบนี้มันเหมือน
การการแก้แค้นที่ไม่จบไม่สิ้น ที่ผับพวกพี่วุฒิเอาคืนที่ร้านกาแฟ
ผมโทรหาพี่ชนะ พี่เขารับครับ ผมบอกว่าจะไปกับพี่วุฒิ
ไปแต่ไม่พี่วุฒิไม่ยอมให้ไปด้วย
“ แต่ไม่ต้องห่วง พี่ได้แค่รัก” พี่แบงค์
มอ.. สบตาผมนิ่งงัน
พี่แบงค์
เบรดรถหยุดแรงมาก
=> แล้วก็ เบรก ก็คือ หยุด ดังนั้นต่ายว่าพี่ใช้คำใดคำหนึ่งไปเลยจะดีกว่านะคะ^^
แต่มาครั้งนี้ผมสีดำผมเลยจำไม่ได้ในทันทีและหน้าพี่เขาก็บวมมาก
ปาก็แตก ใต้ตามันเหมือนมีเลือดซึมออกมา
“ สัด!ปล่อยกรู!!” เสื้อฟ้าขัดขืน เอามือปัดสะเปะสะปะ อีกคนหนึ่งคนนี้ใส่เสื้อกล้ามสีขาวแต่ตอนนี้มันเป็นสกปรกเปื้อนฝุ่น เปื้อน
รอpเท้า เข้ามาช่วยเสื้อฟ้าครับ
ทำร้ายร่างกายแล้ว
ยัจะข่มขืนอีก ทำไมพี่วุฒิ พี่ชนะ พี่แบงค์ยืนดูเฉยๆล่ะครับ มันต้องทำกันถึงขนาดนี้เลยเหรอ???????????????
“ ผมแค่อยากรู้ถ้าคนที่ถูกอุ้มไปเป็นผมพี่จะรู้
ยัไง!! ” พูดไปก็ร้องไห้ไป
ผมวิ่งเข้าไปหลังร้านเป็นทางแคบๆ แล้วก็เห็นพี่เขากำลังดึงกางเกง
สื้อฟ้าออก
“ ถ้าคนนั้นเป็นผม พี่จะนิ่ง
อย่าแบบนี้ไหม ฮือๆ”
“ มรึงพาจุมกลับบ้านเถอะ ที่เหลือกรู
เคลีย์เอง”
-----------------------------------------------
จุม! ดีใจด้วย...ในที่สุด...วุฒิก็เริ่มเชื่องบ้างแล้ว!!!!
กลับบ้านไปวิธีที่ดีที่สุดคือเอาตัวเข้าแลกเล็กน้อยแล้วจะเวิร์กมากค่ะจุม - -+
รีบๆเรียนรู้แล้วรับรองว่าจุมจะกลายเป็นที่หนึ่งใต้หล้า วะฮะฮ่า! (ดีใจจัดเริ่มบ้า)
ขอบคุณพี่เจ้าหญิงมากค่ะ จุ๊บๆ
ตื่นเต้นรอตอนต่อไป ไม่ต้องรอ100%ค่อยลงก็ได้ค่ะ
แต่ยังไม่วางใจเพราะเชื่อว่าเจนต้องมาทำให้จุมเจ็บตัวแน่ๆ....(แล้วคนทำใคร? ก็วุฒิแหงมๆ!)