บุพเพวายร้าย
40.10%
เข้ามาในห้องผมยังไม่หยุดสั่นเลย และเพิ่งรู้ว่าน้ำตามันไหลลงมาเต็มหน้า
“ ฮือๆ”
แต่ถึงจะเป็นอย่างงั้นผมก็รีบไปอาบน้ำ พี่วุฒิจะได้ไม่ว่าผมช้า รีบอาบผมก็รีบออกมา เพราะไม่อยากจะอยู่ในห้องน้ำนาน ยิ่งพี่วุฒิยังขู่อีกถ้าผมช้าจะตามเข้ามา..ผมกลัว
พอผมออกมา ผมกลับตกใจยิ่งกว่าพี่วุฒินอนอบู่บนเตียง
“ !!!....” ผมยืนค้างอยู่หน้าประตูห้องน้ำ มองดูพี่วุฒิที่นอนอยู่บนเตียง พี่วุฒินอนหันหลังให้จึงไม่เห็นผม
ผมไม่รู้ว่ายืนอยู่ตรงนั้นนานแค่ไหนแต่คงนานพอดูเพราะตัวที่เปียกน้ำแห้งแล้ว แต่ พี่วุฒิไม่กระดุกระดิกอะไรเลย
“ ...................” ผมเลยลองเดินไปอีกด้านดู พี่วุฒิหลับตา?
ลมหายใจสม่ำเสมอ ........หลับครับ
“ .......................” สงสัยวันนี้คงจะเหนื่อยมาก
ผมถอนหายใจด้วยความโล่งใจ ที่พี่วุฒิหลับ จากนั้นจึงไปใส่เสื้อ กางเกง แล้วมานั่งทำการบ้าน
บางครั้งก็หันไปมองพี่วุฒิที่หลับอยู่ครับ ผมแล้วก็รู้สึกดีใจที่ได้กลับมา แต่ก็รู้ดีอีกว่าเฉพาะตอนที่พี่วุฒิหลับเท่านั้นแหละ
....แต่แค่นี้ก็ดีแล้ว อย่างน้อยก็มีช่วงเวลาที่ผมได้มองพี่วุฒิโดยไม่รู้สึกหวาดกลัว
! ? พี่วุฒิขยับตัว ผมสะดุ้ง0.0 แต่ว่าพี่วุฒิก็ไม่ได้ตื่นขึ้น
“ .................” ผมถอนหายอีกครั้ง แล้วตั้งหน้าทำการบ้านจนเกือบ 3 ทุ่ม ถึงเสร็จครับ
ผมจัดตารางเรียนใส่กระเป๋าไว้เรียบร้อยเลย พรุ่งนี้ตื่นเช้ามาจะได้ไม่ต้องจัด ปกติที่บ้านผมก็ทำแบบนี้แหละครับ แต่พักหลังๆมีเรื่องหลายอย่างที่ทำให้ระบบชีวิตเปลี่ยนและไม่แน่นอน
หลังจากทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว ผมก็คิดว่าจะนอนแต่กลัวพี่วุฒิจะตื่นครับ เลยคิดว่าจะไปนอนห้องพี่วุฒิดีไหม แต่ถ้าพี่วุฒิอีกครั้ง ที่ตอนนี้นอนหงายจากการขยับตัวเมื่อกี้
“ ....................”
เอาไงดี???
“ ............” ถ้าผมไปนอนข้างนอก พี่วุฒิจะพูดว่ายังไง จะโกรธไหม? ผมว่าผมควรจะทำตัวให้ปกติว่านี้คือห้องของผม ผมก็ควรจะนอนที่นี่
คิดแล้วผมก็เดินไปปิดไฟครับ ส่วนพี่วุฒิก็นอนเหมือนเดิม ผมก็นอนห่างออกมาหน่อยถึงแทบจะตกเตียงก็ตาม
10% ก็กล้าลงเจ้าค่ะ 55 จะลงหมดก็ไม่หมดไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เหมือนมีที่ไหนสักที่ที่ไม่ใช่เก็บไปนอนสักคืนดีกว่า 555
ปล.เจ้าชายมะไฟขอสักนิดก็ลงให้แล้วเน้อ 5